Europa's vergeten man.
Arrondissements-Rechttiank
TROOPER
Woensdag 9 September 1936.
SCHAGER COURANT.
Derde Blad. No. 10059
te Alkmaar.
Feuilleton
Onvervulde droomen van Eaïle
Selassie.
Loncten September 1936.
De wereld .vergeet snel, te snel volgens de
meening van den ex-keizer van Abessinië, met
wiens lot de geheele wereld een half jaar lang
medelijden heeft gehad. Haile Selassie is geen
droomer, die onvervulbare wenschen najaagt.
Hij heeft zich in zijn toestand geschikt, ofschoon
het er niet goed bij hem in wil, dat hij nu reeds
de „vergeten man' van Europa is.
Onlangs ver
klaarde Haile
Selassie aan
een bezoeker In
zijn woning in
Princes Gate.
dat zijn bekend
beroep op bet
geweten van de
wereld hom
een bedrag van
3000 pond had
opgebracht dus
ongeveer 21.000
gulden Het be
trof hier de
kwestie van de
met toestem
ming van de
Bank van
Engeland uit
geschreven particuliere leening van den Ne
gus, die eigenlijk 200.000 pond moest opbren
gen. De Negus hield dit bedrag voor noodza
kelijk wilde hij naar Abessinië kunnen terug-
keeren om de vijandelijkheden tegen Italië weer
te hervatten.
Wat is er dan van den „geweldigen schat"
geworden die de Negus mee naar Europa zou
hebben genomen? Waar zijn de kisten met
goud, die hem op zijn reis naar Palestina ver
gezeld .zouden hebben? Waar blijven de op
brengsten van de uitgestrekte landgoederen,
die hij in Engeland en Zwitserland zou bezit
ten? Legenden en nog eens Legenden! De Ne
gus, die voor het uitbreken van den oorlog on
noemelijk rijk was, moet in Londen wel degelijk
op de kleintjes passen. Zelfs de 21.000 gulden
waren hein welkom hoewel zij eigenlijk niet
voor het particulier gebruik van den negus
bestemd waren. Nog steeds bewoont de keizer
een huurhuis. Thans is hij van plan een klein
landhuis in de nabijheid van Londen te koopen,
waar hij de rest zijner levensdagen in gepas-
ten eenvoud hóópt te slijten.
Nog steeds bestaat het Ahessijnsche gezant
schap, is Dr. Martin de erkende vertegenwoor
diger van Engeland in Abessinië. Dit gezant
schap dat thans eenzelfde rol speelt als de vele
wit-dtussidhe gezantschappen na dien wereld
oorlog, wordt niet alleen door den negus ge
financierd. Ook de „rassen" die hun geloof in
den negus nog niet hebben laten varen, dra
gen een steentje bij. Zoowel voor hen als voor
den negus zelf Is tenslotte het gezantschap het
laatste kenmerk van de Ahessijnsche souverei-
niteit het laatste officiëele gebouw waarbo
ven de Ahessijnsche vlag wappert.
{'Auteursrecht V.P.B.- (Nadruk verboden)
Zitting van Maandag 5 September.
Spanbroek.
IN ALLE OPZICHTEN EEN RARE „SNIJER",
De caféhouder J. de Baerdemaker te Spanbroek,
mocht zich twijfelachtig verheugen in het bezit van
een kostganger, 'n kleermakersknecht 'met name
Michael Wouter Drijfhout., welk jongmensch de ver
onderstelling scheen toegedaan, dat zijn kostbaas,
behalve voor lichamelijk onderhoud, ook nog ver
plicht was hem van sigaretten te voorzien. Toen deze
extra bedeeling hem werd onthouden, nam hij de vrij
heid zich zelf maar te bedienen en voor deze bru
taliteit stond mijnheer Michael dan heden op het
mooie nieuwe matje, waarmede de invité's voor de
zondaarsbank na de vacantie door den minister ge
lukkig zijn gemaakt. Men moet voor. je goeie klan
ten ook wat over hebben! De Politierechter had ech
ter'nog méér voor deze met een. aartsengelnaam ge-
tooiden kleermaker over. Hij veroordeelde hem tot 4
maanden gevangenisstraf, voorwaardelijk met 3 proef
jaren en verdere gebruikelijke formaliteiten. De Of
ficier had 2 maanden gevorderd, doch .Mr. Ledeboer
achtte het noodig in het belang van Michaels zieleheil
er nog 'n flinke schep op te doen.
B e ems ter.
PIET HAD HET LEELIJK VERBRUID EN WURMDE
ER ZICH VOORTDUREND DIEPER IN.
Aan den heer Piet de Boer, 'n soort scharrelaartje
in de Beemster, was het gelukt, 'n armoedig faillisse
ment je te slaan en aan Mr. C. A. dé Groot, advocaat
te Alkmaar, was de eer tc beurt gevallen om als
Curator te mogen fungeeren. Plichtgetrouw begaf
deze gevierde jurist zich dan ook naar de villa van
Piet, ten einde te inventariseeren en hem tevens de
pen op den neus te zetten, wat hij wel en niet "mocht
doen. Deze krijgsartikelen scheen Piet echter zeker
niet voldoende te hebben gesnapt., of misschien te
gauw te zijn vergeten, althans was hij zoo oerstom
om eenigc goederen, waaronder 'n naaimachine, 'n
paar fietsen en n' koek-koeks-klok uit den boedel
te verwijderen en bij z'n kennis, bakker Joosten in
depot te geven. Hij dacht misschien, dat de Curator
een even sloome duikelaar was als hij zelf, maar
daarmede was hij er toch leelijk naast, getuige zijn
verschijning heden ter zitting in de ongewenschte
kwaliteit van bediïegelijke bankbreukeling. Ook als
zoodanig was Piet echter geen succes. Zijn confersa-
tie met den politierechter werd steeds meer en meer
'n sof en bracht Mr. Ledeboer tot de diagnose, dat
hij omtrent, verdachte een hoogst ongunstigen indruk
had gekregen, welke ongunstige indruk de magi
straat nog wat aandikte door hem tot 3 maanden ge
vangenisstraf voorwaardelijk te veroordcelerf?
Hoorn.
TOCH NOG 'N JOETJE VERDIEND.
Een Hoorinees, de heer P. Cornelis Moeijes, was op
20 Juli j.1. namens H. M. op de receptie van den
Politierechter geïnviteerd, omdat hij met een num-
merbewijs, eigendom van zijn zwager Gerrit Wit van
Nieuwe Nicdorp, wat zou hebben geklungeld. Hij
had namelijk op zijn 'eigen naam, doch onder het
nummer van zwager Gerrit, zich 'n wegenbelasting-
kaart verschaft. Piet was toen niet veischenen en
daar1 deze absentie als 'n bewijs van onverschillig
heid werd aangemerkt, volgde veroordeeling tot 25
gld. boete subs. 25 dagen. Dit. vonnis was P. Kees
toch wel wat al te gortig, mitsgaders hij in verzet
kwam. Ditmaal had de Frieschebrug hem geen loer
gedraaid en was hij behoorlijk present. Het vel werd
hem overigens nog al tamelijk over de ooren getrok
ken, want de Officier heeft duchtig het land aan die
lastige opposanten en ook de politierechter blies, met
alle eerbied gesproken, als een kwaje kater, doch
was later toch nog zoo humaan de straf met 10 pegels
te verminderen en terug te brengen op f 15 boete of
10 dagen.
Schagen.
HIJ KREEG Z N PORTIE VOOR OUD EN NIEUW.
De koopman Hendrik Heida. uit Schagen, 'n man
netje dat onder zuinige merken kon worden geran-
schikt, had nog 'n voorw. straf op zijn kladboekje, die
hem, nu hij weer opnieuw met mevrouw Justitia in
conflict was gekomen, na een korte formaliteit met
gesloten deuren, werd opgelegd. Er valt met de heeren
wel eens te scharrelen, maar je moet er geen gijntje
van maken, dat is geheel ongezond, Hein!
Opperdoes.
VOOR DE VARIATIE WEER EENS 'N BOEREVAK-
PENNINGMEESTER MET KLEVERIGE
VINGERS.
Door de vergadering in pleno benoemd, had de
arbeider Willem Zwaan met animo de betrekking
aanvaard van penningmeester van de afdeeling Op
perdoes der Christelijke Nationale Landarbeidersbond.
Aanvankelijk was hij een model-penningmeester,
doch toen begon zijn activiteit in het afdragen van
de contributiepenningen te slabakken, raakte hij lee
lijk bij zijn vereeniging in de schuld en kwam hij in
aanraking met de justitie, die hem heden voor haar
rechterstoel had gedaagd. Hem was ten laste gelegd,
verduistering van f 57,85, doch er werd met den zwak
ken broeder veel consideratie gebruikt en volgde ver
oordeeling tot 3 maanden voorw. m. 3 proegjaren en
zal Willem onder meer tot bijz. voorwaarde worden
gesteld, verplichte afdoening van zijn schuld met
f 2.50 per maand.
Alkmaar.
'N ONSMAKELIJKE TAARTJESKNUTSELAAR.
De 26-jarige banketbakkersknecht Adriaan Mandjes
uit Krommenie, had zich op 19 Maart zeer onwelge-
vocgelijk te Allernaar gedragen en was door agent
Hooijer gelukkig al heel gauw bij ?ijn nekvel ge
pakt. Thans stond hij ter zake art. 239 Wetb. v.
Strafrecht terecht en werd natuurlijk in verband met
het zedekwetsendc, buiten tegenwoordigheid van het
geachte publiek, trouwens-'n mager stelletje, te gra
zen genomen. Hij werd veroordeeld tot 4 maanden
voorw. met 3 proefjaren.
Helder.
'N PRACHT EXEMPLAAR OM EENS MET THE
„BROWN MOMBER" JOE LOUIS TE KNOKKEN.
De 21-jarige Ileldersche bakkersknecht, getooid
met den onsterfclijken naam Rijkers, wel geen Dorus,
maar Johannes Cornelis, belooft bij flinke training
'n pracht-bokser te worden voor den wereldkampioen-
titel. 'n Sturdy boy, met 'n nek als 'n nijlpaard, bracht
hij Maandagmiddag nog 'n moment van ongekende
eenotie in 't tamelijk saaie politierechters-milieu.Def-
tig in 't. zwart, de bril op, stond hij terecht wegens
mishandeling van zijn plaatsgenoot, de 21-jarige jonge
winkelbediende G. L. Leen, 'n rnager jongmensch,
dat hij op 1 Maart, ter gelegenheid van een bal in
„Musis Sacrum", na eenig voorafgegane „bonje", met
stoel en al tegen den dansvloer had gekwakt, om
hem vervolgens met één mep 5 tanden tegelijk uit
zijn mond te slaan.
Deze deegkwakkende krachtpatser had zich later
niet onverdienstelijk gedragen door zijn slachtoffer
voor' zijn rekening van n' stelletje nieuwe tanden te
voorzien en ook op de rechtzitting scheen de behan
deling van deze zaak een doodgewoon verloop te zul
len hebben, doch aan het slot van de scène kreeg de
bakker naar het scheen 'n aanval van noode bedwon
gen razernij, liet de afgeknokte getuige terug ko
men voor het getuigenhekje, begon mét gebalde en
trillende vuisten 'n dreigende houding aan te nemen,
zoodat majoor Fluiter teneinde op alle gebeurlijkhe
den voorbereid te zijn, hem al voorzichtig van acht'er
bij zijn deftig colbertje pakte. Zoowel officier als po
litierechter geraakten in een stadium van uiterste
verbazing over deze onverwachte „deining", wat den
zenuwknoop geen goede punten bezorgde.De officier
opende het offensief door f 40 boete of 20 dagen te
requireeren en de politierechter sneed de worst in nog
veel dikker plakken en veroordeelde de nog altijd
trillende en vuistenballende bakkersassistent tot f50
boete of 25 dagen, alsmede 3 maanden liklogies, voor
waardelijk, ter waarschuwing voor 't geval, dat hij
de kroongetuige met de ontijdig ingezette valsche
tanden, op een of andere wijze zou molesteeren.
't Is te hopen, dat onze geweldenaar deze zachte,
maar niettemin heel duidelijke wenk heeft begrepen,
anders staan de 3 maandjes voor hem klaar.
Wat de heer Leen, met 'n vuurroode kleur van
agitatie, betreft, hem werden plechtig zijn uitgesla
gen tanden in een sigarenzakje, uitgereikt.
A venhorn.
OOK HIER HAD ZWIJGEN GOUD WAARD
GEWEEST.
Op 3 Maart had in de gemeente Avenhorn 'n tra
gische zelfmoord plaats, wat voor Hendrikus Koo-
men, 44 jaar oud zijnde, aanleiding was, de burge
meester j. de Groot te beleedigen, door te zeggen, dat
genoemde burgemeester de ongelukkige in den dood
had gedreven. De rijksveldwachter Wassink, die het
gesprokene had gehoord, maakte hiervan proces-ver
baal op en zoo moest Hendrik, die naast landarbei
der, ook nog gemeenteraadslid is, zich heden verant
woorden en ontkende echter ten stelligste. Doch toen
de burgemeester als getuige opgeroepen, de heeren
rechters mededeelde, dat verd. sterk communistisch
is en van de begrafenis des ongelukkige, 'n soort
communistische reclametocht was gehouden, ver
zwaarde de politierechter zijn vonnis, de eisch die
f 15.of 10 d. luidde, tot f15.— of 10 d. benevens
1 maand voorw. gev.straf met 3 proefjaren.
NAAR EEN GOEDKOOPERE HUISHOUDING
Wii ziin er aan' gewend geraakt, dat ieder*
die in den huldigen tijd aan onze huisvrouwen
iets heeft aan te bieden, dit aankondigt als een
geweldig koopje, een drastische verlaging, kort
om als iets zeer bijzonders, dat nog geen mensch
heeft meegemaakt.
Echter zal het lang niet altijd mogelijk' zijn*
dat de huisvrouwen met zekerheid kunnen uit
maken. of het aangeprezene nu werkelijk zoo
voordeelig is als beweerd wordt, aangezien tal-
looze factoren, zooals kwaliteit, afmetingen, 'ge
wicht, afwerking en niet te vergeten herkomstj
een groote rol spelen.
Maar wat de vanouds bekende Sunlight fa
brieken thans in het gansche land aankondi
gen. brengt voordeelen voor de huishouding, die
aan iedere huisvrouw onmiddellijk duidelijk zijn
Sunlight Zeep zwaarder in gewicht en tege
lijk nog in prijs verlaagd, daar kunnen al onze
lezeressen werkelijk blij mee zijn. Wie de nieu
we dikke stukken ziet, de Sunlight kwaliteit
kent en hiervan voortaan voor een duheltje kan
profiteeren, zal met haar besluit niet lang
dralen want zij weet, wat zij voor haar geld
krijgt. En de bekende geschenkenbons, die zoo
trouw gespaard worden, blijvengeldig.
N, N e d o r p.
ONBELEEFDE EN ONGALANTE OMGANGS
TERMEN.
De verd. Joh. Martinus Jansen te Nieuwe Nie-
dorp, wonende, was zoo vrij geweest niet te verschij
nen en werd ten laste gelegd, dat hij op 11 April
zijn buurvrouw Petronella Mosch, geb. Takken, had
beleedigd door de niet al te vlijende woorden slecht
kreng. Buurvrouw, die zeer op haar eer is gesteld,
deed aangifte, temeer daar Jansen als zeer lastig
bekend staat, vooral voor zijn buren. Eisch f 15 of
10 d. Uitspraak f 12 of 8 d.
Alkmaar.
TE DICHT BIJ 'T VUUR GEZETEN.
Op 3 Januari had 'n zekere Min 'n bedrag van f 40
afgedragen aan Thimotheus Idema, van beroep krui
denier en agent van de Victoria Verzekerings Mij.,
welke gelden niet waren overgemaakt aan de Mij.,
doch voor eigen doeleinden waren opgemaakt. De
verd. bekende het feit, doch voerde aan, dat inmid
dels de schadepost aan de verz. was voldaan, wat
natuurlijk zeer bevorderlijk was voor 'n milde straf.
De eisch en uitspraak 4 mnd. gev. voorw. met 3
proefjaren, zal voor verd. tenminste wel geen aan
leiding zijn, in hooger beroep te gaan.
Alkmaar.
HIJ VROEG WATER, KREEG KOFFIE, NAM GELD,
OF ONDANK IS DES WERELDS LOON.
Zielig vertelde 't arme weduwvrouwtje hoe op 14
Maart haar portemonnaie met f 7.50 was gestolen
in 'n onbewaakt oogenblik en de manier waarop.
Edelachtbare. Hij, dit was de verd., Theodorus Ilooge-
boom, 26 jaar, groentenventer te Alkmaar, kwam.
bij mij te venten, en vroeg om water. Dit gaf ik hem,
doch daar 't den geheelen dag had geregend, en de
man koud en nat was, gaf ik hem 'n bakkie koffie,
en toen zag hij kans mij van mijn centjes afhandig
te maken. Leelijk, hè, vond de Pol. Rechter, en je
hebt al meer iets gestolen. Ja, zei verd., maat 't be
staan is zoo moeilijk. Dan moet je nog met je han
den van andersmans goed afblijven en zeker geen
arme weduwvrouw, die bovendien nog goed voor
je was. De heer Netten, R.K. Reclasseeringsambte-
naar, adviseerde tot *n voorw. veroordeeling, doch de
Officier, die op 't rapport nog al een en ander wist
aan te merken, achtte 'n fiksche straf op zijn plaats
en vroeg 2 mnd. gev. straf. De Politierechter wilde
verd. nog één kans geven en veroordeelde verd. tot
4 mnd. voorw. met 3 proefjaren.
Winkel.
BOER BLIJF BIJ JE KOEIEN.
De veehouder Pieter Eriks, uit Winkel, was op ze
keren dag uit z'n eerbaar boerenbedrijf gestapt en
trachtte wat verstrooiing en geluk te vinden in t
edele visschersberoep, doch dit liep op 'n jammerlijke
misrekening uit, daar hij tegen de lamp liep voor
minder oirbare practijken, zoodat hij heden 't bokke-
bankje, vanwege de schoonmaak extra glimmend,
mocht beklimmen als overtreding van de jacht- en
visscherijwet. Eisch f 25 of 10 d. Uitspraak f 20 of
10 d.
HAILE SELASSIE
Keating volgde hem tot even buiten de deur en
geen stap verder Plotseling kwam een slanke
jonge man hem daar vlak in den weg staan
De jaskraag van dien jongen man was opgezet
een bouffante bedekte bet benedengedeelte van
zijn gezicht en de neergeslagen rand van een
grijzen flambard zijn oogen. Over zijn schou
der heen zag Keating den kolonel nog juist een
hoek omslaan en wilde haastig doorloopen,
maar stond stil, toien een hand zijn arm aan
raakte.
„Een oogenhlikje inspecteur", zei een hooge
stem.
„Nou?'
„Ik zou graag een paar woordjes met je pra
ten" vervolgde de ander met dezelfde eigenaard!
ge falsetto en nam Keating hij den arm.
Dat zou niet gebeurd zijn, ails de onbekende
langzamer geweest was of de inspecteur vlug
ger. Maar de zaken stonden nu eenmaal zoo:
plotseling voelde Keating iets hards tegen zijn
zij drukken, onder deribben, en nauwkeurig de
situatie beseffend, stond hij doodstil. Op dat uur
van den avond was de straat verlaten en zij
waren juist buiten het gehoor van Chorley en
een paar anderen, die nog bij den ingang van
het restaurant stonden te lanterfanten. Boven
dien zat Keating's revolver in zijnachterzak,
waar hij hom moeilijk uit kon halen zonder zijn
eigen veiligheid in gevaar te brengen.
„Ik geloof, dat je den kolonel achterna loopt?
vroeg de ander, en tegelijkertijd drong hij Kea
ting vooruit in de richting, tegenovergesteld aan
die, welke George Teyst was ingeslagen.
Keating gromde iets om zijn verrassing te
verbergen. Deze man scheen hen. allebei te ken
nen den kolonel zoowel als hemzelf, maar Kea
ting kon zich toch niemand van ziin „vriend
jes" herinneren, die koelbloedig genoeg was om
een inspecteur van de Yard met een revolver
in de open straat aan te houden.
„Dat doe ik", antwoordde hij langzaam.
„Dat deed je", verbeterde de ander. „Maar
het is beter, dat je er mee ophoudt en een leuke
wandeling gaat doen'.
Heimelijk bestudeerde Keating zijn aanhou
der, maar hij kon niets waarnemen dan wat hij
al dadelijk had opgemerkt. De spraak van den
onbekende zei hem weinig meer dan dat de spre
ker een Engelschman moest zijn met een Ame-
rikaansch tintje. Zijn uitspraak had niets van
den metaalachtigen klank, welken Keating ver-
eenzelvige met den eenigen Amerikaan, dien
hij kende: Clem Wade.
„Mijn zoon" zei hij na een oogenblik „Je bent
iets begonnen, wat je niet kunt. volbrengen. Mis
schien weet je niet, dat in dit land verscheidene
mooie inrichtingen ziin. waar we den kost ge
ven aan lieden, die inspecteurs met een revolver
dreigen".
„En misschien ken jij dat verhaaltje niet. dat
je eerst den vogel moet vangen. Ik zal er in
ieder geval niet minder om. slapen. Schiet nu
maar een beetje op!"
Keating schoot een beetje op'; hij begon
proefnemingen te doen met zijn linkerhand, die
het verst van zijn metgezel af was.
„Wat is nou eigenlijk je bedoeling?" morde
hij. terwijl ze naar het donkere eind van de
straat liepen. „Ben je George zijn engelbewaar
der of zooiets?"
„Neen maar jij bent op het oogenblik dichter
bij de engeltjes dan je ooit geweest bent. Hou
je hand weg van dien knapper!"
Keating liet zijn linkerhand langzaam van
zijn zij wegzakken. Voorzichtig had hij ze achtar
zijn rug om naar zijn achterzak gebracht. Nog
één moment, en er zou een aanmerkelijke ver
andering ingetreden zijn in de situatie. Het was
echter mislukt.
„Je bent bezig, elke minuut jaren aan je
vonnis toe te voegen", zei hij spijtig. „Ik zal
daaraan denken als de rechter weten wil hoe
lang je gepensionneerd moet worden".
„De rechter, die 'den Strooper' kan pensión-
neeren zit nog niet in de bank" blufte de ander
Keating keek verrast op. Zijn metgezel had
pleizier in zijn verbazing.
„Twee jaren geleden heb je tegen Larry Wade
gezegd, dat je 'den Strooper' te pakken hadt*
en goek ook!" spotte hij. „Nu heb je hem werke
lijk. en je doet niets!"
Keating luisterde nauwelijks meer. 'De stroo
per' was voor hem en voor de Birminghamsche
politie geen onbekende naam. De burgemeester
had eens gezegd; „Joey Chambeiiain heeft
Birmingham gesticht en 'de Strooper' heeft het
gevild" Dat was waar? maar als dit nu wer
kelijk 'de Strooper' was. scheen hij zijn werk
zaamheden veranderd te hebben. Tot nu toe had
hij zich eer een vijand dan een vriend van de
lui van zijn beroep getoond. Tenminste, zes van
Keating's vriendjes hadden beloofd, 'den Stroo
per' voor bewezen diensten 'af te drogen'. En
braaf hadden zij ook gewerkt en plannetjes uit
gedacht alleen om het genoegen te bevelen dat
'de Strooper' op het laatste oogenblik tusschen-
beide kwam om hun eerzame voornemens te
verijdelen. Daardoor immers had hij zijn naam
gekregen en zich den haat op den hals gehaald
van de halve gemeenschap, die door de hóeken-
schrijvers 'de onderwereld' wordt genoemd Hem
nu echter krachtdadig één van 't vak te zien
helpen, dat was verbazingwekkend, en Keating
wist niet. wat hij daarvan denken moest. Hij
werktuigelijk door tot een pleintje vanwaar
talrijke straten het duister in leidden, en waar
de strooper ^.halt!" riep. -f
