RUILVERKAVELING Arrondissements rechtbank te Alkmaar Feuilleton Huis HET RAADSEL Waarom ruilverkaveling? Hoe komt ruilverkaveling tot stand en wat zijn de kosten. Wat de heer Ir. Mesu wil. Antwoord op een paar vragen. In verband met de pogingen tot verbete ring van den cconomischen toestand in het Geestmer Ambacht wordt o.m. ook genoemd de ruilverkaveling. Nu blijkt, dat velen zich geen voorstelling kunnen maken wat ruil verkaveling eigenlijk in heeft, terwijl zich verder verschillende vragen voordoen, waar op men geen antwoord weet, bijvoorbeeld hoe de ruilverkaveling tot stand komt. of men geen schade krijgt doordat men soms land van mindere kwaliteit terugkrijgt dan men afstaat en tenslotte de vraag waar het vooral ook om gaat: „Wat zijn de kosten van ruilverkaveling en wie moet deze be talen." Wij hebben over deze aangelegenheid een aantal gegevens verzameld en willen in het kort uiteenzetten hoe ruilverkaveling tot stand komt en meteen trachten antwoord te geven op verschillende vragen, welke wij hierboven opnoemden. Allereerst is het noodig, dat het doel van de ruilverkaveling bekend is. In het kort komt het hier op neer, dat bij een zeer ver spreid liggen van de verschillende deelen van een bedrijf dit niet op de meest-econo- mische wijze kan worden geëxploiteerd. Door samenvoeging en ruil met andere Janderijen kan verkregen worden, dat het geheele bedrijf dichter bij elkaar komt te liggen, dichter bij de woning van den eige naar, zoodat het meer rendabel kan worden gemaakt. Door een voorbeeld van een door de Ned. Heide Maatschappij elders uitgevoerde ruil verkaveling geven wij hier de voordeelen van ruilverkaveling weer. Bij bedoelde ruil verkaveling had, volgens de gegevens van de Ned. Heide Maatschappij, een eigenaar 11 perceelen bouwland ter grootte van 4.17.80 H.A., verspreid liggende over een ge- heele oppervlakte. De gemiddelde afstand van zijn woning naar het land bedroeg 740 M. De arbeid, benoodigd enkel voor de be mesting en het binnenhalen van den oogst vergde rond 100 uren; ploegen en andere be werking van den grond waren hierbij niet inbegrepen. Na de ruilverkaveling kreeg de eigenaar voor de ververwijderde tien perceelen drie kavels toegewezen en bestond zijn bezit dus inet het huis-perceel uit 4 kavels. De arbeid voor de bemesting en het binnenhalen van den oogst vergde toen 75 uren, hetgeen dus een besparing van 25 uren arbeid opleverde. Het doel van de ruilverkaveling is: Verhoo ging van het peil van het bedrijf; onbelem merd gebruik van den grond, vereenvoudi ging van de exploitatiemogelijkheid tot het gebruik van landbouwmachines en betere gelegenheid tot het kweeken en op peil houden van ziektevrije gewassen. Welke de rechten der betrokke nen zijn. In art. 5 van de Ruilverkavclingswet is Jepaald, dat ieder, wiens onroerend goed in een ruilverkaveling is opgenomen en die als rechthebbende is erkend, het recht heeft op het verkrijgen van een waarde in kavels, welke in het totaal der waarde van alle kavels staat als de waarde van zijne tot het totaal der waarde van alle opgenomen on roerende goederen. Onroerende goederen is land en water). Verschil in waarde wordt in geld verre kend. Tegen den wil van den eigenaar mag dit verschil niet meer bedragen dan 5 pro cent van de waarde van het onroerend goed, op het verkrijgen waarvan hij inge volge het bovengenoemde recht heeft. Men kan dus niet gedwongen worden geheel min derwaardig land terug te nemen voor land van beste kwaliteit. Dit artikel bepaalt dus, dat de waardever houding van het perceel van een eigenaar na de verkaveling gelijk blijft aan de waar de welke het in verhouding tot het totaal van voor de verkaveling had. Voor zoover zulks met een behoorlijke ruilverkaveling vereenigbaar is, wordt aan ieder eigenaar onroerend goed toebedeeld van gelijke hoedanigheid en gebruiksbestem ming als, en bij voorkeur bestaande uit het onroerend goed dat van hem in de ruilver kaveling is opgenomen. Dit is wel een duidelijk antwoord op de vraag ta.v. de waarde van het land. Over zakelijke en huurrechten en de las ten zegt art. 10 van de ruilverkavelingswet dat de hypotheken met behoud van haar rang overgaan op de kavels of gedeelten van kavels. Conservatoire en exectuoriale beslagen gaan over op de kavels, welke in de plaats komen van het onroerend goed waarop ze gelegd zijn. Hoe een ruilverkaveling tot stand komt. Voor ruilverkaveling moet allereerst een aanvrage worden gedaan door minstens een vierde gedeelte van de eigenaren van of rechthebbenden op de perceelen gelegen in het voor verkaveling in aanmerking ko mende blok. Plans worden gemaakt hoe het blok (complex) in te deelen. Daarna een vergadering bijeengeroepen van eigenaren en rechthebbenden. Wordt op die vergade ring besloten tot ruilverkaveling over te gaan (hiervoor is noodig dat de meerder heid van de bij het kadaster bekend staan de eigenaren of rechthebbenden zich er voor verklaart) en de perceelen van deze eigenaren ook meer dan de helft van het te verkavelen complex uitmaakt. Zij, die noch in persoon noch bij schriftelijke mach tiging aan de stemming deelnemen, worden geacht hunne toestemming tot de ruilverka veling te verleenen. Vervolgens is aan de orde de vaststelling van de rechthebbenden en de schatting der perceelen, welke geschiedt door een plaat selijke commissie van drie leden bijgestaan door een landmeter van het kadaster. De eigenlijke schatting wordt verricht door drie personen, door deze plaatselijke commissie aan te wijzen. De grond wordt geschat door verdeeling in klassen en bepaling van de waarde per H.A, in iedere klasse vol gens door de Centrale Commissie vast te stellen bepalingen. De klasse grenzen van den grond worden op het terrein uitgezet. Gebouwen, werken en beplantingen -worden afzonderlijk geschat. Perceelscewiize schat ting van de landerijen kan bij ruilverkave ling niet worden toegepast in verband met de practische eischen van de ruilverkave lingstechniek. Als regel zal bij de vaststel ling van de waarde de cultuurwaarde der gronden als basis worden genomen Ver schillende factoren kunnen echter hun in vloed doen gelden/ zoodat hier van kan worden afgeweken. De uitkomsten van de schatting worden ter inzage gelegd. Wordt binnen dertig da gen geen bezwaar ingediend, dan staan de resultaten van de schatting vast. Ingediende bezwaren worden door dc plaatselijke commissie onderzocht en wordt door deze commissie getracht tot overeen stemming te komen. Wordt geen overeen stemming verkregen, dan beslist tenslotte de rechtbank. Tegen deze uitspraak is al leen mogelijk in cassatie te gaan. De Hooge Raad doet uiterlijk zes weken na de te rechtzitting uitspraak. Zoodra de lijst van de rechthebbenden en het proces-verbaal van de schatting de finitief vast staan, wordt door de plaatse lijke commissie een kaart gemaakt met aanwijzing van wegen en waterloonen. Dit plan wordt aan Ged. Staten ter definitieve vaststelling toegezonden. Wordt deze vast stelling verkregen, dan gaat de commissie over tot het maken van een plan voor de ruilverkaveling, onder leiding der Centrale commissie. Ook hiertegen bestaat gelegenheid tot be roep. De belanghebbenden zijn dus hecle- maal niet „overgeleverd", doch hebben wel degelijk iets in het midden te brengen. Wanneer alle mogelijke procedures achter den rug zijn wordt de acte opgemaakt en gaan de eigendommen over. Tn deze acte wordt opgenomen de regeling van de \*erre- kening (van de eventueel te verrekenen waardeverschillen), de overschrijving van hypotheken enz. De kosten. Het laatste punt. de kosten, is zoo gere geld. dat ten laste van het Rijk komen alle kosten van de Centrale commissie, voor zoover deze niet voor een bepaalde ruilver kaveling zijn gemaakt; alle kosten van hot bijeenroepen en het houden van vergade ringen, indien wordt besloten, niet tot ruil verkaveling over te gaan; alle kosten van openbare kennisgevingen indien niet tot ruilverkaveling wordt overgegaan en de schadevergoedingen aan degenen, die ten behoeve van de voorbereidingen van dc ruilverkaveling schade hebben geleden. Alle overige kosten komen voor rekening van dc belanghebbenden, maar worden voorgescho ten uit 's Rijks kas. Deze kosten worden omgeslagen over de kavels naar de maat staf van de waarde der opgenomen onroe rende goederen. Op deze perceelen komt een z.g. ruilverkavelingsrente te rusten ten be hoeve van het Rijk. Het bedrag dezer rente moet in derlig iaren worden betaald en wordt op het ko hier van de grondbelasting uitgetrokken. Volgens de gegevens van de Ned. Heide Maatschappij wordt van de grondwerken, welke met. wcrkloozen worden uitgevoerd, meestal 90% van de kosten door het Rijk vergoed. Daardoor worden de kosten bedui dend minder. Als hier in het Geestmeram- bacht 100% wordt verleend, zooals de ver wachting is, zullen de kosten dus nog iets minder zijn. In het werkje van de Ned. Hei de maatschappij, waarvan wij het een en ander ontleenen worden de ruilverkave- lingskosten op gemiddeld f 55.- per H. A. berekend. Volgens de voorschriften van de Ruilverkavelingswet zou dan jaarlijks ge durende dertig jaren p.l.m. f 3.30 per H.A. (6% van het totaal bedrag) moeten worden betaald. In verband met het bovenstaande hebben wij ons tot den heer Ir. Mesu gewend, den directeur van de Cultuurtechnische Dienst, die naar aanleiding van de kostenbereke ning opmerkte, dat het hierboven genoemde bedrag van gemiddeld f 55.- per H.A. be trekking heeft op objecten van geheel an deren aard dan in het Geestmerambacht. Indien men in het Geestmerambacht door ruilverkaveling een gunstig resultaat wenscht te bereiken, zullen een groot deel der slooten moeten worden gedicht en zul len de kosten veel en veel hooger zijn dan f55.- per H.A. In verband hiermede heeft de heer Mesu dan ook in zijn inleiding niet ruilverkaveling gepropageerd, maar herverkaveling door middel van de Ontgin ningsmaatschappij N. Holland. Door ruil verkaveling bereikt men in het Geestmer ambacht of te weinig resultaat, of de kos ten worden veel te hoog. Naar aanleiding van eenige vragen, welke hier en daar in vergaderingen werden ge steld en waarover wij eenige inlichtingen verzochten, werd ons medegedeeld, dat het juist is, dat na de door ir. Mesu aangegeven verkaveling de landerijen alleen te bereiken zijn door sluizen of over overtoomen. Deze kunnen later niet verdwijnen, omdat de grondslag door het dichten van overtollige slooten en vaarten lager is geworden. Het argument, dat een tuinder de beschik king moet hebben over meerdere soorten land wordt meermalen aangehaald. Er zit ook een kern van waarheid in, al zal geen tuinder bezwaar hebben tegen toewijzing van één kwaliteit land, mits die kwaliteit maar goed is en zoo mogelijk beter dan hij heeft ingebracht, zegt de heer Mesu. Voor den kleinen man, die slechts enkele zeer kleine perceelen heeft, is het onge wenscht hem na de verbetering opnieuw enkele elk op zichzelf te kleine perceelen toe te wijzen; deze profiteert het meest indien hij een of hoogstens 2 perceelen van be hoorlijken omvang terugkrijgt. Bij de groo- tere tuinders met een groot aantal perceelen kunnen deze desgewenscht zonder bezwaar worden samengevoegd tot enkele grootere perceelen van verschillende kwaliteit. Bij deze herverkaveling wordt dan het systeem gevolgd, dat de gronden in hun oorspronkclijken toestand worden geschat door een taxatie-commissie. De eigenaren, die hun perceelen tot den getaxeerden prijs wcnschen over te doen aan het uitvoerend lichaam, verkrijgen een recht van voorkoop op de nieuw gevormde kavels, eveneens te gen taxatie-prijs. Aan eigenaren, die grond aan het uitvoerend lichaam verkoopen en nieuwe perceelen terug wenschen te koopen geschiedt de betaling over en weer zooveel mogelijk in grond; verschillen worden in geld verrekend (evenals bij ruilverkaveling alzoo.) Het recht van voorkoop tegen taxa tieprijs wordt niet verleend aan hen, die het op onteigening van hun gronden laten aankomen. MEERVOUDIGE STRAFKAMER. Zitting van Dinsdag 22 Februari. Uitspraken: Jac. M., slagersknecht, Oosterbeek, ont voering van een minderjarig meisje, gepl. te Winkel. 6 maanden gev. voorwaardelijk met 3 proefjaren. Sake R.. schilder te Grootegast (gedeti neerd). diefstal van een rijwiel etc., gepl. te Den Helder, 1 jaar gevangenisstraf. Martinus Dr., werkman te Amsterdam, vprzet vonnis ter zake wederspannigheid, ge pleegd te Castricum Vonnis 4 maanden gev. bevestigd. Klaas P., schilder te Alkmaar, thans ge detineerd. Voorw. straf 1 jaar gevangenis straf zal ten uitvoer worden gelegd. Fred. B., winkelier te Uitgeest, bedriege- lijke bankbreuk, eisch 1 jaar gevangenis straf. Vrijgesproken, bewijs niet geleverd. Den Helder. TER LEERING EN TER WAAR SCHUWING. De heer A. V., een Heldersch ingezetene, behoort blijkbaar ook tot de lichtvaardige reclasanten. die het voorrecht van een voorw. veroordeeling niet voldoende on prijs stellen en geen notitie nemen van de om standigheid, dat er bij het opleggen van deze voorw. straf altijd nog een schepje wordt bijgedaan om den proefstoomer tot voorzichtigheid aan te manen en hem aan te sporen de nakoming van geen der voor waarden te verwaarloozcn. Deze roekeloos heid wreekte zich nu ook op A V., op wien thans de hand der wet in volle zwaarte zal neerkomen en de voorw. opgelegde straf 9 maanden, zal worden ten uitvoer gelegd. S t. M a a r t e n. EEN SLAPPELING DIE INDIVIDUEELE AUTONOMIE MISTE. De melkslijter C. Sn. te St. Maarten had in moreelcn zin, de emmer leelijk omge trapt, getuige zijn verschijning als verdachte in een zaak, die verband hield met artikel 247 wetboek van strafrecht, het plegen van niet nader aan te duiden handelingen met kinderen beneden den leeftijd van 12 jaar en welke zaak volgens art. 273 Wetb. straf vordering met gesloten deuren werd be handeld. Avenhorn. BOTSING! Op 25 Aug. had de groentenhandelaar P. P. uit Avenhorn de sof, met zijn vrachtauto op den gevaarlijken rijweg Egmond—Bergen een carambole te veroorzaken met een sergeant van de motor-brigade. De sergeant. J. de Lange, brak zijn been tusschen de spaken van zijn eigen motorfiets. In de middagzitting compareerde genoemde grocn- tenboer op de lange mat en nam de Offi cier na een eindelooze en ultra-taaie behan deling de vrijheid tegen P., die niet goed uit zijn oogen had gekeken, te requireeren 50 gld. boete of 25 dagen hechtenis. SCHAGEN „DE KODDIGE AVONTUREN VAN BOFFIE". is de titel van een verbazend aardige uit gave. die ieder kind graag in bezit zal heb ben. In geestigen en kinderlijken vorm geeft dit boekje de gebeurtenissen en avon turen weer van „Boffie met Albert Heijn's Koffie", die in zoo'n korten tijd bij jong en oud, door geheel Nederland zoo populair is geworden. Eigenlijk heet Boffie, Henkie de Bok, een Zaandamsch jongetje, di» reeds vanaf zijn derde jaar geregeld bofte en daardoor van z'n vader de naam van „Boffie" kreeg. Wat een bof toen hij in betrekking kwam bij Albert Heijn, want vanaf dien tijd begonnen de groote avon turen van Boffie. Onze jeugd lacht gaarne en daarom zullen dc vele avonturen die Boffie beleefde, wanneer hij o.m. een zwem wedstrijd. een trouwstoet en een militaire wandeling doet schaterlachen. Het boekje bevat vele leuke penteekeningen, de 16 be kende teekeningen in fraaie origineele kleu ren uitgevoerd en de muziek en tekst van het Boffielied. Druk en uitvoering getuigen van smaak en soliditeit. Ongetwijfeld zal dit keurig uitgevoerd boekje in hooge mate de belangstelling trekken van de jeugd. Het is verkrijgbaar gesteld voor de prijs van 25 ct. in alle Albert Heijn's Filialen. THEATER ROYAL. De nieuwe film, die in theater Royal zal worden vertoond, „Onder twee vlaggen" is wel zeer up to date. In het Fransche Vreemdelingen-Legioen, de legerbende, die slaag de belangstelling van de geheele wereld op zich gevestigd houdt, wordt sergeant Victor wegens bij zondere verdiensten, bij een aanval der Ma- rokkaanschc rebellen aan den dag gelegd, eervol onderscheiden. Hij krijgt dienst bij een bataljon, dat gecommandeerd wordt door Majoor Doyle, die een heftige liefde heeft, opgevat voor Cigarette, de dochter van een herbergier, waar alle Legionnairs hun vrijen tijd doorbrengen tot diep in den nacht. Deze Cigarette koestert maar één wensch op de wereld: de liefde te winnen van sergeant Victor, die haar wel lijden mag, maar die haar gevoelens toch niet zoo beantwoordt als zij hoopte. Echter leert Victor een dame uit de eer ste Engelsche kringen kennen, Lady Vene- tia, die in het gezelschap is van een Brit- sche militaire deputatie, welke besprekin gen voert met de Fransche militaire auto riteiten. Als Majoor Doyle promotie gemaakt heeft hoopt hij, dat Cigarette nu met hem zal willen trouwen, maar Cigarette weet maar één man op aarde, aan wiens zijde zij ge lukkig zou kunnen zijn: Sergeant Victor en het is voor den kolonel een onverdragelijke gedachte, dat hij het veld zou moeten rui men voor een sergeant! Dit liefdesconflict is verweven in de ge schiedenis van den huidigen strijd in Ma rokko. De film toont ons schitteren de gevechten met de Arabieren; tienduizend figuranten waren noodig om dc geweldige krijgstooncelen op het witte doek te toove- ren, ademlooze tafereelen spelen zich af. Hoe de verhoudingen tusschen Cigarette en Majoor Doyle, sergeant Victor en Lady Venetia zich ontwikkelen, vertellen wij* nog niet, doch Claudette Colbert als Cigarette en Ronald Colman als de beminde sergeant waarborgen ons een boeiende film. Een scène uit de groote 20th. Century-Fo* Film „ONDER TWEE VLAGGEN", regie van Frank Lloyd VAN HET ONBEWOONBARE Naar het Engelacb bewerkt door THEA BLOEMERS 26) Later kwam het haar voor, alsof ze aan stonds was beginnen te droomen. Ze klom een eindelooze trop op, waarvan ze het begin en het einde niet kon zien, maar de trap ging door zwarte, wuivende boomtoppen, steeds maar nieuwe. Het waren appelboomen, die vol vruchten. Zij hoorde iemand achter zich aan klimmen ze wilde gillen... Toen schrok ze wakker. Een oogenbllk was ze als verdoofd. Daarop werd ze er zich van bewust, niet opeens, maar langzaam, dat de kamer anders was. Zij was donker, het schijnsel van de olielamp was weg en zjj zag geeD cirkel meer op het plafond. Zij strekte de hand uit naar den bedschakelaar. Die werkte niet. Het contact Klikte, maar de kamer bleef donker. Amabel ging rechtop zitten, met heftig kloppend hart. Er lagen lucifers op het bu reautje, ze had ze gebruikt om het lampje aan te steken. Zij was op het punt uit het bed te glippen, toen ze het geluid, het leek op het klappen van vleugels. Zij hield den adem in, ingespannen luiste rend. Het vleugelgeklap scheen de gang door te gaan. Het werd zwakker, toen hoorde ze het niet meer. Ze kon weer vrjj ademen. Wit er ook gebeurde, ze ging in geen geval haar kamer uit. Hier was ze veilig. En Miss Miller was daar achter die half open deur. Als ze wilde, hoefde ze maar te roepen. Amabel ging op haar knieën zitten en tastte haar weg naar het einde van het bed. Daar "kon ze, over den rand heen, de deur post aanraken en zich overtuigen, dat de deur nog openstond. Met de rechterhand hield ze zich aan den bedrand vast; den linkerarm strekte ze zoover mogelijk; langs het behang de deurpost haar hand gleed verder, zocht zocht de leege ruimte was gevuld! De tus- schendeur was dicht Een wilde woede greep haar aan. Ze had die deur wel aan splinters kunnen slaan. Zij sprong uit bed en trok de deur open. De ka mer er achter lag donker en stil. Zij hoorde alleen het kloppen van haar eigen hart. Toen ging ze de lucifers zoeken. Nadat ze er een had aangestreken, nam ze het lampje van grond, zette het op het bureau en stak een nieuwen lucifer aan. Er zat voldoende petroleum ln. Hoe kwam het dan, dat de lamp was uitgegaan? Ze haalde het glas er af, draaide de pit wat op en probeerde met een derden lucifer. De pit sputterde en er waren nog drie lucifers noo dig om een behoqrlijken vlam te krijgen. Ze zette het glas er weer op en liet de lamp op het bureautje staan. Vervolgens ging ze naar den drempel tusschen de twee kamers en luis terde een oogenblik. Het was doodstil. Miss Miller scheen absoluut geluidloos te slapen. Amabel deed een stap de kamer in. Nóg hoorde ze niets. Ze ging terug: het gaf haar een prettige waarwording, dat er weer licht was in haar eigen kamer. Zou ze de deur openlaten? Ze aarzelde, maar haar woede tegen die deur gaf den doorslag! Als ze wilde, dat die open bleef dan zou zjj openblijven, al moest ze er tienmaal haar bed voor uit Het electrische licht blééf weigeren. Ze had geen lust om te slapen en voelde zich koud. Ze schoot in haar peignoir en keek op haar horloge, het was half twee; nog een heele tijd eer het licht zou worden! Ze trok haar kussen omhoog en half overeind zittend ln bed liet ze van allerlei aan haar geest voorbij gaan. Ze dacht aan Daphne, aan Agaath, toen aan haar droom van straks. Toen ze weer soezerig begon te worden, vroeg ze zich af, of ze het vleugelgeklap niet óók gedroomd had. Maar dat de deur dicht was, had ze in elk geval niet gedroomd. Toch... een deur viel wel eens vanzelf dicht! Dat was het ellen dige hier in huis Je had ten slotte ner gens houvast aan. Ze was op het punt in slaap te vallen, toen iets haar opnieuw klaarwakker maakte. Door haar gesloten oogleden kreeg ze een sensatie, alsof licht en donker elkaar snel opvolgden. Met moeite deed ze de oogen open en het was alsof alle schaduwen in de kamer op sprongen en weer neervielen. Eén moment leek het een lugubere nachtmerrie. Toen be greep ze wat het was. De lamp flikkerde en ging uit. Nog even schoot het schijnsel op, hoog en blauw, daarop duisternis. En terwijl ze nog in het donker tuurde, merkte ze een zwak bewegen van een luchtstroom en hoorde een geluid, dat ze zonder veel moeite herkennen kon. Ze wist onmiddellijk wat er gebeurde: de deur ging langzaam weer dicht. Met ingehouden adem luisterde ze, wachtend op wat komen moest. Het kwam: zacht maar duidelijk klikte het slot... HOOFDSTUK XXm. Julian Forsham was niet naar bed gegaan. Toen hjj Amabel en miss Miller goedennacht had gewenscht, had htf het vuur in de zit kamer opgerakeld, de deur op een kier gezet, en het zich in een luien stoel met een boek, gemakkelijk gemaakt. Hij was niet van plan naar zijn slaapkamer te gaan. De aanwezig heid van Anne Miller, die zich ten overvloede zelfs als logé had aangeboden, had zijn arg waan gewekt. Wat wilde die hier in huis? Het was ongehoord, zich op die manier op te dringen aan Iemand, die men ternauwernood kende. En gevoegd bij de nachtelijke ont moeting met haar broer in den tuin van de villa, kwam het geval ln een nog vreemder licht. Julian verwachtte, dat er Iets gebeuren ging vannacht en daar wilde h\j bij zijn. In ieder geval voelde hij er niets voor Amabel alleen te laten met miss Miller. Hfl trachtte zich te dwingen wakker te bleven, maar het lukte niet Nadat hij. zonder het te merken, driemaal dezelfde bladzijde ge lezen had, gleed het boek uit zijn vingers en hij sliep rustig, droomloos in. Hij werd wakker van het geluid van een lach in zgn ooren. Er had iemand gelachen, dat was zijn eerste gedachte. De volgende gedachte deed hem met schrik opspringen. De kamer was stikdonker het vuur was uit en de leeslamp, die gebrand had toen hij in slaap was gevallen, eveneens. Hij zocht zijn weg door het donker naar de deur en draaide den schakelaar om. Het ge wone geluid, maar geen licht. In de gang hetzelfde. En toen, terwijl hg zijn hand in zijn zak stak. om zijn electrische lantaarn er uit te halen, hoorde hij den lach weer. Het was een sinister geluid, meer dierlijk dan menschelijk. Het leek uit een der kamers aan den overkant te komen. Juist toen hij den zaklantaarn liet aanflit sen, ging de deur van Amabel's kamer open. Zrj kwam in haar blauwe ochtendjapon de donkere gang in, de handen voor zich uitge strekt. Toen de lichtbundel van de lantaarn haar gelaat trof, slaakte zij een korten kreet, niet hard maar vol namelooze angst en ze keerde zich om, als wilde ze vluchten voor een nieuwe verschrikking. Woedende verontwaardiging en innige teederheid schoten tegelijk in Julian's gemoed omhoog. „Amabel!" riep hij. Tegelijk deed hij een stap naar voren en ving de wankelende vrouwengestalte in zijn armen op. „Ik ben het, Julian. Wat is er, kindlief? Je bent veilig, volkomen veilig..." Een oogenblik bleef ze als verstijft in den beschermenden arm, die haar omvatte; toen voelde hg het zachte haar tegen zijn wang, haar hoofd viel tegen zijn schouder en wan hopig schreiend klemde ze zich aan hem vast. Hij bleef haar zwijgend ondersteunen, en dë teederheid in hem groeide, tot elke andere overweging er voor week. De duisternis en de duistere machten, die hier aan het werk waren, schenen ver weg. Zg stonden in het licht en hielden elkaar omvat, zonder woorden of behoefte aan woorden. Met een drogen snik hief Amabel het hoofd op. „Julian", fluisterde ze. „Wat is er?" vroeg hij, met den arm nog om haar heen. „Ik weet het niet. Heb je het gehoord?" „Ja, ik werd er wakker van. Ik zat te lezen, maar lk was in slaap gevallen. Ik ben er wakker van geworden." Ze greep hem bij den arm en hij voelde hoe haar hand beelfde. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 7