Langendijker Groentenveilingen
De strijd om de
M „Betty
Jj^Bonn"
OMGEVINGNIEUWS
Het bestuur van de L.G.C.
en de betaalmeester
Het weer een faotor van beteekenis
groote voorraden kool hoe zal
dat uitpakken? exportmogelijk
heden moeten beter worden ge
ringe aanvoer aardappels lage
prijzen idem voor roode kool
gele kool ls bij vrij grooten aan
voer bijna onverkoopbaar mini
mumprijs idem witte en Deen-
sche witte groene kool ook al
lager ook voor uien maar weinig
belangstelling alzoo lage prijzen
peen redelijk kroten goedkoop
druiven niet duur - goede vraag
naar bloemkool lage prijs voor
andijvie doordraaien aanvoer
rammenas.
Goed weer voor De Streek, doch slecht
Voor Langendijk. Daar is vorst nadeelig
voor de uitgebreide bloemkoolteelt, hier zou
2e voordeelig zijn voor de bewaarkool. Al-
licht zou dit nog niet zoo dadelijk merkbaar
zijn in den prijs, doch in het belang van
de kwaliteit en het daarmee gepaard gaan
de meerdere of mindere werk zou het onge
twijfeld zijn. Een lichte vorst zou voor de
Langendijker tuinders beteekenen, dat er
wat groente uit volkstuintjes wegvroor, die
nu nog altijd de vraag naar de Langendij
ker tuinbouwproducten ongunstig beïn
vloedt.
Met de telling van de bij de tuinders aan
wezige hoeveelheden stapel producten is
men nu gereed gekomen. Op het oogenblik j
zijn ons nog niet alle cijfers bekend, doch
wat er van bekend is, geeft al duidelijk te
verstaan, dat er dezen winter veel en veel
meer kool in de boeten en schuren ligt op
geslagen dan het vorige jaar. Buitengewoon
scherp valt dit verschil op ten opzichte
van de gele kool. Bij de tuinders, aange
sloten bij den Noordeimarktbond, zijn nu
560 wagons van 10.000 K.G. geïnventariseerd
en het vorige jaar slechts 129. Zeer groot
is echter ook het verschil in voorraden
roode kool, waarvan er nu 1007 wagons zijn
opgegeven tegen 427 in 1935. Als de om
standigheden, wat de mogelijkheid van ex
porteeren betreft, dus even ongunstig moch
ten blijven als verleden jaar, dan ziet het
er voor de tuinders niet rooskleurig uit.
Ongetwijfeld kan het weer daaraan het zij
ne bijdragen. Een strenge winter schept de
mogelijkheid dat, alle autarkische neigin
gen ten spijt, men zijn toevlucht in Duitsch
land moet nemen tot het betrekken van
onze stapelgroenten. De clearing-maniipula-
ties kunnen bovendien ook nog een woord
je meespreken. Hoe dan ook, we wachten
af. Groote hoeveelheden kool zijn aanwe
zig: als nu de koopers maar opdagen, die
er een redelijken prijs voor willen betalen.
Met den aanvoer van aardappelen begint
het op een einde te loopen. Er waren er
althans deze week al weer minder dan de
vorige. De prijzen waren weer laag. Voor
blauwe aardappelen werd f 1.60f 1.80 be
taald, blauwe Eigenheimers brachten f2 tot
f2.10 op. Schotsche muizen kwamen er
heel weinig. Bonken golden van f 1.70 tot
fl.90, terwijl ook de gewone Schotten on
geveer dien prijs deden. Drielingen wer
den met fl—fl.10 betaald.
Van de verschillende koolsoorten werd
deze week weer heel wat aangevoerd, in
het bijzonder van de gele en de Deensc'ne
witte. Roode kwam er betrekkelijk veel
aan de veiling van den Noordermarktbond.
Van de roode kool werd nog het grootste
percentage verkocht. Een klein deel van het
afwijkend goed draaide door. Wat van dit
laatste verkocht werd, bracht flfl.20 op.
De goede kwaliteit bracht van flf 1.80 op;
enkele partijtjes brachten het tot f2.
Geen enkele verbetering viel er te con-
stateeren op de gele-koolmarkt. Het was er
Sedroevender dan ooit. Bijna alles draaide
door, zelfs de kool van beste kwaliteit. Ze
werd opgekocht door veeboeren, die ze als
veevoer gebruiken. Wat verkocht werd,
bracht f 1 op. De aanvoer was voor dezen
tijd vrij groot, n.1. in totaal aan beide vei
lingen 70 spoorwagens.
Gewone witte kool werd er maar weinig
meer aangevoerd. Blijkbaar kunnen de
zuurkoolfabrikanten ze meer matig gebrui
ken, daar het grootste gedeelte doordraai
de. Het verkochte bracht 80 cent op. Veel
heter ging het ook al niet mot de Decnsche
witte kool. Ook hiervan was veel onver
koopbaar en ging denzelfden weg op als de
gele kool. Wat de handel kocht werd voor
80 a 90 cent afgenomen. Aan witte kool
werden ongeveer 60 spoorwagens aange
voerd.
De groene kool deed het deze week alles
behalve goed. Wel wordt de aangevoerde
kool wat kleiner van stuk doch de kwaliteit
is nog goed. De hoogste prijs, welke in de
afgeloopen week werd gemaakt, was f2.90
voor een mooie partij van de grootste soort.
Veel werd verkocht voor fl a f2, terwijl er
zelfs nog partijen werden verhandeld voor
30 a 50 cent. Als men rekent dat er 3 a 400
op Kei snees worden geteeld kan men na
gaan, dat bij deze prijken de nateelt al
zeer weinig opbrengt.
De handel in uiien was in den afgeloopen
week weer stug. Voor nep werd een rede
lijk prijsje van f5.70—f6.70 besteed, doch
van deze sorteering is er maar weinig. Voor
drielingen kwam ook wat meer vraag, zoo
dat nu van f 1.80f2.40 werd gemaakt, doch
waar het bij de uien op aankomt, is de
prijs van de grove en.de middelbare. Voor
grove werd fl.30—fL70 besteed en voor
middelgroote f 1.30—f 1.70 met enkele af
wijkingen. Deze prijzen zijn veel te laag.
Peen is een artikel,dat gelukkig kan
worden verkocht. De prijs is wel niet best,
doch kan ook niet slecht genoemd worden.
Voor kleine werd 50 a 60 cent betaald,
voor groote 90 cent tot fl.30.
Voor bieten was minder belangstelling.
Voor groote werd 50 cent of iets meer be
taald, kleinere varieerden van f 1.10f 1.40.
De aanvoer van druiven had maar weinig
meer te beteekenen. De prijzen liepen voor
B van f 22.50-f 29.90 en voor C van f 10.90—
f 11.20.
Geringer was de aanvoer van bloemkool.
Voor dat product is echter nog goede be
langstelling. Eerste soort bracht ongeveer
f7 a f9 op, terwijl voor tweede soort f3 tot
ruim f 4 werd betaald met enkele afwijkin
gen.
Een deel van de andijvie was onverkoop
baar. De bestede prijzen lagen meestal tus-
schen 50 en 60 cent.
Rammenas bracht f 1.40—f 1.50 op.
LANGENDIJK
Wie gbdacht had, dat een Algemeene Ver
gadering van de Langendijker Groentencen-
trale een einde zou maken aan de onver
kwikkelijke geschiedenis met de ontslagaan
bieding door den Betaalmeester, is wel be
drogen uitgekomen. De Algemeene Vergade
ring toch is voor democratisch denkende
menschen het hoogste rechtscollege, dat in
de meeste gevallen uitspraak moet doen in
laatste instantie. Bij de L.G.C. is dit blijk
baar niet het geval, althans bij dit ontslag
aanbod niet. 't vereischte aantal afdeelingen
deed het verzoek een algemeene vergadering
te willen beleggen, doch in meerderheid be
sloot het Bestuur, daaraan geen gevolg te
geven. Er werd daarbij niet hoofdelijk ge
stemd, doch het aantal stemmen voor of
tegen werd bepaald naar gelang van 't aan
tal leden, dat de stemuitbrengende. afgevaar-
digdén vertegenwoordigers. Aldus verkreeg
men nog een beter beeld van het resultaat,
dan een eventueel congres zou hebben. Het
zal wel in overeenstemming zijn met het
reglement, op die wijze de stemmenvorhou-
zing te bepalen, doch het deed wel wat
vreemd aan, daar overigens altijd hoofdelijk
wordt gestemd.
De oppositie is al wat soepeler geworden.
Oorspronkelijk zag het er naar uit, of er
voldoende ruggegraat aanwezig zou zijn, om
den strijd desnoods tot het bittere einde te
voeren. De laatste bijeenkomst van de oppo
sitie liet een ander geluid hooren. Het was
een moeilijke en ingewikkelde zaak, zoo
werd erkend en ten slotte zov er genoegen
mee worden genomen, als het Bestuur de
benoeming' wilde opschorten tot den datum,
waarop de gewone Algemeene Vergadering
zou worden gehouden. Het is nauwelijks te
denken, dat het Bestuur daaraan zal vol
doen. De betaalmeester, zoo schijnt het blijk
baar te redeneeren, heeft zijn ontslag met 1
Januari aangevraagd en dus moet er op dien
datum een anderen functionnaris zijn. Zou
dit worden verzuimd, het Bestuur zou in
gebreke worden gesteld en er zou alle reden
aanwezig zijn, om het daarvan een verwijt
te maken. We geloovcn dan ook niet, dat 't
dien weg zal opgaan. Trouwens, een tus-
schenweg is hier moeilijk te bewandelen:
het Bestuur is volkomen gerechtigd te han
delen, zooals het deed, of het is daartoe niet
gerechtigd.
De hoofdzaak, die het hier geldt, betreft
de waag, of de betaalmeester op grond van
zijn instructie mocht weigeren kascontrole
toe te staan. Als hij dat recht niet heeft, dan
moest het Bestuur wel handelen, zooals het
heeft gedaan; heeft hij dat recht wel, dan
zijn er 2 mogelijkheden en wel ten eerste:
het Bestuur kan ook, zonder de Algemeene
Vergadering daarin te kennen, hem de ver
plichting daartoe opleggen en ten tweede,
die verplichting berust, slechts bij de Alge
meene Vergadering. Blijkbaar is men het
daarover niet eens. Het Bestuur meent op
grond van statuten en reglement, daartoe
volkomen het recht te hebben, de oppositie
is van het tegenovergestelde gevoelen.
Ook de kostenquaestie is hierbij in het
geding gebracht, de vraag n.1., of het het
recht bezat, de eventueel meerdere kosten,
die het gevolg waren van die kascontrole, te
mogen voteeren, zonder daarin de Alg. Verg.
te kennen. De oppositie meent, dat dit een
zaak van de Alg. Vergadering is, zoodat zij
het Bestuur het recht ontzegt, meer onkos
ten voor een duurdere boekhouding, noodig
om een kascontrole mogelijk te maken, te
voteeren. Zoo zijn er tal van vragen gerezen,
die moeilijk opgelost kunnen worden, zoo
lang de twee partijen elkaar niet willen of
kunnen begrijpen of misschien ook, zoolang
de eene partij vasthoudt aan zijn vermeende
of werkelijke macht.
Met dat al is de hoofdzaak, waarom het
aanvankelijk ging, wel wat op den achter
grond geraakt. In den aanvang toch werd
het voorgesteld, alsof de betaalmeester geen
gelden onder zijn beheer had. welke de L.G.
C. toebehoorden, zoodat hij ook niet behoef
de toe te staan te doen controleeren de aan
wezige kasgelden. Die controle behoorde te
worden toegepast op den penningmeester
van de L.G.C.
Gebeurde het al eens een enkele maal,
dat hij beschikte over kasmiddelen, die
eigenlijk in het bezit van de L.G.C. moesten
zijn, dan was dit heel vrijwillig: het L.G.C.-
bestuur had die evengoed aan zijn pen
ningmeester kunnen ter hand stellen om ze
dan, zoodra ze aan de tuinders moesten
worden uitbetaald, door het personeel van
het Betaal kantoor te laten thuis bezorgen.
In ieder geval is het wel gebleken, dat
beide partijen, betaalmeester en Bestuur,
op hun standpunt bleven staan. Tevens mo
gen we uit het feit, dat een opschorting
van een benoeming ook de goedkeuring
van den betaalmeester kan wegdragen af
leiden, dat deze ook een wat soepeler hou
ding begint aan te nemen. Het lijkt ons
echter wel wat moeilijk nu men aan den
vooravond van een benoeming staat en dus
alle voorbereidende werkzaamheden daar
toe zijn verricht, om alles ongedaan te ma
ken. Het zal niet zoo heel lang meer du
ren, of in dezen zal klaarheid zijn ver
kregen. Dit is zeker, dat, mocht men er
van Bestuurszijde toe overgaan, geen en
kele voldoening aan de wenschen der op
positie te geven, het rechtsgevoel van deze
niet zal zijn bevredigd.
ZUIDSCHARWOUDE.
Burgerl. stand over de maand
November 1936.
Geboren: Arie, zoon van Jacobus de Feij-
ter en Aaltje Ootjers; Jan, zoon van Marti-
nus Smidt en Jantje Makken.
Ondertrouwd: Abraham van der Welle en
Elisabeth Voogt; Anthonie Krul en Margit
Gizella Mayer.
Getrouwd: Geene.
Overleden: Aagje Schoen, oud 42 j., echt-
genoote van Sijbrand Beets (te Alkmaar);
Petrus Dekker, oud 58 j. (te Zijpe).
NOORDSCHARWOUDE.
Burgerl. stand over de maand
November 1936.
Geboren: Antje, d. v. Cornelis Rustenburg
en Klaziena. Schuitemaker. Theodorus, z. v.
Johan Schuijt en Marijtje Kliffen. Albertus
Everardus Petrus, z. v. Gerardus Bekker en
Neeltje Bouwmeester. Petruk, z. v. Joseph
Trompetter en Josina M. van der Zei. Jaco
bus Martinus, z. v. Hendrik Bekker en
Geertruida Kramer. Engelina Maria, d. v.
Gerrit Mettes en Maria E. Broersen. Catha-
rina, d. v. Nicolaas Zijp en Catharina Ap
pel. Marten, z. v. Ulbe Kamminga en Tjittske
Geertsma. Iefje, d. v. Willem Bos en Ca
tharina M. Groenveld.
Gehuwd: Petrus Stoop, 59 jaar, weduw
naar van Antonia Broerse, eerder van Al-
berta van Eik, en Stephanie Kleinhappel,
oud een en veertig jaren, beiden wonende
alhier. Jacob Schrieken, oud 40 jaren, café
houder en Maartje Delver, oud 38 jaren, zon
der beroep, beiden wonende alhier.
Overleden: Trijntje Keeman, 72 jaren,
weduwe van Jacob Kuilman. Grietje Mul
ler, 87 jaren, weduwe van Jan Keppel.
Maartje Hoetjes, 73 jaren, weduwe van Pie-
ter Eitjes, eerder van Pieter Groen.
OUDE NIEDORP
Bevolking.
Ingekomen: Willem Jan Veer van Hoorn,
Westerijk 47a; Johannes Bes en gezin van
Nieuwe Niedorp, 't Veld G 42; Adriana Jo-
hanna Vader van Heerhugowaai'd, Ilonden-
weg G 81; Anna Catharina Hink van Alk
maar, Lyceumstraat Th; Derlc Berend Pak-
mers van Hoorn, Drieboomlaan 36.
Vertrokken: Cornelis Bakker naar Heer-
hugowaard, Veenhuizen, p.a. Jb. Bakker;
Klara Chatillon naar Heerhugowaard; Jo
han Bos naar Egmond Binnen, Egmond a.
d. Hoef, p.a. J. Klooster 268.
Burgerlijke stand.
Geboren: Nicolaas Anthonius, z. v. Jaco
bus Hendrikus Verlaan en Alida Ruiter;
Geertruida Joanna Maria, d. v. Gerrit Bruin
en Petronella Kuiper.
Gehuwd: Fokke Eppinga, oud 28 j., melk-
controleur, wonende te Heerhugowaard en
Klara Chatillon, oud 22 j.. wonende alhier.
Overleden: Geertje Buis, oud 80 j., wo
nende te Nieuwe Niedorp, wed. van Corne
lis van der Klooster. Veronica Theresia
Jong, dochter van Petrus Jong en Anna Ma
ria Jong, overleden te Alkmaar. Guurtje
Bakker, oud 82 j., wed. van Abraham Over.
R.K. Boerenleenbank Zijdewind.
Gedurende de maand November werd
aan spaargeld ingelegd f 7627.57 en terug
betaald f 9435.43. Op voorschotten werd af
gelost f 2242.50 en aan voorschotten ver
strekt f 3741. In loopende rekening werd
ontvangen f 15525.03 en betaald f 10974.56.
Er kwamen 2 nieuwe leden bij en 3 nieuwe
spaarbankboekjes werden uitgereikt.
ZIJPE
BURGERBRUG.
St. Nicolaasfeest.
Sinterklaasavond werd in café Langedijk
alhier een Sinterklaasfeest gehouden voor
de kinderen der O. L. school, wat op prettige
wijze gevierd is. Het hoofd der school sprak
Feuilleton
door Friedrlch
Llndem a n
Vaak zaten w$ op Europa's punt en lieten
het leven in de straat van Gibraltar aan ons
voorbijtrekken. Deze aanblik had steeds weer
iets bekorends. De groote oceaanstoomers met
hun lichte dekken en hun vasten koers. De
kleine sleepbooten vervolgden moeizaam hun
weg.
Daar blonken de witte plakkaten der zeil-
booten. Alles verzamelde zich hier en wie er
een beetje kjjk op had, kon hier de slagader
van een wereldverkeer voelen kloppen.
Dagelijks ging ik naar Trevor. Hg werkte
als een bezetene. Steeds weer zag hg nieuwe
mogelijkheden. Hg leefde in een koorts van
fantasie. Hg hield het „g'zer heet". Telegram
men naar Londen. Telegrammen naar New-
York.
In alle dagbladen had hg oproepingen ge-
plaats voor de bemanning. Mededeelingen
kwamen uit alle oorden der wereld binnen,
moesten onderzocht worden, bespreking moest
gehouden worden. Telegrammen naar St. Mi-
chaeL Telegrammen naar Ravenna.
Vermiste zeelui schreven brieven, vroegen
antwoord.
Daarbij waren de namen op de officieele
bemanningslgst der „Betty Bonn" waarschijn
lijk valsch. Ook dit moest vastgesteld wor
den. Telegrammen naar Bremen. Telegram
men naar Galvestone.
Kamer 3 van het Gerechtshof te Gibraltar
scheen het middelpunt te zijn van een wijd
vertakt net. Of er iets in gevangen zou wor
den? Trevor was gelukkig zooals nog nooit
in zijn leven.
Sylvester vierde ik in de vrijgezellenclub der
Officieren.
Uit Londen was bericht gekomen over een
ernstige ziekte der Koningin Victoria. Dit en
de twijfel betreffende den troonopvolger druk
ten een tijd lang de stemming.
Maar al heel vlug was men zeer vroolgk en
opgewekt. Londen was ver weg. De sensatie
hier aan de haven was van meer belang. En
er was al zoo weinig sensatie hier in Gibraltar.
Trevor, de „Betty Bonn" en het entermes
waren de gesprekken van den dag. De Rijks
advocaat vertoonde zich niet op de feesten
der vrijgezellen en onbestorven weduwnaars.
Ook kwam hij niet op feesten der anderen,
der ambtenaren en gehuwden. Hij noodigde
zelf niemand uit.
Doch, wat men vroeger voor zelfingenomen
heid bij hem had aangezien, nam niemand hem
nu meer kwalijk.
Men nam er eenvoudig genoegen mee. Hif
was nu eenmaal zoo. Hij moest wel werken.
Niemand glimlachte meer zooals vroeger.
Het was duidelijk te bemerken: een geheel
andere meening had men over hem gekregen,
sinds den dag dat Hayes het entermes en de
bloedsporen ontdekt had.
Alleen: niemand sprak over Hayes. Allen
spraken over de ontdekking van Trevor. Ook
hier. Laat in den nacht bracht een door punch
verhit hoofd zoowaar een toast uit op den
Rijksadvocaat en zijn entermes.
Zoo ging het ook in het Hotel. Tusschen de
spiegelwanden en de armzalig groene palmen,
die er zoo onecht als blik uitzagen, kwamen
iederen middag Jimmie Bolstons vrienden te
zamen voor een bescheiden Whisky voor de
lunch.
Daar kwam o.a. Mac Cannister, een hoekige
Schot, Inspecteur van het een en ander,
Kapitein Cowway, die met ztfn gelen zeehon-
denbaard en zgn monokkel in het oog de oude
houwdegen uithing. Cecil Palmer, een kleine
bleeke kolenhandelaar. Bij mezelf noemde ik
hen: het „Bristol-parlement", want er ge
beurde niets of er was hier eerst nauwkeurig
over gesproken.
Jimmie Bolston was hier zoo'n beetje de
President. Buitendien wist lïjj meestal het
allernieuwste.
Mijnheeren, twee uur geleden is het
Amerikaansche stoomschip „Louisiana" hier
binnengevallen. De kapitein van dit schip, een
zekere meneer Cardigan, zal morgen vroeg
in opdracht van den Consul Mr. Spring, als
deskundige de „Betty Bonn" onderzoeken.
De uitwerking van deze rede van Jimmie
Bolston, in het „Bristol-parlement", bg een-
gekomen op 2 Januari 1901, ik zat op mijn
oud plaatsje bij het groote raam was ver
rassend: brullend gelach: zoodat de blikken
palmen trilden en ik mij in mijn stoel om
draaide.
Nog geen veertien dagen geleden zou men
met de vuisten op tafel geslagen hebben en
Trevor met zijn eeuwige flauwe kul naar den
duivel gewenscht hebben. Nu lachte men.
Idioot, deze Consul, bromde Mac Can
nister.
Zou wel eens willen weten, waarom deze
blauwneuzige Kapitein zich met onze zaken
heeft te bemoeien, knorde Conway.
Zal zich leelijk in zijn vingers sngden,
deze meneer. Aan een entermes, lachte Pal
mer.
Weer gebrul.
Jimmie Bolston stond op en sprak:
Mgne heeren, ik geloof, dat wij rustig
dit overbodig onderzoek kunen afwachten.
Maar ik geloof ook en ge zult het allen
met mij eens zijn dat wij dit wantrouwen
van een buitengewoon verdienstelijk Britsch
ambtenaar en bovendien een zoo bekwaam
jurist als Mr. Trevor, als een schande, ja
zelfs als een beleediging, niet alleen van Gi-
bialtar zelf maar van de geheele Engelsche
natie moeten opvatten.
Bravo, Bolston!
Bende.
Amerikanen!
Op 3 Januari, 's middags, dus ongeveer op
het oogenblik dat de uitslag der nieuwe on
derzoeking bekend zou worden, zat ik we
derom in Trevors werkkamer.
Hij had mij niet laten roepen. Maar ik kon
merken, dat hij het ook als vanzelfsprekend
opvatte, dat ik er was. Hij werkte verder in
zgn akten.
Ik had een boek genomen en las. Van tijd
tot tgd keek ik uit mgn boek op en wierp
een blik op den Rgksadvocaat. Zgn witte
haardos ging verscholen tusschen den stapel
boeken. Het scheen hem van geen enkel be
lang toe, wat deze Amerikaansche kapitein
voor nieuws ontdekt mocht hebben.
Hg was zeker van zg'n zaak.
Het was laat, eer de Consul kwam, bijna
half zeven. De bode had de gaslamp al aan
gestoken boven Trevors schrijftafel, die onzet
gezichten zacht verlichtte.
De Amerikaansche Consul was een breed
geschouderd, eenvoudig man met een smalle
windhondenschedel.
Hg had bijna regelmatig zgn handen in zgn
broekzakken verborgen. Daarenboven voelde
hg zich merkbaar de vertegenwoordiger van
een wereldrijk. Boven zijn schrijftafel hing
een groote afbeelding van het vrijheidsbeeld.
Hij begroette ons met een handruk. Hij
nam er geen oogenblik aanstoot aan, dat ik
er bij was.
Voor hem was ik een reporter. Hij nam
ongevraagd een stoel, ging zitten, strekte
zijn lange beenen uit en begon:
Wel, Cardigan is aan boord geweest.
Cardigan heeft niets gevonden.
Ik kon merken, hoe het optreden van den
Consul Trevor hinderde.
Maar deze opmerking was hem bgna te
veel. Zijn stem werd scherp.
Ik veronderstel, dat gij met dezen Mr.
Cardigan Uw deskundige, de kapitein der
„Lousiana" bedoelt:
Spring liet zich geen moment van zgn
stuk brengen.
een inleidend 'woord, de kinderen zongen
liederen onder leiding van den heer G. Ane-
ma. De vertelling van St. Nicolaas had een
aandachtig gehoor.. Door de kinderen werd
een 3-tal tooneelstukjes opgevoerd. Alle hul
de hoor! Het feest slaagde uitstekend.
Onze plaatsgenoot, de heer C. J. Bruin J.
Czn., is benoemd tot assistent v. d. consu
lenten van den voorlichtingsdienst, met als
standplaats Venhuizen.
ST. MAARTENSBRUG.
St. Nicolaasfeest.
Zaterdagmiddag bracht de grijze bisschop
met zijn trouwe knecht een bezoek aan de
kinderen van de openbare lagere school al
hier. De zaal van den heer P. Kossen was
totaal bezet door kinderen, ouders en andere
belangstellenden.
Circa half twee verschenen St. Nicolaas
en Zwarte Piet, waarna de kinderen onder
leiding van den heer J. Leeuwen, terstond
eenige toepasselijke welkomstliederen zon
gen.
St. Nicolaas vertelde zijn wederwaardighe
den en zijn knecht strooide uit den rijk
voorzienen bontgekleurden zak. Zang, mu
ziek en tooneel wisselden elkaar vervolgens
af, waarbij vooral het tooneelstukje groot
succes oogstte.
Versnaperingen werden rondgedeeld en
toen kon de heer Leeuwen terecht woorden
van dank spreken voor medewerking in den
ruimsten zin van het woord.
WINKEL
De afdeeling Winkel van den Bond van
Eoerinnen en andere Plattelandsvrouwen
heeft echter ook niet stil gezeten en het
mag hier wel eens gezegd worden, welk een
goede gedachte het is geweest een kleuter
school te stichten, welke school zelfs in een
behoefte blijkt te voorzien, daar het aantal
leerlingetjes de 30 overtreft en onder voor
treffelijke leiding van Mej. Rezelman en
haar helpster, jongejuffr. J. Fijnheer, zich
daar volkomen thuis voelen.
Sinterklaas zal wel niet verwacht heb
ben, dat de kleuters al spelletjes voor hem
deden en zelfs een gymnastiekuitvoering in
het klein gaven. Ieder kleintje kreeg na de
gewone versnaperingen een prachtig ca
deautje uit handen van den Sint geholpen
door den trouwen Pieterbaas. Zelfs de leid
ster en haar helpster bekwamen nog een heer
lijke taart, die zij ook wel verdiend hebben.
Bijzonder werd het op prijs gesteld dat de
heer L. Zander alhier voor ieder kind koste
loos een taai-taai en een speculaaspop had
geschonken.
Zooveel genoegen heeft de afdeeling Win
kel met dit feest ondervonden dat heeft
besloten, den kleuters ook een Kerstfeest te
bereiden.
BARSINGERHORN
KOLHORN
NAGEKOMEN GIFT
Bij het Oranjecomité kwam een gift van
drie gulden binnen bestemd voor kinderen
en ouden van dagen. Dit bedrag werd aan
den penningmeester toegezonden door den
heer J. Vethman, Waardpolder.
BEZOEK VAN ST. NICOLAAS
De alom tegenwoordige Sint heeft ook
Kolhorn niet vergeten en door zijn per
soonlijk bezoek de noodige luister bijgezet
aan het schoolfeest ,dat te zijner eere werd
gevierd.
De hall van de school was omgetooverd
in een mooi versierde feestzaal, die meteen
als kinderbioscoop dienst deed. Leuke films
met versterkte gramofoonmuziek hielden de
stemming er in. Jammer genoeg kon door
een onverwachte toestelstoring niet het ge
heele programma afgedraaid worden.
Den volgenden morgen kwam in Kolhorn
een brief in, waarin de Sint hartelijk dank
bracht voor de feestelijke ontvangst, die
hem in de school door de steun der ouders
kon worden bereid. Ook de teekenwedstrijd
had hij prachtig gevonden.
Yes. Wat Uw Hayes ondekt heeft, is
zwendel.
Trevor had moeite om zich in te houden.
Gij spreekt met een Engelsch ambtenaar.
Wel, en gij hebt Amerikaansche burger
verdacht gemaakt, dan zijn wij gelijk.
Meneer de Consul, ik moet U er op
merkzaam op maken...
Luister. Gij probeert te bewijzen, dat de
bemanning der „Frisco" er de hand in gehad
heeft. Dat is onzin.
Trevor wilde uitbarsten. Ik keek hem
smeekend aan. Hg beheerschte zich.
Gij hebt gelijk, het is beter, om rus
tig te blijven.
De Consul onbewogen:
Ben ik.
Trevor ging verder:
Goed. Het gaat hier over verschillende
dingen: 1. om de bergloonaanspraak der be
manning van de „Fricso"; 2. om het verdwij
ning der bemanning van de „Betty Bonn'.
Zeker. Maar dan moet ge deze twee
geheel verschillende zaken ook verschillend
behandelen.
Maar dat doe ik.
Toch niet. Iederen dag, dat gij de uit
betaling van het bergloon de bemanning van
de „Frisco" onthoudt, is een bewijs, dat gg
uw opvatting, dat deze bemanning schuldig is
aan de verdwgning van de „Betty Bonn" nog
niet opgegeven hebt.
Zoo eenvoudig is deze geschiedenis nu
weer niet. De kapitein van de „Frisco" heeft
zich ook in de zaak betreffende het „berg
loon", ik herhaal „in de zaak betreffende het
bergloon", verdacht, of laten we het minder
scherp uitdrukken, ongeschikt gedragen.
Wat bedoelt ge daarmee?
Er bestaat een gegronde reden, aan te
nemen, dat hij de indentiteit der „Betty Bonn'
getracht heeft te verdoezelen.
Hoedat?
—De opgave „Oostenrijksche brik" op het
havenbureau.
Verkeerd verstaan.
(Wordt vervolgd.)
