Langendijker Groentenveilingen
ÜIMI
De slechte toestand aan de vei
lingen gedemonstreerd met
sprekende, cijfers de noodza
kelijkheid van steun en de
gevolgen voor vele tuinders
groot ere aanvoer van aardav-
pels tegen lage prijzen roode
kool weer slecht nog vrij
groote aanvoeren betere prij
zen voor gele kool op t eind
der week iets terugloopend
beduidende aanvoer van Deen-
schc witte echter slechte prij
zen taaie gele en groene kool
profiteeren van betere stem
ming voor gele zeer 'slecht
voor uien sommige partijtjes
draaien door voorraden slin
ken peen slechter dan vroe
ger buitengewoon slecht voor
bieten nieuw product: rabar
ber, vrij goede prijs.
liet is voor velen ongetwijfeld een raadsel
nis er geschreven wordt, dat het dozen win
ter voor de Langendijker tuinders nog
slechter is dan verleden jaar. Toen immers
was er als gevolg van de luizenplaag mis
gewas en werden de tuinders, die daardoor
getroffen werden, gesteund. Dit jaar is er
goed geteeld doch de omzet aan de veilingen
is van dien aard, dat er nu veeleer aan
leiding zou moeten zijn, om te steunen. De
omzetcijfers aan de veiling van Noordschar-
woude bewijzen dit ten duidelijkste. Daar
toch werd over het eerste kwartaal van
1936 voor ruim f 430000 omgezet en nu over
hetzelfde tijdvak in 1937 slechts f 2G3000.
In 1936 werden verkocht 6.265.160 kg. kool,
die f 430.000 opbrachten en nu 17.635.400
kg., die het tot f 263.000 bracht. Hieruit
volgt toch zeer duidelijk, dat, als uit het
Landhouwcrisisfonds niet heter wordt ge
steund dan dit in vorige jaren het geval
is geweest, dat er dan voor vele tuinders
geen denken meer aan is, om het bedrijf
voort te zetten. Een groot aantal zal den
slrijd moeten opgeven en zal zich kunnen
aansluiten in de rij der werkloozcn. Ook
dan zullen die menschen gesteund moeten
worden en al is het dan niet uit het Land
bouwcrisisfonds, de gelden daarvoor zullen
toch ook moeten worden opgebracht. Zijn
echter die tuinders de werkloozenwocstijn
ingejaagd, dan is aan het formalisme vol
daan en iedereen kan weer rustig zijn, be
halve dan de tuinders, dien in den strijd om
het bestaan zijn bezweken, dank zij dat
formalisme. Zoo ook blijven de tuinders
maar wachten op een uitkeering over de
eerste periode van 1937. Er moeten wel
groote bezwaren te overwinnen zijn, als dit
zoo lang moet duren. De organisaties doen
wel hun best, doch de centen blijven uit.
En we gaat» nu in de richting van Mei,
terwijl er niet voldoende is ontvangen, om
den mond open te houden. Waarvan moet.
dan het bedrijf worden voortgezet.?
In de afgcloopcn weck was het weer alles
behalve een opgewekte stemming op onze
veilingen. Aardappels werden er meer aan
gevoerd dan de laatste weken, doch de
prijzen waren slecht. Blauwe Eigenheimers
brachten 1.502 op, een enkel partijtje
2.60 Voor blauwe aardappels werd f 1.—
1.70 betaald, voor Red. Star f 2.30 Eigen
heimers werden verkocht voor f 1.702.20
Bevelanders voor f 1.602.20, Souvenir
voor 1.40 Veel werd ook nog uit de hand
verkocht.
De roode kool kon zoo goed als allo
worden verkocht, dank zij ook de betere
vraag uit het buitenland. Met de prijzen
blijft, het echter zeer slecht, gaan. Het zal
wellicht nog zelden, misschien noit voorge
komen zijn, dat op dezen tijd zoo weinig
voor roode kool aan de veilingen wordt
betaald. De hoogste prijs, welke deze week
werd betaald, was 3.00 Dit kwam nog
slechts op één marktdag voor. Voor eerste
kwaliteit roode kool van 2 tot 3 pond, soms
tot 4 pond werd ƒ2.20ƒ2.80 betaald, voor
zwaarderen 2.2.30 Tweede kwaliteit
werd verkocht voor 1.402. afhankelijk
mode van het gewicht, terwijl afwijkend
goed 1.401.60 opbracht. De aanvoer
was weer vrij groot, n.1. 55 spoorwagons.
De voorraden zijn op verre na nog niet
uitgeput en vooral hij de leden van den
Noordermarkthond zit er nog heel wat.
Met de gele kool ging het wat beter. Daar
voor worden prijzen betaald, die er tenmin
ste iets op beginnen te lijken. In het bijzon
der betrof deze verbetering het kleine goed
van 24 pond. Deze werden verkocht, al
thans in het begin der weck voor 4.50 tot
5.80. Later zijn de prijzen weer iets inge
zakt, zoodat in de laatste helft der week
niet hoogcr dan f 5.10 werd besteed. Voor
zwaardere lagen prijzen aanvankelijk tus-
schcn f 4 en 5, doch later zakten deze
met 4070 cent in. Tweede kwaliteit werd
verkocht voor 23.50, al naar gelang
van het gewicht. De aanvoer was ook groot.
Dccnsche witte kool kwam er vooral veel
aan de veiling van den Noordermarkthond
De aanvoer zou nog wel grooter zijn, als
de prijzen wat beter waren. Velen wachten
dus nog af en Dcensehe witte kool is dan
ook het langst houdbaar. De kleinste brach
ten nog de minst slechte prijzen op. Die
van 24 pond werden voor 1.401.90
verkocht, grootere voor 1.1.30
Groene en taaie gele profiteerden eenigs-
zins van de betere stemming voor gele
kool. Voor groene kool is nog tot 5.40 be
steed, een prijs, die den hcclen winter nog
niet was gedongen. Overigens werd er 2.10
5.20 voor betaald, al naar gelang van
grootte en kwaliteit. De hoogste prijs voor
taaie gele was 4.40 Overigens lagen de
prijzen tusschen 2.40 en 4.30.
Buitengewoon slecht ging het met de
Sommige partijen waren onverkoopbaar.
Voor de mooiste en beste gele uien werd ƒ1
1.20 betaald, mindere kwaliteit bracht
slechts 6090 cent op. Voor drielingen was
de vaste prijs 60 cent. Grove uien brachten
ongeveer dcnzelfden prijs op als de gewone
gele. De aanvoer was niet groot. De voor
raden zijn sterk geslonken.
Met de peen wil het ook niet. Vergeleken
met. eenige weken terug, zijn de prijzen nog
aanmerkelijk lager. De mooiste, groote peen
werd voor 1— 1.20 verkocht, mindere
kwaliteit bracht 60—S0 cent op. Voor kleine
werd 50 k 60 cent betaald.
Nog slechter ging het met de bicten. Klei-
„i bieten werden voor 80 cent tot 1.- ver
kocht-. Grove golden van 4060 cent.
Als nieuw product kregen we rabarber aan
de markt. De prijs viel niet tegen. Er is
zelfs tot 7— besteed. Op het laatst der
week liepen de notceringen iets terug cn
werd er 5.5.60 voor betaald.
llit onze omgeving
LANUKNDIJK
Dat de beslissing van de Commissie van
Beheer der Gemeenschappelijke Lichtbedrij-
vcn inzake het op-non-acitiviteit-stellen van
het raadslid- ambtenaar der lichtbedrijvcn,
zulk een tegenactie zou ontketenen als
reeds nu is gebleken, heeft zeker niemand
kunnen verwachten. Uit de bespreking van
deze zaak op de vergadering van raads
leden is wel duidelijk gebleken, hoe groot
do ontevredenheid in de kringen der raads
leden over deze affaire is. Ook in de krin
gen van groote groepen van andere perso
nen is de ontstemming erover zeer groot.
Deze zaak heeft, haar beslissing gekregen
in de genoemde Commissie van Beheer. Er
waren 10 leden voor cn 5 tegen. Deze leden
worden benoemd door de 5 gemeenteraden.
Op de vergadering van raadsleden, verleden
week te Zuidscharwoude gehouden, is ge
bleken, dat zoo goed als zeker 3 der ge
meenteraden een meerderheid tellen, welke
BRAND- EN SNIJWONDEN.
Een klein wondje is dikwijls gevaarlijker dan
een groote wond, omdat U zich daarbij on
middellijk zoudt verzorgen. Het is niet noodlg
elk klein snij-, brand- of schaafwondje direct
te verbinden en aan den heilzamen invloed
van licht en lucht te onttrekken als U er
maar onmiddellijk Zwitsal - de zalf met onbe
grijpelijke geneeskracht - opdoet. Zwitsal zui
vert, verzacht en geneest die kleine „ongeluk
jes", die in elke huishouding voorkomen. Zorg
dus steeds een doos bij de hand te hebben. 4
cta 3 a ff mat
orioag\gfU2jtgka gortaa^AAarAi
niet acooord gaat met de genomen beslis
sing. Dit wil dus zeggen, dat de leden van
de Comimisfiie van Beheer, voorzoover ze aan
de geïncrimineerde beslissing hebben mee
gewerkt, daarmee hebben gehandeld in
strijd met het inzicht, dat de meerderheid
van die raden in deze zaak hadden. Er is
alzoo een conflict, ontstaan tusschen die
raadsmeerderheden pn hen, die ze naar de
Commisie van Beheer afvaardigden.
De vraag rijst nu, wat do gevolgen van
een en ander voor die Commissieleden
kunnen zijn. Als we goed zijn ingelicht
dan konden die nog wel eens van ernsti-
gen aard zijn. althans in dien zin. dat. het
dien leden hun baantje wel eens zou kun
nen kosten. Misschien dat zij uit de ont
stemming, welke er door hun aangenomen
houding is ontstaan, tot de conclusie zijn
gekomen, dat rij wel wat te voortvarend
zijn geweest en dat die groote spoed hier
allerminst noodig was. Niet het minst na
melijk is er in breede kringen verzet tegen
den korten termijn, waarop de betrokken
ambtenaar heeft te kiezen of te deelen en
dit wel in een beslissing, waarbij broode
loosheid den doorslag moet geven. Uit goede
bron is het ons bekend, dat in de vergade
ring van de Commissie van Beheer nog ge
tracht is om de op-non-activiteitstelling uit
te stellen tot in hoogste instantie zon zijn
beslist, of dit besluit wettig is, doch daarop
heeft men niet willen ingaan. Wanen de
belangen van het bedrijf hierbij zoodanig in
gevaar, dat enkele weken afwachten nadeel,
ernstig nadeel zou kunnen beteekenen?
Niemand die zulks met ernst zou durven
beweren. Die doordrijverij is liet vooral ge
weest, we'ke kwaad bloed heeft gezet en de
wil om dien Commissieleden hun congé te
geven is er voldoende door gerechtvaardigd.
Zeer begrijpelijk is het, dat. mochten die
leden niet van hun oorspronkelijk ingeno
men standpunt terugkomen, er inderdaad
maatregelen in dien zin worden getroffen.
Het is maar gelukkig, dat die mogelijk
heid ook aanwezig is. Het huishoudelijk re
glement voorziet daarin, of liever de Ge
meenschappelijke regeling voor de Exploita
tie van Gasfabriek en Electrieiteitsbedrijf.
Hierin toch wordt in art. 4 niet meer of
minder gezegd dan: ..De leden en de plaats
vervangers kunnen door den gemeenteraad,
door wien zij zijn benoemd, ten allen tijde
bij een met redenen omkleed besluit wor
den geschorst of ontslagen". Het effect zou
werkelijk komisch zijn, als de leden aan
wier stem het te wijten is, dat een ambte
naar in zijn vrijheidsrecht werd geknot,
zelf hun ontslagbriefje thuis kregen. We
verwachten echter, dat zij het zoo ver niet
zullen laten komen en dat zij in de weldra
te houden raadsvergaderingen alsnog de on
billijkheid van de genomen beslissing zullen
inzien cn er minstens aan zullen meewer
ken, dat het'inwerking treden van het be
sluit zal worden opgeschort.
KOEDIJK.
De gespannen toestand in onze gemeente
tusschen Kerkvoogden en Notabelen der
Ned. Herv. Gemeente eenerzijds en den
huurder der Pastorie, den heer W. C. Nina-
ber anderzijds, heeft. tot. gevol" dat partijen
juridischen bijstand hebben ingeroepen.
eKrkvoogden en Notabelen hebben in de
laatst gehouden vergadering besloten, de
huurovereenkomst zoo noodig per deurwaar
der op te zeggen.
KOEGRAS
JULIANADORP.
Zoir'- - j.1. gaf de Harmonie „Kunstzin"
haar laatste voorjaarsconcert, onder lei
ding van den Directeur, den heer Joh. van
Glabbeek, in de zaal van den heer Abr.
Doorn. De ecre-voorzitter, dc heer Schoevers
sprak het openingswoord cn constateerde
met voldoening dat 't publiek in groote getale
was opgekomen. De uitvoering die anders
uil muziek en tooneel bestaat, was deze
keer gewijzigd, daar er geen tijd was om
een tooneelstuk in te studeeren. Inplaats
hiervan was hier aanwezig Pi-of. Johnny
Frans, de humoristische goochelaar, wiens
optreden bier zeer goed in den smaak is
gevallen. De muziek werd dezen avond, op
enkele voetangels en struikelblokken na
maar die hooren nu eenmaal in dc muziek
thuis vrij goed uitgevoerd.
Het ontreden van den goochelaar was voor
't publiek een ware attractie. Vooral z'n si
garen- en sigaretten-grijperij uit de lucht en
uit dc zolen van z'n schoenen, om nog maat
niet te spreken van z'n tooverkunst om een
groene veer voor de oogen van 't. publiek
rood of blauw, naar verkiezing, te laten
worden, bracht 't publiek in extase. Het zou
te ver voeren om al z'n kunststukjes aam
te halen, want daarvoor zijn er teveel. Het.
zij gezegd: de Prof. heeft 't publiek van
begin tot 't einde weten te boeien en het.
hartelijk applaus wat hij dan ook oogstte,
was welverdiend.
De heer Glabbeek dankte den Prof en
riep hem een tot weerziens toe.
Met een gezellig bal werd deze avond be
sloten.
WI KRINGEN
Uitvoering V.LO.S.
De Arbeiders Tooneelvereeniging V.I.O.S.
gaf j.1. Zondag haar laatste uitvoering in
liet Éigen Gebouw. Opgevoerd werden „Het
Kind", drama, en „De Hand", klucht in 1
bedrijf. Dc stukken werden goed gespeeld
en de spelers hadden dan ook een welver
diend applaus in ontvangst te nemen van
de eivolle zaal.
In de pauze had de trekking van de ver
loting plaals. De prijzen vielen op de no.'s
18 27 48 94 108 121 122 161 174 244 251
(hoofdprijs), 253 277 286 306 312 329 339 342
345 349 371 305 417 427 469 477 506 536 550
561 613 (453 670 663 ?21 745 758 804 827 841
851 888 897 903 905 487 954 983.
POLITIE. Aan komen vliegen: een post
duif. Gevonden: een wollen das, en een kin
dermuts. Inb bij den gem-bode.
Op de voordracht voor kassier der Coop.
Boerenleenbank alhier, zijn geplaatst de
heeren: 1. P. Spaander; 2. P. de Graaf; 3.
P. Bakker Hz.
Openbare verkooping.
Bij de gehouden verkooping door notaris
v. d. Speck-Obreen, voor Jan Vermeulen Cz.
en dochter werden de eerste vier perccelen
opgehouden, terwijl perceel 5, Krochtje van
Piet de Haan, 26.20 aren, 9.17 sn., gekocht
werd door C. Vermeulen Jz. voor f 410; Per
ceel no. 6 voor de erven Pieter Bakker aan
de Laan, een huis, erf en tuin en aanbehoo-
ren, staande Laan no. 4, groot 10.90 aren,
3.815 sn., kooper P. Kooij Cz. voor f 300.
DEN OEVER.
Vischafslag 16 April: 1869 kisten haring
f 2.20—3.10, 492 pond bot f 0.09—0.12M>; 2.
stuks zalm 42 pond f 1.48 p. pond; 17 April:
2382 kisten haring f 2.403.20, 12 pond aal
f 0-220.25; 19 April: 4000 kisten haring
f 2—2.50.
Zonder dat het U iets
kost dit jaar, met Uw
gezin, metVACANTIE!
Hoofdprijs van de Beva prijs
vraag I In ieder? provincie één
hoofdprijs! Dus elf hoofdprij
zen! Bovendien meer dan 100
troostprijzen! Vraag inlichtin
gen aan Uu> winkelier, of aan
Beva. Fabrieken voor vakk'lee-
ding te Almelo
dei/a 3-dubbel sterke
DC V A vakkleeding
WINKEL
Een dezer dagen behaalde onze plaatsge
noot Corn. de Bakker Jr. het diploma boek
houden voor de practijk van de A.S.S.O. te
Arnhem, benevens liet diploma Engelsch van
liet Instituut^voor Zelfontwikkeling te Am
sterdam, waarvan hij het vorig jaar het di
ploma. Duilsch behaalde. Een mooi succes.
Non-Stop.
Voor de derde maal voerde de Gymn.-Ver-
ecniging Sparta voor een volle zaal de Non-
Stop uitvoering op, op Zondag 18 dezer in
liet lokaal van den heer De Bruijn. Alles liep
als gewoonlijk weer op rolletjes en verliep
in volmaakte orde, zoodat de aanwezigen een
zeer genot vollen avond hebben gehad.
Aan liet. eind van de uitvoering dankte de
voorzitter allen die hebben meegeholpen om
de non-stop te maken, zooals die met groot
succes is opgevoerd cn nam tevens afscheid
van het dameslid mcj. M. Plantinga, die,
zeer tot het leedwezen van de vereeniging de
gemeente gaat verlaten wegens huwelijk,
maar namens de vereeniging werd haar dank
gebracht voor haar aandeel in liet groot-
maken van Sparta cn werd haar alle goeds
toegewenscht.
Een aardige attentie van den lieer P.
Blaauboer was het zingen van cenige cou
pletten, waarvan het refrein door het pu
bliek werd meegezongen, welke betrekking
hadden op het a.s. vertrek van den veldwach
ter en blijk gaf van de goede onderlinge ver
standhouding, die steeds heeft gchccrscht.
Sparta kan op drie zeer geslaagde uitvoe
ringen terugzien cn heeft ongetwijfeld veel
genoegen hiervan beleefd. Aan het slot weer
een prettig bal met muziek van Fam. Kos.
Een boffer.
Toen een der chauffeurs van dc H.A.B.O,
met een dienstbus op weg naar Alkmaar was,
ontdekte hij tot zijn groot cn schrik, dat hij
zijn tasch met wisselgeld was kwijtgeraakt.
Gelukkig was de tasch met inhoud in goede
handen gevallen, want de heer N. Lcijcn al
hier vervoegde zich met de tasch die hij had
gevonden bij de politie, die weer zorgde dat
deze weer bij den rechtmatigen eigenaar
kwam.
W ARMENHUIZEN
GEEN OVERDRACHT VAN DE GASFA
BRIEK VAN WARMENHUIZEN AAN
DE GEMEENTE ALKMAAR?
Ons wordt medegedeeld, dat in een spoecl-
eischende vergadering van den Raad der
gemeente Warméïihuizen, lo houden op he
denmiddag, 'namiddags half vijf uur, door
B. en W. zal worden medegedeeld, dat zij
hun voorstel inzake verkoop van het gasoe-
d rij f aan de gemeente Alkmaar, in verband
niet de door den Raad genomen beslissing,
intrekken. Zij stellen voor een oproeping Ie
doen voor de vacante betrokking van direc
teur van het gasbedrijf, op eene jaarwedde
van f 2750, met vrij wonen, vuur en licht, en
een kindertoelage, overeenkomstig de rijks
regeling.
HOOGWOUD
Op Woensdag 21 April a.s. hopen de lieer
Joh. Kolken en zijne echtgenoote M. Kolken
Brandscn den dag te herdenken, waarop
zij 50 jaar getrouwd zijn. Hot zal hen op
dezen gedenkwaardigen dag zeker niet aan
blijken van belangstelling ontbreken.
HONIG S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 et. en 25'/. 'zwaarder dan de meeste andere.
„Ja, hoor, hjj la het. Ik wist het ook trou
wens zeker. Al van begin September af hier.
Dien, meid, nou wordt het goed voor je, ik
voel het," zei ze, met warmte Diny's handen
drukkend.
Maar Diny schudde mistroostig het hoofd.
„Neen, goéd kan het nooit meer voor me
worden. Ik kan hoogstens mjjn wensch in ver
vulling zien gaan, hem nog eenmaal te spre
ken..."
Voor dat laatste zorgde de zuster, die,
door Diny in vertrouwen genomen, het zoo
geregeld had, dat zg dien middag in een rol
stoel naar de spreekkamer werd gebracht.
Daar kreeg zy gelegenheid haar man te ont
moeten.
Groot was Dr. Becrens' verwondering, toen
de hoofdverpleegster, door de zaalzuster van
een en ander op de hoogte gebracht, hem voor
een privé-aangelegenheid te spreken vroeg.
Zgn verwondering steeg nog bij hetgeen hg
te hooren kreeg...Zgn vrouw lag hier als pa
tiënte... terwyi er geen dag voorbijging, dat
hjj niet naar haar ZQcht, geen uur, waarin hg
niet naar haar zocht, geen uur waarin hij
niet aan haar dacht? En zg was hiér, in zijn
onmiddellijke nabijheid? Maar waarom bracht
de zuster hem dan niet direct bij naar? Be
greep zjj dan niet, dat hij niet één van die
kostbare minuten wilde verliezen...? Maar
vergiste de zuster zich niet? Hoe kwam ze
eigenlijk op de gedachte dat degene, die zy
bedoelde zijn vrouw was? Wist hier eigenijk
wel iemand, dat hij getrouwd was? Niemand
kende zijn omstandigheden, over zooiets sprak
je immers niet licht...
Toen zette de zuster hem kalm en bedaard
de zaak uiteen. En enkele oogenblikken daar
na verscheen Diny...
De zuster verliet het vertrek. Paul's oogen
werden groot van blijdschap.
In een oogwenk was hij bij Diny, die in
weerwil van het duizelige gevoel dal zij plot
seling kreeg, probeerde rechtop te gaan zitten.
„Marjoleintje," fluisterde hij, zich naar
haar overbuigend, „lieveling, eindelijk..."
Uit zijn stem sprak zooveel liefde, zooveel
blijdschap over dit weerzien, dat het haar
plotseling duidelijk werd, dat deze lange schei
ding nooit zijn wensch kon geweest zijn. Zwij
gend hielden zg elkaar langen tgd omvat.
„Paul", zei Diny eindelijk, haar ontroering
nauwelijks meester, „wat er nu gaat gebeu
ren weet ik niet, maar dat weet ik wel. dat
ik innig dankbaar ben, dat ik je tenminste
nog eenmaai neb teruggezien. We zullen
elkaar zoo héél veel te vertellen hebben
„Ja kind", zei hij, terwijl hfj haar in zgn
armen hield, .maar nu niet. Het weerzien
heeft al genoeg van je krachten gevergd, je
moet nu gaan rusten. Morgen praten we sa
menO, Diny." riep hij met ingehouden
vreugde uit, „dat het nu wtór isdat ik
je eindelijk terug heb." Hjj streek haar liefde
vol over de bleeke wangen. „We zullen je
gauw beter maken, Marjoleintje..."
Toen de zuster op zijn bellen in de deur
opening verscheen, gaf hij haar de noodige
instructies. Er moest direct een kamer voor
Mevrouw in orde gemaakt worden, een pret
tige zonnige kamer. Daar zou ze dan nog
een dag of tien moeten vertoeven, alvorens hij
haar mee naar huis nam.
Diny luisterde met ge»1~*en oogen. Om haar
mond speelde een gelul-:" glimlach...
Paul was bij haar c had haar weer.
net als vroeger „Marjolol genoemd...
Zachtjes drupten een paai tranen tusschen
de gesloten oogleden door.
„Bijna acht jaar is het... geleden, Paul,"
fluisterde ze, toen de zuster de kamer ver
laten had.
„Ja, kind," zei hij op weemoedigen toon,
„acht verschrikkelijke jaren... Laten we hopen
dat het ons gegeven is, het verloren geluk in
te halen."
XX.
Na de eerste vreugde over het weerzien,
hadden zij in de dagen die volgden, veel met
elkaar gesproken. Diny was haar verhaal be
gonnen van het oogenblik af dat zij, geen
anderen uitweg wetend, het huis verlaten had.
met het doel haar man zgn levenskans te
geven. Van al hetgeen zij doorgemaakt had,
had hij zich een levendige voorstelling kun
nen maken... Alleen dat eene, wat zij steeds
naar voren bracht, van dat kind... dat bleef
hem onverklaarbaar.
Hij durfde bijna niet aan haar woorden te
twijfelen en toch kon hij hetgeen ze hem
wilde doen gelooven niet aanvaarden. Hg kon
niet aannemen, dat zij in dié omstandigheden
van hem zou zijn weggegaan... Al had zij hem
er dan alleen maar van op de hoogte gesteld.
Nu wist hij niet wat hij er van denken moest.
Zeven, acht jaar was een langen tijd, daarin
kon veel gebeuren... Zou Diny wel altijd
dezelfde gebleven zijn Hij schaamde zich
voor zijn gedachten, die hij niet eens een
vasteren vorm durfde te geven... Maar als hij
dan weer aan haar geregelden omgang met
die Lottie Sanders dacht, wier reputatie voor
zooveel jaar geleden al twijfelachtig was, dan
was het hem weer zoo moeilijk alleen het
goede van haar te denken. Diny kende die
Lottie toch door en door, en zou met zoo
iemand toch niet omgegaan zijn, als ze zelf
fatsoenlijk leefde
En haar kind had ze Marjoleintje genoemd,
een naam. die voor hen belden zoo heilig was.
omdat hun teederste herinneringen daaraan
verbonden waren. Hoe had Diny dat kunnen
doen? Nu hy dat wist, zou hg dien naam zelf
nooit meer uit kunnen spreken...
Wat had dat feit een schaduw geworpen
op het geluk dat hij meende herwonnen te
hebben. Zouden zij, met dit tusschen hen,
nog wel ooit gelukkig kunnen zijn?
Het had haar verdriet gedaan, toen hij ge
weigerd had de kleine te ontmoeten. Maar
wat wou ze dan van hem? Kon zij dat niet
begrijpen, dat dit een. onmogelijkheid voor
hem was? Hij wilde geen barbaar zijn en hoe
het hem ook griefde, haar wel vergeten als
er in dien tijd, waarin ze, zooals maar al te
duidelijk bleek, veel ellende meegemaakt had,
iets gebeurd was, wat zij niet verantwoorden
konMaar dan moest zij zijn wensch ook
billijken en het kind ergens anders doen op
voeden. Als hij het niet in hun woning zou
zien. zou zij het misschien van tijd tot tijd
kunnen vergeten.
Diny. van haar kant leed ontzettend onder
Paul's twijfel. Hoe was het mogelijk, dat hij
ook maar een oogenblik aan iets anders durf
de te denken? Zij voelde dit meer als een
smart dan als een beleediging en soms werd
het haar zoo droef te moede, dat ze niet eens
meer wist of ze wel blij kon zijn, dat ze Paul
teruggevonden had. Ze moesten immers, wilde
er van geluk sprake zijn. als eerlijke menschen
tegenover elkaar staan. Elkander recht in de
oogen durven zien en zonder terughouding
aannemen, alles wat er verteld en verklaard
moest worden. Had het haar ook niet een on
mogelijkheid toegeschenen, toen hij haar ver
zekerde, nooit een brief of telegram van haar
in handen gekregen te hebben, terwijl hij. zoo
als ,nu bleek; toch op dat tijdstip nog thuis
was? Waarom twijfelde hij aan wat zij
vertelde? En juist aan dat. wat haar tot in
het diepst van haar ziel beroerde. Aan dat,
waardoor ze, nog meer dan vroeger, één zou
den zijn.
Moest het weerzien een zoo groot leed over
hen brengen? Moest dit feit hen nog verder
van elkaar verwijderen dan die acilt jaren
gedaan hadden?
En ze dacht met weemoed aan Marry, die
nog niets wist en die zich toch zoo over
het bezit van een vader zou verheugen...
En in de stilte van de nachtelijke uren, die
ze vaak wakend doorbracht, bad ze, dat God
uitkomst mocht geven. Ze kon geen afstand
van het kind doen en zeker niet onder deze
omstandigheden.
XXI.
Het opengaan van de schooldeuren bracht
opeens volop leven op het even tevoren nog
verlaten schoolplein, dat plotseling geheel ge
vuld was met rumoer van kinderstemmen.
Joelend, hollend en schreeuwend krioelde
alles dooreen. Hier en daar vormden een paar
kinderen groepjes of gingen in rijtjes van
drie of vier den weg op naar huis.
Mary liep met Doortje en nog twee andere
meisjes. Ze hadden het druk over de juffrouw,
die nèt zoo valsch was, omdat ze de een bij
den ander voortrok en je onder de les altijd
dét wist te vragen wat je toevallig niet ge
leerd had. Marry luisterde zonder veel aan
dacht. Zij zat niet in dezelfde klas en hun
juffrouw was gelukkig zoo niet.
Ze kwamen door een smalle zijstraat, die
ze altijd door moesten alvorens hun wegen
zich scheidden. En terwijl Marry, weinig ge
ïnteresseerd in het snibbige gesprek van de
grooteren, onwillekeurig een pas achterbleef,
werd haar aandacht getrokken door het kla
gerig gehuil van een kleinen straathond, die
op den stoep van eei oud en scheefgezakt
huisje zat.
Het arme dier bibberde zoo. dat Marry het
niet over haar hart kon verkrijgen om het
zoo maar voorbij te loopen.
„Kan jij er niet in arm diertje?" vroeg ze,
den hond medelijdend over den kop streelend.
„Wil ik eens even voor je aanbellen?"
Meteen stond ze op de stoep. Het dier keek
met zielige oogen naar haar op, doch ver
roerde zich niet.
f Wordt vervolgd
