De Brabantsche Brief
Fa. Herm.de Raat
van Dré.
Ga met de mode mee
Zaterdag 21 Maart 193%.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9939
DE MOOISTE FOTO
Van duisternis ioi licht.
maar niet ten koste van uw voeten
Hygiënische Pedicure-Inrichting - Steunzolen naar gipsafdruk Vakk. Reparatie
De Vrijz. Dem. Bond
en onze Defensie
Nachtelijke inbraak
in een kerk
Ulvenhout 17 Maart 1936.
Menier,
In 't end van 't ouwe
jaar of was 't aan het
begin van't nieuwe?
heb ik oe èr al iets van
geschreven: ons veertigja
rige in den aanstanden
Mei.
Daar gaan dagen om,
dat wij er nie over spre
ken, Trui en ik, maar
daar drupt geen minuut
je weg, of we denken er
aan.
Want ja, 1 de kinders
komen allegaar af; zelfs
verwachten wij ons Paula,
die in geen jaren thuis is geweest. (Zij is nonneke
in 'n klooster bij Brussel, ziet ge)
Natuurlijk; oew gedachten zijn altij veul bij de
kinders!
De tijen zijn moeilijk en ze zijn slecht. „Wie mee
pek omgaat, wordt er mee besmeurd", zegt 't spreek
woord!
En met den tijd móet ge wel omgaan, als ge gee-
nen kluizeneer zijt, als ge 'r dus middenin staat.
Dus de moeilijkhedens en de rest afijn, ze zijn
de pek, de kleffe, de strooperige vuiligheid, die, nou-
ja
Ge verstaat.
En zoo zijn oew gedachten nog straffer bij oew
kinders! Dus, vaneigens, ook bij de feesten van Mei,
want dan zal ons groote tafel weer 'ns dagenlang
„vol" zijn.
Daarom: al wordt soms in dagen nie gesproken
over de gebeurtenis. den mensch zwijgt geren
over dingen, die in z'n zielement woelen, ons gedach
ten zijn er geen telleke af.
Alles heeft ook veul, veul meer beteekenis ge
kregen, 'Nen brief! Da's iets in deuz' maanden.
Benen uit Amsterdam, eenen uit Brussel, ja
eenitje uit den Ouwenbosch, van ons baaske, 't zijn
stuk voor stuk blommen, die openspringen in den
feestelijken boekee van ons gedachten.
Paschen 't is van evenveul gewicht lijk veertig
jaren geleden! Want 't is weer 't end van den groo-
ten Vasten, waarna de bruilofstfeesten gaan beginnen,
voor ons!
En zoo was ook den aanvang van 't vastentij al 'n
heel bezonder iets van 't jaar.
Vooral voor mijnen toeteloeris.
Want i i 't was het sein voor den grooten schoon
maak!
En ge verstaat: die is van 't jaar van dubbel ge
wicht.
Daar moet ik oe 'n ampart vertelsel van doen.
Kunt ge zien, hoe die vrouwen, hoe oud ze ook zijn,
nog vol streken en vol stiekummen trots zitten.
Veertien dagen gele jen, den Vasten was sjuust
góed begonnen, kwam ik 's avonds van den akker,
'k Had groentes uitgedaan voor den anderen dag,
voor m'n klantjes.
't Was koud, veul koud! Heel Maart staat al 'nen
venijnigen Noordwester in de velden, die de klieven
in oew vel doét springen.
Ik ging rap op huis aan. Greet! Graag! Fel op m'n
veilig nest, waarin de plattebuis zou snorren, waar
"t naar den warmen' koffie zou geuren! Waar
ons groote feest wemelt op.'t zwartsel in donkere
hoekskes naast de 'schouw,, boven de mooie kast en
ieverans, waarin ge zoo lekker peinzen kunt.
Als ik op den erf kwam, hing daar al de stilte
van 'nen winteravond.
Alleen uit de staldeuren schemerde nog 't gele
licht van de stallanteerns. Daar waren ze dus nog
bezig. Ik docht met het afvoeiëren van de beesten.
Maar geen geruchtje was te hooren, dan 'nen stamp
van de runders, als ze overènd kwamen uit 't kra
kende strooi. 'Nen lesten glimp zilver streepte aan
den Westerender nog sjuust te zien tusschen t kleine
stalleke en den notenleer. Voor de rest was den he
mel zoo dicht als 'nen pot.
Na de spullen geborgen te hebben, hier en daar
wurvels en grendels voorgeschoven, na in den stal
efkens vluchtige inspectie te hebben gehouwen, dee
ik de blinden voor de raam, verlangend naar m'n
hoekske onder de schouw, waar ik al veertig jaren
mijnen rust vond, na veertig jaren arbeid in d'ak-
kers.
Ja, *t krijgt allemaal beteekenis deuze da
gen s
Maar genoeg. Trui!
'k Zag dalijk: daar i s iets mee heur! Ze was, ze
was, ze was 'n tikske te vrindelijk voor haren doen.
„Veul kou g'ad, Dré?"
„Nou, Trui, daar op die vlakke akkers
„Ga maar gaauw zitten! 1k Heb de plattebuis lek
ker rood staan. Neeë, stik nou al gin pijp aan! Hier,
drinkt eerst dit werme bakske 's uit."
En zoet, zoet amico, dieën koffie 4
Nou had 'k zekerheid; daar wó.s iets.
Ze brocht me de krant, schonk nog 'n bakske in
en ging toen ook zitten. Ik pakte weer m'n pijp,
maar toen lichtte zij heuren bovenrok on, grabbelde
in den zak, die daar altij aan twee ba >n om heur
heupen bungelt en gaf me 'n nieuwe, 'n mooie pijp.
Nou, eerlijk gezegd, die kwam van pas! M'n ouwe
was wijd op!
„Verdorie, Trui, da's goeie". Ik wreef 'm nog 'ns
op en maakte bijna zonde van deus blinkend maho-
niekleurige pijpke te gaan gebruiken, 't Spiegelde
heelegaar! 'n Lekker breed mondstuk, 'nen kop als
ik geren heb, locht in den mond ik stond op.
„Ge zijt uit oewen slof geschoten, toeteloeris, kom
hier
(Rest privé, maar in den feestboekee sprong weer
'nen schoonen knop los.) Vooral toen ze zoo ineenen
zei: ,nog zeuven weken, Dré!"
Ik liet heur los, sprong omhoog, met m'n pijpke als
'n overwinnings-trofee in de hand en riep: „dan vie
ren me de veertigjarige, dat er de spanen afvliegen!"
Nou, ge verstaat: daar wierd over niks anders
meer gesproken. Wat we alweer dagen verzwegen
hadden, in zwellender krop, kwam los.
Eindelijk zei ik: „God, waar zijn ze gebleven
veertig jaren Trui, als ik zoo rondkijk, deur m'n
huiske, 't is of ik er pas mee jou binnenstapte." Ik
droomde nog wat verder voor m'n eigen, hardop: „en
wat is er toch veul gebeurd ook ons kinders,
ons kleinkinderkens ons Paula, terug uit
de Missie; onzen Dorus, weduwman God, wat
worren we oud, oud Trui. Ons ouweluikes dood.
ooms en tantes weg, juliën Jan, ons Kee, dood, dood.
dood de tijen hebben nie stil gestaan, wefke!"
De klok tikte, tikte. Tikte weg den tijd, in krumel
stukskes door de stilte van den huis, waarin alleen
't suizen van den waterketel te hooren was.
„En 't is Trui, 't is: of ik nog pas hier binnen
stapte mee jou en toch veertig jaren we
zijn lillijk over de helft, Toeteloeris
„Ge kunt anders bliksems goed zien, dat wij hier
yeertig jaren hebben rondgesjokt, zeg!" snapte
Trui. En met 'nen trek van afkeuring om heuren
mond keek ze door den huis. Vlak mij m'n voeten
bleven heur oogen op den rondgang steken. Ik keek
ook 'ns.
Oem, 'n paar kapotte plavuizen oem be
doelt ze 't zóó
Ze zweeg even. Ik trok aan m'n nieuwe pijpke.
Blaasde wat smook voor de scheuren.
Toen eindelijk: „mooi ee?"
,,'n Pracht pepke, Trui!"
„Ik bedoel, dieën gescheurden vloer, potd .!!"4
„Nou, mcnsch, maakt oe nie zoo dik! Da zal 'k la
ten repareeren natuurlijk!"
„En dan denkte gij, da ge 'r mee klaar zijt, ze
ker?"
„Oem, 'k zal denken wa 'k wil."
Toen sprong ze op, amico, liep naar 't opkamerke
en schudde aan t leuninkske van den trap.
Nou, onder ons, dat stond erg zwak, amico.
„Stond", ja, want Trui schudde nog 'ns en toen
hield ze 't heele paaltje in de hand, terwijl ik sjuust
gezegd had: „daar slaan we wel 'nen spijker in."
Ze hield 't paaltje vlak voor m'n neus. Zoo dicht,
da'k onwillekeurig m'n hoofd achteruit trok.
„Mokte da mee 'nen spijüer goed i vroeg ze.
„Mensch, gaat mee da paaltje bij m'nen kop weg;
dalijk stoot ge 'r den lesten tand uit!"
Toen ging ze, gedank, weer zitten, zette 't paaltje
naast den stoel.
„En kekt da verfwerk 'ns aan! Kaal, kaal as 'n luis
De durpels 4 Of ze nooit verf gezien hebben!"
Ik zweeg. Wou iets zeggen. M'n oog viel op m'n
njeuwe pijpke ik zweeg.
„Ik schaam me veur ons kinders! Veural veur
d'aangetrouwden (Ze begost op m'n geweten
te werken). „En veur m'n eigen familie, die altij ge
docht hee, da'lc 't zoo goed had
Nou gij, amico!
„En m'n muren?"
„Die zien er nog niet zoo goed uit, as mijn muren-",
zei ik.
„En da bovenlicht? Al twee jaren zit ik teugen
die barst aan te kijken!"
„Had da nou eerder gezeed, wijf, dan hadden wij
van plots verruild! Ik zit er mee m'n gewitwel naar
toe!"
„Veur 't lest! Wordt de boel gerepareerd, geschil
derd en gewit, of mot ik op mijnen trouwdag veur
schandaal staan? Of motten we ons huiske as veur-
beeld kunnen stellen aan kinders, familie en ken
nissen."
„Trui, windt oe nie zoo op! Anders loop ik nog ge
vaar van alleen de veertigjarige te motten vieren.
Maar lustert goed naai twee dingskes:
lo. Daar wox-dt geschilderd gewit, gerepareerd, kort
om: alles wordt vernieuwd!"
„En ten tweede, Dré??"
„Ten tweede Trui, is ditte 'n ver—rékt duur pep
ke!"
Of denkte gij er anders over, amico?
Kom, ik schei er af. M'n velleke is stampvol en
ge hoort er nog veul meer van!
Veul groeten van Trui en as altij geen haarke min
der van oewen, ":'v v
ta.v.
DRé.
Be a.s. voorjaarsmode brengt
ook voor den avond verscheide
ne nieuwigheden. Zoo worden
bijv. op zwarte taft door kuns
tenaarshand kleurige bloemen
getooverd. Eenvoudiger is wan
neer een japon bestaat uit met
bloemen motieven bedrukte
mouselini in zwart rood-groen
of blauw-rood-groen.
Voor groote zomerfeesten zul
len vooral de met forsche patro
nen bedrukte stoffen veel effect
sorteeren.
UIT EEN BOOM GEVALLEN
Arbeider spoedig na
overleden.
ongeval
Donderdagmiddag is te Bobeldijk onder de ge
meente Berkhout de arbeider G. Bakker uit een
boom gevallen en op den rijweg terechtgekomen.
De man werd met een ernstige schedelbreuk op
genomen en is spoedig daarop aan de gevolgen
overleden.
Portret-Atelier JAC. DE BOER
Keizerstraat - DEN HELDER
Eeuwig is de zon als bron van licht
En eeuwig zegeviert ze over 't duister,
Maar eeuwig moet verbleeken weer haar luister,
Want eeuwig is 't de nacht,'waarvoor ze zwicht.
Een aarde, badend in een eeuwig licht,
Zou woest en ledig zijn en eeuwig duister.
Slechts strijd der eeuwigheden breekt den kluister
Des doods en heeft het leven aangericht.
Eeuwig is de waarheid! En haar licht
Moet eeuwig eeuw'ge duisternis doordringen.
Een eeuw'ge strijd! Maar hoog staat opgericht
Daarin het leven! En wij, wij stervelingen,
Wij koest'ren ons in 't eeuwig ware licht
Zoolang 't zich door het duister laat bedwingen.
A. E.
Wij willen allen graag met
onzen tijd, met de mode mee
gaan. Maar, pas op Uw voe
ten. Laat U niet door het eer
ste het beste vlotuitziend mo
delletje verlokken tot een
koop, waarvan U later niets
dan spijt hebt. Wij brengen
steeds de nieuwste creaties,
maar tegelijkertijd zorgen wij
ervoor, dat U ze met genoegen
draagt. Onze schoenen heb
ben een „aparten" pasvorm,
waardoor tevens hun elegant
model tot het laatst behouden
blijft. Laat U de nieuwste
voorjaars-modellen toonen en
als U ze aan past, zult U geen
andere willen hebben.
Telefoon 3383
Rede van Minister Oud
lil een Donderdag te Rotterdam gehouden ver
gadering van den Vrijz. Dem. Bond heeft de
minister van financiën, Mr. P. J. Oud, een rede
gehouden, waarin hij o.m. heeft gesproken over 't
vraagstuk van de democratie in verband met de
internationale verhoudingen.
Spr. zei o.m., dat het geweld, ter beslissing
van internationale geschillen het afschuwe
lijkste middel is, dat men zich kan denken?
in de eerste plaats omdat de toepassing van
het geweld niets anders is dan een dobbelspel
en in de tweede plaats omdat de middelen?;
die in den oorlog worden gebezigd, afschu
welijk zijn. Het streven van de Vrijz. demo
craten zal gericht blijven op de uitbanning
van den oorlog. Dit kan alleen door ontwik
keling van de internationale rechtsorganisa
tie. Aanvankelijk werd deze ontwikkeling
in groote mate bespoedigd door den wereld
oorlog, die een ontzaggelijke les was voor de
wereld. Op het oogenblik echter, rijst de ban
ge vraag, of die les voldoende is geweest. Na
het tot stand komen van het protocol van
Geneve in 1924 heeft de Vrijz. Dem. Bond
in haar programma vermindering van be
wapening opgenomen, doch hij heeft deze
nooit gezien als een ding op zichzelf en nooit
is er iemand geweest, die gezegd heeft, dat
nationale ontwapening ons land zou sparen'
voor den oorlog. De nationale ontwapening
zou moeten geschieden in samenwerking met
internationale rechtsbescherming.
Sedert dien zijn wij een belangrijk stnk achter
uit gegaan. Van het protocol van Geneve en
van de Ontwapeningsconferentie is niets geko
men en alle gebeurtenissen, die zich daarna heb
ben afgespeeld, kan men beschouwen als hoogst
ernstige feiten. Het zou struisvogel politiek zijn
als wij deden alsof sinds 1924 niets was veran
derd..
Het hoofdbestuur van den Vrijz. Hem. 'Bond
heeft overwogen of het punt ontwapening onge
wijzigd gehandhaafd kan blijven. De commissie
welke hieromtrent rapport heeft uitgebracht, is
niet eenstemmig geweest. Doch bij dit verschil
van .meening, is geen verschil van beginsel in
hei geding gekomen. Alleen de intenational
rechtsorganisatie beteekent veiligheid. Daarom is
de commissie eenstemmig van oordeel, dat Ne
derland niet uit den Volkenbond kan of map
gaan. De nationale ontwapening van Nederland
zou bedoeld zijn als een voorgaan, op den weg
doch nu de internationale ontwapening er zoo
geheel verkeerd voor staat, moeten wij tns er
rekenschap van geven, dat niet meer dezelfde
normen gelden als voorheen. Bij de groote geva
ren, die ons volk bedreigen, is de afweer ter ver
dediging als onderdeel van de collectieve rechts
handhaving, onze plicht. De Vrijz. Dem. zijn rea
listen, doch de wijziging in het program heeft
aan het ideaal geen snipper veranderdSpr.
hoopte, dat de partij deze verandering in het pro
gramma zal begrijpen.
De buit was slechts gering.
Toen de koster van de r.k. parochiekerk Boni-
facius, gelegen aan de Rapenburgschestraat te
Lichtenvoorde, Donderdagmorgen als gewoonlijk
omstreeks zes uur in de kerk kwam, ontdekte
hij dat inbrekers aan het werk waren geweest.
Hij waarschuwde onmiddellijk de geestelijken en
de politie, waarna een onderzoek werd ingesteld.
Daaruit is komen vast te staan, dat de dief
of dieven zich vermoedelijk Woensdagavond na
het Lof van zeven uur in de kerk hebben laten
insluiten. De daders hebben met.behulp van een
trap, welke zij van achter het altaar wegnamen
een glas in lood raam, dat op 2 a 2Vi M. boven
den vloer gelegen is, ingedrukt en daarna de
kerk aan de achterzijde ter hoogte van het An-
thonius-altaar weer verlaten.
De dieven hebben een offerblok, dat achter in
het kerkgebouw aan den muur was geschroefd,
meegenomen. Vermoedelijk hield dit blok niet
meer dan circa dertig a vijftig cent in. Verder
is een altaarkleed meegenomen. De helft daarvan
heeft men later gevonden in den aan de kerk
grenzenden tuin van het St. Josefgesticht Via
dezen tuin wisten de dieven onopgemerkt de
straat weer te hereiken. In den tuin zijn door de
politie voetsporen gevonden.
DE GRIEPEPIDEMIE IN FINLAND.
Helsingfors De griepepidemie dreigt zeer
groote afmetingen aan te nemen, Het verkeer
van trams en autobussen is sterk verminderd,
tengevolge van het feit, dat een groot gedeelte
van het personeel door de ziekte is aangetast
Talrijke banken en scholen zijn gesloten. De han
del is verlamd.
