TRIUMPH
Economische Kroniek
fa. Herm. de Raat
Zet uw zorgen opzij!
'n Trioi
mf' van Smaak
IO
IO?
SPORT
Voetbal
Zaterdag 17 April 1937.
Tweede blad
Voor Uw aanstaande wandeltochten is natuurlijk van veel
zorg: wat voor schoenen moet ik dragen?
Wij hebben voor U speciale door bekwame voetspecialisten
ontworpen, handgenaaide WANDELSCHOENEN met ste
vige zolen en stalen veeren in de voetholte.
Bekende „vierdaagsche" wandelaars koopen bij ons hun
wandelschoenen en geven ook U daarmee het bewijs, dat
onze schoenen ten volle aan de eischen van dergelijke
tochten voldoen.
Ook SKI-BOOTS en BERGSCHOENENzijn steeds voorradig
LANGESTRAAT 80 - ALKMAAR. - TELEFOON 3383
Speciale vakkundige reparatie-inrichting.
Hygiënisch ingerichte pedicure-inrichting.
VOOR
VIRGINIA CIGARETTES
Hoe alles ook zij, autarkie blijft voorloopig
het woord, dat de Duitsche politiek mede
beheerscht. Daaraan bestaat niet de minste
twijfel. Voor ons land, dat zich in den loop
van den tijd had ontwikkeld tot een soort
voorraadschuur van het nijvere Duitschland
brengt dat consequenties mee, die helaas
niet van de aangenaamste zijn.
Een del- dingen, die ten krachtigste kan
meewerken aan een herstel van den alge-
meenen toestand is een wegnemen van de
belemmeringen van het internationaal han
delsverkeer in de geest van Oslo, een stroo
ming, die zich gelukkig blijft doorzetten, al
wordt het haar niet gemakkelijk gemaakt.
Ten deele mag men deze tegenkanting stel
lig zoeken in de omstandigheid, dat ze een
vredesbeweging is, die front maakt tegen
de oorlogsmentaliteit van onze tijden.
Welvaart en oorlog verdragen zich nu
eenmaal slecht.
N. H. V. B.
Eerste klasse A.
Morgen wint Z.F.C. 4 thuis van W.F.C. 4,
terwijl C.S.V. op het. Zaandammer Sportpark
probccren zal Z.V.V. 3 de punten afhandig
te maken, ten einde Vrone weer in te halen.
Eerste klasse C.
Flcvo heeft nu de kans om zich vrijwel
tegen degradatiegevaar te verzekeren. Van
Vcgten c.s. ontvangen n.1. M.F.C. 2, de hui
dige hekkesluiter. Wanneer Flevo weet te
winnen, bedraagt haar voorsprong op de
Medemblikkers 4 punten. Weliswaar is Fle
vo dan uitgespeeld, maar M.F.C. 2 resten dan
nog maar 2 wedstrijden. Intusschcn moet
Flevo Zondag alles op alles zetten. Het is
den laatsten wedstrijd en... het mes snijdt
hier aan twee kanten.
Hoogkarspel ontvangt West Frisia 3. Ge
zien de verrichtingen van de Enkhuizers in
den laatsten tijd krijgt Poeze's club het
waarschijnlijk heel zwaar te verduren.
Tweede klasse D.
Mevo klopt Al km. Boys 4 en zal daardoor
de eerste plaats van Egm. Boys overnemen
met 1 punt voorsprong. Intusschen doet
Oudorp ook nog mee. Zij staat er theore
tisch evengoed voor als Mevo, maar heeft
een achterstand van 1 wedstrijd. Zondag
gaat Oudorp naar Alkmaar 2. Niet zonder
reserve mag men de Oudorpers de zege toe
dichten.
Tweede klasse E.
Zondag a.s. om 2 uur wordt op het. terrein
van N. Niedorp, zooals wij voor eenige we
ken reeds vermoed hadden, den beslissings
wedstrijd Schagen 2Sporters gespeeld. We
aarzelen een overwinnaar aan te wijzen.
Deze wedstrijd geldt nog niet voor de
promoliecompetitie. Hoe het resultaat ook
worden moge, Sporters en Schagen 2 ver
schijnen met. no. 3 (Flevo of M.F.C. 2) vol
komen gelijkgerechtigd aan den start.
Derde klasse D.
MOC is ook danig aan het aftakelen nu de
beslissing gevallen is. Zondag lieten de
Midwouders zich door Schellinkhout klop
pen. Zondag móet VCL naar Midwoud toe.
Als Lak en zijn mannen op hun tellen pas
sen, kunnen ze de 31 zege, destijds be
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 cl. en 25'/. zwaarder dan de meeste andere.
haald, wellicht bevestigen. Andijk 3 ont
vangt Twisk 2 en Schellinkhout klopt het
bezoekende MFC 3.
Derde klasse E.
Alkmaar 3 versterkt haar leidende positie
ten koste van Mevo 2; Koedijk 2 is sterk ge
noeg om van het bezoekende Bergen 2 te
winnen. Egm. Boys 2 geeft Vrone 2 niet
thuis.
Vierde klasse F.
D.T.S. 3 ontvangt Alkmaar 4. De Langen-
dijkers zullen in de leiders toch wel hun
meerdere moeten erkennen.
Vierde klasse J.
Een verrassing was wel dat Hollandia 5
zich Zondag door Oudendijk 2 de kaas van
het brood liet nemen. Berkhout 2 en Hoog
karspel 2 hebben nu iets ruimer ademen bo
ven aan de lijst. Zij zullen morgen ongetwij
feld weer voor de punten zorgen. Hoog
karspel 2 zal wel raad weten met And.
Boys 2, terwijl Berkhout 2 haar bezoek aan
Sijbekarspel 2 met winst zal beeindigen.
M.O.C. 2 ontvangt om 12 uur V.C.L. 2.
Hem 2 krijgt thuis met Oudendijk 2 te ma
ken.
Adspir anten.
In afd. K. gaat Schoorl a om 10 uur naar
Alcmaria a, terwijl D.T.S. a om 11.15 Alkrh,
Boys a op bezoek krijgt.
Afd. M. biedt een drietal wedstrijden. Ber
gen b moet naar Alcmaria d (10 uur) en
Koedijk a moet zorgen om 1.15 aan den VVes-
terweg klaar te zijn cm Alkmaar b partij
te geven. D.T.S. b tenslotte ontvangt om 12
uur vérre visite uit Uitgeest (b.)
RAUCHBEKER.
In de groep Drechterland waren dé resul
taten Zondag j.1. D.T.S—Strandvogels 0—0;
AndijkN. Niedorp, 12 en SchagenMFC
61. Thans moet Strandvogels naar Scha
gen (2 uur). Morgen kunnen de Spartanen
zeker weer een nieuwe stap doen, door de
Vogels te kloppen.
De andere wedstrijd voor de tweede ron
de is Hollandia 1X. Niedorp 1, die echter
morgen nog niet gespeeld wordt. De win
naar hiervan ontvangt in de Drechterland*
sche finale den winnaar van Schagen—
Strandvogels. De uiteindelijke winnaar hier
van boft dan verder, want hij komt dan
meteen in de finale van geheel Noord-Hol
land, die tevens op zijn terrein wordt ge
speeld. De winnaar van district Den Helder
(H.R.C. 2—Helder 2 of Helder 1) is minder
gelukkig geweest bij de loting. Die moet n.1.
eerst uit naar de Zaansche winnaar alvo
rens de finale te bereiken.
GOUDEN KRUIS.
Zondag a.s. worden in ons geheele gebied
geen wedstrijden gespeeld, omdat de com
petitie dezen dag heeft opgeëischt.
Verleden Zondag hebben de navolgende
elftallen het een ronde verder gebracht.
District Alkmaar: Alkmaar 3, Koedijk 2,
Dirkshórn 1, Petten 1, Egm. Boys 1 en Ber
gen 1. O.a. staat nu op het programma:
Egm. Boys 1Petten 1, waar meester Geen-
sen dus zijn oude club moet bekampen om
met zijn nieuwe te trachten het kruis, dat
men vorig jaar won, in bezit te houden.
District Drechterland: Hoogkarspel, Berk
hout, Andijk 2 (dat N. Niedorp 2 klopte) en
Sporters. In de Drcchterlandsche demifi
nale komen thans de volgende 2 paren;
Sporters 1Hoogkarspel 1 en Andijk 2—
Berkhout 1.
DEN HELDER
BE MOTIVEERING VAN DE
[AUTARKIE IN DEN LOOP
DER JAREN.
IWELVAART EN OORLOG.
Merkwaardige veranderingen kan men
soms waarnemen in den gedachtengang van
de menschen en een der allerfrappantste is
wel die, welke we te zien hebben gekregen
ibij de autarkie.
In de dagen toen het nationaal-socialis-
cme nog niet aan het bewind was in Duitsch
Hand, was de autarkie reeds een stokpaard-
pe van deze 'beweging. Vergelijkt men echter
de motieven op grond waarvan die autarkie
in den loo'p van den tijd werd aangeprezen,
dan zou men tot. de conclusie kunnen ko
men, dat eigenlijk alles rondom die autarkie
yeranderd is, behalve de autarkie zelf.
Nu omstreeks vijf of zes jaar geleden, cn
ook nog gedurende den eersten tijd. waarop
de tegenwoordige regeering aan het bewind
was, zag men er een middel in om de ma
laise krachtdadig tc bestrijden. Het was
toen een tijd, waarin bij den Duitschcr het
fbesef leefde, dat het land een uitvoerover-
schot, een gunstige handelsbalans noodig
had om er weer bovenop te kunnen komen.
Met een belangstelling, die voor Nederland
bevreemdend zou mogen heet en, werden er
iedere maand de export- en importstatistie-
ken bestudeerd en de stemming, welke na
afloop daarvan viel te constateeren, was in
den regel evenredig met de hoogte van het
exportsaldo.
Onder deze omstandigheden was het be
grijpelijk, dat een propaganda, die ijverde
voor een beperking van den invoer, in goede
aarde moest vallen. Immers bij een afne
mende invoer moest het uitvoeroversehot
toenemen, er zou goud naar Duitschland
stroomen en goud was immers alles wat
men noodig had om betere tijden te doen
aanbreken.
Haalbij kwam nog, dat het platteland zich
heftiv deed geldon. Het eischte bescherming
tegen buitenlandsche concurrentie, omdat,
evenmin als hier, het bedrijf in doorsnee
loonend was Het. nationaal-socialisme wierp
'zich gretig op dit laatste argument. Naast
de gedachte, dat een voordeelige handels
balans noodzakelijk was voor de welvaart
was het het streven om de Duitsche land
bouw en veeteelt rendabeler te maken,
■welke zijn voormannen behccrschte. En deze
beide factoren waren het in hoofdzaak, die
bebben gevoerd tot de autarkie, welke we
thans bij onze Oostelijke buren kennen.
Slaat men nationaal-socialistisehe geschrif
ten na uit die dagen, dan vloeien die veelal
over van soms vrij pathetische ontboeze
mingen omtrent den Duitschen landman,
die wordt voorgesteld als de oer-Duitscher,
wiens voorouders reeds de vruchten binnen
haalden van hetzelfde stukje grond, dat
thans door hem wordt bebouwd en waarop
hij zich door hard werken niet meer dan
een armoedig bestaan weet te verwerven.
En zoo kon men dus lezen in het. agra-
ïisch program van de partij: „Eerst in de
„de nieuwe Duitsche staat, waarnaar wij
„streven, zullen landbouwers en landbouw
„idie tegemoetkoming vinden, die ze ver
dienen als een der hoofdsteunpilaren van
„de ware Duitsche volksstaat."
Die dagen liggen reeds weer betrekkelijk
!ver in het verleden. Vier jaar is in onze
eeuw, waarin zoo snel wordt geleefd, een
lange tijd.
Vermoedelijk heeft men in Duitschland in
tusschen ingezien, dat men dwaalde, toen
men meende het uitvoeroversehot naar wil
lekeur te kunnen vergrooten. Want met de
invoer, liep ook de uitvoer naar beneden.
Wel waren de geleerden het er reeds lang
over eens, dat zoo iets gebeuren moest, de
heeren van de practijk geloofden het niet,
alvorens ze het in werkelijkheid hadden on
dervonden. En toen ze langzamerhand over
tuigd waren, was de Duitsche internationale
handel geslonken tot ongeveer een derde
yan weleer.
Een oogenblik schijnt zelfs Hitier de ge
maakte vergissing te hebben ingezien, al
thans, op een vergadering, welke nu reeds
weer eenige jaren in het verleden ligt, moet.
hij hebben toegegeven, dat de autarkie de
grootste fout was geweest, welke het natio
naal-socialisme heeft begaan: Een veran
27)
Met een lichte hersenschudding werd Diny
in het ziekenhuis opgenomen. Van Dalen was
er slecht aan toe. Men vreesde al dadelijk
voor zijn leven. Alleen Lottie had, na eenige
formaliteiten vervuld te hebben, het zieken-
huis mogen verlaten.
Haar eerste gedachten waren voor Diny's
kind. Wat zou de kleine denken als ze straks
wakker werd en haar moeder niet vond? Ze
besloot den komenden morgen heel vroeg daar
heen te gaan.
Hoe zou alles afloopen? Had Diny er mis
schien een voorgevoel van gehad? Wat was ze
er op tegen geweest om door hen naar huis
gebracht te worden. Hadden ze haar toch
maar d'r zin gegeven, misschien was het dan
ook niet gebeurd. Dan waren ze immers een
heel anderen kant op gegaan.
Waarom had ze er zélf ook nog zoo op aan
gedrongen? Was zij nu niet voor een groot
deel schuld aan het ongeluk? Het was ver
schrikkelijk voor \Tar Dalen, die er, naar het
scheen, ellendig aan toe was, maar het meest
nog voor Diny, die nu niet zou weten wat ze
met het kind aan zou moeten vangen. Zij
kon het niet bij zich nemen, onmogelijk... Wel
voor één dag. Ze zou het weghalen en morgen,
als Diny bijgekomen was, samen met haar
Verdere maatregelen nemen.
Ze trilde nog over haar geheele lichaam van
Be doorgestane emoties. Ze zou maar niet
fcaar bed gaan, ze kon beter voor die paar
dering is er in de politiek intusschen nooit
gebracht,, de autarkie bleef. Successievelijk
echter is daarover een ander motief naar
voren gebracht: de grondstoffenvoorzicning.
Men moest, aldus redeneerde men, de be
schikbare deviezen zooveel mogelijk gebrui
ken om daarvoor, die goederen te betrekken,
welke het land voor alles noodig had en
welke het zelf niet kon voortbrengen. Naar
mate Duitschland meer openlijk begon tc
bewapenen, werd geredelijker toegegeven,
dat het hier ging om grondstoffen voor dc
oorlogsfabricage en een tijd lang is inder
daad dc autarkie verdedigd op grond van
dit argument..
Evenwel, ook hier zat een scherp kantje
aan.
In de voor-de-oorlogsche jaren, toen men
in Duitschland wel voor sommige goederen
vrij hooge invoerrechten kende, toen echter
overigens de import vrij was. is er van een
tekQrt aan grondstoffen voor de industrie
nooit sprake geweest.. Ook toen bezat, het
land echter een machtigo bewapenimgsnijver
heid.
Het is niet moeilijk om te bewijzen, dat
een tekort aan grondstoffen zich minder
snel zal uiten bij een betrekkelijk groot in
ternationaal handelsverkeer van ecnig land,
dan wanneer het alles heeft gedaan om dit
verkeer te drukken. We willen in het mid
den laten of de Duitsche economen, die er
waarlijk wel mogen zijn, dit inzagen of niet.
Een feit intusschen is. dat de autarkie bleef
cn dat men, zoo men dc juistheid van deze
redeneering begreep, er toch niet naar
wenschte te handelen.
Hiervoor moest dus weer een bijzondere
reden zijn en welke deze inderdaad is ge
weest. is den laatsten tijd overduidelijk
aan den dag getreden. Het laatste en dit
schijnt wel het ware motief, schuilt in dc
oorlogsvoorbereiding. Het tegenwoordige
Duitsche bewind heeft zijn leering getrok
ken uit de lessen van den laatsten oorlog,
welke het land heeft verloren, omdat het
autarkisch niet. sterk genoeg stond. Duitsch
land kon zich niet. zelf voorzien van de
noodige levensmiddelen en daaraan is hot
ten gronde gegaan.
Men ziet er in, dat onder deze omstan
digheden nimmer een nieuwe oorlog kan
worden begonnen zonder dat men het ge
vaar loopt een herhaling van deze ineen
storting tc zullen beleven en omdat verder
de oorlogsgedachte blijkbaar de meest ge
liefde is in den totalen staat, beschouwt
deze het als zijn eerste plicht er voor te
zorgen, dat de voedselvoorziening in oorlogs
tijd is gegarandeerd.
uur op den divan gaan liggen want later dan
zeven uur wou ze niet by de kleine Marry zijn.
Na lang bellen hoorde Lottie eindelijk het
touw aan den binnenkant tegen den muur
heen en weer slaan. Ze duwde tegen de deur,
die naar het scheen niet al te gemakkelijk
openging. Marry trok zeker niet hard genoeg.
Toen de deur opensprong en Lottie naar
boven keek, zag ze Marry's tengere figuurtje,
in een lang, wit nachtponnetje, boven aan de
trap staan.
„Ik ben het Marry, tante Lot," riep ze, de
trap opgaande.
„Waar is Mammie?" was Marry's eerste
vraag. „Ze ligt niet in bed." Uit haar toon
klonk onrust.
,,'k Zal het je dadelyk vertellen, schat. Ga
maar eerst van dat tochtige portaal vandaan.
En ben je op je bloote voetjes? Kind, wat zal
jy het koud hebben."
Ze praatte veel achtereen, onderwijl beden
kend hoe zy het Marry zeggen zou.
„Waar is Mammie?" vroeg het kind weer,
blijkbaar niets op haar gemak bij dat. vroege
bezoek van de tante, van wie ze wist, dat ze
anders nooit voor elf uur haar bed uit kwam.
„Je Mammie kon nog niet naar huis ko
men," zei ze, zich onzeker voelend onder
Marry's angstigen blik. „Ze moest... eh..."
Het kind bemerkte heel goed dat ze naar
woorden zocht. Wat kon er zijn? Haar Moeder
bleef nooit een nacht van huis en tante Lottie,
die hier nu al zoo vroeg was... Want héél vroeg
moest het nog zyn, je hoorde nog heelemaal
geen rumoer op straat... Ze trok heel erg met
haar oogje, toen ze angstig vroeg:
„Er is toch niets met Mammie gebeurd, hè
tante?"
„Welnee kind, tenminste... niet iets ergs. Ze
is... ze heeft zich een beetje gestooten. zie je,
ja gestóóten heeft ze zich... en toen kreeg
ze erge hoofdpijn en nu slaapt ze wat. Kleed
je maar gauw aan, dan mag je straks naar d'r
toe."
„Is ze dan bij U?" vroeg het kind onzeker.
„Bij mij? Nee... ze is je weet wel... op
Hoezeer onen in Duitschland tegenwoor
dig vóór alles anders rekening houdt met
oorlog, bleek onlangs uit de „filosophie"
van Lüdendorff. die is erkend als een soort
staatseodsdienst en die in wezen niets an
ders is dan een verheerlijking van den oor
log en een propageeren vóór alles van de
oorlogsvoorbereiding.
Trouwens, wanneer Göring met leedwezen
vaststelde, dat Duitschland altijd nog voor
17 pet. is aangewezen op het buitenland ten
aanzien van zijn levensmiddelcnvoorziening,
wanneer hij dan verder meedeelt, dat het
komende vier-jarenplan vóór alles ten doel
zal hebben, deze leemte te overbruggen, dan
kan dit slechts zin hebben met het oog op
oorlogstijden. Immers, zoolang het vrede is,
kan daartegen niet het minste bezwaar be
staan.
De theorie van Göring beteekent., dat men
in Duitschland de voorkeur geeft aan een
dure voedselvoorziening. Want wel kan de
productie van landbouw en veeteelt worden
opgeschroefd, doch alleen door het in ge
bruik nemen van gronden, die in doorsnee
behooren tot de minst vruchtbare. Bij oen
betrekkelijk geringe opbrengst zullen ze be
trekkelijk grootc moeite en onkosten vorde
ren.
Veel voordeeliger zou men de daar te ver
krijgen producten uit het buitenland kun
nen betrekken, men doet het echter niet,
omdat men zelfstandig wil zijn. De kostprijs
is geen factor van belang, zooals ten aanzien
van oorlog en oorlogsuitrusting dc kosten
practisch nergens gewicht in de schaal schij
nen te werpen.
Do trotschc figuur van den historischen
Duitschen boer is natuurlijk reeds lang in
het vergeetboek geraakt. Integendeel begint
zich bij de regeering meer en meer een ge
voel van vijandschap jegens hem te ontwik
kelen, omdat men te Berlijn van opvatting
is, dat*men ten aanzien van de autarkie ver
der zou komen, indien zijn medewerking
grooter was, dat wil zeggen, indien hij zich
in meerdere mate opofferde voor zijn vader
land.
IIoo deze autarkie, zelfs wanneer onze bu
ren er in mochten slagen die volkomen door
te voeren, ook te handhaven is in tijden van
oorlog, wanneer millioenen van de beste
werkkrachlen plotseling aan de productie
worden onttrokken, wanneer bovendien dooi
de schaarschte, welke dan zal ontstaan, de
verlokking om producten achter te houden,
nog grooter is, dat alles zijn kwesties, waar
mee wc ons hier maar niet bezig zullen
houden.
En hoezeer men gaat tot aan het randje
der productiemogclijkheid, blijkt, wanneer
men verneemt, dat bij het scheuren van
grasland wel degelijk rekening wordt gehou
den met de mogelijkheid, dat men een her
haling zou kunnen beleven van wat we in
de Vereenigde Staten hebben gezien: zand
verstuivingen op groote schaal, waardoor
uitgestrekte gebieden werden verwoest.
die gracht, in dat mooie groote gebouw..."
Marry begreep haar onmiddellijk.
„In het ziekenhuis?" vroeg ze, hevig ver
schrikt. „O, tante, dan gaat ze misschien wel
dood..." Haar onderlipje zakte bedenkelijk,
„Welnee," troostte Lottie, met moeite haar
tranen bedwingend, „ze is misschien morgen
al beter, heusch."
„O, m'n Mammie, m*n lieve Mammie..."
snikte Marry zacht, terwyl ze zich aankleedde.
Ze wilde voortmaken, om gauw, heel gauw bij
haar moeder te kunnen zijn.
Op een zaaltje van zes patiënten lag Diny,
met het hoofd naar de deur gekeerd. Ze had
voor eenige uren geleden het bewustzijn terug
gekregen. Op haar eerste vraag naar het kind,
had de zuster geantwoord, dat zij zou zorgen,
dat de kleine zoo spoedig mogelyk bij haar
kwam. Nu lag ze de komst van het kind af
te wachten. Langzaam, heel langzaam was het
gebeurde van den vorigen avond tot haar door
gedrongen. Veel kon zij zich er echter niet
meer van herinneren Zij wist alleen nog dat
er een verseftrikkelyke slag gevolgd was op
het moment dat die andere auto de hunne niet
meer kon ontwijken. Verder kwamen haar ge
dachten niet... Ze wist nu ook, dat ze in het
ziekenhuis lag en dar het niet heelemaal goed
met haar was. Haar hoofd deed verschrikke
lijk pijn.... Ze mocht niet denken, had de
zuster gezegd, maar hoe kon ze dat laten?
Ze moest toch eerst weten wat er nu met
Marry zou gebeuren... Wat zou het kind ge
schrokken zijn toen ze het hoorde... O, wat
ging het vreeselijk in haar hoofd te keer... Als
ze haar gedachten nu maar bij elkaai hield, het
was of ze steeds dreigden weg te raken. Het
was alsof iemand ze steeds langzaam naar zich
toe trok. Ze zou zoo rustig mogelijk blijven
liggen, zooair de dokter straks gezegd had,
anders werd het misschien erger en zouden ze
Marry niet by haar toelaten...
Waar was ze ook weer geweest, gisteren
avond, en wat was er toch precies ge
beurd...? Daar trokken ze weer... neen, neen
ik wil niet denken, alleen maar wakker
blyven, goed wakker... totdat het kind er ge
weest is, dan... dan...
„Ze is weer weg, dokter," zei de zuster een
poosje later tegen den dienstdoenden genees
heer. „Er was straks iemand hier met haar
kindje, ik heb gezegd, dat ze over een paar
uur nog even mochten komen".
Dien avond werd Marry even bij haar moe
der toegelaten, een kort oogenblikje maar en
in het byzyn van de zuster. Tante Lottie nam
haar weer mee en toen deze vroeg of ze ook
iemand wist bij wie ze zoolang in huis kon
komen totdat haar moeder beter was, ant
woordde het kind bijna onmiddellijk:
„Als het bij U niet kan, tante, mag ik dan
by Doortje?"
Naar h&dr ging haar hart op dit oogenblik
het meeste uit. En ofschoon juffrouw Smit er
aanvankelijk niets voor voelde het kind voor
eenigen tijd bij zich te nemen, bezweek ze toch,
toen ze hoorde dat Lottie er behoorlek voor
wou betalen.
De eerste twee 'dagen ging het goed, maar
toen reeds begon juffrouw Smit met op alles
wat Marry deed. té vitten. Ze deed het voor
komen alsof het kind haar wou sarren door
netheid te demonstreeren die het gezin Smit
geheel vreemd was. Iedereen gooide daar z'n
kleeren maar neer en als Marry de hare, voor
het naar bed gaan netjes opvouwde, ontke
tende dat een reeks van opmerkingen. Marry
hoefde niet de doen alsof ze het thuis zoo
netjes gewend was, met een -moeder, die er
altyd maar uitliep. En bidden voor en na
het eten... Wat dacht ze, dat ze ze hier in huis
allemaal heilig moest maken?
De eerste avonden had Marry liggen huilen
in haar bed en zelfs Doortje's lieve troost
woord, n waren niet bij machte geweest haar
te helpen. Nog nooit had het kind zoo naar
haar moeder verlangd als nu... Zelfs de avon
den. die zij eenzaam had moeten doorbrengen,
leken haar een heerlijkheid, vergeleken bij het
leven hier in dit huis. Het eenige lichtpuntje
buiten Doorjte. was de kleine baby. Uren kon
Marry 's middags, na schooltijd, spelend met
de kleine, doorbrengen. Het kind kraaide al
van plezier als het haar binnen zag: komen.
Met eindeloos geduld raapte ze de blokken of
het popje, dat het kind steeds weer, onder luid
gekraai op den grond wierp, op eh waar
het spelen met het kleintje, Doortje of Chris
al spoedig verveelde, bleek zij onvermoeid.
Maar ook dat kon juffrouw Smit niet zachter
tegenover haar stemmen. Vandaag had ze het
weer erg moeilijk gehad. Ze had j het af-
wasschen een kopje gebroken en Doortje, die
wist hoe haar moeder daarovgr te keer zou
gaan, had uit medelijden met haar angst, de
Schuld op zich genomen.
Maar ongelukkigerwijze had Chris gezien,
dat Marry het gedaan had en het aan zyn
moeder verraden. Toen werd Doortje voor
straf zonder eten naar bed gestuurd en dèt
juist op den dag dat ze pannekoeken aten, hun
aller lievelingskostje. Marry had van haar
drie pannekoeken er twee voor Doortje be
waard en die na het eten stilletjes bij haar
gebracht. Nu had ze zelf wel honger, maar
dat was zoo erg niet, als dat Doortje niet te
eten zou gehad hebben, want die had zich op
geofferd voor haar. Dat zou ze nooit vergeten.
Ze keek met verteederden blik naar Doortje,
die in het bed naast haar lag te slapen.
In haar jonge hartje groeide de haat, die
ze, zonder het zelf te weten, juffrouw Smit
toedroeg. Ze was zich alleen bewust, dat ze
haar een naar, harteloos mensch vond, die
voor niets anders liefde voelde dan voor haar
twee geraniums in de vensterbank... Diè had
den al haar zorg, daar besteedde ze meer
aandacht aan dan aan haar kinderen... O, wat
verlangde ze er naar hier v eg te komen.
Als ze nu maar wat kon slapen, maar dat
was niet gemakkelijk, omdat het hier op zol
der zoo koud was. En de dekens waren zoo
dun. Zou ze haar manteltje van beneden ha
len en dat over haar voeten leggen? Het zou
toch altyd wèt helpen.
Maar»- toen ze de zoldertrap af wou gaan en
nog even naar het afgeschutte gedeelte keek,
waar .Chris sliep, zag ze haar manteltje en
ook dat van Doortje bij hem over het bed
liggen. Chris was haar dus voor geweest.
Wordt vervolgd).
