E K Het geheim van de Azteken panos Een eigenaardig volk. conomische roniek Donderdaq 13 Februari 1936. 5CHAGER COURANT. Derde blad. No. 9913 Nederland, de kampioen voor den vrijhandel, roert zich. GESPRONGEN HANDEN Wanneer we de blikken laten gaan over het troos teloos beeld, dat ons werelddeel en ook ons vader land thans biedt, dan wordt het begrijpelijk, dat zoo menigeen zich geroepen gevoelt om plannen te ontwerpen, middelen te beraruen, die er toe kunnen bijdragen om verlichting te brengen in den bijna al gemeenen nood. En ook wanneer dit slechts zwakke pogingen zijn, niet in staat om merkbare resultaten op te leveren, dan moet een dergelijk streven toch worden toegejuicht Hoe meer medeburgers trachten hun geest door den duisternis te laten schijnen, hoe nader we toe zijn aan een nieuwe opleving Immers alles wat in dit opzicht wordt gedaan, is gebaseerd op den wil om de achteruitgang te boven te komen. En hoe krachtiger die wii is, hoe eerder resultaten zuilen kunnen worden aangewezen. Dat de inzichten daar bij wé) eens scherp tegenover elkaar staan, hinden niet. Integendeel. Ernstige meeningsverschillen kun nen slechts voeren tot verheldering van de begrip pen. Mits het natuurlijk inzichten zijn, die leven, dat wil zeggen dat ze mede gebaseerd zijn op eigen nadenken. Niet enkel en uitsluitend natuurlijke. Het zou dwaasheid zijn zoo iets te durven beweren, het zou een ontkennen zijn van het licht dat in den loop der eeuwen door vele grooten der aarde is verspreid en dat nog steeds schijnt. Even dwaas echter is het, klakkeloos alles over te nemen, wat door anderen wordt gesproken of gezegd, zonder deze gedachten ernstig aan de toets der eigen critiek te onderwerpen. Wanneer ik deze woorden neerschrijf, ben ik er van overtuigd, dat ze met veel tegenstand zullen on- lervinden. Het ligt zoo geheel voor de hand, niet vaar? Wat niet wegneemt, dat velen, die zullen zeg- ;cn het er roerend mee eens te zijn, in de practijk eheel anders handelen Al te gemakkelijk scharen e zich veelal in de gelederen der massa, die ge- iwee en gedachtenloos de leuzen der voormannen /olgen. Leuzen, die in al hun schijnbare schoonheid, n werkelijkheid hol en leeg zijn. Stukjes glas, die alleen de volslagen leek voor diamantén kan hou den. En dit verklaart misschien hoe het komt dat partijleiders zich soms van een kant doen kennen, welke men niet aan hen had verwacht, wanneer men het voorrecht heeft een vertrouwelijk gesprek met hen te hebben. Dat we inderdaad in een wereld staan, waarin het gezond verstand allesbehalve regeert, kan blijken uit de wijze, waarop begrippen, waarvan vrijwel al gemeen worden erkend, dat ze de menschheid den juisten weg wijzen uit het moeras der malaise, toch niet worden verwezenlijkt. Zoo is de gedachte, dat werkelijke verbetering van den algeineenen toestand slechts kan plaats hebben door internationale sa menwerking, langzamerhand gemeen goed geworden. Al het saneeren, steunen, beperken blijft lapwerk vergeleken bij het scheppen van de mogelijkheid om de producten van ons land weer in het buiten land van de hand te kunnen zetten. In het buiten land, dat aan die voortbrengselen een even groote behoefte heeft als wij aan die zijner stilstaande fa brieken. Wat voor nut vermag daarnaast een infla tie uit te richten, zooals deze week nog eens door ex-excellentie van Steenberghe werd uiteengezet, wat een „plan van den arbeid", waarvan lang niet zeker is, dat het zoo voorspoed-brengend zal zijn als sommige voorstanders willen doen gelooven, wat van een sterker ten top gedreven nationalisme, dat Juist een averechtsche tendens heeft? Het is niet gemakkelijk in de hier aangegeven richting iets te bereiken. Allerlei hopeloos moeilijke bezwaren stellen zich in den weg. Er hebben zich nieuwe takken van bedrijf ge vormd. die wortelen in het beschermende stelsel de zer dagen. Vrijhandel zou voor deze beteekenen: on dergang. Er zijn staten, waarmee men vooralsnog geen za kenrelaties kan beginnen, omdat ze totaal geru ïneerd zijn. Ze kunnen niets meer terugleveren, om dat ze voor alles credieten noodig hebben ten einde hun industrie, die volkomen aan den grond zit, weer in te richten en te vernieuwen, ten einde grondstof fen te kunnen koopen. En die credieten kunnen niet worden verleend, aangezien de ervaring heeft ge leerd, dat men er nooit meer iets van terugziet. Er zijn regeeringen, die meenen den weg van een vrijer handelsverkeer niet te kunnen inslaan, om dat zulks in strijd is met hun leuze van „autarkie", waarvan ze de zegeningen jarenlang aan hun vol keren hebben voorgespiegeld. Schreef niet nog deze week Gayda, dat vrijhandel niets meer of minder dan funest was voor de veiligheid van den staat? Er zijn staatslieden, die uit overdreven angst voor een passieve handelsbalans met een daaraan even tueel verbonden goudafvloeiing, de voorkeur geven aan een halsstarrig vasthouden aan den tegenwoor- digen ongezonden toestand. Inderdaad, de moeilijkheden zijn niet gering. „En.... wanneer zie ik je terug?"..., „Wacht morgenmiddag om 4 uur op me in café Metropool....!" HGraag en wanneer kom Jij?" *- Nederland is altijd geweest een vrijhandelsland. De redenen, waarom dit het geval was, kunnen we hier buiten beschouwing laten. Nederland is nóg een vrijhandelsland, al heeft men hier, door den nood en door andere volkeren gedwon gen, ook zijn toevlucht tot belemmerende bepalingen moeten nemen. Zoo ergens, dan weet men bij ons welke voordeelen verbonden zijn aan een ruilverkeer, •dat niet aan handen en voeten gebonden is. Als vrij handelsland heeft Nederland een groote zending te verrichten en het is een verblijdend verschijnsel, dat er hier menschen gevonden worden, die dit blijken te beseffen. Onze tijd kan in menig opzicht worden vergeleken met die, welke Europa heeft doorgemaakt na de Napoleontische oorlogen. Ook toen heerschte er armoede en ellende, ook toen kon men aanvankelijk een sterk nationalis tisch streven waarnemen, ook toen groeiden de gren zen uit tot tolmuren. Het herstel, de periode van welvaart, die ten slotte werd onderbroken door den wereldoorlog, dateerde eerst van omstreeks 1860, toen successievelijk het protectionistische systeem werd overboord gegooid. Hoe lang het nog zal duren alvorens de volkeren van Europa tot het inzicht komen, dat ze het niet buiten elkaar kunnen stellen, wie zal het zeggen? Eén ding staat vast. Indien het zoover zal komen, dan dienen de voorstanders van deze gedachte niet stil te zitten. Een der dragers er van is onze landgenoot, de heer Fentener van Vlissingen, voorzitter van den Interna tionalen Kamer van Koophandel. In de afgeloopen dagen heeft hij een aantal redevoeringen gehouden in België en de wijze, waarop onze Zuidelijke buren de dingen, die hij daarin naar voren bracht en die ze goeddeels al lang wisten hebben opgenomen, doet de hoop gewettigd schijnen, dat hij een klein stukje is opgeschoten in de goede richting. Maar de weg is nog lang, lang! Het einddoel nog ver verwijderd. Alvorens dit bereikt is, zal nog menigeen zich voor de gedachte van een onbelemmerd internationaal ruilverkeer in het vuur hebben moeten leggen. Doch het loont de moeite! Nog geen vijf minuten geleden heeft hjj mij eeuwige liefde gezworen., en nu., ie hü wegll EEN WEENSCHE PROFESSOR LOST EEN RAADSEL OP.. OUD-ME XICAANSCHE HIEROGLYPHEN EINDELIJK ONTCIJFERD! Weenen 10 Februari 1936. Naar wen uit Weenen meldtis de di recteur van het natuurhistorische Mu seum, Professor Fr. Rócker na een 7-jarige, intensieve studie in geslaagd het oude beeldschrift der Mexicaansche bergbewoners te ontcijferen. Van hoeveel belang dit is voor het juiste begrip der oude Azteken-cultuur, behoeft wel niet te worden Het is een sensationeele ontdekking, daar vrij wel alle geleerden ter wereld dit geheimschrift reeds jaren bestudeerden, om eindelijk de sleu tel ervan op het spoor te komen. Wie zijn de Azteken? Het zijn de legendarische oerbewoners van Mexico, zij zijn het meest-gecultiveerde indianen volk geweest van heel Mexico. Hun cultuur was zoo hoogstaand dat men alle moeite in het werk gesteld heeft, om er alles van te weten te komen. De ontcijfering van de talrijke Azteken- inscripties. die tot nog toe abracadabra waren voor de geleerde wereld, heeft een zeer belangrij ke bijdrage geleverd tot het onderzoek van de Azteken-cultuur. De Azteken richtten in de 14de eeuw na Christus op het Hoogland van Mexico een machtig rijk op met de hoofdstad Tenochtot- lan het tegenwoordige Mexico. Onder een aan tal heerschers, waarvan vooral het geslacht Mon- tezuma ip de geschiedenis bekend werd, werden de grenzen van dit legendarische rijk tot ver in Midden-Amerika uitgebreid. Dit Aztekenrijk be zat niet de innerlijke en uiterlijke geslotenheid, dat een Europeesch rijk heden ten dage bezit, maar het was een min of meer los verband van provincies, die verplicht waren jaarlijks schat ting te betalen! De landen, die door de Azteken veroverd werden, werden bezet door een soort garnizoen. Het rijk der Azteken stortte ineen, toen de Spaansche invasie onder den beroemden en be- ruchten veroveraar Cortez in de geschiedenis ingreep. De Azteken hadden in Midden-Amerika tal van vijanden, met wier hulp Cortez in 1519 erin slaagde, het Mexicaansche hoogland, het eigenlijke vaderland der Azteken, te nemen en te bezetten. De laatste jaren is men echter van het denk beeld teruggekeerd, dat de Azteken een eigen. mmm Jong geleerd t Jeugdig Nederland zet de eer&te schreden op het gladde •ijs -pad PROF. Br. FRITZ ROCK hoogstaande cultuur hadden. Uit verschillende aanwijzingen meent men te moeten concludeeren dat zij de gevonden cultuur overnamen van vol keren, die voor hen de hoogvlakte beheerschten, terwijl zij zelf een moedig, maar ruw volk van krijgslieden waren, die vooral bij hun religieuse ceremoniën nog op een uiterst laag zedelijk peil stonden: menschenoffers waren bij hen aan de orde van den dag en hun nationale godheid was op en top het beeld van een krijgsman. De hie- roglyphen, die thans weldra alle ontcijferd zullen zijn, zullen echter omtrent een en ander wel uit sluitsel geven. Tegenwoordig leven de nakomelingen der Azte ken in kleine dorpjes. 'tZijn onbeteekenende res ten van hetgeen eens een groot en machtig rijk was- Het aantal nog levende Azteken schat men op 2 millioen, zij zijn voornamelijk bedelaar of koelie. Doos 30-60ct. Bij Apotken Drogisten BE OMGEKEERBE WERELB. IN CHINA BOET MEN ALLES ANBERS -r China wordt door de Amerikanen niet zonder recht de omgekeerde wereld genoemd, hoewel ook natuurlijk de bewering, dat de Chineezen alles in tegenovergestelde wijze doen, schrome lijk overdreven is. In ieder geval schrijft een Chinees inplaatsvan links naar rechts van boven naar beneden en houdt hij niet zwart, maar wit voor de kleur der rouw. Hij drinkt bij erge warmte nog heetere dranken, dan anders, schrijft de vrouw broeken en de mannen lange rokken voor. De Chineezen geven iemand, die zij groeten wille niet de hand,- doch schudden hun eigen handen, zij bouwen hun eenvoudige boerenhuizen niet van den grond af, doch beginnen met het dak en daarna bou wen zij pas de wanden op, zij betalen hun dokter als zij gezond blijven en niet als zij ziek worden zoodat het in het belang van den huisarts is om te zorgen, dat zijn patiënten gezond blijven. Aan tafel moet men niet alleen de spijzen hoog roe men, maar na het eten moet men „boeren" om den gastheer er van te overtuigen, dat men ab soluut genoeg gegeten heeft. Ook de Ghineesche scholen zijn heel aöders dan onze. Zitten de kinderen bij ons muisstil in de bank hun les te leeren, in China leeren de kin deren allemaal hardop voor zich heen. De Chi- neesche tooneelspelen duren vele uren achter een en worden dikwijls op andere avonden voort gezet, alsof het een feulleton was. Decors kent men niet- De Chineesche muziek wordt slechts in mineur geschreven en de zangers houden van het falcet, dat bij ons slechts hoogst zelden ge bruikt wordt. Wil men zich op zijn vijand WTeken, dan brengt men hem niet om, doch men pleegt zelf moord, liefst voor de deur van den vijand, zoo dat er schande over deze komt. De kerken zijn volgens onze begrippen in China geen hei lige plaatsen. De Chineezen zitten er te praten* hangen hun hoeden aan een of ander heiligen beeld op en voelen zich in de kerk volkomen op hun gemak. Daarentegen bidt hij voor zijn huis altaar, wat een heiligen plek in zijn huis is. Het mooiste cadeau wat een zoon aan zijn va der geven kan, is een doodkist en deze zijn soms bijzonder fraai uitgevoerd. Wonderlijk China! Een volk van 500 millioen zielen, waar iedere rijstkorrel door de inwoners geplant wordt, waar jaarlijks vele honderd dui zenden verhongeren, bevriezen, verdrinken of op andere manieren te gronde gaan. Een volk, dat ons op technisch gebied een duizend jaar vooruit was en met zijn gaven niets wist aan te vangen dan er mede te spelen, die het kruit verwerkten tot vuurwerk en het kompas lieten gebruiken door de zeeroovers.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1936 | | pagina 9