Wissements-Mtbank
Charles Rex
te Alkmaar.
KOMT DE VLIEGENDE FIETS?
De wonderen der wereld
op de film
De geheimen der natuur ontsluierd.
Ethel M. DclL
Vrijdagzitting.
DRIE VONNISSEN.
Jan L., veehoüdcr te Beemster afleveren van
door strcptokokken verontreinigde melk f5.— boete
01* 5 dagen.
Nic. v. d. W.„ chauffeur, Alkmaar overtreding
art. 22 Motor- en Rijwielwet (aanrijding van een kin
derwagen met kind op den Bergerweg). Niet bewe
zen. Vrijgesproken.
Albert H., veehouder Beemster, overtreding karn-
verbod, f5 boete of 5 dagen.
Oudkarspel.
T WÉ EDE OPTREDEN VAN DEN GEMEENTE
ONTVANGER.
Het was niet 't gevolg van het uitbundig succes,
dat de gemeente-ontvanger van Oudkarspel, Arie M.,
heden opnieuw moest optreden, doch louter en alleen
om de brigadier Dijk, die hij te Broek op Langendijk
in de Dorpsstraat bij liet passeeren lichtelijk had aan
gereden, nog eens te hooren op grond van mijnheer
Arie's verweer, dat de Brigadier eigentlijk beter had
gedaan van zijn fiets te stappen en Arie de primeur
te geven. Maar de brigadier wist aan te toonen, dat
niet hij, maar de gemeente-penningmeester had ge
zondigd tegen de regelen van het verkeer en werd hij,
na de sarcastische opmerking van den Ambtenaar,
dat hij daarvan vooral in zijn positie als vooraan
staand gemeente-ambtenaar wat meer aandacht moest
schenken, veroordeeld tot f S boete of 8 dagen.
Heerhugo waard.
DE AMATEURHENGELAARS LEDEN
DE NEDERLAAG.
Rijksveldwachter Noot van Obdam, die te Heerhugo-
waard twee visschers uit de krentebollenstad bekeur
de, omdat zij in het Kleine Mallegat hadden gevischt
zonder verguning, verklaarde thans pertinent, dat.
deze Kleine Mallegatsloot niet als bevaar- en bevlot-
haar kon worden aangemerkt, mede op- grond van de
geringe diepte en waar deze verklaring de schaal
deed overslaan ten nadeele van de Hoornsche club
leden, volgde veroordeeling van ieder tot f3 boete
of 3 dagen.
Het komt ons echter voor, dat de heeren met hun
visscherijbezwaren wel bij de meerv. strafkamer zul
len aankloppen. Ze beschouwen het, maar ten on
rechte, als een principieele kwestie.
Rijksveldw. Noot had echter geen proces-verbaal op
gemaakt, op verzoek, maar omdat de wet overtreden
was. Proefkonijntje zullen hier dus niet geslacht kun
nen worden.
H e i 1 o o
EEN DUITSCHE DOCTOR JURIS, DIE OOK SLECHT
UIT ZIJN DOPPEN KEEK.
De chauffeur van een melkauto, A. Hunnekind, wil
de op 24 Mei te Heiloo links den Rijksweg berijdend,
•oversteken naar de Oosterzij en had ten dien einde
zijn verlichte richtingaanwijzer tijdig uitgestoken. Dit
werd blijkbaar niet opgemerkt door een automobilist,
de Duitsche dokter van de rechtswetenschap Ernst
Waltuch, die met groote vaart in aantocht was, met
het te verwachten resultaat, dat zijn kleine auto de
vrachtauto raakte en vervolgens tusschen 2 boompjes
door in een greppel terecht kwam. Het wagentje werd
geheel vernield, doch de bestuurder bleef wonder bo
ven wonder ongedeerd. De Ambtenaar van het O. M,.
die toevallig ook op zijn motor aan kwam snorren,
had gelegenheid om zich direct omtrent de oorzaak
en omvang van het ongeval te kunnen overtuigen,
wat wel eenigermate 'n streep was door de rekening
.van mr. Schenkeveld, die als raadsman en verdediger
voor den Duitscher optrad, toen deze geleerde heer
heden terecht stond.
De ambtenaar eischte in een uitvoerig requisitoir
f 40 boete of 40 dagen en toewijzing der civiele vor
dering bepaald op 50 gulden.
Mr. Schenkeveld trachtte door juridische spitsvon
digheid heden aannemelijk te maken, dat de rich
tingaanwijzers niet voldeden aan den eisch der wet
en onvoldoende zichtbaar waren, reden waarom plei
ter vermeende, dat de melkrijder de schuldige was
en zijn cliënt dus moest worden vrijgesproken. A.s.
week vonnis.
Beemster.
MET ZIJN KOP TEGEN DE MUUR GELOOPEN.
De bejaarde veehouder Simon B. te Beemster, die
zijn barbier blijkbaar geen overvloed van werk be
zorgt, is nog 'n ouwerwetsche boer, die meent dat hij
nog met zijn vee kan rondscharrelen zooals hij ver
kiest en de medezegginschap der Veecentrale wel
kan uitschakelen. Hij was echter de plank leelijk
mis en werd, toen hij weigerde' wegens overtreding
der voorschriften 10 gulden boete te betalen, ge
schrapt als lid en nam men op 26 Juni, toen goede en
kwade woorden, verzoeken en bedreigingen niet bij
machte waren, den koppigen ouden boer tot rede te
brengen, zijn vee, bestaande uit drie droge koeien
en 4 pinken in beslag. Dit vee werd verkocht en de
opbrengst f515 kan nu aan den veehouder worden
teruggegeven óf worden verbeurd verklaard. Dit
hangt geheel af van de uitspraak van den kanton
rechter.
De ambtenaar releveerde de misère met dezen
stijfhoofdigen Beemsterling. Er viel niets met hem
te beginnen, alhoewel zijn vrouw ijverig medewerk
te om hem tot toegeven te bewégen. Ook thans
wilde de ambtenaar geen verbeurdverklaring van
het geld requireeren doch de boete moest nu bok
zooveel hooger zijn. Gevorderd werd nu alleen f 40
boete of 30 dagen, terwijl de ambtenaar tevens ver
zocht openbaarheid van dit eerste geval van inbe
slagname, ter ernstige waarschuwing voor andere
veehouders, die onverhoopt tot een dergelijke weder-
spannigheid zouden willen overgaan.
A.s. week uitspraak.
S choorl.
DIE MAAKTE HET AL TE GORTIG.
De heer Lambertus V., in dubbelen zin des woords
'n trawlerlooze visscher uit. Egmond, had zich in de
Schoorlsche duinen onledig gehouden met het zoe
ken van meeuweneieren, de geliefkoosde seizoen-
sport, doch bovendien was hij zoo brutaal geweest
de broedende meeuwen te verjagen, zoodat de kan
tonrechter hem eens extra bedacht met f5 boete of
5 dagen.
EEN ONSCHULDIGE ZWARTE BENDE.
Uit Egmond aan Zee was vandaag ook gearri
veerd de zwarte bende, bestaande uit 3 heeren en 1
dame. Hun rooverijen waren echter lang niet zoo
afschuwelijk als te Oss, aangezien het hier gold het
zoeken naar meeuweneieren in de Schoorlsche dui
nen, terwijl de heeren A. en Corr. Z. en mej. E. Z.
zich hadden bezig gehouden met de bramenpluk,
wat tegenwoordig in de Egmondsche duinen ook al
niet zonder vergunning geoorlctofd is. We zien in
de toekomst nog gevaar dreigen, dat ook voor het
bezoeken van de retirade speciale vergunningen noo-
dig zullen zijn. De bramenzoekers kwamen er echter
met een zacht strafje af, ieder 50 cent boete of 1
dag.
De heer Jan Z. echter, die op verboden duingrond
te Schoorl had getippeld, maar sterk verdacht werd
voornemens te zijn geweest zijn strooperslust bot te
vieren, werd niet bepaald gelukkig gemaakt met f5
boete of 5 dagen.
Alkmaar.
DE PALINGBOER NEEMT HET NIET.
Onze bekende gerookte palingkoopman van de
Zaterdagavondmarkt, Willem Kr., 'n zeer populaire
figuur, was onder Schagerbrug in conflict gekomen
wegens het rijden met een auto, waarvan de rem
men niet O, Kee waren en stond nu terecht. Wil
lem was het absoluut niet eens met de dagvaarding
en liet niet na, zulks met zijn gewoon grootsch
visch flux de bouche kenbaar te maken. Zijn echt-
genoote, die hem in lief en leed en op de markt
trouw ter zijde staat, had haar Willem ook nu niet
verlaten en maakte gaarne gebruik van de zit
plaats, haar door onzen hoffelijken kantonrechter
aangeboden.
De opgelegde boete f8 of 8 dagen stond evenwel
den heer K. zoo slecht aan, dat hij direct het voor
nemen te kennen gaf, in hooger beroep te zullen
gaan.
Heemskerk.
HET KWAM NOG NIET TOT ZAKEN DOEN!
De straathandelaar M. Sch. uit Heemskerk had te
Uitgeest beproefd zijn handel uit te oefenen, doch
de chauvinistische geest waarmede de dorpen tegen
woordig zijn bezield, was oorzaak, dat hij aldaar
op een bonnetje werd onthaald. Hij stond heden
terecht, doch wist het door de suggestie, die uit ging
van zijn welbespraakte persoonlijkheid, daarheen te
leiden, dat op 2 Augustus de zaak wordt voortgezet
met medewerking van den veldwachter.
Een interessante prijsvraag van het
Lepin-Comité.
P A R IJ S.
Icarus kan in het paradijs der uitvinders een te
vreden gezicht zetten. Zijn droom staat vlak voor de
verwerkelijking. Maar, zal men zeggen, wij hebben de
lucht toch reeds lang veroverd!
Zeer zeker, maar de droom van Icarus was veel
en veel eenvoudiger en tegelijkertijd gecompliceerder.
De vogelmensoh mag zich bij het vliegen slechts van
eigen kracht en eigen vleugels bedienen. Geen andere
motor dan de menschelijke mag hem aandrijven.
Het zeilvliegen was op dezen weg een stap van be-
teekenis. Men wil thans echter trachten zonder een
groot toestel te leeren vliegen als een vogel. Het moet
zoo worden, dat men op Zondagmorgen de vleugels
maar in den zak behoeft te steken om ze op het
vrije veld aan te gespen en een schitterend ochtend-
„vluchtje" te maken.
Deze droom nu, staat op het punt om tot werke
lijkheid te worden. In Frankrijk heeft op het oogen-
blik het comité van den Lepin-wedstrijd een prijs
vraag uitgeschreven, waaraan alle Franschen kun
nen deelnemen. Men moet „een vliegmachine, die
door menschelijke energie aangedreven wordt en in
staat is, honderd meter met de grootst mogelijke snel
heid af te leggen", uitvinden.
Talrijke deelnemers hebben zich reeds voor dezen
wedstrijd aangemeld. Men kan zich voorstellen, wat
een menschen menigte de uitgevonden toestellen in
Augustus zullen trekken. De tentoonstelling der ap
paraten zal hoogstwaarschijnlijk op het vliegveld Le
Bourget bij Parijs worden gehouden.
Een moeilijkheid behoeft men slechts te overwin
nen. Men moet de energie te voorschijn brengen,
om zich van de aarde te verheffen. Wanneer men
eerst maar een zekere hoogte heeft bereikt, maakt
het toestel, wanneer het tenminste met een welover-
legd en practisch vleugelsysteem is uitgerust, nog
slechts de aanwending van weinig kracht noodzake
lijk.
In het eerst heeft men er dus aan gedacht, ge
wone fietsen van vleugels te voorzien, om den start
mogelijk te maken. Een systeem van overdracht zou
het mogelijk kunnen maken, wielen en. propeller te
gelijkertijd in beweging te brengen. Met een der
gelijk eenvoudig mechanisme blijft het echter onmo
gelijk, zich in de lucht te verheffen.
Om deze moeilijkheid te overwinnen, heeft men
verschillende systemen met rubber en staal uitge
dacht. De daaruit vervaardigde apparaten moeten in
zekeren zin dienen als energie-verzamelaar en op het
oogenblik van den start de ontoereikende spierkracht
te hulp komen.
Zal deze wedstrijd om de vliegende fiets zijn doel
bereiken?
Zal het luchtruim boven de steden spoedig met
lustig „luchtfietsende" voorbijgangers gevuld zijn?
Het beeld ware niet onamusant.
HET LEVEN WORDT ONS NADER GEBRACHT
DOOR DE CULTUURFILM.
BERLIJN. Het is met de film gegaan zooals
met zoovele andere uitvindingen: van het buskruit,
de stoommachine en andere voortbrengselen van
het menschelijk vernuft.. Alleen is de film op haar
veroveringstocht door de wereld om zoo te zeggen
wat zachtzinniger en vriendelijker te werk gegaan
en heeft zich er niet op toegelegd om dragers van
geheele cultuur-perioden, zooals ridderharnassen,
postkoetsen en petroleumlampen den knock-out toe
te brengen. Langzaam doch gestadig, steeds in aan
zien toenemend, zeer diplomatisch, heeft zij haar
triomftoch aangevangen en de wereld veroverd, bij
na zonder dat dit tot ons is doorgedrongen. Op elk
behaald succes volgde weer een nieuwe verbetering
of vooruitgang Zij rijgde de strooken fotogragische
opnamen aaneen tot een bewegend beeld, zij verhief
het camerawerk tot een kunst, zij verleende er klank
en kleur aan; en thans heeft zij zich tot taak gesteld,
de plastiek te hulp te roepen.
De film heeft baanbrekende arbeid verricht. De
vorderingen op elk gebied, dat de film omvat, too
nen aan, welke onbegrensde mogelijkheden nog in
haar besloten liggen! Alles, wat de menschelijke
geest weet te verzinnen, brengt zij in beeld, zoodat
de film aanspraak mag maken op den titel van het
machtigste middel van onzen tijd ter verbreiding
van de cultuur. Er bestaat geen enkel, ander mid
del, hetzij in den vorm van berichten of onderricht,
dat in zoo korten tijd zich zoo omisbaar heeft weten
te maken over de geheele wereld, om het wereld
gebeuren en alles, wat er op wetenschappelijk ge
bied voorvalt, heeft verspreid en gepopulariseerd.
Onze ouders en grootouders hebben er geen vaag
vermoeden van gehad, toen zij zich verbaasden over
de beelden, die de tooverlantaarn op het doek wierp,
dat hun kinderen en kleinkinderen eenmaal zooveel
nader bij het volle leven zouden staan, dank zij de
vervolmaking van deze primitieve vertooningen.
De films op natuurgeschiedkundig gebied ontslui
ert ons thans de geheimen des levens en doet ons
het eeuwige lied van opkomen en vergaan mede
leven, maakt ons getuige van de wonderen van den
wadam, in het dieren- en plantenrijk, hun leven,
strijden en sterven op Ongekend realistische wijze.
Geen enkel geleerd leerboek, geen droge voordracht
van een professor kan ons zoovel leerzaams bij
brengen als deze cultuurfilms.
Aard- en volkenkunde, het veelomvattende gebied
der natuurwetenschappen en geneeskunde worden,
tot ons gebracht in waardevolle films, dikwijls op
genomen ten koste van gevaarlijke expedities in
verre landen, waarbij de deelnemers hun leven in de
waagschaal stelden, of dank zij onafgebroken arbeid
in het laboratorium, met behulp van micro-fotografie.
Zij dienen niet alleen als films voor het onder
richt of hoogescholen, vakscholen en andere in
richtingen van onderwijs, voor populaire voordrach
ten e.d. Zij vormen ook een deel van het gewone
bioscoopprogram, dat men niet gaarne meer zou
missen. En dit te minder, omdat de kunstwaarde
van deze fotografische opnamen, die den klank aan
het beeld paren, voortdurend stijgt, dank zij de im
mer voortschrijdende, verbeterde techniek. Hoe vaak
komt het niet voor, dat bij een goed opgenomen cul
tuurfilm, die bijv. het verloop in beeld brengt van
een fabrieksbedrijf of andere industrie, waarbij de
uit een oogpunt van kunst volmaakt te noemen op
namen worden begeleid door het natuurgetrouw
weergegeven geluid der machines enz., spontaan
wordt geapplaudiseerd- alsof het een sensatie-film
betrof!
FEUILLETON
door
25.
„Wat? Werd ik dan bij den lunch verwacht?"
vroeg Saltash. „Aha! Wilde je daarom niet naar de
kerk gaan?"
Toby keek op, wanhopig glimlachend. „Misschien
ten deele wel. Maar ik ga nooit. Gaat u wel?"
„Niet dikwijls!" zei Saltash. „Misschien zou ik
gaan als ik hier bleef, wie weet! 't Zal je wel plezier
doen te hooren, dat je vader aan de beterende hand
is. Hij komt voor zijn volledig herstel op 't Kasteel.
En als hij beter is geef ik een feest „jou eerste
feest als groot meisje; een feest voor jou!"
„Voor mij!" Toby keek hem met haar groote
blauwe oogen verbaasd aan. „Dat zult u toch niet
doen, Sir?"
Hij lachte en trok de wenkbrauwen samen. „Mais
pourquoi pas, mignonne? Je bent oud genoeg en
Maud zal de honneurs waarnemen, wil je Maud?
Jake komt mee als waakhond, als je dat wenscht.
Later zult ge worden voorgesteld aan 't hof, als je
hebt geleerd om keurige buigingen te maken In-
plaats van luchtsprongen. Je moet je haar laten
groeien, Nonette en geen rijbroeken meer dragen. Je
moet nu mijn naam eer aandoen!"
„Drommels!" zei Toby. „Ik meen hoe vervelend!
„Ja, 't is goed als je alleen zegt wat je meent," zei
Saltash lachend. „Als je voortgaat al die mannelijke
(fcngcn te dragen, moet Jake je daarvoor maar eens
flink aan de ooren trekken. Die kunst verstaat hij!"
„Ik ben heelemaal niet bang voor Jake," zei Toby,
terwijl ze een zijdclingsöhcn blik op haar gastheer
wierp.
Jake stak zijn pijp aan. Hij glimlachte. Hij hield
zoowel Toby's als zijn eigen paard bij den teugel.
„Ga je niet meer rijden?" vroeg hij.
„Neen!" was Toby's antwoord.
„Kom ga mee!" Benny bracht zijn paard wat na
derbij zonder af te stijgen. „Blij je te zien, Charley,
maar we moeten nogeens even galoppeeren. Kom
Toby, wees nu niet vervelend en ga mee!"
Maar Toby, die nog steeds Saltash's arm vast
hield, sloeg geen acht op hem.
„Neen! Ik kom niet!" antwoordde zij beslist.
Saltash lachte.
Benny kreeg een kleur en zei geraakt: „Nu ook
goed!" keerde om, gaf zijn paard de sporen en reed
weg.
„Nu heb je 'm op z'n teentjes getrapt!" merkte
Saltash op.
„Nu, wat doet dat er toe," zei Toby en kroop nog
dichterbij hem, totdat hij met een plotselinge bewe
ging een arm om haar heen sloeg.
„Ik zal je eens wat vertellen, Nonette iedereen be
derft j,e! Daar moet tegenin worden gegaan. Zal ik
haar hier maar vandaan nemen Jake?"
„En me terugbrengen als ik beter ben geworden?"
vroeg Toby.
Hij lachte en trok haar aan het oor. „Als je goed
bent geworden, heb ik je zelf noodig, want ik heb
nog niemand gevonden die zoo goed knoopen kan
aanzetten als jij. En, ma chère, je moet hier blijven
en voor al je zondige neigingen moet je af en toe
een flink pak slaag hebben. Jake is een betere mees
ter dan ik, daar hij zelf zoo ontzettend deugdzaam
is. Ik hoop dat je haar af en toe eens een pak slaag
toedient, Jake? Ik ben ervan overtuigd dat zij *t
noodig heeft!"
„Neen," zei Jake, die op het punt stond weer te
paard te stijgen. „Tot nu toe heb ik dat middeltje
niet toegepast!"
Toby keek hem na, toen hij wegreed en hij haar
paard bij den teugel leidde.
„Ik doe mijn best om goed te worden," zei ze, „en
dat weet hij wel!"
„Ja, ze doet ontzettend haar best," zei Maud heel
vriendelijk. „Jake en ik zullen nog eens trotsch op
haar zijn."
Saltash zag haar guitig aan. ,,'t Zal me verwonde
ren! Maar," ging hij lachend voort, „wordt als je
blieft niet al te braaf, Nonette. Daar kan ik niet bij!
Ze keerde zich om en keek hem als aanbiddend in
het spottende gelaat.
„U," zei ze „U!"
„Nu, wat zou ik?"
Ze bloosde. „Niets, Sir, niets. Alleen dit, u is zoo
groot!"
Hij gaf haar met een afgrijselijk vertrokken ge
zicht een tikje op edn wang. „Is dat jou alleraar
digste manier om me te vertellen, dat ik de groot
ste deugniet van de wereld ben?"
„O neen!" zei Toby haastig en in vollen ernst „O,
neen, daar denk ik niet aan. U bent een koning!
En als als iemand mij in God kan doen gelooven,
dan bent u dat!"
Ze sprak ernstig, eenigszins hartstochtelijk. De
spottende uitdrukking verdween uit Saltash's ge
zicht. En een oogenblik zag hij eruit als een man
die werkelijk getroffen was, maar zelf niet weet
waar. En toen wendde .hij den blik naar Maud en
vroeg op eenigszins uitdagenden toon: „Hoor je dat
waarom lach je niet!"
Ze keek hem ernstig en doordringend aan. En met
iets van medelijden in haar stem antwoordde ze:
..Omdat ik geloof dat het waar is!"
Gedurende de stilte die nu volgde verwachtte ze,
dat hij zelf in lachen zou uitbarsten, maar ze hoorde
niets. Hij keek haar begrijpend aan en van haar
wendde hij den blik naar Toby en liet dien met In
nige teederheid op haar rusten.
„Ik heb altijd gezegd, dat je een klein, dwaas
kindje was, is 't niet Toby?"
En Toby gaf fluisterend een toestemmend ant
woord en kuste hem de hand.
HOOFDSTUK X.
Goede voornemens.
Nadat Saltash dien avond naar Burchester was
teruggekeerd en Benny had meegenomen, ging Toby
netjes mee naar de kerk en gedroeg zich volkomen
zooals het behoorde, maar toen zij terugkwamen,
vroeg ze Jake tot belooning voor haar goed gedrag,
om een sigaret.
„Dan ben ik urenlang zoet!" zei ze.
En Jake, die er zelf naar verlangde om te rooken,
kon het niet over zijn hart krijgen het haar te wei
geren.
„Maar niet overdrijven, hoor!" zei hij. „Benny
rookt voortdurend en dat is in 't geheel niet goed
voor hem!"
,0, maar ik ben veel verstandiger* dan Benny!"
zei Tobv vol overtuiging.
Ze genoot van het rooken van baar sigaret, of
schoon Jake's tabak nu niet bepaald berekend was
voor een vrouwelijk gehemelte en ze keerden zoo
vredig mogelijk huiswaarts.
Maud, die eenigszins angstig op hen had zitten
wachten, bemerkte tot haar groote geruststelling,
dat baar vrees ongegrond was geweest. Toby's kalm
uiterlijk bewees haar dat alles in orde was. Neen,
ze had er niet zulk een vreeselijken hekel aan. 't
Was nog zoo kwaad niet geweest en in *t geheel
niet om gekheid over te maken. Als .Tako wilde, zou
ze wel eens meer meegaan. Ze verheugde zich er
blijkbaar over, dat hij met zoo weinig tevreden was
en vroeg hem later, welke grappen hij nu nog meer
met haar dacht uit te halen.
Maar toen Maud de piano opensloeg, ging ze ïn
een laag stoeltje naast haar zitten en luisterde muis
jesstil toe. Ze waren alleen en Maud speelde maar
door en dacht niet meer aan haar zwijgend gezel
schap, maar liet haar vingers over de toetsen gaan,
uiting gevende aan haar gedachten. De muziek was
haar haar leven lang een genot en een troost ge
weest. Ze speelde lang zoo goed niet als Saltash,
maar ze kon zich zóó in de muziek verdiepen, daf
ze daarmee onwillekeurig uitdrukte wat er omging
in haar ziel.
Wordt vervolgd.
