TROOPEH
Woensdag 30 September 1S36.
SCHAGER COURANT.
Vierde Blad. No. 10074
Feuilleton
Arrondissemenfs-Rechtbank
te Alkmaar.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Zitting van Maandag 28 September.
Den Helder.
HARM KON NAAR DE CORRIDOR
AFZWAAIEN.
Meneer Harm Wezelman uit het land
cler Traanbokken, zooals de Heldersche Jut
ters ook wel genoemd worden, had de bru
taliteit, zich met volle kracht te verzétten
tegen de intenties van agent Kramer, die
hem per sé naar het schuurtje wilde slee
pen en was dientengevolge wat in zijn fat
soen gezet met een geldboete van f 20 of 10
dagen. Aangezien Harm schitterde door af
wezigheid, had hij het recht tegen dit von
nis in verzet te komen en was nu present
om het heele geval nog eens dunnetjes
over te doen. Hij werd direct ontboden,
idoch de Officier die stierlijk het land heeft
laan zulke spijbelaars, die de rechterlijke
macht veel onnoodige last bezorgen, had
weten te bewerken, dat het appél werd
■verschoven tot de apotheose van de voor
stelling, door de getuigen een paar uur
later te dagvaarden. Ten slotte kwam
[Harmpie dan toch aan de beurt, met het
droevig gevolg, dat het vonnis werd be
krachtigd.
[Hoorn.
OPMARSCH NAAR MEDEMBLIK.
De 18-jarige Petrus v. d. Zei, te Hoorn,
Eehoorde weer tot het leger moreele zwak
kelingen, die zich op strafbare wijze een
minderwaardig genot verschaffen. Wij dee-
len die stumperds in bij het „vieze hoekje".
Natuurlijk werd dit precaire zaakje met ge
sloten deuren behandeld, doch na herope
ning deelde do Politierechter mede, dat
Petrus van alle rechtsvervolging was ont
slagen en als ontoerekeningsvatbare voor
'den tijd van 1 jaar naar een krankzinnigen
gesticht was verwezen. Wij hopen dat deze
kuur hem naar ziel en lichaam heilzaam
moge zijn.
Hoorn.
DAT BAARSJE ONTKWAM DE FUIK EN
DE VISSCHERIN ZWEMT ER IN!
Een Hoornsche dame uit de stad van
Jantje Pieterzoon Coen, die zich maar altijd
op het Rooie-steen staat te versaggerijnen,
genaamd Vrouwtje Baars, wettige ega van
een onbekend gebleven krentebol, zou, als
[vurige aanhangster van Marchant's nieu
we spelling, haar stadgenoote Maria Schou
ten, beminde 50 van zekeren heer Jon
ker, hebben gekwalificeerd als „leelijke
idief". Dat mag ook al weer niet en had
Veronica zich heden deswege te verantwoor
den. Zij had echter niet aan de lokstem
•van den Officier gehoor geschonken en ook
'de getuigen, de beleediede Maria Schouten,
en mej. H. Fontijn, bleken onvindbaar te
zijn. Dat was natuurlijk een stagnatie en
een consternatie, doch de Officier hakte de
gordiaansche knoop door, vroeg vrijspraak
;voor de afwezige zondares doch acte van de
miet-verschijning der niet aanwezige getui
gen. En deze nalatige dames zullen nu wel
Toor den kantonrechter de boete moe
ten aftikken, dat Madam Vrouwtje wordt
geschonken. O! o! Wat zullen de ooren
.van mr. Ledeboer tuiten!
Den Helder.
VOOR EEN KWARTJE SAFFIAANTJES
DE KANS GELOOPEN DE PETOET
IN TE MARCHEEREN.
De 18-jarige opperman Theodorus Loos, te
Den Helder, in dienst bij den aannemer
Dirk Kooger en tot diens volle tevredenheid,
had die goede meening echter aan het
■wankelen gebracht door zich 5 kilo lood toe
te eigenen, teneinde zich van een pakje si
garetjes te voorzien. Dit gestolen lood bracht
één armzalig „heitje" op, maar Dorus ver
scheen er voor op de bokkebank, kreeg er
natuurlijk duchtig van langs en mocht dol
blij zijn toen hij er met 15 pop boete of 10
dagen afkwam. Maar de stommerik was
heelemaal niet blij en wil in hooger beroep
gaan. Is er geen filantroop, die dit dien
suffert uit z'n kop kan praten?
Castricum.
EN WONDERLIJKE GESCHIEDENIS, OF
NIET STEEDS BLIJFT DE LIEFDE BE
STENDIG VAN DUUR, HOE SNEL ZIJ
DEN BOEZEM DEED JAGEN.
Een gewezen gezagvoerder van een mail-
of koopvaardij boot, de heer Willem Hendrik
Harinck, was gehuwd met de 29-jarige da
me H. Eijkelen, welk echtpaar te Castricum
woonde. Het scheen met dit huwelijk niet te
buteren, althans was nu een scheiding van
tafel en bgd tusschen de haring en bet ei
keltje hangende. Schijnbaar scheen echter
de echtgenoot niet normaal te zijn, men
beweert zelfs dat hij laboreert aan tropen
kolder, heerscherswaanzin met vlagen van
onmenschelijke wreedheid, in elk geval de
man, die nu te Bergen verblijft, vervolgde
hangende het echtscheidingsproces, zijn
vrouw met allerlei vuile brieven, die hij
scheen te ontleenen aan een pornografisch
boekje, getiteld: „Is dat nu liefde?".
De jonge vrouw, die ten slotte deze on
duldbare vervolging moe werd,' diende een
aanklacht tegen Harinck in en stond deze
ongelukkige heden terecht. De man maakte
een zeer wonderlijken indruk. Hij was voor
zien van het beruchte boekje, dat hij kramp
achtig tusschen de vingers klemde en bleek
voor een geregelde conversatie met den
politierechter totaal ongeschikt. De Officier
gaf hem duchtig zijn vet. noemde zijn han
delingen van laag zedelijk gehalte en requi-
reerde f 150 boete of 50 dagen. Ook de poli
tierechter was zeer verstoord en veroor
deelde verdachte tot f 100 boete of 50 da
gen, met de bedreiging dat hij bij herhaling
van het misdrijf onherroepelijk gevangenis
straf zou opleggen. Verward pratende en
met verdwaasde blikken rondziende, ver
trok de veroordeelde, nadat zijn vonnis
was uitgesproken.
Wij betreurden het echter, dat deze on
gelukkige niet was voorzien van een flinke
verdediger, die zonder twijfel onderzoek
naar de geestvermogens van zijn cliënt zou
hebben bepleit. Naar onze mcening was de
man stapelgek!
Enkhuizen.
ONGETROOST WERD HIJ NAAR ZIJN
PENSION „DE SUKKELAMOLEN" TERUG
GEWEZEN.
De jeugdige kleptomanisch aangelegde
arbeider Wessel Edelenbos uit Enkhuizen,
verscheen in rijkspilow-smoking voor den
politierechter,- naar aanleiding van het feit,
dat hij in den nacht van 6 op 7 Juni uit een
koekfabriek te Hoogkarspel een formidabe
le hoeveelheid koekjes had gegapt, tenein
de aan zijn honger of z'n snoeplust te vol
doen. Deze met kleverige vingeren bedachte
jongeling zou dan heden berecht worden,
doch op voorstel van den ofticier werd be
sloten, twee vliegen in één klap te slaan
en de zaak uit te stellen tot 2 November.
Wessel, die dus nog wat in 't vet heeft en
zijn lijfgarde, af.
Helder.
DAT BROEKIE HEEFT WAT OP TE
KNAPPE.
De autoklungelaar Nicolaas Catharinus
Appe^nan, burger van de tanende kaas
stad, werd onlangs door den Heldersche
kantonrechter opgeknapt met een heele se
rie overtredingen der motor- en rijwielwet.
Hij zat sikker achter het stuur, had de vei
ligheid van het verkeer in gevaar gebracht,
zonder licht gereden enz. enz. Thans moest
hij ook nog door den pol.rechter onder han
den worden genomen, omdat hij niet had
gestopt op bevel van agent Nijhof. Die laat
ste mop kwam hem nu nog op een maand
rijksratsconsumptie te staan!
Evenals in den Helder was Klaas niet
present! Men schijnt het echter ook zonder
hem best voor elkaar te kunnen boksen.
Omval.
VIEL GESCHREI UND WENIG WOL!
Een stevige knul, die zich aandiende als
Binne Eppinga en los arbeider, aan den
Omval bij Alkmaar resideerende, zou on
langs ongerechtigd een gat hebben gemaakt
in 'n afscheiding van latten en kippengaas
tusschen zijn erf en het domein van den
Schermerpolder, ter waarde van nog geen
twee cent ruw geschat! Er werden heel wat
woorden verspild in dit, met permissie,
snertzaakje, kool die de sop niet waard was.
Tenslotte bleek het heele proces een storm
in een glas water. Officier noch politierech
ter konden er goed wijs uit worden, hoewel
zelfs nog wel in dit reuze proces instructie
was gevoerd. Het draaide uit op vrijspraak
voor Binne. Als we hadden gedurfd, zouden
we geapplaudiseerd hebben!
Twisk.
RHABARBER VAN DE MESTHOOP!
Een tweetal inwoners van Twisk, vermoe
delijk geen erfgenamen van den ouden heer
Rockefeller, zelfs niet van Minister-presi
dent Colijn, hadden met behulp van een
schuitje een razzia gehouden op het land
van den tuinder Jan Popsma en een paar
bossen rabarber buit gemaakt. Voor dit ver
mogensdelict moest nu de visscher Arie
Oortgijzen z'n bibs warmen op het zondaars
bankje. Arie was niet present, doch had
aan de politie verklaard, dat bewuste ra-
barberstruiken welig tierden op den mest
hoop!
Niettemin werd deze delicatesse Arie nog
in rekening gebracht met 10 pop boete of
5 dagen. In Carlton had hij voor dezen prijs
een eerste klas diner genoten!
Bo venkarspel.
DRANK EN DRIFT, TWEE SLECHTE
KAMERADEN.
De Bovenkarspeler sjouwerman Jaap
Dral, die op de lilm wel voor een Argen-
tijnsche generaal zou kunnen spelen, was
op 14 Juli in een hevige door een stevig
hassebassie aangevuurde woede ontstoken
en als toen over een hek gesprongen, als een
wilde Indiaan op zijn 77-jarigen dorpsge
noot Gcrrit Buisman, die op zijn erf rus
tig op z'n stoel zat te duimen, afgesprongen.
Hij had dien eerwaardigen grijsaard onder
heftige bedreigingen: Ik zal je doodslaan en
dood donderen, woest heen en weer ge
schud, van zijn stoel gesmakt en hem tegen
z'n schouder getrapt. Voor al deze geweld
daden, Spanje waardig, stond de zwarthoof-
dige zwaar gesnorde Jan Dral terecht en
wekte zoo de antipathie op van den politie
rechter, die 'n dergelijke ernstige aftakeling
van een stokoud mannetje hoogst schande
lijk noemde, dat hij tot 14 dagen petoet re
traite werd veroordeeld.
St. Paneras.
LODEWIJK HIELD EEN PREDICATIE!
De heer Lodewijk Frans van Esseveld,
voormalig inwoner van St. Pancras, thans
te Schoorldam domicilieerende, had nog 'n
rechtsklussie op te knappen uit zijn voor
malige woonplaats, alwaar hij zijn corpulen
te gebrilde buurvrouw Smit, geboren Rouw
als gevolg van een burenruzie, ontstaan
door de wederzijdsche koters, die met een
kros speelden, een opstopper had toege
diend. Lodewijk tegen wien een geldboete
van f 15 subs. 10 dagen werd gevorderd, las
toen een heele predicatie voor, tot stichting
en vermaak van het geheele gezelschap en
die op den politier. zooveel indruk maak
te, vooral toen vader Lodewijk tot slot van
zijn „oratio pro domo" heel royaal vrijspraak
en ontslag van rechtsvervolging vroeg, dat
hij niet meer dan 10 piek boete of 5 dagen
dezen Schoorldamschen pater Brugman
durfde op te leggen.
Maar de heer Lodewijk Frans was ook
daarmee niet content. Het is absoluut zijn
voornemen in hooger beroep te gaan. Wel
moge het hem bekomen!
Alkmaar.
THANS GAF DE GEDRESSEERDE HIT
EEN VOORSTELLING.
De blackgolddigger Everardus Hit, in
Swate Reep woonachtig en die nog nimmer
het dubieus genoegen beleefde, met de ju
stitie kennis te maken, had de stommiteit
begaan een electro motor van 1 P.K. in te
pikken, ten nadeele van de N.V., waarbij
hij werkzaam was. Het was zijn bedoeling,
dit motortje te gebruiken aan de waschma-
chine, aangezien z'n vrouw ziekelijk was
en niet in staat deze nogal zware huishou
delijke bezigheid te verrichten.
Van dit diefstalletje werd aangifte gedaan
en de man was natuurlijk de sigaar stond
heden terecht, kreeg de gebruikelijke oor-
wassching, doch werd in verband met zijn
gunstig strafboekje en goede antecedenten
tot slechts f 15 boete of 10 dagen veroor
deeld.
JONGE BEIERSCHE BOERIN MET HAAR SPAN OSSEN
NA DE KET, KWAM DE LEF.UW BIN
NEN GESTORMD.
Pas was de Hit verdwenen, of daar kwam
de Leeuw in de justitioneele arena, getooid
in 'n plus four en 'n lumberjak. De Leeuw
was 28 jaar oud en had zich op 30 Mei
schuldig gemaakt aan mishandeling te
Schoorl, 'n handeling, die bij leeuwen meer
voorkomt. Doch hij was in ieder geval de
naam van nobel of edel waardig, daar hij
was opgetreden als beschermer van de vo
gels. Het geval zit zoo, in den nacht van 29
op 30 Mei was hij als ncstkastenbeschermer
met een zéér lieftallige Amsterdamscho
schoone Martha Götte genaamd, de duinen
in getrokken om daar stj-oopers op heeter-
daad te betrappen of om? nu geen ver
dachtmakingen zullen wij lanceercn. Hij
had dan in zooverre succes, dat hij na ver
loop van tijd op 2 Egmonders stiet, die een
rijke collectie eieren hadden verzameld. Hij
sprong naar voren en riep: „Halt, politic,"
en diende den oudste der makkers dén 46-
jarige Willem Prins, visscher te Egmond
aan Zee, eenige oplawaaiers met 'n dikke
stok toe, die zoo hard aankwamen, dat de
verklaring v. d. dokter, als zéér ernstig toe
gebracht letsel luidde. Daar de verdachte
Leeuw niets geen bevoegdheid bezit tot der
gelijk optreden, werd hij heden behoorlijk
op zijn vingers getikt voor zijn idioot optre
den in den vorm van f 50 boete of 25 dagen
gemis van z'n lieftallige moedige begeleid
ster, zoo luidde althans de eisch Waardig
als 'n Leeuw betaamd, voerde verd. z'n ver
dediging, doch wist niets nieuws naar vo
ren te brengen, dan dat de hoogte der gevor
derde boete in dit geval hem niet deerde.
Nu toen dacht de politierechter er ook niet
aan den prijs der gerechtigheid al te sterk
te devalueeren om in den term van den
dag te blijven en legde f 40 boete of 20 d. op.
Helder.
HOE 'T MET DE VENSTERRUITEN GAAT
ALS LIEFDE VERANDERT IN HAAT!
Op 3 Juni werd den Helder opgeschrikt
door 't gerinkeldekinkel van glasruiten, die
niet door mijnontploffingen of door een
cycloon waren vernield, maar wel door de
vuisten van de op wraak verzonnen rond
dolende Arie Smit, 26 jaar, los werkman te
Den Helder. Verd. hield 't met 'n getrouwde
vrouw, wier man in Indië vertoefde, doch
bij overkomst naar z'n dierbare Holland,
spoedig een einde maakte aan de ontrouwe
handelingen zijner Sari-Mary. Dit stond
Arie lang niet aan, want hij smachtte van
liefde en wilde met geweld toegang tot de
woning met 't reeds vermelde gevolg. De
eisch f 15 of 10 dagen opsluiting ter over
weging zijner zonde, is belachelijk laag te
noemen, doch de officier hield natuurlijk re
kening met de zeer bescheiden beurs van
Arie, die in werkverschaffing werkt. Uit
spraak conform.
Egmond Binnen.
EEN HARSESLAPPENMEPPER!
Als alle bedreigingen die geuit werden,
uitgevoerd werden, dan zouden er heel wat
moorden gebeuren. De 32-jarige koopman
uit Linimen, Bernardus Dekker, had ten
minste al op 29 Mei de 18-jarige Nicolaas
Zwart gedreigd diens harsespan in te slaan,
'n pan beschermd door 'n kalot, bij oude
vrouwen harseslap genaamd en aan deze
bedreiging op 12 Juni bijna gevolg gegeven,
doch 't liep gelukkig met 'n bloedende, niet
doodende wond af en dat allemaal omdat
Nico tegen Dekker had gezegd: wat kijk je
kwaad."
Eisch voor de ruwe mepper f 20 boete of
10 dagen. Uitspraak f 15 of 10 d. En nu
maar beter opgepast, Bernard!
S ij b e c a rs p el.
BIJNA IN DE PETOET GEZETEN, OMDAT
HIJ VAN DE CRISISAARDAPPELTJES
HAD GEGETEN!
De 60-jarige landbouwer Jan Huisman,
wonende te Benningbroek had van de
groenten- en fruitccntrale opdracht ge
kregen, 200 kilo aardappelen iri te kuilen.
Dit was dan ook gebeurd, maar Jan wist 'n
kooper en had de aardappelen netjes tegen
den laagsten prijs, dit is f3.50 de 100 kilo,
18.
„De prijs is evenredig aan de waarals me
ïets spijt dan is het alleen dat, wat ik in jul
lie oogen zie"
„Tranen?" veronderstelde Dennis onverschil
lig.
„Vijandschap. Ik vraag me af, of het wel de
moeite waard is. wat ik wil doen".
„En ik vraag me af, of je voornemens al deze
soesah waard zijn" snauwde Ralph.
De kolonel "hoestte plotseling en bracht een
zakdoek aan zijn lippen. Daarbij viel zijn ka
merjapon open en kwam een onhandig aange
legd verband, dwars over zijn borst, te voor
schijn.
Jan keek naar den bloedigen prop linnen en
fronste zijn wenkbrouwen.
„Daar moet iets aan gedaan worden, George
Waar ben je geraakt?'
„Rechter long je kunt niets voor me doen.
't Is afgeloopen met mij. Een kwestie van een
paar uren en ik heb nog een en ander te zeg
gen voor.
Hii hoestte weer en Dennis maakte den zin
voor hem af.
„Voor je je gereserveerde plaats inneemt in
het hiernamaals.?"
George keek naar zijn elegante broer, die te
gen het raam geleund naar buiten stond te
turen in den donkeren tuin.
„Wal Tompson is een vervloekt goeie schut
ter' zei hij langzaam. „Of tenminste, dat was
hij. Ik geloof, dat je Wal heel goed gekend hebt,
Dennis. En Larry Wade ook"
„Dat is zoo"
„En weet je ook hoe ik aan dit souvenirtje
gekomen ben?"
„Ook dat. Ze zeggen, dat Keating je hebben
moet voor een moord op Wal" zei Dennis en
stak een sigaret op.
„Hij zal me niet krijgen. Ik raad je aan,
Larry in den steek te laten. Dennis, voordat
hij jou in den steek laat. Hij is slecht gezel
schap".
Dennis bleef onbewogen naar buiten kijken.
„Dat is een geval van den pot en den ke
tel" zei hij „Heb je mij bijgeval dat S.O.S. ge
zonden om over mijn vrienden te praten?"
„Neen, maar om over je broers te praten.
Om kort te gaan, willen jullie van nu af aan
weer samenwerken?"
„Als dat de eenige voorwaarden is, wil ik
het legaat wel aannemen, wat mij betreft" lach
te Dennis en blies daarbij een wolk van siga
rettenrook uit.
De hoestaanval van zijn broer deerde hem
niet. Maar Jan's kortaf: „Doe dat ding toch
uit" had meer uitwerking. Hij gooide de sigaret
weg en zette zijn hak er op.
„Zoo'n bezorgdheid in een sfeer van erfe
nissen-verdeeling is zeer aandoenlijk" hoonde
hij.
„Nou. wat wou je zeggen over dat., dat tes
tament?" onderbrak Ralph wrevelig.
„Dit testament zou je voor de rechtbank niet
kunnen betwisten zonder onmiddellijk ingere
kend te worden. Ik vermaak jullie drieën de
Morcoviaansche smaragden, die veertig dui
zend pond waard zijn, en een gelijk bedrag in
bankpapier. Als ik zoo goed met een pen kon
omgaan als je vriend Larry, Dennis. dan had
ik Hesse's banktegoed wel zoo onder handen
genomen, dat hij geen vermogensbelasting moer
hoefde te betalen. De verdeeling is natuurlijk
een derde voor ieder".
Deze mededeeling werd in stilte aangehoord.
De kolonel zag, dat Ralph uit het hoofd re
kende en glimlachte weer.
„Laat mij je die moeite besparen. Als de sma
ragden den vollen prijs opbrengen, zal ieders
aandeel ongeveer zes-en-twintig duizend zes
honderd zes en zestig pond zijn".
Ralph had dezelfde uitkomst gekregen.
„En wat voor briefjes zijn het?" vroeg hij
„Van twintig"
Ralph bromde.
„Zooveel briefjes van twintig zullen ons in
verdenking brengen, eiken keer dat we er een
uitgeven.
„Dat is jullie zaak. Ik geloof niet, dat het
een onoverkomelijk bezwaar is"
„Wat mii betreft" grinnekte Dennis „kan
ik je verzekeren dat ik 't wel klaar zal spelen,
maar als je toch ieder een derde geeft, zie ik
niet in. waarom we ons zouden vereenigen. Ik
voor mij heb geen zin, om nog eens den on-
aesthetischen aanblik van Ralph z'n bierbuik
te verduren, of Jan z'n zalvende stem aan te
hooren'.
„En toch zul je dat" verzekerde de kolonel
hem. „Ik geloof, dat ik wel een sigaret zou kun
nen verdragen. Jan, als jij ze even voor me
aanmaakte'.
Het half uitgesproken protest van zijn broer
bleef onvoltooid, en een oogenblik later trok de
kolonel aan een sigaret, die de belasting-amb
tenaren van Zijne Majesteit nooit onder de oo-
gen gekomen was.
„Als jullie niet samenwerken" zij hij ten
slotte. „zul je de steenen en de banknoten nooit
te zien krijgen"
„Heel belangwekkend, maar wat erg geheim
zinnig" bromde Dennis. „Je kunt zeker in je
tegenwoordigen zwakken toestand niet een beet
je duidelijker zijn?"
„Hou je brutalen bek" zei Jan verontwaar
digd, en keek den jongen man in de laatdun
kende oogen. „Het is vervloekt edelmoedig van
George, en dat weet je heel goed. Hij is geen
van ons iets schuldig, zelfs geen vriendelijke
gedachte. De schuld is aan den- anderen kant"
„Mijn beste Jan" viel Ralph hem in de rede.
„je bent in je gewone doen al hatelijk genoeg
