Syrië onafhankelijk?
Zal de dollar
koers zakken?
De gelukkigste vrouw
van Canada
DE BABY-WEDSTRIJD VAN TO-
RONTO HET TESTAMENT
VAN MR. MILLER EN DE GE
VOLGEN DAARVAN
De premie van een half millioen dollar,
die de Canadeesche whiskey-fabrikant
Charles Vance Miller, in 1926 bij testamen
taire beschikking uitloofde voor de inwoon
ster van Torontodie in tien jaren tijds de
meeste levende kinderen ter wereld zou
brengenzal naar thans reeds niet zeker
heid kan worden aangenomende Fransch-
Canadeesche moeder Lily Vibert ten deel
vallendie dezer dagen, sinds 1926, haar
twaalfde kind ter wereld heeft gebracht.
Een der zeldzaamste wedstrijdenvan de
tegenwoordige tijd is hiermede ten einde ge
komen.
(Van een V.D.-medewerker- v
Een baby beeft kans gezien de internationale
politiek van de eerste pagina van de Ameri-
kaansche couranten te verbannen. Henry Vibert
zes pond wegend, gezond en vol levenskracht,
heeft zijn moeder, Lily Vibert dank zij het tes
tament van een zonderling, tot een rijke vrouw
gemaakt. Mrs. Vibert heeft in tien jaren tijd
twaalf kinderen ter wereld gebracht. Doelbe
wust stuurde deze vrouw naar de finish en de
groote prijs, die 31 October a.s. om 16.30 op-
eischbaar is, valt haar onvoorziene omstan
digheden voorbehouden volgens iedere bere
kening niet meer te ontnemen. Want al haar
mededingsters in deze „moederschap-derby'
heeft zij met stukken geslagen. Aanvankelijk had
het er alle schijn van, dat Lilir.n Kenny met
de prijs zou gaan strijken. Ook zij bracht in tien
jaren tijds twaalf kinderen ter wereld, doch
hiervan stierven er twee. Zij moet derhalve, ge
lijk Mrs. Darigo, minstens een drieling ter we
reld brengen en dat nog voor ultimo October,
om Mrs. Vibert te kloppen, hetgeen, de omstan
digheden in aanmerking genomen, niet tot de
waarschijnlijkheden behoort. Evenmin mag men
aannemen, dat een der dames Bagnato. Nagle,
en Timleck, die ieder negen kinderen hebben,
voo rgenoemde eind-datum nog een vierling ter
wereld zullen brengen. Dientengevolge wacht
Mrs. Vibert, stralend van geluk, in haar een
voudige woning geduldig op de laatste dag van
October, wanneer de notaris van wijlen Mr. Mil
ler haar het halve millioen dollar zal uit beta
len.
Deze whiskey-fabrikant was, zooals uit een
en ander den lezers reeds gebleken zal zijn. een
groot zonderling. Toen de rijke vrijgezel de 31ste
October 1926 om 16.30 zijn laatste adem uit
blies, werd zijn testament, een hoogste merk
waardig document, bestaande uit 58 folio's on
middellijk geopend.
Miller, die behalve whiskey-fabrikant ook ad
vocaat en beroepsspeler was, had een groot
aantal vrienden, die allen hoopten in zijn tes
tament bedacht te zijn.
Achter zijn begrafenis zag men bookmakers
en domine's, caféhouders en voorstanders van
de prohibitie, puriteinen en drinkeboers. Wat
Miller bij het spel won, vermaakte hij, reeds bij
zijn leven, aan de organisaties, die het hazard
spel bestrijden. De meerderheid der aandeelen
van zijn whiskey-fabriek vermaakte hij aan de
Methodisten-beweging, wegens haar dappere
veldtocht voor prohibitie. Hij stelde evenwel de
voorwaarde, dat de vertegenwoordiger van deze
puriteinsche sekte zitting moest nemen in de
Raad van Commissarissen en dat de fabriek op
dezelfde wijze zou worden voortgezet. Men kan
zich gemakkelijk het sarcastische lachje van den
heer Miller voorstellen, toen hij deze bepaling
in zijn testament neerschreef, en daarbij in ge
dachten de waardige heeren als hoofdaandeel
houders van zijn whisky-fabriek zag Overigens
diene vermeld, dat de Methodisten de erfenis
aanvaard hebben en met het geld, dat zij hier
mede verdiend hebben, werden kindertehuizen
opgericht.
De dolste streek van Miller in zijn testament
is echter ongetwijfeld de baby-wedstrijd. Men
mag echter aannemen, dat de erf later de ge-
olgen van dit legaat heeft onderschat. Reeds
in 1926 werden tal van huwelijken gesloten, uit
sluitend met het oog om voor de legaat in aan
merking te komen. Menig echtgenoot zal wel
een zucht geslaakt hebben. De concurrentie was
groot en de kosten van een talrijke kinderschare
zijn niet door iedereen te dragen. Ongeveer een
tiental vrouwen wisten een plaatsje in het
Jioofdpeleton" te veroveren en aangespoord
door de hooge premie hun kroost ieder jaar
te vermeerderen. Mrs. Vibert was, om in wed
strijdtermen te spreken, eigenlijk een outsider.
In verband met haar zwakke lichamelijke con
stitutie had men nimmer gedacht, dat zij de
prijs in de wacht zou slepen. Nochtans is de
35-jarige vrouw moeder van zestien kinderen
geworden. Vier had zij reeds ter wereld gebracht
voordat de Miller-wedstrijd een aanvang nam.
Doordat zij in 1934 en in 1935 tweelingen ter
werlcd heeft gebracht en thans weer het leven
aan een zoon geschonken heeft, is zij aan de
kop gekomen en het heeft er alle schijn van,
dat niemand haar meer van deze plaats ver
dringen zal.
De journalisten, die haar met haar overwin
ning geluk kwamen wenschen, ontving zij met
een stralende glimlach. Aan de muur van haar
kamer hangt een groote reproductie van de
clausule van het testament van Mr. Miller.
„Als ik deze zin las", zegt Mrs. Vibert, was het
alsof de overledene mij steeds weer moed in
sprak. Dikwijls waren mijn man en ik aan de
grootste vertwijfeling ten prooi, want het valt
niet mee zoo een groot aantal kinderen op te
voeden. Daarbij komt ook nog, dat onze ver
dienste uiterst schraal is, daar mijn man dik
wijls werkloos is. Er waren dagen, dat er bijna
geen brood in huis was. Nu zal alle leed wel
geleden zijn. Ik tel de dagen, die ons nog van
de 31ste October scheiden".
De vraag doet zich voor, of Mr. Miller met
zijn zonderling testament een goede daad vol
bracht heeft. Zeker, een stijgjng van liet geboor
tecijfer is een prijzenswaardig iets. Doch is het
geoorloofd met een dergelijke heilige zaak. als
het moederschap is, de spot te drijven en te
verlagen tot een spel. dat eigenlijk tot de ren
baan beperkt behoort te blijven? Hoe het ook zij,
de menscben aan de andere kant van de Oceaan
hebben nu eenmaal een andere opvatting over de
ze zaken, dan wij.
De Sjeick van Bahrin, een staatje aan de Persisclie
Golf, met zijn zoon op bezoek bij den Engelschen
Koning. Hierboven hun aankomst in Londen.
KAPITALE BOERDERIJ AFGEBRAND.
Nieuwkoop, 17 Juni. Gisteravond is de kapitale
boerderij, bewoond door den veehouder J. Kranen
burg alhier, door brand geheel vernield. De brand
is ontstaan doordat vonken uit een fornuis op het
rieten dak terecht kwamen. Door den wind werd
het brandende riet ver in den omtrek verspreid met
het gevolg dat van een drietal boerderijen, welke op
ongeveer honderd meter afstand van het brandend
perceel lagen, de daken eveneens vlam vatten.
De burgemeester, de heer P. H. H. v. d. Weyden,
achtte het daarom noodig de assistentie van de
brandweer te Noorden in te roepen, die spoedig ter
plaatse was, waarna het gelukte den brand te blus-
schcn. De boerderij van den heer Kranenburg brand
de echter geheel af. Een boot welke aan do overzijde
van het water lag, werd eveneens een prooi der
vlammen.
Alles was verzekerd.
ROOSEVELT ZET ZIJN SOCIALE ARBEID VOORT.
150 millioen dollar voor opruiming van
krotten.
Washington, 17 Juni. De Senaat heeft gisteren
de wet Wagner aangenomen, welke voorziet in een
bedrag van 150 millioen dollar om een nieuw pro
gram uit te voeren voor de opruiming van krot
woningen en goedkoope behuizing.
Voorbereidingen voor de groote troepenparade op den geboortedag van den Engelschen Koning.
Thans de Fransche midden»
stand in actie
Protest tegen hoogene belasting.
Zakenlieden te Lens constateerden, dat hun be
lasting met circa 40 procent was toegenomen. Uit
protest sloten zij hun zaken en trokken in optocht
naar het raadhuis. Men vreest, dat zij zullen wei
geren hun belasting te betalen. Ook in Marseille
wordt geweigerd meer aan den fiscus te offeren.
De zakenlieden hebben een krachtig protest laten
hooren en dreigen de belastingkantoren te bezetten.
Te Angers besloot de raad van beheer van een
groote machinefabriek het bedrijf stil te leggen
daar met verlies wordt gewerkt. De fabriek heeft
600 arbeiders in dienst, die nu met werkloosheid
werden bedreigd. Er werden onderhandelingen ge
opend tusschen de werknemers en don prefect
van het departement om den arbeid onder eigen be
drijfsleiding voort te zetten. De definitieve beslis
sing is aan de regeering overgelaten.
GEEN MEDISCHE ATTESTEN VAN JOODSCHE
DOCTOREN.
Nieuw voorschrift voor; Duitsche school
kinderen.
Krachtens een decreet van den Rijksminister van
Onderwijs en opvoeding mogen schoolkinderen, die
aan de hand van een medisch attest hun schoolver
zuim moeten verklaren, dergelijke attesten niet bij
Joodsche doktoren halen. Een attest van een Jood-
schen arts mag door hét schoolhoofd uitgezonderd
wanneer het Joodsche kinderen betreft, niet worden
aangenomen. Het gevolg hiervan zal zijn, dat niet-
joodsche gezinnen die toevallig een Joodschen huis
dokter hebben, van arts moeten veranderen, hetgeen
een groot verlies aan patiënten voor de Joodsche
doktoren zal beteekenen.
BEVOLKINGSACHTERUITGANG IN OOSTENRIJK.
Aanzienlijk meer sterfgevallen dan ge
boorten.
De bevolkingsstatistiek over de maand April toont
aan, dat tegenover de 2033„sterfgevallen slechts S86
geboorten staan, zoodat het sterfte-overschot 1147
bedraagt. Deze cijfers over een enkele maand zeg
gen weinig, maar toch is het niet onwaarschijnlijk,
dat de groote economische nood, waarin Oostenrijk
verkeert, dit cijfer nadeelig beïnvloedt.
DOOR EEN DRIJFRIEM GEGREPEN EN GEDOOD.
Venray. Gistermorgen om 7 uur is de lS jarige
landbouwerszoon A. Nabuurs van de Vullingshoeve
te Venray tusschen de drijfriemen van de maalmo-
Icn en tractor geraakt en vrijwel op slag gedood.
De geneeskundige dienst kon geen hulp meer bie
den.
1
De bonus-uitkeering een gevaat
Zal de Amerikaansche munt de dure experimen
ten van Roosevelt kunnen dragen?
Dit is de vraag, welke tal van financiers en ook
wel leeken zich in den laatsten tijd zullen stellen.
Ongetwijfeld is Amerika met zijn schatkistemissies
op den verkeerden weg. Deze obligaties beteekenen
niets anders dan een uitgifte van ongedekt geld en,
zijn dus een vorm van inflatie.
Zuivere inflatie is het natuurlijk nog niet, omdat
de Amerikaansehe regeering nog steeds goud uit
voert als dat noodig blijkt om een ongewenschte val
van den dollar te voorkomen. Zij heeft dus de kocra
nog vast in handen, maar de historie bewijst, dat
een betreden van de gemakkelijke weg tot het uit"
geven van Staatsobligaties, meestal tot verdere stap*
pen in die richting leidt.
Ook dient niet te worden vergelen, dat in heti
Congres talrijke aanhangers van inflatie worden ge
vonden, waaronder er zijn, die de kostbaarste expe
rimenten willen beproeven ten koste van de munt.
Een dezer maatregelen, de Bonusuitkeering, is de
zer dagen tot uitvoering gebracht en hoewel van del
uitgegeven millioenen nog wel een klein deel naaii
het dynamische kapitaal zal terugvloeien, zal hefi
grootste deel ongetwijfeld voor consumptieve be
hoeften worden gebruikt en dus in economische zin
voor de voortbrenging verloren zijn. De Amerikaan
sche Unie is zeer rijk, maar ook aan haar finantieele
draagkracht komt een einde en hoewel voorloopig
waarschijnlijk nog geen scherpe val van de dollar is
te verwachten, geven de experimenten van Roose-
veld toch zeker aanleiding om den dollar met ze
ker wantrouwen te bezien.
EEN NIEUW BERGMEER OP 2200 M HOOGTE
IN ZWITSERLAND.
Wallis heeft een nieuw bergmeer gekregen.
Jarenlang de laatste vijf zomers is er ge
werkt aan de reusachtige stuwdam der Dixence-
werken. Soms waren er wel 3000 arbeiders aan be
zig. Maar in den jongsten herfst is men met heli
enorme werk gereed gekomen en de toeristen, dia
nu daarheen hun schreden richten, zullen het ge
weldige hooggebergtelandschap aan den voet van
den Mont Pleureur en van den Mont Blanc de Chei-
lon wel geheel veranderd vinden.
Het nieuw ontstane meer maakt als het ware deiï
indruk van een fjord: het steekt diep tusschen da
bergen in, wel over een afstand van 4.5 k.m.
Het is een reusachtig waterreservoir daar, waar
van het water gebruikt wordt voor de grootste elec-
trischc centrale, welke Zwitserland kent: die van
Chandoline bij Sitten. Het water wordt uit het meeq
weggevoerd door een 12 k.m. lange mijngang tot in.
de sluizenkamer en valt van daar 1750 meter diep.
naar Chandoline!
Dc „Echo de Paris" en de „Oeuvre" meenen
bijzonderheden te kunnen mededeelen ten aan
zien van het accoord, dat voorbereid wordt tus
schen de Fransche regeering en de regeeringen
van Syrië en Libanon.
Volgens deze bladen is het de bedoeling dat
beide landen onafhankelijk worden, d.w.z. dat de
mandaten zullen worden opgeheven.
Frankrijk zal dan de opneming van beide lan
den in den Volkenbond trachten te verkrijgen.
Volgens eerstgenoemd blad zullen Syrië en Li
banon als „Levant-staten" bondgenooten van
Frankrijk worden.
Het accoord in kwestie zou reeds zeer binnen
kort aan den minister worden voorgelegd. De
status van beide gebieden zou in groote lijnen
gelijk zijn aan dien van Irak waarschijnlijk zou
den zij reeds in September tot den Volkenbond
kunnen toetreden. Onder garantie van Frank
rijk zouden speciale maatregelen voor de rechten
der minderheden worden getroffen.
Naar aanleiding van bovenstaand A.N.P. be
richt publiceeren wij hieronder een reisbrief van
onze V.D. correspondent, welke interessante
bijzonderheden geeft over de wrijving tusschen
Syrië en Frankrijk.
Onze correspontdent schrijft uit Damascus:
De ijzeren vuist, waarmede de Fransche
Hooge Commissaris, Graaf de Martel, gedreigd
heeft en waarmede hij de opstandige geest in
korte tijd d ebaas hoopte te zijn, is tot dusver
zonder uitwerking gebleven. De opwinding in
Syrië duurt voort en groeit nog steeds, terwijl
het front der ontevredenen grooter is, dan ooit
te voren.
De oorzaken der onlusten, die veel grooter
zijn, dan de Fransche pers toegeeft reeds
zijn een groot aantal dooden en gewonden te
betreuren zijn zoowel van economische als van
politieken aard. Damascus is weer een militair
centrum evenals in 1925. In alle straten pa
trouilleren koloniale troepen, terwijl de belang
rijk epunten, alsmede de regeeringsgebouwen
door soldaten bezet zijn.
De Syriërs zijn van oordeel, dat bij de hui
dige stand der economische depressie een verder
verval geen rol speelt. Dit neemt niet weg, dat
zij het Fransche koloniaal bestuur voor de ver
storing van het economische leven aansprake
lijk stellen.
De Franschen, aldus de Syriërs, hebben
niet alleen niets gedaan om de economi
sche mogelijkheden van het land te exploi-
teeren, doch zij hébben ieder initiatief van
de zijde der Syriërs geremd. Een aantal Sy
riërs. dat na de oorlog met kapitaal en er
varing uit Amerika naar hun land terug
keerde, hébben eenige veelbelovende fabrie
ken en andere opgericht. Deze nieuwe in
dustrieën werden echter niet door tariefbe-
palingen beschermd. Zoodra zij met de
Fransche industrie gingen concurreer en,
werden de douane-tarieven zóó geregeld,
dat zij tegen de Fransche industrie niet
meer op konden.
In 1918 was Syrië zoowel cultureel nis fi
nancieel verder gevorderd dan Irak, Anatolië of
Perzië. Heden ten dage hebben deze landen
Syrië verre overvleugeld.
_Niet alleen de Mohammedaansche Syriërs
zijn over de kortzichtige economische politiek
van het Fransche bestuur verstoord. De ver
bittering onder de Libaneesche Christenen is
misschien nog grooter, hoewel het Fransche man
daat door hen in de beginne met de grootste
vreugde begroet is, zoodat na een vijftienjarig
mandaatbestuur de Fransche regeering de Mo
hammedanen niet voor zich gewonnen heeft*
doch ook haar oorspronkelijke vrienden, de Li
baneesche Christenen, verloren heeft. Het eco
nomische resultaat van het Fransche mandaat
moet d anook als een groot fiasco beschouwd
worden.
De verhoudingen op politiek gebied zijn niet
veel anders. Sinds jaar én dag is de politieke
situatie in Syrië verward. De poging om de
verhouding tusschen Syrië en Frankrijk op een
zelfde wijze te regelen als Groot Brittannië dit
met Irak gedaan heeft, leed schipbreuk, aange
zien een dergelijke verhouding slechts met alle
mogelijke voorbehoudingen wilde doorvoeren.
De belangrijkste oorzaak van de-controverse is
echter gelegen in de pogingen der Franschen om
het Syrische mandaatgebied niet als een eenheid
te erkennen. De Franschen hoopten daardoor de
Syriërs dusdanig te verzwakken, dat een natio
nale beweging niet ontstaan kon. Het Fansche
bestuur spreekt steeds weer van „extremisme"*
In werkelijkheid zijn het juist de Syrische volks
leiders, die de massa in toom houden. Dat het
Syrische parlement het Fransche voorstel niet
zou aannemen, was te voorzien. Thans is het
parlement reeds drie volle jaren verdaagd.
Het probleem kan slechts opgelost worden in
dien de Franschen besluiten hun politiek in
Syrië grondig te wijzigen naar voorbeeld van
de Engelsche politiek in Irak. Voorloopig schijnt
hier echter nog geen kans op te bestaan. (Vol
gens het A.N.P. bericht zal Frankrijk nu toch
dezen weg inslaan)
