•Avondtoilet n H De Modegangsters van Parijs O ASPIRIN W ederom goud wasschen aan den Rijn Zaterdag 21 December 1935. SCHAGER COURANT. Vierde Blad. No. 9877 mk Een vrouw in avond toilet is een Kunstwerk WÊBSS^^mSSmm^BaÊÊÊnmSÊmSÊÊBi stuaU tue£pt Maar de vrouw zelf blijft onvolmaakt heden zien ET was bij gelegenheid van een gezellige „sauterie" een danspartij in de hall van een groot hotel. Een vriendelijke oude heer, die door ik weet niet welk gelukkig toeval daar verzeild was, had me na een moedigen aanval op een belegerd buffet, waarheen ik nooit op eigen kracht zou heb ben kunnen doordringen, een portie ijs veroverd en, terwijl hij mij het glazen schaaltje met een hoffelijk helaas, geheel uit den tijd gebaar aanbood, merkte hij op: „Een vrouw is in avondtoilet toch maar op haar aantrekkelijkst". „Vindt u werkelijk?-* „O, zonder twijfel. U dan niet?" „Och, misschien wel", antwoordde ik. ontwijkend. En daar liet ik het bij. Het heeft geen zin over het thema aantrekkelijkheid lange debatten te voeren. Een vrouw denkt over deze dingen noodzakelijker wijze anders. Een man, zelfs op leeftijd, die toch niet veel illuzies meer kan hebben overgehouden, en die schijnen en wezen niet dikwijls meer verwarren zal. kan zich van het effect van uiterlijken tooi- nooit geheel losmaken. Een vrouw in groot avondtoilet verblindt hem, min of meer Zij brengt hem een beet je van de wijs. En rumbahs en blues en parfums ver minderen, vooral als het laat wordt, zijn critische vermogens. Voor ons. vrouwen, staat de zaak anders. Wii we ten, zeker, óók dat wij in avondtoilet aantrekkelijker zijn dan in een huishoudschort. maar dat belet ons niet de vrouw te blijven scheiden van haar japon en haar „make up". Een vrouw in avondtoilet is een k u n s twerk. Haar jauon verdoezelt al haar on volkomenheden. Zij onderstreent haar bekoorlijkhe den en werkt de fouten weg. Althans, zoo behoort het te zijn. Ik kan me goed voorstellen dat een man ons in een „robe de soiree", die ons werkelijk past dat wil zeggen: bij onze geheele persoonlijkheid past ongeveer .volmaakt vindt. Maar een vrouw blijft onvolmaaktheden zien. Zij ziet zij kan het niet helpen waarom hier een plooi gelegd is. waarom een décolleté dezen vorm en geen anderen heeft, waarom de taille hoog of laag is aangebracht. De toef bloemen ot> het corsage spreekt soms onbarm hartig duidelijke taal. En zij laat zich noch door lange wimpers, noch door een kersenmondie, noch door het blankste teint op een dwaalspoor brengen. Zii scheidt onmiddellijk wat echt en wat kunst is. Zij blijft haar zusteren zien zooals ze zijn; door den scbiin kijkt ze heen. Maar heeft het zin dat alles te zeggen tegen een vriendelijken ouden heer. die van een kleurig schouw spel geniet? Het zou zün genoegen maar bederven Het genoegen van anderen bederven is een boos aardig vermaak. En als men daarbij de eigen sexe discrediteert Voor mij, voor ons allen, bestaat er niets mooiers niets frisschers dan een vrouw in bad- of strand- costuum Op het strand, in het volle licht, verliezen alle kunstgrepen hun kracht. En wie ook in „mail lot" aantrekkelijk blijft, kan volkomen gerust zijn over den indruk, dien zij in avondtoilet maken zal. Dan kan ze werkelijk „op haar aantrekkelijkst" zijn. Mits zij zich te kleeden weet. Gelegenheid om zich 's avonds goed te kleeden biedt de mode ons dit jaar in overvloed Niettemin dient men met eenige voor zichtigheid te werk te gaan. De gedrapeerde avond japonnen, gemoderniseerde Middeleeuwsche gewa den, zijn verleidelijk genoeg, maar heel moeilijk te flragen. Daarbij kunnen ze niet anders dan heel deze gratievolle, maar wat strenge, costuums in hooge mate. Maar het is goed mogelijk, dat u eeft werkende vrouw bent, die niet veel tijd heeft zich voor den avond op te tooien. In dat geval kunt u zich Zonder bezwaar in jumper en rok naar feestjes begeven. De jumper zal van tafzijde, van satijn of van lamé zijn. Dat hangt van den aard van het feestje af. In geval er weinig gedanst zal worden, maar veel muziek ge maakt of gebridged, is het beter er wat eenvoudig uit te zien. Uw bridgepartner heeft liever met een vrouw te doen die aan haar spel dan met een, die slechts aan haar uiterlijk denkt. Hij zal u graag alles verge ven, maar nóóit dat u slecht, onbezonnen en onbera den speelt. De rok kan in alle gevallen van satijn zijn. Zij kan iedere versiering missen. Maar een bloem op den schouder of in de ceintuur is en blijft een sieraad dat even smaakvol is als goedkoop. GERTRUDE. Cathérine Decazeaux, de modellendievegge „A L L E G O R I E". Groot avondtoilet van witte jersey met mantel van mat rood fluweel, met vison gegarneerd. Creatie: Lucien Lelong, Parijs. Gedeponeerd model PAIS. (Reproductie verboden.) duur zijn. Het is een subtiel werk zulk een rijkge- plooid gewaad te knippen. Dat kan alleen aan zeer vaardige, zeer artistieke handen worden overgelaten en die vindt men eigenlijk alleen in de groote mo dehuizen. De meesten van ons zullen dus goed doen eenvoudiger modellen te kiezen. Die intusschen niet minder gracieus behoeven te zijn. Onder de practische avond-ensembles neemt de „middernachtstailleur" een der eerste plaatsen in. Dit moderne pakje kleedt ons zeker op minder roman tische wijze dan het rijk-gedrapeerde gewaad, maar het brengt ons uiterlijk in overeenstemming met wat wij innerlijk zijn: practische vrouwen van een prac- tischen tijd. De groote modehuizen, die langen tijd niets van den tailleur-voor-den-avond hebben willen weten, geven hun bezwaren langzamerhand prijs. Jeanne Lanvin aarzelt niet haar klanten avond tailleurs van fijn zwart laken aan te bevelen, van hetzelfde laken, waarvan men rokken en smokings voor heeren vervaardigt De rok sluit zoo strak mo gelijk om de heupen en springt uit in breede „godets". Het manteltje is wat langer dan de man teltjes van de tailleurs, die overdag gedragen wor den en wordt met een enkele knoop gesloten. Het spreekt vanzelf, dat die ééne knoop een kunstwerk is, dat de aandacht trekt. Het manteltje heeft natuurlijk geen mouwen en ook ontbreekt vaak de rug. Ware dat niet het ge val, dan zou er van het corsage, dat juist de „graad van elegance" van het ensemble aangeeft, al heel weinig te zien komen. Dat corsage kan van lamé zijn, zonder mouwen en rug, maar van voren hoogslui tend. In dat geval vormt het met den tailleur een baljapon. Het kan een satijnen tuniek zijn, zonder décolleté. Dan is het een diner-japon. Het kan ten slotte van mousseline zijn en lange mouwen hebben. Dan is het uitermate voor een meer huiselijke par tijtje geschikt. En als u laken voor den avond niet mocht aanstaan, kunt u den tailleur doen uitvoeren in fluweel of in een zware kwaliteit satijn. De moge lijkheden zijn vele. De op Renaissance-dracht geïnspireerde robes vin den ook veel bijval. Zij hebben wijde mouwen, geen décolleté en ampele ronde rokken. Een nieuwe gril is op die costuums een kruis van min of meer kostbare steenen te dragen; onyx, turkooizen, amethisten en beryl komen vooral in aanmerking. Deze toiletten zijn meestal van soepel fluweel of wel van mooi zwaar satijn. Ouderwetsche sieraden, die tot voor korten tijd nog glimlachen deden, kunnen met deze costu- mes zonder eenige vrees gedragen worden. Dikke „cordelièrcs" van kleurige zijde of ceintuurs van met steentjes ingelegd goudleer, verhoogen het éclat van DE BRANDWEER VINDT HET SPOOR. Over enkele dagen begint te Parijs een scnsationeele strafzaak, waarin Mme. Cathérine Decazeaux, een rijke, elegante vrouw, de beklaagde is. Zij wordt beschul digd van modellendiefstal. OM misverstanden meteen de kop in te drukken, wijzen wij er op, dat een modegangster niet zoo iets is als een modeschildcr of een mode- filozoof, onder welke laatste calegoriecn men men- schen verstaat, die in een bepaalden tijd bijzonder en voque zijn. Een modegangster is een misdadiger I op het gebied van de mode, gewoonlijk een vrouw. En weer bedoelen we daarmee niet een dame, die opmerkelijk slecht gekleed gaat, maar iemand, die modezaken onrechtmatig benadeelt door het ont vreemden van ontwerpen. Dit komt zeer vaak voor en de verbitterde strijd tusschen de bonafide mode ondernemingen en de dieven en tusschen de roovers onderling, doet in menig opzicht niet onder voor die van de dranksmokkelaars, zij het, dat hij minder bloedig is. In plaats van de revolver, wordt de tee- kenstift gebruikt, in plaats van kidnapping omkoo- ping en in plaats van inbraak en overval: spionnage en vleiende bedriegerij. Nog hebben de groote modemagazijnen en de fijne détailzaken hun modellen niet geëxposeerd, of reeds is de concurrent, gewoonlijk een kleinere onderne ming, in het bezit van de ontwerpen en geeft ze aan de openbaarheid prijs of verkoopt de gecopiëerde toi letten aan de beste klanten. De gestolen modellen worden niet alleen naar de binnenlandsche, maar ook naar de buitenlandsche rivaal geëxpedieerd. Vooral Frankrijk, dat op het gebied van damesmode naar de oogen wordt geke ken, ondervindt hiervan veel nadeel. Wat te doen, wanneer de Amerikanen de nieuwste creaties al heb ben, voor men ze zelf heeft aangeboden? Een der sluwste modepiraten blijkt Mm. Cathérine Decazeaux te zijn. Gelijk haar vakgenooten treedt ze als tusschenpersoon op tusschen den rechtmatigen en den onrechtmatigen eigenaar. Zij is een rijke en chique vrouw en heeft zelf een kleine salon in het deftige Vendöme-kwartier. Gewone klanten heeft ze niet. Wel wordt ze al sinds jaar en dag door de po komen bij ons klimaat ge regeld voor; het product van vertrouwen. Het flonkerende kaarslicht.. litie in het oog gehouden. Het is thans gelukt haar geheim modeatelier te ontdekken, waar een verbor gen gang heenleidde, die men via een kleerenkast betrad. In die clandestiene werkplaats werd zooveel bezwarend materiaal gevonden, dat een veroordee ling nauwelijks kan uitblijven. Overigens heeft ze waarschijnlijk verscheidene over tredingen begaan, die haar nooit bewezen kunnen worden. Men vermoedt, dat zij het was, die een En- gelsche firma de bruidskleeren van prinses Marina heeft trachten te verkoopen, toen deze vorstin juist naar Parijs onderweg was om uit de betreffende col lectie te gaan kiezen. Indien de firma op het aan bod was ingegaan, had hij de ontwerpen kunnen pu- bliceeren en dusdoende de prinses kunnen dwingen haar keuze in Engeland te doen, waar een zekere ont stemming heerschte, omdat hare hoogheid niet „Bri- tish"kocht. Maar deze poging der Parijsche mode-piraten is op niets uitgeloopen. Hoe komen de onverlaten aan de ontwerpen? Daar zijn vele wegen. Aanvankelijk werden de midinettes omgekocht. Deze meisjes verdienen niet veel en haar verbittering is gemakkelijk op te wekken. Onlangs hebben ze op de boulevards gedemonstreerd, omdat hun maandloon weer naar beneden was gegaan. De modekoningen namen hun maatregelen door be langrijke schetsen slechts door speciale modistes te laten uitwerken, maai* het hielp niet, het copiëeren ge lukte toch. Dames, die tot de clientèle der groote modehuizen behoorden, en in geldverlegenheid zaten, lieten ziöh de modellen enkele dagen voor de officieele sho,w toonen, gaven hun oogen goed de kost, maakten een paar snelteekeningen en wisten de ideeën nog net bij tijds of: te vroeg, al naar men voor of tegen de wet is aan Catherine Decazeaux of een van haar collega's in handen te spelen. Dikwijls werkten die dames in ploegen volgens een arbeidssysteem. Eén schetste bij voorbeeld alleen schouders, een andere rokken, een derde bovenlijven. Mme. Decazeaux is eigenlijk ten val gebracht, door dat een van haar ondergeschikten zelf een „gang" stichtte. Het is een barones, wier naam men op het oogenblik nog geheim houdt. Zij werd een verbit terde concurrente van haar vroegere „boss'' Men zegt, dat het tweetal elkaar zelfs met paraplu's te lijf is gegaan. Eens liet de barones men vermoedt althans, dat zij het was in het kleine salon van de rivale een brandje stichten. Een jeugdige leerling waarschuwde direct de brandweer. Die werd het vuur gemakkelijk meester, maar ontdekte meteen de geheime gang, die naar het mode-atelier leidde. Daar de poli tie had gezorgd aanwezig te zijn, werd Mme. Deca zeaux onmiddellijk gearresteerd. Meer dan 50.000 K.G. Rijngoud. Mannheim. Het wasschen van goud dat, zooals men heeft kunnen nagaan, langs den geheelen Boven- Rijn van Bazel tot Mannheim, van den tijd van Ju- lius Caesar tot omstreeks 1840 een geregeld bedrijf was, schijnt thans weder op te leven. Op enkele plaatsen, waar vroeger goud gewasschen werd, in 't bijzonder bij Ketsch aan den Rijn, niet ver van Mann heim, worden op het oogenblik pogingen aangewend om dit bedrijf, uit economische overwegingen, weder tot bloei te doen geraken. Bij het wasschen van goud volgt men een hoogst eenvoudige werkwijze. Op het houten rooster van de goudwaschbank. een gereedschap van twee meter breed, wordt het goud- houdende zand, waarvan men eerst door een proef heeft vastgesteld, of het waard is gewasschen te worden, gestort. Op de waschbank liggen drie doe ken over elkaar; de eerste is van linnen, de beide andere zijn van wol en circa 1 c.M. dik. Het zand, dat op het houten rooster ligt, wordt met water be goten, zoodat het wegspoelt. De goudschilfertjes, nie tige blaadjes goud, waarvan ei ongeveer 17.000 in een gram gaan, worden in de wollen doeken opgevangen, welke later in een kuip worden uitgewasschen. Ge lijktijdig verwijdert men den modder en het uitge wasschen goudzand, dat 28-karaats goud bevat, wordt het zwikzilver verbonden. Een kubieke meter gewas schen Rijnkiezel bevat ongeveer 1 a l'/i gram goud. Om de goudhoudende zandmassa's intensief te kun nen bewerken men schat hun gehalte aan goud op minstens 52.000 K.G. worden thans moderne gereedschappen vervaardigd, om hiermede dit be drijf langs den geheelen Boven-Rijn ter hand te kun nen nemen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1935 | | pagina 13