Kantongefecht De politie vergeet niets» te Alkmaar. De strijd om de „Betty Bonn" De kartoteek met onopgeloste misdaden, levert den misdadiger onherroepelijk aan het gezag over. Ecnigen tijd geleden werd in Los Angelos een man, genaamd Marino, gevangen geno men wegens een moord, dien hij in 1924 had begaan De politie van vele steden had, nadat hij tien jaar geleden spoorloos verdwenen was, vergeefs naar he gezocht. Nu was het hem gelukt, hem door een methode, die een groote vodharding vercischte, te arresteeren. Men rekende erop, dat Marino zich vroeg óf laat met zijn familieleden in verbinding zou stellen. De politie hield ze dan ook voort durend in het oog. Toen de familie van Ma rino naar Italië ging, lette zij erop of er geen ontmoeting plaats vond met -den spoorloos verdwenen misdadiger. Twee maanden ge leden bracht liet immigratiebureau de Amc- rikaansche politie ervan in kennis, dat de ouders van Marino uit Italië in de Ver- eenigde Staten waren teruggekeerd en de speurzin bracht haar na zooveel jaren ein delijk op het spoor van- den dader, die in Los Angelos onder valschen naam zaken deed. Dit geval is kc&nrierkend voor liet feit, dat tegenwoordig de meest s'ensationeele resul taten worden bereikt, niet door Sherlock Hol- mes-achtige kunststukjes, maar door een weinig romantische methode, die ons bureau cratisch voorkomt. Al was het. pdbliek de zaak Marino al lang vergeten, de kaïlotheek in de „Afdeeling misdaadoplossingcn" op het Ministerie van Justitie zorgde ervoor, dat de politie het niet vergeten kon. Al gaan er ook maanden en jaren voorbij, zonder dat het gelukt een misdaad op te hel deren, toch wijdt de kartotheek in Washing ton dezelfde aandacht aan het geval, alsof het gisteren was gebeurd. Om de vijf dagen wordt de kaait, waarop de bijzonderheden van het onopgeloste geval zijn vastgelegd, tevoorschijn gehaald en zes maal in de maand worden de beambten, aan wie de op lossing van den misdaad is toevertrouwd, ondervraagd en vertellen zij hoever zij met de zaak gevorderd zijn. Als zij in langen tijd niets nieuws hebben ontdekt, of het met an dere gevallen te druk hebben, draagt men de onderzoekingen aan andere beambten op. Hoe bureaucratisch dit systeem met de „kartotheek der onopgeloste misdaden" ook lijkt, toch is het gebleken, dat bet den ar beid op het gebied van criminaliteit gunstig beïnvloedt. Een detective of politieagent, kan op die manier een zaak waarvoor hij een maal een onderzoek heeft ingesteld, nooit meer geheel van zich afschuiven. Voortdu rend herinnert men hem eraan. Misschien komt hij op een dag in het drukke verkeers- gewoel tegenover een man te staan, waar van hij weet, dat' deze de gezqtlite kent. Misschien ziet hij na vele Jaren den ver volgde zelf. Om de vijf'dagen over een zaak ondervraagd te worden, hoort nu juist niet tot de aangename dingen van het criminalis- tenberoep. Een goed voorbeeld van de hardnekkige achtervolging van een moordenaar is de zoo genaamde Lamar-zaak, zoo genoemd naar een stad in Colorado, waar de moord werd gepleegd. Vier bandieten deden een overval op de „Firts-N'ational Bank", doodden den directeur en den kassier en ontvoerden twee bedienden. De daders vluchtten naar Kan sas. Een van hen had verwondingen opge- loopen en had geneeskundige hulp noodig. De roovers stopten met hun auto in een bosch, op ccnige kilometers afstand van het plaatsje Dighton en ging op zoek naar een dokter. Nadat deze bij den gewonden ban diet de kogels had verwijderd en hem had verbonden, werd hij door de bende vermoord, opdat hij hen niet zou kunnen verraden. Zij wierpen zijn lijk in een afgrond. Later werd het lijk door vrienden van den dokter gevonden. Een verschrikkelijke misdaad had zich voltrokken. Er waren weinig aanknoopings- punten, die tot opheldering van den misdaad konden leiden. Men vond slechts een vin gerafdruk op de vernielde auto en die was •maar zeer zwak en onduidelijk en toonde al leen een deel van den vinger. Het was eerst heclemaal niet zichtbaar en werd pas ont dekt toen de heele auto met een fijn en zeer gevoelig poeder was bestoven. Er werd een foto genomen van dezen onvolledigen vin gerafdruk en deze werd aan alle politiepos ten, gezonden. Wanneer zij een heele serie vingerafdrukken tot hun beschikking heb ben, kunnen de deskundigen hun uit - dui zenden, ja zelfs millioenen afdrukken her kennen. Maar in dit geval scheen deze mo gelijkheid uitgesloten. Niettemin werd de foto, sterk vergroot, op gehangen in de „afdeeling misdaadoplossin- gen". Tegen alle beambten werd gezegd den afdruk goed in zich op te 'nemen en er ge durende hun werk steeds aan te denken. En twee jaren later ontdekte een beambte inder daad onder oen nieuwe pas binnengekomen serie vingerafdrukken lijnen, die hetzelfde waren als op de vergrooling. Deze ontdek king leidde lot de arrestatie van drie leden van de bende, die zich in Kankakoe in Il linois verborgen hield. De aanvoerder van de bende, Jack Fleagle, van wicn de afdruk af komstig was, werd spoedig daarop in Bran- son in den Staat Missouri ontdekt, en dooi de politie, toen hij zich met een revolver in de hand tegen zijn gevangenneming ver zette, doodgosehoten. Onuitputtelijk geduld en groote vodharding hadedn na twee jaar tot de oplossing van een misdaad geleid, waarvan het scheen, dat hij ongestraft zou blijven, Zoo waren er ook twee jaren voor noodig om de daders van de moorden, die gepleegd waren in het Osage-Indianenreservaat in Oklahama, te vinden. Een moordenaarsben de had in den loop van een tiental jaren den dood van meer dan twintig menschen veroor zaakt. De meeste slachtoffers waren Rood huiden, wiens waardevolle olievelden de aan voerders van de bende zich wilden toe eigenen. Eenige Indianen werden dronken gemaakt en daarna door morhphine-injec- ties gedood. Drie dctectiven werden met de zaak belast. F.en trad op als Indiaansch me dicijnman de tweede als verzekeringsagent, en de derde als cowboy. Na twee jaar kwa men ze op het spoor van de bende. Zij be kenden onder den druk van den bewijslast en werden tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Vaak brengt de .Kartotheek met onopgelos te misdaden" mannen in herinnering, waar van sedert tien of Vijftien jaren ieder spoor ontbrak en juist in den laatsten tijd zijn de gevallen talrijk, van personen, die dachten dat over hun misdaad al lang gras gegroeid was, en na zeer langen tijd gevangen konden worden genomen. Hierbij heeft de politie het voordeel, dat de meeste misdadigers buiten gewoon ijdel zijn. Wanneer zij eenmaal een goede methode hebben gevonden, houden zij deze voor onfeilbaar en gebruiken haar steeds opnieuw. Zij zoeken wel nieuwe ge bieden op, maar passen de oude trucs toe. Dat deze niet in het vergeetboek raken, daan-oor zorgt de „kartotheek van de onop geloste misdaden". Alkmaar. OPNAME VAN DEZE TRAGEDIE VOORAL NIET TE VERZUIMEN IX HET BELANG DER PEDDELENDE LEZERS. Verd. P. B., die zijn tuinbouwerij thans op den Baansingel te Alkmaar schijnt voort te zetten, moest rekenschap afleggen bij den wijzen Kalif op den Gecstersingel, omtrent het feit, dat hij zich per fiets had voortbe wogen door den Berger tunnel. Onze tuinder vermeende echter niet strafbaar te zijn, omdat hij met één been op den trapper en met den anderen voet pagaaiende verder was gefrocwecld. Dat was toch geen fiet sen, meende deze dokter honores c.ausa in de verkeerskunde. Maar hem werd aan het verstand gebracht, dat niemand minder dan dc I-Iooge Raad der Nederlanden had gede creteerd dat deze wijze van fietsen het vol ledige strafbare feit daarstelt. Tegen zoo'n arrest valt natuurlijk niet te sputteren on verd. werd dan met inachtneming van zijn onvoldoende juridische kennis veroordeeld tot f 5 boete of 3 dagen. Waar echter een dergelijk wanbegrip bij vele wielrijders bestaat, zullen zij wèl en zelfs zéér wel doen, van bovenstaand pech vogel-avontuur nota te nemen. Wie zich aan een ander spiegeltpunt. Heerhugowaard, HIJ HAD TE VEEL SPRAAKWATER. Op den lSen November was de 52-jarige S. V. uit Oudorp in letterlijken en figuur lijken zin tegen de lamp geloopen, daar hij per auto aankomende, links en on handig de bocht nam, zoodat 'n opgestelde verkeerszuil in den Blauwen Reigerspolder deftiger uitgedrukt Heerhugowaa,rd 't bijna had moeten ontgelden. Doch groote schik voor den onhandigen chauffeur Rijksveldwachter Visser was juist ter plaat se en maakte haastig de door velen gehate aanteekeningen. Heden was de plattelands- reiziger op z'n Sundags uitgedost aanwezig en maakte in ellenlange bewoordingen zoo veel bezwaren, dat wij minstens da.cht.en, die stroom houdt nog wel 24 uur aan. De man beriep zich er op dat de paal hoe durft hij een verkeerszuil een paal te noe men! niet brandde en zeer hinderlijk was en nu komt de clou, bovendien verweet hij den ambtenaar, dat deze ook wel 'ns 'n fout beging. Zoo bad verd. hem zelf op Heiloo een uitbrander moeten geven, toen deze met 2 kinderen aan zijn hand, één van deze peuters plotseling liet oversteken en 't al leen aan verd.'s tegenwoordigheid was te danken, dat de begrafenisondernemer geen zaken kon doen. De ambtenaar, die met open mond zat te luisteren, proestte 't toen uit, want bij is ongetrouwd en brengt zijn Zondagen te Bilthoven door. De reiziger met een teveel aan spraakwater was toen uitge teld en hoorde f 10 of 10 dagen tegen zich eiscben. Uitspraak f 4 of 4 dagen. Uit onze omgeving NIEUWE NIEDORP' FANFARECORPS „EXCELSIOR" De jaarsvergadering. Donderdagavond had in het lokaal van den heer Kossen de jaarvergadering plaats van het fanfarecorps „Excelsior" De heer Snijder drukte in zijn openings woord zijn genoegen uit over de goede op komst. De notulen der vorige vergadering werden goed gekeurd. Hierna geschiedde voorlezing van een uitgebreid jaarverslag Hieruit bleek," dat in deze afgeloopen zomer de vereeniging 20 jaar heeft bestaan, welke gebeurtenis men evenwel ongemerkt voor bij heeft laten gaan. Met dit 20 jarig be staan viel samen het 20 jarig lidmaatschap der vereeniging van de lieeren D. Bijkersma en C. Koorn. Namens de commissie voor het nazien der rekening van den Penningmeester be staande uit de heeren G. Olie en H. Boer bracht de laatste verslag uit. Alles was in keurige orde bevonden. De ontvangsten had den bedragen f 641.60 de uitgaven f 560.95 Saldo f 80.85 Alzoo wordt de rekening onder dank goedgekeurd. m y -• m y /A - x'V In het eeuwig zonnige Californië vervangt men de sneeuw door zout, om althans eenigszins de genietingen der wintersport te benaderen. Voor volgend jaar werd in de commissie voor het nazien der rekening in de plaats van den heer Boer aangewezen de heer A. de Wit. Bij de hierop volgende bestuursverkie zing werd de heer P. Strijder herkozen., terwijl in de plaats van de heeren R. Roih goor en R. Kindermans, beiden niet herkiest baar, werden gekozen de heeren D. Bijkers ma en H. Boer Sz., die hunne benoeming accepteeren. Hierna, volgde bespreking deelneming concoursen. Besloten werd deel te nemen, aan het concours van den Westfrieschen Bond dat naar alle waarschijnlijkheid dit jaar wel in Twisk zal worden gehouden Betreffende deelneming aan een nationaal concours werd nog geen positief besluit ge nomen, hoewel in principe wel tot deelne ming aan een dergelijk concours werd be sloten. Algemeen gevoelde men, dat aan de con certen in den afgeloopen zomer te weinig zorg was besteed, wat dit jaar anders diende te zijn. Het plan werd geopperd, om van! Juni af per maand een concert te geven, desnoods op ge.vvonc repetitie-avonden. Ook zal voor een concert wederom samenwer king met de zangvereeniging worden ge zocht. Eén lid uit het. bestuur zal de ver eeniging op de vergadering van den West- Friesohcn Bond vertegenwoordigen, terwijl uit de leden als afgevaardigde wordt be noemd de heer G. Olie, plaatsvervanger de heer C. Rutsen. De beschrijvingsbrief voor. deze vergadering leverde weinig stof tot be spreking. Bij de rondvraag sprak de heer Bijikersma' over het nazien der stilliggende instrumen ten. Zulks zal geschieden., evens zal nog eens worden .gepoogd wat nieuweleden te krijgen,'daar de vereeniging zeer góed wat jonge krachtéh kan gebruiken. De heer .C. Rutsen zal 's winters het vaandel in bewa ring nemen, omdat in den winter bet repe titielokaal daarvoor minder geschikt wordt geacht. Hierna sluit voorzitter de vergadering, na; dank gebracht te hebben aan den heer Kos sen voor zijn goede zorgen gedurende de re petities en na zijn waardeering te hebben uitgesproken voor den steun, welken men in het afgeloopen jaar van de Ned. Herv, Wees-administratie mocht ondervinden. LOOP DER BEVOLKING IN 1936. Aantal inwoners op 31 December 1935i 902 m. 826 vr. totaal 172S. Geboren: 20 m. 15 vr. totaal 35. Ingekomen personen 44 m. 38 vr. totaal 82. Totale vermeerdering 64 m. 53 vr. 117. Overleden: 12 m. 8 vr. totaal 20. Vertrok ken personen: 45 m. 45 vr. totaal 90. Totale! vermindei ing: 57 m. 53 vr. 110. Aantal inwoners op 31 December 1936J 909 m. 826 vr. totaal 1735. Aantal gesloten huwelijken 10, echtschei dingen één, levenloos aangegeven kinderen Zitting van Vrgdag 15 Januari. Alkmaar. TWEE UITERSTEN DIE ELKANDER NIET RAAKTEN. De schrale ambtneaar van het O. M. en de dikke chauffeur N. B. konden Vrijdag maar geen contact vinden. Verd. had op don hoek Langestraat.Houttil, een verkeerspunt, waar ieder op z'n tellen moet passen, oen wielrijder een mep verkocht, waardoor hij van zijn rijwiel was gesmakt en het voorwiel tot een harmonica werd vervormd en nu scheen de chauffeur de meening toegedaan, dat de fietser, die naast een ander de bocht maakte, maar behoor lijk op zij had moeten gaan. De ambtenaar vermeende evenwel, dat het plicht van verd. was geweest, óm te stoppen De hoofden waren niet in één zak te krij gen, dus hakte de kantonrechter dit knoopje door en legde 15 gulden boete of 10 dagen op, plus f 6.50 toewijzing voor het in elkaar gefrummelde rijwiel. Lutjewinkel. MET ZIJN MOND KAN HIJ ZIJN BOTER HAM NIET VERDIENEN. De niet ter zitting zichtbare heer F. B. reed in den avond van 28 Oct.. toen alle kat jes al vrij grauw waren, met zijn motorwa gen in de Wecre, onder Lutjewinkel zonder waarneembare verlichting, waardoor een carambole werd gemaakt met een door zeke nen E. St. bestuurde auto. Schade werd niet aangericht en St. zou er verder geen capsones over hebben gemaakt, maar verd. zette bovendien nog een groote mond op, er werd aangifte gedaan met het voor verd. on- voordeelige resultaat, dat hij heden tot een tientje boete of 6 dagen werd veroordeeld. S c h a g e n. PAS OP, JAGERSMAN, OF JE LANGE HONDJE GAAT ER AN. De twee volgende verdachten, B. B. en H. L., beiden uit Schagen, die niets nutti- gers om handen hadden probeerden op 4 Oc- tober met behulp van een paar sneltippe- laars of hazewinden in de landerijen onder Barsingei'horn een haasje te bemachtigen. Ze waren echter niet al te best op dit leege tijd-doodond vermaak ingesteld, aangezien ze jachtacte noch vergunning hadden en bovendien gebruik maakten van een paar lange honden, die als verboden jachtamcklel worden beschouwd en alsdan door de politie vogelvrij zijn verklaard. De jagers werden al spoedig gesnapt, nadat zij een paar lang- ooren hadden bemachtigd en gelukkig wer den de honden niet in beslag genomen, wat voor dc trouwe snel voelers een ontijdigen dood door den kogel zou hebben beleekend. Verd. B. had de zaak afgekocht, oftewel „geschikt" met den ambtenaar en draaide als nu zijn minder diplomatiek-en collega L. erin voor f 15 boete of 10 dagen. De hazen, die nu wel adelijk zullen hebben gegeurd, werden voorts verbeurd verklaard en tevens de waarschuwing gegeven, dat bij een her- baling de honden onherroepelijk zouden worden afgemaakt. Bergen. HET SMALLE PAD DES VERDERFS. Niet alle wegen des verderfs zijn breed, integendeel voor den ..automobilist leveren de smalle rijwielpaden soms het meeste ver derf op voor zijn portemonnaie, zooals ook heden de chauffeur C; Z. uit de gemeente Bergen moest ontwaren. Deze Berge na ar was bij het uitwijken voor een anderen wagen op het 'smalle rij'wièlpan fë'ngs den meeri dan treurigen Schermer- of ook wel genaamd Steeweg geraakt en toen voör het gemak maar een eindje door blijven rijden, wat hem juist echter deiT das omdeed voor f2.50 of 2 dagen. Een ander slachtoffer met een aangespan nen wagen, die niet was versohenen, kreeg een dergelijke, maar even sterkere poeier te slikken: 3 gulden of 2 dagen. Bergen. ZULKE PROFESSORALE VERSTROOID HEDEN WORDEN NIET GEPARDON NEERD. De in het Rechtpaleis niet geheel onbe kende chaufeur J. G. G. uit Bergen, was uit rijden gegaan zonder jas, wat niemand aan stoot zou hebben gegeven, als zijn rij- en nummerbewijs er ook maar niet in waren achter gebleven. Nu was er voor den Alk- maarschen agent Hooijer motief om een dubbel bonnetje aan te bieden, een activiteit die den chauffeur op 2 keer 200 centen bocie of 2 keer 2 etmalen hechtenis kwam te staan. F e ullleton door Friedrich Lindeman Toen echter, toen zijn kameraden hem had den uitgelachen en bespot, kwam zijn jongens achtige onverschilligheid en reislust weer bo ven, nam hij afscheid van den kapitein en zijn vaartgenooten en ging op eigen houtje met den trein naar Chicago. Hier trof hem echter de eerste slag, die tegelijker tg d het begin van zijn ongeluk be- teekende. Zjjn oom was een week vóór Emmo's aan komst te New-York gestorven. In de zaak, een drogisterij, was allang weer een ander. In drie zinnen hoorde de jonge Dierksen het bericht over de kas heen. Mr, Deerkson is dood, geen nabestaanden, al het verdere kunt gij bij de Rechtbank hooren. Met deze woorden wendde de nieuwe bezitter zich reeds tot een klant en liet den vrager kalm staan. Al het andere bij het Gerecht? Emmo Dierksen had nog nooit wat met het Gerecht te doen gehad. Gerecht, dat be- teekende voor hem te allen tgde, straf, ge vangenis, zelfs den galg. En moest hij daar naartoe? Nu? In een vreemde stad? In een vreemd land, waarvan hij de taal slechts moeilijk verstond? Ja, zelfs in een vreemd wereldeel, waarop hg slechts een handjevol vrienden en kennissen wist; daarginds te New-York, op het schip, dat hem hier gebracht had. Dat scheen hem op het oogenblik en In dezen toestand nog de eenige plek, waar hij heen kon gaan en hulp ver wachten. In zijn boersche onbeholpenheid en onwe tendheid hij was, strikt genomen, voor het eerst van zijn leven zijn dorpje uitgegaan wist hij" niets beters te doen dan terug naar het schip, naar den kapitein en dan terug naar huis. Nauwelijks vijf uur was hij' te Chi cago geweest, of reeds zat hg alweer op den trein naar New-York. Maar hier trof hem de tweede slag, dien hij eigenlijk had kunnen verwachten: het schip was weg. Zoo stond hij dus moederziel alleen op straat te New-York en klemde zijn kleinen reiszak, dien hij in echten boerentrant, geen moment losgelaten had, vast in zijn hand. Het reisgeld, dat zijn broer hem mee gegeven had, was door de spoorreizen op. Dus bleef hem niets anders over dan hier in de haven een nieuw schip te zoeken, dat hem als jongmaatje meenemen wilde. Verder de stad ingaan durfde hij niet. Dus liep hij den heelen dag de haven langs, ging op elk Düitsch schip dat hij zag liggen, vroeg en liet zich weer wegsturen, bedelde om een beetje eten bij medelijdende koks of matrozen en sliep 's nachts in een kist of op een bank in het Rutger-park. Hier vond hem op een morgen dat moest dus den 15en October geweest zjjn Tho mas Glover. De kapitein had allang op het eerste gezicht gezien en dat was werkelijk niet moeilijk dat hij hier een eerlijke jon gen gevonden had. Hij bood hem den post van wacht aan kok en kajuitsjongen voor den tijd, dat het schip nog te New-York lag, en stelde hem in het vooruitzicht een reis naar Genua mee te ma ken. Genua was wel Is waar niet Bremen, maar toch reeds Europa, en bovendien had Emmo Deerkson niet veel keus meer. Hij trok dus met zijn reiszak aan boord van de „Marlborough", richtte zich een plaats in in de manschapslogie en begon zijn werkzaam heden in de kombuis en kajuit. Het was geen zware arbeid, die hij op dit leege schip te verrichten had: Eten koken voor den kapitein en voor zichzelf, de hut en de kajuit schoonhouden. Voor het overige kon hij den dag doorbrengen, zooals hij dat zelf wilde. Hij durfde het schip niet te verlaten Glo ver was den meesten tijd aan land, maar hij had er ook geen behoefte aan. Hij zielsblij, een dek boven zijn hoofd te hebben en zijn dage- lijksch brood. Over hetgeen wat er enkele dagen later ge beurde, vertelde Dierksen op dezelfde manier als indertijd Spurling en Crane het gedaan hadden: Clover's moeilijkheid, een nieuwe be manning te krijgen, omdat hij met den ronse laar Fisher gevochten had, de aankomst van de „Frisco" den 28en October, het gesprek der beide kapiteins, de zaak met de bemanning en de vracht, Glover's liefdesgeschiedenis met de pianiste Betty Bonn en de kwestie van den stuurman. In minder dan acht dragen had Crane en zijn menschen het schip opgekalefaterd, de „Malborough" in de „Betty Bonn" omgetoo- verd en ze met de vaten, die op de kade lagen, bevracht. Bovendien was het gelukt een bijna voltallige bemanning samen te stellen. De kern van de bemanning waren de drie matrozen van de „Frisco": Frank Clyde, Williams Higgins, Robert Harley. De kapitein zelf had voor een stuurman gezorgd, dien hg, God weet waar, opgedui keld had. Deze heette Andrew Gilling. Dierksen beschreef hem als een kleine man van ongeveer veertig jaar, ongelooflijk sterk, met een onmatige zelfbewustheid en met vlijmscherpe oogen in een baardeloos door groefd gezicht. Crane had slechts zijn schouders opgehaald. Men kende Gilling in alle havens als een heerschzuchtige man, met wien geen kapitein, zoomin als een ronselaar iets te doen wilde hebben. Deze „William" nu had Glover zich op zijn hals gehaald. De bootsman. Jack Dugan en een matroos Charlie Moore had Crane be zorgd. Hij was eenvoudig zonder het Glo ver te zeggen naar den ronselaar Fisher gegaan, om, zooals hij het noemde de ge schiedenis uit de wereld te helpen. Met een eindeloozen woordenvloed en op zijn bijzondere manier, zooals hij in dergelijke gelegenheden zich gedroeg, had hij tegen den beleedigde gesproken. Deze had in den be ginne alleen maar met zijn hoofd geschud, later echter, op zijn hardnekkig aandringen, twee man beloofd. Hij wilde hiermede alleen maar aantoonen, zei Bert Fisher, dat hij niet haatdragend was en dat hij bereid was zijn hand ter verzoening uit te strekken van deze band beteekenden dus twee menschen, die hij leveren wilde en die zich den volgenden dag aan boord van de „Bett Bonn" meldden: een roodharige Schot- sche bootsman, Jack Dugan en een bleeke matroos Charlie Moore. Maar deze geste was, zooals Emmo Dierk sen het uitlegde, in wezen niet anders dan een bloedige wraakneming op kapitein Glover, over het blauwe oog van Bert Fisher. Want met deze twee kerels zond de ronselaar twee der oproerigste gezellen, die hij „in voorraad" had en had ze gezonden met de boodschap, zooals later bleek, Glover bg een gunstige ge legenheid, er eens goed van langs te geven. Intusschen was de „Betty Bonn" zeeklaar en de bemanning aanwezig. Glover beweerde wel, dat er nog een man ontbrak: hij moest twee wachten hebben en met minder dan acht man was hij nog nooit uitgevaren, maar Crane zei toen, ook die te bezorgen. De kapitein kon zich gerust aan zijn huwelijk wgden. Zoo stonden dus 's namiddags op den 6en November 'de zeven leden der bemanning op het dek opgesteld en ontvingen hun kapitein met zijn jonge vrouw, die lachend en stoeiend in een roeibootje naar het schip gevaren kwamen. Als derde steeg uit het bootje de man van de wereld Peter Crane, die als getuige bij het huwelijk moest tegenwoordig zijn. Het werd een zeldzaam feestelijke avond. Glover had heel wat laten aanrukken voor zijn mannen. Emmo Dierksen had de heele kookkunst van zgn moeder aangewend en een feestmaaltijd klaargemaakt alsof het del trouwdag van een dikken Oost-Frieschen boer. gold. Crane, Gilling, Glover en Betty vierden feest achter in de kajuit. Het meisje droeg nog eens al haar paradestukken op de piano voor, die 's morgens aan boord 'gebracht was, Glover zwom in zijn geluk. Gilling was stil en hield zich bij den wijn. Alleen Crane, die het meest lawaai gemaakt had, verdween reeds vroeg. Hij haalde tweq lui van de „Frisco" en ging aan land. Laat in den nacht alles op de „Betty Bonn" was reeds in slaap, behalve de wacht, Emmo Dierksen kwamen de drie terug en sleepten tusschen zich in een bundel mensch, dat wilde vloeken uitbraakte en met lallendei stem Spaansche liedjes zong. De bezopen kerel werd naar voren gebracht* in de kooi, waar de zeilen bewaard werden, gesleept en opgesloten. Crane en de beide andere lui gingen lachend weg. Emmo Deerkson had de opdracht gekregen, zijn kapitein te zeggen: de rekening komt morgen; de bemanning is voltallig. Dus werden den 9en November 's morgens vroeg de touwen losgegooid. De „Betty Bonn" verliet de kade en de reis begon, die voor de meesten aan boord een vaart in de oneindigheid worden zou. Glover had zelfs, in zijn overschuimend geluk, waar hij iedereen zijn deel van geven wilde, een sleepboot gehuurd. De afvaart verliep dus buitengewoon goed. Een laatste afscheidsgroet naar de „Frisco" waar Crane aan de reeling stond. Schertsende woorden over en weer. Daartusschendoor een aanzwellende marsch, dien Betty Bonn op de piano trommelde. Zoo voer het ongeluksschip lachend en zingend in een st ralenden morgen. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 6