Wanneer een Knningin
gekroond wnrdt
Roosevelt
Het Agrarische vraagstuk
Cijfers en feiten rondom den
Spaanschen luchtoorlog
in de Vereenigde Staten
Een dag in
het leven van
Heeft Amerika weer hoop?
De kroning van de koningin en van
den koning van Engeland zal plaats
hebben in de maand Mei. De pracht
en praal die bij deze plechtige gebeur
tenis ten toon gespreid wordt, geeft
het geheel een sprookjesachtig uiter
lijk. Met zorg worden uit de hoog
ste adellijke kringen de begeleidsters
van de koningin gekozen. De cere
monie gaat volgens oude gebruiken,
waarvan niet afgeweken mag wor
den.
Vier hertoginnen, zes dochters van gra
ven, en nog elf andere dames uit de artisto-
cratische wereld, zullen tijdens de kroning
van de Koningin van Engeland haar gelei
de vormen. De koningin heeft een pracht om
zich heen, zooals in 26 jaar niet gezien is.
Deze pracht is veel verblindender dan die
van den koning, want de schoonheid van het
purper en het scharlaken rood, van het kar
mozijnrood en het goud wordt nog verhoogd
door de vrouwelijke schoonheid, die er van
de koningin uitstraalt. Alles wat de schoon
heid en gratie van een vrouw ka» verhoo-
gen, zal gedurende de processie kwistig ge
bruikt worden. Haar voornaamste begeleid
ster is de „Mistress of the Robes", gewoon
lijk een hertogin. Het is waarschijnlijk dat
de koningin de hertogin van Puccleuch voor
deze zeer verantwoordelijke betrekking zal
kiezen. Dan volgen zes dochters van graven
om de sleep van de koningin te dragen. Of
schoon nog geen van hen gekozen is. is het
toch waarschijnlijk, dat het allen vriendinnen
van de koningin zullen zijn, dus allemaal
zeer jong. Na hen komen twee „Ladies of
the Bedchamber in Waiting", dan zes eere
meisjes („Maids of Honour") en tenslotte
twee „Women of the Bedchamber".
Wanneer de koninklijke stoet Westminster
Abbey bereikt heeft, zullen de koning en de
koningin zich eerst in de kleedkamers terug
trekken. Twee uur eerder, waarschijnlijk
reeds om 9 uur, worden de begeleidsters van
de koningin in koninklijke rijtuigen naar
Westminster Abbey gebracht. Deze dames
moeten gedurende twee uur de gasten op
wachten met sandwiches, verfrisschende
dranken, en den tijd met conversatie korten.
De vreemde vorsten en de overige leden van
het koninklijk huis hebben dan reeds hun
plaatsen in de kerk ingenomen.
Daarna vertrekt de stoet van de koningin.
Voorop gaat een adellijke daane die de kroon
draagt. Een ander volgt met de scepter, een
derde met de ivoren roede met de duif. Dan
heerscht. er volkomen stilte. Dit is waar
schijnlijk het meest indrukwekkende oogen-;
blik in het leven van een koningin. Aan
weerszijden van het schip van de kerk staan
alle voorname personen opgesteld, diploma
ten, politici, de leden van de koninklijke fa
milie, in een woord, de crème de la crème.
Gedurende eenige seconden heerscht er dan
volkomen stilte, zoo indrukwekkend is het
schouwspel. De koningin staat aan den in
gang een oogenblik stil. Zij draagt een ivoor
kleurige zijden japon, neerhangend tot op de
voeten, geborduurd met draden van het zui
verste goud. Rozen, distels, Iersche Rozen
(Samrocks), de emblemen van de Domini
ons, zijn op de japon geborduurd. Eenige
rijen parels heeft zij om den hals. Verder
draagt zij een smalle gouden kroon. Een pur
peren sleep, met goud bewerkt en afgezet met
hermelijn, hangt van haar schouders op den
grond.
En al dit goud, ivoor, purper en deze pa
rels verhoogen de schoonheid van 't zwart
van haar haar, haar blanke gelaatstint en
het zeldzaam diepe blauw van haar oogen.
En daarna rangschikken zich achter de
koningin aap weerskanten drie, de zes doch
ters van graven, ruischend in wit zijden
toiletten, met parels geborduurd. Diamanten
tiara's houden de sluier in het haar vast.
Diamanten en parels glinsteren rond hun
T
KONINGIN EUSABETH.
hals, en in het corsage. Ieder, van nature
mooi of niet, wordt door deze versiering nog
schooner. Nu beweegt de stoet zich lang
zaam voorwaarts. De „Mistress of the Ro
bes" houdt de sluier omhoog, terwijl een
kleine page haar eigen sluier vast houdt;
de „Ladies" en de „Women of the Bedcham
ber" en de eeremeisjes volgen. Ieder is op
zich zelf een meesterstuk van schoonheid,
stralend en schitterend. Twee bisschoppen
nemen met hoffelijke waardigheid hun plaats
in naast de koningin. Dan, rechtens een oud
privilege, roepen de Westminster boys: „Vi
vat Regina Elizabeth". „Vivat, vivat, vivat"!
Voor het altaar wacht de processie, tot
de koning ook genaderd is. Daarna hebben
de erkenning, de zalving en de kroning
plaats. De klokken luiden, de kanonnen op
de Tower worden afgeschoten, en de koning
zit op zijn rood-gouden troon Daarna is de
kroning van de koningin aan de beurt.
Vier hertoginnen houden een baldakijn bo
ven haar hoofd, wanneer zij voor het altaar
knielt. De aartsbisschop zalft haar. Haar
kroon, met de Koh-i-noor en de andere groo-
te steenen uit Afrika, wordt op het hoofd
geplaatst. Dtfci gaat er een zacht geruisch
door de zaal: de vrouwen van de pairs zet
ten hun kroon op. De koningin krijgt de ring
aan de vierde vinger van. haar rejjh^ej ^ajkd,
eveneens krijgt ze iri die'hand de gouden
scepter met de kostbare steenen, de appel en
het kruis er op. In de linker hand wordt
haar de ivoren roede gegeven met de duif
er op. Nu komt het mooiste oogenblik van
de geheele ceremonie. De koningin gaat van
het altaar naar haar troon, die naast die
van den koning is op een verhooging. Ter
wijl ze voorbij den koning gaat maakt zij
een diepe buiging. Daarna volgt de viering
van de Heilige Communie en dan gaan de
koning en de koningin naar de kapel van
St. Edward, waar de koning zijn zware kroon
verruilt tegen een kleinere, en zijn gouden
gewaad tegen een purper gewaad met her
melijn afgezet. Daarna volgt een half uur
rust, waarna de koning en de koningin
plechtig en langzaam de kerk verlaten. Hier
mee is de kroning afgeloopen.
In de eerstvolgende weken zullen de da
mes gekozen worden, die de eer zullen heb
ben, de koningin te mogen begeleiden. Een
ding is zeker. Schotland zal goed vertegen
woordigd wezen. Koningin Elizabeth maak
te zich een heeleboel vrienden, toen ze nog op
Glamis woonde en die kent ze nu nog. Twee
dames, die zeker in aanmerking komen,
zijn Lady Doris Vyner, zuster van den her
tog van Richmond, en Lady Annaly, doch
ter van den graaf van Spencer, Lady An
naly, die er zeer goed uitziet, geestig en
goed ontwikkeld is, vergezelde den koning
en de koningin reeds op hun reis naar Ke-
nya, toen ze nog hertog en hertogin van
York waren. Ook Lady Katharine Seymour,
Lady Hambledon, en Lady Helen Graham
komen in aanmerking. De laatste is reeds
langen tijd secretaresse van de koningin, en
weet iedereen door haar vriendelijkheid te
bekoren. Lady Allendale, die naast de herto
gin op Piccadilly woonde, en die zeer met
haar bevriend is, evenals haar elfjarig doch
tertje met Prinses Elisabeth, behoort ook tot
de genoodigden.
Op den 20sten Januari begint de
tweede ambtsperiode van den
herkozen president Roosevelt,
die op dezen dag, na de plechti
ge beëediging op het Capitool
in Washington, als zijn eigen
opvolger wederom het Witte
Huis zal betrekken. In hooger
mate dan al zijn voorgangers is
president Roosevelt ook in Euro
pa populair geworden, en daar
om is het misschien wel interes
sant, eens geheel onpolitiek een
dag in het leven van het Ameri-
kaansche staatshoofd te beschrij
ven.
Franklin D. Roosevelt heeft geen bepaalde
dagindeeling, watit impulsief, zooals zijn
politiek beleid ook steeds geweest is, is ook
zijn gewone leven. Zijn ontbijt gebruikt hij
meestal in bed, waarbij hij de ochtendkran
ten leest, en na zijn volbrachte dagtaak
brengt hij ook 's avonds gaarne eenige uren
in bed door, waar hij dan zijn postzegel ver
zameling nakijkt. Tevens verzamelt hij dan
de postzegels van de brieven, die hij overdag
gekregen heeft. Hij beweert, dat dit het bes
te slaapmiddel is. Wat tusschen deze beide
vaststaande polen van zijn dagindeeling
gebeurt, kan men slechts zeer algemeen
beschrijven: werk, werk en nog eens werk.
Waar en hoe dit werk uitgevoerd wordt, is
iedere dag verschillend: president Roosevelt
werkt of in zijn privé-kamer, in een kleine
salon van het Witte Huis, of in een kamer
van het zeevaartministerie, waar sedert
zijn werkzaamheden als minister van mari
ne onder president Wilson, een kamer te
zijner beschikking staat. Maar net zoo vaak
Uan het voorkomen, dat hij een tafel in den
tuin laat zetten, dat hij gewichtige bespre
kingen tijdens een autotocht houdt, of zelfs,
dat hij zijn staatszaken in het salonrijtuig
van 'n aparte trein of op zijn jacht „Poto-
•mac'A*tifdoèt. Hij houdt, van dezé veranderin
gen, omdat ze hem,in staat stellen, den ge-
heelen dag te werken, zonder veel tijd voor
verstrooiing te vragen. Toen een vriend hem
eens schetsend zei, dat hij van alle presiden
ten het liefst op reis. was, antwoordde hij:
„En toch ben ik nooit langer dan een uur
van mijn schrijftafel af".
Hij had ook kunnen zeggen, dat zijn werk
tafel hem op alle reizen vergezelt. Zijn be
roemde speciale trein is een „Wit Huis" in
het klein, en zelfs op zijn tochten op zee
staat hij door middel van een radiodienst
die op een geheime golf afgestemd is, steeds
in verbinding met het ministerie van mari
ne. In geval van nood staat een watervlieg
tuig klaar, om hem naar Washington te
rug te brengen.
Eens zei de president: „Mijn regeering
reist door het land als een circus Want
alles, wat tot den arbeid van den regeerings-
chef behoort, wordt op reis net zoo zorgvul
dig behandeld, als in Washington, en men
kan zich wel voorstellen, wat er al zoo tot
het geweldige apparaat behoort, dat voor
het bestuur van 138 millioen menschen
noodig is.
Het is dus moeilijk, zich een juist denk
beeld te vormen van den arbeidsdag van
den Amerikaanschen president, die iederen
dag een ander programma heeft. Maar om
het leven van het Amerikaansche staats
hoofd te leeren kennen, is het voldoende,
een blik te werpen in het huishoudboek van
het „Witte Huis"; dit is voor iedereen toe
gankelijk, want de president leeft in de
ware zin des woords op kosten van het land.
Zijn jaarsalaris -bedraagt 75.000
dollar, en dit bedrag zou heel gering
lijken, wanneer men bedenkt, dat de
president van de Fransche repu
bliek het dubbele ontvangt, name
lijk drie millioen franc. Maar voor
Roosevelt is dit genoemde bedrag als
het ware een soort zakgeld, hij hoeft
er niet van te leven. Juist geno
men, moet hij zelfs van zijn levens
onderhoud slechts het noodige be-
taLen, terwijl alles, wat als luxe op
de tafel van de eetkamer komt, door
de belastingbetalers geleverd wordt.
Ook alle andere uitgaven behoeft hij
niet te betalen, want de staat onder
houdt voor hem eigen doktoren, een
leger van tuinlieden (700 bloemen
komen dagelijks in het Witte Huis),
een eigen wasscherij en eigen kap
pers. Wanneer de president zich
's morgens laat scheren en in zijn
zak naar klein geld zoekt, zegt de
kapper: „Alles is al betaald, mijn
heer de president". Want zelfs
voor het gebruikelijke fooitje is een
aparte post in het budget geboekt.
De kosten voor het onderhoud van zijn
auto's en de salarissen voor de 12 chauffeurs
van den president bedragen 75.000 dollar,
dus precies het jaarsalaris van den presi
dent. Hij zou dus ook niet ver komen, wan
neer hij alles zelf betalen moest. Maar het
merkwaardige is, dat de president nog
overal korting op heeft. Wanneer hij geen
zin heeft, zijn eigen jacht „Potomac" te ge
bruiken, dan kan hij tegen gereduceerden
prijs een kruiser van de vloot huren, en
wanneer hij de voorkeur zou geven aan een
gewone trein, inplaats aan zijn speciale
trein, dan zou hij met zijn personeel c-en
korting van 60 pet. krijgen, net als kinder
rijke families. Men weet, dart; de president
ook vrij wonen heeft: wanneer het Witte
Huis aan een particulier behoorde, dan zou
hij aan belasting een half millioen dollar
moeten betalen, dus veel meer dan hert, in
komen van den president.
Het is misschien nietb ekend, dat het Wit
te Huis, dat in het jaar 1792 door den Fran-
schen architect Lenfant gebouwd werd, in
Europa twee evenbeelden heeft: het slot
van graaf Leinster in Dublin en hert kasteel
van de familie Rastignac in Dordogne. Op
de eerste verdieping bevindt zich de beroem
de „oostelijke zaal" en de „groene salon",
waar iedere burger van de Vereenigde Sta
ten het recht heeft zijn president de hand
te drukken. Daarnaast ligt de „blauwe Sa
lon", die voor diplomatieke ontvangsten
dient. Van de privékamers ligt alleen de
eetkamer op de eerste verdieping. Op de
tweede verdieping begint het rijk van me
vrouw Roosevelt, en slechts tot één kamer
heeft zij geen toegang, namelijk de schrijf
kamer, waarin Roosevelt niet schrijft, maar
waar hij conferenties met de pers houdt,
waar twee keer per week alle journalisten
bij elkaar komen. Deze persconferenties zijn
niet alleen daarom beroemd, omdat de be
stuurder over een volk van 138 millioen
menschen zich hier de onmogelijkste vra
gen laat stellen, maar omdat dit de eenige
gelegenheid is, over zijn politiek inlichtin
gen te geven. Want met uitzondering van
de plechtige openingszitting van het parle
ment, komen noch de president, noch de
ministers ooit in het parlement, en kunnen
dus ook nooit door de afgevaardigden uit
gevraagd worden.
Tenslotte moeten we nog verraden, wat de
president met zijn zakgeld doet. Hij onder
houdt daarmee, evenals met een deel van
zijn privé-eigendom, een door hem gesticht
kindersanatorium in WarmSprings waar de
kinderen aan dezelfde ziekte lijden als de
president, en die hij met bovenmenschelijke
energie en inspanning overwonnen heeft.
Bij het bestuur van dit sanatorium is zijn
vrouw hem behulpzaam, evenals bij het be
stuur van het groote huishouden in het
Witte Huis, en ook bij het bestuur van een.
nog veel grooter huishouden, dat „Ver
eenigde Staten" heet.
Interessante mededeelingen van
den Amerikaanschen vlieger Acos-
ta Buitenlandsche toestellen be-
heerschen het veld.
De beroemde Amerikaansche
vlieger Bert Acosta, die zooals
bekend een maand in dienst is
geweest bij de luchtvloot van
de Spaansche regeering, geeft
in de Parijsche pers interessan
te bijzonderheden over de sa
menstelling en de krachtsverhou
ding der vijandelijke luchtvlo
ten. Zijn cijfermateriaal heeft
betrekking op de tweede week
van Januari, waarin zijn con
tract met de Spaansche regee
ring afliep.
De regeeringstroepen beschikken op het
oogenblik over ongeveer 200 Russische mi
litaire vliegtuigen, waarvan er zich on
geveer 100 aan de fronten en de rest in re
serve bevinden. Bovendien bezitten zij ver
der iets meer dan 200 vliegtuigen van
Spaanschen, Franschen, Mexicaanschen en
anderen oorsprong, die bijna allen actief
zijn.
Het leger van Franco beschikt over bijna
500 eenheden, deels Fiatjagers en Caproni-
bommenwerpers, deels jagers van de nieuw
ste Duitsche productie (Heinckel) en Jun-
kers-bommenwerpers.
Be belooning.
Acosta en drie andere Amerikaansche pi
loten kregen hun contracten eind October
door bemiddeling van den Spaanschen
Het rassenvraagstuk der Ver
eenigde Staten.
Washington, Januari 1937.
Op onzen tocht door het Amerikaansche
continent is ons het rassenprobleem, waar
mede de Vereenigde Staten te kampen heb
ben, duidelijker en duidelijker geworden.
Of wij ons nu in New York door den stroom
der menschen laten meedrijven dan wel,
of in Midden-Westen een negerjongen on
zen schoenen een nieuwen glans verleent,
steeds weer krijgt men het gevoel, dat het
rassenvraagstuk van groote beteekenis voor
Noord-Amerika moet zijn. Wil men de
eigenaardigheden van het maatschappelijke
en politieke leven, de vele spanningen en de
onevenwichtigheid van de Nieuwe Wereld
begrijpen, dan kan men zulks inderdaad
niet doen, zonder zich ook bezig te houden
met de elementen, waaruit in den beroem
den „smeltkroes" de nieuwe Amerikaansche
mensch geschapen zou worden. Zeker, de
onevenwichtigheid in het Amerikaansche
leven is ten deele een gevolg van de al te
snelle ontwikkeling maar zij is toch ook toe te
schrijven aan de verschillen tusschen de in
de staten levende menschen. Men kan zon
der overdrijving zeggen: de smeltkroes
heeft niet dat gebracht, wat men er van
verwachtte. Het is gedurende de laatste 50
jaren niet gelukt, de immigranten die tot
den dag van de immigratie-beperking in
het jaar 1923 in steeds grooter omvang uit
lil bijgaand artikel wijdt
onze V.P.B.-correspondent een
zeer interessante beschou
wing aan het bevolkings
vraagstuk der Vereenigde
Staten, dat in zeer na ver
band staat met de ontwikke
ling der bodembewerking.
Oost- en Zuidoost-Europa naar Amerika
kwamen, op de gewenschte wijze in het
Amerikaansche leven in te schakelen. De
smeltkroes functioneerde slechts, zoolang
het meerendeel der immigranten uit Noord
en West-Europa kwam. Hij begon echter te
falen, toen de verschillen tusschen de nieu
we immigranten en de oude Amerikanen
te groot werden. Vooral in de industrieele
centra ontstonden talrijke vreemdelingen-
wijken, waarvan de bewoners, hoewel zij
zich uiterlijk sterk geamerikaniseerd heb
ben, door de oude Amerikaansche geslach
ten niet als hunsgelijken werden beschouwd.
Krijgt Amerika een ander karakter?
In Noord-Amerika speelt dus niet slechts
het vraagstuk der negers een rol, maar ook
door de blanke bevolking loopen scheidings
lijnen, die slechts zeer moeilijk zullen zijn
uit te wissen. Voor 1923 was de immigra
tie uit Oost- en Zuidoost-Europa zoo groot,
dat het volstrekt mogelijk scheen, dat de
Verenigde Staten hun Angel-Sasisch ka
rakter zouden verliezen.
Nadat thans de stroom der immigratie
bijna geheel tot stilstand gebracht is. hangt
de verdere ontwikkeling van Noord-Ame
rika in dit opzicht voor het grootste ge
deelte af van het aantal geboorten in de
verschillende bevolkingsdeelen. De negers,
die ongeveer 10% van de totale bevolking
uitmaken, hebben zich tot nog toe, ondanks
een hoog geboortecijfer, slechts weinig ver
meerderd, wijl de sterfte groot was. Gelukt
het den negers, door toepassing van de,
moderne hygiene het sterftecijfer te ver
lagen, dan kunnen zij hun aandeel in de
totale bevolking verhoogen. Van de blanke
bevolking hebben de nieuwe immigranten
in vergelijking met de West en Noord-Euro
peanen een hoog geboortecijfer. Een voort
duren van dezen toestand zou beteekenen,
dat de U.S.A. tenslotte hun Angel-Saksisch
karakter zouden verliezen. Nu zijn echter
de immigranten van de laatste tientallen
jaren hoofdzakelijk in de groote industri
eele centra blijven zitten, waar zij een groot
bestanddeel van het Amerikaansche prole
tariaat uitmaken. Zij leven daar onder
vrij ongunstige levensvoorwaarden, zoodat
te verwachten is, dat in de toekomst het
geboortecijfer onder hen aanzienlijk zal da
len. De kracht van de Angel-Saksische Ame
rikanen, waarmede b.v. ook de Amerika
nen van Nederlandsche afstamming ver
want zijn, berust in ieder geval meer op het
land dan in de stad. Dit is voor ons een
reden, om de plattelandsbevolking van de
Vereenigde Staten nog eens wat nader on
der de loupe te nemen.
Beslissend voor de toekomst van het land.
Zeer in het algemeen kan men zeggen,
dat het pionierswerk in Noord-Amerika is
verricht door menschen van West- en Noord
Europeesche afkomst.. De enorme prestatie
uit een wildernis in ongelooflijk korten tijd
een van de grootste agrarische productie
centra van de wereld te maken, is hoofd
zakelijk door Engelschen. Nederlanders,
Franschen,Scandinaviers en Duitscher ver
richt. Italianen, Polen Balkanneezen, enz.
kwamen eerst later, toen het continent,
voor zoover voor den landbouw geschikt,
reeds in bezit genomen was. Zij maakten de
industrialiseering van het nieuwe wereld
deel mogelijk. Ondanks vele veranderingen,
valt ook op het oogenblik nog het Angel
saksische karakterop het platteland scher
per waar te nemen dan in de steden. Dit
geldt in het bijzonder voor het midden-wes
ten. In de gespecialiseerde groenten- en
fruitbedrijven van het Oosten werken in-
tusschen veel menschen van Zuid-Europee-
sche afkomst. In de kuststreek van den Stil
len Oceaan kan men overigens ook veel Ja
panners en Chineezen aantreffen.
Een zeer bijzondere toestand heerscht in
het zuid-oosten van de Unie. Daar werden
door het invoeren van negers uit Afrika en
de stichting van kapitalistische katoenplan
tages bijna koloniale verhoudingen gescha
pen. Dat had tengevolge, dat de latere
Europeesche immigratie afgezien van
eenige uitzonderingen het zuiden meed.
Men kon moeilijk met de negers in concur
rentie treden. Ook de z.g. bevrijding van
de negers door den burgeroorlog heeft
eigenlijk weinig verandering in den toe
stand gebracht. De sterke negerbevolking
dwong tot het behoud van meer aristocra
tische maatschappelijke vormen.
Voor de toekomst bestaat de mogelijkheid
van een nieuwe verandering in het Ameri
kaansche volkskarakter, indien n.1. de im
migranten uit de laatste tientallen jaren
langzamerhand in het volkslichaam wor
den opgenomen. Of het beeld der blanke be
volking daardoor sterk zal veranderen,
hangt af van de geboortecijfers der ver
schillende bevolkingsdeelen. Van welke zijde
men ook dieper in de Amerikaansche pro
blemen tracht door te dringen, steeds stuit
men op dit rassenvraagstuk, dat beslissend
voor de toekomst van het land kan zijn.
consul in New York en wel onder de vol
gende voorwaarden:
Een salaris van 200 Engelsche ponden
per maand;
Een bijzondere premie van 100 Engelsche
ponden voor elk neergeschoten vijandelijk
vliegtuig;
Een garantiesom van 300 Engelsche pon
den voor het vliegtuig.
Het slechte materiaal.
Acosta beklaagt zich bitter over het door
de Spaansche regeering geleverde slechte
materiaal.t Zijn .eskader,-bestpntj. buiten
zijn eigen Amerikaansche toestel enkel
en alleen uit civiele vliegtuigen van aller
lei soort, die niet eens met machinegeweren
waren uitgerust. De bommen werden in
een geïmproviseerde bergruimte medegeno
men, die onder de romp van het vlieg
tuig was bevestigd.
Een van zijn kamaraden, Fred Lord, start
te op den eersten dag met een oud Fransch
passagiersvliegtuig. Op 150 meter hoogte
brak één-van de draagvlakken hij kon echter
dalen, zonder daarbij lichamelijk letsel
op te loopen. Het vliegtuig was eenige da
gen tevoren door machinegeweervuur be
schadigd en men had nog geen tijd gehad
om het te repareeren.
Be Russen.
De Russische machines zijn daarentegen
uitstekend. Piloten en mechaniciens zijn
in overvloed aanwezig. De Russen, goed ge
disciplineerd èn uiterst strijdlustig, zijn in
geen enkel opzicht de minderen van hun
Duitsche en Italiaansche tegenstanders. Zij
hebben alles medegebracht, wat zij noodig
hebben en nemen van de Spanjaarden niets
anders aan dan onderdak. Overigens zonde
ren zij zich volkomen af. Alles om hen heen
is Russisch, behalve de grond, waarboven
zij vliegen en waarop zij slapen.
In de eerste week van Januari startte in
Valencia een eskader van vijf bommenwer
pers, gevolgd door een aantal Russische ja
gers. Zij stegen tot een hoogte van 2600 me
ter en kwamen onopgemerkt boven een na
tionalistisch vliegveld. Toen een der vlie
gers, de Engelsche piloot George Holland,
echter zijn bommen neerwierp, werd hij om
singeld door e enzestal Duitsche toestel
len, die hem hevig beschoten, zoodat het
toestel binnen weinige minuten neerstortte.
Acosta, die aan den strijd deelnam, kwam
er zonder ongelukken af. De Russische ja
gers grepen in, de Duitschers ruimden het
veld en de Sovjets dekten Acosta's aftocht
Be wolken.
Een zeer belangrijke, soms beslissenden
rol in den strijd spelen de wolken.
Op zekeren dag steeg Acosta, slechts ver
gezeld door een waarnemer, op, om de juiste
standplaats van een tusschen de heuvels
ten westen van Vittoria opgesteld kanon
der Franco-troepen vast te stellen. De he
mel was zwart van de wolken en de in
den omtrek cirkelden Russische jagers ver
loren Acosta al spoedig uit het oog. De te
genstanders bemerkten hem echter en be
gonnen hem onmiddellijk te achtervolgen.
Acosta's vliegtuig „Miles Falcon" was
echter snel genoeg, om binnen weinige se
conden het beschermenden wolkendek te be
reiken. De Duitschers gaven daarop de
achtervolging op, wijl zij vreesden, in de
diepe duisternis door de Russen omsingeld
te worden.
Vermoeid!
Toen het contract langzamerhand afliep,
stonden de Amerikanen voor de vraag van
opzegging of verlenging van de overeen
komst. Zij hadden in de afgeloopen vier we
ken 20 bomaanvallen en een groot aantal
observatievluchten uitgevoerd en „dank zij
veel geluk en de Russen', zooals Acosta zegt,
slechts één verlies te betreuren. Maar hun
strijdlust was desondanks gestild, zoodat
twee van hen van de verlenging van hun
contract afzagen. De beide anderen willen
na eenigen tijd rust in Parijs te hebben
genoten naar het front terugkeeren.
