TROOPER
Langendijker Groentenveiingen
AKKERTJES
Zoo'n Kiespijn
Boerinnen en plattelands
vrouwen bijeen,
Het pachtvraagstuk.
Feuilleton
De verbeterde stemming van
verleden week grootendeels ver
dwenen. - De prijzen zoo laag,
dat daling den minimumprijs
benadert. - Over t geheel slecht.
Roode kool lager. - Idem gele;
draait gedeeltelijk door Groo
ts aanvoer van witte kool - Mi
nimumprijs of l dubbeltje meer.
Draait gedeeltelijk door. - Lage
prijzen voor Deensche witte
kooL - Idem voor groene. - Met
de uien gaat het redelijk. - Voor
al nep en drielingen. - Te lage
prijzen voor peen en bleten.
Veel minder aanvoer van sla-
boonen. - Weinig goede kwali
teit. - Tomaten duurder. - Bloem
kool goedkooper. Snljboonen
duur. - Andijvie draait door of
brengt minimumprijs of iets meer
op. - Rammenas laag.
Konden we de vorige week meedeelen, dat
de tendens op onze groentenveilingen iets
beter was en waarschuwden we daarbij te
gen een optimisme, als konden we nu op
permanente beterschap hopen, deze week
heeft ons daarbij in het gelijk gesteld. Van
verbetering in vergelijking met de vorige
week was geen sprake en van enkele pro
ducten kwamen de prijzen weer op het oude
peil. Er zit nog weinig gang in de markt,
de handel is nog veel te gedrukt, bemoeilijkt
als hij wordt door tal van belemmeringen,
die een ruimeren armslag in den weg staan.
Gelukkig, dat de aanvoer van de verschil
lende producten niet groot is. Is er van een
bepaald artikel op zekeren marktdag een af
wijkend grootere aanvoer, dan is het .on
middellijk aan den prijs te merken. Erg
was dit niet, als deze wel een stootje naar
beneden kon lijden, doch dit is nu juist het
bedenkelijke: de prijzen zijn al zoo laag, dat
een vermindering niet te dragen is. Veel
meer dan de vastgestelde minimumprijzen
wordti er over 't algemeen niet gemaakt en
die zijn veel te laag. Wat zal dat worden
met de winterkool. Daarop is nu weer de
hoop gevestigd, doch ze is niet hoog gespan
nen. Moge Zwitserland al een navolgens
waardig voorbeeld hebben gegeven door de
invoerrechten deels te verlagen, deels in te
trekken, voor enkele tuinbouwproducten uit
deze streek, zoolang Duitschland en Enge
land voortgaan met hun maatregelen van
invoerrechten, contingenten, e.d., zoolang
zal Langendijk de noodlottige gevolgen van
de tegenwoordige invoerbelemmering-tac-
tiek ondervinden. Al zal de oogst van de
winterkool niet tegenvallen, als de prijzen
weer maar even boven de minimumprijzen
gaan, zal er van een loonende exploitatie
geen sprake kunnen zijn en raakt Langen
dijk al dieper in den put.
De meeste aardappelen kwamen aan de
veiling van den Noordermarktbond. Schot-
sche muizen kwamen er maar weinig meer.
Gewone Schotten brachten f 1.40—f 1.50 op.
Voor bonken werd f 2.10—f 2.30 betaald,
een enkel partijtje bracht iets meer op. Drie
lingen golden f 1.50—f 1.60. De meeste blau
we Eigenheimers werden voor f 2—f 2.20
verkocht; puike partijtjes brachten het tot
f 2.40. Blanke Eigenheimers weken maar
weinig van dezen prijs af. Schoolmeesters
werden voor f 1.40 verkocht, Robijn voor
f 1.60, Bevelanders f 1.60—f 1.90, ronde Du
ke voor f 1.50.
De hoogste noteering van roode kool was
f2.50 voor partijtjes vón de beste kwaliteit en
de gewildste sorteering. Deze prijs vormde
echter een uitzondering. Veel werd verkocht
voor prijzen, liggende tusschen f 1.30 en f 1.70.
Zelfs werden er nog partijen beneden dien
laagsten prijs verhandeld. Gemiddeld werden
in totaal aan beide veilingen ongeveer drie
spoorwagens per dag aangevoerd, een hoe
veelheid, welke toch gering moet worden ge
noemd.
Aanvankelijk handhaafde zich de betere
stemming, die vorige week voor gele kool
was ingetreden, doch later ging het daardoor
35.
In de duisternis en de stilte van Larry's
zitkamer kon hij het halfluide gesprek
tusschen Keating en Clem goed volgen Toen
er niets meer gezegd werd, sloop hij naai
de tafel en krabbelde iets op een stukje
papier. Daarna ging hij naar het raam,
waar hij een oogenblik bleef staan kijken
een slanke grijze gestalte, de oogen be
schaduwd door den neergeslagen rand van
een slappen hoed, en den mond verborgen
ontstane prijsavans weer verloren. De hoog
ste noieering was aanvankelijk f 1.70, later
daalde die tot f 1.40. Veel werd verkocht voor
f 1—f 1.20, minder voor f 1.20—f 1.40. Een deel
was bovendien nog onverkoopbaar en draai
de door. De aanvoer aan beide veilingen was
maar ruim 2 spoorwagons per dag.
Groot was de aanvoer van witte kool, be
stemd voor den inmaak van zuurkool. Hij
bleek eigenlijk te groot, want veel was bij
eerste aanbod niet te verkoopen en bij oyer-
veilen den volgenden dag draaide nog veel
door. Ofschoon de zuurkoolfabrieken op volle
kracht werken, is de voorraad blijkbaar te
groot. Een groote zeldzaamheid was het als
f 1.werd gemaakt. De meeste bracht 80
tot 90 cent op, de vrije 50 60 cent. In to
taal werden ongeveer 130 spoorwagons ver
handeld.
Ook voor de Deensche witte kool werden
lage prijzen besteed n.1. f 1f 1.20, een enkele
maal iets meer.
Groene kool kwam er nog vrij veel aan de
Bróeker veiling. Ook daarmee liep het niet
best. De hoogste noteering was f2.90, de laag
ste 90 cent. Gemiddeld zal ongeveer f 1.50 zijn
gemaakt., een te lage prijs voor dit product
van uitstekende kwaliteit.
Vrij goed ging het met de uien. Uit het
buitenland is er vrij goede vraag voor dit
artikel. Gewone uien brachten f 1.30—f 1.80
op, met afwijkingen daar beneden en boven.
Grove uien brachten ongeveer dezelfde prij-
achter een grijs-zijden sjaal. Even later
klom hij uit het raam en dook ineen op
het dak van een uitbouwtje, een paar voet
lager. Hij slaagde er in, het raam weer te
sluiten, juist twee seconden vóór Clem,
met Keating op de hielen, de kamer bin
nenkwam.
Keating reikte naar den schakelaar; en
toen het licht aanfloepte, keken de twee
mannen elkaar verbaasd aan. De heele ka
mer lag ondersteboven: wat zij een moment
tevoren hadden gevreesd, bleek zich be
waarheid te hebben. De Strooper was hen
vóór geweest. Papieren lagen door elkaar
gegooid, laden waren leeggehaald en het
heele meubilair was verschoven. Alleen
vlak bij de tafel was een stoel overeind
blijven staan, en ineens kwam Keating op
een idee. Hij voelde aan de zitting, zooals
hij verwacht had, was die nog warm, dus
moest de Strooper de kamer nog nauwe
lijks twee minuten geleden verlaten heb
ben. De inspecteur keek rond; zijn oog viel
op de deur van de slaapkamer, die
zooals hij bij ervaring wist naar de bad
kamer leidde, en zoo naar het platdak,
„Ik geef je een kans", wendde hij zich
tot Clem. „Ik moet den Strooper achterna,
maak jij je maar uit de voeten en zie, dat
niemand je te pakken krijgt".
Clem knikte en Keating ging behoedzaam
naar de slaapkamer. Eén blik zei hem,
dat ze leeg was, en hij trad de badkamer
binnen, Die was ook leeg, maar het boven
raam stond open en het was hem niet kwa
lijk te nemen, dat hij den weg, waarlangs
de Strooper zich toegang tot de flat had
verschaft, hield voor den weg, waarlangs
hij was ontsnapt. Op het oogenblik, dat
Keating die verkeerde veronderstelling
zen op. Voor nep en drielingen was de stem
ming beter. De eerste golden van f5.30f 6.40.
en de laatsten van f 2f3, al naar gelang
van kwaliteit. Ongeveer 25 spoorwagens
werden aangevoerd.
Wortelen brachten in den aanvang betere
prijzen op dan later. Kleine werden voor 50
a 70 cent verkocht, of draaiden door, groote
voor f 1f 1.60; sommige partijen brachten
later minder op.
De prijs van de bieten is nog al variëerend.
De groote brengen 50 cent of iets meer op.
Het meerendeel van de andere werd voor
f 1.10—f 1.70 verkocht.
Met den aanvoer van slaboonen zal het.
gauw gedaan zijn; de aanvoer begint sterk
te verminderen. Er is maar weinig prima
goed onder. Dit brengt prijzen van f 10—f 18
op. Het afwijkende goed ging van f3—f5,
al naar den aard van het kwaliteitsverschil.
Snijboonen uit de kassen waren duur; f24
tot ruim f28.—.
De tomaten waren aardig in prijs geste
gen. Voor A werd f 12.10—f 12.80 besteed,
B f 11 f 12, C f 10 tot f 11.50 en CC f3.20—
f5.70.
De bloemkool liep iets in prijs terug. Bracht
Lecerf aanvankelijk f 11f 16 op voor eerste
soort, later werd ze voor f6—f10 verkocht.
Reuzen golden van f5.50 tot ruim f7. Tweede
soort bracht f 1.50 tot ruim f 4.op.
De druivensoort Alicante, werd voor ge
middeld f20 verkocht, Frankenthalers voor
ruim f 18.Andijvie werd in vrij groote
hoeveelheden verhandeld. Een groot deel
was echter onverkoopbaar. De prijs was 50
tot 70 cent.
Rammenas bracht fl.60f2.50 op. Een
deel draaide door.
zijn voornaamste beheersrecht raakt versto
ken door .de wet.
Hoe oneindig beter, schoon ook eenzijdig,
is dan nog de Engelsche regeling, die bij
unreasonable disturbance (onredelijke op
zegging) vanwege den verpachter dezen
verplicht alle schade te vergoeden, maar
hem niet een pachter opdringt, dien hij
kwijt wil.
In de pachtverhouding is de goede trouw
zoozeer alpha en omega voor een behoorlijke
werking van het contract, dat het opdrin
gen van een pachter aan een verpachter
nooit tot iets goeds kan leiden.
De hier bedoelde mogelijkheid is
uitnemend in staat, wantrouwen en
chicanes op te roepen daar, waar
vroeger vertrouwen en welwillend
heid den grondtoon aangaven. Wel
is te verwachten, dat bij zulk een
regeling veel grond op een of an
dere wijze uit de pacht zal wor
den teruggenomen, omdat voor de
pachters de „aardigheid" er totaal
af is. Een volgende stap zou dan
zijn: dwang tot verpachten. En
weer een volgende: óf het maken
van de pachters tot eigenaren, ge
lijk in Ierland is geschied, óf so
cialisatie van den grondeigendom,
waarbij geleidelijk de nu nog zelf
standige pachters gesalarieerde zet-
boeren zouden worden.
Er is in dit ontwerp zoo weinig eerbied
voor den grondeigendom, dat niet eens
door een onderzoek van feiten is vastge
steld, of misbruik op groote schaal van het
recht van opzegging door den verpachter
dit krasse ingrijpen althans eenigermate
zou kunnen rechtvaardigen. Men is
doorgedraaid op het stokpaardje, dat de
om het uit te schreeuwen....
Natuurlijk kan alleen de tandarts Uw zieke
kies beier maken. Maar 's nachts, als de
f>ijn door de warmte van Uw bed hoe
anger hoe heftiger wordt, of als Ge door
Qw werk niet naar hem toe kunt gaan:
Neem dan één of twee van die onmiddellijk
werkende "AKKERTJES", die U van Uw
pijn verlossen. Ze nemen de zenuwprikke
ling weg, die de oorzaak van Uw lijden is.
Heb dus steeds een buisje "AKKERTJES"
bij de hand. In ontelbare gevallen zullen
ze U en Uw huisgenooten onschatbare
diensten bewijzen. "AKKERTJES" zijn ook
ongeëvenaard door hun snelle pijnstillende
werking bij allerlei aandoeningen als
Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Lenden
pijn, Rheumatische pijnen, Vrouwenpijn,
Onbehaaglijkheid, Migraine en „Kater".
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
Volgens recept van Apotheker Dumonf
AKKER.CACHETS
pachter als economisch zwakkere tegen
de aanslagen van den verpachter als eco
nomisch sterkere 'door een sociale wet
moet worden beveiligd.
Spr. critiseerde de enorme macht, die
aan den rechter is gegeven met betrekking
tot den inhoud der loopende en nieuw te
sluiten pachtcontracten, waarbij deze, als
gold het rechtspraak, zijn wil aan par
tijen kan opleggen. Hij eindigde met den
wensch, dat de Kamer, bij het oordeel, dat
zij over dit wetsontwerp zal vellen, meer
oog zal hebben voor de eischen der ver-
deelende gerechtigheid dan voor partijpoli
tiek, daarbij het fabeltje van den zwakken
pachter en den sterken verpachter ver
wijzend naar het rijk, waaruit het voort
kwam: dat der verbeelding.
Dezer dagen kwam te Alkmaar in café
Switser de Bond van Boerinnen en Platte
landsvrouwen in gewestelijke vergadering
bijeen. Men verzoekt ons opname van het
verslag van deze vergadering, voorkomen
de in de Alkm. Crt. Wij laten dit verslag
hieronder volgen:
De presidente, mevr. Visser—Bakker uit
Wieringerwaard, uitte haar blijdschap in
haar openingswoord over de goede op
komst. Dankbaar gestemd was zij jegens
de pers, daar zij het prettig vond, dat het
werk van de vrouwen onder de aandacht
van het publiek werd gebracht, hetgeen de
ontwikkeling op het platteland ten goede
moet komen. Nadat mej. Kuiper de notulen
had voorgelezen, gaf mevr. Rol het jaar
verslag, dat blijde klanken liet hooren. De
bond is weder met 435 leden gegroeid, vijf
nieuwe afdeelingen zijn opgericht, vele
excursies zijn gemaakt, belangrijke verga
deringen gehouden. Mevr. Stolp uit de
Beemster gaf een overzicht van de finan
ciën, welke en batig saldo opleveren van
f 6.74, De voorzitster deelde mede, dat de
heer Hertog, architect te Haarlem, gaarne
lezingen wil houden over de woninginrich
ting. De heer Edw. Felster had zich aange
meld om filmavonden te geven. Spreekster
gaf den raad aan de afdeelingen, eerst
naar de onkosten te informeeren, daar men
op dit punt dikwijls voor onaangename
verrassingen komt te staan.
In de plaats van de voorzitster, die als
propagandiste hare werkzaamheden in den
bond voortzet, werd met algemeene stem
men mevr. Waiboervan Elteren uit Anna
Paulowna gekozen.
Na het opmaken van het jaarverslag be
reikte haar de tijding, dat in Twisk een
afdeeling met 48 leden is opgericht, waar
mee de vergadering in haar schik was.
Mevr. de Boer—Haringhuizen stelde voor,
de volgende vergadering in de Wieringer-
meer te houden, om daar de boerderijen
meteen te bezichtigen. Het meerendeel der
bezoeksters was voor Alkmaar als vergader
plaats. De presidente beloofde dit punt in
het bestuur nader onder de oogen te zien.
Mevr. v. d. Laan (Schermer) vroeg, of de
Boerinnenbond een geschenk ter gelegen
heid van het huwelijk van de prinses met
prins Bernhard zal geven. Zij vond dat wen
schelijk.
Mevr. v. d. Wal—de Boer wees er op, dat
er reeds een Centraal Comité opgericht
was. Wanneer iedere vereeniging apart iets
geeft, vreesde zii versnippering en ook te
groote opoffering wanneer men van vele
organisaties lid is. Mevr. GlijnisScher-
merhorn (Schermer), H.B.lid, achtte dit
juist, de Boerinnenbond kwam als zoodanig
niet in aanmerking. De presidente beloofde
het onder de aandacht van het hoofdbe
stuur te brengen.
Het dankwoord van mevr. Visser was te
vens haar afscheidswoord. Zij dankte de af
deelingen voor de prettige s amenwerking,
welke haar arbeid zoo gemakkelijk had
gemaakt. Mevr. GlijnisSchermerhorn
dankte haar in een gevoelvol speechje voor
de goede leiding, welke zij steeds gegeven
had. „Wij zien U noode heengaan", eindig
de zij, ,want Gij waart de rechte vrouw op
de rechte plaats."
De instemming van de vergadering zal
deze eminente leidster zeker getroffen heb
ben.
bezig, maar sprong als het ware de straat
over, het huis binnen, dat Clem bedoeld
moest hebben, en waarin hij een vage ge
stalte nog juist had zien verdwijnen, toen
hij van boven kwam. De deur stond open
en Keating keek in een onverlichte hal. Hij
nam zijn revolver in de hand, vóór hij
verder ging om eens te zien, wat er in dat
huis te koop was, maar behalve een trap
kón hij niet veel onderscheiden. Een kou
de tocht speelde hem langs het gezicht en
hij tuurde argwanend in alle richtingen
om den oorsprong daarvan op te sporen:
ergens moest nog een deur open staan.
Óp een moment hoorde hij een geluid en
hij draaide zich met een ruk om. Er
kwam iemand naar beneden.
„O, ben jij het?" vroeg een gerekte stem,
en tegelijkertijd ging het licht aan. Keating
keek in het prettig glimlachende gezicht
van Larry Wade, die tegen den post van de
trap leunde. De inspecteur gromde van
voldoening en bracht werktuigelijk zijn re
volver op één lijn met Larry's heup.
„Het ziet er naar uit," zei hij rustig
„alsof ik eindelijk vat op je gekregen hel/
Larry glimlachte nog.
„We zullen er niet om wedden, maar
waarom denk je dat?"
„Voor twee minuten is de Strooper hier
binnen gegaan," zei Keating gewichtig. „Ik
volgde hem en vond jou".
Larry's oogen werden kleiner.
„Dus hij is het geweest? Dan hebben we
juist een minuut, Keating, om het zaakje
hier te doorzoeken." Hij maakte een bewe
ging om den inspecteur voorbij te gaan,
maar vond zijn weg versperd.
„Ik wou jou anders eens doorzoeken,"
gaf Keating terug.
„Doe nou niet dwazer dan je al bent Ik
zeg je, dat we onmiddellijk het huis een
beurt moeten geven."
.Dadelijk misschien," stemde Keating toe;
„Omhoog."
(Wordt vervolgd.)
Rede van Prof. Bordewijk.
Voor den Nederlandschen Bond van Land-
verpachters sprak gisterenmiddag in de
„Harmonie" te Groningen Prof. H. W. C.
Bordewijk over den politieken strijd om het
economische pachtvraagstuk in Nederland.
Spr. begon met een schets van de histori
sche ontwikkeling van het pachtvraagstuk
hier te lande. Vervolgens ging hij na, het
geen in de verslagen der drie officieele com
missies: de Landbouwcommissie-Sickesz van
1886, de Staatscommissie voor den Land
bouw 1906 Lovink-Westerdijk, en de
Staatscommissie voor het pachtvraagstuk
1919Diepenhorst over het pachtvraagstuk
wordt voorgesteld. Ten slotte besprak hij in
het kort de beide ontwerpen-pacht-Donner-
Kan en het ontwerp 1935-van Schaik-Steen-
berghe-Oud. Het is daarbij duidelijk, dat 't
dubbele) verslag Ier commissie-Diepenhorst
op de ontwerpen van 1929 en 1935 den mees
ten invloed heeft uitgeoefend, al zijn er be
langrijke afwijkingen.
Voor de beoordeeling van de aanhangige
wet is het continuatierecht van het meeste
belang. Hierop is het ontwerp-1929 in de
Eerste Kamer gestrand. Het is daarmee een
eigenaardige geschiedenis. Noch de Staats
commissie van 1906, noch de commissie-Die
penhorst wilden er aan. Op dit wel meest in
grijpende punt wijken dus de wetsontwer
pen van 1929 en 1935 af van hetgeen die
twee zoo deskundige staatscommissies mo
gelijk en toelaatbaar ooideelden. Dit geeft te
denken. Het gaat hier om de wellicht groot
ste besnoeiing van het grondeigendomsrecht,
die ooit in overweging is genomen. Het ont
werp van 1929 kende gedwongen verlenging
voor 'n gelijk tijdvak, als waarvoor de over
eenkomst was aangegaan, met verdere be
paling, dat niet meer dan twee keer mocht
worden verlengd en ten hoogste voor tien
jaar samen. Daarbij bleef de pachtsom bui
ten schot, zeer ten nadeele van den ver
pachter, daar immers de pachters alleen ver
lenging zouden eischen wanneer de pachten
stegen. Eerst bij de behandeling in de Twee
de Kamer veranderde de regeering dit al
dus, dat de kantonrechter den pachtprijs
zou kunnen vaststellen. Het huidige ont
werp zoekt een middenweg en heeft daar
toe uitgedacht, dat, behoudens een paar on
beduidende uitzonderingen, alleen pacht
voor onbepaalden tijd mogelijk zal zijn. Het
continuatierecht schuilt nu in de regeling
van de opzegging.
Zegt de pachter schriftelijk met een
termijn van ten minste 18 maanden
op, dan gebeurt er wettelijk verder
niets. Maar zegt de verpachter op,
dan zijn er velerlei haken en oogen.
De bekende eenzijdigheid, waarvoor
de wet te hoog moest staan.
Gaat de opzegging uit van den verpachter,
zoo kan de pachter binnen een maand haar
nietigverklaring vorderen. Is de pachter niet
„behoorlijk" zijn verplichtingen nagekomen,
zoo blijft de opzegging geldig. Was hij wel
een behoorlijk pachter dan wordt onder
scheiden tusschen drie gevallen van schade
voor den verpachter bij voortduren van de
overeenkomst: 1. geen of geen ernstige scha
de; 2. ernstige, maar niet zeer ernstige scha
de en 3. zeer ernstige schade. Van een en
ander hangt af, of de opzegging wordt nie
tig verklaard dan wel gehandhaafd blijft.
De bescherming van den pachter gaat zoo
ver, dat, al is ook de schade bij verlenging
voor den verpachter ernstig, deze toch moet
berusten in de continuatie wanneer de pach
ter kan bewijzen, dat zijn schade bij niet
continueeren zeer ernstig is en schadevergoe
ding voor hem geen redelijke compensatie
zou vormen. Moet hiervan geen willekeur
komen, juist in die talrijke gevallen, welke
zullen liggen op de zoo vaag gehouden zo
nes van grenzen mag men niet spreken
die niet-ernstig, ernstig en zeer ernstig zoo
genaamd gescheiden houden. Dit is een
onaanvaardbaar staal' van wetgeving, waar
bij de wet alles op don rechter afschuift, ver
mits hij zelf geen kans ziet tot een „behoor
lijke" regeling. Om tot deze wonderlijke con
structie van het langs een omweg gehand
haafde continuatierecht te komen, was noo-
dig het vrijwel algeheele verbod van pacht
voor bepaalden tijd, hoewel dit laatste
systeem sinds jaar en dag het in den land
bouw vrijwel eenig gevolgde was. Welk een
inbreuk op het recht van beide partijen,
haar belangen in vrijheid en gemeen over
leg contractueel te regelen. Wanneer nu nog
maar deze inbreuk de poort opende naar een
land van belofte. Procesluchtige pachters
kunnen nu een kansje wagen. En de ver
pachters, die zouden willen opzeggen, zullen
zich wel zeer bedenken, voor zij hun hand
steken in dit wespennest waarin hun funda
menteel recht van eigenaar om uit te ma
ken, wien zij als pachter willen handhaven
en wien niet, is omgetooverd. Spr. ziet hier
bij niet voorbij de verzachting aangebracht
bij art. 39, waardoor de verpachter om de
tien jaar even den strik om zijn hals kan
losmaken. Deze concessie heeft zeker betee-
kenis. Maar het groote gevaar ligt altijd in
den eersten stap, en die is: dat de verpach
ter tegen zijn wensch en ondanks zijn aan
vorm en termijn voldoende opzegging, van
maakte, ontdekte Clem wat anders, name
lijk een blad papier op de tafel, dat de iden
titeit van den vorigen bezoeker afdoende
vaststelde.
„Wie 't eerst komt, 't eerst maalt", las
Clem. „Dat is zeker: iemand die stalen ze
nuwen heeft", mompelde hij bij wijze van
commentaar. Maar op slag maakte de half
bewonderende uitdrukking van zijn ge
zicht plaats voor het gewone, wezenlooze
masker. Door blik noch beweging verried
hij, wat hij in den spiegel tegenover het
raam had gezien: het bovenste gedeelte van
een grijzen hoed, welks vorm nu onuit-
wischbaar in zijn geheugen geprent was.
Oogenblikkelijk verdween het spiegelbeeld
weer en de spiegel weerkaatste nog slechts,
het raam.
Clem drentelde wat om de tafel en kwam
als bij toeval' bij den muur waarin het
raam was, en waar hij van buiten niet ge
zien kon worden. Hij drukte zich er plat
tegen aan, schoof zich zijdelings vooruit
en loerde, zonder zich bloot te geven,
voorzichtig naar buiten.
Vaag onderscheidde hij de gestalte van
een man in het grijs, die het schuine dak
van den uitbouw afklauterde, en Clem's
oogen schitterden. Hij wist niet, waarom
de Strooper gebleven was, in plaats van
onmiddellijk te vluchten, maar zijn gedach
te was dit heerschap eens aan zijn mouw
te trekken. Op hetzelfde oogenblik hoorde
hij Keating terugkomen, en omdat een
nieuwe ontmoeting met den inspecteur niet
in zijn lijn lag, maakte hij zich uit de
voeten.
Hij nam de treden bij drie tegelijk en
kwam ongehinderd beneden. Om den Stroo
per achter de huizen bij de garages te
ontmoeten, moest hij om het blok heen loo-
pen, maar hij voorzag de mogelijkheid, dat
hij hem nog in de open straat zou tegen
komen wat minder naar zijn zin was. Hij
aarzelde even, want hij was niet van plan
een fout te maken zooals bij een vorige ge
legenheid in Birmingham waar de man,
dien hij nu achterna zat, aan het langste
eindje getrokken had. Het litteeken was
nog duidelijk te zien.
Nog had Clem geen besluit genomen, toen
de moeilijkheid voor hem opgelost werd.
De Strooper was vlugger geweest dan hij
en kwam juist den hoek om, toen Clem
op het punt stond, de portiek van Larry's
huis te verlaten. De Amerikaan trok zich
onmiddellijk terug en zag vanuit zijn
schuilhoek den Strooper naar zich toe ko
men, die onder het loopen de sjaal voor
den mond wegnam.
Toen de Strooper op gelijke hoogte
kwam met de portiek, warin Clem hem
afwachtte, stond hij plotseling in den
verblindende lichtbundel van een zaklan
taarn, die hem juist de oogen trof.
„Hallo", teemde Clem, „op deze ontmoe
ting heb ik al lang gevlast. We hebben
samen nog verdomd!"
Stom verbaasd brak hij af en staarde een
seconde ontzet in het gezicht, dat zijn zak
lantaarn hem deed aanschouwen! Toen
zette hij een stap vooruit, en dat was zijn
ongeluk. Twee scherpe knallen vielen sa
men met den vuurstraal uit den rechter
zak van den Strooper. Clem tuimelde rug
gelings tegen den deurpost aan en gleed
op den grond, terwijl de Strooper met een
vluggen blik naar het huis de straat over
glipte en wegdook in de donkere portiek
van de tegenoverliggende flat.
Intusschen kwam Keating, die den vrij
gelaten gevangene weer terug wilde heb
ben, nu de Strooper ontsnapt scheen te zijn
de trap afhollen en viel in zijn volle lengte
over Clem heen. Onder vloeken en verwen-
schingen krabbelde hij weer overeind.
„Wil je rust gaan nemen?" snauwde hij,
maar zag dadelijk, dat er iets niet in orde
was. Clem's gezicht was vertrokken van
pijn, en zijn stem was niet veel meer dan
een flauwe zucht.
„Strooper huis hier tegenover
ik
Daarna rolde hij opzij.
Keating hield zich niet lang met hem
