Dr+ Eu we Een tocht van Addis Abeba naar Oessie wereldkampioen Laatste partij na 40 zetten remise Mr. Duys en de SJD.A.P. W. R. ELEMA, 8 PAGINA'S. Geweldig enthousiasme onder de toeschouwers KIJKEII is KOOPEn bij CL0ECK Klipper gezonken. De Britsch Fransche vredesvoorstellen Zijn antwoord aan de p a r t ij Waarom hij niet als Kamerlid bedankte Maandag 16 December 1935. Postrekening No. 23330 SGHAGER 79ste Jaargang. No. 9873 COUMNT. Int Telef. No. 20 Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Vrijdags. Bij inzending tot 'S morgens 8 uur, worden Advertentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. .Uitgave der N.V. v.h. P. Trapman Co., Schagen Prijs per 3 maanden fl.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TIëN van 1 tot 5 regels f0.85, iedere regel meer 15 cent (bewijsno. inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dr. EUWE Gisteravond is in Bellevue te Amsterdam de laatste partij gespeeld om het wereldkam pioenschap schaken tusschen dr. Euwe en dr. Aljechin. De spanning was tot het uiterste opgevoerd en toen eindelijk na de 40ste zet van deze laatste en beslissende partij dr. Al jechin aan dr. Euwe remise aanbood, waar door onze landgenoot in het bezit kwam van den wereldtitel, was het enthousiasme, dat hierna losbarstte, nauwelijks te beschrijven. Heel het complex Bellevue-zalen, waar meer dan 1500 toeschouwers bijeen waren, was één juichende en dansende menschenzee, en aan het gejuich kwam maar geen einde Reeds in het begin van den avond stond voor de ingewijden van het schaakspel vast, dat deze partij zoo niet door dr. Enwe ge wonnen, dan toch met remise voor hem zou eindigen, en al naarmate de partij vorder de, kwam vast te staan, dat inderdaad re mise het resultaat zou zijn. Nochtans bleef de spanning bij de honderden toeschouwers aanwezig en groeide zelfs bij elke zet, die de partij nader tot het einde bracht. Bij de 26ste en de 34ste zet bood dr. Euwe, die toen reeds gunstiger stond en alle winst kansen had, zijn tegenstander remise aan, doch deze wees dit voorloopig nog af. Re mise toch had voor dr. Aljechin dezelfde be- teekenis als verlies. Doch bij de laatste zet van den avond, waarbij de partij afgebroken zou worden, richtte dr. Aljechin zich plotseling ener giek op. Thans bood hij de remise aan, die onmid dellijk door dr. Euwe aanvaard werd en waar mede Aljechin zijn schaak-kroon in de handen van onzen landgenoot gaf. De stand was toen 15^—14^. Euwe was wereldkampioenl Het slot was emotioneel. Euwe stond weliswaar met twee pionnen voordeel in een stelling, welke zonder twijfel gewonnen was, maar niemand reken de er op, dat het resultaat, Euwe wereldkampioen schaken, vanavond reeds oficieel bekend gemaakt zou kunnen worden. Aljechin's houding van den laatsten tijd toch deed vermoeden, dat hij de partij vanavond niet gewonnen of remise geven zou. Men dacht, dat hij de partij bij den veertigsten zet zou doen afbreken, om haar dan morgen gewonnen te geven, zonder haar voort te zetten. Aldus zou Alje chin zich het, voor hem. diep-tragische moment zij ner onttroning hesparen. De diepste roerselen der menschelijke ziel mogen geheim zijn, het is gister avond echter wel duidelijk gebleken, dat Aljechin spijt heeft gehad van zijn gedrag tijdens de voor laatste partij. Toen wij gespannen stonden te wach ten op zijn uitingen in de laatste seconden van de .partij, toen wij eerlijk gezegd een nieuwe uitbarsting vreesden, toen zagen we de beide mannen plotse ling oprijzen en elkander de hand drukken, beiden met tranen in de oogen, tranen van ontroering; de een om zijn geluk, de ander om zijn verdriet. Het was een diep-aangrijpend oogenblik, toen zij zoo hand in hand stonden, de een in deftigen rok, de ander in zijn eenvoudig grijs colhertje. Een daverend applaus en gejuich brak los. Het publiek „verbrak de touwen", die in een carré rond het tooneel gespannen waren en stormde naar het hooge hek, dat het tooneel afsloot, waarachter de kampioenen stonden. De politie maakte, hand in hand, dra een af zetting. Het publiek juichte en klapte. Het was een ovatie. Aljechin stond, met tranen In de oogen, over het hek van het tooneel heen, wuivend. Hij wilde iets zeggen. Maar het publiek was haast niet tot kalmte te brengen. Toen het eindelijk, met groote moeite, tot zwijgen was gebracht, sprak Aljechin deze woorden: „Enwe is nu wereldkampioen, ik niet meer! Lang leve de nieuwe wereldkam pioen, lang leve heel schaaklievend Neder land!" En schokkend van ontroering draaide hij zich om. Het pnbliek bracht hem een ge weldige ovatie. Wie bij hem in de buurt stond, drnkte hem geroerd de hand. Zijn aan blik was tragisch, maar hij hield zich zoo goed mogelijk. De voorzitter van het Euwe-Aljechin-comlté, mr. Max Levenbach, sprak het publiek daarna even toe. Hij releveerde de gebeurtenissen van de laatste mi nuten, want niet ledereen had in de volkomen ge ëmotioneerde sfeer begrepen, wat er gedaan en ge zegd was. Nadat een remise-aanbod van Euwe zoo vertelde hij in den loop van de partij reeds twee malen was afgewezen, had Aljechin bij den 40sten zet zelf remise aangeboden. Euwe had dit aangenomen en nu was dr. Max Euwe dus wereld kampioen schaken. Een donderende ovatie volgde weer, die nog in hevigheid toenam, toen mr. Leven bach nog eens duidelijk de woorden van gelukwensch van Aljechin herhaalde. Daarna wenschte mr. Leven bach, onder aanbieding van een krans, Euwe na mens het Comité, geluk. En daarna volgde een huldiging, spontaan, geëmo tioneerd, kort en krachtig, in een kring van diep- ontroerde innig-gelukkige menschen, die allen den uitslag als een ontspanning van zeer geenerveerde dagen gevoelden. Want niet alleen voor Euwe en Aljechin is de spanning geweldig geweest, ook voor de omgeving van schaakofficials, vrienden en lief hebbers en belangstellenden. Euwe wilde zelf eerst wat zeggen. Het was geen rede, het waren een paar eenvoudige woorden, die zijn bescheidenheid eens te meer aan het licht brach ten .Hij huldigde zijn tegenstander voor de sportivi teit, om op dezen avond nog de beslissing te laten vallen. Hij herinnerde aan de geweldige spanning van de laatste maanden. Hij was gelukkig, wereld kampioen te zijn, maargeloofde niet het lang te zullen blijven. Het publiek bracht hem een nieuwe ovatie. Daarna sprak wethouder S. R. de Miranda een paar krachtige, hartelijke woorden namens het ge meentebestuur van Amsterdam, dat het zich een eer rekende, den wereldkampioen schaken onder zijn burgers te tellen. Toen was de emotie het publiek weer de baas. Het zong den nieuwen wereldkampioen het Wilhel mus toe. Het gejuich was niet van de lucht, maar onmiddellijk daarna werd den ex-wereldkampioen de Marseillaise toegezongen, welke hulde hij weer voor het voetlicht in ontvangst kwamn emen. Hij dankte met handegwuif voord eze spontane en spor tieve uiting. Daarna vertrok Aljechin, wiens vrouw reeds eerder huiswaarts was gekeerd. Mevr. Euwe, werd, onder luidg ejuich, op het too neel gehaald en daar stonden even in de felle lichten van de filmoperateurs twee gelukkige menschen elkaar met tranen in de oogen aan te kijken. Maar toen volgden nog eenige huldewoor- den. De heer vna Trotsenburg sprak voor den Ne- derlandschenS chaakbond. Mr. Rueb, voorzitter van den Wereldschaakbond, maar bovenal een oud vriend van Euwe, kon, terwijl hij Euwe de hand schudde nauwelijks woorden vinden, om zijn ge voelens te uiten. De Amsterdamsche Schaakbond had Euwe een krans omgehangen en tenslotte bood de heer C. van Leuven een schitterend ivoren schaakspel aan. Euwe nam dit alles in ontvangst in denzelfden eenvoud, waarin hij gespeeld had, al die weken en maanden lang, in tegenspoed en voorspoed. Het waren onvergetelijke oogenblikken, waarin het publiek de lang opgekropte spanning luchten kon in uitingen van groote vreugde en ge luk. Aljechin was vertrokken naar het Carlton Ho tel. Euwe was eenige oogenblikken temidden van zijn gelukkige bewonderaars geweest, die hem nu straks, officieel, aan een groot banket in het Carl ton Hotel gaan hudigen. Dan zal het allemaal heel keurig en gepast gaan, zooals het bij dergelijke ge legenheden hoort. Maar zeker Is, dat nog onverge- telijker voor Euwe zullen zijn deze spontane momen ten, die hij in de groote azal van Bellevue daar om zich heen gedrongen zag. Op het IJsselmeer. Kornwerderzand. Gistermiddag om 3 uur is op het IJsselmeer tusschen Workum en Breezand tijdens den Zuidooster storm een klipper, welke met grint was geladen, vol water geloopen en gezonken. De uit twee personen bestaande bemanning begaf zich in de roeiboot en is behouden te Kornwerder zand aangekomen. Het schip dat ongeveer 270 ton meet, behoorde thuis te Amsterdam en was op weg naar Dolckum. Het vaartuig kan als verloren worden beschouwd. Nader wordt uit Kornwerderzand gemeld, dat liet gezonken schip de „Onderneming" is, metende 227 ton. Het ligt dwars in de vaargeul voor Workum. Het schip was de reis van Lobith naar Dokkum. De be manning bestond uit schipper Boonstra en een knecht Zij hebben na twee uur roeien Kornwerderzand be reikt. Door tropische bosschen en langs steile bergen -CVan onzen correspondent Stuart Emeny). Dessie. Zondag. Na een avontuurlijken tocht over een afstand van 300 mijl kan iK getuigen van do schoonheid, die in bet hart van het belegerde Abessinië schuilt. Mijn reis begon in de hoofdstad en eindigde in Des sie. Nadat bet derde gedeelte van den afstand was afgelegd, leidde de weg ons de bergen in en binnen een uur stegen we meer dan 3000 meter. Plotseling stonden we voor een V-vormige opening in de gewel dige bergen. W.e keken uit op de Abessijnsche ves tingwerken, die 'n mijlen lange, steile wand vormen en zich uitstrekken van het Noorden naar bet Zui den om aldus een onoverkomelijke belemmering te zijn voor elke poging van bet Italiaansche leger om van Assab uit dwars over de vlakte te trekken. Ver beneden mij strekte zich de Danakil-woestijn uit, die in de verte in een blauwen, gouden mist ver vaagde. Een eind verder op een afstand van on geveer 180 mijl van Addis Abeba bereikten wij het hoogste punt. De weg was niet meer dan een smalle strook aan den rand van een bijna verticale bergwand. Aan den kant van den weg en aan den rand van den afgrond groeiden tallooze exemplaren van een vuurroode plant, die scherp afstaken tegen de teer- gekleurde rotsplanten. De ondergaande zon goot bundels licht over de bergen en was als een natuur lijk zoeklicht over de lagere heuvels, ongeveer 1000 meter beneden ons, zoodat zij den indruk maakten van een reliëfkaart. Het kampeeren op die heuvels was een koude geschiedenis, maar den volgenden dag daalde de weg snel en kwamen we in een groote tropische vallei, waar we haastig onze overjassen en pull-overs uit trokken. We reden langs katoen-, suiker-, en tabaks plantages. Hier slingerden apen zich in de met kruipplanten behangen boomen en tropische vogels van een helblauwe kleur vlogen cp door het lawaai van onzen vrachtwagen. Ergens bleef onze wagen midden in een rotsachtige rivierbedding steken. Wij waadden naar den overkant en moesten ons ver voermiddel ontladen. Tenslotte konden we onzen weg vervolgen. Tweehonderd mijl ten Oosten van Addis Abeba slingert de weg door dichte bosschen en klimt dan een nauwe vallei op, waar het geheele Abessijnsche leger zich gemakkelijk verdekt zou kunnen opstellen onder de beschutting van het overhangend gebladerte, zonder door Italiaansche vliegtuigen te worden ont dekt. Bij het afdalen in een andere vlakte ontmoetten wij dedzja-matsj Beyene, die met een leger van 5000 man naar het front optrok. De vuile „sjammas", de klee ding der soldaten, bewezen, dat het bevel van den keizer, den waschbak te verfoeien, opdat de witte kleeding niet langer de aandacht der Italiaansche pi loten zal trekken, stipt wordt opgevolgd. De meeste soldaten gingen te voet; op hun hoofd balanceerden zij saamgebonden bundels, die hun voedselvoorraad bevatten. Vrouwen droegen watermeloenen en fles- schen „tej", een soort inlandsche honing. Kleine jon gens droegen de tentstokken. De commandanten droe gen groote sombrero's en reden op schitterend ver sierde muildieren of ezels. De zwaardere bagage werd door lastdieren vervoerd. In het midden van den lan gen stoet reed de dedzjamatjs, een waardige figuur, die op zijn muilezel zat in de schaduw van een groote Fransche parapluie. De weg begon nu weer te klimmen en plotseling zagen wij de daken van Dessie, dat op een plateau ligt tusschen meer dan 4000 meter hooge bergtoppen. De stad leek vlakbij, maar de weg klom en daalde in een spiraal, zoodat wij ruim 20 mijl aflegden, voor we Dessie bereikten. Onze tocht had ons gevoerd langs den grooten nieuwen weg, die Addis Abeba met Dessie verbindt. Onze chauffeur moest herhaaldelijk stoppen aan den rand van een onmetelijk diepen afgrond, maar hoe onvolmaakt het wegvlak ook mag zijn, de weg naar Dessie is een triomf voor de Abessijnsche inge nieurs. In den loop van twee jaar hebben de Abessijnen met geen andere hulp dan die van de allerprimitief- ste werktuigen een weg uitgehouwen door een der moeilijkste berglandschappen van de wereld; een weg, waarover een leger van een half millioen man, vergezeld van vrachtwagens met ammunitie, onlangs is opgetrokken. De weg staat op geen enkele kaart aangegeven en men vermoedt, dat zij opzettelijk zoo is aangelegd, dat ze het doortrekken van een aanval lend leger onmogelijk maakt. (Auteursrecht News Chronicle-A.N.P.) GEVESTIGD: TANDARTS Schagen, Landbouwstr. 129 Spreekuur 9—11, 23 en volgens afspraak. TELEFOON no. 13. De Belgische Werkliedenpartij er tegen» Brussel. Het Dagelijksch Bestuur der Bel gische Werkliedenpartij heeft een telegram aan den Volkenbond gezonden, waarin wordt verklaard: „In naam der Belgische Werklieden Partij, wel ke meer dan 600.000 leden telt en waarin 37 pet. vanh et kiezerscorps des lands vertrouwen stelt, teekenen wij verzet aan tegen de regeling van het Italiaansch-Abessijnsch conflict, welke een premie beteekent voor den aanvaller en een rechtsweige ring jegens het slachtoffer ,dat al zijn vertrouwen in het Volkenbondspact had gesteld. De eventueele aanneming dezer regeling veront rust ten zeerste de burgersder kleine landen voor wie het regiem der gemeenschappelijke veiligheid de eenige waarborg vormt tegen een aanval, zooals deze, waarvan de Italiaansche regeering zich schul dig heeft gemaakt tegenover Abessinië. VLIEGTUIGONGELUK IN RUSLAND EISCHT VIER SLACHTOFFERS. Alma Ata. In de bergen nabij Karkaralinski in de provincie Karkaralinski in de provincie Kazak stan is het goederenvliegtuig USSR-1980 omlaag ge stori. Drie reizigers en de piloot kwamen om het leven. Mr. J. E. W. Duijs, door het bestuur der S.D.A.P. als partijlid geroyeerd, heeft door middel van het A.N.P. weer een antwoord op het antwoord van het s.d. partijbestuur op zijn bezwaren aan de pers toe gezonden. Aan dit antwoord is het volgende ontleend: „Volgens „eenstemmig oordeel der fractie" zou ik eigenlijk reeds sedert 1913, dus zegge 22 jaar lang mijn plicht als Kamerlid schandelijk hebben ver waarloosd. Kom aan! Ik ben in die 22 jaar niet alleen door de S.D.A.P. vijfmaal candidaat gesteld, maar vijf maal zelfs lijstaanvoerder geweest. Telkenmale in de meest hoogdravende bewoordingen bij de kiezers door de S.D.A.P. aanbevolen. Mijn stemmencijfer steeg van 25.000 tot bijna 90.000 als maar mijn plicht verza kende en op de lijst waarop ik als locomotief dienst deed, sleepte ik zelfs nog de Kamerleden Cramer en Thijssen als no. 2 eri 3 mee de Kamer binnen. Deze Kamerleden Cramer en Thijssen komen nu. met de fractie mee, verklaren, dat men eigenlijk 22 jaar lang de kiezers in Noordholland schandelijk heeft voorgelogen en bedrogen. Volgens hun „een stemmig" oordeel zitten deze dus op door de SDAP gepleegd grof volksbedrog verkregen zetels. Wanneer de S.D.A.P. het dus in deze dagen heefi over „plichten om als Kamerlid af te treden", dan heeft die SJD.A.P. hier een schoone gelegenheid om het bedrog tegenover de Noordhollandsche kiezers, 22 jaar lang gepleegd, goed te maken, door de heeren Cramer en Thijssen onmiddellijk van hun met zullce onoprechte middelen verkregen zetels te doen ver dwijnen. Hier ziet men nu eens voor welke consequenties de eenstemmige „Staatslieden" der Soc. Dem. fractie 1 verblind door hun haat en komende tot zulke aan tijgingen, zich zelf plaatsen. Dat de heeren mij met modder zouden gooien was te verwachten. Edoch zóó dom had toch niemand kunnen vermoeden." Zijn niet bedanken als Kamerlid, Verder zet de heer Duys uiteen, waarom hij on danks royement en allerlei andere niet de minste zedelijke waarde hebbende fraaiigheden niet bedankt als lid der Kamer. „Ik ben wèl gekozen op een partijlijst, maar niet op een klieklijst. De lijst waarop ik als lijstaanvoer der gekozen werd is géén privé-eigendom van een paar partij-bonzen, in casu AlbardaAnkersmit c.s. Ik geef alle abstracte theorieën hier cadeau voor de concrete werkelijkheid en verzoek ieder niet den schijn voor het wezen te nemen. Daar waar ik mij behoorlijk verdedigen kon en een kliek de feiten niet voor de partijgenooten kon verdonkeremanen, hebben de heeren Albarda—An kersmit c.s. telkens moeten ondervinden, dat het oor deel niet te hunnen gunste maar te mijnen gunste uitviel. Zou ik nu hebben heen te gaan, omdat het een kliek gelukt ongeveer 10/11 van dc S.D.A.P. (geheel Nederland behalve Noordholland-Noord) door jaren lange onthouding der waarheid, door een ware Ar- beiderspersterreur, waarbij men zich voor de grofst denkbare persoonlijke verdachtmakingen, achterklap en verleugening niet schaamde, als een partijbesluit te doen schijnen, wat in werkelijkheid een kliekdoor- drijverij is? Als men nu den laatsten doodsteek wil geven aan „verkiezingen" en het op die verkiezingen gebaseer de „parlementaire stelsel", waarlijk, dan moet men gaan goedkeuren wat thans in de S.D.A.P. gebeurt. Zou het heengaan door mij onder zulke omstandig heden gaan behooren tot de .goede parlementaire usances", dan beteekent dit, dat een door de kie zers gekozen afgevaardigde zich niet meer om trouw aan zijn beginselen of program heeft te bekomme ren, maar in de eerste plaats dient te zorgen in de gunst en recommandatie te blijven bij een Daar bon zen, die toevallig het machts- en inlichtingsappa-* raat (de Pers) der partij in handen hebben. Wil de S.D.A.P. dit invoeren, nog wel onder het applaus van menschen, die zeggen het parlementai re stelsel te verdedigen, dat moet de S.D.A.P. we ten, maar dan zal zij opnieuw een bewijs hebben geleverd van de waarhied, dat de S.D.A.P. ondanks allen schijn van het tegendeel, in werkelijkheid is „gangmaakster tegen wil en dank van het fascis me", zooals het hoofdorgaan van den Vrijheids bond dezer dagen schreef."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1935 | | pagina 1