Andorra
in het nauw
Arrondissements rechtbank
te Alkmaar
ft
Feuilleton
Maandagzitting 5 October.
Helder.
DUBBELTJiiS AANHALIGHEID.
De heer Koene, een proletariër met on
bekend beroep, was gelogeerd in een Hel-
dersch volkslogement, had daar kennis ge
maakt met een mede aldaar in pension ver
toevende dame Mej. Johauna Sch., reizende
onder het romantische pseudoniem Lona,
met een niet geheel blanco strafregister en
bij de politie bekend als een „zwarte lijs
ter." Dit bekoorlijke schepsel had nu in het'
gezamenlijk pension stevig aangepakt met
Henkie, ze speelde met hem het gezellige
gezelschapsspelletje „kiele kiele kiele en
wist toen meteen flapjes van 10 uit het zij
zakje van zijn colbertje weg te goochelen.
Henk was echter niet geneigd, die zakken-
rolstershandigheid met den mantel der lief
de te bedekken; hij deed aangifte en ma-
damme Loïia sierde heden de canepee der
zondaressen. Aan de welgevulde verdachte
had de officier slechts 4 gulden ten laste
gelegd; beter een half ei dan een leege
dop! Het gaat niet bepaald om de hoeveel-
held, want dan waren er delinquenten, die
nooit meer van de buitenlucht zouden ge
nieten. De straf werd bepaald op 1 maand,
waarop Lona snikkend te kennen gaf dat
zij er niet lekker mee was, wat de politie
rechter best kon begrijpen, maar lieverkoek
jes worden hier niet gebakken, juffrouw
Lona!
Helder.
DE KARPERSTROOPERS HADDEN EEN
OPLABABBER VAN DEN POLITIE
RECHTER TE ACCEPTEEREN.
De schilder met de verfkwast op non ac
tiviteit Iicnk v. d. B. te Helder, had op Juni
zijn zwager Jacob v. L. te logeeren en zij
besloten hun ledigen tijd eens aangenaam
te passeeren met een vischparfijtje. Zwager
Hein zorgde voor het aas en het vischtuig
en op de motor werd de tocht ondernomen
naar de donkere duinen. Niet dat er in het
duinzand karpers en baarzen rondzwom
men, maar wel in een luxe vijver, eigendom
van de gemeente en met de aanduiding, dat
het visschen hier streng verboden was. De
heeren zwagers stoorden zich echter niet
aan deze waarschuwing en weldra hadden
zij een paar vette karpertjes en een wit-
vischje te grazen. De buit werd in een acte
tasch gestopt en men zou de tocht naar
huis aanvaarden. Doch eilaci!
Inmiddels was de boschwachter Hagen
gewaarschuwd en deze semi politieman
kreeg op zijn beurt de brutale stroopers di
rect te pakken. Karpers, witvisch, actetasch
en vischtuig, kortom het complete spul
werd in beslag genomen en het onderne
mende tweetal, waarvan zwager Henk nog
extra werd gesignaleerd wegens 2 ondergane
veroordeelingcn, veroordeeld ieder tot f 20
boete subs. 10 dagen. Bovendien ging de
mooie actetasch verloren, benevens de kar
pers, maar die waren niet lekker meer,
stonden in gebakken toestand op sterk wa
ter en ging daar niet veel aan verloren.
M e d em b 1 i k.
DIE KERMISNACHT ZAL ARIE LANG
HEUGEN.
Een breedgeschouderd machinist in Me-
demblikker gemeentedienst, A. G., had on
danks het feit, dat hij zich mag verheugen
in een groot gezin, in den kermisnacht van
9 op 10 Juni in zijn eentje de bloemetjes
nog eens flink buiten gezet en zwierf om
streeks 2 uur nog langs het kermisterrein.
Toen kreeg hij ruzie met een landbouwer
Nic Groot, ook nog op het oorlogspad over
een eveneens, ondanks het vergevorderde
uur, in de lorum verkeerende ouwe man.
Er ontstond een frissche knokpartij, waarbij
de wederzijdsche pusilanten elkaar geducht
van katoen gaven. Onder meer gaf de ma
chinist zijn tegenpartij een stevige watje
kou in zijn aangelaat, en beet hem tevens
in zijn duim en z'n dijbeen, wat de politie
rechter motief gaf, toen Arie voor deze ka-
nibalenstreken Maandag terecht stond, te
informeeren of hij op biefstuk belust was.
Hoewel Arie echter zijnerzijdsch beweerde,
dat Groot hem ook gemeen had mishandeld,
was hij de man, die ook in de rechtzaal de
klappen kreeg en werd hij veroordeeld tot
f 35 boete of 20 dagen en bij wijze van ex
tra opfrisscher tot 2 maanden separatie in
de petoet, voorwaardelijk met 2 proefjaren.
Zeer terecht sprak de heer Officier zijn er
gernis uit, dat een gemeentebediendê met
vrouw met meerdere kinderen zich vermat
nog zoo laat op de kermis te zwerven. Die
boterham kon de veroordeelde ook nog mee
naar huis nemen!
W i e r i n g e n.
EEN ONGEZELLIG STUK MENSCH.
De heer Simon O. uit Wieringen had den
Politierechter niet de eer gegund op zijn
middagreceptie te verschijnen. Vermoede
lijk ging er echter niet veel aan zijn afwe
zigheid verloren, aangezien het rapport dat
brigadier Bergsma over dit heertje had uit
gebracht, niet bepaald vleiend genoemd kon
worden. Hij werd op 21 Juni door den bri
gadier aangehouden, omdat hij geen fiets-
belastingplaatje kon toonen en verzette
hij zich geducht, toen de Brigadier ter
voldoening van zijn plicht, het rijwiel in
beslag wilde nemen. Zijn recalcitrant op
treden werd Simon heel kwalijk genomen
en Officier en Politierechter werden het
zielsroerend eens om Siem met een maand
mikmummelen te gedenken.
Winkel.
EEN ALKMAARDER MET STEVIGE EN
LOSSE VUISTEN.
De in manchester gestoken timmerman
Petr. Jos. Nic. van V. uit een bekende Alk-
maarsche familie gesproten, is thans te
Winkel woonachtig en kreeg daar op 5 Juni
een geduchte heibel met den 16-jarigen
bakker Klaas Butter van Lutjewinkel, die
hij per ongeluk op de teenen trapte, toen
hij voor een auto op zij moest springen.
Pieter liet zich daarbij ook niet onbetuigd
en onthaalde de aankomende deegkneder
op een geducht pak rammel. Ons bakkertje
nam dit echter ook niet voor zoete koek,
deed aangifte en hoewel baas Duimstok
ook door krachtige argumenten trachtte
aan te toonen, dat ook Klaas en zijn fami
lie niet voor de poes was, werd hij tot f 15
boete of 10 dagen veroordeeld.
AnnaPaulowna.
DAT LIEP MET EEN HEEL ZACHT
SISSERTJE AF.
Een arbeider uit Anna Paulowna, Johan
de J., die thans als aanwinst van de ge
meente Zijpe kan geboekt worden, trok
gedurende zijn burgerschap van den A.P.-
Polder ook steun, maar had zich onthou
den de autoriteiten in kennis te stellen, dat
zijn zoon George, dienstbaar was bij den
landbouwer Romar en daar met kost en 7
gulden per week werd gehonoreerd. Toen
deze fraude ter kennis kwam van den Of
ficier, was Zijne Edelachtbare natuurlijk
woest, want deze magistraat heeft een in
gekankerde hekel aan dat geknoei door
steuntrekkers. Een onderzoek werd inge
steld, 'n kwaadaardige dagvaarding gefa
briceerd, waarin vader Johan niets minder
dan oplichting was ten laste gelegd en he
den exposeerde de pipa van George dan ook
op het zondaarsbankje. Maar na het verhoor
van de getuigen, de ambtenaar van het
steunbureau en baas Romar pakte het voor
den delinquent niet onvoordeelig uit. Hét
bleek/dat George behalve kost en loon, ook
nog inwoning genoot en dus was de Officier
genoodzaakt bakzijl te halen, vrijspraak te
vragen, die dan ook door den Politierechter
werd verleend. Met de zegepalm der over
winning keerde Pipa naar zijn Heimath
wieder!
Anna Paulowna.
HIER WAS HET: KIP. IK HEB JE!
Die beeldspraak is feitelijk wat al te vlei
end, want Hermanus O. uit Anna Paulowna,
gelijkt meer op een oude magere haan, dan
op een kip met begeerenswaardige eigen
schappen. Ook Manus had zich te verant
woorden, ten opzichte van knoeierij met zijn
steunaangiften. Hij had namelijk verzuimd
mede te deelen, dat zijn dochter 7 gulden
per week verdiende in dienst bij de ver-
eeniging „Huiszorg", president de spraalc-
leerares mevr. Ds. Vorstman—Cramer van
Raumgarten. Vader Hermanus moest zijn
tekortkoming in de aangifte nederig er
kennen. Hii had uit pure armoede gehan
deld, zooals hij wist aan te toonen. Thans
stond de oude heer er echter beter voor! Hij
was werkzaam bij den aanleg van het met
zoo veel smart verbeide rijwielpad langs
den Heldersschen rijksweg, tegen summa
summarum f 16.21 per week. De maand
gevangenis, die de Officier hem wilde aan-
smeeren, kwam hem dus al heel slecht ge
legen, doch de Politierechter wist als ge
woonlijk, ook hier weer raad, veroordeelde
Manus tot 1 maand gev. voorwaardelijk
met 2 proefjaren en 10 gulden boete of 5
dagen. Al zoo kreeg de oneerlijke steuntrek
ker zijn straf, de huisvader kon aan 't werk
blijven en voor eventueele hervalling in de
syniscsh opl os, zeer tot genoegen van alle
aanwezigen. Groot was de vreugde, toen
nog een 72-jarige getuige, C. de Jong, 't zij
ne van 't geval kwam opdisschen en dit op
uiterst komieke wijze deed, en dit werd nog
erger, toen deze get. na afloop zijner ver
klaringen, als 'n vorst bij de deurwaarder
op 'n deftige stoel parmantig ging zitten.
Met dit al raakte de verd. die zich echter
'met hand en tand verdedigde, op den ach
tergrond. De Officier eischte tenslotte schor
sing van de zaak, en gelastte verder onder
zoek door den rechter-commissaris, zoodat
te zijner tijd deze bloedige affaire weer op
't tapijt zal kómen, waarin wij ons nu reeds
verheugen.
Broek op L.
EEN DIERENBEUL?
De 69-jarige veehouder Matthijs B. te Br.
op Langendijk, die vanwege 't raar omgaan
met' beesten, in geen goede reuk staat,
Hoorn.
OOK EEN BEETJE DE MOTOR- EN
EN RIJWIELWET BESTUDEEREN, WIM!
De met prachtig melkboerehondenhaar,
waar iedere vrouwelijke filmster naar
zou kwijlen! bedeelde ondermachinist
der Nederl. Spoorwegen, Willem Sch. te
Hoorn, zegt goed op de hoogte te zijn van
de soporwegwetten en reglementen, doch
van de motor- en rij wiel wet heeft bij blijk
baar geen kaas gegeten, althans hij werd
te Wognum op 11 Juni aangehouden, om
dat hij reed met. een nummerbewijs dat niet
op zijn naam stond. Zijn onwetendheid kon
evenwel niet als excuus dienen en de
nieuwbakken automobilist werd dan ook
veroordeeld tot 15 pop boete of 10 dagen.
't Viel hem zeker mirakel mee, want Wil
lem knikte gretig ja, toen hem werd ge
vraagd of hij met dit vonnis genoegen nam.
Schagen.
DAAR WORDT OP DEN GEESTERSINGEL
MET HET NOODLOTSNUMER 13, GEEN
MALLIGHEID MEE GEMAAKT.
De ingezetene en muntgasgebruiker van
de gemeente Schagen, Anth. Hubertus P.,
zat vermoedelijk op of omstreeks 29 Mei
heel dun in zijn slappe was, de bekende
crisisepidemie, die zoowel in Schagen als
Roermond en Vlissingen wordt aangetrof
fen en hij had nu leentjebuur gespeeld bij
den muntgasmeter, die daartoe een operatie
had ondergaan.
De controleur van der Ben ontdekte de
verbreking en constateerde een tekort van
77j/2 cent aan gasmunten. Toon was niet
present vandaag. Zeker niet trots op zijn
handigheid, waar trouwens geen reden voor
was, aangezien hij met 1 maand cel-solo
werd opgeknapt.
H e e r h ug o w a a rd.
CLOWNERIE IN DE RECHTSZAAL.
Mishandeling werd de verdachte Evert S.,
jaar, landbouwer te Heerhugowaard ten
laste gelegd, en nog wel mishandeling met
een mes, benevens vernieling van een rij
wiel, dus spitsten wij extra onze ooren en
waren spoedig verdiept in 'n stukje land
bouwerstragedie. Verd. zei dat get.. Stuijt
hem overal belasterde, dat hij f 1000 had
gestolen. Op 22 Juni kwamen zij elkaar te
gen en 't was weer mis. Stuijt was toen op
hem ingevlogen en had hij, verdachte, zich
verweerd met 'n schotel, d.i. 'n stuk hout
met spijker, dienende voor hek afsluiting.
Stuijt, die bar op afbetaling sprak, deed
zeer komiek en knauwde er op zijn Abes-
moest zich heden verantwoorden voor 'n
geval van dierenmishandeling, gepleegd te
Broek op Langendijk, den 27sten Juni. Hij
zou toen een tiental schapen, op zich zelf
zeer tamme, goedige, zachte dieren, 'n lang
touw om den hals hebben gebonden en zoo
de wagen hebben opgesleurd, zoodat de ar
me beesten, bijkans stikten, terwijl dit ge
paard ging met stokslagen en schoppen
van geklompte voeten tegen lichaam en
snuiten. Albert Wever, toevallig passeeren-
de, vond dit zóó walgelijk, dat hij aangifte
deed. Borst deed 't voorkomen, alsof de
aanbrenger van 't geval, 'n soort wrok te
gen hem had, omdat hij hem als knecht
had ontslagen. Een tweede getuige, de 63-
jarige Abraham Dekker, die tegenover den
verbalisant had gezegd, dat hij 't walgelijk
vond, dat trappen en schoppen, die nota-
bene zelfs had geholpen de stok op te
speuren, stond nu zoo ellendig te draaien,
dat de verbalisant, brigadier v. d. Bosch,
toevallig aanwezig, werd opgeroepen. Deze
hield zich aan 't verbaal, zoodat de hou
ding van Dekker onbegrijpelijk was en 't
vermoeden stijgt, dat deze onder sterke
dwang van Borst staat.
De Officier, dit 't geval belangrijk genoeg
vond, maar klaarheid, volledige klaarheid
wenschte, eischte schorsing der zaak en
gelaste verder dat er een derde getuige zou
worden opgeroepen, die naar wij hopen,
licht zal kunnen brengen.
Helder.
EEN ONVERKWIKKELIJKE BIERAFFAI
RE, OF DE BEDRIEGER BEDROGEN.
De naam Heinekens, doet 'n echte bierlief
hebber watertanden van genot. Hier was
bepaald Riekele Johannes W., banketbak
ker te Den Helder ook van op de hoogte,
want naast allerlei heerlijke room taartjes en
koekjes, verkocht deze bakker ook fleschjes
pilsener van 'n Hengelosche brouwerij. Daar
de biertjes niet erg hard gingen, omdat de
naam onbekend is, was de bakker zoo vrij
geweest er etiketten van de Heinekens brou
werij op te plakken, met 't gunstige gevolg
dat er spoedig heel wat omgezet werd.
Maar de dwëegkwakker, die het succes al
naar z'n hoofd begon te stijgen, had niet
gerekend op Pieter Luyek, hoofdagent van
de Heinekens fabrieken, die natuurlijk su
biet werk maakte van deze trouweloosheid
in den handel, waarop 'n maximum straf
van 6 maanden of f 600 boete staat.
Verschillende gedupeerde winkeliers, die
bij den verdachte hadden gekocht hij
bleek dus nog groothandelaar te zijn on
derstreepten ten volle hoe zij leelijk waren
bedrogen. Maar de officier die 't woord nam,
liet leelijk voelen, hoe deze bedrieger zich
zelf had bedrogen en vroeg de zeer hooge
boete van f 200'of 60 dagen rijks brood eten.
Begrijpelijker wijze sloeg de verdachte bij
na achterover van de schrik.
De politierechter deed wat water bij deze
bieraffaire en bepaalde de uitspraak op f50
of 20 dagen. De in beslag genomen fleschjes
bier, die ter tafel werden gebracht, vervie
len aan vrouwe Justitia, die ze misschien
bij 't diner zal verwerken.
Helder.
EEN HELDERSCHE NACHTAVONTURIER
Nogmaals maakte Den Helder geen uit
zondering op de al veel herhaalde regel.
Bij de rechtzittingen neemt Helder door
gaans het leeuwenaandeel en sluit altijd de
rij. Ook thans was 't slot een Heldersch knal
effect. In den nacht van 16 op 17 Mei, onge
veer twee uren, gingen eenige jongelui in
vroolijke stemming huiswaarts. De vroolijke
stemming kwam natuurlijk van 't offeren
aan de beruchte Bachus. Het groepje be
stond uit den electricien Jan Sch., 28 jaar,
die als verdachte optrad, en de getuigen
Mattheus Smits, kleermaker en Dorus Dort-
mundt, monteur.
Toen dan na veel omzwervingen de Spoor
straat was bereikt, piepte Sch. er tusschen-
uit en was ineens verdwenen. Smits wan
delde met zijn vriend verder en ging een
portiek van den heer Gerrit van Baaren be
vuilen. Doch hij had nog geen stap in de
portiek gezet of met een donderende klap
viel de automatische weegschaal neer, ter
wijl de verdwenen Sch. hollende wegvlucht
ten. Maar hij werd slachtoffer en moest zich
verantwoorden wegens vernieling.
Hij trachtte nog de schuld op zijn kornuit
Smits te werpen, wat hem niet gelukte en
hem lang niet ten goede kwam.
De officier trok flink van leer en eischte
f 60 boete of 30 dagen.
De politierechter, die wel wist dat ver
dachte wegens geregelde werkloosheid zoo
veel niet kon betalen en die den man een
rem wilde geven, gaf f 25 of 15 dagen, be
nevens 2 maanden voorw. gev. straf met 2
proefjaren en toewijzing der vordering ad
f 47.
DE KLEINSTE REPUBLIEK TER
WERELD TRACHT HAAR ONAF
HANKELIJKHEID TE BEWA-.
REN
Andorra, October 1930
De kleinste republiek ter wereld, bet
berglandje Andorra met zijn iets meer
dan 5000 inwoners, die in dertig dorp
jes in een dal van de Pyreneeën wo
nen, heeft haar uiterlijk onder den in
druk van den Spaanschen burgeroor
log geheel veranderd Een politiemacht
van dertig Fransche genarmen waakt
over de politieke en staatsrechterlijke
onschendbaarheid va nde republiek die
haar ontfhankelijkheid in het jaar 1278
gekregen heeft en in het jaar 1806 van
Napoleon een grondwet ontving. De
Fransche gendarmes patrouilleeren op
het oogenblik de hoofdstad van het
land en de wegen af. Aan de openbare
gebouwen zijn plakkaten opgehangen*
waarop te lezen staat, dat alle bijeen
komsten van buitenlanders verboden
zijn. Dit verbod geldt bijzonderen na
druk voor de vertegenwoordigers van
linksch Spaansche organisaties, zooals
de Consejo Nachinal de Trabajo, den
Nationalen Arbeidsraad en den Bond
van Iberische Anarchisten. De raad
van vierentwintig, de regeering van
Andorra, dat onder de souvereiniteit
van Frankrijk en den Spaanschen bis
schop van Urgel staat, zoekt uit vrees
voor het overslaan van de revolutie uit
Spanje hulp bij de Fransche regeering
zoolals zij dit reeds in hét jaar 1933
gedaan heeft, toen een schaar van 60
jonge boeren het parlementsgebouw
van Andorra bezette enden Raad tot
invoering van het algemeene kiesrecht
voor mannen dwong, wat tenslotte na
„langdurige onlusten" ook gelukte In
dertijd herstelden Fransche gendarmen
weer orde en rust. Ook thans hebben de
regeeringsautoriteiten van de republiek
Andorra aan den bevelhebber van de
gendarmerie die eenigen tijd geleden
„Andorra la Vieille" binnenrukte, vol
ledige vri.jheid tot handelen gegeven in
alle aangelegenheden, die betrekking
hebben op de orde en rust van het land
Er werd echter uitdrukkelijk op gewe
zen, dat de gendarmerie uitsluitend als
politie- en niet als militaire macht te
beschouwen is; buitenlandsche troepen
kunnen het land niet betreden zonder
de territoriale integriteit van de repu
bliek te schenden.
Naar alle waarschijnlijkheid zal bin
nen korten tijd ook nog een Fransch
ski-regiment naar Andorra verlegd
worden -maar ook slechts met het doel
om de post uit Andorra over de
sneeuwbedekte Pyreneeën naar Fran-
kri.lr te brengen. Vroeger werd alle
post uit Andorra over Puigeerda in
Spanje naar het Fransche plaatsje
Bourg Madame gebracht. Dit is op het
oogenblik tengevolge van den burger
oorlog in Spanje onmogelijk. (v.p.b.)
24.
„Hij zal niet ver komen" verzekerde hij en
keek juist bijtijds op om zijn omvangrijke ge
stalte tuschen een bezwijmend meisje en den
harden weg te kunnen plaatsen. Meteen stond
hij op, nam de bewustelooze Barbara in zijn
armen en keek de straat af. Dennis was niet
meer te zien maar achter de ramen begonnen
hier en daar al nieuwsgierige gezichten te ver
schijnen. Daar was Keating niet erg op gesteld
en hij hinkte met zijn laat naar de open deur.
Door zijn scheen er tegen te stooten vond hii
in de hal een stoel, legde Barbara daarin en be
gon daarna den muur te betasten om den scha
kelaar te vinden.
Toen het licht aan was, keek hii eens rond en
luisterde Er was in het huis niets te hooren, en
een oogenblik wist hii niet, waar hij aan toe was
Hij zag het naambord. De bewoner van flat 1,
Smythe, was volgens het kaartje niet thuis.
Evenmin mevrouw Hillborough van flat 2,
maar de heer Ralph Teyst was thuis. Niet thuis
zou meer overeenkomstig de waarheid, geweest
zijn, overpeinsde Keating, terwijl hij bedenke
lijk naar Barbara keek. Hij vond het kil in huis
Daarom trok hii zijn jas maar uit en sloeg die
om haar heen.
Juist was hij aan 't overleggen of het raadzaam
zon zijn. haar naar boven te brengen, toen hii
den vreedzamen blik van detevtive-sergeant
Brown ontmoette, die in de deuropening stond.
„Kerrow zit achter hem aan, mijnheer" meld
de hij.
Keating knikte.
„Ik dacht wel, wat we niet lang zouden hoe
ven te wachten, eer onze Dennis het een of an
der ging ondernemen' zei hij langzaam. „Kom
mee naar boven".
„En de dame hier, mijnheer? Zal ik haar mee
nemen?".
„Iemand zal dat in elk geval moeten doen,
dus vooruit maar!"
Hii ging opzij en liet Brown met Barbara in
de armen voorgaan. De drie trappen van dit
huis waren de langste en moeilijkste die Keating
ooit beklommen had. Hij bedacht er nieuwe en
hoogst oorspronkelijke benamingen voor. eiken
keer dat de gekwetste teenen van zijn linkervoet
met een trede in aanraking kwamen. Boven op
den overloop vond hij 'n schakelaar en maakte
licht. Haast het eerste, wat hij zag was een voet
die uit de deuropening stak en waarvaan een
roode pantoffel afgegleden was. Hij knikte in
de richting van het lijk en zag in een oogopslag
alles, wat hij wilde weten.
„Je zoudt dat kind beter naar haar slaap
kamer kunnen brengen" zei hij over zijn schou
der heen. „Als ze bijkomt en Ralph ziet...."
„Is hij dood?"
„Dat hoop ik voor hem".
Keating liet zich op zijn knieën vallen en
stelde een haastig onderzoek in. Hii was daar
nog mee bezig, toen hij achter zich een zwak
geluid hoorde. Hii wendde zich om en begreep
dat Barbara aan Brown's armen ontsnapt was
Gefascineerd stond zii naar haar vaders stoffe
lijk overschot te kijken.
„Je koD beter naar je kamer gaan, jonge da
me". bromde Keating en maakte een beweging
om zich tusschen haar en Ralph's gezicht te
plaatsen. Zij wankelde een beetje en ging zon
der wat te zeggen de zitkamer in. Keating
haalde de schouders op en volgde haar. Op een
tafel bij.het raam stond een telefoon; hij nam
den hoorn op en vroeg een nummer aan. Zoo
dra hij verbonden was met den politie-dokter
der divisie, lichtte hij dezen vlug en zakelijk in
en hield een tweede gesprek met de Mortuary.
Daarna wendde hij zich weer tot Barbara, die
in een leunstoel zat en recht voor zich uit staar
de.
„Je hoorde eigenlijk in bed te liggen" zei hij
ruw. „Maar als je je goed genoeg voelt om mij
te vertellen, wat er gebeurd is...."
„Ik voel me heel goed maar er is niet veel
te vertellen. Ongeveer twintig minuten geleden
werd ik wakker door een geluid, alsof er iets
viel. Ik ging naar de deur, opende ze en zag.
Zij hield op en Keating maakte den zin voor
haar af.
„Oom Dennis. Heb je het schot iiiet gehoord?"
„Neen". Zij sprak rustig, maar wel merkte
hij op, dat ze bleek was geworden. Een oogen
blik was hii bang. dat zij flauw zou vallen. Haar
eigenaardige kalmte.- was niet natuurlijk en hij
wist bij ondervinding, dat het een gevaarlijk
verschijnsel was. De reactie zou des te hevi-r
ger zijn.
„Ik geloof, dat je liever niet meer moest pra
ten", begon hij. Maar zij keek op en antwoord
de:
„U verwacht een zenuwcrisis niet? Wees
maar 'niet bang. De manier, waarop hij gestor
ven is heeft mij erg getroffen maar wat hij
dood is Ralph en ik waren geen vrien
den".
Zij keek langs hem heen en rilde. Keating
spitste zijn lippen bij het gemeenzame gebruik
van haar vaders voornaam. Zij zag het:
„Ralph en ik hebben ons nooit vader en doch
ter gevoeld" zei ze. „Ralph was niet van dat
soort. Hij haatte mij, en ik geloof, dat ik hem
ook haatte. Miin heele leven heeft hii al het mo
gelijke gedaan om mii verdriet te doen. Toch is
het moeilijk, hem te haten nu"
Keating bleef zwijgen. Hij dacht aan een ar
me vrouw, wier leven Ralph ook had bedor
ven.
„Hii was een lastig heer" zei hii weifelend.
Barbara antwoordde niet. Uit de gang kloriK
het geluid van voetstappen.
„Daar zullen de lni van Mortuary zijn" meen
de de inspecteur en stond op.
Hij was er bij, toen de grijze politiedokter den
doode vlug onderzocht en toen de meegekomen
beambten het lijk naar beneden brachten waar
de ambulance wachtte Keating en de politie
dokter drukten elkaar de hand en Keating
keerde naar Barbara terug Hij vond haar nog,-
zooals hij haar had verlaten, maar nauwelijks
hd zij hem terug zien komen, of zij barstte uit
in hartstochtelijke ontboezemingen:
(Wordt vervolgd.,
