'n Uitkomst voor II
Opticien Teriep
nuis
Arrondissements rechtbank
te Alkmaar
geen twee Brillen
Uit onze omgeving
Feuilleton
HET RAADSEL
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Middagzitting van 1 Februari.
Pettenerkluft (Zijpe).
PIET MELKTE BEHALVE ZIJN 10 KOEIEN
OOK DE MELKBUSSEN VAN ZIJN
BUREN.
De 47-jarige veehouder Piet van B., die
aan den Pettenerkluft opj 'n huurplaats 10
(koeien boert, werd al ©enigen tijd verdacht,
dat hij knoeide met de melkbussen van zijn
collega's Piet Bijvoet en Piet Zwaan, die
evenals hij melk aan de fabriek leverden.
Moeder Bijvoet—Kuiper en de rijksveldwach
ter G. Visser gingen nu eens op de loer
staan en hadden het geluk den braven Piet
op heeterdaad te betrappen. Natuurlijk was
de zondaarsbank Piet's toekomst en Maan
dag compareerde hij op dit impopulaire meu
(belst.uk als melkgapper. Piet bekende, maar
niet meer dan bewezen was en hij kwijt
wou zijn, tot verontwaardiging van den po
litierechter, die hem aan de hand van Saul's
leerzang: „Ik wil geheel aan U mijn ziel
ten beste geven", het boertje trachtte te ani-
meeren voor hem zijn geheele hart bloot te
leggen om door een volledige en openharti
ge bekentenis te trachten een clemente be
handeling te erlangen.
Maar het wou niet lukken: kleine Piet
verhardde zijn gemoed en bleef hardnekkig
aan de twee bewezen feiten zich vastklem
men, zoodat hij nu de Officier, die eerst ook
imet gevoelens van barmhartigheid was be
hield, tot vijand kreeg. Deze magistraat
eischte tegen verdachte die meer uit inha
ligheid dan armoede had gestolen, f75
boete subs. 50 dagen. De politierechter wees
Piet nu op de funeste gevolgen van zijn on
verzettelijkheid en veroordeelde alsnu don
boozen melksnoeper tot f75.boete of 50
dagen, maar bovendien nog uit een oogpunt
van individueele preventie tot 1 maand ge
vangenisstraf voorwaardelijk met 3 proefja
ren. Na eenig gesputter nam Piet met dit
vonnis genoegen en werd toen door mr.
Ledeboer, die ook dacht, binnen zijn de bes
ten nog eens sterk, aangemoedigd de boete
maar direct te betalen.
IA 1 k m a a r.
EEN WEINIG BELOOVEND MERK.
Een jonge slagersknecht te Alkmaar, Al-
Ibertus Alphonsus den Hhad een aardig
(bedrag, 110 gulden aan zijn bloederige vin
gers laten kleven en dit „bloedgeld" ver
brast door het beoefenen van diverse jeugd
vermaken, drank, dans, dametjes enz. Ten
einde nu zich een houding te geven, tegen
over den patroon, ensceneerde hij een ge
fingeerd verlies en beweerde een portcmon
naie met f 110 inhoud te hebben verloren.
Op advies van den baas deed de leugenaar
aangifte bij de politie, maar dit instituut
liet zich door Appie niet foppen en wist
(hem spoedig een bekentenis te ontlokken.
Natuurlijk draaide nu zijn brave vader er
voor op en kon ten behoeve van zoonlief
■110 gulden aan baas Eeken aftikken. Maar
hiermede was de snaak nog niet van de
soesah af, want hoewel de Officier zoo edel
moedig de valsche aangifte niet te ver
volgen, stond Albert natuurlijk voor de ver
duistering secuur terecht en werd hij, hoe
wel het R.K, reclasseeringsrapport van den
■rapporteur Haakman, onderwijzer aan de
R.K. Aloysiusschool, niet ongunstig luidde,
de adspirant-beenhouwer, nog tamelijk ste
vig aangepakt en overeenkomstig het ad
vies van den Officier veroordeeld tot 6 mnd.
igev. voorwaardelijk met 3 proefjaren en
strenge bijzondere ovorwaardon, op welks
nakoming de afd. Alkmaar van de R.K. Re-
classecringsvereeniging toezicht zal moeten
uitoefenen.
Het stomme Idéé van Albert om te den
ken dat de restitutie van de achterover ge
drukte 110 pop door zijn vader, eenigermate
tot zijn voordeel zou strekken, was daaren
tegen een der oorzaken, waarom het jonge
mensch zoo stevig aan den tand werd ge
voeld.
H e i 1 o o.
DAAR ZAL WAT HUISELIJKE HEIBEL
AAN VOORAF ZIJN GEGAAN.
De eervol gepensionneerde 61-jarige ma
chinist der H.IJ.S.M., Cornelis K„ een voor
malig ingezetene van Hciloo, heeft het ver
moedelijk met de Maatschappij beter kun
nen vinden dan met zijn vrouw. Althans, er
had een echtscheiding plaats en werd op de
meubelen door den echtgenoot gebruikt, ge
rechtelijk beslag gelegd.
De heer K., die zijn huishouding opruim
de, deponeerde die meubeltjes aanvankelijk
bij de firma Hoed, doch daarna sjouwde hij
er zoowat het heele vaderland mee door,
eerst te Amsterdam, toen te Haarlem en
eindelijk te Apeldoorn, ten slote verdwenen
de meubeltjes geheel uit den gezichtskring
van de familie en stond nu de keurig ge-
kleede, doch grimmige oude heer terecht ter
zake deze verduistering en werd na menige
bulder-solo van onzen politierechter, rncl
wien vader Cornelis het maar niet best
scheen te kunnen vinden, veroordeeld tot f50
boete of 10 dagen. Het staat echter vrijwel
vast, dat de oude locomotiefbedwingcr zich
niet laat kisten en in hooger beroep zal
gaan.
Den Helder.
MISLUKT EXPERIMENT VAN DEN
KINDERRECHTER,
De 22-jarige visscher Jclle P. uit Den Hel
der verscheen voor den politierechter naar
aanleiding van een duchtig verzet tegen
den agent Riteco, die hem met veel spcc-
takel uit een café had gewerkt, alwaar Jelle
op grond van zijn onhebbelijk optreden en
twistziek gedrag niet meer gewenscht was.
Ook buiten het café bleek Jelle nog niet tot
bedaren te zijn gekomen en werd hij ter za
ke diverse delicten, waarin drankmisbruik
en geweld een ro! speelden, naar het bureau
gebracht. Ter zake de gepleegde wederspan-
nigheid stond Jelle nu terecht, tot verdriet
van mr. Ledeboer die in kwaliteit van kin
derrechter met den toen al ver van ordelij
ke knaap heel wat omtobde om een nette
kerel van hem te 'metamorphoseeren. De
proefneming was vrijwel mislukt, want Jel
le had zich ontpopt als een krocglooper en
een lastige kluif voor de politie. Op grond
van die asociale gedragingen werd de lange
visscher heden tot 1 maand gratis logies
veroordeeld.
St.-Maartensvlo t b r u g.
MIJNDERT'S DURE AVONTUURTJE.
Een landbouwer uit St. Maartensbrug, Mijn
dert M.t was op'Zondagavond 6 December
in een vermoedelijke Sinterklaasstemming
aan de rol geraakt en had het in het café
van Homan zóó mooi versierd, dat deze
heer het noodig achtte hem als verderfelijk
voor de feeststemming in de balzaal, de
deur uit te gooien. Dat ging echter nog
niet heel glad en werd Homan bij deze
krachtproef zoo geducht toegetakeld, dat
volgens zijn omschrijving z'n oog op zijn
wang lag. In ieder geval moest hij in de
Zijper kliniek worden opgenomen om weer
wat bijgekramd en «gepleisterd te worden.
Wat de dappere heer Mijndert betrof, hij
stoffeerde heden het zondaarsbankje wegens
de hem ten laste gelegde mishandeling en
word, nadat Homan zijn leed had uitge-
klaagd en deftig had betoogd dat Mijndert
een vechtende houding had aangenomen,
veroordeeld tot f50 boete of 25 dagen en 2
maanden achter de tralies, doch slechts
voorwaardelijk met 2 proefjaren. Mijndert,
die eerst had verklaard, dat neem ik niet,
scheen later tot andere en betere gedachten
te zijn gekomen en nam het toch maar!
S t.-M aartensbr ug.
BLIJKBAAR NIET VOOR VERBETERING
VATBAAR.
De vermoedelijk niet tot persoonlijke ken
nismaking geneigde heer Bouke T., 'n boe-
IllMlICT
meer noodig.
Eén paar glazen voor ver zien
en lezen per naar f 4.bii
Oogonderzoek gratis,
te SCHAGEN.
renknecht in dienst van den landbouwer
Simon de Vries, te St. Maartensbrug, en
wiens strafblad op het gebied van vermo
gensdelicten nu juist niet schitterend was,
had op 8 December kans gezien, het rijwiel-
plaatje van zijn patroon in te pikken. Toen
de baas dit verlies merkte en dit aan zijn
vrouw meedeelde, ging deze piendere dame
op recherche en peuterde het vermiste voor
werp uit het costuum van Bouke.
Mede in verband met zijn zuinig justitieel
verleden kreeg Bouke een flinke straf en
werd in zwoeren de eenstemmigheid tusschen
Officier en Politierechter tot 3 maanden
veroordeeld.
Den H elder.
NOG NIET SLrM GENOEG!
Kom je in een café, dan zie je behalve 't
noodzakelijke buffet, ook nog tal van appa
raten, die bij inwerping van een dubbeltje
de kans bieden om cadeuax te winnen. Óp
één van deze apparaten nu, zich bevindende
in 't café van Jan v. d. Struijs te Den Hel
der, zou de 20-jarige kruidenier Pieter Wil
lem van der V. zijn geluk beproeven, maar
had er iets aparts op gevonden. Hij gooide
er in plaats van een dubbeltje een halve
cent in. Echter had hij geen succes, want
't. apparaat was zoo ondeugend hem in den
steek te laten. De kastelein wilde ook 'n
duit in 't zakje doen en zorgde ervoor, dat
de niet slimme kruidenier heden terecht
stond. De Officier, wiens hoofd omloopt van
al die automatenzaakjes. eischte f 15 boete
of 10 dagen. Uitspraak conform.
LANGEND1JK
BROEK OP LANGENDIJK.
Bestuursvergadering L.G.C.
Het bestuur der Langendijker Groenten
Centrale kwam Maandagmiddag 2 uur in
vergadering bijeen in het botaalkantoor.
Wegens ziekte van burgemeester Slot be
rustte de leiding in handen van den heer
J. C. Duif te St. Pancras.
Medegedeeld werd, dat over de maand No
vember was geveild voor een bedrag van
f 70.659.32 en over December f 46,142.79. De
omzet over 1936 heeft bedragen f 1.162.904.97.
Van den Exporteursbond was een verzoek
ingekomen om de kwaliteit der aangevoer
de koolsoorten op het bordje aan te duiden
met 1, 2 en afwijkend.
Uit de discussie bleek, dat zulks in de
practijk moeilijkheden zou opleveren, (laar
het beste .doorschot, wat onder 2 verstaan
wordt, toch zeer verschillend aangevoerd
zal worden.
De secretaris merkt op, dat dit toch zoo
zal blijven en dringt er ten dien opzichte op
aan, dat men niet te lang wacht met zijn
doorschot te veilen, doch men kome op tijd,
opdat het product onder 2 gerangschikt
kan worden en niet voor afwijkend.
Goedgevonden werd bet verzoek toe te pas
sen.
Van de vereen. D<$ Koophandel een ver-
tzoök, dat de aanvoèwer op zijn bordje ver
meldt het aantal stuks per 100 Kg. voor de
koolsoorten met 'n speling van 2 stuks ver
volgens dat dagelijks door den keurmeester
steekproeven worden genomen van een ze
ker percentage der aanvoerders of het ge
wicht juist is wat het aantal kilogrammen
weergeeft op het bordje.
Opgemerkt werd dat de speling voor
kleine kool ondoenlijk is, terwijl daarnaast
nog enkele vragen naar voren kwamen over
de strafmaat. Bepleit werd een practische
tóepassing, waarna het verzoek werd aan
genomen.
De heer Hoogland, St. Pancras, merkt op,
dat. er zulk een groot verschil is in den
export- cn importprijs der kool in Puitsch-
lnnd. Komt dit verschil ten goede aan de In
koop-centrale in Duitschland, of verdwijnt
liet in de zakken van den import- of expor
teur. Spr. zou gaarne zien, dat er dm ook
een klein gedeelte komt in de zakken der
tuinders, b.v. wanneer 1/3 der aangevoerde
kool voor een hoogeren prijs verkocht wordt
voor Duitschland, dit meerdere overgesla
gen worde op de restecrcndc 2/3. Spr.
wcnscht dit echter niet met. uitschakeling
der kooplieden.
De secretaris merkt op. dat alles in
Duitschland over 't Centraal inkoop-Durcau
gaat, doch do handelaren voeren het uit.
De heer Wagenaar {Koophandel) merkt
nog op dat iedere importeur in Duitschland
een bedrag aan geld krijgt, waarvoor hij kan
koopen, nu de kool echter goedkoop is in
Holland, legt de Inkoop-stelle er op de grens
wat op.
De heer Kramer (Zuidscharwoude) dringt
er op aan, dat de minimumprijzen verhoogd
worden. Dit is noodig om een gezonden han
del te krijgen in binnen- en buitenland.
Een uitvoerige discussie volgde.
Het voorstel Hoogland werd aangenomen
met 22 voor en 3 tegen wat alzoo op de
agenda geplaatst zal worden van de alg.
verg. van het Centraal Bureau.
Vervolgens werd voorlezing gedaan van
de overeenkomst met de nieuwe betaalmees
ter.
Door den heer Kramer werd bij de rond
vraag opgemerkt dat enkele personen door
de inspectie der belastingen zijn lastig ge
vallen betreffende het inhouden der gehee
le belasting van geveilde producten.
Verzocht zal worden eenzelfde maatstaf
toe te passen als bij de arbeiders geschiedt
en wel een zeker percentage tegelijk.
Betreffende het verknopen van kool uit
dc band werd er door den secretaris op ge
wezen dat men voor het, verkoopen eerst
vraagt aan den koopman of hij bonnen
heeft.
Een schrijven zal nogmaals gezonden
worden aan de betrokken autoriteiten aan
gaande bestrijding koolduiven.
Hierna sluiting.
HARENKARSPEL
DIRKSHORN.
Trekking verloting „Onder Ons".
Maandagavond heeft de trekking van de
verloting ten bate van de Muziekvereenir
ging „Onder Ons" plaats gehad, in de zaal
van den heer Pijper.
Het was voor den voorzitter, den heer J.
Smit, een aangename taak de volle zaal met
belangstellenden te mogen begroeten, om
daarna de leiding van het muzikale gedeel
te aan den directeur, den heer P. Pranger
over te dragen. „Onder Ons" begon het pro
gramma met een frissche marsch. Hierna
volgde een fantaisie uit. „Die Zauberflöte"
van Mozart, arr. Pranger, en een fantasie
uit .Tannhauser" van Wagner. Beide stuk
ken werden bijzonder mooi gespeeld. Het
publiek dankt in een krachtig applaus.
Toen volgde het „Jeugdcorps" met een
viertal stukjes. Dat ook dit in den smaak
viel, bewees het geweldig handgeklap.
Na de pauze begon de trekking ..Vol ver
wachting klopt ons hart". Dc prijzen waren
keurig ter bezichtiging uitgestald. Weder
om verscheen de voorzitter op het podium,
geflankeerd door Rens Meinema en Jaap
Smit Jr.t de twee laatst.cn om de lot- en
de prijsnummers te trekken. Voorzitter
bracht de schenkers rler prijzen, 86 stuks,
een woord van hartelijken dank. Onze op
roep aan de burgerij, om iets te schenken,
is niet te vergeefs geweest, integendeel, er is
spontaan geschonken. Ook de verlcoopers
(sters) dor loten wordt voor hun harde
werken dank gebracht. Onder aangename
spanning begon toen de trekking. Dc hoofd
prijs een eerste klas heeren- of damesrijwiel
{of stofzuiger) viel op het lot no. 172. ten
name van A. de Boer te St.-Maartcnsvlot-
brug. Tot slot „een heerlijk dansje", met als
gratis muzikanten: Joh. Manneveld. Cor Kos
en Piet. Dam.
Met veel genoegen kan „Onder Ons" op
dezen avond terugzien.
Maandag 1 Februari j.1. had alhier de
rekening plaats van het Onderlinge Vee
fonds. Verzekerd waren over de maand
Nov. 1356, Dec. 1337 en Januari 1294 stuks
vee. Verloren of afgekeurd waren 11 stuks.
De omslag werd bepaald op f0.80 per stuk.
WIERINGEN
Centrale Ouderraad.
Maandag 1 Febr. kwamen de oudercom-
missies niet de hoofden der O. L. scholen
van Wieringen, te I-Iippolytushoef bijeen.
Nadat de heer v. 't Ilof een uiteenzetting
had gegeven van doel en werkwijze van een
centrale ouderraad, bleek uit de daarop
volgende discussie, dat ieder van de wen-
schelijkheid ep mogelijkheid van het in
stellen van een dergelijk centraal orgaan
ten volle overtuigd was, temeer daar de
minister van Onderwijs een ontwerp aan
hangig heeft gemaakt, dat deze materie zal
regelen. Daarna werd besloten een Centrale
Ouderraad voor Wieringen te stichten.
Verschillende zaken, die deze Ouderraad
in haar werkprogram zal moeten opnemen,
werden besproken en ook werd gewezen op
de wenschelijkheid om eventueel „Volkson
derwijs" weer tot leven te wekken.
In deze centrale ouderraad zullen uit iede
re oudercommissie twee leden zitting ne-
Een korte agenda. 50 gulden
voor kinderuitzanding. Kleine
tuinders moeten eerder aanvra.
gen. Geen aanplakborden van
gemeentewege voor de Tweede
Kamerverkiezingen.
Vergadering van den Raad op Dinsdag
26 November 1936, des voormiddags om half
elf.
Voorzitter de heer II. Nolet, burgemeester,
secretaris de heer G. H. Essing.
Afwezig is de heer Beemsterboer.
De Voorzitter opent de vergadering erï
brengt in herinnering het heugelijke feit
van het huwelijk van Prinses Juliana met
Prins Bernhard; moge zij een gelukkig hu
welijksleven tegemoet gaan, tot heil van
hen zelf en hun vaderland. Vervolgens
maakt spr. van de gelegenheid gebruik de
raadsleden en hunne gezinnen een voor'spoe
dig 1937 toe te wenschen.
De secretaris leest hierna de notulen, wel
ke onder dankzegging worden goedgekeurd.
Wijziging begrooting 1936.
Ged. Staten zonden een schrijven, waarin
zij verzochten eenige wijzigingen in de be
grooting 1936 aan te brengen. Hiermede had
men zoo'n haast, dat een vergadering moest
worden bijeengeroepen. Aan het verlangen
van Ged. Staten wordt z. h. s. voldaan.
Wederom in stemming komt hierna hef
voorstel-Bakkcr om alsnog f50.uit te
trekken voor subsidie aan de vereen, te
Waarland tot kinderuitzending, welk voor.
stel wordt aangenomen met 6—3 stemmen,
die van de heeren Doekes, De Jong en Fran-
cis.
De rondvraag.
De heer Molenaar dringt er bij B. en W.
op aan, de aanvragen van kleine bazen om
in de werkverschaffing te mogen worden
opgenomen, spoediger te behandelen.
De Voorzitter is van meening, dat de aan
vragen wel degelijk op tijd worden behan
deld.
De lieer Dekker licht nog toe, dat de klei
ne tuinders denken, dat, als zij vandaag
vragen, morgen worden opgenomen. Maar
B cn W. moeten zoo'n aanvraag goed on
derzoeken. Het zou aanbeveling verdienen,
niet tot het laatste nippertje te wachten
met zijn aanvraag.
De heer Doekes zou van gemeentewege
borden willen timmeren, om straks bij de
Tweede Kamerverkiezingen de partijen in
de gelegenheid te stellen, reclame te maken.
De Voorzitter acht dit niet noodzakelijk.
Andere heeren laten zich in denzelfden
geest uit,
I-Iet voorstel-Dockes wordt niet go- md
en komt alzoo niet in stemming.
De heer De Jong bepleit de verplaatsing
van eeiiige lantaarns bij de groote brug te
Waarland.
De Voorzitter zegt, dat deze zaak de aan
dacht van B. en W. heeft en eenzelfde ver
zoek. als de heer De Jong doet, is reeds aan
het P.E.N. voorgelegd.
Medegedeeld wordt, dat baggeren met een
platte schuit ook hier is toegestaan.
Hierna sluiting.
men, die nog nader zullen worden aan
gewezen.
De heer E. Zetzema te Oosterland ver
klaarde zich bereid voorloopig het secreta
riaat op zich le nemen, zoodat er alvast
een ccnlraal punt gevormd is.
Na vorming van den ccntralen ouderraad
zal deze zoo spoedig mogelijk bijeenkomen,
om z'n werkzaamheden aan te vangen.
De hoop uitsprekende, dat door deze nieu
we instelling het contact en de samenwer
king tusschen de verschillende scholen ver
sterkt mag worden en dat. dit openbare
school en het kind ten goede mag komen,
sloot, dc heer van 't Hof deze prettige ver
gadering.
CALLANTSOOG
BURGERLIJKE STAND
(over de maand Jan. 1937.)
Overleden: Vos, Jacob, oud 82 jaar;
Ondertrouwd: G. Boeschoten, oud 26 jaar
en M. Byvoet, oud 24 jaar.
LOOP DER BEVOLKING
Ingekomen: J. Bakker B 40 van Wierin
gen; J. Vries A 27 van Barsingerhorn.
Vertrokken:: G. J. Suiker naar Hens
broek; Tr. Kater naar Den Helder (Koe
gras); J. A. Bonselaar naar Bergen.
VAN HET
ONBEWOONBARE TT
Naar bet Engelsch bewerkt door
THEA BLOEMERS
7.
„Ja," lichtte htf droog toe, „ik heb negen
oudooms gehad, dus waarom zou ze géén
nicht van me zyn? Ze kan best een dochter
zg'n van den jongste van de verzameling. Die
heette Albert, als ik me niet vergis".
„Nu, zg heet Nita en 't is een slang met
rood haar," vulde Lady Susan aan.
Julian lachte.
„Ik ben dol op rood haar", verklaarde hy.
„Ga 't haar maar vertellen! Dat kun je ge
rust den eersten keer doen, dat je haar ziet.
Ze is van die kracht. Als je 't mg maar niet
verwjjt, wanneer je haar verovert zonder dat
je zelf weet hoe."
„Waar woont die interessante dame?" in
formeerde Julian met een ondeugende tinte
ling in zijn oogen.
Lady Susan stond op en terwijl ze ant
woordde haalde ze de catalogussen weer uit
de lade.
„Bronson heeft haar 't paviljoen afgestaan:
hij schijnt zich verbeeld te hebben, dat hy
Edward daar een pleizier mee deed. Op het
oogenblik logeert ze op 't kasteel, voor zoover
ik weet."
„En de Bronson's? Hoe bevallen die je?"
H*t Meisje is wel knap, maar erg verlegen.
Bronson is altijd hetzelfde, kalm en royaal
De menschen mogen hem liever dan ze ooit
je broer George gedaan hebben. Jammer dat...
jy de oudste niet bent, Julian."
Julian bleef bg de Berkeley's dineeren en
kwam eerst laat weer in zgn tgdelgk verbiyf.
Toen hy voor de deur even stilstond, hoorde
hy in de verte een vrouwenstem roepen.
Vreemde parten kan het geheugen een
mensch spelen! Jaren gaan er voorby; wg be
graven gedachten en gevoelens en na al
die jaren leeft opeens het verleden op, door
een woord, een aanraking, een onbeduidend
voorval.
Julian hoorde een vrouw roepen, en haar
stem voerde hem twintig jaar terug. De
korte idylle uit zyn jeugd werd levend in zgn
herinnering en bracht het gevoelige van zgn
karakter in beroering, terwyi de andere Ju
lian, de man van de wereld, wat moe en ge
blaseerd en teleurgesteld, er als het ware
spottend bystond.
Weer riep de stem en Julian liep als werk-
tuigeiyk in de richting van het geluid. Hg
dacht aan een Mei-avond, een avond van
maanlicht en appelbloesem. Hij dacht aan
Amabel Ferguson en de herinnering was zoet.
Vreemd, hoe de tyd pijn kan stillen! Hy
kwam aan den boom, waar hy lang met haar
hand in de zyne had gestaan. Nu dropen de
kale takken.
Zgn gedachten bleven by Amabel verwijlen,
terwgl hy daar stond. Ze was met den profes
sor getrouwd, verder wist hg vrywel niets. De
tyd van maneschyn en appelbloesem was voor
hem voorby. Hy had zelfs niet meer het ver
langen by zich voelen opkomen Amabel terug
te zien...
En juist op dat moment zag hy haar langs
het pad op zich toekomen. Julian bleef roer
loos staan, bgna zonder adem te halen. Een
oogenblik dacht hg, dat het verbeelding was;
toen drong het tot hem door, dat dit niet het
meisje was, dat hy gekust had onder den
bloeienden boom. Het was de vrouw Ama
bel, de vreemde; niet Amabél Ferguson, maar
die andere, wier naam hg niet eens kende.
Hg bewoog zich en daardoor bleef zg staan.
„Is daar iemand?" vroeg ze.
Hij kwam naar voren, nog steeds in de
schaduw van den boom.
„Ik heb u toch niet laten schrikken, hoop
ik?"
„Wie is u?" vroeg Amabel weer.
„Ik had hier misschien niet mogen komen.
Ik woon in het boschwachtershuis en ik
hoorde u roepen."
„Ik zoek mgn hond! hebt u hem misschien
gezien, een taks? Mgn naam is mevrouw
Grey", vervolgde ze. „Ik ben pas op de villa
komen wonen."
Mevrouw Grey de oude dame van George
Amabel!
Julian kwam met eenigen tegeenzln dich-
terby, omdat hg nu zgn incognito moest prijs
geven.
„Ik moet u excuus vragen", hernam hy. „Ik
herkende u, eerlgk gezegd, onmiddeliyk, maar
ik was bang, dat u mij niet zult herkennen."
Hy keerde zijn gezicht naar het licht. Ju
lian zag, hoe haar gelaatsuitdrukking veran
derde. Hg voelde een vreemde aandoening,
waar toch nog een kwajongensachtige spot
ternij doorheen gemengd was. Amabel's ver
bazing had echter niet lang geduurd. Heel
eenvoudig zei ze:
„Kgk, 't is Julian Forsham!"
En ze stak haar hand uit, de mooie, slanke
hand, die hy kende,
Toen hij die hand aanraakte, week de spot
uit Julian. Hij voelde een echte vreugde, echte
ontroering, beide zoo krachtig, dat het hem
zelf verwonderde. Het spreken viel hem moei-
lp, toen hy antwoordde:
„Ja."
Zg was het, die haar hand het eerst terug
trok.
„Ik dacht dat je in het buitenland was."
„Alleen maar officieel!"
„Ze zeiden, dat je in Italië zat."
„Je bedoelt, dat je anders niet hier geko
men zou zijn? Groot gelijk. Een mensch moet
zyn oude illusies probeeren te behouden."
Amabel lachte even.
„Ik houd liever mijn oude vrienden." Het
antwoord trof Julian. Dat was Amabel van
vroeger!
Vlug vervolgde hg:
„Die zal je hier nog wel vinden. De Ber
keley's..."
„Ja", viel ze hem In de rede, „ik zal 't erg
prettig vinden ze te ontmoeten. Maar Julian,"
ging ze voort, „ik maak me zoo ongerust over
Marmaduke, myn hond; hg is al den heelen
dag weg!"
„Komt wel terug", stelde hg haar gerust.
„Doen honden altgd."
Ze keerde zich om.
„Ellen zal bang zgn, dat Ik óók zoek ben",
zei ze glimlachend. „Kom je eens kyken?"
„Als ik mag, graag. Morgen?"
„Goed, morgen. Kom dan theedrinken.'
HOOFDSTUK V.
Het duurde lang eer Amabel insliep. De
open tusschendeur hinderde haar. Iedere bewe
ging van Ellen hoorde ze, en de gedachte, dat
Marmaduke zoek was, liet haar geen rust.
Juist toen ze in slaap zou vallen, hoorde
ze het geluid voor het eerst. Ze deed het licht
aan en luisterde. De hond was aan de voor
deur... Ze trok een kimono aan en verliet
haar kamer. Toen ze in de gang het licht aan
draaide, hoorde ze het weer, gekrabbel en
dof gebons.
Ze ging vlug de trap af en deed open. Als
een muur stond de duisternis voor haar.
„Duke! Marmaduke!" riep ze. Ze hoorde
alleen den regen van de bladeren druppelen.
„Maar hg was er toch zooeven!" zei ze in
zichzelf en ze ging het bordes af. Uit het
natte donker kwam een geluid, maar niet het
geluid, dat ze verwachtte. Het was een dunne,
bevende lach, zoo dichtbg, dat ze achteruit
trad en de deur dichtsloeg. Achter haar klonk
een zacht gemiauw.
,,'t Zal een kat geweest zijn", dacht ze
en nog even bleef ze staan luisteren. Het bleef
nu stil. Ze ging naar boven en sloot de gang
deur.
Toen ze weer in bed wilde stappen, zag ze,
dat de tusschendeur dicht was. Na een korte
aarzeling zette ze die weer open. Ze hoorde
Ellen's diepe, rustige ademhaling en nu ver
langde ze er niet meer naar alleen te zgn.
Tien minuten later sliep ze.
Om half acht kwam Ellen met een kop
thee en een brief.
„Had u 't maar gezegd, mevrouw", zei ze.
„Ik wil heelemaal niet lastig zyn, u had maar
een half woord hoeven te spreken."
Amabel ging overeind ziten en verlegde
haar kussen.
„Waar heb je het toch over, Ellen?"
„Ik dacht, dat ik duidelijk genoeg was ge
weest", antwoordde Ellen stijfjes. „Als u de
deur liever dicht hebt, is het my best."
„Welke deur?" vroeg Amabel.
Ellen wees naar de verbindingsdeur tusschen
de beide kamers en Amabel keek haar ver
baasd aan.
(Wordt vervolgd.)
