Zee, Zon, Zand
De invloed van
Australië
Zaterdag 6 Juli 1935.
SCHAGER COURANT.
Tweede Blad. No. 9757
Drie woorden die in het ver
gezichten-openend woord „strand"
hun uitdrukking vinden
ZOODRA EEN VROUW SPECI-
FIEK-MANNELIJKE KLEEDING-
STUKKEN ADOPTEERT, VER
LIEST ZI, AAN AANTREKKE
LIJKHEID.
HET jaar ook het modejaar be
reikt zijn hoogtepunt als de verruk
kelijke trits der woorden, die alle
met de laatste letter van het alfabeth begin
nen en niettemin een eerste rol spelen, een
even gewichtige ais vreugdige beteekenis
krijgt. Hebt u wel eens bemerkt, dat bijna
alle woorden, die met een z aanvangen, een
prettigen zin hebben? Zoelte, zingen, zalig
heid Er zijn er véél meer nog. Ik maak
een uitzondering voor het woord zonde
Het bevestigt den regel slechts.
Zee, zon en zand vormen samen een nieu
we eenheid, die in het vergezichten-openend
woord „strand" haar uitdrukking vindt. En
„strand" staat, op zijn beurt, voor: uitgelaten
levensvreugde, voor de volle maat van
koel water- en warm zonnegenot, voor een
vrijheid, die nauwelijks haar grenzen vindt
Het spreekt vanzelf dat de kleeding van
die vrijheid profiteert. Wat zou het leven op
en aan het strand zijn als wij ons er den
dwang moesten opleggen, die de stad nu
eenmaal vergt? Juist het ontbreken van
dien dwang geeft aan de zeebadplaats een
geheel eenige bekoring.
Dat beteekent intusschen niet dat wij nu
met ieder voorschrift van betamelijkheid en
welvoegelijkheid per sé hebben te breken
Evenals adel legt ook vrijheid zekere ver
plichtingen op. Vrijheid is nog geen bande
loosheid. En de vrouw van goeden smaak
trekt vanzelf de grenzen, die zij niet over
schrijden wil. In het eene land zijn die gren
zen wat scherper getrokken dan in het an
dere, maar in alle blijven onaangetast de
genoegens, die zee, zon en zand bieden, de
genoegens van het bad in zout water en stra
lend licht. En niemand van goeden wille
kan het invallen ons er een verwijt van te
maken, dat wij ons kleeden op een wijze, die
het smaken dezer genoegens ten volle moge
lijk maakt.
Aan keus in bad- en strandcostuum ont
breekt het niet. Er zijn er voor alle smaken
Over het simpele zwarte of kleurige „maillot
de bain" spreek ik niet. In deze rubriek kan
ik het niet over uniformen hebben. Het on
gesmukte maillot bewijst voortreffelijke
diensten, geeft niet meer dan het belooft,
maar lost zijn beloften ten volle in.
Maar, wij zouden geen vrouwen zijn als wij
niet naar varianten zochten. De fantasie ver
liest nooit haar rechten en op het strand
minder dan waar elders. Schilderachtige
badcostuums zijn er in groote hoeveelheid.
Ik wil niet beweren dat ze alle even prac-
tisch als het eenvoudige gebreide maillot
zijn; ik zou het zelfs niet op me durven ne
men te verklaren, dat ze alle tegen zeewa
ter kunnen maar het moet me van het
hart, dat de mannequins, die ik ze heb zien
dragen, er „schattig" en „snoeperig" uitza
gen.
Sommige maillots zijn niet alleen schilder
achtig, maar ook nogal gedurfd. Ik denk
vooral aan een badcostuum, dat slechts een
zijden net was een net als een vischnet
met behoorlijk groote mazen. Het had veel
bekijks en veel succes óók, maar het over
schreed, naar mijn Hollandschen smaak,
de grenzen, waarvan ik hierboven gewaagde.
Neen, dan voel ik mé meer aangetrokken tot
de badcostuums, die duidelijk Maori-invloe-
den ondergaan hebben. Sinds Honolulu een
mode-badplaats werd, aanvaardt Europa op
't gebied van bad- en strandpakjes graag
Australië's leiding. De Maori-meisjes schij
nen aan de Middellandsche- en Noordzee den
toon te moeten aangeven.
Nu hebben de Oceanische wilden alleen do
idéé geleverd. De uitwerking van die idéé
is in handen der couturiers gebleven en de
grondstoffen der Europeesche Maori-bai-
costuums zal men op Tahiti vergeefs zoeken.
Een badcostuum, „stijl neo-Maori", bestaat
uit een rokje, gevlochten uit lange repen
kleurig linnen, en een bustehouder van
caoutchoucbloemen in dezelfde kleur. Het
vlechtwerk van het rokje is op allerlei wij
zen te varieeren; aardig is het vooral als de
draagster het rokje heel kort houdt en de
uiteinden der linten, die dan ongeveer tot
de knieën reiken, vroolijk om haar beenen
wapperen laat. Het rokje kan ook met goed
resultaat door een „pareo" vervangen wor
den, een kleurige zeer lange sjerp, die gra-
cielijk om de heupen gerold wordt: Er is
eenige oefening voor noodig een „paree"
zóó om zich heen te draaien, dat zij als bad
costuum haar dienst verrichten kan.
Maar we zijn niet den geheelen dag in het
water; het strand, het zand, is even aantrek
kelijk als cle zee. Een paar strandcostuums
hebben wij' noodig, minstens twee, één voor
zeer heete dagen en één, dat ons voldoende
kleedt en beschut als het wat koeler is. Het
eerste is een costuum tot zijn meest-eenvou-
dige uitdrukking teruggebracht. De groote
mode is het dragen van „shorts". Die vinden
op het tennisveld steeds meer aanhang; zij
verdringen ook op het strand langzamer
hand iedere andere dracht.
De „shorts dernier cri" hebben overigens
volstrekt geen mannelijke allure. Ze zijn
voor het meerendeel vrij lang ze reiken
bijna tot de knieën en hebben diepe
plooien en zakken, juist als strandjurken
Op het eerste gezicht maken shorts1935
zelfs geheel den indruk van een zeer kort
rokje, er is in deze dracht niets onwelvoege-
lijks meer.
Maar met zekeren nadruk wil ik er op
wijzen dat shorts alléén jonge en slanke
vrouwen werkelijk goed staan. Wie niet
jong en niet slank zijn, doen beter zich bij
de robe te houden. Die is dit jaar bij voor
keur van shantung of van linnen. Kleuren:
bleek-rose, bleek-blauw, stroogeel, „sable"
of wit. Aan de knoopen moet een beetje aan
dacht gewijd worden, want deze vormen de
eenige garneering. Voor strandcostuums ge
bruikt men thans knoopen van parelmoer,
van gewast leder en vooral ook van ge
vlochten stroo.
Een enkele couturier tracht „knicke-
bockers" als stranddracht te lanceeren. Het
iijkt me toe dat zijn poging weinig succes
hebben zal. Deze halflange wijde pantalons
zien er op het strand weinig aantrekkelijk
uit. Zouden wij ze niet liever aan „meneer-
op-de-links" overlaten? Het is altijd dezelf
de geschiedenis: zoo spoedig een vrouw een
specifiek-mannelijk kleedingstuk adopteert,
verliest zij aan aantrekkelijkheid. Zij be
hoort zichzelf te blijven, óók op vestimentair
gebied.
Trouwens, een vrouw die zich per sé in de
pantalon vertoonen wil, heeft daartoe alle
gelegenheid. De pyama, de wijde kleurige
strandpyama, is tot haar beschikking. Of
schoon de „vogue", die de pyama voor enkele
jaren kende, niet meer bestaat is er geen
sprake van dat een aardige pyama „dé-
modé" aandoet. Er is volstrekt geen reden
haar bij de onbruikbaar-geworden kleeding-
stukken een plaatsje in de „historische af-
deeling" van uw garderobe te geven.
De hoeden zijn uit den aard der zaak aan
het strand groot. Het zijn echte zonnehoeden,
licht en breedgerand. Ook op het gebied de
zer hoofddeksels is de invloed van Australië
duidelijk merkbaar. En om den hals worden
bij voorkeur colliers van schelpen gedragen!
Hoe méér u dezen zomer op een inboor-
linge van de Gezelschapseilanden lijkt, hoe
méér u in de mode zult zijn. Maar naast het
Australische rayon is er een voor de Euro
peesche, die haar werelddeel trouw wil blij
ven. Er is een strandmode voor iedereen.
Met wat zoeken vindt elk een pakje naar
haar smaak. En zee, zon en zand geven zich
gelukkig even gewillig aan het simpelste en
goedkoopste tricotje als aan den zonderling
sten en kostbaarsten tooi!
GERTRUDE.
CAMILLA HORN.
Het bureau van Reuter verspreidde dezer dagen
het bericht, dat de filmster Camilla Horn wegens
smokkelarij van deviezen gevangen genomen is. Het
eenige nieuwe in dit bericht is, dat Reuter dit feit
thans eerst heeft vernomen. Het is slechts een toelich
ting van het geval, dat zich eenige weken geleden in
derdaad aan de Tsjechische grens heeft voorgedaan.
Camilla Horn scheen niets bij zich te hebben, maar
viel in het oog door haar zenuwachtigheid. Bij nader
onderzoek bleek zij eenige duizend markbiljetten te
hebben verborgen in het lint van haar hoed.
De tijd van de vacanties is aangebroken en voor haar, die zich de luxe van een reis ver van
huis kunnen permiteeren is het goed te weten, dat om deze reis zoo aargenaam mogelijk te
maken, men een zoo goed mogelijk uitgezochte garderobe moet meenemen. Met een plotselinge
temperatuurswisseling b.v. moet terdege rekening worden gehouden, want dit gaat dikwijls
gepaard met koel en vochtig weer. Vergeet dus vooral niet het lekkere wollen sportmanteltj?
mee te nemen, en dat er een regenmantel bij ingepakt wordt is haast vanzelfsprekend. Een
jurk voor den namiddag en een gekleede avondjapon blijven evenmin thuis.
Op den uitkijk
EEN SPIONNAGE-AFFAIRE IN DEN
BALKAN.
LUITENANT, SPION EN DON JUAN.
Verraden door zijn verlaten geliefde.
Boekarest: Te Giurgiu aan den Donau kwam
de Roemeensche staatspolitie dezer dagen achter een.
spionnage-complot, waarbij ook de directeur van een
stoombootreederij op den Donau betrokken was. De
spionnen, die in opdracht van een naburigen staat
werkten, hadden zich in verbinding weten te stellen
met luitenant Antonescu van het 5de regiment, in
garnizoen liggende te Giurgiu, en zich door zijn be-
middeling belangrijke documenten verschaft'fcfver do
Roemeensche stellingen aan den Donau.
Luitenant, Antonescu is langen tijd gehuwd ge
weest met de zuster van een der spionnen, Mann gen
naamd. Later leerde hij een schoone Roemeensch©
kennen, Paula Vasilescu, waarop hij zich van zijn
vrouw liet scheiden en ging samenwonen met Paula
Vasilescu. Met zijn luitenantstractement, dat niet al
te groot was, kon hij echter niet voldoen aan de gril
len van zijn geliefde, met het gevolg, dat hij spoedig
in geldelijke moeilijkheden geraakte. Op dit oogen-
blik had de bende gewacht. Zij bood den in schul
den geraakten officier 10.000 lei per maand aan, als
hij den spionnen ter wille wilde zijn. Behalve dez.6
maandelijksche uitkeering gaven zij ook geschenken
aan zijn vriendin, zooals kleeren en geld, ten einde
te bereiken dat zij op de mededeelzaamheid van haar
vriend zou werken.
De luitenant, die blijkbaar ook nog een Don-Juan-
natuur had, liet zijn vriendin echter spoedig in den
steek en schonk zijn liefde aan een ander meisje,
Rita genaamd. Juist in dien tijd had hij in opdracht
van de spionnage-centrale een groot verraad begaan,
waarvoor hij een extra-belooning van 25.000 lei tou
cheerde. Dit geld had hij spoedig verbrast in gezel
schap van zijn nieuwe vriendin Rita. Zijn vroegere
vriendin Paula echter, die nu eenzaam en verlaten
in Giurgiu zat, zon op wraak. Toen zij niet meer
kon twijfelen aan de ontrouw van haar luitenant,
wendde zij zich tot de politie en diende een aanklacht
in tegen haar gewezen, vriend. De staatspolitie ging
onmiddellijk tot zijn arrestatie over en slaagde er
tevens in, spoedig de hand te leggen op zijn mede
plichtige, waaronder zich ook een Zwitsersch onder-
daan bevond, die belast was met het uitbetalen van
het omkoopingsgeld.
DE SPINNEN-FIJNPROEVER.
De Fransche astronoom Lalande moet een bijzon
der eigenaardige, verwarde kerel zijn geweest. Zijn
populariteit heeft hij niet zoozeer te danken aan
zijn astronomische onderzoekingen, die slechts vak-
menschen kunnen interesseeren, doch hij was be
roemd en... berucht als „de man, die spinnen eet"!
Lalande kon het ook in gezelschap niet nalaten van
tijd tot tijd een zilver doosje uit zijn zak te nemen cn
er een vettig-glimmende, bruingeroosterde spin uit te
nemen, die hij tot ontzetting van zijn tafelburen, met
veel behagen consumeerde! Hij was bovendien be
leefd (of onbeleefd?!) genoeg om zijn tafeldame zoo n
lekkernij aan te bieden, maar hoezeer hij ook de
heerlijke smaak en de uitstekende verteerbaarheid
verdedigde, niemand kon zooveel moed bijeen rapen,
eens te probeeren hoe een geroosterde spin smaakte!.
Met deze spinnen bezat de astronoom tevens een uit
stekend middel om zich van lastige menschen te
ontdoen! Eerst jaren later deelde hij zijn geheim,
onder belofte van zwijgzaamheid aan gravin de Per-
thuis mede, die na zijn dood het geheim publiceerde.
De donkerbruine spinnen liet hij van chocolade spe
ciaal voor zich maken en hij had, zooals men zicli
voor zal kunnen stellen, een kinderlijk genoegen erin
om de ontzetting van zijn medemenschen gade to
slaan, als hij kalm zoo'n „spin" oppeuzelde! Een éch
te spin had do geleerde nog nóóit in den mond ge
nomen.
