ie Alkmaar. De kwestie Van den Abeele Gaan de Duitsche winkeliers Sabbath houden Zitting van Vrijdag 16 ApxiL H e i 1 o o. GROÓTMOKUMMER TORPEDEERDE EEN OBDAMMER TE HE1LOO. Doör een samenloop van noodlottige ver- liêersomstandighedcn werd te Heiloo de mo torkaros van den handelsreiziger G. S. uit Obdam op een kwaadaardige wijze geknoeid door den aqto, bestuurd door een Amster- damschen chauffeur, genaamd M. C., welk jongmensch, een allerkeurigst heertje met volmaakte salonmanieren, thans ter zake overtreding van de M.- en R.-wet zich had te verantwoorden. Er werd betrekkelijk wei nig schuld in hem bevonden en het vonnis luidde slechts f 6 boete of 4 dagen, doch „in caude venenum" het vergif zat in de staat, de schade bedroeg 00 pop en daarover wil „in civilibus" de heer G. S. nog wel eens een hartig woordje met scnor Cardozo wisselen. A1 k m a a r/O u d o rp. HET ADRES IS NIET AL TE BEST VOOR SCHADEVERGOEDINGEN! De expediteursbediende, A. D. uit Oudorp had te Alkmaar bij de Bcrgcrbrug met zijn transportdriewieler op 18 Febr. den timmer man Jan de B. met zijn fiets tegen de vlakte gereden en compareerde deswege voor de wijze Kadi ter zake het feit, dat hij den timmerman den voorrang en den doorgang niet had vrijgelaten. De timmerman, die 'n 14 dagen niet behoorlijk had kunnen wer ken, had nogal 'n tamelijke schadevergoe ding in het hoofd, doch de kantonrechter, nadat A. verklaarde gehuwd en werkloos te zijn. hield er rekening mee, dat het vee- renplukken van een kikker moeilijk valt en veróordeelde D. tot f 6 boete of 4 dagen en f 10 schadevergoeding aan den beschadig den houtbewerker. Broek op L. ORANJE ONDER EN ROOD BOVEN! Een Broek op Langcndijker timmerman en motorrijder, J. K., was in den avond van 5 Febr. tegen de lamp gcloopcn, nu weer omdat hij te veel lichten voerde, en de kleur van zijn achterlicht de rijksveld wachters niet aan stond, hoewel juist omdat het nota bene oranje zou zijn. Voorts brandden op zijn overjarige Har- lev 2 koplampen, wat tegenwoordig ook al niet is geoorloofd. Het moet zijn 1 koplamp op 'n motor en 'n rood achterlicht. J. K.. die op z'n oude motor was gearriveerd, kon de overdaad van 2 lampen niet ontkennen, zoo'n overdadige lamp kun je zoo maar niet wegmoffelen, maar wat het achterlicht be trof, dat was volgens J. wel degelijk rood en de Rijksveldwachter Rood, die niet be hoorde tot de verbalisanten Visser en Van Beek, had zulks ook bewcfrd. Dm tot een oplossing te komen, werd het van oranje gezindheid verdachte achterlicht door de be zetting van de rechtbank en perstribune, die ook overal met de neus bijgehaald is. ge ïnspecteerd en eenstemmig geconstateerd, dat bedoeld licht inderdaad met wat goeden wil. rood genoemd kon worden. J. K. werd alzoo gedeeltelijk in 't gelijk gesteld, van 't achterlicht vrijgesproken en betreffende het overmatige, koplicht tot een kleine geldboete veroordeeld. St. Pancras. EEN JONGELING VAN CHR. HUIZE, DIE OM HET KWAAD TE BEDEKKEN, TOT ERGER VERVIEL. Door de Alkmaarsche politie, die ook de Frieschcweg niet verzuimt tc besurveilleercn werd geconstateerd, dat een jongeling op een zeer twijfelachtige manier zijn fiets be reed en een nader onderzoek bracht naar voreu, dat die knaap zoodanig onder den invloed van den alcohol verkeerde, dat hij tot behoorlijk wielrijdcn niet capabel was. Bij het opnemen van de gegevens voor een omstandig proces-verbaal, gaf de bepiefte jongeling op te zijn genaamd Klaas Appel man, wat na onderzoek bleek pure fantasie te zijn, want hij wès inderdaad de tuin dersknecht J. G.! atuurlijk kreeg hij er nu nog een leelijker prentje bij en stond nu voor twee feiten met de ezelsmuts op. Met een armzalig gezicht verklaarde de pseudo- Klaas Appelman nu, dien valschen naam te hebben opgegeven, omdat hij uit een Chris telijk gezin was voortgesproten, ende hij zich voor zijn ouders schaamde! De heer Ambtenaar vond dit een raar soort Christelijkheid en ook de Kantonrech ter vermaande den zwakken jongen broeder naarstiglijk. alvorens hem tot 2 keer 8 gul den boete of 2 keer 4 dagen peulvruchten- sorteeren te veroordeelen. TOT SLOT VAN DE GENOEGELIJKE BIJEENKOMST NOG: EEN TOMBOLA .ZONDER NIETEN. Een koopman in brandstoffen, wat zijn stoffig uiterlijk wel aantoonde, genaamd W. R. had op 6 April het rijwielpad op den Schermerweg bedacht met de paria onder de rijwielen, de 3-wielige bakfiets. W. had geen flauw benul dat hij in overtreding was en weigerde zelfs het bonnetje te acceptee ren. In de jurisprudentie is echter de stel ling „onwetend, zondigt niet", onbekend, want Ignorant ia non excusat logem, onbe- bekendheid met de wet stretft niemand tot verschooning, cn zat W. cr in voor 2 pop of 2 dagen. C. M., 'n berocplooze Alkmaarder, onder vond dat zelfs de Oudorpcrdijk niet zonder politie voetangels en klemmen is, reden waarom hij de „pisang" werd voor 2 gul den of 2 dagen, ter zake het fietsen op een geleende kar zonder bel. waarin hem de kneep zat! Eindelijk de finale, twee wielrijders, de reiziger C. K. uit Bergen en W. K. te Uit geest, die de zegening van een veilig wiel- rijderspad niet hadden gewaardeerd, op de voor wielrijders verboden Prov. Hoofdweg hadden gepeddeld en deswege werden op geknapt ieder met f 2.50 boete subs. 2 da gen boonebikken. Vergadering van raadsleden der vijf gemeenten. De bur gemeesters afivezig. Overal zullen spoedeischende raadsver gaderingen worden aangevraagd Adres aan H.M. de Koningin. Vrijdagavond werd in het lokaal van den heer P. Kramer te Zuidscharwoude een ver gadering gehouden op initiatief van de liee- ren Bakker, Du Burck en Schrijver, resp. wethouders der gemeenten Oudkarspel, Zuid Scharwoude en Noordscharwoude, naar aanleiding van dc j.1. Dinsdag genomen beslissing van dc commissie van Beheer der gemeenschappelijke lichtbedrijvaa van de Langcndijker gemeenten en Sint Pan cras om de ambtenaren, welke liet lid maatschap van een dezer gemeenteraden wenschen te vervullen, op non-actief te stellen met inhouding van salaris. Voor deze vergadering waren uitgenoo- digd alle burgemeesters en raadsleden van de vijf gemeenten. Geen der burgemeesters was echter aanwezig, terwijl van de raads leden aanwezig waren de lieeren Bakker, Rijper, Bommor, Borst en mevr. Paarl- bergHartland van Oudkarspel; Schrijver. Kwadijk en Van den Abeele Noordschar woude, Du Burck, Kramer, Weel, Bakker, P. de Geus en Dijkhuizen van Zuidschar woude, de heer P. van der Molen van Broek op Langendijk. De heer Zuijdam had bericht van verhindering gedaan, doch was ook tegenstander van de gemaakte bepaling Van Sint Pancras waren er de hecren Lok en Kloosterboer, zoodat 18 van de 35 raads leden tegenwoordig waren. De vergadering stond onder leiding van weth. Bakker van Oudkarspel, die in zijn openingswoord er op wees, te hebben ge hoopt, dat de heer Van den Abeele wel lid van den raad mocht wezen in verband met de beslissing in hoogste instantie, waar bij beslist werd, dat dc heer v. d. A. tot den raad moest worden toegelaten. Spr. had gedacht, dat in de gascommissic wel men- schen zaten niet zulk een hoogstaande cn breede opvatting, dat Van den Abeele kon blijven. Jhr. Van Spcnglcr, burgemeester van Zuiden Noordscharwoude, was hier mede echter niet te vreden en heeft het eens teruggenomen voorstel weer aangebo den, waarhij de andere lieeren zich nood gedwongen hebben aangesloten. Wij meenen dat dit niet op gaat. De samenstelling van de Gascommissie is niet goed. Vijf dagelijk- sche bestuursleden zijn de burgemeesters, plus nog tien anderen. Als het dag. best. iets wil doorvoeren, hebben zij maar drie van de overige tien noodig om het doorge voerd te krijgen. Als in dit geval er dus drie vijanden van den heer Van den Abeele in de commissie zitten is het dus al voor elkaar dat de heer Van den Abeele geen lid van den raad meer mag zijn. Voorz. zou willen voorstellen om spoedeischende raads vergaderingen te beleggen en dan aan de commissie van Beheer der lichtbedrijven het verzoek willen richten, het besluit in te trekken, dan is alles aan kant, hetgeen in het algemeen belang en in het belang van de gasfabriek is. De commissie van Beheer heeft niet het recht om een ambtenaar op non-actief te stellen cn dat gebeurt ook niet in zoo'n geval als waar hier sprake van is. Dat is wel zoo, als een ambtenaar lid wordt van de Tweede Kamer of zoo. of een betrekking krijgt te vervullen, welke den geheelen mensch eischt. Het. raadslid maatschap is niet zoo winstgevend, dat men er van kan leven! Uit de vergadering kwamen hierna ver schillende sprekers aan het woord. Wij vat ten deze besprekingen hieronder samen. De burgemeester van Oudkarspel heeft na liet genomen besluit in dc commissie van beheer tegen eenige hoeren gezegd, dat men nu aan het werk moest gaan, om deze beslissing ongedaan tc maken. Deze be slissing is echter met zijn medewerking tot stand gekomen. Nu wordt hierop weer teruggekrabbeld. Dit is een houding, welke sterke critiek eischt. Men vraagt zich af, waar de ernst en de logica blijft. In de commissie van beheer is niet aangetoond dat het raadslidmaatschap van den heer Van den Abeele schadelijk is voor het gas bedrijf. De vreemde gang van zaken met deze kwestie wordt nader belicht: Eerst wordt een voorstel gedaan. Nadat het in het G.O. is geweest, wordt het weer terug genomen om later in anderen vorm geheel eenstemmig door het bestuur te worden in gediend. Het werd een aanfluiting genoemd, om iemand voor de vervulling van een raadslidmaatschap op non-actief te stellen Het is een persoonlijke kwestie. Het gaat hier echter om het behoud van oen in onze wetgeving vastgelegd recht, waarvoor wij moeten strijden. Men is op deze wijze niet ver agf van een toestand welke in een naburig land heerscht. De datum van in gang, 1 Mei, is veel te gauw. Het is echter de ernstige vraag, waarop wij vanavond een antwoord moeten vinden, hoe de beslis sing van dc Gascommissie ongedaan te krijgen. Herinnerd werd aan de benoeming van den assistent-directeur en de vroegere ver- oneende fraude, waardoor al heel wat ru moer is geweest, of eigenlijk was het niet assistent, maar boekhouder, waartegen de raden protesteerden. Doet zich nu geen zelfde geval voor. De commissie mag de werklieden schor sen, benoemen cn ontslaan, non-actief stel ling staat er niet bij, dit hebben de bcstuurs leden er maar bij gonomen. Die toevoeging zou toch de goedkeuing der raden behoeven evenals het in 1921 vastgestelde reglement. In het ambtenaren reglement wordt non activiteit niet genoemd. Hebben de raden het recht om het ambte naren reglement vast te stellen? In de raad van Oudkarspel is het indertijd voor ken nisgeving aangenomen m.a.w. dat men er mee accoord ging. Het ambtenaren regle ment is aan alle gemeenteraden aangeboden Men geloofde niet, dat het ambtenaren re glement kon worden gewijzigd zonder de raden er in te kennen. Een der raden zou een voorstel tot de andere raden kunnen richten om het regle ment zoodanig te wijzigen, dat de goedkeu ring aan de raden is. Zonder eenige discussie werd eenige jaren geleden vastgesteld, dat voor de waarne ming van een functie in een of ander pu bliekrechtelijk lichaam den ambtenaar ver lof wordt gegeven, met of zonder behoud van salaris. Nu, vier, vijf jaren later zijn er de grootste gevaren aan verbonden. Is het niet kinderachtig, dat men dit nu weer gaat wijzigen. Als Abeele eens een ander was, bijv. Chr. Historisch, zooals Akkerboom, die gaat spre ken voor zijn ideaal dan was er niets ge vallen. Het gaat er om dat van den Abeele soc. dem. is. In deze zaak hebben zich zooveel erger lijke dingen voorgedaan. Indertijd is den heer Van den Abeele in de Gascommissie gevraagd, waarbij hem werd gezegd, dat als hij in de raad zitting had, als lid van de Coinm. v. Beheer kan worden gekozen, waardoor hij gelijktijdig werkgever en werknemer zou zijn. Dit was hij wel met de heeren eens, doch met het raadslidmaatschap had dit niets te maken. Een ander argument dan dit werkgevers en werknemersargument is nooit genoemd. Aan de hand van de gestelde verordeningen werd de onzin van de getroffen maatregel aangetoond. Wanneer de raad benoemt, heeft dc raad de verantwoordelijkheid en niet de commissie van beheer. Het is den ambtenaren nu verboden lid van een pu bliekrechtelijk lichaam te zijn. De comra, v. beheer is geen publiekrechterlijk lichaam zoodat het thans mogelijk is, dat aan de hand van het reglement een ambtenaar wel lid van de comm. van beheer kan worden als de raad hem benoemt en een raadslid ambtenaar niet. Bijv. kan als morgen de heer Kostelijk te Oudkarspel zou bedanken, de raad in diens plaats de lieer K. Ruiter ambtenaar der lichtbedrijven benoemen. Dat kan ook met Erkamp te Zuidscharwoude. Toen deze mogelijkheden zijn genoemd, werd gezegd, dat de raad van Zuidschar woude niet zoo gek zou zijn. Maar zou dc raad van Noordscharwoude. wel zoo gek zijn? De juiste weg is hij dit besluit niet gevolgd, daar de organisaties niet op de hoogte zijn gebracht alvorens het besluit ter vaststelling aan de C. v. B. was voorge dragen. Als de org. er prijs op stelt moet zij worden toegelaten tot de C. v. B. ter mondelinge toelichting en dit zouden zij in dit geval hebben gedaan. Verondersteld wordt, dat liet stellen van de korte termijn met voorbedachte rade wordt gedaan, en dat het niet de bedoeling van de V. v. B. is de raden met de genomen beslissing in ken nis te stellen. Besproken werd nog de vraag, wie de re glementen moet wijzigen, de raden of de C.v.B. I-Iet standpunt, van B. en W. was tijdens de pocedure de al of niet toe lating van Van den Abeele, dat dit aan de raden was, waarin zij door ged. staten in het. gelijk zijn gesteld. Vastgesteld is, dat de belangen van liet bedrijf niet kunnen worden geschaad door het raadslidmaat schap van den heer Van den Abeele. Offi cieel bericht heeft de betrokkene niet ge had. Het werd hem zoo terloops even door den directeur medegedeeld, dat hij voor den eersten Mei tc beslissing had. De moge lijkheden voor beroep zijn ten eerste een beroep tot de Kroon om de beslissing op te schorten. Dit zal echter veel tijd vorde ren. Het termijn voor die procedure werd wel op 3 maanden gesteld. liet is niet juist, dat op deze wijze meerdere personen wor den uitgesloten van het raadslidmaatschap dan de in art. 25 der gemeentewet genoemde Men zou ook werkloozen kunnen uilschake len, die van de gemeente trekken. Het gaat er hier. om, aldus werd gezegd, dat een be paald persoon, niet gedoogt dat een bepaald persoon deel uitmaakt van den raad waar toe alle mogelijke middelen te baat worden genomen, zelfs de keus van het brood uit de mond nemen of bedanken. Verscheidene middelen werden nog be sproken, waarbij op sterkere maatregelen werd aangedrongen, ook op het bewerken van de publieke opinie, hetwelk, men ech ter liever wilde overlaten aan particulieren. Tenslotte werd besloten, dat in alle vijf gemeenten zoo mogelijk spoedeischende raadsvergaderingen zullen worden aange vraagd, om deze zaak te bespreken. Aan H.M. de Koningin werd het navolgende ver zoek gericht dat door dc raden bij meerder heid van stemmen zal worden gesteund. Geven met de diepste eerbied te kennen, de ondergeteekenden, dat in de heden ge houden vergadering van leden van de ra den der gemeenten Oudkarspel, Noordschar woude, Zuidscharwoude, Broek op Langen dijk en Sint Pancras, eigenaressen der ge meenschappelijke lichtbedrijven, in welke vergadering aanwezig waren 18 wethou ders en raadsleden, waarvan 18 instemden mot dit verzoek, dat het hun gewenscht en noodzakelijk voorkomt, dat het in de comm. van beheer der lichtbedrijven genomen be sluit waarbij is vastgesteld, dat niet gelijk tijdig het raadslidmaatschap kan worden waargenomen door dc ambtenaren in dienst der lichtbedrijven, daar anders de ambtena- Stemmen in Duitschland voor een vervroegde winkelsluiting op Zaterdag. Het bekorten van den werktijd is een mo- derne eisch, die in het sociale beleid van bijna alle landen op den voorgrond treedt. In Frankrijk uit zich dit in het wonderlijk verschijnsel, dat men den vrijen Maandag in- gang wil doen vinden. En in Duitschland houdt thans de vervroegde winkelsluiting op 1 den Zaterdag de gemoederen bezig. Tot dus ver werd in Duitschland in tegenstelling met vele andere landen vastgehouden aan een verkooptijd, waaraan weinig te tornen I viel. De winkels sluiten hier zonder onder- I scheid des avonds om 7 uur. Op de Zonda-.j gen zijn zij natuurlijk den geheelen dag ge- f sloten. Terwijl hij 90 van de groothandel- I bedrijven het werk 's Zaterdagsmiddags om- streeks 12 uur eindigt, liggen de verhoudin- j gen in den detailhandel over het algemeen I anders. Ook 's Zaterdags sluiten de winkels eerst om 7 uur. Nu streeft ook de afdeeling sociale zaken van het Duitsche Arbeidsfront naar een vroegtijdiger sluiten der winkels op Zaterdag. Men heeft daartoe in 150 Duitsche gemeenten een onderzoek naar de verschillende mogelijkheden ingesteld. Het grootste deel der ingekomen rapporten spreekt zich nu uit voor een sluiting van dc winkels op Zaterdag om 4 uur in den middag. Over de verschillende maatregelen, welke zouden moeten worden genomen, om een dergelijk plan ten uitvoer tc kunnen leggen, j loopen de meeningen intusschcn nog zeer uit een. Bijna algemeen is men er van overtuigd, dat de uitbetaling van loonen, welke thans des Vrijdags plaats vindt, op Donderdag zou moeten geschieden, zoodat de verbruiker vol doende tijd heeft om waren, die buiten het dagelijksch gebruik vallen, in te koopen. De winkelstand is nogal gekant tegen een dergelijke wijziging en beroept er zich op, dat de menschen nu eenmaal het liefst op Zaterdagmiddag hun inkoopen doen. Er is nu een nieuw plan opgedoken, om het per soneel in plaats van een vrijen Zaterdagmid dag oen vrijen Maandagmorgen te geven. Een beslissing in deze belangrijke kwestie zal in ieder geval nog wel wat op zich laten wachten. fta iouuk'sa/xmdA tot '/t u"r v°ór zonsopgang zijn geluidssignalen verbo den: knippert dan met de kopllchten als attentiesein! GELUIDSSIGNAAL VERBODEN ren op non-activiteit worden gesteld zonder jaarwedde, niet eerder voor uitvoering vat baar is, dan nadat een uitspraak van de aangesloten raden is gevraagd, hetgeen thans niet mogelijk is, daar dit besluit met ingang van 1 Mei 1937 van kracht wordt I en derhalve de ambtenaar, welke bet. thans l betreft, gedwongen wordt een beslissing te nemen, voor en aleer de raden het besluit hebben bekrachtigd. Redenen, waarom wij Uwe Majesteit eerbiedig verzoeken, de uit voering van het besluit voornoemd te willen schorsen om voren omschreven mo- tieven." Tevens zal aan den voorzitter van de comm. van Beheer, den heer Krooncnburg, burgemeester van Sint Pancras een door alle aanwezigen onderteekend verzoek wor den gericht, het besluit op te schorten, tot de raden hierover uitspraak hebben ge daan, of, indien dit besluit voor beroep vat baar is, tot de Koninklijke beslissing is afgekomen. Naar wij vernemen, wordt Zaterdagavond een gecombineerde vergadering van de af- deelingsbesturen der moderne arbeidersbe weging over bovenstaande kwestie gehou den. Feuilleton door Annie de Hoog—Nooy 28) De heerlijkste dagen voor Marry waren die, waarop ze haar moeder mocht bezoeken. Op de oogenblikken dat ze bü haar was, stonden alle kleine verdrietelijkheden, waarmee ze iederen dag te kampen had, ver van haar af. Zoodra moeder haar, als zij de zaal opkwam, al van verre toelachte, leefde ze heelemaal op. Dan was er in haar gedachten alleen plaats voor moeder. En wat kon ze haar bltf maken met een opgespaard koekje... of zouala van de week, met die sii:aasappel, die ze van de groentevrouw gekregen had, omdat ze even op den wirtkel gepast had. Maar nu was het toch wel een héél gelukkige dag. Mammie mocht voor het eerst rechtop in haar bed zit ten! Dat beteekende dat ze niet zoo heel erg ziek meer was. Nu kwam ze misschien weer gauw naar huls. Het duizelde een beetje In haar hoofd als ze er aan dacht.. Mammie weer thuis, weer voor altjjd bij haar... En 's avonds zou ze niet meer weggaan, had ze gezegd, nóóit meer... Het was haast te mooi om het te kunnen gelooven. Bij dat vooruitzicht kon ze nu al haast niet meer bij haar moeder vandaan. Wat zou tante Lottit daar wel van zeggen? Die zou natuurlijk ook bli,' zijn, want die hield veel van moeder. Wat bracht ze niet altijd een heerlijke dingen voor J'r mee. En toch kon ze het zelf niet zoo goed missen, want ze had nu niet zooveel geld moer op zak. nu „die andere" er niet meer was. Wie die andere geweest was, begreep ze niet, maar dat had ze haar zoo eens tegen Mammie hooren zeg gen. „Ja, meid, jij bent er nog goed afgekomen," had ze toen gezegd, „als ik er aan denk, zoo'n gezonde man en er dan zoo ineens uit. Hij is niet meer tot bewustzijn gekomen... Mijn carrière is er ook door gebroken." Later, na schooltijd, had ze aan Doortje ge vraagd of die ook wist wat dat was „een carrière", maar die kende dat woord ook niet, zei ze. Dat was wel jammer, want anders had Chris, die in sommige dingen erg handig was, het misschien wel weer voor tante Lottie kunnen maken. Moeder vroeg honderd uit, over school, over Doortje... Maar even werd het toch wel heel moeilijk toen moeder vroeg: „En heb je het daar bij juffrouw Smit prettig. Mar?" Toen had ze heel even in tweestrijd ge staan... Wat moest ze nu doen, de waarheid zeggen of jokken? Als ze de waarheid zei, zou Mammie zeker verdrietig worden en dat mocht niet en daarom zei ze maar: „Ja Mammie, èrg prettig." Ze had net gedaan, of ze iets van den grond opgeraapt had, want ze had gevoeld, dat ze een kleur kreeg, dat was altijd zoo als je jokte. En als moe .ei dat gezien had, had ze vast op haar voorhoofd gekeken en gezegd: „O, Marry, wat zie ik daar? Een gróóte J..." Maar toen ze het ziekenhuis uitging en den weg insloeg naar school had dat leugentje haar toch erg dwars gezeten en dat werd pas beter, toen ze heel zachtjes in zichzelf gezegd had: „Onze lieve Heertje, lk deed het heusch niet voor mezelf, het was alleen voor Mam mie." Toen dien middag de school uitging, hoorde Marry van een paar kinderen, dat haar vrien dinnetje moest schoolblijven. Dat gebeurde zelden. Doortje deed nooit Iets wat niet goed was, dus kreeg ze geen straf ook. Wèl van haar moeder, maar die strafte haar altijd voor dingen die een ander deed. Ze zou natuurlijk op haar wachten, al werd het nog zoo laat. Ze had er zich nogal zoo op verheugd, om Doortje direct na schooltijd het heugelijke nieuws van haar moeder te vertellen. Het was erg moeilijk om iets, wat je zoo graag ver tellen wou, zoo lang voor je te houden. Van middag had ze dat tenminste niet gekund. Toen had ze het zoo ineens, midden in de klas, hardop aan de juffrouw verteld. En achteraf bleek dat maar goed geweest te zjjn ook, want de juffrouw zei: „O, zat je daaraan te denken? Dan was het zeker daardoor dat je zoo slecht oplette. Nu, dat kan ik begrijpen. Ik wou Je nogal juist een afkeuring geven." Te bedenken, dat ze die net ontloopen was. Alles mèt haar vandaag. Eerst dat heerlijke, wat ze vanmiddag gehoord en nu dit weer. Onze lieve Heertje had haar vast dat leugen tje vergeven, anders kon het niet zoo goed met haar gaan. Zou Doortje lang moeten blijven? Wist ze maar waarvoor het was, dan kon ze het wel zoo'n beetje uitrekenen. Ze stond hier nu al zeker meer dan een kwartier. Zou ze een beetje heen en weer loopen, eens gaan kijken, wat die kinderen op gindsche stoep zaten te spelen? Steeds omkijkend naar de gesloten schooldeur, liep ze op het spelende groepje toe. Het waren drie meisjes van een jaar of zeven, acht, die met een wankelen popenpwa- gen speelden. Ze kende die kinderen wel, twee er van zaten bij haar in de klas. Zou ze vra gen of ze mee mocht doen? Ze raapte het poppenmutsje op. dat juist voor haar voeten neerviel. Ze wilde het de pop, die bij een van de kinderen in den arm lag, opzetten. „Blijf af," zei het kind bits, haar het mutsje uit de hand grissend. ,,'k Wou het d'r alleen maar opzetten," zei ze goedig. „Dat hoef jij niet te doen, jij bent de moe der niet." „Spelen jullie vader en moedertje?" vroeg ze belangstellend. „Ja," zei Betsy, de eigenares van den wagen. „Mag ik meedoen?" vroeg ze lief. Betsy keek vragend naar de anderen. „Mag ze?" „Nee," besliste het kind met de pop. „Zij heb thuis geen vader, dus ze weet niet hoe het hoort." „We kunnen toch spelen dat-ie dood is," opperde Marry. „Daar is niks &n," zei ze, want wie moet er dan mopperen en te keer gaan?" „Ja," zei het andere kind, die eindelijk het bedje in den wagen had opgemaakt. „Ze hep gelijk, zonder vader is er niks an." Marry bleef op een paar pas afstand toe kijken. Ze genoot mee toen ze zag hoe de pop eerst aan- en toen uitgekleed werd en van den eenen arm in den anderen ging. Een opgeschoten jongen, die voorbijkwam en het ernstige gedoe gadesloeg, stootte Marry aan en op de kinderen wijzend, die geheel en al in hun spel opgingen grinnikte hij: „Wat een gekken, hè?" „Niks gek," zei ze en stak haar tong naar hem uit. De kinderen hadden niet opgekeken, hun aandacht was te zeer gespannen. Het poppen- kind had erg gehoest en nu maakte de moe der zich zware zorgen. Ook de vader keek somber en sprak zelfs van „de dokter halen". Hij boog zich met groote teederheid over het kindje heen en het steeds maar over het ge zichtje aaiend, fluisterde hij de liefste woordjes. Marry was een al aandacht. Zij volgde ieder woord, iedere beweging. Een opgekropt zuchtje ontsnapte aan haar borst. „Hè, ik wou dat lk die pop was," zei ze zacht. XIX. „Ik heb je man gezien!" Met dien uitroep snelde Lottie den volgen den dag op Diny's bed toe. En nog voor deze een woord kon uitbren gen, vervolgde ze buiten adem: „Hier op de gang, nu nèt. Hij was ge kleed In een witte jas en hij stond met iemand in een heel ernstig gesprek. Ik had den moed niet naar hem toe te gaan." „Je moet je vergist hebben, Lottie," riep Diny ontdaan uit. „Misschien iemand die veel op hem lijkt. Het kan eenvoudig niet, zou..." „Praat nou niet van „het kè.n niet," het is zoo. Ik ken Beerens toch wel. al is hij dan'ook wat ouder en wat dikker geworden, 't Is nog hetzelfde snuit." „Het is onmogelijk, Lottie. Paul moet nog in Afrika zijn..." „Hij moet er misschien nog zijn, maar hij is er niet meer, dat zeg ik je. Meid, laat ik eerst gaan zitten, ik ben er heelemaal overstuur van... Maar wat scheelt er aan, word je niet goed? Je ziet opeens zoo lijkbleek... Ach, ik ben ook zoo'n suffert om je daar ineens mee op je dak te vallen, ik vergeet heelemaal dat je nog ziek bent." „Lottie," zei Diny zacht, terwijl de tranen van .motie haar naar de oogen drongen..* „als d&t toch eens waar was..." „Het is waar," zei deze, nu veel rustiger, „geloof me Diny, anders zal ik het toch niet zoo zeker zeggen. Dat ik hem nu vandaag moe: zien, net op den laatsten dag dat ik je kan komen bezoeken..." „Het is toch bjjna niet te gelooven, Lottie. O, ik zou er alles voor over hebben om zeker heid te kunnen krijgen." „Dat is een klein kunstje," zei Lottie op staande. „Wat ga je doen?" riep Diny verschrikt uit. „Het aan de zuster vragen natuurlijk." Binnen twee minuten was ze weer aan Diny's bed terug. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 6