De vernieling van den
bodem door het water
60.000 kilometer
dwars door Afrika
WOENSDAGSCHE MIJMERIJ
Heeft Amerika weer hoop
Het grootste en moeilijkste agrarische
probleem van Noord-Amerika.
(Van onzen V.P.B.-correspondent.
DES MOINES, Januari 1937.
Op onzen verderen tocht, die ons weer in
de richting van de Amerikaansche oostkust
voert, hebben wij dikwijls gelegenheid, de
vernielende inwerking van het water op den
bodem te leei'en kennen. Op vele plaatsen
heeft men in aanpassing aan de contouren
van het meestal licht golvende landschap op
bepaalde afstanden aarden dammen, zooge
naamde terrassen, "opgeworpen, om op deze
wijze het wegspoelen van den bodem te ver
hinderen. Ondanks deze beschermende maat
regelen, die overigens nog slechts in een deel
van het bedreigde land konden worden toe
gepast, kan men waarnemen, hoe zich op de
velden geulen vormen, die wanneer er
niets tegen gedaan wordt binnen korten
tijd tot kleine riviertjes worden en een ver
dere bebouwing van de akkers onmogelijk
maken. Het betreft hier de meest scherpe
vorm van bodemvernieling door het wa
ter, die door de Amerikanen „gully erosion"
wordt genoemd. Een even vernielende uit
werking zij het minder opvallend heeft
de „sheet erosion", die den farmer de vrucht
bare bovenste aardlaag ontneemt, zonder dat
hij het misschien bemerkt.
De invloed van het klimaat.
Wanneer wij ons hier met de vervveering
van den bodem bezig houden, kunnen wij dit
niet doen, zonder ons in het kort met het
klimaat van dit land bezig te houden. Even
als in ieder opzicht, is Amerika ook ten aan
zien van het klimaat een land van tegenstel
lingen. In October in den „Tndian Slim
mer" is het in het Midden-Westen dik
wijls zeer warm. Maar aan de noordzijde van
de landwegen van Iowa legt men dan reeds
dijken aan, om de sneeuw, die deels in No
vember uit het Noorden komt opzetten, van
de wegen weg te houden. In de omgeving
van Chicago wordt het in den zomer zoo
warm, dat een West-Europeaan het er nau
welijks uithoudt, in den winter echter wordt
het even onaangenaam koud.
In de laatste jaren zijn in Noord-Amerika
overstroomingen en droogte-periodes voorge
komen, die in Europa hunsgelijken niet vin
den. De regens hebben hier een geheel an
der karakter, zij zijn zoo hevig, dat indien
er geen beschermende maatregelen genomen
zouden worden er aan het golvende land
de grootste schade zou worden aangericht.
Ik herinner mij een gebeurtenis, die ik
eenige jaren geleden in het gebergte beleef
de. Met twee vrienden bevond ik mij op een
grooten tocht. Onze wagen hadden wij des
avonds bij gebrek aan andere mogelijkhe
den het landschap was vol kloven in
een droge beek geparkeerd en legden ons te
slapen in de daarvoor speciaal ingerichte
auto. Plotseling werden wij door een hevig
onweer uit den slaap gewekt. Wij vonden
nog juist tijd om uit de droge bedding, die
binnen korten tijd in een woedenden berg
stroom veranderd was, te ontsnappen.
Eenige cijfers.
De vernieling van den bodem is het sterkst
ïn hot zuiden, waar ook gedurende de winter
maanden de onbevroren grond aan hevige
regens is blootgesteld. Naast de terrassen, die
wij als middel ter bestrijding van de bodem
vernieling reeds hebben leeren kennen, heeft
de wijze, waarop men den bodem gebruikt,
een geweldige invloed op de vernielende uit
werking. Op een proefstation in den staat
Missouri heeft men b.v. vastgesteld, dat op
een proefveld, waarop zonder onderbreking
mais werd verbouwd, in een bepaalde tijds
ruimte per acre 74.97 ton aarde verloren ging
terwijl onder dezelfde voorwaarden bij het
afwisselend verbouwen van klaver, mais en
tarwe, het verlies aan aarde slechts 7.19 t.
bedroeg. In het eerste geval vloeide 25.59
van het water weg, zonder op de plaats den
plantengroei te bevorderen, terwijl in het
tweede geval het waterverlies slechts 11.57
bedroeg. Ter bestrijding van den bodemerosie
tracht, de Amerikaansche regeering dan ook
in den laatsten tijd, den landbouw veelzijdi-
ger te maken en van de monocultuur tot ge
mengde bedrijfsvormen te komen. Het is ech
ter moeilijk, de boeren, die slechts op het
Succes van het oogenblik bedacht zijn en die
onmogelijk in generaties schijnen te kunnen
denken, tot een zorgvuldige behandeling van
den bodem op te voeden In 't zuid-oosten
van de Unie beleeft men b.v.. dat de katoen,
die de erosie begunstigt, bij hooge katoen-
prijzen alle andere landbouwproducten ver
dringt.
Naar het tempo en den omvang van de
erosie op het Noord-Amerikaansche conti
nent heeft, men in den loon der laatste jaren
eeno nderzoek ingesteld. De resultaten daar
van zijn zoo indrukwekkend, dat ik ze den
lezers niet gaarne zou willen onthouden. On
geveer 14 millioen ha. land werden door
„gully erosion" geheel vernield. Het geheel
onbruikbaar geworden land bedekt een op
pervlakte, waarop 280.000 bedrijven met ie
der 65 ha. grond plaats zouden kunnen vin
den. Verder is op 50 millioen ha. land de
vruchtbare bovenlaag geheel of bijna geheel
door het water weggespoeld (sheet erosion).
Het zal groote moeite kosten, om een verdere
vernieling van den bodem te verhinderen.
Een regeoringseommissie heeft na een lang
durig onderzoek voorgesteld, het land van
ongeveer 450.000 landbouwbedrijven langza
merhand op te koopen en den farmers in
gunstiger gebieden nieuwen grond te ver
schaffen of hen een ander beroep te doen kie
zen. Men wil zoo noodig met behulp van
enorme staatsmiddelen een toestand berei
ken, waarin verdere vernielingen van den
bodem onmogelijk zijn. Met de voorbereiden
de werkzaamheden is reeds een aanvang ge
maakt.
Wij hebben hier misschien wel het belang
rijkste nrobleom van Noord-Amerika aange
sneden. Tntusschen zal nog voor langen tijd
overproductie en de daaraan verbonden
In zijn zesde artikel geeft onze
V.P.B. correspondent een beschou
wing over de bodemvernleling door
het water, waardoor dikwijls zeer
groote schade aan het land wordt
toegebracht.
veel te lage prijzen het dreigende spook
van den Amerikaanschen landbouw zijn. Er
staan immers nog enorme productie-reserves
ter beschikking. Niet minder dan 36 millioen
ha kunnen door middel van drainage betrek
kelijk goedkoop voor den landbouw geschikt
worden gemaakt. Desondanks is echter op
den langen duurgezien de vernieling van den
bodem, het grootste en moeilijkste probleem
van Noord-Amerika. De geschiedenis leert
ons aan vele voorbeelden, dat de mensch
door een verkeerde behandeling van den bo
dem in betrekkelijk korten tijd het opbou
wende werk van de natuur van millioenen
jaren kan vernielen, dat echter anderzijds
ook met de grootste menschelijke inspan
ning een herstek van het eenmaal vernielde
niet mogelijk is.
Nadruk verboden.)
Eenige dagen geleden is in
Amerika een groot passa
giersvliegtuig in de buurt
van San Fernando neerge
stort; hierbij werd de beken
de Afrika-reiziger en jager
M ar tin Johnson gedood,
zijn vrouw werd gewond.
Het echtpaar Johnson was
twee jaar geleden met een
„zebra- en giraffenvliegtuig
doorgedrongen in een nog
geheel onbekend gebied van
Afrika, waar het een prach
tige dierenfilm gemaakt had.
14 Jaar lang zijn de Johnsons door Afri
ka getrokken, waar ze zich de eene keer een
tijd lang vestigden, om goud te zoeken, om
daarna weer eens met een auto van de eene
kust naar de andere te trekken. Wanneer
ze dan op goeden dag meenden, dat ze ge
noeg geld hadden, verkochten ze hun boer
derij, en kochten in Londen twee kleine
vliegtuigen; op het eene vliegtuig lieten
ze zwarte en witte strepen schilderen, op
het andere de vlekken van een giraffe. Was
dit een grap? Naderhand bleek, dat deze
beschildering een zeer goed beschermings
middel was. Met deze vliegtuigen trokken ze
dan weer naar Afrika, omdat ze hadden
leeren inzien, dat achter de bosschen, moe
rassen en rivieren die zij bezocht hadden,
weer ander land lag, dat ze nog niet onder
zocht hadden. Daarom vlogen ze weer
naar Afrika en verdwenen spoorloos voor
een tijd van 20 maanden.
Zij hebben met hun eigen oogen, met
hun fototoestel, met hun geluidsfilmtoestel,
en met de gramofoon, giraffen en luipaar
den, nijlpaarden en rhinocerossen beluisterd.
Ook gelukte het hun, gebieden te ontdek
ken, die tot nu toe nog door niemand be
treden waren. Geheel nieuwe stukken land
Een moderne tarnkap.
Siegfried (u herinnert het u natuurlijk
uit het Nibelungen-verhaal, en anders kunt
u het, net als ik, in een encyclopaedie na
slaan), Siegfried, de Geweldenaar, ontrukte
den dwerg Alberich de zoogenaamde tarn
kap, die de prettige eigenschap bezat, den
geen, die deze kap opzette, totaal onzicht
baar te maken. En wat deed de held Sieg
fried met deze tarnkap? De „weerbare
maagd" Brünhilde (een soort voorhistori
sche Kenau Simonsz Hasselaar) wilde
alleen haar hart wegschenken aan den
man, die haar zou kunnen verslaan. Gun-
ther was smoor op haar, maar verder was
hij een tikje te slap in de lendenen om haar
den knock-out te geven, die zij van haar
toekomstigen man nu eenmaal eischte.
Siegfried kwam hem te hulp. Hij trok den
tarnkap over het hoofd, ging bij het duel
néAst Gunther staan en verkocht in Gun-
ther's naam de vechtlustige dame de ver
langde opstoppers, die haar overtuigden,
dat Gunther de man van haar keuze was.
Dat ook al in die zonderlinge tijden „eerlijk
het langst duurde", en dat Brünhilde dus
op een goeden dag eens wilde onderzoeken,
of Gunther wérkelijk zoo'n mannetjesput
ter was en hem bij die gelegenheid aan zijn
eigen ceintuur aan den muur ophing, kan
ons slechts verheugen. Bedrog behoort in
een goede legende gestraft te worden!
Toch heeft de tarnkap nog eeuwenlang
de fantasie van de menschheid gaande ge
houden en in de laatste week lijkt het er
werkelijk op, dat er een nieuwe hause in
onzichtbare menschen op komst is:
Van Milaan is de victorie begonen. In die
stad woont professor Mario Mancini, en hij
beweert, een electro-optisch toestel gecon
strueerd te hebben, dat bijzondere electri-
sche trillingen uitzendt, waardoor degeen,
die erdoor getroffen wordt, geleidelijk on
zichtbaar wordt. In de pers is beweerd, dat
professor Mancini thuis al een geslaagde
proef heeft genomen, waarbij hij iemand,
die op een stoel zat, voor het oog van de
omgeving heeft laten verdwijnen.
Hongarije heeft het niet op zich laten zit
ten. Ook daar is, vólgens de „Esti Ujsag",
eenzelfde soort uitvinding gedaan door een
zekeren ir. Prysbill. Ford moet er al een
millioen dollar voor hebben geboden. Meneer
Prysbill zal in dat geval goed doen, vooruit
betaling te verlangen, want als Ford het ge
heim eenmaal bezit, is het een klein kunstje
voor hem, zich onzichtbaar te maken, tel
kens als de kwitantie wordt gepresenteerd!
Het lijkt mij trouwens heelemaal, dat deze
moderne tarnkap net zooveel kwaad zal
stichten als de ouderwetsche. Als menschen
behoefte hebben, zich onzichtbaar te maken,
hebben ze meestal niet veel goeds in den zin.
En net als alle uitvindingen van de laatste
jaren zal ook deze den oorlog wel geraffi
neerder moeten maken. In dat geval kan
men voor zonderlinge verrassingen komen
te staan, en de menschheid zal er pas by ge
diend zijn, als iedere natie het geheim heeft
verworven en door een totale eclips van alle
legers de oorlog een totale onmogelijkheid
zal zijn geworden.
Maar zoover zijn we nog niet. Professor
Mancini past zijn uitvinding voorloopig
alleen maar toe op onschuldige objecten en
hoofdzakelijk voor zijn amusement. Door
middel van zijn geheime stralen maakt hij
bijv. de gasten onzichtbaar, die hij ten eten
heeft genoodigd. Dat is al iefs. Misschien
vindt hij nu ook nog eens stralen uit, om
ze onhóórbaar te maken. Dan zou men ten
minste voortaan ongestoord van een goed
maal kunnen genieten, zonder afgeleid te
worden door redevoeringen en gelegenheids
praatjes. En dan zou een diner nog wel eens
iets heel gezelligs kunnen worden!
Wie weet, hoe prettig Professor Mancini
het leven nog voor ons maakt
hebben zij ontdekt, op kaarten opgeteekend
en er de mooiste foto's van genomen. 400
Olifanten trompetten woedend naar de klei
nen vijand, die zulke merkwaardige brom
mende geluiden maakte en die voor hun
kleine zwakke oogen onzichtbaar was. Hier
mocht het vliegtuig geen ongeluk krijgen
en ook geen noodlanding maken.
Op rivieren, moerassen en open plekken in
de bosschen zijn de vliegtuigen van de
Johnsons gedaald. Steeds weer verhieven zij
zich hoog in de lucht, om dan verder on
bekende gebieden van Afrika te zoeken en
er door heen te trekken. In het Krüger-
park in Zuid-Afrika mogen de leeuwen dan
al tam zijn als katten, in Midden-Afrika
zijn zij dat niet. Op een goede keer kwa
men er tien geweldige leeuwen met donke
re manen aangeloopen, om hun nieuwe
vijand, het pas gedaalde vliegtuig te aan
schouwen. De grootste van hen sloeg met
zijn poot tegen de propeller, en beet in de
vleugel. De heer Johnson had zijn fototoestel
in de hand. De leeuw sprong toe en zou di-
DE JOHNSONS.
reet in het vliegtuig komen. Maar mevrouw
Johnson had een mooie boeket bloemen
van een blanke bij een tusschenlanding in
Nairobi cadeau gekregen. Deze bloemen
duwde zij den leeuw in zijn muil. Het dier
schrok terug, moest niezen door het sterk
ruikende stuifmeel en spuwde de bloemen
weer uit. Daarna at hij ze op, en verdween
waardig met zijn kameraden in het struik
gewas. Door de bloemen was hij dus op
de vlucht gedreven.
In de Belgische Congo hebben ze Pygmee
ën aangetroffen, die nog nooit blanken ge
zien hadden. De vliegtuigen hielden ze voor
vogels, en de inzittenden voor een soort go
den, die ze aanbidden moesten. Zij waren
bang en nieuwsgierig tegelijk, bleven op een
afstand en kropen dan weer meer naar vo
ren. Mevrouw Johnson vertelde nog: „Hoe
primitiever zij zijn, des te beter zijn zij
ook. Zij zingen en dansen veel, bijna den ge-
hcelen dag. De mannen van 50, 60 of 70 zijn
net als kinderen van 10 jaar. Een vliegtuig
houden ze voor een bovenaardsch verschijn
sel. Behalve de vogels, waarop ze jagen*
vinden ze alle dingen, die van de aarde los
kunnen, bovennatuurlijke voorwerpen".
Op een keer nam Johnson een klein Pyg-
meeënmeisie mee in zijn vliegtuig. Het kind
was iets intelligenter dan de andere. En
terwijl hij opsteeg, weerklonk van de aarde
het gejammer van 1000 Pygmeeën. Zij dach
ten, dat het kind, dat de aarde verlaten had,
verloren was Zij begonnen reeds doodenzan-
gen aan te heffen, terwijl het vliegtuig bo
ven het dorp cirkelde. Toen het vliegende
Pygmeeënkind weer teruggekeerd was, om
ringden zij het, betastten het, terwijl hun
tranen nog steeds stroomden.
Een paar keer raakten de vliegtuigen ie
een moeras, dat alles vasthield, wat het pak
ken kon. Het geheele oerwoud werd mijlen
ver gealarmeerd. 500 Menschen werden aan
het werk gezet, en met zeer eenvoudge hulp
middelen trok men den „Giraffe" en de
„Zebra" uit het moeras. Dikwijls ontsnapten
zij ternauwernood aan den dood, vaak
waren de gevaren van het onbekende Afrika
dat nog steeds bestaat, zoo nabij, dat men
wel een oude Afrika-reiziger moest zijn*
om lachend met de camera er op uit te
trekken.
Het vliegtuigongeluk, waarbij Johnson
zoo jammerlijk om het leven gekomen is,
heeft nu voorgoed aan de nieuwe, groote
plannen van het stoutmoedige echtpaar een
einde gemaakt. Dubbel tragisch is het, dat
de man, die in Afrika aan zoo vele gevaren
bloot gestaan heeft, juist door het veron
gelukken van zulk een alledaagsche ver
voermiddel als de vliegmachine tegenwoor
dig toch is, het leven heeft moeten verlie
zen.
DONDERDAG 21 JANUARI 1937.
Hilversum I.
AVRO-uitzending.
8.00 Gramofoonplaten.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Onbekend.
10.30 Omroeporkest en Gramofoonplaten.
12.30 Gramofoonplaten.
1.30 Kovacs Lajos' orkest.
2.00 Omroeporkest.
3.00 Naaicursus.
3.45 Gramofoonplaten.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Postzegelpraatje.
4.45 Voor de kinderen.
5.30 Kovacs Lajos' orkest en orgelspel.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten A.N.P., Mededeelingen en gra
mofoonplaten.
8.15 Concertgebouw-orkest en solist. (In de
pauze gramofoonplaten).
10.20 „Amsterdam heeft grootsche plannen",
(gramofoonpl., toespraken en reportage).
De naderende groote
voetbalgebeurtenis
D ui tschland - Holland
Over groote belangstelling - Dui tsch
land is lang niet gerust over den uit
slag - De voorbereiding in Nederland.
Met rassche schreden naderen we
Zondag, den 31sten Januari, den datum,
waarop in Düsseldorf de belangrijke en
sterk de aandacht trekkende voetbal
wedstrijd DuitschlandNederland ge
speeld zal worden. Zooals verwacht
mocht worden, bestaat voor de ontmoeting
tusschen de vertegenwoordigende ploegen
van dat machtige Germaansche rijk en
van ons kleine Nederland een geweldige
belangstelling, die alle records op dit ge
bied schijnt te zullen gaan breken. Bij
duizend-tallen zijn de aanvragen voor
kaarten bij den Duitschen Voetbal Bond
binnengekomen, die by lange niet iederen
liefhebber tevreden kan stellen.
In normale omstandigheden kan het stadion
in Düsseldorf, waar de wedstrijd gespeeld
wordt, ongeveer 50.000 bezoekers bevatten,
maar men heeft de capaciteit met ruim 10.000
plaatsen weten te vergrooten, zoodat bit
respectabele getal van ruim 60.000 menschen
persoonlijk van het gebeuren getuige zal
kunnen zijn. Het Hsbl. zegt en het is
wel aardig het hier even te vermelden, dat
voor de ty'delijke uitbreiding van het DUssel-
dorfsche Stadion, o.m. de stalen buizen ge
bruikt worden, die op 7 Januari in Den Haag
deel uitgemaakt hebben van de tribunes, die
aldaar langs enkele gedeelten van den
„bruidsweg", opgesteld waren.
Echter hoe groot het aantal menschen ook
is, dat den wedstrijd zal kunnen aanschouwen,
het aantal van hen, dat tot nu toe kaarten
aangevraagd heeft, overtreft dit verre. Be
richten uit Duitschland melden, dat het aan
tal aangevraagde kaarten het aantal beschik
bare plaatsen momenteel met 100 over
treft, er zijn dus nu al ongeveer 120.000 aan
vragen! Desondanks zullen de meeste Hol
landers, die gesolliciteerd hebben naar een
toegangsbewijs, hun zin krijgen, want een
groot gedeelte van de beschikbare plaatskaar-
ten is voor Holland beschikbaar gesteld. Het
staat dan ook vast, dat het Nederlandsch elftal
weer vergezeld zal worden door „hét legioen",
dat zijn aanwezigheid bij den wedstrijd zeker
niet onder de banken van de tribunes zal
steken! Dit kan zijn voordeel hebben voor de
elf jongens, die het tegen de zeer sterke Duit-
schers zullen hebben op te nemen. Immers als
dezen zich hoorbaar gesteund weten door
zoo'n groote massa landgenooten, zal dat een
nog grootere prikkel voor hen zijn, dan de
wetenschap alleen, dat zy tegenover een zeer
sterken tegenstander staan.
Hoe men in Duitschland ons spel
bestudeert.
Intusschen is al ontelbare malen gebleken,
dat de Duitschers den wedstrijd tegen de onzen
met de grootste bezorgdheid tegemoet zien.
In alle bladen zyn al voorbeschouwingen aan
den wedstrijd gewyd, waarbij men vooral aan
dacht besteedt aan het spel, zooals het naar
de meening van de schrijvers door de Oranje
hemden in Düsseldorf gespeeld zal worden.
Men doet daaromtrent allerlei gissingen en
rr ;n kan er van op aan, dat de laatste wed
strijden van het Nederlandsch elftal door een
of meerdere officials van den Duitschen Voet
bal Bond zyn bijgewoond om verslag uit te
brengen van ons spel. Overigens is het al
bekend, dat een vertegenwoordiger van het
officieel orgaan van het „Reichsfachamt
Fuszball" den oefenwedstrijd, welken het
Nederlandsche elftal heden tegen Southend
United speelt, persoonlyk zal komen bijwonen
in de hoop om met zijn bevindingen bij de
laatste wapenschouw der onzen, de Duitsche
spelers en technische leiders van dienst te
kunnen zyn. In het genoemde blad kwam
deze week een artikel voor over den nade
renden wedstrijd, waaruit op typische wijze
blijkt, hoe men terdege rekening houdt met de
kracht van ons nationaal elftal. Wij ont-
leenen aan dit artikel het volgende:
„Over de grondslagen van het Nederland
sche spel en over de speciale eigenschappen
daarvan hebben wij door vorige gelegenheden,
waarbij wij ermede kennis maakten, reeds
de noodige ervaring opgedaan. De Hollanders
zijn ware kunstenaars in het defensieve spel;
in dit opzicht zijn het volmaakte leerlingen
van grootmeester Engeland. Welke volmaakte
leerlingen van Engeland de Hollanders zijn,
hebben zij in het vorige voorjaar bewezen,
toen zij in het Amsterdamsche Stadion onder
„Engelsche omstandigheden" (regenweer, glad
en zwaar terrein) van een zich in goeden
vorm bevindend Engelsch nationaal elftal
slechts met 01 de mindere bleven. De
Olympische winnaars en wereldkampioenen
Uraguay hebben het reeds in 1928 te Am
sterdam ondervonden, dat zelfs met een aan-
valslinie van de allereerste klasse, het maken
van doelpunten tegen de Holandsche verdedi
ging een moeilijke onderneming is."
„En dan behoeven wij nog niet eens van ons
zelf te spreken. Wij hebben in de landenwed-
strijden tegen Holland meer dan eens moeten
capituleeren en er van een totaal van 14 wed
strijden maar 4 kunnen winnen, omdat de
Duitsche aanval de zich heroiek verdedigende
dekking der Hollanders niet doorbreken kon,
terwijl onze eigen dekking niet opmerkzaam
genoeg was om het élan van den Hollandschen
aanval te breken."
„De Hollanders zullen met „Engelsche"
consequenties dekken; zullen hun aanval
len naar „Engelsch voorbeeld langs groote
lijnen" en met „Engelsche snelheid" uit
voeren. Van zichzelf zullen zij daaraan
toevoegen een „Hollandschen strydlust",
11.00 Berichten A.N.P. Hierna tot 12.00
AVRO-Dansorkest.
Hilversum H.
8.00—9.15 KRO, 10.00 NCRV, 11.00 KRO
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonplaten.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonplaten.
11.3012.00 Godsd. halfuur.
12.15 KRO-orkest, en gramofoonpla'
2.00 Handwerkles.
3.003.45 Orgelspel.
4.00 Bijbellezing.
5.00 Cursus handenarbeid v. d. jeugd.
5.30 Radiotooneel voor de kinderen.
6.00 Cello en piano.
6.45 Causerie.
7.00 Berichten.
7.15 Gramofoonplaten.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Oratorium-uitzending m.m.v. solisten, het
Deventer Chr. Gem. koor, verst. „Deventer
Strijkje". (Om 9.45 Gramofoonplaten en om
10.00 Berichten A.N.P.
11.1512.00 Gramofoonplaten.
die de uitverkorenen van Nederland in
staat stelt in den strijd om het succes
voor het land boven de „normale maat"
uit te groeien.
Het nationale elftal van Holland is
steeds weer opnieuw een groote tegen
stander en wij zien de komst onzer weste
lijke buren met spanning tegemoet."
Uit het vervolg van het artikel blijkt dan,
welk een vrees men heeft „voor den gevaar
lijken midvoor Bakhuys". En het blad vraagt
zich af: „Welke van onze midhalfs garandeert
het grootst mogelijke succes tegen hem?"
Men herinnert er dan aan, dat in Februari
1935 Münzenberg op die plaats zeer succes
vol tegen Bakhuys heeft gespeeld. Maar wie
zal thans als spil fungeeren, nu het Duitsche
elftal Münzenberg als back noodig heeft?
Namen van Goldbrunner en van den Saar-
brückenaar Sold worden genoemd, maar het
blad weet eigenlijk zelf niet, wie nu eigenlijk
het best tegenover de „reïncarnatie van
Drake" kan worden geplaatst Daaruit blijkt,
dat men in Duitschland, evenals bij ons het
geval is, het zwaartepunt van de samenstel
ling van het nationale elftal legt op de be
zetting van de spilplaats. Tevens blijkt er uit,
hoe serieus onze Oosterburen te werk gaan,
terwijl uit de stemming van het bovenaange
haalde artikel duidelijk spreekt, dat men voor
alles moet p robeeren om een nederlaag tegen
het kleine Nederland te ontgaan. We kunnen
ons zoo voorstellen, dat de tegen ons geleden
nederlagen minder prettig geweest zijn voor
het zoo sterk ontwikkelde en uiterst gevoelige
nationaal bewustzijn van de Duitschers en dat
het dus een zaak van primair belang is om
een goed resultaat tegen de vertegenwoor
digers van dat kleine landje te behalen. Van
daar, dat de Nederlandsche ploeg er op kan
rekenen, dat zij een uiterst fel strijdenden
tegenstander tegen zich geplaatst zal krijgen.
