u 't zomer wordt
Als de natuur
op haar mooist
iszijn wij het ook
•ïSfomoL,
Zaterdag 16 Mei 1936.
SCHAGER COURANT.
Vierde Blad. No. 9978
Hoe een modern
hoedje van den
all er laatsten
smaak ontstaat
Het geheimzinnigste meisje
van geheel Afrika
Jtóooia unifce tanden.
ALS de natuur ?én bloe
sem weelde op baar best
en mooist is, zijn wij vrou
wen het ook. Vrees voor
koude noopt ons niet lan
ger' onze frissche kleurige zomerkleed
jes onder een langen mantel schuil
te doen gaan; we hebben de lange,
lange maanden, waarin we ons als co
cons insponnen achter den rug; nu slaan we on
ze vleugels uit en grijpen als veelkleurige vlinders
in de zon. Niets fleuriger dan de zomerjaponne
tjes van dit jaar. En niets dat opwekkender is.
De economische crisis moge haar zware donkere
schaduwen over .de wereld slaan, ons uiterlijk
vertoont er niet den invloed van. Het is mogelijk
dat onze beurs niet toestaat heel dure dingen
aan te schaffen. Maar wat beteekent dat? Heel
dure dingen zijn niet noodig om er aardig en
aantrekkelijk uit te zien. De aantrekkelijkheid
behoort bij ons zelf zij is een onvervreemd
baar bezit, en schuilt daarna in de coupe, in
de kleuren, in de garneering van onze kleedjes;
maar zij heeft niet te maken met de mindere
of meerdere kostbaarheid van de stoffen, waar
van die vervaardigd zijn. Ook de soliditeit dier
stoffen speelt 's zomers geen enkele roL De zomer
zelf heeft niets solieds, niets blijvends; na enkele
maanden verlaat hij ons en als onze zomerja-
ponnen die enkele maanden maar meegaan heb
ben zij haar plicht ten volle gedaan. Een sim
pel zomerkleedje draagt men niet van het eene
jaar in het andere; als het ons zelf en anderen
voor het oogenblik bevalt is het genoeg.
Dat inzicht doet ons den zomer en zijn uit
gaven voor kleeding met een licht hart tegemoet
zien. De winter is, vestimentair gesproken, een
ruineus seizoen, de zomer is het nooit. En zeker
niet dit jaar. Zelfs de toch niet goedkoope Pa-
ïijsche groote modehuizen hebben hun grijzen
op zeer redelijk peil gehouden. Om dat peil te
kunnen bereiken hebben zij zich in 't algemeen
van de aanwending van kostbare materialen zorg
vuldig onthouden. De bedrukte stoffen, die alge
meen „en vogue" zijn, zijn frisch en kleurig,
maar niet duur en de garneering bestaat hoofd
zakelijk uit bloemen. Dat is zelfs een der karak
teristieken van deze zomermode. Niet alleen
overdag worden bloemen gedragen, maar ook
's avonds, en voor het oogenblik is niets sjieker
dan een boeket in twee kleuren, die met het fond
van de robe een aangenaam en harmonieus ge
heel vormt. Dit boeketje wordt op den schouder
gehecht. Het bestaat natuurlijk niet uit echte
bloemen ofschoon me er niets tegen lijkt le
vende bloemen te dragen maar uit kinderen
Flora's van gesponnen glas of van moesseline.
Handschoenen, die voor den dag nog al ver
waarloosd worden, blijven voor den avond vol-
/strekt: onontbeerlijk. Met een stijl-japon draagt
men op 't oogenblik meestal lange handschoe
nen van antiloopleer. Bleekblauw, roze en gly
cine zijn geliefkoosde tin ten. Bij een gedrapeer
de robe, zooals er nu zooveel gedragen worden,
passen beter transparante moesseline handschoe
nen, die met heel kleine schitterende knoopjes
om den pols gesloten worden. Voor het diner in
een mondain restaurant worden korte zijden
handschoenen gedragen, of ook wel mat-lederen
Deze handschoenen zijn afgezet met een armband
van bloemen, begonia"s, margrieten of koren-
lijkt. Weet u hoe? Wel, zóó. U neemt een grijze
hooge zijden hoed zoo'n hoed als gentlemen
bij de races dragen legt hem op een stoel,
valt er met uw volle zwaarte bovenop en blijft
er een minuut of tien op zitten. Als u het zoo
verpletterde niet-langer-statige hoofddeksel dan
van een of ander aardig ornamentje voorziet
hebt u een modernen hoed van den aller- aller-
laatsten smaak. Het pasmeisje, dat hem droeg,
glimlachte zelfs niet bij de demonstratie; een
dergelijk zelfbedwang lijkt me bewonderenswaar
dig
De glazen hoeden, waaraan men ons sinds
weken de ooren volpraat, zijn gemaakt van een
soort mica. Men vindt ze in alle vormen, er
zijn er van alle afmetingen en ze zijn heel licht.
Hoe ongewoner het materiaal is hoe meer de
modistes er mee weten te doen Suzy liet een hoed
zien met een rand van lelietjes-van-dalen. Die
hoed was van bestikt piqué. Een andere hoed
was van gekleurd leder en voorzien van een lint,
dat, onder den rand aangebracht, het gelaat in
een lijstje sloot. Een beetje warm voor den zo
mer, maar wel flatteus. s
Onze eeuw, die de eeuw der vooruitgang is, is
ook die van het bijgeloof. Waagt u het onder
een ladder te passeeren? Ongelukkige, uw dag
zal rampspoedig verloopen! Steekt u uw eigen
sigaret en die van 2 vriendinnen met dezelfde lu
cifer aan? De dood grijnst in een hoekje! Ont
moet u op Vrijdagmorgen een zwarte kat op de
trap? Wat een rampzalig voorteeken! Maar ver
geet een vogeltje zich tot groote schade van de
onbevlektheid van uw nieuwen zomerhoed? Tri
omf, alle goede kansen ter wereld wachten u
als bloemen, die u maar voor het plukken hebt!
Om u voor ongelukken te vrijwaren voorzien
alle modehuizen u rijkelijk van „fetiches", die u
slechts trouw te dragen hebt om de gelukkigste
aller vrouwen te zijn en te blijven. Legio is het
aantal armbanden, waaraan duifjes van email
bengelen hoefijzers van ony, klavertjes-van-vier
en, natuurlijk, het volstrekt-onvermijdelijke cijfer
13, omringd door takjes hulst, kattekoppen en
olifantsharen. Die armbanden gaan er in als
„petits pains". Men behoeft trouwens volstrekt
niet bijgeloovig te zijn om er zich een aan te
schaffen; deze bracelets zijn charmante arm ver
sierselen en dat ze van zooveel amuletten voor
zien zijn och, als die al geen wonderkracht
hebben, schaden doen ze zeker niet.
Brussel GERTRUDE
Avondjapon van wit gecra-
queleerd satijn. Het corsage
is gegarneerd met een guir
lande van bordeaux-roode tot
bleek-roze pioenrozen. De
sleep-sjaal is van changeante
koperkleurige tafzijde.
Ontwerp: Molyneux, Parijs.
Gedeponeerd model P.A.I.S.
(Reproductie verboden).
bloemen. Zelfs vergeet-mij-nieten, die geen enkele
vrouw jarenlang heeft willen dragen, verove
ren zich opnieuw een bescheiden plaatsje. Het
wiel van den tijd draait en draait en alle oude
haast-vergeten modes komen vroeger of later
toch weer terug.
De hoeden zijn, zoo mogelijk, nog kleiner ge
worden. Ik vraag me af waar wij zullen eindigen
als we op dezen weg voortgaan. Onder de leuze
dat licht en lucht goed voor het haar zijn een
onbetwistbare stelling overigens bevelen de
modistes ons thans hoeden aan, die van alle over
bodige stof zóó radicaal ontdaan zijn, dat er in
heel veel gevallen niet veel meer dan een vilten
kroontje niet ongelijk aan het kroontje, dat
vroeger aan het Tsarenhof gedragen werd
overgebleven is. Dat kroontje torentdanmeestal
boven het voorhoofd.
Zelfs de hoed, die aan den vilthoed van den
man doet denken, is tot de kleinst-mogelijke pro
porties teruggebracht. Er is vaak een groot stuk
uitgesneden en het „gat" is gevuld met een van
lint vervaardigde bloem. Soms is het gat ook een
voudig het gat gelaten; in dat geval moet het
hoofdhaar het maar vullen.
Maar er worden nog veel extravaganter mo
dellen getoond. Een mannequin liet mij een hoed
zien, die me nog al eenvoudig te vervaardigen
RAADSEL VAN ZOELOE-LAND
ÜSIBEBU WIL NIET MEER NAAR DE
BLANKEN
HET BLANKE ZOELOE-MEIS
JE EN HAAR GESCHIEDENIS
HET BERICHT VAN DEN JA
GER MAC GORDAN EEN
LANGDRADIGE RECHERCHE
—VOOR DE KEUS GESTELD—
ZAL ÜSIBEBU OOIT JA ZEG
GEN DE WARE MOEDER
BLIJFT ONBEKEND
De Britsche autoriteiten in Zuid-Afrika
hebben een nieuw onderzoek in de zaak
,,Usibebu" ingesteld. Deze Usibebu, een
blank kind van 4 jaar is ontegenzeggelijk
het geheimzinnigste meisje van geheel Afri
ka.
KAAPSTAD
„IN DE ZOELOEKRAAL
EEN BLANK KIND
LEEFT
Reeds twee jaar geleden had een Hollander
die een zwerftocht in de Binnenlanden der Zoe
loe's ondernomen had, aan de politie medege
deeld, dat in de bergen van Guedini in een Zoe-
loekraal een klein blank meisje leefde. Men dacht
in het eerst aan een Albino. Dan opperde men
het vermoeden, dat voor tooverdoeleinden een
kind blank geschilderd was. Maar altijd weer
drongen geruchten door tot de bereden politie
van Zoeloeland over het blanke meisje.
Eindelijk werd het de overheden toch een beet
je te bar, vooral daar de blanke kolonisten klaar
heid wilden hebben. Men begon er namelijk voor
te vreezen, dat ergens een Zoeloe-stam er toe
zou overgaan, systematisch kinderen te rooven.
Het baatte volstrekt niets, of de politie aan de
hand van haar bewijsstukken uitmaakte, dat
sinds 10 jaar geen enkel kind vermist werd.
ZIJ MOET DE VROUW VAN HET
OPPERHOOFD WORDEN.
Toen kwam het bericht van den jager Mac.
Gordan. Mac Gordan was vele maanden onder
weg geweest en had ook in de anders door
blanken weinig bezochte kralen rondgezworven
Plotseling had hij het kleine blanke meisje ont
moet. Hij vond het bolwangig en blozend uit
zien, met een roode blouse aan. Hij hield hier
en daar navraag en vernam spoedig, dat de ge-
heele Zoeloekraal met geestdrift aan dit kleine
blanke meisje hing, dat men den naam van Usi
bebu, de bloem der bergengegeven had. Mac
Gordan werd zelfs tot nog getuige van een sym
bolisch verlovingsfeest, door hetwelk de nog on
geboren zoon van het Zoeloe-opperhofd met dit
ongeveer 4 jarige kind verloofd werd. In ieder
geval, de jager kreeg den indruk, dat het het
meisje niet zoo kwaad ging Om deze reden haast
te hij zich dan ook niet, zijn ontdekking aan de
overheden bekend te maken.
GEEN KINDERROOF MAAR 'EEN
GESCHENK
Te Eshowe, de naaste standplaats van de be
reden politie van Zoeloe-land onderwierp men
Mac Gordan aan een diepgaand verhoor. Door
hem vernam men, dat de verblijfplaats van dien
kraal op een open plek in het woud moest zijn
Het kostte nu niet bijster veel moeite meer om
dien Zoeloe op te sporen, die het kleine blanke
meisje het zijne noemde. Op den arm van een
nègermammy werd het kind nader' gebracht en
onderzocht. Het was geen albino. Het was wel
degelijk een blank kind met donkerblond haar
en kleine oogen De geschiedenis, die de Zoeloe
over haar herkomst vertelde, nam alle aanvan
kelijke vermoedens over kinderroof enz. weg.
De Zoeloe was n.1. geruimen tijd werkzaam
geweest in de mijnen van Insuzi. Hij woonde
er buiten in eennederzetting voor negers. Toen
hij op een avond met zijn vrouw in het dichtbij
gelegen bosch ging wandelen, ontmoette hij er
een blanke vrouw, die zich oogenschiinliik in een
toestand van vertwijfeling bevond. Zij wilde zich
en haar kind ombrengen. De Zoeloe verzocht de
vrouw hem het kind over te laten, daar zijn
vrouw er geen had. De blanke legde het kind
op den grond neer en liep weenend weg
WELKE MOEDER HEEFT HAAR
KIND VERLATEN?
De regeeringsambtenaren stelden hun onder
zoek zoo nauwkeurig mogelijk op, lieten een be
richt door den Zoeloe met zijn duimafdruk beves
tigen en trokken dan weer naar Eshowe. Van
hier werd de zaak verder naar Insuzi doorge
geven. Maar men slaagde er niet in eenig spoor
van die blanke vrouw die, 4 of 5 jaar geleden
haar kind weggegeven had, te ontdekken. Daar
entegen vonden alle andere opgaven van den
Zoeloe, zijn werkzaamheid, zijn onberispelijk ge
drag, het feit dat hij toen zeer veel spaargeld
terzijde had gelegd en dies meer, volle bekrach
tiging. Voor de blanke overheden was de zaak
in zooverre onverkwikkelijk, daar men niet wist
of het kleine meisje thans graag en uit vrijen
wil onder de Zoeloe's leefde. Men wist alleen,
dat het geen enkel woord in een andere, dan de
taal der Zoeloe's verstond. Wat er ook van zij. dg
regeeringsbeambten moesten zich nog eens op
weg be,geven.
NEGERMAMMY BEHOUDT DE
BLANKE BLOEM
Het blanke kind werd door de ambtenaren
ondervraagd of het niet liever met hen weer zou
willen meegaan. Met de meeste bereidwilligheid
bracht de vrouw van den Zoeloe het kind. Hejt
blanke meisje in de roode blouse begon echter
heftig te weenen en verstak zich achter de rokken
van haar dikke negermammy, toen de blanke
mannen het in de Zoeloe-taal ervan wilden over
tuigen, dat het veel prettiger zou zijn om mee te
'gaan. Het blanke kind bruilde, dat men de boo-
ze mannen moest wegsturen.
Zij zijn intusschen reeds lang te Eshowe te
ruggekeerd. Men heeft nu het besluit genomen,
dat elk jaar de belasting-inner of een andere be
ambte het meisje zal gaan vragen of het intus-
schentijd nog niet van inzicht veranderd is en
dus weer naar de wereld der blanken wenscht
terug te keeren.
DE NIEUWSTE VERMAGERINGSKUUR
r14 Dagen geleefd van sneeuw
Miss Elsie Thurner te Huil in Amerika was
voor een klein uitstapje naar de bergen gereisd
en toen zij na drie dagen niet terugkwam, werd
een reddingsexpeditie uitgestuurd. Het bleek, dat
zij door éen sneeuwstorm verrast, een schuil
plaats had moeten zoeken in een kleine berghut
14 dagen lang had ze alleen van sneeuw geleefd-
Toen de dooi kwam, kon het moedige meisje
haar weg vervolgen. Het heeft Miss Thurner 14
kilo aan gewicht gekostmaar die zal zij
spoedig wel weer herwonnen hebben.