Opnieuw op zoek naar
Overste Fawcett.
É.Ed. zicK echter maar liever van 'den domme en
.vorderde uit bcwijsgebrck vrijspraak. De politie
rechter lanceerde alsnu dezelfde opinie. Geen koeien,
geen moeien, o zoo!
Scliermerhorn.
EEN DRIFTIGE MOL UIT SCHERMERHORN.
Zooals men weet, worden de Schermerhorners
wroeters of mollen genoemd en een dergelijke pie-
perswroeter in den persoon van Jacob Machielsen
sierde heden de zondaarscanapé, welke heer met een
geëmailieerden drinkkruik zijn dorpsgenoot Willem
.Groot had afgetakeld. Jaap had den duivel ingekre
gen, omdat Willem met een landbouwwerktuig op
den Middenweg het verkeer belemmerde en hij niet
behoorlijk op z'n fiets kon passeeren. Hevig ont
steld door den onverwachten aanval, was Wim met
een pijnlijken schouder naar den dokter geloopen,
doch het bleek achteraf, dat Willems body er tame
lijk goed was afgekomen.
Hij kwam, toen Jaap wegens mishandeling terecht
Stond, nog met een rekening aandragen, doch deze
actie ging niet door, op grond van minderjarigheid
van den eischer. Voorts werd Jaap, wiens ontevre
denheid niet geheel zonder grond scheen te zijn,
slechts tot f 10 boete of 5 dagen veroordeeld.
Gewoonlijk wordt mishandeling met gebruik van
teen voonverp meer „peperig" gestraft.
'Alkmaar.
HET NUT VAN* ADVERTEEREN.
De fa. KI. Schot, die in de maand Mei in diverse
bladen een reclamecampagne had gevoerd voor zo-
xnerbrandstoffen, schijnt hiermede nogal succes te
hebben gehoekt. Want aangelokt door de vele voor-
deelcn van die brandstoffen, waren Froukje van
MeerteJanse en Pieter Wedding op onderzoek uit
gegaan en hadden ieder flink beladen, den aftocht
geblazen. Doch gelukkig had Schot de ongenoode
bezoekers nog juist bijtijds in de smiezen en kon
4e Alkm. politie proces-verbaal opmaken.
Beide verdachten waren niet verschenen en wer
den elk bij verstek veroordeeld tot f 20 of 10 dagen,
overeenkomstig de eisch.
iS c h o o r 1.
EEN MEEVALLERTJE!
In de maand October had Jan Bras, een nog jeug
dige kaasmaker, z'n geliefde palingfuik vermist en
hiervan eerst op 28 Mei aangifte gedaan, terwijl als
de dader de te Schoorl wonende los-arbeider Corne-
lis Snip was aangewezen.
Snip, lijdende aan doofheid, werd beleefd verzocht
z'n pet van z'n eenvaardig hoofd te nemen en werd
tevens onderzocht of hij zoomaar voor het gerecht
stond te pruimen, doch dit bleek niet 't geval te zijn,
.vermoedelijk kauwde hij op zijn tong.
Het getuigenverhoor bracht niets positiefs naar
Voren cn de verd. hield vol dat de fuik hem was
geschonken. De officier achtte het feit dan ook niet
wettig en overtuigend bewezen en vroeg vrijspraak.
Verdachte dankte beleefd en verdween terwijl nota
bene de politierechter nog uitspraak doen moest. De
uitspraak luidde conform den eisch.
.Tuitjenhorn.
WEEST VOORZICHTIG MET UW MONDJE.
Op den 18cn Mei ontstond er 'n twistgesprek tus-
schen den tuinder Cornelis Blankendaal en Pieter
Kieft, waarbij Blankendaal z'n mededorpsgenoot uit
schold voor slechte hufter. Kieft nam hiermede geen
genoegen en deed aangifte. Deze hoogst, belangrijke
zaak? zooals Mr. Ledcboer 't zelf uitdrukte eindigde
in veroordeeling van de verdachte tot f 8 of 4 d.
Helder.
DEN HELDER LEVERT NU OOK AL MENSCHEN-
ETERS!
Zoo zoetjesaan zijn wij al heel wat gewend, maar
dat er in Den Helder ook nog menscheneters woon
den, nee, dat wisten wij nog niet.
Op 17 Mei zat er in café Swanenburg een muziek-
gezelschapje, dat trachtte door vroolijke muziek er
een vroolijke stemming in te houden. Onder dit mu
ziekgezelschap was een dame, die in letterlijke
zin de groote trom roerde, althans de dame was slag
werkster. Toen er dan een kleine pauze werd gehou
den, zou deze dame twee heeren, die vechtneigingcn
hadden, even uit elkaar houden, doch werd als be
looning voor haar moedige daad, door Jacobus de
Vries, schippersknecht van beroep zonder pardoes
in den vinger gebeten. Hevig gillende en bloedende
wist do dame zich te ontrukken uit deze menschcn-
jeier, die en passant nog kans zag 'n tafel om te kee-
ren en een poot van dien tafol door 't onder- en bo
vengoed van de caféhoudster Mevr. Swanenburg te
steken.
Verdachte moest zich voor deze wandaden heden
Verantwoorden, doch achtte 't niet noodig te ver
schijnen.
De zaak werd dan zeer tot onzen spijt buiten zijn
tegenwoordigheid vlug en correct afgehandeld. De
eisch f 30 of 15 d. was precies, zooals de politierechter
er blijkbaar over dacht, want de uitspraak was dito.
Alkmaar.
HAASTIGEN SPOED, ZELDEN GOED.
Op 3 Juni had een zekere Adrianus de Hoog, zoo
ontzaggelijk veel haast, dat hij ondanks de boomen,
aan de Schermervlotbrug, waren neergehaald, toch
leund staat, die zijn ooren en oogen niet van
ons afhoudt.
Jim schudde het hoofd.
-„Het is Maurice Thevenet maar antwoordde
tij.
„Goog!"' antwoordde Hanaud met een stem
van gerustheid, „Is het anders niet? Een oogen
blik vreesde ik. Het had er veel van. alsof er
een schildwacht hij ons geplaatst was". In een
gefluister liet hij volgen: „Ik eveneens, hoop uit
den grond van mijn hart, dat blijken zal, dat ik
mij vergist heb. Doch die pijl dan. in dat pen-
nenbakje? Niet waar? Dat mogen wij niet ver
geten!" Toen ging hij zitten mijmeren
„Wat gebeurde er dien nacht in Maison Gre-
nelle?" hervatte hij. „Waarom was die schei
dingsdeur open gezet?. Wie zou door die driftige
vrouw tot op de huid worden afgesroopt? Wie
heeft gefluisterd „zoo is het genoeg?" Heeft Ann
Upcott de waarheid gesproken en heeft zich een
afgrijselijk tooneel afgespeeld vóór het oogenblik
waarop zij de schatkamer binnenkwam, zoo on
verwacht mogelijk hel een of ander aangrij
pend tooneel, waaraan door dat geheimzinnig
gefluister een einde gemaakt werd? Of heeft
Ann Upcott van het begin tot het einde gelogen?
Ach. mijn vriend, enkele vragen zijn vanmiddag
alle door je in je memorandum neergeschreven.
ÏJoch dit zijn de vragen, waarop ik het ant
woord moet hebben, en waar zal in het vindenV"'
Jim had Hanaud nog nooit zoo ontroerd ge
zien. Zijn vuisten waren gebald en de aderen
op zijn voorhoofd upgezwollen. en ondanks zijn
fluisteren, had zijn stem getrild.
„Jean Gladel brengt misschien uitkomst",
merkte Jim op.
ï,Ja, misschien laat bij iets los.**
nog de moed had de brug te willen oversteken. Toen
hij hierop attent werd gemaakt en verwijderd zou
worden, maakte hij zich nog aan wederspannigheid
schuldig, terwijl z'n kostbare tijd, natuurlijk verloren
ging, daar er proces-verbaal werd opgemaakt. Ook nu
kon de Hoog zijn tijd niet missen, want wij kregen
hem niet te zien. Eisch f 20 boete of 10 d. Uitspraak
conform.
Akersloot.
LIEFELIJKE DORPSGENEUGTEN.
Bij gelegenheid van een of ander dorpsfeest was
er groot bal in café Verduin te Akersloot op 24 Mei,
De stemming was perfect, tot omstreeks half twaalf
toen er plotseling klappen werden uitgedeeld en wel
op de wangen van een 17-jarige Akerslootsche schoo-
ne, Marie Stuijfbergen. De vermoedelijke oorzaak
zal wel minnennijd zijn geweest. Immers Marietje,
getooid met een kolossale groote rose hoed, hield er
al 'n aanstaande op na, de 25-jarige Willem Woes-
tenburg, die ook heden als getuige z'n beminde bij
stond en dit dan ook deed.
De politierechter vond het kolossaal dat Marietje
al verkeering had en gunde haar zelfs 't pretje, dat
zij naast haar verloofde mocht zitten op 't getuigen-
bankje, terwijl bij tot de verloofde de vermaning
uitspraak, vooral aan den goeden kant te gaan zit
ten, daar hij anders niets van haar aanvallig gezicht
kon zien. Marietje haar hoed stond sterk op één
kant, op bakboord zouden wij zeggen.
Dc verdachte Henricus Terluin, verloor zoodoende
«alle aandacht, maar kreeg toch zijn portie voor zijn
zeer te verfoeien daad. Was de eisch f 15 of 10 niet
groot, de uitspraak f 10 of 5 d. is zelfs een koopje
te noemen; daarvoor is 't ook wettig geoorloofde op-
ruimingstijd.
DONDERDAG 30 JULL
HILVERSUM (1075 M.)
AVRO-uitzending. 8.00 Grampl; 9.00 Ensemble Lis-
monde; 10.00 Morgenwijding; Grampl; 10.30 Ensem
ble Lismonde; 11.00 Grampl; 12.00 De Violiers en
Grampl; 2.00 Orgelconcert en zang; 2.45 Grampl; 3.15
AVRO-AeoIian-orkest; 4.00 Voor zieken en ouden
van dagen; 4.30 Grampl; 4.45 Voor groote kinderen;
5.30 De Octophonikers; 6.30 Sportpraatje; 7.00 Gram.
pl; 7.20 Radiotooneel met muziek; 8.00 Berichten
A.N.P.; Mededeelingcn; 8.10 Het Omroeporkest en
solist; 8.45 Chansons; 9.15 Radiotooneel; 9.45 Chan
sons; 10.15 Omroeporkest; 11.00 Berichten A.N.P.;
11.1012.00 Dansmuziek.
HILVERSUM (301 M.)
S.00—9.15 KRO, 10.00 NCRV, 11.00 KRO, 2.00 NCRV,
8.009.15 en 10.00 Grampl; 10.15 Morgendienst; 10.45
Grampl; 11.30—12.00 Godsd. halfuur; 12.15 Grampl;
en KRO-orkest; 2.00 Grampl; 3.153.45 Vrouwenhalf
uur; 4.00 Bijbellezing; 5.00 Jeugdcursus; 5.30 Het
Stichtsch Salon-orkest; 7.00 Berichten; 7.15 Journ.
weekoverzicht; 7.45 Reportage; S.00 Berichten A.N.P.;
8.15 Orgelspel; 9.00 Wandeling door Leiden; 9.30
Dubbelmannenkwartet. (Om 9.50-Berichten A.N.P.);
10.30—11.30 Grampl. Na afloop: Schriftlezing.
DROITWICH (1500 M.)
11.25 Orgelspel; 11.50 Grampl; 12.20 Trocadero-Cine-
ma-orkest; 1.05 Grampl; 1.35 A. Campoli's orkest;
2.20 Het Imperial Hotel orkest; 3.20 Het Forum-The-
a'er-orkest; 4.10 Causerie over Skandinavië; 4.30 Gr.
pl; 5.05 Het Harp-trio; 5.35 Dansmuziek; 620 Berich
ten; 6.50 Het BBC-Midland-orkcst; 7.35 Fred Hart-
ley's kwintet en solist; 8.20 Causerie over oude mo
numenten; 8.35 Pianorecital; 9.00 Sydnev Baynes' or
kest; 9.50 Berichten; 10.20 Kerkdienst; 10.40 Het BBC
orkest cn solist; 11.3512.20 Dansmuziek.
RADIO-PARIS (1648 M.)
7.20 en 8.20 Grampl; 11.20 en 12.35 Orkestconcert; 2.50
Grampl; 5.20 Radiotooneel; 7.20 Grampl; 8.20 Zang
en piano 9.05 Concert mmv. solisten, koor en orkest
11.0512.35 Dansmuziek en populair concert.
KEULEN (456 M.)
6.20 Populaire muziek S.20 G. Hoffmann's orkest; 9.20
Trioconccrt en soliste; 10.20 Orkestconcert; 12.20
Populair concert en dansmuziek; 2.20 Grampl; 3.20
Kamermuziek; 4.20 R. Gaden's orkest' cn solisten;
6.20 O. Dobrindt's orkest; 8.30—1.15 Zie Deutsch-
landsender.
BRUSSEL (322 en 4S4 13.)
322 M.: 12.20 Grampl; 12.50 Omroeporkest; 1.30 Sa-
lonorkcst; 1.50—2.20 Grampl; 5.20 Pianorecital; 6.50
en 7.20 Grampl; S.20 Omroeporkest en radiotooneel;
10.30—11.20 Grampl.
484 M.: 12.20 Grampl; 12.50 Salonorkest; 1.30 Om
roeporkest; 1.50—2.20 en 5.20 Grampl; 6.35 Zang; 7.05
en 7.35 Grampl; 8.20 Dito; 8.35 Radiotooneel; 9.20
Symphonieconcert; lLOO—11.20 Grampl.
DEUTSCHLANDSBNDER (1571 tff.)
8.30 Gevarieerd concert; 10.20 Berichten; 10.35 Olym
pisch nieuws; 10.501.15 Populair concert en dans
muziek.
Zij bleven eenigen tijd naar het afdraaien van
de filin zien zagen de lichten op- en weer uit
gaan, waarna Hanaud een snel len blik op zijn
horloge sloeg en het met een gebaar van ver
veling weer in zijn vestzak stak.
„Is het nog te vroeg?" vroeg Jim.
„Ja, Gladel heeft geen bediende en eet bui
tensbuis. Hij is nog niet thuisgekomen.
Iets voor tienen was een man binnen komen
slenteren, en achter Hanaud aan een tafeltje
plaats nemende, kraste hij twee malen met een
lucifer over een luciferdoosje, zonder vuur te
maken. Zonder zich te bewegen, zeide Hanaud
kalm tot Frobislier.
„Thans is hij thuis Over een minuut zal ik
ueggaan. Laat vijf minuten verloopen, en kom
mij dan achterna.
Jim knikte, ten teeken dat hii had begrepen.
„Waar vinden wij elkander?"
„Loop de Rue de la Liberté recht uit; voor de
rest zorg ik", zei Hanaud.
Hij nam zün pakje sigaretten uit den zak,
stak er één tusschen zijn lippen, en stak haar
op zijn gemak aan. Toen stond hii op. doch
tot zijn groot misnoegen werd hij herkend door
Maurice Thevenet en sprak deze hem aan.
„Toen mijnheer Frobisher mij gegroet en zich
bij u gevoegd had, dacht ik reeds dat u het
waart, mijnheer Hanaud. Doch ik durfde niet
zoo vrijpostig te zijn, mij aan u op te dringen."
„Vrijpostig! Maar mijnheer, wij zijn in hetzelf
de vak. alleen heeft u het voorrecht van de jeugd
zeide Hanaud beleefd, zich omwendende.
„Waar gaat u heen mijnheer Hanaud?" vroeg
Thevenet teleurgegesteld. „Ach wat spijt mij dat
En ik ben zoo onbenullig mogelijk een gesprek
met u begonnen".
EEN EXPEDITIE HEEFT RIO DE
JANEIRO REEDS VERLATEN.
Rio de Janeiro. Juli 1936
Opnieuw is een aanval ondernomen op den
„Groenen Hel" de door koortsen verpeste jungle
van den Matto 'Grosso, en wel om nu eindelijk
eens en voor goed het raadsel op te lossen van de
verdwijning van overste Fawcett, die 10 jaren
geleden naar deze wildernis trok en nooit is te
ruggekeerd. Dezer dagen reisde een met radio
toestellen uitgerustte expeditie onder leiding van
den Brazilliaanschen ingenieur José Morbeck
van hier naar den Rio Araguaya en de „Rivier
der Dooden" om van daar door de onherberg
zame moerassen naar het bekken van den Xin-
goe-rivier te trekken het land van de gevaar
lijke Chavantes-Idianea.
Leeft Fawcott dan werkelijk nog? Voor ieder
woord van de twijfelachtige bewijzen, volgens
welke de overste nog ergens in het Braziliaan-
sche oerwoud in het leven zou zijn. bestaat er
een geheel hoofdstuk van wederleggingen van
deskundige en ervaren lieden, die allen van mee
ning ziin, dat de onderzoeker reeds lang dood
is dat hij het slachtoffer van de wilde die
ren of de vergiftige insecten, van den koorts of
van de Indianen werd. Maar in ieder geval
bestaat onder de trappers en jagers aan den
rand van het oerwoud de legende, dat Fawcett
zich vrijwillig of gedwongen onder de Chavantes
Indianen heeft neergezet
De expeditie, die is samengesteld uit leider
Jesé Merbeck, zijn zoon Ruy, den journalist
Humherto Dantas en den radio-telegrafist Can-
dido, zal nu het gebied onderzoeken, waar Faw
cett zich evenwel nog zou kunnen ophouden en
misschien bewijsmateriaal kunnen medebren-
MEDEDEELINGEN VAN DEN PLANTEN-
ZIEKTENKUNDIGEN DIENST.
In een vorig stukje werd iets verteld over verschil
lende boonenziekten en natuurlijk werd daarbij tevens
een poging gedaan een beschrijving te geven van de
ziektebeelden. Nu zijn die ziektebeelden zeer lastig
te beschrijven en ik had er op dat oogenblik geen
erg in de lezers er attent op te maken, dat er zeer
mooie afbeeldingen van zieke boonen voorkomen in
mededeeling No. 11, welke mededeeling tevens an
dere nuttige wenken bevat en te verkrijgen is tegen
betaling van 20 ct. bij het Hoofdkantoor van den
Plantenziektcnkundigen Dienst te Wageningen of bij
ondergeteckcnde.
Tevens zou ik deze gelegenheid nog willen waar
nemen erop te wijzen, dat het vroegst gewonnen zaad
van boonen veelal bet minst besmet is door het virus.
Het oogsten van de eerste peulen voor zaad is dan
ook aan te bevelen:
Bewaren van aardappelen.
Door velen is mijn meening gevraagd omtrent de
beste bcwaringsmethode van de zgn. opgeslagen aard
appelen. Ik zal trachten in het kort hierover iets te
zeggen.
Van vorige jaren weten wij, dat het bewaren van
aardappelen in de kuil voor pootdoeleinden minder
goed is. Geldt het dus aardappelen, waaruit nog po
ters geraapt moeten worden, dan kan het antwoord
dus kort zijn. Bewaren op een lichte en koele plaats
is dan aan te bevelen. De vraag wordt echter veelal
godaan in verband met de heerschende aardappel
ziekte cn men bedoelt dan eigenlijk te vragen, of er
nog kans bestaat on het toenemen van do aardappel
ziekte in de bewaarplaats of kuil. Ik ben van mee
ning, dat het uiteindelijk geen verschil zal uitmaken,
hoe en waar de aardappelen bewaard zijn geworden.
Dc eenmaal besmette aardappelknol wordt ziek en
of dat nu snel zal gaan of langzaam hangt wel van
dc manier van bewaren af. Voor den tegenwoordigen
export op verafgelegen landen is het van belang te
weten, of kans op toename van zieke knollen bestaan
zal of niet. Zijn de knollen nu warm bewaard onder
kleeden b.v., dan zal de kans, dat de knollen gezond
zullen blijven grooter zijn. dan wanneer ze b.v. in
een kuil bewaard zijn geworden. Bewaart men zijn
aardappelen koel, dan zal het wat langer duren voor
ze zgn. uitgeziekt zijn en gaat men zulke aardappelen
vlug veilen en afleveren, dan wentelt men de verdere
risico op den exporteur. Het kan echter niemands
„Volstrekt niet", antwoordde Hanaud. Voor
Frobisher was zijn geduld even opmerkelijk als
de verwaandheid van Thevenet. „Wij hebben
wat naar een film zitten kijken, die mij vrij
vervelend voorkomt."
„Wanneer u dan toch niets te doen hebt, zou
ik een oogenblikje van uw tijd willen vragen.
Eventjes slechts .Ik zou zoo dolgaarne wenschen
dat ik tot mijn vrienden kon zeggen: „Ik heb
met mijnheer Hanaud een bioscoop-voorstelling
bijgewoond ja waarlijk, ik, en vroeg hem zijn
raad."
Hanaud had weer op zijn stoel plaats geno
men.
„En op welk punt, kunt u, die door monsieur
Giradot zoo ontzettend bekwaam geacht wordt,
mijn raad noodig hebben?" vroeg Hanaud hem
lachende.
De eeuwigdurende eerzucht van den provin
ciaal zat den jongen man in den weg. Naar
Parijs te gaan dat was het ideaal! Fortuin,
reputatie, een leven vol kleur. Eén woord van
monsieur Hanaud. en het pad was voor hem
geëffend. Hij zou dag en nacht in de weer zijn,
om diens vertrouwen niet te beschamen.
„Mijnheer, het eenige wat ik u beloven kan is.
om u te zullen denken, wanneer het geschikte
oogenblik aanbreekt Doch deze belofte wil ik
doen als eerlijke toezegging'", antwoordde Ha
naud op hartelijken toon, en met een buiging
vertrok hij.
Maurice Thevenet zag hem gaan.
„Welk een man!" begon Maurice Thevenet zijn
lof uit te bazuinen. „Ik wil niet gaarne, dat ik
een geheim voor hem te verbergen had. Neen,
waarlijk niet!'" Jim had diezelfde gevoelens eer
der hooren uitdrukken, door andere lippen en
gen, dat den mythus, die zich om de persoon-,
lijkheid van den onderzoeker gevormd hoeft, ver
stoort of bevestigt. Bovendien is het moge
lijk, dat zij sporen van de legendarische „verlo
ren steden" en de fabuleuze schatten aan goud
en diamanten vindt, die zich in de nog ononder
zochte „Selva" van den Matto Grosso zouden
bevinden.
De geruchten, volgens welke Fawcett nog in
leven zou zijn, steunen op de iet of wat twijfel
achtige verhalen over blanke, hlondharige en
hlauwoogige kinderen onder de Jndianeu aan
den Rio Xingoo, die misschien kinderen van
Fawcett, zijn zoon Jack, of Raltigk Pummel
zouden kunnen zijn..
De eenige man, die ooit beweerde Fawcett
zelf gezien te hebben, was de Zwitsersche trap
per Stephan Rattin; deze begaf zich in het
jaar 1932 op zoek naar hem en sindsdien heeft
men niets meer van hem gehoord. Het oerwoud
heeft hem verzwolgen.
De nieuwe Fawcett-expediiio wordt door een
groep industriëelen uit 3ae Pa ulo en de cou
rantenonderneming ,üiarios Assoc.iados gefinan-
cieerd Morbeck en zijn metgezellen zijn zeer er
varen „sertanistas" woudloopers 1 en ken
nen de gevaren zeer goed. waaraan zij zich
blootstellen door zich onder de Indianen te he
geven, die in eiken blanken man non vijand zien
Morbeck hoopt, met behulp van zijn radio-zender
in voortdurend contact met de buitenwerled te
kunnen blijven en een verslag van de clagelijk-
sche gebeurtenissen te kunnen uitzenden of
seinen om hulp.
De marsch door de wildernis vindt ziin uit
gangspunt in Rita de Araguaya. Vandaar trekt
men naar Generaal Carneiro, de laatste voorpost
van de beschaving. Hier vandaan wil Morbeck
te voet de Rio Araguaya in de omgeving van de
Foemaca-water hereiken, om van dez3 plaats
uit de tocht naar de Amazone te ondernemen.
De Foemaca-watervallen hebben verleden iaar
een treurigen roem gekregen, toen daar drie
Engelsche missionarissen door de Caiapo -Indi
anen dood gemarteld werden.
(V.P.B.-U.P.)
bedoeling zijn een dergelijke min of meer oneerlijke
handeling te plegen en dus is het wel het beste
aardappelen bestemd voor export een weinig warm te
bewaren en ze snel uit te laten zieken. Komen er
natte zieken in de partij, dan moeten die tijdig en
zorgvuldig uitgehaald worden. Daardoor zal het per
centage zieke knollen niet toenemen maar wel be
staat er kans, dat andere knollen ook gaan rotten,
zonder dat ze eigenlijk ziek worden. De kans van be
smetting door aanraking van de knollen schijnt zeer
klein of zelfs nihil te zijn.
De Ambtenaar bij den
Plantenziektenkundigen Dienst;
VAN HERWIJNEN.
Sint Pancras.
DE WACHT BIJ DEN BANK
Die zitten hier nu al meer dan een lialf uur.
met meer sympathie „Ik begreep volstrekt nief
waar hii heen wilde, toen hij dat kleine tooneel-^
tje met Francine Rollard in elkander zette. Doch'
hij voerde iets in zijn schild, mijnheer. 01 Wees
daarvan overtuigd. Iets heel verstandigs en
slims. En dat doorzoeken van die schatkamer!
Heeft u ooit iets zoo snel en degelijk zien doen!?.
Terwijl wij een onderzoek in de slaapkamer va^j
mademoiselle Upcott instelden, heeft hij vast en
zeker, den boel in haar zitkamer even grondig
doorzocht. Doch vinden deed hii niets. Neen niete
Hij wachtte tot Jim zijn laatste woorden zott
verbeteren, doch Jim zeide niets dan „oho"!
Doch Thevenet was onuitputtelijk.
„Ik zal u eens zeggen, wat mij zoo getroffen
heeft, mijnheer Hij had in het geheel geen draaid
in handen, is dat niet zoo? Hij zweefde als het
ware in het luchtledige. Iedere Inzonderheid
nam hii op, op goed geluk af, dat zij te harer
tijd in een andere zou passen, tot hij eindelijk
de geheele legkaart in elkander zou hebben geaèt
Wat een artist! Daar was die brief bijvoorbeeld
dien hem door mademoiselle Harlowe werd
overhandigd, een van die smerige epistels, waar-'
onder wij hier verpletterd worden u herinnert
zich dien brief toch wel. mijnheer Frobisher?'"
„Aha!" zeide Fobisher, geheel in den traint
van Hanaud. „Doch ik zie op het doek, dat zü
elkander krijgen. Dus wensch ik u goeden avond
Frobisher hoog en liet Maurice Thevenet aan
zijn droomen van succes te Parijs over. Tusschen
de groepjes toeschouwers door, liep hij naar den
uitgang en van daar naar de straat.
(Wordt vervolgd)
