ie Alkmaar.
De kwestie
Van den Abeele
Gaan de Duitsche
winkeliers Sabbath houden
Zitting van Vrijdag 16 ApxiL
H e i 1 o o.
GROÓTMOKUMMER TORPEDEERDE
EEN OBDAMMER TE HE1LOO.
Doör een samenloop van noodlottige ver-
liêersomstandighedcn werd te Heiloo de mo
torkaros van den handelsreiziger G. S. uit
Obdam op een kwaadaardige wijze geknoeid
door den aqto, bestuurd door een Amster-
damschen chauffeur, genaamd M. C., welk
jongmensch, een allerkeurigst heertje met
volmaakte salonmanieren, thans ter zake
overtreding van de M.- en R.-wet zich had
te verantwoorden. Er werd betrekkelijk wei
nig schuld in hem bevonden en het vonnis
luidde slechts f 6 boete of 4 dagen, doch
„in caude venenum" het vergif zat in de
staat, de schade bedroeg 00 pop en daarover
wil „in civilibus" de heer G. S. nog wel
eens een hartig woordje met scnor Cardozo
wisselen.
A1 k m a a r/O u d o rp.
HET ADRES IS NIET AL TE BEST
VOOR SCHADEVERGOEDINGEN!
De expediteursbediende, A. D. uit Oudorp
had te Alkmaar bij de Bcrgcrbrug met zijn
transportdriewieler op 18 Febr. den timmer
man Jan de B. met zijn fiets tegen de vlakte
gereden en compareerde deswege voor de
wijze Kadi ter zake het feit, dat hij den
timmerman den voorrang en den doorgang
niet had vrijgelaten. De timmerman, die 'n
14 dagen niet behoorlijk had kunnen wer
ken, had nogal 'n tamelijke schadevergoe
ding in het hoofd, doch de kantonrechter,
nadat A. verklaarde gehuwd en werkloos
te zijn. hield er rekening mee, dat het vee-
renplukken van een kikker moeilijk valt en
veróordeelde D. tot f 6 boete of 4 dagen en
f 10 schadevergoeding aan den beschadig
den houtbewerker.
Broek op L.
ORANJE ONDER EN ROOD BOVEN!
Een Broek op Langcndijker timmerman
en motorrijder, J. K., was in den avond van
5 Febr. tegen de lamp gcloopcn, nu weer
omdat hij te veel lichten voerde, en de
kleur van zijn achterlicht de rijksveld
wachters niet aan stond, hoewel juist omdat
het nota bene oranje zou zijn.
Voorts brandden op zijn overjarige Har-
lev 2 koplampen, wat tegenwoordig ook al
niet is geoorloofd. Het moet zijn 1 koplamp
op 'n motor en 'n rood achterlicht. J. K.. die
op z'n oude motor was gearriveerd, kon de
overdaad van 2 lampen niet ontkennen,
zoo'n overdadige lamp kun je zoo maar niet
wegmoffelen, maar wat het achterlicht be
trof, dat was volgens J. wel degelijk rood
en de Rijksveldwachter Rood, die niet be
hoorde tot de verbalisanten Visser en Van
Beek, had zulks ook bewcfrd. Dm tot een
oplossing te komen, werd het van oranje
gezindheid verdachte achterlicht door de be
zetting van de rechtbank en perstribune, die
ook overal met de neus bijgehaald is. ge
ïnspecteerd en eenstemmig geconstateerd,
dat bedoeld licht inderdaad met wat goeden
wil. rood genoemd kon worden. J. K. werd
alzoo gedeeltelijk in 't gelijk gesteld, van 't
achterlicht vrijgesproken en betreffende het
overmatige, koplicht tot een kleine geldboete
veroordeeld.
St. Pancras.
EEN JONGELING VAN CHR. HUIZE,
DIE OM HET KWAAD TE BEDEKKEN,
TOT ERGER VERVIEL.
Door de Alkmaarsche politie, die ook de
Frieschcweg niet verzuimt tc besurveilleercn
werd geconstateerd, dat een jongeling op
een zeer twijfelachtige manier zijn fiets be
reed en een nader onderzoek bracht naar
voreu, dat die knaap zoodanig onder den
invloed van den alcohol verkeerde, dat hij
tot behoorlijk wielrijdcn niet capabel was.
Bij het opnemen van de gegevens voor een
omstandig proces-verbaal, gaf de bepiefte
jongeling op te zijn genaamd Klaas Appel
man, wat na onderzoek bleek pure fantasie
te zijn, want hij wès inderdaad de tuin
dersknecht J. G.! atuurlijk kreeg hij er nu
nog een leelijker prentje bij en stond nu
voor twee feiten met de ezelsmuts op. Met
een armzalig gezicht verklaarde de pseudo-
Klaas Appelman nu, dien valschen naam te
hebben opgegeven, omdat hij uit een Chris
telijk gezin was voortgesproten, ende hij
zich voor zijn ouders schaamde!
De heer Ambtenaar vond dit een raar
soort Christelijkheid en ook de Kantonrech
ter vermaande den zwakken jongen broeder
naarstiglijk. alvorens hem tot 2 keer 8 gul
den boete of 2 keer 4 dagen peulvruchten-
sorteeren te veroordeelen.
TOT SLOT VAN DE GENOEGELIJKE
BIJEENKOMST NOG: EEN TOMBOLA
.ZONDER NIETEN.
Een koopman in brandstoffen, wat zijn
stoffig uiterlijk wel aantoonde, genaamd
W. R. had op 6 April het rijwielpad op den
Schermerweg bedacht met de paria onder de
rijwielen, de 3-wielige bakfiets. W. had
geen flauw benul dat hij in overtreding was
en weigerde zelfs het bonnetje te acceptee
ren. In de jurisprudentie is echter de stel
ling „onwetend, zondigt niet", onbekend,
want Ignorant ia non excusat logem, onbe-
bekendheid met de wet stretft niemand tot
verschooning, cn zat W. cr in voor 2 pop
of 2 dagen.
C. M., 'n berocplooze Alkmaarder, onder
vond dat zelfs de Oudorpcrdijk niet zonder
politie voetangels en klemmen is, reden
waarom hij de „pisang" werd voor 2 gul
den of 2 dagen, ter zake het fietsen op een
geleende kar zonder bel. waarin hem de
kneep zat!
Eindelijk de finale, twee wielrijders, de
reiziger C. K. uit Bergen en W. K. te Uit
geest, die de zegening van een veilig wiel-
rijderspad niet hadden gewaardeerd, op de
voor wielrijders verboden Prov. Hoofdweg
hadden gepeddeld en deswege werden op
geknapt ieder met f 2.50 boete subs. 2 da
gen boonebikken.
Vergadering van raadsleden
der vijf gemeenten. De bur
gemeesters afivezig. Overal
zullen spoedeischende raadsver
gaderingen worden aangevraagd
Adres aan H.M. de Koningin.
Vrijdagavond werd in het lokaal van den
heer P. Kramer te Zuidscharwoude een ver
gadering gehouden op initiatief van de liee-
ren Bakker, Du Burck en Schrijver, resp.
wethouders der gemeenten Oudkarspel, Zuid
Scharwoude en Noordscharwoude, naar
aanleiding van dc j.1. Dinsdag genomen
beslissing van dc commissie van Beheer
der gemeenschappelijke lichtbedrijvaa van
de Langcndijker gemeenten en Sint Pan
cras om de ambtenaren, welke liet lid
maatschap van een dezer gemeenteraden
wenschen te vervullen, op non-actief te
stellen met inhouding van salaris.
Voor deze vergadering waren uitgenoo-
digd alle burgemeesters en raadsleden van
de vijf gemeenten. Geen der burgemeesters
was echter aanwezig, terwijl van de raads
leden aanwezig waren de lieeren Bakker,
Rijper, Bommor, Borst en mevr. Paarl-
bergHartland van Oudkarspel; Schrijver.
Kwadijk en Van den Abeele Noordschar
woude, Du Burck, Kramer, Weel, Bakker,
P. de Geus en Dijkhuizen van Zuidschar
woude, de heer P. van der Molen van
Broek op Langendijk. De heer Zuijdam had
bericht van verhindering gedaan, doch was
ook tegenstander van de gemaakte bepaling
Van Sint Pancras waren er de hecren Lok
en Kloosterboer, zoodat 18 van de 35 raads
leden tegenwoordig waren.
De vergadering stond onder leiding van
weth. Bakker van Oudkarspel, die in zijn
openingswoord er op wees, te hebben ge
hoopt, dat de heer Van den Abeele wel lid
van den raad mocht wezen in verband
met de beslissing in hoogste instantie, waar
bij beslist werd, dat dc heer v. d. A. tot
den raad moest worden toegelaten. Spr. had
gedacht, dat in de gascommissic wel men-
schen zaten niet zulk een hoogstaande cn
breede opvatting, dat Van den Abeele kon
blijven. Jhr. Van Spcnglcr, burgemeester
van Zuiden Noordscharwoude, was hier
mede echter niet te vreden en heeft het
eens teruggenomen voorstel weer aangebo
den, waarhij de andere lieeren zich nood
gedwongen hebben aangesloten. Wij meenen
dat dit niet op gaat. De samenstelling van
de Gascommissie is niet goed. Vijf dagelijk-
sche bestuursleden zijn de burgemeesters,
plus nog tien anderen. Als het dag. best.
iets wil doorvoeren, hebben zij maar drie
van de overige tien noodig om het doorge
voerd te krijgen. Als in dit geval er dus
drie vijanden van den heer Van den Abeele
in de commissie zitten is het dus al voor
elkaar dat de heer Van den Abeele geen
lid van den raad meer mag zijn. Voorz. zou
willen voorstellen om spoedeischende raads
vergaderingen te beleggen en dan aan de
commissie van Beheer der lichtbedrijven het
verzoek willen richten, het besluit in te
trekken, dan is alles aan kant, hetgeen in
het algemeen belang en in het belang van
de gasfabriek is. De commissie van Beheer
heeft niet het recht om een ambtenaar op
non-actief te stellen cn dat gebeurt ook
niet in zoo'n geval als waar hier sprake
van is. Dat is wel zoo, als een ambtenaar
lid wordt van de Tweede Kamer of zoo. of
een betrekking krijgt te vervullen, welke
den geheelen mensch eischt. Het. raadslid
maatschap is niet zoo winstgevend, dat men
er van kan leven!
Uit de vergadering kwamen hierna ver
schillende sprekers aan het woord. Wij vat
ten deze besprekingen hieronder samen.
De burgemeester van Oudkarspel heeft
na liet genomen besluit in dc commissie
van beheer tegen eenige hoeren gezegd, dat
men nu aan het werk moest gaan, om deze
beslissing ongedaan tc maken. Deze be
slissing is echter met zijn medewerking
tot stand gekomen. Nu wordt hierop weer
teruggekrabbeld. Dit is een houding, welke
sterke critiek eischt. Men vraagt zich af,
waar de ernst en de logica blijft. In de
commissie van beheer is niet aangetoond
dat het raadslidmaatschap van den heer
Van den Abeele schadelijk is voor het gas
bedrijf. De vreemde gang van zaken met
deze kwestie wordt nader belicht: Eerst
wordt een voorstel gedaan. Nadat het in
het G.O. is geweest, wordt het weer terug
genomen om later in anderen vorm geheel
eenstemmig door het bestuur te worden in
gediend. Het werd een aanfluiting genoemd,
om iemand voor de vervulling van een
raadslidmaatschap op non-actief te stellen
Het is een persoonlijke kwestie. Het gaat
hier echter om het behoud van oen in onze
wetgeving vastgelegd recht, waarvoor wij
moeten strijden. Men is op deze wijze niet
ver agf van een toestand welke in een
naburig land heerscht. De datum van in
gang, 1 Mei, is veel te gauw. Het is echter
de ernstige vraag, waarop wij vanavond
een antwoord moeten vinden, hoe de beslis
sing van dc Gascommissie ongedaan te
krijgen.
Herinnerd werd aan de benoeming van
den assistent-directeur en de vroegere ver-
oneende fraude, waardoor al heel wat ru
moer is geweest, of eigenlijk was het niet
assistent, maar boekhouder, waartegen de
raden protesteerden. Doet zich nu geen
zelfde geval voor.
De commissie mag de werklieden schor
sen, benoemen cn ontslaan, non-actief stel
ling staat er niet bij, dit hebben de bcstuurs
leden er maar bij gonomen. Die toevoeging
zou toch de goedkeuing der raden behoeven
evenals het in 1921 vastgestelde reglement.
In het ambtenaren reglement wordt non
activiteit niet genoemd.
Hebben de raden het recht om het ambte
naren reglement vast te stellen? In de raad
van Oudkarspel is het indertijd voor ken
nisgeving aangenomen m.a.w. dat men er
mee accoord ging. Het ambtenaren regle
ment is aan alle gemeenteraden aangeboden
Men geloofde niet, dat het ambtenaren re
glement kon worden gewijzigd zonder de
raden er in te kennen.
Een der raden zou een voorstel tot de
andere raden kunnen richten om het regle
ment zoodanig te wijzigen, dat de goedkeu
ring aan de raden is.
Zonder eenige discussie werd eenige jaren
geleden vastgesteld, dat voor de waarne
ming van een functie in een of ander pu
bliekrechtelijk lichaam den ambtenaar ver
lof wordt gegeven, met of zonder behoud
van salaris. Nu, vier, vijf jaren later zijn er
de grootste gevaren aan verbonden. Is het
niet kinderachtig, dat men dit nu weer gaat
wijzigen.
Als Abeele eens een ander was, bijv. Chr.
Historisch, zooals Akkerboom, die gaat spre
ken voor zijn ideaal dan was er niets ge
vallen.
Het gaat er om dat van den Abeele soc.
dem. is.
In deze zaak hebben zich zooveel erger
lijke dingen voorgedaan.
Indertijd is den heer Van den Abeele in
de Gascommissie gevraagd, waarbij hem
werd gezegd, dat als hij in de raad zitting
had, als lid van de Coinm. v. Beheer kan
worden gekozen, waardoor hij gelijktijdig
werkgever en werknemer zou zijn. Dit was
hij wel met de heeren eens, doch met het
raadslidmaatschap had dit niets te maken.
Een ander argument dan dit werkgevers en
werknemersargument is nooit genoemd. Aan
de hand van de gestelde verordeningen
werd de onzin van de getroffen maatregel
aangetoond. Wanneer de raad benoemt,
heeft dc raad de verantwoordelijkheid en
niet de commissie van beheer. Het is den
ambtenaren nu verboden lid van een pu
bliekrechtelijk lichaam te zijn. De comra,
v. beheer is geen publiekrechterlijk lichaam
zoodat het thans mogelijk is, dat aan de
hand van het reglement een ambtenaar wel
lid van de comm. van beheer kan worden
als de raad hem benoemt en een raadslid
ambtenaar niet. Bijv. kan als morgen de
heer Kostelijk te Oudkarspel zou bedanken,
de raad in diens plaats de lieer K. Ruiter
ambtenaar der lichtbedrijven benoemen. Dat
kan ook met Erkamp te Zuidscharwoude.
Toen deze mogelijkheden zijn genoemd,
werd gezegd, dat de raad van Zuidschar
woude niet zoo gek zou zijn. Maar zou dc
raad van Noordscharwoude. wel zoo gek
zijn? De juiste weg is hij dit besluit niet
gevolgd, daar de organisaties niet op de
hoogte zijn gebracht alvorens het besluit
ter vaststelling aan de C. v. B. was voorge
dragen. Als de org. er prijs op stelt moet
zij worden toegelaten tot de C. v. B. ter
mondelinge toelichting en dit zouden zij in
dit geval hebben gedaan. Verondersteld
wordt, dat liet stellen van de korte termijn
met voorbedachte rade wordt gedaan, en
dat het niet de bedoeling van de V. v. B. is
de raden met de genomen beslissing in ken
nis te stellen.
Besproken werd nog de vraag, wie de re
glementen moet wijzigen, de raden of de
C.v.B. I-Iet standpunt, van B. en W. was
tijdens de pocedure de al of niet toe
lating van Van den Abeele, dat dit aan de
raden was, waarin zij door ged. staten in
het. gelijk zijn gesteld. Vastgesteld is, dat
de belangen van liet bedrijf niet kunnen
worden geschaad door het raadslidmaat
schap van den heer Van den Abeele. Offi
cieel bericht heeft de betrokkene niet ge
had. Het werd hem zoo terloops even door
den directeur medegedeeld, dat hij voor
den eersten Mei tc beslissing had. De moge
lijkheden voor beroep zijn ten eerste een
beroep tot de Kroon om de beslissing op
te schorten. Dit zal echter veel tijd vorde
ren. Het termijn voor die procedure werd
wel op 3 maanden gesteld. liet is niet juist,
dat op deze wijze meerdere personen wor
den uitgesloten van het raadslidmaatschap
dan de in art. 25 der gemeentewet genoemde
Men zou ook werkloozen kunnen uilschake
len, die van de gemeente trekken. Het gaat
er hier. om, aldus werd gezegd, dat een be
paald persoon, niet gedoogt dat een bepaald
persoon deel uitmaakt van den raad waar
toe alle mogelijke middelen te baat worden
genomen, zelfs de keus van het brood uit
de mond nemen of bedanken.
Verscheidene middelen werden nog be
sproken, waarbij op sterkere maatregelen
werd aangedrongen, ook op het bewerken
van de publieke opinie, hetwelk, men ech
ter liever wilde overlaten aan particulieren.
Tenslotte werd besloten, dat in alle vijf
gemeenten zoo mogelijk spoedeischende
raadsvergaderingen zullen worden aange
vraagd, om deze zaak te bespreken. Aan
H.M. de Koningin werd het navolgende ver
zoek gericht dat door dc raden bij meerder
heid van stemmen zal worden gesteund.
Geven met de diepste eerbied te kennen,
de ondergeteekenden, dat in de heden ge
houden vergadering van leden van de ra
den der gemeenten Oudkarspel, Noordschar
woude, Zuidscharwoude, Broek op Langen
dijk en Sint Pancras, eigenaressen der ge
meenschappelijke lichtbedrijven, in welke
vergadering aanwezig waren 18 wethou
ders en raadsleden, waarvan 18 instemden
mot dit verzoek, dat het hun gewenscht en
noodzakelijk voorkomt, dat het in de comm.
van beheer der lichtbedrijven genomen be
sluit waarbij is vastgesteld, dat niet gelijk
tijdig het raadslidmaatschap kan worden
waargenomen door dc ambtenaren in dienst
der lichtbedrijven, daar anders de ambtena-
Stemmen in Duitschland voor
een vervroegde winkelsluiting op
Zaterdag.
Het bekorten van den werktijd is een mo-
derne eisch, die in het sociale beleid van
bijna alle landen op den voorgrond treedt.
In Frankrijk uit zich dit in het wonderlijk
verschijnsel, dat men den vrijen Maandag in-
gang wil doen vinden. En in Duitschland
houdt thans de vervroegde winkelsluiting op 1
den Zaterdag de gemoederen bezig. Tot dus
ver werd in Duitschland in tegenstelling
met vele andere landen vastgehouden aan
een verkooptijd, waaraan weinig te tornen I
viel. De winkels sluiten hier zonder onder- I
scheid des avonds om 7 uur. Op de Zonda-.j
gen zijn zij natuurlijk den geheelen dag ge- f
sloten. Terwijl hij 90 van de groothandel- I
bedrijven het werk 's Zaterdagsmiddags om-
streeks 12 uur eindigt, liggen de verhoudin- j
gen in den detailhandel over het algemeen I
anders. Ook 's Zaterdags sluiten de winkels
eerst om 7 uur.
Nu streeft ook de afdeeling sociale
zaken van het Duitsche Arbeidsfront
naar een vroegtijdiger sluiten der
winkels op Zaterdag. Men heeft
daartoe in 150 Duitsche gemeenten
een onderzoek naar de verschillende
mogelijkheden ingesteld. Het grootste
deel der ingekomen rapporten
spreekt zich nu uit voor een sluiting
van dc winkels op Zaterdag om 4
uur in den middag.
Over de verschillende maatregelen, welke
zouden moeten worden genomen, om een
dergelijk plan ten uitvoer tc kunnen leggen, j
loopen de meeningen intusschcn nog zeer uit
een. Bijna algemeen is men er van overtuigd,
dat de uitbetaling van loonen, welke thans
des Vrijdags plaats vindt, op Donderdag zou
moeten geschieden, zoodat de verbruiker vol
doende tijd heeft om waren, die buiten het
dagelijksch gebruik vallen, in te koopen.
De winkelstand is nogal gekant tegen een
dergelijke wijziging en beroept er zich op,
dat de menschen nu eenmaal het liefst op
Zaterdagmiddag hun inkoopen doen. Er is
nu een nieuw plan opgedoken, om het per
soneel in plaats van een vrijen Zaterdagmid
dag oen vrijen Maandagmorgen te geven.
Een beslissing in deze belangrijke kwestie
zal in ieder geval nog wel wat op zich laten
wachten.
fta iouuk'sa/xmdA
tot '/t u"r v°ór zonsopgang
zijn geluidssignalen verbo
den: knippert dan met de
kopllchten als attentiesein!
GELUIDSSIGNAAL VERBODEN
ren op non-activiteit worden gesteld zonder
jaarwedde, niet eerder voor uitvoering vat
baar is, dan nadat een uitspraak van de
aangesloten raden is gevraagd, hetgeen
thans niet mogelijk is, daar dit besluit met
ingang van 1 Mei 1937 van kracht wordt I
en derhalve de ambtenaar, welke bet. thans l
betreft, gedwongen wordt een beslissing te
nemen, voor en aleer de raden het besluit
hebben bekrachtigd. Redenen, waarom wij
Uwe Majesteit eerbiedig verzoeken, de uit
voering van het besluit voornoemd te
willen schorsen om voren omschreven mo-
tieven."
Tevens zal aan den voorzitter van de
comm. van Beheer, den heer Krooncnburg,
burgemeester van Sint Pancras een door
alle aanwezigen onderteekend verzoek wor
den gericht, het besluit op te schorten, tot
de raden hierover uitspraak hebben ge
daan, of, indien dit besluit voor beroep vat
baar is, tot de Koninklijke beslissing is
afgekomen.
Naar wij vernemen, wordt Zaterdagavond
een gecombineerde vergadering van de af-
deelingsbesturen der moderne arbeidersbe
weging over bovenstaande kwestie gehou
den.
Feuilleton
door
Annie de Hoog—Nooy
28)
De heerlijkste dagen voor Marry waren die,
waarop ze haar moeder mocht bezoeken. Op
de oogenblikken dat ze bü haar was, stonden
alle kleine verdrietelijkheden, waarmee ze
iederen dag te kampen had, ver van haar af.
Zoodra moeder haar, als zij de zaal opkwam,
al van verre toelachte, leefde ze heelemaal op.
Dan was er in haar gedachten alleen plaats
voor moeder. En wat kon ze haar bltf maken
met een opgespaard koekje... of zouala van
de week, met die sii:aasappel, die ze van de
groentevrouw gekregen had, omdat ze even
op den wirtkel gepast had. Maar nu was het
toch wel een héél gelukkige dag. Mammie
mocht voor het eerst rechtop in haar bed zit
ten! Dat beteekende dat ze niet zoo heel erg
ziek meer was. Nu kwam ze misschien weer
gauw naar huls. Het duizelde een beetje In
haar hoofd als ze er aan dacht.. Mammie
weer thuis, weer voor altjjd bij haar... En
's avonds zou ze niet meer weggaan, had ze
gezegd, nóóit meer...
Het was haast te mooi om het te kunnen
gelooven. Bij dat vooruitzicht kon ze nu al
haast niet meer bij haar moeder vandaan.
Wat zou tante Lottit daar wel van zeggen?
Die zou natuurlijk ook bli,' zijn, want die hield
veel van moeder. Wat bracht ze niet altijd
een heerlijke dingen voor J'r mee. En toch
kon ze het zelf niet zoo goed missen, want ze
had nu niet zooveel geld moer op zak. nu
„die andere" er niet meer was. Wie die andere
geweest was, begreep ze niet, maar dat had
ze haar zoo eens tegen Mammie hooren zeg
gen.
„Ja, meid, jij bent er nog goed afgekomen,"
had ze toen gezegd, „als ik er aan denk,
zoo'n gezonde man en er dan zoo ineens uit.
Hij is niet meer tot bewustzijn gekomen...
Mijn carrière is er ook door gebroken."
Later, na schooltijd, had ze aan Doortje ge
vraagd of die ook wist wat dat was „een
carrière", maar die kende dat woord ook niet,
zei ze. Dat was wel jammer, want anders
had Chris, die in sommige dingen erg handig
was, het misschien wel weer voor tante Lottie
kunnen maken.
Moeder vroeg honderd uit, over school, over
Doortje... Maar even werd het toch wel heel
moeilijk toen moeder vroeg:
„En heb je het daar bij juffrouw Smit
prettig. Mar?"
Toen had ze heel even in tweestrijd ge
staan... Wat moest ze nu doen, de waarheid
zeggen of jokken? Als ze de waarheid zei,
zou Mammie zeker verdrietig worden en dat
mocht niet en daarom zei ze maar:
„Ja Mammie, èrg prettig."
Ze had net gedaan, of ze iets van den grond
opgeraapt had, want ze had gevoeld, dat ze
een kleur kreeg, dat was altijd zoo als je
jokte. En als moe .ei dat gezien had, had ze
vast op haar voorhoofd gekeken en gezegd:
„O, Marry, wat zie ik daar? Een gróóte
J..."
Maar toen ze het ziekenhuis uitging en den
weg insloeg naar school had dat leugentje
haar toch erg dwars gezeten en dat werd pas
beter, toen ze heel zachtjes in zichzelf gezegd
had:
„Onze lieve Heertje, lk deed het heusch
niet voor mezelf, het was alleen voor Mam
mie."
Toen dien middag de school uitging, hoorde
Marry van een paar kinderen, dat haar vrien
dinnetje moest schoolblijven. Dat gebeurde
zelden. Doortje deed nooit Iets wat niet goed
was, dus kreeg ze geen straf ook. Wèl van
haar moeder, maar die strafte haar altijd voor
dingen die een ander deed. Ze zou natuurlijk
op haar wachten, al werd het nog zoo laat.
Ze had er zich nogal zoo op verheugd, om
Doortje direct na schooltijd het heugelijke
nieuws van haar moeder te vertellen. Het was
erg moeilijk om iets, wat je zoo graag ver
tellen wou, zoo lang voor je te houden. Van
middag had ze dat tenminste niet gekund.
Toen had ze het zoo ineens, midden in de
klas, hardop aan de juffrouw verteld. En
achteraf bleek dat maar goed geweest te
zjjn ook, want de juffrouw zei:
„O, zat je daaraan te denken? Dan was het
zeker daardoor dat je zoo slecht oplette. Nu,
dat kan ik begrijpen. Ik wou Je nogal juist
een afkeuring geven."
Te bedenken, dat ze die net ontloopen was.
Alles mèt haar vandaag. Eerst dat heerlijke,
wat ze vanmiddag gehoord en nu dit weer.
Onze lieve Heertje had haar vast dat leugen
tje vergeven, anders kon het niet zoo goed
met haar gaan.
Zou Doortje lang moeten blijven? Wist ze
maar waarvoor het was, dan kon ze het wel
zoo'n beetje uitrekenen. Ze stond hier nu
al zeker meer dan een kwartier. Zou ze een
beetje heen en weer loopen, eens gaan kijken,
wat die kinderen op gindsche stoep zaten te
spelen? Steeds omkijkend naar de gesloten
schooldeur, liep ze op het spelende groepje
toe.
Het waren drie meisjes van een jaar of
zeven, acht, die met een wankelen popenpwa-
gen speelden. Ze kende die kinderen wel, twee
er van zaten bij haar in de klas. Zou ze vra
gen of ze mee mocht doen?
Ze raapte het poppenmutsje op. dat juist
voor haar voeten neerviel. Ze wilde het de
pop, die bij een van de kinderen in den arm
lag, opzetten.
„Blijf af," zei het kind bits, haar het
mutsje uit de hand grissend.
,,'k Wou het d'r alleen maar opzetten," zei
ze goedig.
„Dat hoef jij niet te doen, jij bent de moe
der niet."
„Spelen jullie vader en moedertje?" vroeg
ze belangstellend.
„Ja," zei Betsy, de eigenares van den
wagen.
„Mag ik meedoen?" vroeg ze lief.
Betsy keek vragend naar de anderen.
„Mag ze?"
„Nee," besliste het kind met de pop. „Zij
heb thuis geen vader, dus ze weet niet hoe
het hoort."
„We kunnen toch spelen dat-ie dood is,"
opperde Marry.
„Daar is niks &n," zei ze, want wie moet
er dan mopperen en te keer gaan?"
„Ja," zei het andere kind, die eindelijk het
bedje in den wagen had opgemaakt. „Ze hep
gelijk, zonder vader is er niks an."
Marry bleef op een paar pas afstand toe
kijken. Ze genoot mee toen ze zag hoe de
pop eerst aan- en toen uitgekleed werd en
van den eenen arm in den anderen ging. Een
opgeschoten jongen, die voorbijkwam en het
ernstige gedoe gadesloeg, stootte Marry aan
en op de kinderen wijzend, die geheel en al
in hun spel opgingen grinnikte hij:
„Wat een gekken, hè?"
„Niks gek," zei ze en stak haar tong naar
hem uit.
De kinderen hadden niet opgekeken, hun
aandacht was te zeer gespannen. Het poppen-
kind had erg gehoest en nu maakte de moe
der zich zware zorgen. Ook de vader keek
somber en sprak zelfs van „de dokter halen".
Hij boog zich met groote teederheid over het
kindje heen en het steeds maar over het ge
zichtje aaiend, fluisterde hij de liefste
woordjes.
Marry was een al aandacht. Zij volgde ieder
woord, iedere beweging. Een opgekropt zuchtje
ontsnapte aan haar borst.
„Hè, ik wou dat lk die pop was," zei ze
zacht.
XIX.
„Ik heb je man gezien!"
Met dien uitroep snelde Lottie den volgen
den dag op Diny's bed toe.
En nog voor deze een woord kon uitbren
gen, vervolgde ze buiten adem:
„Hier op de gang, nu nèt. Hij was ge
kleed In een witte jas en hij stond met iemand
in een heel ernstig gesprek. Ik had den moed
niet naar hem toe te gaan."
„Je moet je vergist hebben, Lottie," riep
Diny ontdaan uit. „Misschien iemand die veel
op hem lijkt. Het kan eenvoudig niet, zou..."
„Praat nou niet van „het kè.n niet," het is
zoo. Ik ken Beerens toch wel. al is hij dan'ook
wat ouder en wat dikker geworden, 't Is nog
hetzelfde snuit."
„Het is onmogelijk, Lottie. Paul moet nog
in Afrika zijn..."
„Hij moet er misschien nog zijn, maar hij is
er niet meer, dat zeg ik je. Meid, laat ik eerst
gaan zitten, ik ben er heelemaal overstuur
van... Maar wat scheelt er aan, word je niet
goed? Je ziet opeens zoo lijkbleek... Ach, ik
ben ook zoo'n suffert om je daar ineens mee
op je dak te vallen, ik vergeet heelemaal dat
je nog ziek bent."
„Lottie," zei Diny zacht, terwijl de tranen
van .motie haar naar de oogen drongen..*
„als d&t toch eens waar was..."
„Het is waar," zei deze, nu veel rustiger,
„geloof me Diny, anders zal ik het toch niet
zoo zeker zeggen. Dat ik hem nu vandaag
moe: zien, net op den laatsten dag dat ik je
kan komen bezoeken..."
„Het is toch bjjna niet te gelooven, Lottie.
O, ik zou er alles voor over hebben om zeker
heid te kunnen krijgen."
„Dat is een klein kunstje," zei Lottie op
staande.
„Wat ga je doen?" riep Diny verschrikt uit.
„Het aan de zuster vragen natuurlijk."
Binnen twee minuten was ze weer aan
Diny's bed terug.
(Wordt vervolgd).