TROOPER
Schager lil
Roosjes I
hebben succes
Feuilleton
t 1 gg
Arrondissements-Rechtbank
te Alkmaar.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 29 September.
Uitspraken 22 Sept.:
Jan B., Oudorp, zedendelict, art. 27 Strafr.,
1 dag met 1 dag aftrek en ter 'beschikking
gesteld.
Dirk D., Koedijk als voren, art. 239 strafr.,
4 maanden gev. met. 3 proefjaren.
Pi et er B., timmerman, Den Helder, ged.,
voortgezet misdrijf van diefstal, 1 jaar
gev. voorw. met 3 proefjaren.
Joh. Hendr. B., bankwerker, Den Helder,
medeplichtigheid aan bovengemelde dief
stallen, 8 maanden gev. voorw. met 3 proef
jaren, conform eisch. (Het moet gezegd wor
den, deze snuiters komen er wonderwel af.
Als zij het nu ook maar waardeeren.).
Welke gerechten voorts nog ter groene tafel
werden opgediend.
PETRUS GAAT VOOR 6 MAANDEN UIT
LOGEEREN.
Op grond van zijn anti-reclassiaansche nei
gingen en gedragingen werden Petrus C.
van Heiloo de 6 maanden mikpruimen, die
de Officier nog voor hem, kant en klaar en
netjes ingepakt, in voorraad had, thans
door den president uitgereikt en zal der
halve zijn logies in een der comfortabele
staatslogementen met 6 maanden worden
verlengd.
Be r k h o u t.
PIET GAAT MISSCHIEN NAAR WESTER-
LICHT.
Wat men met ouwe Piet B. van Berkhout
zal uitspoken, is ons door den zenuwachti-
gen toestand die in het paleis heerschte,
niet bekend. Trouwens, we hebben er ook
niet naar gevraagd. Misschien krijgt ou-
Pietje wel een levenslang abonnement op
een tehuis voor ouden van dagen, dan
komt hij ook niet meer in de verleiding"
Voorts waren nog voor het front der troe
pen gecommandeerd de - 3 kippedieven van
Uitgeest, maar dit edele drietal zwaaide
juist af bij onze èntrée in de audiëntiezaal
Die zaak zal a.s. Dinsdag wel voorgoed uit
gekiend worden.
Wierïngerwaa r d.
ZAT OOK WEER 'N VIES LUCHTJE AAN.
Vervolgens stond te pronk zekere Jan
N. uit Wieringerwaard en wat de heer Of
ficier van hem voorlas, was ook geen attest
van braaf zedelijk gedrag, integendeel,
meer dan schandalig. Later kreeg hij nog
gezelschap van twee andere „heeren", Hen
drik H. en Jan Heinrich E., wat ze toen
met hun drieën hadden te verhapstukken
zal ook wel niet veel soeps zijn geweest,
gelet op het veelzeggende feit, dat de deu
ren niet voordat de behandeling van deze
cause impudicite was. beëindigd, weer wer
den heropend, om de bibberende balieklui
vers hospitaliteit te verschaffen.
U i t g e e st
ERG CONCILIANT TOONDE MIJNHEER
DE OFFICIER ZICH JUIST NIET.
De heer H. Kloet, handelaar in bouwma
terialen, maar tevens de ijverige secretaris
van de R.K. reclasseeringsvereeniging te
Alkmaar, kreeg nog weer eens gelegen
heid de resultaten van zijn liefdewerk op
de rechtstafel te kunnen etaleeren. Hij
bracht rapport uit over den persoon van
Willem R., 'n soort handelaar te Uitgeest,
die aldaar in een bui van baloorigheid zijn
villa in brand had gestoken, maar al heel
gauw in de gelegenheid werd gesteld het
patroon van het. behangsel in een gezellige
zit-slaapkamer in het pension van mijnheer
Bakker te kunnen bestudeeren.
Willem werd echter als een tamelijk on
gevaarlijk individu op vrije voeten gesteld
en op 23 Juni, toen hij terecht stond, be
sloten een reclasseeringsrapport. over hem
te doen inleveren. Met. deze taak werd de
heer Kloet belast en het rapport luidde ta
melijk gunstig.
Echter toonde de Officier, die niet veel
in de pet heeft met het. dorp Uitgeest, dat
feitelijk op zijn parket bekend staat als een
nest v. brandstichters en dieven, om van an
dere a-sociale elementen maar te zwijgen,
de annalen der Alkmaarsche rechtbank
wijzen dit overduidelijk uit, zich niet bij
zonder toeschietelijk en royaal met de voor
waardelijke straf. Gerequireerd werd alzoo 1
jaar gevangenisstraf, waarvan 6 maanden
definitief en 6 maanden voorw. met 3 proef
jaren. Willem had niet veel in te brengen,
want je heb daar meer te verzoeken dan te
commandeeren. Misschien zegt de recht
bank wel; 4 in de lik en 8 in de buiten-
luchtl
Alkmaar.
EEN. KERKBEZOEKER MET BOOZE
BEDOELINGEN.
De ruime tempel van de Parochie van
St. Lourentius aan het Verdronkenoord te
Alkmaar, die heel wat beter tot zijn recht
zou komen, indien deze gracht gedempt
was, kreeg op 21 Augustus bezoek van een
dik blond en blozend heerschap, vergezeld
van een joggie, dat zich bijzonder nieuws
gierig toonde en zelfs zoo brutaal was tot
in de sacristy door te dringen. Wanneer
hem werd gevraagd wat hij feitelijk kwam
doen, beweerde hij den deken te willen
spreken, doch na zijn vertrek kwam zijn
intensie beter naar voren. Het was hem
niet te doen om den eerw. heer Deken
Rengs te ontmoeten, maar de offerbussen
in de kerk hadden zijn interesse! Heel for
tuinlijk was hij echter niet, want al wat hij
buit maakte, was een offerbusje uit de sa-
ci'isty, dat diende om 'n offertje voor de
misdienaars te deponeeren en waarin zich
heit kolossale bedrag van 22^2 ct. bevond.
De opgeblazen kerlcroover begaf zich in-
tusschen met dit busje naar een sigaren
winkel, alwaar hij een nijptang en hamer
vroeg en zich met die werktuigen naar de
W.C. begaf. De winkelier maakte geen be
zwaren, misschien veronderstelde hij dat
zijn zwaarlijvigen klant aan constipatie la
boreerde, maar dit was echter niet het ge
val, de dikkerd brak met de nijptang het
busje open, om tot de ontstellende weten
schap te komen van den meer dan mageren
inhoud. Het gelukte den Alkmaarsche poli
tie echter de hand te leggen op dezen
„linkmichel" en het bleek dat zij een goe
den vangst had gedaan. De dikke kerel was
een zekere Roelof H., 'n 34-jarige liedjes
venter. De president van de rechtbank
noemde hem liedjeszanger, maar zóó geaf
fronteerd werd de kunst toch gelukkig niet.
Roelof H. is 'n boef met 'n strafblad, bijna
nog dikker dan Roel zelf. Plij had toch niet
minder dan 13 veroordeelingen, wegens
diefstal, inbraak, verduistering, bedreiging
en vernieling achter zijn breeden rug. Zoo
men ziet, 'n prachtexemplaar!
Voorts kwam nog aan het licht, dat hij te
Helder eenige gesloten brieven had gegapt
en deze had geopend in den hoop dat er
wat van zijn gading in zou zitten, doch de
ze hoop bleek gelukkig ijdel te zijn. Overi
gens toonde Roelof, toen hij Dinsdag terecht
stond, zich geen ongeschikte kerel, wat on
verschillig of onaandoenlijk, maar niet on
hebbelijk. Hij erkende grof, met een ge
noeglijk lachje od zijn dikke blozende en
absoluut niet schurkachtige tronie, alles
wat hem was te laste gelegd en gaf het
strafcollege niet de minste moeite.
Ook toen de officier, die hem een pechvo
gel noemde, tegen dezen geweldigen all
round' recidivist 2 jaar gev. vorderde, ver
trok hij geen spier en verklaarde niets te
zeggen te hebben.
Mr. Wynne, hem door het armbestuur als
verdediger toegevoegd, zag geen enkel licht
puntje aan de donkere horizon van dit met
misdaad doorpekeld leven en refereerde zich
aan het oordeel der Rechtbank.
Alkmaar.
EEN HAVIK DIE DOOR BLINKENDE
VERLOVINGSRINGEN WERD AAN
GETROKKEN.
Als een overblijfsel van den goeden ouden
tijd, toen de dikke boerinnen, getooid met
kap en kruisketting van IS karaats goud en
wier dikke vingers met zware gouden rin
gen met diamanten bezet, waren getooid,
een van die dames werd zelfs het „gouden
kalf" genoemd, op markt- en feestdagen
de straten van de villa de quarante plus
doorkruisten, treffen we in Alkmaar nog
tal van goudwinkels in het stadscentrum
aan. De Oudesse, de Plasjes en nog meer
juweliers zijn goed voorzien van kruit en
lood, hoewel de omzet natuurlijk niet hij
den tijd van gouden kalveren meer kan ha
len. Niettemin vond de zwaar gesjochten
slager Dirk H. uit Leeuwarden, wiens
vrouw aan de rippeteer was en wiens
ouders te Westzaan ook liever zijn hielen
zagen dan zijn teenen, nog 'n overdaad van
jovele gelegenheden om een mooien slag te
slaan. Hij koos daartoe uit de zaak van den
heer Corn. Oudes in de Houtt.il, alwaar hij
verlovingsringen wilde bezichtigen en er
eenige exemplaren uitzocht, die dan op
zicht aan een verdacht adres moesten wor
den bezorgd.
In dien tijd wist hij een tweetal ringen
weg te moffelen en ging toen verder op
stap en gaf toen de eer aan den heer Boer
winkel, firma Plas, Nieuwenhuis in het
Payglop, 'n tiptop juwelierszaak, alwaar hij
dezelfde streek speelde. Maar de Alkm. po-,
litie als steeds een wonder van activiteit,
had dezen ringengappenden havik al spoe
dig bij de kladden, maar helaas niet, voor
dat de schelm in de gelegenheid was ge
weest, de gejatte ringen voor 20 pop van
de hand te doen.
Natuurlijk werd deze brutale goudwinkel
dief direct onschadelijk gemaakt en stond
Dinsdag voor de vierschaar der gerechtig
heid. Een flinke jonge vent, geen boeven
tronie.
Hij erkende zijn langevingerringensport
en beweerde dat zijn ellendigen toestand
hem tot die oneerlijke daden had verleid.
Echter was zijn strafrechterlijk verleden
geen onbeschreven blad. In tegendeel! Als
militair was hij gestraft en ook de rechtban
ken te Leeuwarden hadden hem eenige ma
len ter zake vermogensdelicten veroordeeld.
Bovendien scheen hij ook in Zaandam zijn
verlovingsringentruc te hebben gespeeld.
Verdachte bleek echter nogal onder den in
druk van de situatie en wist op gepaste mo
menten eenige tranen, we hopen geen kro
kodillentranen, te voorschijn te persen.
Gevorderd werd 1 jaar gevangenisstraf.
Mr. v. d. Loos die weer een besten mor
gen noteerde, wees er op dat de vrouw van
zijn prodeaan weer genegen was tot verzoe
ning. Er bestond althans schriftelijk con
tact tusschen het echtpaar. Voorts sprak
verdediger eenige tot clementie animeeren-
de woorden en refereerde zich tenslotte aan
het oordeel der' rechtbank.
Maar voor minder dan één jaar, met af
trek zal de rechtbank het toch wel niet
doen. Het is toch zeker wel noodig, dat, de
toch al niet vetgemeste middenstand tegen
deze straatroovers wordt beschermd.
S c h a g e n.
EEN SAAIE EENACTER UIT SCHAGEN.
Onlangs had te Schagen, het was 28 Fe
bruari, dus ouwe koek, op het stationsplein
een aanrijding plaats tusschen een auto
bus, bestuurd door Martinus G. uit Wierin-
gen en een vrachtauto, chauffeur de expe
diteur A. G. Deze collisie geschiedde bij het
oversteken van het plein, waarbij de auto
bus te veel links kwam te rijden met het
hierboven gemeld gevolg, waarbij de auto
van G. tamelijk werd beschadigd. De auto
busondernemer werd door den kantonrech
ter te Alkmaar schuldig bevonden en ver
oordeeld tot f 10 boete of 10 dagen, maar
G. nam dit vonnis blijkbaar niet en mop
perde al direct, dat hij in appèl zou gaan.
Hij bracht dit voornemen ten uitvoer en
verscheen, voorzien van den autobusbonds-
advocaat, Mr. Meijer uit Haarlem als ver-
dedigex-. De tragedie was echter naar onze
meening niet interessant genoeg voor een
volledige repx'ise en dus zullen we kox*t zijn.
Het schijnt dat de situatie daar aanlei
ding geeft tot verkeex'sverwarring. 'Majoor
Holema, de brigadecommandant vermeent
dat een verkeersteeken ter plaatse geen
ovcx'bodige weelde zou zijn en de officier
decx'eteerde dat het daar een wai'boel was.
De bestrating was misleidexid. De fout
schuilt bij de gemeente, die beter voorzorgen
diende te nemen.
Eisch tenslotte vrijspraak. Men begrijpt
dat Mi'. Meijer niet veel had te meyex'exi exi
zich kon refereeren aan dit requisitoir.
Akersloot.
EINDELIJK EENS EEN TEVREDEN
BLOEMBOLLENKWEEKER.
De tuinder GerarcI Meyne uit de kampong
der waterx'otten, zooals de Akersloters in
den tijd van Florus V werden genoemd,
heeft ook nog het ongeluk bollenteler te
zijn en had uit dien hoofde een geldboete
van 75 pop subs. 15 dagexi roggeteunis kou
wen aan zijn pantalon gekregen', omdat hij
bollen had geteeld zonder vergunning.
Geri'it kex-mde destijds, voor den kanton
rechter dat hij wel lid was, maar er was
geen moederlief voor. Gerrit was en bleef
de pisang en moest aftikken of brommen.
Enfin, hij zou het nu maar eens in hooger
bei-oep px-obeerexi. Misschien waren er nog
x'echters in Bei'lijn, zooals die alte Frits een
maal smoesde en lieden werd dan zijn on-
pelukszaak opxiieuw door het meei'voudig
college onderhanden genomen en dezelfde
comedie nog eens opgevoei'd.
Echter voor Gerrit met veel meer suc
ces dan in eerste instantie.
De heer Officier toch hekelde tamelijk
scherp het vergunningsysteem der Sierteelt
Centi'ale, was overtuigd, dat de appellant
volkomen ter goeder trouw was. Wettelijk
mocht verdachte schuldig zijn, maar de Of
ficier vóelde er niets vooi', hem straf op te
leggen, derhalve luidde het requisitoir: wel
schuldig verklaring, maar zonder opleggen
van straf. Of Gerrit in z'n sas was! Hij zal
wel said hewwe: Die officier, da's main
mannetje, die zet de puntjes op de i.
Den Helder.
EEN VERKEERSAKKEVIETJE IN
JUTTERLAND.
Op het kruispunt Califox-nië- exi Wezel-
stx-aat had op 25 October 1935 (we viex-en
eerstdaags het jaai'feest) zekeren heer A.
Wieringen aan den garagehouder B. J.
Planje geen vooi'rang verleend en natuui'-
lijk waren toen de rapen gaar, 'n aanrijding
waai-bij de wagen van mijnheer Planje voor
een bedrag van 40 piek werd beschadigd.
De Heldersche kantoxii'echter, niet malsch,
wees voxinis, legde f 30 boete op, gelastte
ontzegging rijbevoegdheid voor den tijd
van 6 maanden en toewijzing der civiele
vordering ad 48 gulden.
Heden werd dit zaakje nog eens door het
meerv. college uitgekiend en vroeg de Offi
cier bevestiging van het vonnis tegen den
heer W. die van geen belangstelling had
blijk gegeven. Sti'aks komt hij nog in ver
zet, want je hebt snurkers, die absoluut,
geen medelijden hebben met een ai'men
verslaggever.
Den Helder.
UITVERKOOOPINGSMALLIGHEID.
Die last beb ik me zelf aangedaan, zeide
de os, toen hij zijn eigen mest naar het land
moest rijden en zoo verging 'het den win-
keiier Hein v. d. P. te Den Helder ook. Hij
had een vex'bouwingsuitvex'koop met onge
looflijk lage px'ijzen geannonceerd en tip
pelde er direct in voor 75 pop boete. Henk
wilde hangen aan de laatste galg, ging in
hooger bei'oep, maar vond niet de minste
steun bij den Officier, die de straf, gelet op
de maximum-boete, niet te hoog vond exi
bevestiging van het vonnis requii'eerde.
De appèllant zette zijn beste beentje vooi',
praatte een advocaat in de sokken exi vi'oeg
clementie, 't Zal wel boter aan de galg
gesmeerd zijn, vader!
Hoogwoud.
SENSATIONEELE BOEREBAL-
AMUSEMENTEN.
Het kan er op zoo'n boerehobbelpartij 111
de Rimboo soms ongezouten naar toe
gaan. Zooals kan wox'den gedistilleerd uit
de verschijning van een drietal dansers 0111
de krijgspaal in de estaminé van Visser te
Langereis in den nacht van 5 op 6 April A.
D. 1936 Het waren dan de heeren Andries
en Cox-nelis Gi'oen en Petrus Ux'sem, 3 tuin-
koolknijnen uit de Blauwe Reigerspoldex*, die
daar de kachel eens hadden aangemaakt
en nu terecht stonden voor afknokking
van Piet Kossen, 'n chauffeur uit Winkel
en Jan Bakker, een stekelepikker uit N.
Niedoi'p, terwijl buiten de smidsknecht Jaap
Vos van zijn fiets werd afgescheurd en
zijn karretje in 'n kikkersloot werd gedepo
neerd. De iieibel was ontbrand over de ineis
jes, het was weer de natuurdrift van den
ocrmensch, waarbij alle begrip van be
schaving, voor zoover aanwezig, werd uitge
schakeld. Cor Groen had Piet Kossen
achter de kachel afgedekt exi tegen z'n trei
ter getrapt en voorts had Piet van het ge-
heele trio van dik hout zaagt mexi planken
gekregen. Jan Bakker had een flinke portie
ribbesmeer genoten van de heeren Gebr.
Groen.
Het stelletje, de twee Groenen en Piet
Ursem maakten 's middags hun opwachting
en werd gevorderd tegen Dries Gi'oen vrij
spraak, tegen Kees Groen, wiens reputatie
al voldoende bij de rechtbank bekend is, 3
maanden en tegen P. Ursem, 1 maand
brommen.
„Niet hoos zijn, mammie, ik heb het
Weer gelijmd."-
19.
VIII
Precies vijf minuten over elf stond een kleine
smoezelige deugniet in wezen'looze verbouwe-
reederheid voor de in rust verzonken gestalten
•ft&n. iramocïtour Keaxfams en svmerintendant Kaya
en krabde teneinde raad zijn hoofd. Inspecteur
Keating snurkte met den mond wijd open zan-
gorig in A majeur en trachtte de prestaties
van zijn vriend in G mineur te overtreffen.
Een oogenblik was de jongen uit het veld ge
slagen. Hii peinsde over de veiligste manier om
de slapers te wekken. Toen bukte hij zich en
schudde Kaye met behoedzaamheid.
De superintendant ging overeind zitten en
geeuwde, zich bewust, dat een stuk papier voor
zijn neus heen en weer gezwaaid werd en dat
een kleine jongen hem een en ander vertelde
op de onlogische manier die voor kleine jongens
kenmerkend is.
„Hij zee, asdat de dikke mij twee shilling
zou geven, zee-die "lichtte de jongen hem in.
Dat was een uitvindsel,waarvan hij de beste
verwachtingen had. Toen de detective-sergeant
Brown van de Scruad de boodschap had gesckre
ven, had hij er hij gezegd dat de man, voor
wien ze bestemd was, den brenger waarschijn
lijk met een sixpence zou beloonen, maar de
jongen had zijn opvattingen over kapitaal en
arbeid.
Kaye nam het briefje aan en vouwde het
open. Er stond met potlood iets bijna onlees
baars op gekrabbeld.
„Kunt u dadelijk komen?" las hij. ,Heb de
Chrysler van Dennis Teysf opgespoord voor
een huis en kan de Sguad niet bereiken. Durf
de plaats niet verlaten voor het geval, dat de
Teyst's er tusschenuit gaan. Het is aan den
Londensohen weg. Deze jongen zal u hier bren
gen"
Kaye deed een paar vragen en de jongen gaf
met een belooning in het vooruitzicht, inlichtin
gen, die niet al te duidelijk waren.
„Ga maar mee" drong hij aan. „Zal ik dien
ouden slaapkop een duw geven en hem wakker
maken?'
„Dat zou je niet meevallen' zei Kaye vader
lijk. „Hii slaapt net, zooals een Waterman-vul
pen schrijft, in alle houdingen".
Hij wekte zijn vriend door hem eenvoudig
in den neus te knijpen.
„Ze zijn Dennis op het spoor" zei hij, terwijl
hij opstond en Keating bromde:
„Zoo? Ik dacht anders, dat ze met vacantie
waren. Waar hangt hij uit?"
Zijn wagen staat voor een huis op den Lon-
denschen weg".
„Hoelang"?
wHet huis staat er waarschijnlijk al twintig
jaren" antwoordde Kaye geduldig. „Maar ik
weet niet, of de auto daar al twintig minuten
of twintig seconden heeft gestaan. We zullen
gaan kijken, als jij je diepe sluimering nu wilt
afschudden".
Keating was onderhand ook opgestaan en
volgde zijn meerdere over het plein, terwijl hij
nog zijn oogen uitwreef.
„Wie heeft hem gevonden?"
i,Brown" zei Kaye over ziin schouder. „Maar
hoor je bij mij, of ben je mii bijgeval aan bet
schaduwen?"
„Brown" zei Keating dof, „Brown heeft geen
inzicht. Waarschijnlijk zal hij dat huis binnen-
loopen met 'Yard' in groote letters op zijn ge-
Eicut en de lui probeer en tegen te houden door
hun te vragen, of zij sigarettenbonnetjes ver
zamelen".
Welke bewering niet heelemaal zoo uit de
lucht gegrepen was als ze klonk. Detective-ser
geant Brown behandelde inderdaad de zaak nii-t
op de meest tactvolle wijze, hoewel hij belangrijk
in het voordeel was. Het vertrekken van Ralph
en Jan was hem ontgaan, maar Dennis zag hij
des te beter en het was voor dien jongen man
een onpleizirige verrassing toen hij den weg
naar zijn auto versperd vond door iemand die
de onmiskenbare teekenen van zijn beroep ver
toonde.
„Ik dacht, dat ik jullie in Croydon kwijtge
raakt was" zei hij vriendelijk.
Brown bewaarde een voorzichtig stilzwijgen.
Hii had geen bepaalde orders om Dennis vast
te houden, maar besefte dat Kaye dat toch van
hem verwachtte.
Dennis besefte dat eveneens. En een voorge
voel zei hem, dat het maar een kwestie van
een paar minuten was, voor de heele Scruad zou
komen opdagen, waardoor zijn ontsnapping on
mogelijk zou worden. Daarom stapte hij met een
eigenaardige glimlach recht op den Yardman
af.
nJe das bevalt me niet. en je gezicht niet, en
eigenlijk je heele voorkomen niet, goeie ziel" zei
hij minzaam. „Ga je uit den weg of moet ik
je weg slaan?"
De Yardman groep de gelegenheid verheugd
aan. Ze verschafte hem de kans Dennis op te
houden. Over den uitslag koesterde hij geen
twijfel.
„Ik verwacht van jou geen smoesjes" zei hij
strijdlustig en dat was meteen ook ziin laatste
werkelijke opmerking vóórdat inspecteur Kea
ting hem vijf minuten later opraapte.
(Wordt vervolgd.)
