Is honnjtjoiiiiiit Haar Zoon Donderdag 24 September 1936. SCHAGER COURANT. Derde blad. No. 10070 Kort verhaal De debacle van Lakeman's Bank 'Amerïkaansche verkiezingsstrijd met Europeesche leuzen Weinig ver heugende perspectieven. (Van onzen V.P.B.-correspondent) Washington, September 193G De Amerikaansche verkiezingsstrijd bevindt zich op zijn hoogtepunt. Neen, dat is niet juist het hoogtepunt schijnt nog steeds niet bereikt te zijn de campagne neemt van dag tot dag scherpere en hardere vormen aan en wanneer men gedacht had, dat de belangreike voorver kiezingen in Maine de gemoederen reeds zoo zeer hadden opgezweept, dat de climax nu wel bereikt zijn ziet men zich thans bedrogen. De propaganda heeft op het oogenblik een nog nimmer behaalden recordstand bereikt, de hoofd artikelen in de dagbladen zijn feller dan ooit en de partijsprekers vallen elkaar aan op een wijze, die men tot nog toe in Amerika als „Eu- ropeesch" betitelde. En de eindspurt staat nog te wachten, meer dan zes weken scheiden ons nog van den dag der verkiezing en de pro pagandisten der partijen verklaren, dat, wat zij tot nog toe hebben laten zien, slechts een zwak begin zou zijn Amerika politiseert zich Dat "de toon ditmaal zoo scherp geworden ïs, kan niet slechts aan de vervolmaking van het propaganda-apparaat worden toegeschreven. jVeeleer begint Amerika zich te politiseeren. De wensch, zich buiten de Europeesche conflicten te houden is tenslotte toch slechts een vroome wensch de Vereenigde Staten kunnen de poli tiek van de „slendid isalion' practisch al evenmin doorvoeren als b.v. Groot-Brittannië. In werkelijkheid zien de Vereenigde Staten zich gesteld tegenover een groot aantal proble men op het gebied der buitenlandsche poli tiek, die intusschen volstrekt niet alle met Eu ropa in verband staan. Daar zijn in de eerste plaats de betrekkingen met Zuid-Amerika en de verhouding tot Mexico, daar zijn de vele moei lijkheden met Japan en nog tientallen andere dingen. Dat alles laat zich niet ter zijde schui ven, ook al schijnt het bij de verkiezingscampag ne om zuiver binnenlandsche aangelegenheden te gaan. Psychologisch bezien geven de debatten gedu rende de huidige verkiezingscampagne er uit sluitsel over, in hoeverre zelfs de doorsnee-Ame rikaan, die zich voor politiek zooals bekend in het geheel niet interesseert, met dezelfde pro blemen wordt belast die het tegenwoordige Eu ropa in onoverbrugbare tegenstellingen geschei den hebben. Deze scheuring drukt zich in Euro pa uit in de leuze: „Hier communisme daar 'fascisme'* Deze leuze was in Amerika tot nog toe onbekend, maar thans is zij gedurende de zen verkiezingsstrijd plotseling te voorschijn ge doken. Pater Coughlin op het verkiezingspa'd. Dat ïs wonderbaarlijk genoeg, want geen ver standig mensch zou kunnen beweren, dat de bei de voornaamste candidaten Roosevelt en Lan- don communist of fascist zijn. Maar nadat het MENIGMAAL dacht ik, dat zij de eenzaam ste vrouw was van de geheedle wereld. Zelfs tegenover mij, voor wie als kleine plattelandsdokter het dorp en zijn wijde omge ving een open boek was bleef zij 'n geheim en de dorpelingen wisten over haar niet meer dan ik. Zij woonde in het laatste huis van het dorp vlak bij den moerassigen grond, die zich daar uitstrekte. Zij woonde in haar kleine huisje heel alleen en in de bitterste armoede. Haar ouderdomsrente en zoo nu en dan een postwis- seltje van haar ergens in de wereld rondzwer vend kleinkind, die matroos was geworden, be hoedden haar voor den hongerdood. Zij was een taaie vrouw, nooit, zelfs nooit n den koudsten winter had zij ooit mijn hulp ingeroepen. Het was tegen sche merdonker op een herfstdag, dat ik juist van mijn ziekenbe zoeken terug kwam, toen de brievenbestel ler van het dorp van zijn fiets afsprong en mij vroeg: „Zou ik U even kunnen spreken dok ter?" „Zeker",- antwoord 'de ik, „kom binnen Willemsen". „Ja" begon hij „het gaat om vrouw Wilsen. zij is heelemaal niet in orde, maar wil het zelf niet inzien. 5,Zou ik de oude vrouw dan toch leeren ken nen?" dacht ik bij mijzelf. Willemsen legde dit zwijgen echter verkeerd uit en zei: ROOSEVELT reeds ïn Europa gebruikelijk geworden ïs ieder mensch die moderne ideeën van economischen socialen of politieken aard vertegenwoordigd, als socialist, communist of zelfs bolsjewist te betitelen en al even spoedig die categorie van menschen die van een meer conservatieve op vatting zijn fascisten te noemen, kan het niet al te veel verwondering meer wekken, dat men in de Vereenigde Staten dit al te gemakkelijke voorbeeld gaat navolgen. Zoo komt het dus dat Roosevelt, die ongetwijfeld moderne economi sche ideeën heeft door zijn tegenstanders een communist genoemd wordt, waaraan geen fat soenlijk burger zijn stem zou mogen geven. De beroemde pater Goughlin, die zijn eigen candi- caat Lemke in het Witte Huis hoopt te brengen was hem intusschen bij lange na niet zal geluk ken, houdt groote redevoeringen in het geheele land en voorspelt, dat, wanneer Roosevelt her kozen zouworden, Amerika op zijn laatst in 1940 door de bolsjewistische wolven onder lei ding van den rooden dictator Roosevelt verslon den zou zijn. Het is vanzelfsprekend, dat Coughlin zijn can dictaat Lemke als fascist anprijst, want hij is noch communist zooals Roosevelt, noch kapi talist zooals Landon maar staat tussohen bei de in. Het feit dat de candidaat van de Lemke- partij in de voorverkiezingen vernietigend ge slagen werd, stoort Coughlin en zijn vrienden niet al te zeer. Het is voor hen slechts een be wijs te meer, dat Amerika zoo spoedig mogelijk van socialisten eenerzijds en kapitalisten an derzijds bevrijd moet worden. Een gevaarlijke neiging En zoo zijn er tientallen andere voorbeelden die met alle duidelijkheid bewijzen, dat ook de Amerikaan zich meer met de problemen inlaat, onder wier last Europa dreigt te bezwijken. De uiterst gevaarlijke neiging, alles te generalisee ren en iedere meening van een stempel te voor zien, dat geen mogelijkheden tot onderscheid meer toelaat, dreigt thans ook op „God's own country" over te slaan. Dat zijn alles behalve verheugende perspectieven (V.P.B.) Vrachtauto in de Heeren gracht gereden Door kraanwagen op het droge gebracht. Gistermorgen is op de Heerengracht te Amster dam. een vrachtauto, Welke achter het restaurant Astoria met cement werd beladen, vermoedelijk doordat de remmen niet behoorlijk hebben vastge staan, gaan rijden, met het gevolg, dat de wagen op het naar den waterkant afloopende wegdek vaart kreeg en van den waloever neerstortte. De auto verdween bijna geheel onder water, alleen van den achterkant stak nog een klein gedeelte uit boven de oppervlakte. Spoedig was een kraanwagen gerequireerd, waar van het personeel er, terwijl aan weerskanten van de gracht en op de brug in de Vijzelstraat honder den belangstellenden toekeken, na niet zonder moeite de takels te hebben aangebracht, in mocht slagen den zwaren drenkeling weer veilig op den wal te brengen. Een beeld van het Spaansche front tussche n San Sébastian en Belbao. Gevangen geno men aanhangers van de regeeringspartij w orden weggeleid. ïsDe oude vrouw is misschien een beetje eigen aardig maar verder is zij een keurige vrouw, als U haar wat beter leert kennen." Nog dienzelfden avond ging ik naar het klei ne huisje, klopte aan. Vrouw Wilsen oud en gebogen, verscheen op den drempel en bekeek mij met ijzigen blik, voordat zij vroeg: „Wat wilt U?" „Willemsen de brievenbesteller vroeg mij, U even op te zoeken, vrouw Wilsen!" Het leek wel of de naam Willemsen een ma gische kracht had. Ik werd in de woonkamer gelaten, kreeg een kopje thee en keek, terwijl de oude, grijze vrouw de thee klaar maakte, om mij heen Op een tafeltje dicht bij het raam lag een bundel brieven, ieder voorzien van een bonte, buitenlandsche postzegel. De binnentredende vrouw volgde mijnb lik Er gleed een lachje over haar gezicht terwijl ze opmerkte: „Ja, die zijn van mijn kleinzoon Karei Hij is matroos op een vrachtschip. „Zoo"' antwoordde ik „dan hebt U daar heer lijke lectuur!" „Ja, als ik nu maar lezen kon. Maar toen ik jong was, bleef er niet veel tijd over voor het leeren, ik moest helpen werken op het veld. Maar Willemsen de brievenbesteller leest ze me voor, als hij weer een nieuwen brief voor me heeft." Toevallig had ik de oude vrouw in haar zij de getast. Zij gaf mij zelfs twee brieven, die ik nog eens voor moest lezen. De eene ging over een orkaan in de Gele Zee, de andere vertelde over het uitbreken van de gele koorts in Haiti beiden zeer interessant en met zorg geschre ven Deze kleinzoon moest een goed verstand hebben en een paar opmerkende oogen! Zoo zaten wij nog eenigen tijd bij elkaar, tot ik naar huis moest. Zij nam vriendelijk afscheid van me en was blij, toen ik haar beloofde, spoe dig met een paar boeken met plaatjes bij haar TWEE MANTELS VOOR BEN KOMENDEN WINTER Be linker, een klok-model van blauwe, wollen stof, waarop een merkwaardige tasch, in den vorm van een handschoen is ge stikt, waarover onze medewerkster Gertrude in een harer artikelen onlangs uitvoerig heeft ge schreven. Be rechtsche mantel, in zwart, is rijk aan zoom en kraag afgezet met zilvervos. terug te komen, zoodat zij kon zien, hoe verre landen er uit zagen. Gedurende de volgende maanden was ik een geregelde gast bij de oude vrouw. Wij bekeken samen de prentjes van Sven Hedins reisverha len bladerden in de bonte wereldatlas en lazen de brieven van haar kleinkind. In het begin had ik haar verkoudheid gemakkellijk kunnen be strijden, maar nu, in het begin van den winter, werd haar gezondheid zienderoogen zwakker- Toch wilde zij niet Van een verhuizing naar een huisje midden in het dorp weten, ofschoon haar huisje daar bepaald ongunstig lag bij de moerassen. „Ik heb hier mijn leven lang gewoond, dok ter, en ik wil hier doodgaan ook!" En daar bleef het bij.. Toen kwam de eerste sneeuw en ik moet be kennen dat ik heelemaal niet verwonderd was, toen Willemsen op zekeren dag ademloos van het harde rijden van zijn fiets sprong, hard aan den bel trok en tegen me zei: „Dokter, vrouw Wilsen is erg ziek!" Binnen een kwartier stonden wij samen voor haar bed. De oude vrouw had een zware long ontsteking, stelde ik zwijgend vast, belde naar de wijkverpleging om een zuster, die al spoe dig kwam. Het kostte de oude vrouw moeite een glim lach op haar gezicht te voorschijn te halen, toen zij mij over haar heen gebogen zag staan. Langzaam zei ze tegen me: „Dokter, ik hoop dat het gauw met me afgeloopen is. De eenige die wat krijgt als aik dood ben, is Willemsen, die goeie, oude jongen. Hij was als een zoon voor me hij las mijn brieven voor. Hij vroeg mij altijd, of hij de postzegels hebben mocht, omdat hij een verzameling heeft. Maar ik heb hem gezegd, dat hij ze van me erft. Nu is het bijna zoo ver Hoewél ik alles in het werk stelde moclït GEDUPEERDEN MOETEN GEEN OVER DREVEN VERWACHTINGEN KOESTE REN. ZE KRIJGEN AANMERKELIJK MINDER DAN DE HELFT VAN HUN VORDERINGEN. Enkhuizen: In een circulaire aan de cre diteuren in de surseance van betaling van de N.V. Wed. S. Lakeman en Zonen te Enk huizen, deelt de commissie belast met de be hartiging van de belangen der gedupeerden o.m. mede, dat men geen overdreven verwach tingen heeft te koesteren, want dat de activa zeer sterk zijn tegengevallen. Crediteuren zullen rekening hebben te hou den met de mogelijkheid dat aanmerkelijk meer dan de helft van hun vorderingen als verloren moet worden beschouwd. OOK EEN RECORD. New York: De Sing-Sing-gevangenis houdt met 2466 gedetineerden het record van alle Ameri kaansche gevangenissen, waar in het geheel 14.496 lieden zijn opgesloten. KIND OVERREDEN EN GEDOOD. Leeuwarden. Gistermiddag geraakte de zevenjar rige W. Kuipers te Engelum voor de ouderlijke wo ning onder een met aardappelen geladen hooiwa gen. De knaap werd ernstig gewond naar het diaco- nessenhuis te Leeuwarden vervoerd, waar hij in den afgeloopen nacht is overleden. hier geen hulp meer baten, den volgenden dag stierf vrouw Wilsen. Na de noodige formaliteiten te hebben ver vuld ging ik naar huis. Ik was juist klaar met mijn middageten, toen Willemsen naar mijn huis toe kwam. Hij had blauwe kringen onder de oogen zoo had het hem aangegrepen doch hij wilde niets kalmeerends hebben. Er verliepen enkele oogenblikken zwijgend toen stond hij op en zei: „Ik ga nog even naar het huisje om de post zegels te halen!" Ik keek hem verbaasd aan. Nauwelijks was de vrouw dood of deze man, die toch de goed heid zelve was geweest, ging zijn erfdeel halen Kon hij daar niet mee wachten? „Heb je op het oogenblik aan niets anders te denken, dan aan de postzegels van de overle den vrouw?" vroeg ik op ijskouden toon. Hij keek mij met een eigenaardigen blik aan en antwoordde: „Die postzegels zijn mijn eigendom!" Daar ik hem hierop niet antwoordde, doch hem sprakeloos aanstaarde, vervolgde hij: „Nu heeft niemand er meer schade van als ik het U vertel. Ziet U - Karei, haar kleinkind, werd drie jaar geleden in de Stille Oceaan ziek en stierf. Ik wist dat de oude vrouw met haar heele hart aan haar kleinkind hing en toen er een brief van, den kapitein van het schip kwam om de vreeselijke tijding te brengen, had ik niet den moed, haar dit voor te lezen. Sinds dien tijd heb ik, iederen keer als ik een paar gulden kon missen, haar een brief geschreven en een postwisseltje gestuurd en dan gezegd, dat de brief van haar kleinzoon was. En als ik een buitenlandsche postzegel noodig had, haalde ik hem uit mijn verzameling Nadruk verboden

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1936 | | pagina 9