•Avondtoilet
n
H
De Modegangsters
van Parijs
O
ASPIRIN
W ederom goud wasschen
aan den Rijn
Zaterdag 21 December 1935.
SCHAGER COURANT.
Vierde Blad. No. 9877
mk
Een vrouw
in avond
toilet is een
Kunstwerk
WÊBSS^^mSSmm^BaÊÊÊnmSÊmSÊÊBi
stuaU tue£pt
Maar de vrouw zelf
blijft onvolmaakt
heden zien
ET was bij gelegenheid van
een gezellige „sauterie" een
danspartij in de hall van een
groot hotel. Een vriendelijke oude
heer, die door ik weet niet welk
gelukkig toeval daar verzeild was,
had me na een moedigen aanval
op een belegerd buffet, waarheen
ik nooit op eigen kracht zou heb
ben kunnen doordringen, een portie
ijs veroverd en, terwijl hij mij het
glazen schaaltje met een hoffelijk
helaas, geheel uit den tijd gebaar aanbood,
merkte hij op: „Een vrouw is in avondtoilet toch
maar op haar aantrekkelijkst".
„Vindt u werkelijk?-*
„O, zonder twijfel. U dan niet?"
„Och, misschien wel", antwoordde ik. ontwijkend.
En daar liet ik het bij. Het heeft geen zin over het
thema aantrekkelijkheid lange debatten te voeren.
Een vrouw denkt over deze dingen noodzakelijker
wijze anders. Een man, zelfs op leeftijd, die toch niet
veel illuzies meer kan hebben overgehouden, en die
schijnen en wezen niet dikwijls meer verwarren zal.
kan zich van het effect van uiterlijken tooi- nooit
geheel losmaken. Een vrouw in groot avondtoilet
verblindt hem, min of meer Zij brengt hem een beet
je van de wijs. En rumbahs en blues en parfums ver
minderen, vooral als het laat wordt, zijn critische
vermogens.
Voor ons. vrouwen, staat de zaak anders. Wii we
ten, zeker, óók dat wij in avondtoilet aantrekkelijker
zijn dan in een huishoudschort. maar dat belet ons
niet de vrouw te blijven scheiden van haar japon
en haar „make up". Een vrouw in avondtoilet is
een k u n s twerk. Haar jauon verdoezelt al haar on
volkomenheden. Zij onderstreent haar bekoorlijkhe
den en werkt de fouten weg. Althans, zoo behoort het
te zijn. Ik kan me goed voorstellen dat een man ons
in een „robe de soiree", die ons werkelijk past
dat wil zeggen: bij onze geheele persoonlijkheid past
ongeveer .volmaakt vindt. Maar een vrouw blijft
onvolmaaktheden zien. Zij ziet zij kan het niet
helpen waarom hier een plooi gelegd is. waarom
een décolleté dezen vorm en geen anderen heeft,
waarom de taille hoog of laag is aangebracht. De
toef bloemen ot> het corsage spreekt soms onbarm
hartig duidelijke taal. En zij laat zich noch door
lange wimpers, noch door een kersenmondie, noch
door het blankste teint op een dwaalspoor brengen.
Zii scheidt onmiddellijk wat echt en wat kunst is.
Zij blijft haar zusteren zien zooals ze zijn; door den
scbiin kijkt ze heen.
Maar heeft het zin dat alles te zeggen tegen een
vriendelijken ouden heer. die van een kleurig schouw
spel geniet? Het zou zün genoegen maar bederven
Het genoegen van anderen bederven is een boos
aardig vermaak. En als men daarbij de eigen sexe
discrediteert
Voor mij, voor ons allen, bestaat er niets mooiers
niets frisschers dan een vrouw in bad- of strand-
costuum Op het strand, in het volle licht, verliezen
alle kunstgrepen hun kracht. En wie ook in „mail
lot" aantrekkelijk blijft, kan volkomen gerust zijn
over den indruk, dien zij in avondtoilet maken zal.
Dan kan ze werkelijk „op haar aantrekkelijkst" zijn.
Mits zij zich te kleeden weet. Gelegenheid om zich
's avonds goed te kleeden biedt de mode ons dit jaar
in overvloed Niettemin dient men met eenige voor
zichtigheid te werk te gaan. De gedrapeerde avond
japonnen, gemoderniseerde Middeleeuwsche gewa
den, zijn verleidelijk genoeg, maar heel moeilijk te
flragen. Daarbij kunnen ze niet anders dan heel
deze gratievolle, maar wat strenge, costuums in
hooge mate.
Maar het is goed mogelijk, dat u eeft werkende
vrouw bent, die niet veel tijd heeft zich voor den
avond op te tooien. In dat geval kunt u zich Zonder
bezwaar in jumper en rok naar feestjes begeven. De
jumper zal van tafzijde, van satijn of van lamé zijn.
Dat hangt van den aard van het feestje af. In geval
er weinig gedanst zal worden, maar veel muziek ge
maakt of gebridged, is het beter er wat eenvoudig uit
te zien. Uw bridgepartner heeft liever met een vrouw
te doen die aan haar spel dan met een, die slechts
aan haar uiterlijk denkt. Hij zal u graag alles verge
ven, maar nóóit dat u slecht, onbezonnen en onbera
den speelt.
De rok kan in alle gevallen van satijn zijn. Zij kan
iedere versiering missen. Maar een bloem op den
schouder of in de ceintuur is en blijft een sieraad dat
even smaakvol is als goedkoop.
GERTRUDE.
Cathérine Decazeaux, de
modellendievegge
„A L L E G O R I E".
Groot avondtoilet van witte jersey met mantel van
mat rood fluweel, met vison gegarneerd.
Creatie: Lucien Lelong, Parijs.
Gedeponeerd model PAIS. (Reproductie verboden.)
duur zijn. Het is een subtiel werk zulk een rijkge-
plooid gewaad te knippen. Dat kan alleen aan zeer
vaardige, zeer artistieke handen worden overgelaten
en die vindt men eigenlijk alleen in de groote mo
dehuizen. De meesten van ons zullen dus goed doen
eenvoudiger modellen te kiezen. Die intusschen niet
minder gracieus behoeven te zijn.
Onder de practische avond-ensembles neemt de
„middernachtstailleur" een der eerste plaatsen in. Dit
moderne pakje kleedt ons zeker op minder roman
tische wijze dan het rijk-gedrapeerde gewaad, maar
het brengt ons uiterlijk in overeenstemming met wat
wij innerlijk zijn: practische vrouwen van een prac-
tischen tijd. De groote modehuizen, die langen tijd
niets van den tailleur-voor-den-avond hebben willen
weten, geven hun bezwaren langzamerhand prijs.
Jeanne Lanvin aarzelt niet haar klanten avond
tailleurs van fijn zwart laken aan te bevelen, van
hetzelfde laken, waarvan men rokken en smokings
voor heeren vervaardigt De rok sluit zoo strak mo
gelijk om de heupen en springt uit in breede
„godets". Het manteltje is wat langer dan de man
teltjes van de tailleurs, die overdag gedragen wor
den en wordt met een enkele knoop gesloten. Het
spreekt vanzelf, dat die ééne knoop een kunstwerk
is, dat de aandacht trekt.
Het manteltje heeft natuurlijk geen mouwen en
ook ontbreekt vaak de rug. Ware dat niet het ge
val, dan zou er van het corsage, dat juist de „graad
van elegance" van het ensemble aangeeft, al heel
weinig te zien komen. Dat corsage kan van lamé zijn,
zonder mouwen en rug, maar van voren hoogslui
tend. In dat geval vormt het met den tailleur een
baljapon. Het kan een satijnen tuniek zijn, zonder
décolleté. Dan is het een diner-japon. Het kan ten
slotte van mousseline zijn en lange mouwen hebben.
Dan is het uitermate voor een meer huiselijke par
tijtje geschikt. En als u laken voor den avond niet
mocht aanstaan, kunt u den tailleur doen uitvoeren
in fluweel of in een zware kwaliteit satijn. De moge
lijkheden zijn vele.
De op Renaissance-dracht geïnspireerde robes vin
den ook veel bijval. Zij hebben wijde mouwen, geen
décolleté en ampele ronde rokken. Een nieuwe gril is
op die costuums een kruis van min of meer kostbare
steenen te dragen; onyx, turkooizen, amethisten en
beryl komen vooral in aanmerking. Deze toiletten
zijn meestal van soepel fluweel of wel van mooi zwaar
satijn. Ouderwetsche sieraden, die tot voor korten
tijd nog glimlachen deden, kunnen met deze costu-
mes zonder eenige vrees gedragen worden. Dikke
„cordelièrcs" van kleurige zijde of ceintuurs van met
steentjes ingelegd goudleer, verhoogen het éclat van
DE BRANDWEER VINDT HET SPOOR.
Over enkele dagen begint te Parijs een
scnsationeele strafzaak, waarin Mme.
Cathérine Decazeaux, een rijke, elegante
vrouw, de beklaagde is. Zij wordt beschul
digd van modellendiefstal.
OM misverstanden meteen de kop in te drukken,
wijzen wij er op, dat een modegangster niet
zoo iets is als een modeschildcr of een mode-
filozoof, onder welke laatste calegoriecn men men-
schen verstaat, die in een bepaalden tijd bijzonder
en voque zijn. Een modegangster is een misdadiger
I op het gebied van de mode, gewoonlijk een vrouw.
En weer bedoelen we daarmee niet een dame, die
opmerkelijk slecht gekleed gaat, maar iemand, die
modezaken onrechtmatig benadeelt door het ont
vreemden van ontwerpen. Dit komt zeer vaak voor
en de verbitterde strijd tusschen de bonafide mode
ondernemingen en de dieven en tusschen de roovers
onderling, doet in menig opzicht niet onder voor die
van de dranksmokkelaars, zij het, dat hij minder
bloedig is. In plaats van de revolver, wordt de tee-
kenstift gebruikt, in plaats van kidnapping omkoo-
ping en in plaats van inbraak en overval: spionnage
en vleiende bedriegerij.
Nog hebben de groote modemagazijnen en de fijne
détailzaken hun modellen niet geëxposeerd, of reeds
is de concurrent, gewoonlijk een kleinere onderne
ming, in het bezit van de ontwerpen en geeft ze aan
de openbaarheid prijs of verkoopt de gecopiëerde toi
letten aan de beste klanten.
De gestolen modellen worden niet alleen naar de
binnenlandsche, maar ook naar de buitenlandsche
rivaal geëxpedieerd. Vooral Frankrijk, dat op het
gebied van damesmode naar de oogen wordt geke
ken, ondervindt hiervan veel nadeel. Wat te doen,
wanneer de Amerikanen de nieuwste creaties al heb
ben, voor men ze zelf heeft aangeboden?
Een der sluwste modepiraten blijkt Mm. Cathérine
Decazeaux te zijn. Gelijk haar vakgenooten treedt ze
als tusschenpersoon op tusschen den rechtmatigen en
den onrechtmatigen eigenaar. Zij is een rijke en
chique vrouw en heeft zelf een kleine salon in het
deftige Vendöme-kwartier. Gewone klanten heeft ze
niet. Wel wordt ze al sinds jaar en dag door de po
komen bij ons
klimaat ge
regeld voor;
het product van vertrouwen.
Het flonkerende kaarslicht..
litie in het oog gehouden. Het is thans gelukt haar
geheim modeatelier te ontdekken, waar een verbor
gen gang heenleidde, die men via een kleerenkast
betrad. In die clandestiene werkplaats werd zooveel
bezwarend materiaal gevonden, dat een veroordee
ling nauwelijks kan uitblijven.
Overigens heeft ze waarschijnlijk verscheidene over
tredingen begaan, die haar nooit bewezen kunnen
worden. Men vermoedt, dat zij het was, die een En-
gelsche firma de bruidskleeren van prinses Marina
heeft trachten te verkoopen, toen deze vorstin juist
naar Parijs onderweg was om uit de betreffende col
lectie te gaan kiezen. Indien de firma op het aan
bod was ingegaan, had hij de ontwerpen kunnen pu-
bliceeren en dusdoende de prinses kunnen dwingen
haar keuze in Engeland te doen, waar een zekere ont
stemming heerschte, omdat hare hoogheid niet „Bri-
tish"kocht.
Maar deze poging der Parijsche mode-piraten is op
niets uitgeloopen.
Hoe komen de onverlaten aan de ontwerpen? Daar
zijn vele wegen. Aanvankelijk werden de midinettes
omgekocht. Deze meisjes verdienen niet veel en haar
verbittering is gemakkelijk op te wekken. Onlangs
hebben ze op de boulevards gedemonstreerd, omdat
hun maandloon weer naar beneden was gegaan.
De modekoningen namen hun maatregelen door be
langrijke schetsen slechts door speciale modistes te
laten uitwerken, maai* het hielp niet, het copiëeren ge
lukte toch.
Dames, die tot de clientèle der groote modehuizen
behoorden, en in geldverlegenheid zaten, lieten ziöh
de modellen enkele dagen voor de officieele sho,w
toonen, gaven hun oogen goed de kost, maakten een
paar snelteekeningen en wisten de ideeën nog net bij
tijds of: te vroeg, al naar men voor of tegen de
wet is aan Catherine Decazeaux of een van haar
collega's in handen te spelen. Dikwijls werkten die
dames in ploegen volgens een arbeidssysteem. Eén
schetste bij voorbeeld alleen schouders, een andere
rokken, een derde bovenlijven.
Mme. Decazeaux is eigenlijk ten val gebracht, door
dat een van haar ondergeschikten zelf een „gang"
stichtte. Het is een barones, wier naam men op het
oogenblik nog geheim houdt. Zij werd een verbit
terde concurrente van haar vroegere „boss'' Men
zegt, dat het tweetal elkaar zelfs met paraplu's te
lijf is gegaan.
Eens liet de barones men vermoedt althans, dat
zij het was in het kleine salon van de rivale een
brandje stichten. Een jeugdige leerling waarschuwde
direct de brandweer. Die werd het vuur gemakkelijk
meester, maar ontdekte meteen de geheime
gang, die naar het mode-atelier leidde. Daar de poli
tie had gezorgd aanwezig te zijn, werd Mme. Deca
zeaux onmiddellijk gearresteerd.
Meer dan 50.000 K.G. Rijngoud.
Mannheim. Het wasschen van goud dat, zooals
men heeft kunnen nagaan, langs den geheelen Boven-
Rijn van Bazel tot Mannheim, van den tijd van Ju-
lius Caesar tot omstreeks 1840 een geregeld bedrijf
was, schijnt thans weder op te leven. Op enkele
plaatsen, waar vroeger goud gewasschen werd, in 't
bijzonder bij Ketsch aan den Rijn, niet ver van Mann
heim, worden op het oogenblik pogingen aangewend
om dit bedrijf, uit economische overwegingen, weder
tot bloei te doen geraken. Bij het wasschen van
goud volgt men een hoogst eenvoudige werkwijze.
Op het houten rooster van de goudwaschbank. een
gereedschap van twee meter breed, wordt het goud-
houdende zand, waarvan men eerst door een proef
heeft vastgesteld, of het waard is gewasschen te
worden, gestort. Op de waschbank liggen drie doe
ken over elkaar; de eerste is van linnen, de beide
andere zijn van wol en circa 1 c.M. dik. Het zand,
dat op het houten rooster ligt, wordt met water be
goten, zoodat het wegspoelt. De goudschilfertjes, nie
tige blaadjes goud, waarvan ei ongeveer 17.000 in een
gram gaan, worden in de wollen doeken opgevangen,
welke later in een kuip worden uitgewasschen. Ge
lijktijdig verwijdert men den modder en het uitge
wasschen goudzand, dat 28-karaats goud bevat, wordt
het zwikzilver verbonden. Een kubieke meter gewas
schen Rijnkiezel bevat ongeveer 1 a l'/i gram goud.
Om de goudhoudende zandmassa's intensief te kun
nen bewerken men schat hun gehalte aan goud
op minstens 52.000 K.G. worden thans moderne
gereedschappen vervaardigd, om hiermede dit be
drijf langs den geheelen Boven-Rijn ter hand te kun
nen nemen.