Nu de Duitschers weer aan den Rijn staan» Frankrijk vast besloten, niet voor bedreiging te wijken Locarno-pact opgezegd KIJKEn sKOOPEn tjCLOECK De zeven punten van Hitier Duitsche troepen rukken Rijnland binnen Vastberaden woorden van Sarraut Maandag 9 Maart 1936. Postrekening No. 23330 SGHA6ER 79ste Jaargang. No. 9930 COURANT. Int. Telef. No. 20 Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Vrijdags. Bij Inzending tot 's morgens 8 uur, worden Advertentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst Uitgave der N.V. v.K. P. Trapman Co., Schagen 8 PAGINA'S.' Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN* TIëN van 1 tot 5 regels f0.85, iedere regel meer 15 cent (bewijsno. inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend* Groote vreugde in het thans bezette gebied Fransche maatregelen verwacht Dat de gepasseerde Zaterdagmidag een historische zou worden en voor het nageslacht in de geschiedenis boeken zou worden opgeteelcend, hebben wij reeds Za terdagochtend voorspeld. Maar dat Hitier de wereld voor een voldongen feit zou stellen, zonder meer het Locarno-pact opzeggen en daarenboven terzelfder tijd het Rijnland doen be zetten, kon toch wel niemand vermoeden. Een dergelijke daad is zóó verstrekkend en spot zoozeer met de begrippen van voorzichtige politiek, dat men geneigd zou zijn haar als een wanhoops uiting ten behoeve van de consolidatie van den bin- nenlandschen toestand te zien, ware het niet dat Hitier met groote handigheid het voor hem meest geschikte moment had gekozen en daarenboven de pionnen op het politieke schaakbord zoo knap had verzet, dat men geneigd is vol bewondering te zien naar dezen nieuwbakken politicus, die verdragschen nis camoufleert onder een aanlokkelijk aanbod, dat zeker bij aanneming zou kunnen bijdragen tot ver zekering van den Europeeschen vrede. Vergeten dient echter niet te worden, dat het Lo carno-, ook wel vrcdespact geheeten, nu ruim tien jaar lang als een vaste basis de vrede in West-Eu ropa heeft gewaarborgd, omdat de Duitsche regeering de zekerheid had, dat bij opzegging van dit pact automatisch twee groote mogendheden, n.m.1. Italië en Engeland, zich achter Frankrijk zouden plaatsen. Deze waarborg van den vrede in West-Europa is thans weggevallen en ondanks de schoone beloften van Hitier die zooals gezegd op zichzelf niet te venverpen zijn staat ons werelddeel thans plotse ling voor een tamelijk gevaarlijke toestand. Maar zien we eerst eens wat Hitier stelt tegenover Üe opzegging van het Locarno-pact. Het aanbod van Duitschland aan zijn nabuursta- ten komt op het volgende neer: le. Duitschland is bereid met Frankrijk en België te onderhandelen over de inrichting van een gedemilitariseerde Rijnland-zone, die alle drie de mogendheden zal omvatten en die zoo diep zijn zal, als deze mogendheden het zullen wenschen. 2e. Duitschland is bereid met Frankrijk en België voor den duor van 25 jaar een niet- aanvalsverdrag te sluiten. 3e. Engeland en Italië worden uitgenoodigd als garantie van dit niet-aanvalsverdrag deel te nemen. 4e. Aan Nederland staat de toetreding even eens open; het wordt hiertoe uitgenoodigd. 5e. Het sluiten van een luchtpact wordt drin gend aanbevolen. 6e.Duitschland is bereid een niet-aanvals verdrag met al zijn nabuurstaten in het Oosten af te sluiten met inbegrip van Litauen. daar deze regeering haar houding in de laat ste maanden inzake Memeiland gecorrigeerd heeft. 7e. Duitschland is bereid wederom in den Volkenbond terug te keeren. Zooals men ziet, voorwaar geen kleinigheid! Was dan ook dit aanbod gedaan, zonder schen ding van het eenmaal afgesloten pact, dan zou Hit- Ier hiermede een daad met zeer verstrekkende, gun stige gevolgen voor den wereldvrede hebben gedaaft. Thans vreezen wij, dat Frankrijk, .zoomin als Engeland er iets voor zullen voelen om met een man die tweemaal binnen zeer korten tijd een plechtig bezworen contract zonder meer verbreekt, opnieuw in zee te gaan. Hitier verdedigt zijn verdragschennis met de be wering, dat de afsluiting van het Fransch-Russisch verdrag aan het Locarnopact alle innerlijke waarde heeft ontnomen en zegt, dat dus de verbreking de zer overeenkomst niet door Duitschland, maar door Frankrijk heeft plaats gevonden. Hij meent, als verantwoordelijk Duitsch staats man met de mogelijkheid te moeten rekening hou den, dat, straks Parijs de wereldbeschouwing van Moskou tot de zijne kan maken en wenscht zijn land te beveiligen tegen een roode vloedgolf, die de nieu we Duitsche cultuur zou doen ondergaan in het ge hate communisme. Wij spraken in ons overzicht van Zaterdagmor gen van de mogelijkheid dat de opzegging van het Locarnopact een doorgestoken kaart zou kunnen zijn tusschen Hitier en Mussolini. Dit is gebleken niet het geval te zijn. Althans, het is opvallend dat Hitier zoowel zijn Wester- als Oosterburen een niet-aanvalspact voor stelt maar zijn Zuiderburen vergeet! Tsjecho-Slowakije en Oostenrijk de beide landen waar de meerderheid der bevolking uit Duitschers bestaat, worden niet genoemd en dit moet bij Italië een zeer slechte indruk maken. Berichten uit Rome wijzen hier dan ook reeds op en vragen waarom de Führer Oostenrijk heeft ver geten. Moedwil? Wij weten het niet, doch hebben zoo maar het ver moeden» dat Hitier dit ijzer nog wat in het vuur wil houden, om het tezijnertijd te smeden op de wij ze zooals hij dat gewend is. Men kan van den schrijver van „Mein Kampf" toch moeilijk verwachten, dat hij de inlijving van Oostenrijk enjof Tsjechië bij het Groote Duitsche Rijk plotseling heeft prijsgegeven. Men prijst en terecht Hitler's taaiheid bij het vasthouden aan het zich eenmaal gestelde doel wit en mag dus niet aannemen dat alle aspiraties tot vereeniging van Oostenrijk met het „moederland'' plotseling zijn verdwenen. Dit begrijpt men in Italië drommels goed en wij zijn er dan ook zeker van, dat vele objectief denken de Italianen, thans meer dan ooit het Afrikaansch avontuur verwcnschen, dat immers wel eens tot ge volg zou kunnen hebben, dat het groote Germaansche Rijk in het noorden kwam te leunen op het ver zwakte Italië. En dan! Wee het stuk Oostenrijksch Tirol dat Italië als oorlogsbuit indertijd heeft binnengeslokt. Dat Frankrijk het ditmaal bij een scherpe verma ning zal laten is niet zeer waarschijnlijk, maar welke maatregelen het zal nemen is nog moeilijk* te zeggen. Gisteravond heeft Sarraut, de Fransche minister president, in een radiorede uitdrukkelijk verklaard, dat Frankrijk niet zal dulden dat Duitsche kanon nen Straatsburg bestrijken. Hoe hij dat echter zal trachten te verhinderen, is nog niet duidelijk, hoewel Engeland en Frankrijk door hun militaire overmacht vooral ter zee, na tuurlijk wel in staat zijn Duitschland tot rede te brongen. Maar zal Engeland tot krasse maatregelen zijn te bewegen? Wij twijfelen er aan en gelooven eerder, dat Eden zal trachten een oplossing te vinden, die alle par tijen min of meer bevredigt. Engeland heeft allerminst belang bij een ruzie met Duitschland en zal wel alles doen, wat mogelijk is om den Franschen vriend toegevend te stemmen. Direct oorlogsgevaar achten wij dan ook niet aan wezig, maar men moet zich toch niet verhelen, dat zich momenteel in Europa zeer gevaarlijke dingen afspelen en de spanningen in cle verhoudingen tus schen de volkeren zéér hevig zijn. RIJKSDAG ONTBONDEN. BERLIJN, 7 Maart (R.O.): De Duitsche Rijksdag is ontbonden. VOLKSSTEMMING IN DUITSCHLAND. Berlijn, 7 Maart (Havas). De Duitsche regee ring heeft besloten een volksstemming te organisee- ren op 29 Maart over het geheel van de politiek van de regeering. Hitier acht het noodig, dat thans, nu hij het Duit sche volk de volle souvereiniteit over zijn grondge bied heeft hergeven, door een volksstemming wordt uitgemaakt of zijn politiek door het Duitsche volk wordt gesteund. Joden en communisten zijn van de stemming uit gesloten. Het gearceerde gedeelte is de gedemilitairiseerde Rijnzone, dat thans weer door de Duitschers bezet is. EEN BEROEP OP DEN VOLKEN BOND. NOG GEEN BESLUITEN MEDEGEDEELD. „STRAATSBURG MAG NIET ONDER HET BEREIK DER DUITSCHE KANONNEN ZIJN". HET FRANSCH-SOVJET- RUSSISCH PACT EEN VALSCH VOORWENDSEL. P a r ij s. Minister-president Sarraut heeft Zondagavond een radioredevoering gehouden tot het Fransche volk, naar aanleiding van Zaterdag door den Rijkskanselier en Führer Hitier in de zitting van den Rijksdag bekend gemaakte beslissing der Rijksregeering, dat zij het Verdrag van Locarno opzegt en het Rijngebied symbolisch met troepen van de Rijks weer bezet. Minister-President Sarraut zeide zijn boodschap tot de in- terRationale openbare meening te richten, omdat hij er behoefte aan heeft een gema tigd woord te laten hooren, welks objecti viteit in tegenstelling is met de hartstochte lijke uitlatingen, wel ke gisteren op de tri bune in den Rijksdag werden gedaan. Sarraut noemde de besluiten van Duitsch land, waarbij het zijn eigen, vrijelijk aange gane verplichtingen opzegt een voorwend sel. SARRAUT. Het ontstaan van het pact van Locarno. Toen men nad en oorlog Frankrijk wilde vrijwa ren voor een nieuwen inval, openden zich verschei dene wegen. Men besloot toen den linkeroever van den Rijn en een zone van 50 K.M. langs den rechter Rijnoever te demilitariseeren. Duitschland zou er geen troepen legeren en er geen versterkingen aan leggen. Men kwam voorts overeen, dat Geallieerde troepen gedurende een periode van 15 jaren tot 1935 het Rijngebied zouden bezetten. De bezette zone werd geleidelijk kleiner, zulks ter verbetering van de be trekkingen tusschen Frankrijk en Duitschland. Tenslotte nam de Rijksregeering zelf het initiatief tot voorstellen, welke in 1925 leidden tot het pact van Locarno. Door dit verdrag, dat na de langdurige besprekingen tusschen vertegenwoordigers der Fran sche, Duitsche, Britsche, Belgische en Italiaansche regeering tot stand kwam, werd een stelsel uitge werkt voor de regeling langs verzoenenden en arbi- tralen weg van geschillen, welke mochten rijzen tus schen Frankrijk en Duitschland, Duitschland en Bel gië. De deelnemers aan het Verdrag, verklaarden zich bereid hulp te verleenen aan den staat tegen over wie de verplichtingen waren geschonden, met name in het geval van een schending der gedemili tariseerde zone. Voor Europa brak dus een nieuw tijdvak aan, even als voor de Fransch-Duitsche betrekkingen. Geleide lijk werd het bezette Rijnland ontruimd. Tot 1935 had de bezetting moeten duren, doch reeds in 1930 kwam een einde aan de bezetting. De ondervinding maakt voorzichtig en de bevolking van Frankrijk is maar al te vaak het slachtoffer van teleurstellingen geweest. Bovendien waren de laat ste jaren de daden van Duitschland in eenvoudige tegenspraak geweest met zijn woorden. Duitschland verklaarde zich bezield met de meest vredelievende voornemens. Niettemin verliet het met groot lawaai de Ontwapeningsconferentie en brak het met den Volkenbond. Het volgend jaar herstelde Duitschland den verplichten militairen dienst en het schiep zich tegen ontzettenden prijs en met buiten gewone opofferingen binnen zeer korten tijd een groot leger. De openbare meening had niettemin nog vertrouwen. Had Duitschland niet zijn wil uitgesproken zich te houden aan de verdragen tusschen de staten en de gedemilitariseerde zone te eerbiedigen? Deze eerbiediging van de gedemilitariseerde zone wil zeggen, dat den dag, waarop een onverhodesche aanval tegenover ons zou worden ontketend, deze aanval aan de grens zelve zou kunnen worden afgeslagen. De in tegriteit van het nationale grondgebied werd verzekerd. Het interview met Bertrand de JouveneL Een dag of tien geleden, op 28 Februari, publi ceerde een Parijsch blad een interview met het Duitsche staatshoofd, dat een pathetisch beroep deed op de verzoening der beide landen. Den volgdenden dag reeds, op 29 Februari, werd den Franschen ambassadeur te Berlijn, Francois Poncet, de instructie gezonden met spoed een audi ëntie aan te vragen metd en Rijkskanselier en de zen te verzoeken te willen preciseeren, op welke basis hij de mogelijkheid van een toenadering zag, welke Frankrijk evenzeer wenschte als Duitsch land. Francois Poncet kweet zich direct van zijn op dracht. Op 2 Maart werd hij door Rijkskanselier Hitier in aanwezigheid van baron von Neurath ont vangen. Hem werd geantwoord, dat men de aangelegen heid zou bestudeeren, ten einde de Fran sche regeering binnen zeer korten tyd een gepreciseerd voorstel te kunnen doen. Om onderhandelingen te vergemakkelij ken, vroeg de Rijksregeering, dat het stil zwijgen zou worden bewaard over het be zoek van den Franschen ambassadeur. Aan dezen wensch werd voldaan. Gisteren werd het nieuws pas voor den eersten keer gepubliceerd. Wij hebben dus nauwkeurige voorstellen afgewacht, welke de mogelijkheden van een toenadering tusschen de beide landen zou den bevatten. Het memorandum. Onder deze omstandigheden nu werd de Fransche ambassadeur Zaterdagochtend door den Rijksminis ter van buitenlandsche zaken ontvangen. Von Neu rath overhandigde Francois Poncet een memoran dum, waarin de Rijksregeering het Verdrag van Locarno éénzijdig opzegt en mededeelt direct gevolg te geven aan haar besluit. Om deze houding te verklaren, doet de Rijksre geering een beroep op de sluiting van het Fransch- Sovjet-Russisch verdrag, waaraan zij een geheel on- juisten uitleg geeft, welke door Frankrijk reeds herhaaldelijk is betwist, en dat zij onvereenigbaar noemt met het Verdrag van Locarno. Dit bewijst, dat men slechts te doen heeft met een valsch voorwendsel van de Rijksregeering. Kort na de sluiting Van het Fransch-Sovjet Rus sisch verdrag, dat op 2 Mei 1935 door Laval werd geteekend, n.1. op 21 Mei 1935 verklaarde Hitier in een redevoering, dat de Rijksregeering in de eerbie diging van de gedemilitariseerde zone een bijdrage zag tot den vrede in Europa. Alle andere staten-onderteekenaars van het ver drag van Locarno hebben unaniem verklaard, dat de verplichtingen voortvloeiende uit het Fransch- Sovjet Russisch pact op geen enkele wijze de ver plichtingen van het Rijnland-pact schonden. De Duitsche regeering had een beroep kunnen doen op het Permanente Hof van Internationale Ju stitie in Den Haag. Reeds veertien dagen geleden hebben wij' ons be reid verklaard ons te onderwerpen aan de scheids rechterlijke uitspraak van deze instantie. De Rijks regeering had zich tot een Verzoeningscommissie kunnen wenden. Zij deed dat niet. Ook daar schiet het in baar verplichtingen tekort. Niemand zal er van overtuigd zijn, dat de omstan digheden een buitengewonen haast noodzakelijk heb ben gemaakt. Niemand, zelfs Duitschland niet. Wel is waar stelt de Rijksregeering in het giste ren aan den ambassadeur van Frankrijk overhandig de memorandum voor, daar zij haar verplichtingen heeft geschonden, nieuwe aan te gaan. Ik zal haar voorstellen evenwel niet bestu deeren en wel om twee redenen: 1...Omdat het tweeledig voorbeeld van de éénzijdige opzegging van plechtig aange gane verplichtingen ons gean vertrouwen zou kunnen geven in haar nieuwe voorstel en 2. In weerwil van een zeer stellig recht heeft de Rijksregeering belangrijke strijd krachten de gedemilitariseerde zone laten binnentrekken, en dit alles zonder te voren

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1936 | | pagina 1