De ondermelkregeling
Uit onze omgeving.
Wreef in één dag
RHEUMATIEK weg
met den Kloosterbalsem
KLOOSTERBALSEM
of het Fransche veiligheidsdetachement vaii nog
geen tweehonderd man in staat zou zijn de orde te
handhaven, indien tot wanhoop gekomen gewapen
de krijsglieden evenals te Addis Abeba tot plunde
ring en moorden wilden overgaan.
Telkens zag men kleine groepjes blanken naar
het station sluipen om daar angstig te vragen: „Is
de trein reeds vertrokken? Is de keizer er nog?*
De extratrein, die 's avonds om negen uur
de reis naar Djibouti had voort moeten zet
ten, stond er om middernacht nog.
Het kleine paleisje opd en heuvel was nog
immer fel verlicht. Gewichtige besprekingen
schenen er voort te duren, eindeloos. Maar de
felle verlichting van het paleisje was tegelijk
een zekere troost, daar ze bewees, dat de
keizer er nog was, dat hij nog niet de stad
had verlaten, dat er nog hoop was.
En heel dien tragischen nacht ruischte de
regen neer en weende van de daken.
Een stuk wereldgeschiedenis werd afge
speeld in het kleine stadje, waar velen vree-
zend de naaste toekomst tegemoet keken.
DE TRAGISCHE NACHT IN HET PA
LEISJE TE DIRÉDAWA.
Toen de keizer, de negus-negèsti, de koning der
koningen Hailé Selassié, komend van het station
uitsteeg voor de breede trap, die voert naar het op
den heuvel gelegen paleisje, stond ter weerszijden
van die trap in den stroomenden regen opgesteld
een eerewacht van politiemannen, die militaire eer
bewijzen brachten aan den vorst, waarvan niemand
op dat oogenblik de plannen kende. In de dikke
duisternis van dien regennacht deed het hel ver
lichte paleisje aan een feestilluminatie denken.
De negus-negèsti verdween met enkele vertrouw
den in een der zalen van het paleisje en op de over
dekte gaanderij, die 'om het gebouw loopt, verza
melden zich vele overheidspersonen.
De negus-negèsti zag er vermoeid uit en scheen
sterk verouderd in de laatste maanden. De over
heidspersonen wisten nog steeds niet wat gebeuren
ging, maar de eenvoudige politiemannen, menschen
uit het binnenland, met een sterker natuurlijk in
stinct dan de meer ontwikkelden, begrepen alles
reeds en dat uitte zich in hun houding, die elk
oogenblik nalatiger werd. De moede, verouderde
negus-negèsti, dien zij hadden zien voorbij gaan,
was geen man die nog een laatsten, uitersten strijd
wilde wagen, zoo beseften deze eenvoudige, nog half
wilde mannen uit het binnenland. Ook zij begaven
zich op de overdekte gaanderij om veilig te zijn voor
dén voortdurend neerruiscbenden regen en daar
lieten ze zich op den grond vallen, legden zich moe
deloos neder en ze deden denken aan hulpelooze,
uit het nest gevallen vogeltjes.
In het verlek, waarheen de keizer zich had
begeven, begonnen de besprekingen alsof er
nog plannen waren vast te stellen, terwijl ik
overtuigd ben, dat de keizer toen reeds had
besloten^ de vlucht te nemen naar het buiten
land, ook al wilde hij dat nog niet erkennen
tegenover de zijnen. Er was er één, die hem
volkomen doorzag en dat was de gouverneur
van Harrar, „fitoarari" Tassama. Deze zat op
de gaanderij, amar nu en dan liep hij op en
neder en kwam zelfs eenige malen in het ver
trek van den negus-negèsti zonder eenige
vormen in acht te nemen en elkens weder
hoorde men zijn hoonlachende stem, die riep
tot den negus-negèsti en diens omgeving:
„Bastaards, slavinnenzonen, hazen, lafaards."
Deze woorden uit zijn mond gingen dan gee-
selend door de stilte van den regennacht en
niemand had den moed te antwoorden of te
protesteeren. De keizer, die ook deze woorden
hoorde, zweeg. Hij wilde het nog doen voor
komen, of hij grootsche plannen van weder
stand overwoog en met verschillende perso
nen van zijn omgeving beraadslaagde hij voor
den vorm. Onder deze personen was Takli
Wariat, tot voor enkele maanden vertegen
woordiger van Ethiopië bij den Volkenbond.
Deze staatsman had zijn rustige post te Ge-
nève, zijn leven van gemak en weelde vrijwil
lig opgegeven om aan het hoofd van een le
gertje onder de zwaarste ontberingen in de
woestijn en de wildernis ie strijden voor de
vrijheid van zijn land. Deze tot krijgsman
geworden staatsman antwoordde den keizer,
toen deze hem zijn meening vroeg: „In geen
geval mag Uwe Majesteit het land verlaten.
Juist onder de moeilijkste omstandigheden en
de grootste gevaren is uw plaats hier. Ver
laat ge het land, dan zijt ge een lafaard."
De keizer zweeg verder. Zijn plan was reeds lang
opgemaakt, al wilde hij dat niet spoedig erkennen.
Eén vraagstuk hield hem bezig, doch daarover kwam
hij eerst, op het laatste oogenblik te spreken. Voor
den schijn besprak hij de mogelijkheid naar het
zuidfront te trekken. Daarna opperde hij voor den
vorm het denkbeeld, naar bevriend gebied, naar En-
gelsch Somaliland uit te wijken om daar in veilig
heid en rust de zaken in Ethiopië te blijven leiden
en zoo mogelijk terug te lceeren naar zijn land. In
werkelijkheid, zoo is de meening van de meesten,
heeft de keizer er geen oogenblik aan gedacht zijn
met schatten geladen extratrein in den steek te
laten.
Evenals in het angstige, onrustige stadje bleef
dien regennacht ook in het hel verlichte paleisje
op den heuvel de grootste onzekerheid heerschen
ten opzichte van de plannen des keizers.
Deze kwam dan tenslotte op het eenige vraagstuk,
dat hem werkelijk had bezig gehouden, zonder dat
hij dit had uitgesproken, Hij vroeg wat de Fran-
schen met hem zouden doen, indien hij uitweek
naar Fransch Somaliland. Zouden ze hem niet ge
vangen nemen en uitleveren aan de Italianen?
Deze dwaze veronderstelling, deze voor Wester
lingen onbegrijpelijke achterdocht, zijn echt Oos-
tersch.
Op de buitengaande^' bevonden zich de Fransche
consul Paris en de Fransche vice-consul Charles
Lesca en een der heeren van keizers gevolg begaf
zich naar die heeren en vroeg wat den keizer hij
zijn komst in Fransch Somaliland te wachten stond.
De Fransche eonsul antwoordde, dat de negus-ne
gèsti rekenen kon op een ontvangst in overeenstem-
'ming mét zijn rang. Alle hem verschuldigde eerbe
wijzen zouden hem worden gebracht, volkomen vrij
heid zou hem worden gelaten, al zou natuurlijk niet
'kunnen worden toegestaan, dat hij op Fransch
grondgebied de beschikking behield over de veer
tig mitrailleurs, welke zich in den keizerlijken trein
bevonden.
De negus-negèsti kon echter nog geen besluit ne
men. In zijn Oostersche hersenen bestond het ver
moeden, dat de Fransche consul hem bedroog. In-
tusschen hadden verschillende personen reeds bij
den keizer aangedrongen op een spoedige beslissing^
Do extratrein moest vertrekken, met den keizer of
alleen met de familie van den keizer. Door hun
tallooze spionnen zouden de Italianen vermoedelijk
reeds op de hoogte zijn van het vertrek van den
keizer uit Addis Abeba. Te elf uur rekende men den
negus-negèsti voor: „Van hier tot de grens van
Fransch Somaliland, waar Uwe Majesteit en de kei
zerlijke familie in veiligheid zullen zijn, is een trein
reis van vijf-en-een-half uur. Vertrekt de trein thans,
dan is hij nog voor het aanbreken van den dag
over de grens. Is de morgen eenmaal aangebroken,
dan wordt het gevaarlijker."
Te één uur 's nachts hield men een dergelijke re
deneering tot den negus-negèsti, doch ook toen
kon hij niet tot een besluit komen. Eindelijk, tegen
vier uur 's morgens zeide de keizer, dat hij de reis
naar Fransch grondgebied wilde aanvaarden, indien
de Fransche consul hem de gedane verzekering, dat
hij niet gevangen genomen en niet aan de Ita'lianen
uitgeleverd zou worden, schriftelijk wilde geven.
Consul Paris verklaarde, zich hiertoe bereid, maar
drong er, met het oog op den tijd, op aan, dat de
keizer zich reeds naar het station zou begeven, ter
wijl de consul op het consulaat de verlangde ver
klaring opstelde. Op het station zou den keizer dan
die verklaring worden overhandigd.
Aanvankelijk wilde de keizer daarvan niet hooren.
Met echt Oosterschen argwaan vreesde hij blijkbaar
een valstrik, maar tenslotte ging hij toch op het
voorstel in. Terwijl de keizer in zijn auto steeg om
naar het station te rijden, begaven consul Paris en
vice-consul Charles Lesca zich in allerijl naar het
consulaat om de reeds mondeling gegeven verzeke
ring op papier te stellen.
Te ongeveer vier uur 's morgens bevonden allen
WIERINGERWAARD
Uitgaande van de afd. Wieringerwaard van Boer
innen e.a. plattelandsvrouwen in samenwerking niet
de oudleerlingen van de huishoudschool te Schagen,
heeft Mej. van der Heide uit Wormerveer Woens
dagmiddag een lezing gehouden in de kolfbaan van
mevr. van der Woude. Ongeveer 100 dames waren
present.
De presidente, mevr. VisserBakker sprak haar
voldoening uit over de flinke opkomst en heette in
't bijzonder mej. v. d. Heide welkom. In een keurige
rede heeft deze dame gesproken over „feesten in
ons leven."
Spr. begon zich af te vragen of 't wel gerechtvaar
digd was om in een crisistijd als deze over feesten
te, spreken, doch juist daarom is 't noodig, dat wij
vrouwen met een blijmoedig gezicht onze werkzaam
heden verrichten. Er is behoefte aan ©enige ontspan
ning, doch waar 't op aankomt is de manier waarop
feest wordt gevierd. Het ontbreekt niet aan ver
maak, doch dat is niet het ware. We zijn zoo weinig
meer ons zelf. We leven zoo érg onder den invloed:
Het is emotie, op emotie. Wat blijft er over van do
ouAve feestviering, b.v. vroeger de ouderwetsche dam
sen, waarbij een gemeenschappelijke atmosfeer, thans
moderhe dansen met Jazzmuziek. Wat heeft onze tijd
in diepte: gewonnen? Daar staan \vè voor èërï'opdn
vraag.
Breedvoerig werden diverse feesten besproken, zoo
als kermis, Kerstfeest, St. Nicolaas enz. enz.
Noemt verschillende omstandigheden, die ons zïil-
ke aangename herinneringen brengen, en waaraan
wij met genoegen terug denken.
Wij Hollanders bekijken de dingen veelal negatief:
Laten we 't accent leggen op de dingen die er wel
zijn, doch niet altijd aan hetgeen er ontbreekt.
Feestvieren behoeft niet veel te kosten. Het moet
in de eerste plaats gezinsfeest zijn. Wij moeten ons
leeren beperken; de groote levenskunst is op een
juiste manier ons te leeren kennen. De manier van
feestvieren loopt zoo ontzettend uiteen.
Goede traditiën die ons bij blijven van vroeger,
kunnen ook feestelijk zijn.
Na de pauze heeft spreekster meer stilgestaan bij
gemeenschappelijke feestviering. Evenals in 't gezin
kan b.v. een geheel dorp gemeenschappelijk feest
vieren, wat door spr. uit eigen ervaring wordt- uit
eengezet. In die goeie ouwe tijd hadden we veel
meer gemeenschapsfeesten. In ons tegenwoordige
vermaak zien we zoo weinig van het echte gezellige.
We kunnen met ons eigen krachten zoo veel moois
naar voren brengen, dat behoeft toch niet altijd
kunstmatig te gebeuren. Met den wensch dat meer
in deze richting gegaan zal worden, eindigde spr.
haar mooie en gloedvolle rode. Het woord van dank
door de presidente aan mej. v. d. Heide, wat door
apnlaus werd bekrachtigd, was wel verdiénd.
Medegedeeld werd dat op 28 Juli een excursie zal
worden gehouden. Opgave voor 1 Juli. Verder dat in
samenwerking met het Witte Kruis in 't najaar een
cursus gehouden zal worden over Ziekenverpleging.
ANNA PAULOWNA
Burgerlijke Stand.
Geboren: Johanna Alida Maria, dochter van J. Jan-
son en A. Koster; Gerrit Dirk, zoon van D. J. Dek
ker en A. Haverkorn; Jan, zoon van D. Blaauboer
en T. Keijzer; Cornelis Wilhelmus, zoon van J. P.
de Goede en A. A. Timmer.
Ondertrouwd: P. C. Huiberts en M. J. Groenewoud
P. A. v. d. Burg en Z v. d. Woude; W. M. Ouds
hoorn en A. M. Visser; J. Plagmeijer en H. Deelstra;
J. G. Hoogevecn en J. G. Huijg; W. de Jong en H.
Raap.
Getrouwd: J. Slikker en A. Gijsbertsen; J. G. Boere
en C. M. Huiberts.
Overleden: Wed. J. Cornelissenvan Woesik, oud
90 jaar; H. Smakman—van Kampen, oud 33 jaar.
Loop der bevolking.
Ingekomen: S. Jongsma van Dokkuun; N. Bakkum
en gcz. van Schagen; mej. J. M. en M. A Oudejans
van Den Helder; J. M. de Rooij—van Rosse van Am
sterdam; mej. A. C. Slijkerman van Zijpe; mej. F.
Kexel van Schagen; A. F. VeenisKlaver van
Haarlem; wed. W. M. Roosvan der Wal van Haar
lemmermeer; mej. A. W. van Savoijen van Barsin-
gerhorn.
Vertrokken: A. SlikkerGijsbertsen naar Wierin-
gen; mej. E. Balder naar Den Helder; P. Wustefeld
naar Dinslaken (Dl.); mej. T. Blokkern aar Hoog
woud; J. A. Hoexum naar Vlissingen; mej'. A. Lube
naar Kleef (Dl.); A. Oosting naar Amsterdam', mej.
A. Watertor naar Wieringerwaard; mej. M.J. de
Langen naar Den Helder; G. Baken naar Den Hel
der; mej. A. Kamp naar Haarlemmermeer.
Gegund.
Het maken van een betonnen brug in dien N. Mo-
lenvaartsweg over den Middenvliet is door het Pol
derbestuur gegund aan G. C. van Hoften te Haar
lem, die ingeschreven had voor f3180.
Bouwvergunning.
B. en W. verleenden vergunning aan Gebr. v. d-
Bijl tot het bouwen van een lcapschuur aan den
Grasweg.
zich op het station en was de negus-negèsti in bezit
van het verlangde schriftstuk.
Aan het station waren nog de zwarte, in blauwe
uniformen gekleede politiemannen op bloote voeten
onder bevel van hun twee Fransche officieren aan
wezig en zij brachten nog eens den keizer de mili
taire eerbewijzen.
Onder de menschen, die nog op het perron af
scheid namen van den vluchtenden keizer, bevon
den zich Takli Wariat, de vroegere vertegenwoordi
ger van Ethiopië bij den Volkenbond, en raz Hei-
loe, vroeger een der groote vijanden van den kei-
zei-; die hem geruimen tijd in ketenen gevangen
hield. Deze beide mannen wilden niet naar het bui
teland uitwijken. Ze zijn teruggekeerd naar de land
streek, waar ze thuis behooren om nog te trachten
te redden, wat er nog te redden is.
Het diepst onder den indruk was de gewezen
vijand van den keizer, raz Heiloe. Deze besefte, dat
het vertrek van den keizer de ondergang van zijn
vaderland beteekende. Hij knielde neder op het per-
i-on voor het keizerlijke rijtuig. De keizer steeg toen
nog eenmaal uit, hief raz Heiloe op en nam hem een
oogenblik in den wagon om afscheid te nemen.
Toen de trein zich langzaam in beweging zette,
presenteerden de mannen in blauwe uniformen en op
bloote voeten voor de laatste maal het geweer voor
den keizer, den negus-negèsti. den koning der ko
ningen, die als vluchteling zijn land verliet.
Raz Heiloe liep nog mede met den trein zoo lang
hij kon. Dan bleef hij in den onophoudelijk neer-
stroomenden regen staan en keek den trein na, die
in den laten regennacht in oostelijke richting ver
dween.
Een stuk wereldgeschiedenis had zich afgespeeld.
(Nadruk, ook van gedeelten verboden).
Had een pijn in x'n schouder
om tureluurscb van Ie worden
mEn zoo in eensl Ik kon niet meer
heen of weer. Ih houd niet aan tablet/es
en liet mijn vrouw mij wreven met
Kloosterbalsem. Niet te hard, zeg ik,
want alles, ook de geheele omgeving,
deed me zeer. Zij wreef mij zachtjes
om te beginnennaderhand wat harder
en hei was of er een wonder gebeurde.
Onder 't wrijven verminderde de pijn
al en toen het 's avonds herhaald was,
stond ik den volgenden morgen weer
even frtsch op als altijd."
Fr. D. te O.
AKKER'S ORIGINEEL TER INZAQE
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand- en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrljfmïddel b(j
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
cschroefdoos 35 et Potten: ct en 1.04
Politie.
Gevonden: 7 ledige aardappelzakken, ©en paar race
handschoenen.
Verloren: rood paardcnhalster, kosteloos rijwiel
plaatje, zadeldekje.
Aan komen loopen: een zwaan.
Collecte.
B. en W. verleenden vergunning tot het houden
van een collecte op 23 en 24 Mei ten bate van Hér-
wonnen Levenskracht (R.K. ver. tot bestrijding der
t.b.c'.).
Duivensport.
Bij de wedvlucht van „Altijd Verder", gehouden
vanaf Noyon (afst. 390 KM.) waren 65 duiven in
.concours, die om 8 uur zijn gelost. De eerste duif is
geconstateerd om 1 u. 59 m. 47 sec. en vloog met een
snelheid van 1081 M. per minuut. De laatste prijs
winnende duif is geconstateerd om 2 u. 20 m. 15 sec.
en vloog 1020 M. per minuut.
Prijzen behaalden: J. Hengstdijk l, kampioenspun-
ten 24; A. Liefhebber 2, k.p. 22.2; N. Spigt 3, k.p.
20.4; W. Blaauboer 4 en 6, kn. 33.6: G. de Boe 5 en
13, kp. 19.2; J. Peute 7. 8 cn 10, kp. 32.4; P. de Vries
9, kp. 10.2; J. A. Waiboer 11, kp. 6; G. v. d. Berg 12,
kp. 4.2.
Het hoogst aantal punten voor het hokkampioen-
schap over de eerste 4 vluchten werden behaald
door J. Peute 145.9 p.; P. de Vries 142.8, G. de Boe
105.7. Door de heeren Lansen en Schreuder is voor
de winnende vogel van Compicgne 10 K.G. duiven-
boonen beschikbaar gesteld. Natuurlijk is deze gift
in dank aanvaard en is men zeer verheugd over dit
blijk van medeleven met deze duivensport.
LANGENDIJK
Blauwe Week.
Donderdag, Hemelvaartsdag, werd ter gelegenheid
van de opening van de Blauwe Week door het Lan
gendijker Drankweer-Comité met een auto door de
vier Langendijker dorpen en St. Pancras gereden, op
welke auto diverse doeken met opschriften waren
aangebracht. Bovendien werden huis aan huis be
zorgd de Blauwe Week-krant en blauwe bloempjes
te koop aangeboden. Met dit laatste had men veel
succes. In de drie gemeenten Oudkarspel, Noord- en
Zuidscharwoude werden niet minder dan 400 stuks
aan den man gebracht. Het was, ondanks het slechte
weer, een succes.
NOORDSCHARWOUDE.
Woensdag heeft het echtpaar G. BartonOotjers
onder groote belangstelling het 50-jarig huwelijks
feest gevierd. De bruidegom, heeft een tamelijk voor
aanstaande positie in deze gemeente, maakt deel uit
van diverse besturen van vereenigingen en corpora
ties, is o.a. voorzitter van de plaatselijke tuinbouw-
vereeniging Tuinbouwbelang.
Naar wij vernemen, zal Zaterdag 30 Mei a.s. in
„Concordia" alhier een vergadering worden gehouden
door de bestuurders van diverse organisaties en be
stuurdersbonden van den Langendijk en omgeving
over het onderwerp, dat veler gemoederen in beroe
ring heeft gebracht, n.1. de Rouleering. Spreker is
dezen avond de heer Albers, ass. bestuurder van het
N.V.V.
Een bijzondere tulp.
Bij deh heer De Laat op de Oosterstraat staat een
bijzondere tulp te bloeien. Er zijn n.1. zes bloemen
op één bol. Van deze zes bloemen staan er drie op
één stengel.
BOERDERIJ
Een mededeeling naar aanlei
ding van de buUenwei'kingstel-
ling op 10 Mei en de sindsdien
ingetreden omstandigheden
's-Gravenhage Met betrekking tot de rege
ling voor de verplichte teruggave aan melkleve-
ranciers van een zeker percentage der ontvangen
melk in den vorm van ondermelk deelt men. ons
van bevoeegde zijde bet volgende mede.
De regeling bedoelt zoo mogelijk te bevorderen
dat de netto kaaswaarde van de ondermelk niet
daalt beneden 0,5 cent voor Maart, 0.4 cent voor
April en 0,3 cent voor Mei en volgende maan
den tot einde Augustus. De regeling schrijft on
der bepaalde omstandigheden verplichte buiten-
werkingstelling voor, terwijl een commissie weke
lijks aan de Nederlandsche zuivelcentrale advies
uitbrengt over de vaststelling van het percentage
resp. over vrijwillige buiten-werkingstelling.
Met ingang van Zondag 10 Mei werd de re
geling buiten werking gesteld, mede omdat een
overschrijding der gestelde ondermelkwaarde ver
wacht werd, doch vooral omdat in de regeling
voor verschillende categoriën van bedrijven een
sterke beperking ligt opgesloten van de produc
tie van melkpoeder en gecondenseerde melk<
welke beperking zich moeilijk laat rijmen met
de omstandigheden ten aanzien van exportmor
gelijkheden, die zich voordoen.
Hoewel de ontwikkeling der omstandigheden,-
mede vooral door eenige stijging der boterprij-
zen deze week ernstig de vraag deed overwegen,
of ten behoeve van de kaaswaarde der ondermelk
de regeling weer moet worden inwerking gesteld,
is de Nederlandsche Zuivelcentrale er deze week
nog niet toe overgegaan daartoe te adviseeren.
omdat het antwoord op genoemde vraag onze
ker is en moeilijkheden ten aanzien van de be
perking der bereiding van melkproducten, die
hierbovengenoemd werden, nog vrijwel onver
zwakt bestaan.
De volgende week zal de toestand o pnieuw
onder oogen worden gezien, inmiddels wordt ge
zocht naar een bevredigende oplossing der moei
lijkheden inzake de fabricage van melkproduc
ten.
NOORDSCHARWOUDE.
Het a.s. Zangconcours.
In een gehouden commissievergadering van het
comité dat de organisatie op zich heeft genomen
van het in Juni te houden zangconcours van den
R.K. Bond van Zangvereenigingen werd o.ra. beslo
ten de verpachting van de consumptietent e.a. zoo
mogelijk nog deze week te doen plaats vinden. Op
het reservefonds is voor een bedrag van ongeveer
f450 geteekend. Verder werd nog medegedeeld, dat
reeds diverse prijzen voor het concours beschikbaar
zijn gesteld.
Drukte in de Conservefabriek.
Naar wij vernemen is aan de Fa. Verburg, con
servefabriek alhier, door de Arbeidsinspectie toe
stemming verleend om gedurende den inmaaktijd
van spinazie over te werken. Aan de fabriek heerscht
dan ook groote drukte.
Met het oog op de werkeloosheid in de Langendijk
ker gemeenten, komt bij ons toch de vraag naar vo
ren, of het niet mogelijk geweest was, een grooter
aantal arbeiders te werk te stellen, opdat dan ten
minste de werkeloosheid in deze streek terugge
bracht zou kunnen worden.
Wandelsportver. „Sport Na Werk".
Voor Hemelvaartsdag was door de wandelsportver.
„S.N.W." een 35 K.M. marsch georganiseerd, welke
ondanks het slechte weer toch nog is doorgegaan.
Hoewel het aantal deelnemers slechts gering was,
heeft men tocli gemeend de tocht door te laten
gaan, ook omdat degene die waren opgekomen hier
prijs op stelden. Behalve een aantal individueels
wandelaars werd er maar door één groep aan de
marsch deelgenomen, nl. door een Jeugdgroep uit
Den Helder. Deze groep heeft echter maar 30 K.M.
geloopen, en dit dan ook tot het einde goed vol
bracht., al moet ons van het hart, dat wij zoo'n af
stand voor een jeugdgroep wel wat groot vinden.
Van de individueelen was er slechts 1 uitvaller.
Het parcours leidde van Noordscharwoude naar
Oudkarspel, Kalverdijk, Warmenhuizen, Schoorldam,
richting Koedijk, Nieuwe weg terug naar Noord
scharwoude, waar een verplichte rust werd gehou
den. Hierna ging men door de Langendijker dorpen
en over H. Hugowaard weer naar de startplaats.
Was het goed weer geweest, dan zouden zeker vele
wandelsportbeoefenaars naar hier zijn gekomen.
Bet is nu in de bedoeling om de marsch Zondag nog
eens te herhalen voor die vereenigingen welke door
het slechte weer niet zijn opgekomen.
ZIJPE
Burgerlijke Stand van 15 t.m. 20 Mei 1936.
Geboren: Jacoba Johanna, dochter van Gerrit Groen
veld en van Maria Catharina Wit; Anne Dirk, zoon
van Dirk Knol en van Jetske Bangma; Lourentius
Theodorus, zoon van Willem van Duin en van Maria
Spaans; Geertruida Cornelia, dochter van Simon
Huibert Lobregt en van Keunje Visser.
Ondertrouwd: Martinus Johannes Pronk, oud 28
jaar, timmerman en Maria Mak, oud 27 jaar, beiden
alhier.
Getrouwd: Anthonius Schouten, oud 31 jaar, land
bouwer, te Heerhugowaard en Alida Petronella Kraak
man, oud 25 jaar, alhier; Jan Leegwater, oud 30
jaar, landarbeider, alhier en Antje Lakeman, oud 38
jaar, alhier. Gerrit Baken, oud 24 jaar, landbouwer,
te Anna Paulowna en Aaltje Doorn, oud 21 jaar, al
hier; Gerrit Kaaij, oud 23 jaar, kommies der directe
belastingen, te Strampoij, en Maartje Bos, oud 23
jaar .alhier.
Overleden: Klaas Mol, oud 41 jaar, echtgenoot vaa
Johanna Oud. Dirk Krabman, oud 54 jaar, echtgenoot)
van Maria Koper.
NEDERLANDSCH INSTITUUT VAN ARCHI
TECTEN.
Op Maandag 18 Mei j.1. werd te Alkmaar, onder
leiding van het hoofdbestuur, geïnstalleerd de kring
Alkmaar van het N.I.V.A,
Het bestuur van die Kring werd als volgt samen*
gesteld:
Voorzitter: architect L. Sok te Den Helder.
Secretaris: architect D. S. de Boer te Alkmaar.
