TROOPER
Langendijker Groentenveilingen
Lli
OMGEVINGNIEUWS
Feuilleton
Nog drukte met koolhalen
hoe groot zal de verwachte
steun zijn? groote voorra
den stapelproducten ver
wacht maar de export...
weinig aanvoer aardappels
zelfde prijzen roodc
kool iets beter gele kool
buitengewoon slecht veel
draait door witte kool
minimumprijs en doordraai
en groene kool redelijk
geringe verbetering voor
uien - geringe aanvoer iets
minder lage noteering voor
peen bieten ongeveer het
zelfde druiven duurder
tomaten lager bloemkool
vrij stationnair rammenas
afwisselend andijvie slecht
bijna alles draait door.
Door het voortdurende ongunstige weer
is alle winterkool nog niet binnen. Zoo
vaak het weer het echter toeliet, was men
met het binnenhalen der kool bezig. Veel
gelegenheid om ander werk te doen bleef
er alzoo niet over. Niettemin moest geveild
worden, wat geen uit9tel duldde en meer
malen zal het ook wel voorgekomen zijn,
dat men naar de veiling moest, om wat
geld om handen te hebben. Want de groote
steunuitkeering laat nog wel een poosje op
zich wachten, al rekent men er op, dat zij
eerstdaags zal plaats vinden. Of er voor
Langendijk een belangrijk bedrag zal zijn
uitgetrokken, is ons nog niet bekend. Het
is te hopen van wel. De tuinders spannen
hun verwachtingen al niet zoo hoog meer,
want dat pakt altijd verkeerd uit. De be
dragen welke voor de verschillende produc
ten zullen worden uitgekeerd en over
welke tijdvakken, zijn echter niet bij de
bouwers bekend, zoodat ze nog niet kunnen
nagaan, hoe groot hun uit keering zal zijn.
Velen zijn er alweer, die zich de vraag
stellen, hoe het in den komenden winter
met de stapelproducten zal gaan. Dit is wel
zeker, dat de voorraden vrij groot zijn, veel
grooter dan het vorige jaar. Over de kwali
teit valt ook niet te klagen, zoodat, als het
weer wat meeloopt, er enkele factoren aan
wezig zijn, die voor het verkrijgen van een
goede uitkomst, maar slecht kunnen wor
den gemist. De groote vraag is het echter,
hoe het met don export zal loopen. 'Over 't
algemeen is men daarover niet zoo erg ge
rust. De economische vrede is nog op verre
na niet geteekend. Als men zoo nagaat, wat
er in Duitschland en ook wel in Engeland,
onze voornaamste afzetgebieden in Novem-
bertijd, wordt gedaan kan men niet al te
gerust zijn. Vooral in Duitschland is het
streven naar zelfvoorziening nog krachtig,
zoodat alleen in den grootsten noodzaak
eèn beroep op buitenlandsche producten
wordt gedaan. Dat blijft voor Langendijk
het cardinale punt.
Het verloop aan de beide veilingen was
ook dezo week weer weinig bemoedigend.
Zoo goed als alle producten waren spotgoed
koop Aardappelen kwamen er maar wei
nig meer; op sommige dagen kwam er
van dit artikel zelfs niets aan de markt.
Schotsche muizen, middelbare grootte brach
ten f 1.70 f 1.80 op, grove f 2.30. Blau
we aardappelen werden voor f 1.60 tot fl.80
verhandeld, Red Star voor f 1.80 en Beve
landers ook. Blauwe Eigenheimers brachten
f 1.50 f 2.80 met voor enkele partijtjes 1
of 2 dubbeltjes minder.
Met de roode kool liep 't een weinig beter
58.
„Verstandig jij! Ja, maar toch niet zoo
verstandig, dat je aan je graf zult ontsnap
pen. Ja, je graf! Ik heb het voor superinten
dant Kaye gegraven, en superintendant Kaye
moet er in zy aan zjj met Larry Wade!
Een ongelukkige jonge man was dat! Hij
wou zich voordoen als superintendant Kaye
en dat is zijn dood geweest. Als ik me had
kunnen herinneren, waar ik zijn oogen tevo
ren had gezien zou ik hem hebben laten
ontsnappen."
dan de laatste weken. Toch draaide afwij
kende kwaliteit nog gedeeltelijk door. De
hoogste noteering voor het mooiste goed
was f 2.20 welke prijs later weer daalde tot
f 2.- en f 1.80. Groote kool en afwijkende
kleinere werd voor f 1.- of iets meer ver
kocht. Nog altijd ging, het buitengewoon
slecht met de gele kool. Ofschoon de aan
voeren toch niet bovenmate groot zijn, kan
er maar weinig van worden verkocht. Het
grootste gedeelte draaide weer door, zoodat
dit naar de koeien ging. Wat verkocht werd,
bracht f 1.- of soms f 1.10 op. Dat dit verre
beneden den productieprijs is, is wel te
begrijpen.
De aanvoer van gewone witte kool heeft
niet zoo heel veel meer te betcekenen. In
de plaats daarvan treedt de Deensche witte.
Daar de gewone witte bestemd is voor
zuurkool, en de zouters groote Deensche wit
te hiervoor prefereeren, draait een deel van
de eerste door. Het verkochte bracht 80 ct.
op, den minimumprijs. Deensche witte werd
verkocht voor 80 a 90 cent, maar de lich
tere sorteering was ook onverkoopbaar, zoo
dat ook van de witte kool een deel als
veevoeder werd gebruikt.
Aan de veiling van de Langendijker
Groentencentralc werden eiken dag partij
en groene kool aangevoerd. Voor de groot
ste werd f 2.- tot f 3.- besteed, kleinere
brachten f 1.-40 f 1.60 op, afwijkende
f 1.10 f 1.30.
Ongetwijfeld als gevolg van de drukte
met het binnenhalen der kool is de aanvoer
van uien nog gering; de tijd voor uitzoe
ken en aanvoeren ontbreekt. Dit is mis-
W1NKEL
Op Zondag 15 November gaf Winkel's
Tooneelclub in het lokaal van den heer R.
Laan een uitvoering van het blijspel „Broe
ders Vrijmetselaars", onder regie van den
heer H. Slikker. De zaal was matig bezet,
wat vermoedelijk wel zijn oorzaak vond in
het buitengewoon slechte weer en mede het
feit, dat bovenbedoelde vereeniging op Dins
dagavond a.s. nog een uitvoering geeft.
Max Broks is sedert eenige weken on
bestorven weduwnaar daar zijn vrouw op
reis is en maakt van haar afwezigheid ge-
(mis)bruik om met zijn vriend Frans de
bloemetjes eens flink buiten te zetten, zeer
tot ergernis van het oude familiestuk, de
dienstbode die haar meening over meneer
niet onder stoelen en banken steekt.
Een telegram, dat mevrouw Broks weer
terug komt, brengt Max tot wanhoop daar
hij haar beloofd heeft tijdens haar afwezig
heid als broeder-vrijmetselaar tot de loge
toe te treden waar echter niets van geko
men is. Vriend Frans brengt uitkomst met
een plan en als de vrouw, Carolina, thuis
komt, vertelt Max haar tot haar groote
vreugde, dat hij tot de loge is gaan behoo-
ren en als zij het een en ander daar van
wil weten beroept hij zich op zijn broeder
schapsgeheim. Als het bericht komt, dat de
schoonouders van Max op komst zijn en
Max bekend is dat schoonpapa grootmees
ter van de orde is, is hij radeloos en weer
is het vriend Frans die uitkomst brengt.
Als de familie gearriveerd is, zien we Frans
als een knappe jongedame, waarmede
schoonpapa het weet aan te leggen en tij
dens een onderhoud weet Frans, nu Frans
je, schoonpapa te overtuigen, dat hij zijn
dochter is van voor zijn huwelijk.
Om kort te gaan, het is Max om f12000
te doen voor uitbreiding van zijn fabrieic,
waaraan zijn schoonvader hem helpen zal,
maar voor het zoover is, gebeuren er nog
vele onaangename dingen, temeer, daar de
schoonvader evenmin vrijmetselaar is, maar
deze omstandigheid als camouflage ge
bruikt voor een wekelijksche uitgaansavond.
Bepaald oerkomisch is het als zij elkaar op
de gewaande manier van begroeting van
Zij zweeg even en staarde door het raam.
„Het graf," fluisterde ze. „En niemand zal
het ooit weten, Kaye. Geen hulp van al die
gezonde menschen met hun garnalenhersens
zal je baten. Jan ligt hulpeloos boven, her
senschudding die prachtige gezonde her
sens! Juffrouw Greer, met haar vuile ziel,
heb ik aan haar bed gebonden, waar ze voor
myn part mag verrotten en die verstan
dige intrigeerende Larry ligt te sterven."
Zij keek naar op den bewusteloozen Larry
en gaf hem een schop. Een zwak gekreun
ontsnapte den gewonde en de schrikkelijke
gfjns verscheen weer op haar gezicht.
„Daar heb je nou jullie verstandige men
schen! Jan, die altyd hier in de kamer plan
netjes zat te maken die stommeling! Zou
hij het ook gedaan hebben, als hy geweten
had, dat ik in de garage aan mijn dictograaf
al zjjn samenzweringen kon afluisteren? Zelfs
nu weet hij nog niet, hoe ik Clem vóór kon
z\jn, toen die Larry's flat wou overvallen."
Die herinnering scheen haar pleizier te
doen, want ze lachte stilletjes.
„Ik heb alles gehoord, Kaye, aan mijn dic
tograaf die heeft mij een hoop verteld. Zoo
kon ik vóór Clem op Larry's flat zijn, maar
ik vond zijn strookje niet. Hij was verstan
dig, die en ik kon niet lang zoeken, omdat
je dikkoppige Keating met Clem naar boven
kwam ik vraag me af, hoe die verliefde
suffer mfj herkende? Maar hij heeft er voor
betaald, voor zijn ontdekking! Ik heb hem
neergeschoten, Kaye ben er vandoor
gegaan door de deur van de flat er tegen
over."
Kaye luisterde met aandacht, hoewel hy
schien nog maar gelukkig, daar anders te
verwachten was, dat de prijzen nog slech
ter zouden zijn. Met de nep liep hot nog
al, doch daarvan kwam al heel weinig.
Er werd f5.f 6.40 voor besteed, al naar
gelang van kwaliteit. Middelbare uien wer
den verkocht voor f 1.50 f 1.70, drielin
gen voor f 1.40 f 1.70 met kleine afwij
kingen, grove voor f 1.70 f 2.-, wat dus
een geringe verbetering beteekende. De
vraag uit het buitenland is gelukkig nog
bevredigend.
Voor wortelen was iets meer belangstel
ling. Groote werden aan de Broeker veiling
verkocht voor f 1.30 f 1.50, enkele par
tijen liepen zelfs tot f 1.70. Kleine brachten
meestal 50 tot 60 cent op, al werd een enke
le maal iets meer besteed. Mooie kleine
bieten brachten tot f 1.50 op, groote door
gaans 50 80 cent, wat dus iets meer is
dan den laatsten tijd werd besteed.
Tomaten waren iets lager in prijs. De A
sorteering bracht f 8.S0 op, B f i0.70, C.
f 5.10 f 5.60 en C.C. f 2.- f 2.70 De
aanvoer van druiven was ook niet groot.
Dit was wel jammer, daar de prijzen sterk
op liepen. Voor Alicante werd zelfs tot ruim
f 40.- betaald. De laagste noteering was
f 23.10 Een enkel partijtje kassnijboonen
deed f 27.- De mooiste bloemkool Lecerf
werd voor f 4.80 f 7.- verkocht: de aan
voer hiervan wordt al kleiner. Lecerf bracht
f 5.10 f 10.40 op. Tweede soort werd voor
f 1.60 f 2.90 verhandeld.
Er is rammenas voor 40 90 cent ver
kocht Echter werd ook f 1.90 f 2.20 be
steed, in ieder geval een veel te lage prijs.
Tenslotte hadden we nog de andijvie, die nu
in kisten of manden werden aangevoerd,
netjes schoongemaakt. Al zag ze er appetij-
telijker uit, er werd slechts 50. of zelden
60 cent voor betaald, terwijl zeer veel door
draaide.
vrijmetselaars ontmoeten, zoodat de eene
verwarring op de andere volgt.
Het slot behandelt de ontknooping, welke
eindigt met een stuk of wat verlovingen.
Het aanwezige publiek heeft onverdeeld
genoten van dit stuk en is zeer geschikt om
eens gezond te laten lachen.
Over de spelers kunnen we kort zijn; de
heer H. Slikker beeldde op waarachtige
wijze de jichtige oude schoonvader uit, die
echter nog verzot op een groen blaadje is
en we zien direct, dat we met een doorge-
winterden tooneelspeler te doen hebben.
Mevrouw Kooij—Boogaardt was als schoon
moeder, die de puntjes op de i's zet, een
partneres, die zich wonderwel bij de figuur
van schoonvader aanpaste. Een zeer dank
bare rol had de heer K. Leguit. vooral als
jongejuffrouw Fransje, waar hij een groot
succes mee had. De heer Honingh speelde
de moeilijke en ingewikkelde rol van Max
goed en in dit soort rollen is hij steeds
goed te noemen, evenals Mevr. BartHol-
lenberg in haar rol van Barbara, de wan
trouwige bijgeloovige dienstbode. De heer
Werner-Christoph mócht er als vervelende
dwarskijker zijn,' evenals "de andere -mede-
spelenden, waarvan we vooral mej. A. Wit
niet mogen vergeten als de vrouw van Max.
Twee jongedames debuteerden in dit stuk
en wel N. de Bruijn en G. Kollenberg, die
van hun meer ondergeschikte rol gemaakt
hebben wat er van hen verwacht mag wor
den en we twijfelen niet, of ook zij zullen
tot zeer bruikbare krachten gaan behooren,
hoewel zij nu in hun rol nog iets teveel
zich zelven waren.
Over 't algemeen waren de spelenden goed
rolvast, wat het stuk vooral zeer ten goede
kwam. De grimage van den heer E. Kasten
was bijzonder goed, zoodat alles mooi ge-
tvoeerd was. Niet weinig zal de uitbreiding
van de collectie pruiken hier toe bijgedra
gen hebben.
Voor de uitvoering op heden Dinsdag, kun
nen we een bezoek warm aanbevelen, mede
omdat de opbrengst van deze uitvoering
ten goede komt aan het Genootschap, voor
uitzending van zwakke kinderen naar her-
stellings- en vacantie-oorden.
De heer K. Leguit alhier is bereid gevon
den het muzikale gedeelte van dezen avond
te verzorgen met de nieuwste Philips radio
toestellen.
zorgvuldig elk teeken van belangstelling ver
meed.
Het geluk was met onzen Clem," vervolg
de Barbara peinzend. „Hij was niet dadelijk
dood. Maar hij was zoo dwaas om terug te
lceeren naar Reigate die gek! Hij wist,
wie ik was en toch keerde hij terug. Mis
schien om Jan te waarschuwen. Was dat
loyauteit van hem? In dat geval heeft hij
het duur genoeg betaald. Ik wachtte hem op,
en hoewel hy achterlangs kwam, zag ik hem
den tuin in wankelen. Ik was het, die de
beestachtige Alice Greer knevelde en .die
Clem den tweeden kogel gaf, om zeker te
zijn, dat hij me niet meer voor de voeten zou
loopen!"
Ze begon weer luid te lachen en schudde
van pleizier.
„Jan heeft nooit geweten, wat 't me kostte
om me slapend te houden, toen hy mij met
alle geweld wakker wou maken. Hij is niet
erg snugger. Hij dacht zelfs, dat er twee
poeiers in mijn slaapdrankje gedaan waren
en dat was ook zoo, maar ik heb het niet
uitgedronken, o neen! Ik liet hem net naar
mijn pijpen dansen als ik verkoos als de
poppen in een poppenkast, en ik trok aan de
draadjes. Je zei, dat myn moeders familie
aanleg hadden voor krankzinnigheid, maar ze
heeft ook een groote beroemde tooneelspeel-
ster voortgebracht mijn moeder, en een
nog grootere onbekende tooneelspeelster
myzelf."
Die inval verschafte haar veel genoegen,
en het krankzinnige licht in haar oogen
vlamde op, toen zij 't over haar eigen ver
nuft had.
Jij bent het geweest, die Clem gevonden
heeft, is 't niet, bemoeial? Je vond hem,
waar Jan hem had neergegooid, en met mijn
wagen heengebracht. Hij dacht, dat ik dat
niet wist en 's morgens wilde hij doen, alsof
er niets gebeurd was. Maar jij wist 't, is
't niet, mijnheer de detective? O ja jy
wist alles ik verwonder me, dat ik je niet
eer door heb gehad!"
NIEUWE NIEDORP
In de bovenzaal van de Prins Maurits
hield de heer Molenkamp een rede voor de
hier voor korten tijd terug opgerichte af-
deeling van het N.A.S., over de devaluatie
en haar gevolgen voor de arbeidersklasse.
De vergadering was slecbts matig be
zocht. Spr. verklaart, dat wanneer het van
Minister Colijn afhing, de gulden nog de
waarde zou hebben van voorheen. Op in
ternationaal terrein zijn krachten aan het
werk geweest, die de Nederlandsche regee
ring tot deze devaluatie hebben gedwongen.
De Ned. regeering stond op hel standpunt
den kostprijs in verhouding tot het geheel
te maken en door die aanpassing en het
naar beneden brengen van het levenspeil
der arbeidende klasse de gevolgen van de
crisis te ondervangen om alzoo weer met
andere naties op de wereldmarkt te kun
nen concurreeren.
De Regeering kan echter niet met succes
de crisis het hoofd bieden want de crisis
is een internationaal verschijnsel. Zonder
en met de gedevalueerde gulden kunnm
we onze goederen toch niet op de buiten
landsche markt brengen vanwege het tol-
murensysteem. Duitschland zal probeeren
zich van alle invoer onafhankelijk te ma
ken want door haar afhankelijkheid heeft
ze den oorlog van 19141918 verloren. Nu
onze munt is gedevalueerd is er geen hin
derpaal meer om de Ned. bezittende klasse
vast te koppelen aan het Engelsch en
Amerikaansch kapitalisme. Zitten we eco
nomisch aan dat bloc vast dan zitten we
er politiek ook aan vast en barst de nieu
we wereldoorlog uit dan staan we hierdoor
aan den kant van Engeland-Amerika-Frank
rijk. Zoo heeft de arbeidende klasse geen
voordeel, maar schade van de devaluatie.
In de pogingen van de kapitalistische
klasse om aan de crisis te ontkomen, gaat
ze overal allerlei fascistische maatregelen
toepassen. De wapenen waarover het prole
tariaat voorheen beschikte, worden haar ge
leidelijk ontnomen. De vakvereenigingen en
politieke partijen zullen daartoe kapot ge
maakt worden. De rechten van den burger
worden ingeperkt. Duitschland en Oosten
rijk zijn ons voor gegaan. Wanneer wij
niet waakzaam zijn, kunnen we kalm en
gelaten in denzelfden toestand komen als
daar. Er is slechts te kiezen volgens spr.
tusschen 2 alternatieven: ondergang of so
cialisme. Treedt men niet .daadwerkelijk
tegen het kapitalistische stelsel op, dan
gaat de arbeidende klasse met en zonder
devaluatie naar den kelder.
Van de gelegenheid tot het stellen van
vragen werd door één persoon gebruik ge
maakt. Hierna sluiting.
HARENKARSPEL
Algemeene Vergadering van het onder
linge Veefonds te Harenkarspel op Zater
dag 14 November 1936, des morgens 9% uur
bij- den heer P. Pijper te Dirkshorn. Aanwe
zig waren met het bestuur 19 leden.
De heer N. Groot de Directeur opent te
ongeveer 10 uur de vergadering, heet de
aanwezigen hartelijk welkom, hoopt voorts
dat dc besprekingen in het belang van ons
fonds mogen zijn en verzoekt voorts de
boekhouder do notulen te lezen van de vori
ge algemeene vergadering, die zonder 'Aan
merking worden goedgekeurd.
Hierna wordt door de boekhouder een
ovei'zicht gegeven van de rekening over het
afgeloopen jaar en dan waren verzekerd
over de maand November '35 1215 koeien en
12S pinken; December 1233—136; Januari
,36 1230138; Februari 1192135; Maart
1173—134; April 1157—135; Mei 1052—159;
Juni 977—164; Juli 974—164; Aug. 1074-91;
September 109293; October 1145—112 stuks
vee.
De omslag over die maanden was als
volgt: Nov. f 0.35; Dec. f 0.40 Januari ,36
f 0.30; Februari f 0.40; Maart f 0.40; April
f 0.50; Mei f 0.50; Juni f 0.60; Juli f 0.30;
Augustus f 0.40; September f 0.30; October
f 0.30; Totaal f 4.60 per stuk.
Aan verloren vee was uitbetaald: le kwar
taal 15 stuks'f 774.25; 2e kwartaal 23 stuks
f 1286.37; 3e kwartaal 19 stuks f 1227,12; 4e
kwartaal 10 stuks f 689.50. Geeft een totaal
verlies aan van f 3977.24.
Aan rekeningen veeartsen f 257.00. Brand
verzekering f 138,87; rente Boerenleenbank
Kaye glimlachte vergenoegd. Dat was niet
verstandig van hem; .het wakkerde haar
woede alleen maar aan.
„Ja, jy hebt me bang gemaakt, maar toch
niet zoo als Larry. Want voor mij was hij
superintendant Kaye, de scherpste kop van de
Ronde Tafel, die verzameling van onbarm
hartige duivels, waar Keating 't zoo dikwijls
over had. Ja, ik geef toe, je naam maakte
me bang. Ik zond telegrammen aan Larry,
dien ik voor Kaye hield, om hem weg te
krijgen, maar hij trok er zich niets van aan.
Hij zou beter gedaan hebbe, als hy maar ge
gaan was. Dat hij zich jouw naam aan
matigde, is zijn ongeluk geweest. Hij heeft
nooit geweten, of zelfs maar vermoed, wie ik
was, maar Keating liet zich ontvallen, dat
Kaye de identiteit van den Strooper kende.
Dat bezegelde Larry's noodlot."
Kaye keek haar onverstoorbaar aan, eri
wilde zelfs het gevaar loopen, haar nog meer
te prikkelen, om opheldering te krygen over
eenige ondergeschikte punten, waarover hy
zelf geen zekerheid had.
„Dus jij hebt op Larry geschoten, dezer
dagen?" vroeg hy.
„Ja, ik, maar ik miste hem. Ik kon niet
blijven, omdat Jan naar beneden kwam, maar
hoe weet je dat, duivel?"
„Ik zag je naar de slaapkamer terugkeeren.
Kort daarna kwam je weer te voorschyn, en
je deed alsof je pas wakker was om naar
de oorzaak van het gerucht te vragen.'
„Zoo sluw was ik door myn krankzinnig
heid," zei ze, en haar stem daalde tot een
sluw gefluister. „Krankzinnigheid, die ik door
mijn aderen voelde sluipen als vuur. En was
ik uitwendig niet een aantrekkelijk meisje?
En inwendig een ding, dat men in steenen
cellen opsluit, en schuwt?"
Kaye zei niets en was te verstandig om
zich te bewegen.
„Nee, je wilt niet spreken, en spoedig zul
je het niet meer kunnen. Je wilt me opslui
ten in een steenen cel als een krank
zinnige! dat wil je."
f 33.44; aan drukwerk f 19.40; aan kleine
rekeningen waaronder vergaderkosten en
verschotten enz. f 109.21; Salaris bestuur
f 787.50. Op verzoek van de directeur zegt
dc -heer Rentenaar namens de commissie
dat de rekening door hun volmaakt in orde
is bevonden. De directeur dankt hier
na de commissie voor hun moeite en de
boekhouder voor zijn keurig beheer.
Hierna volgt benoeming' commissie voor
het nazien der rekening 1936'37. Hier
voor werden aangewezen de zittende leden
K. Oudeman en S. Veter en als nieuw de
heer Joh. Roos te Tolke, aller deze hoeren
verklaarden deze benoeming aan te nemen,
Als nu is aan de orde verkiezing com
missarissen per aftr. de lieeren A. Wink Cz.
en S. de Vet. Beide heeren werden met
algemeene stemmen herkozen en verklaar
den desgevraagd die herbenoeming aan te
nemen, waarna felicitatie door den direc
teur volgt.
Vervolgens is aan de orde de wijziging
van enkele artikelen in het reglement, n.1.
art, 8 waarin ieder deelhebber verplicht is
om bij aankoop of verkoop van hun vee, dit
schriftelijk aan zijn commissaris mede te
deelen.
Vervolgens artikel 13, alinea 2 te bepalen
dat voor koeien of pinken gekocht met een
gat in het linkeroor, deze dieren met 50%
zullen worden uitbetaald wanneer zij voor
T.B.C. worden afgekeurd. Vervolgens art.
15 alinea 3 te bepalen dat vee, hetwelk
door brand of bliksem wordt verloren zal
indien het niet in een ander fonds of assu
rantie is verzekerd, voor de volle 100%
worden uitbetaald.
Voorts art. 22 te wijzigen als volgt: De
jaarwedde van het bestuur en den secreta
ris-boekhouder zal om de drie jaren op
nieuw door de deelhebbers worden vastge
steld in de algemeene vergadering bij art,
21 genoemd.
Bij rondvraag, die geen bijzonders ople
vert, zegt de directeur dat de secretaris
voor nieuwe reglementen zal zorg dragen
en deelhebbers een nieuw exemplaar zal
worden toegezonden. Hij dankt voorts de
aanwezigen voor de opkomst en de prettige
besprekingen en sluit de vergadering.
Naar ons werd medegedeeld heeft de heer
C. Broersen te Ivalverdijk zijn café met an
nex kruidenierswinkel verkocht aan den
heer H. Tiebie te Kerkebuurt, alhier.
SCHOORL
„Polly Perkins".
Ons Genoegen van Schoorldani gaf Zondag
avond in de zaal van den heer P. Mantel
„Polly Perkins". Daar dit stuk reeds op ver
schillende plaatsen werd gespeeld, zullen wij
bij de beoordeeling niet. in de finesses treden.
Ons Genoegen heeft een pluim verdiend voor
de vertolking van dit stuk. Elke rol lag den
speler en dit is reeds een groot. ding.
Van Stompetorcn, 't Zand en Alkmaar wa
ren deputaties om het stuk te zien en deze.
deskundigen waren enthousiast over dc ver
tolking. Stompetoren bracht na afloop een
speech uit op de vereeniging en hoopte dat
„Polly Perkins" ook in Stompetoren een suc
ces zou worden.
Het was zeer jammer dat de zaal niet be
ter was bezet.. Waar blijven de donateurs?,
„Ons Genoegen" verdient meer belangstel
ling.
Loterijvereeniging S.O.S,
Bovengenoemde vereeniging hield Zondag
morgen in het café van den heer Schuijt
haar jaarvei'gadering. Te 11 uur opende de
voorzitter met een woord van welkom, waar
na de 2e secretaris de notulen leest, welke
werden goedgekeurd. Uit het jaarverslag
van den penningmeester blijkt, dat nog een
saldo van 7 cent over is. Het bestuur werd
in zijn geheel bij acclamatie herkozen. De
samensteling zal zijn: Jb. Kuiper, secr., A«
Bakker, penningm., N. Schuijt, 2e secr., N«
Haasbroek, 2e penningm., en D. Groen,
voorzitter.
Besloten werd om met de komende trek
king 4 tientjes te spelen. Bij eventueel voor
komende feestjes zal de leden eens iets an
ders dan een taart worden gegeven. Be
krachtigd wordt een voorstel in de vorige
vergadering gedaan om een boete stellen bij
het niet ter vergadering komen. Hiervan
zulen de leden in kennis worden gesteld.
Te pl. rn. 1 uur sluit de voorzitter deze
zeer geanimeerde vergadering.
Ze kneep haar oogen half dicht.
„Maar ik laat me niet opsluiten! Hoor je?
Onder den grond denk eens, Kaye wat
zullen de wormen vreten aan je vet karkas."
Kaye waagde een blik op de klok en vroeg
zich af, hoe lartg 't nog zou duren, voor
Keating kwam.
„En als jy weg bent, Kaye, is de weg mij
vry. Ik win! Verstand, bah! Het heeft jou in
je dood gedreven, en mij brengt mijn onver
stand succes. Wat het zoo krankzinnig van
my, dat ik anderen het werk liet doen, en er
zelf met den buit tusschenuit ga? Den Stroo
per noemen ze my, en dat ben ik ook! En
was het zoo krankzinnig van mij, dat ik den
kolonel in bescherming nam, toen je onbe
houwen vrieyd Keating hem achterna zat?
Ik beschermde hem om hem het gevaar te
laten loopen. en zelf het voordeel te hebben!"
Ineens stond ze op en sloeg hem in het
gezicht, zoodat er een beetje bloed te voor
schijn kwam. Het gezicht ervan deed haar
terugdeinzen.
„Bloed! Mijn God bloed het loopt in
een stroom van Larry's gezicht over
Ralph's overhemd dien nacht dat Dennis
hem vermoord heeft. Bloed!" Haar stem
sloeg over tot een verschrikkelyken gil en
ze tuimelde in haar stoel, terwyl ze haar ge
zicht met haar handen bedekte. Kaye sloeg
haar gade, en onderging een gevoel, dat ver
want was aan medelijden.
Plotseling stond zij weer op.
„Ja, je bent verstandig, superindendant
Kaye - erg verstandig. Je liet Larry krijgen
wat voor jou bestemd was. Je werkt in het
donker als een mol bang voor het licht!
Verstandig? Ja, mijn God, je bent zeker ver
standig, maar ik ben toch nog verstandiger!"
Ze beet op haar nagels en loerde rond door
de kamer, waarin het eerste vale schijnsel van
den morgen al doordrong.
(Wordt vervolgd.)