DE DRIE MUSKETIERS
Dc vreemde
hond
UI ll>||MII III ""'l-LLLUg
Raadsels
Een aardig
spelletje
Beste Jongens en Meisjes
Deze week is de stapel briefjes minder
•groot, dan ik de laatste maanden heb gehad;
wat zal hiervan de oorzaak zijn? De raadsels
te moeilijk Geen trek in de taart gehad
Of spelen jullie al zoveel buiten, dat er voor
de puzzle geen tijd meer over schiet?
Het voordeel is nu, dat ik alle epistels in
één keer kan behandelen, net dus zoals we
„vroeger" (een half jaar geleden...) en dat is
voor jullie natuurlijk ook weer prettig.
De taart is gewonnen door:
MARY JANNE BREGMAN,
Burgerbrug,
die we hierbij natuurlijk van harte felici
teren.
Wat de briefjes betreft, de eerste, die ik uit
het stapeltje haal, is van
Marietje en Wim Boontjes, Stolpen, Scha-
gerbrug. Ik zou maar zorgen, dat dat geitje
van jullie bij dat bok-springen geen kou vat.
Want denk er om: ook geitjes kunnen ver
kouden raken en dan is het uit met de pret.
Ik geloof, dat jullie nieuwelingen in ons
hoekje bent en dus heet ik je hartelijk wel
kom. Maar om nu al te vlassen op de taart...
foei!...
Jan de Geus, Zuid-Scharwoude. Jan
schrijft me, dat z'n tante gekomen is met een
toverlantaarn, maar omdat het lampje het niet
deed, kwam er van het toveren weinig terecht.
Tja, Janneman, dat gebeurt meer; zelfs by
héél grote en héél dure toverlantaarn. Een
volgende keer maar beter!
Marietje Rusten, Zuid-Scharwoude, O,
o, o, Marietje... wat heb ik daér een spijt
van. Ze had vorige week juist zo'n grote brief
geschreven met een boel nieuws over haar
overgaan op de school, over meester Stam
enzovoorts, en daar heb ik niet op geantwoord.
Ik zit lelijk met m'n handen in 't haar Ma
rietje. Heus, ik weet niet hoe dat gekomen
is. Beterschap hoor!
Leendert Visser, Dirkshorn. Omdat Leen-
dert nog Aardrijkskunde moet leren schrijft
hij maar een klein briefje, waarin weinig-
nieuws staat. Een volgende keer een groter!
Net zo groot als Theo Ferwerda en Hille-
chien Kamst ze schrijven. Die sturen soms
brieven van 4 kantjes. Kun jij dat ook
Betsie de Goede, Dirkshorn. Bij Betsie
hebben ze een nieuwe hond thuis gekregen en
die heet Kazan. Maar Betsie's moeder noemt
hem „Kalzan" en dat is geloof ik een mid
deltje voor eksterogen. Weet je hoe ze aan
de naam Kazan komen Dan moet je je vader
maar eens in de bibliotheek het boek van
Olivier en Curwood laten halen, dat heer „Ka
zan de Wolfshond". Dan weet je het.
Gretha Klare, Kolhorn. Ben je over
Gretha... of... blijven zitten? Ik hoop maar
het eerste. Het is nog koud genoeg voor je
winterjurk, die echte lente wil nog maar
steeds niet komen. Maar ze staat voor de deur
hoor. Je hebt prachtig briefpapier. Bijna het
mooiste van allemaal!
Mar ie Breebaart, St, Maarten. Hartelijk
gefeliciteerd met je verjaardag Marie. Nog
vele jaren'hoor! En... ben je over? Zo ja, dan
dubbel gefeliciteerd. De groeten aan je vrien
dinnen, aan Marie, Alie, Atie, Nelie en Aagje.
Dèaaèg.
Gerie Dekker, Keinsmerbrug. Weer een
vriendin, die hoopt dat zij overgaat en er
over schrijft. Ook van jou ben ik zeer be
nieuwd, of je naar de hogere klas verhuisd
bent? Of... maar dat hoor ik van de week wel.
Nellie en Kees Everts, Keinsmerbrug. Zo
Nellie, is Kees niet te houden met al die
sport. Nu, dat belooft wat; over een jaar of
8 is hij een tweede Kick Smit, Bakhuys of
Van Nellen. Daar heb nu al zo'n voorgevoel
van. Jij ook niet, Nellie?
Gerrit Mooy, IJmuiden O. Nu, je opa
heeft de brief mooi op tijd weggebracht Gerrit.
Ik had hem 's middags al. Wat ga je voor een
merk fiets kopen? Dat moet je me eens
schrijven.
Gerda Züp, Oostwoud. Zo, kun je al zo
mooi op de piano spelen. Wat voor liedjes zijn
het alzo? En je postzegelverzamelin: schiet
die al op?
Mary Janne Bregman, Burgerbrug. Ja,
die Jacob Hamel brengt voot heel wat kinde
ren iedere week weer een aardige verrassing.
Ik hoor ze een enkele maal wel eens zingen
en ik vind het dikwijls heel mooi könken.
Wat het weer betreft, ben ik het met je eens:
het moet nu maar eens gauw warmer worden.
Adri van Zweeden, Winkel. Adri is met
de hele familie naar Alkmaar geweest om de
zieke zus, die geopereerd is, in het ziekenhuis
te bezoeken. Adri hoopt dat ze weer gauw
thuis zal komen maar vond „de radio op het
bed" ook prachtig. En de fruitmanden en de
bloemen lachten hem vriendelijk tegen. Ge
weldig, zo'n inrichting, Adri.
Theo Ferwerda, Kolhorn. Daar hebben
we Theo, waarover ik het in de briefjes hier
boven al gehad heb. En heb je ooit; juist deze
keer schrijft hij, dat hij een klein briefje
stuurt, want hij heeft het druk; moet zijn
vader in de tuin en z'n moeder thuis helpen.
Nu, dan geeft het ook niets, Theo. Plicht blijft
nummero één. Maar ik vindt het altijd fijn als
ik van jou 4 kantjes krijg, want je kunt zo
gezellig babbelen.
Vrouwtje Koordes, Schagen. Dat was
een fijne Paasvacantie, nieuwe vriendin. Naar
Julianadorp en Den Helder. Nog fijner denk
ik, dan te voetballen met jc broertje. Als
nieuwe vriendin heet ik je natuurlijk ook nog
wel deftig welkom in ons midden, hoor. Tot
volgende week!
Nel Renooy, Burgerbrug. Dat is nogeens
boffen Nel; in Augustus jarig zijn en nu al
een fiets gekregen. Of ze ook mal op jou
zijn. Wat die goede oplossing van je vriendin
en de fout van jou betreft, tja, ik Jcan het
tot mijn spijt niet meer nakijken. Maar ik
geloof je graag. Déaéóg.
Dirk Peetoom, Winkel, Zo Dirk, hou jy
zo van lezen. Nu, dan kun je wel naast den
Kindervriend gaan zitten, want die vindt
lezen het fijnste wat er op de wereld bestaat.
Tenminste: GOEDE boeken lezen. En dat is
nu juist de kunst Dirk, om de GOEDE er uit
te zoeken.
Dirk van Dijk, Schagen Alweer een Dirk,
en nog wel een Dirk, die me een tijd in de
steek gelaten heeft. De raadsels, schrijft hjj,
waren hem een beetje te moeilijk en alleen
op aansporing van zijn moeder, die zei, dat hij
moest volhouden, is hij weer in ons hoekje
teruggekomen. En naar ik hoop: voor goed.
Tenminste: voor een hele tijd. Afgesproken
Dirk???
Jan Brommer, Kreil. En Jan... ben je
over? Ik denk van wel, want je schreef nogal
optimistisch (ken je dat woord? het betee-
kent „opgewekt"). Ja, ik geloof ook, dat ik
deze week een massa briefjes krijg. Al m'n
vrienden en vrendinnen schrijven natuurlijk of
ze al dan niet verhoogd zijn.
Hillechien Kamst, Wieringen. Hier heb
ben we Hillechien, die zo mooi schrijft en
lange brieven aan den Kindervriend stuurt.
Dat was geen grapje, met die steen jonge
dame. Lag je niet bijna in de sloot. Die broer
van jou ken ik niet. Heeft hij geen zin in
raadsels op te lossen? Of voelt hij zich daar
voor te groot? Dat hoor ik deze week wel
weer van je. Dèg Hillechien!
Nelie Speur, Wieringen. Als Ik jou was,
zou ik maar probeeren mee naar Texel te ko
men Nelie, want het is daar heel mooi. Vooral
nu, in het voorjaar. Ik wist niet, dat jij wel
eens ruzie had met die broers van je. En dat
die kleine peuter van nog geen jaar je krabt.
Maar enfin... daar is hij klein voor. Dan még
dat. Tot volgende week, Nelie.
Christina de Rooy, Wieringerwerf. Ja,
de zee is prachtig, Christina. De zèe met haar
hoge golven en het vlokkende schuim en de
vogels erboven. Ik houd ook erg van de zee
en het strand, 's Zomers probeer ik bijna elke
Zondag uit te breken, om er een paar uur
door te brengen. Daar fris je weer heelemaal
van op.
Zo jongens en meisjes. Ik ben door de brief-
jës heen en ik hoop dat ik ditmaal niemand
vergeten heb.
Tot volgende week.
Kindervriend
Oplossing raadsels vorige week.
L
E
P
E
L
A
A
R
F
E
E
S
T
D
A
G
P
E
R
E
B
O
O
M
I
N
K
T
V
L
E
K
n.
Molenaar.
Goede oplossingen ontvangen van:
Nelie S., Westerland; Hillechien K., Wierin
gen; Jan Cornelis B., Kreil; Dirk v. D., Scha
gen; Dirk P., Winkel; Nel R., Burgerbrug;
Vrouwtje K., Schagen; Tjeerd v. d. B., Kol
horn; Theo F., Kolhorn; Adrie v. Z., Winkel;
Mary Janne B., Burgerbrug; Gerda Z., Oost
woud; Gerrit M., IJmuiden-O.; Nellie en Kees
E., Keinsmerbrug; Gerrie D., Keinsmerbrug;
Marie B., St. Maarten; Gretha K., Kolhorn;
Betsie de G., Dirkshorn; Dirk S., Andijk-W.;
Leendert V., Dirkshorn; Aagje W., Winkel;
Cor W., Winkel; Annie W., Winkel; Gerrie
W., Winkel; Trien F., Lutjewinkel; Marietje
B.. Zuid-Scharwoude; Marietje en Wim B.,
Stolpen.
Nieuwe Raadsels
1
X
2
X
3
X
<1
X
5
X
6
X
7
X
8
X
9
X
1. Hectogram.
2. Niet smal.
3. Hard wrijven om iets schoon te krijgen.
4. Vermaning.
5. Plaats waar geslacht wordt.
6. Droefheid aandoen.
7. Behoeftigheid.
8. Volgt op een slechte daad.
9. Jong takje op 'n andere plant beves
tigen.
Dit zo invullen, dat op de plaats der X de
naam van 'n dikhuidig dier staat, van boven
naar beneden.
n.
In welke steden komt men gewoonlijk
's avonds aan?
Haal hieruit een verborgen meisjesnaam:
Aan wie schrijf je?
door
Carly Vos.
Vader had een bertrekking
in het dorp A gekregen en zo
kwam de dag, dat wij met al
ons hebben en houen naar onze
nieuwe woonplaats trokken. Van te voren had
vader een leegstaande boerenwoning gehuurd,
die er nogal verwaarloosd uitzag, maar wij
jongens hadden tijd in overvloed om alles eens
netjes op te knappen.
Wij kwamen in het huis aan en lieten de
straatdeur open staan, omdat de verhuizers
ook reeds in aantocht waren. Nauwelijks wa
ren wij boven om eens een kijkje naar de
verschillende kamers te nemen en te zien,
waar de groote meubelen het best neergezet
konden worden, toen wij een zacht gebrom
hoorden, alsof er een hond in huis was. Wij
openden de deur en zagen juist een hond de
trap aflopen. Het dier had de kop van een
terrier. Zijn grauwe huid was zwart-wit ge
vlekt. Toen hij ons zag, bleef hij even stil
staan, bromde wat harder en liep het huis
weer uit. Buiten zag hij de verhuiswagen
staan, ging er heen, blafte en er kon geen
enkel meubelstuk neergezet worden, of hij
rook er aan, terwijl hij met zijn héle aandacht
alle bewegingen in het huis scheen gade te
slaan. Wij gaven hem op een bloemenschotel
een beetje water. Hij raakte het niet aan,
voordat wij hem onze rug hadden toegedraaid,
doch dronk het toen gulzig uit. Later gaven
wy hem wat brood en een paar velletjes van
de worst en ook dat at hij op als wij niet
keken. Of wy hem lokten of riepen, het dier
was niet te bewegen binnen te komen, of ons
enige vriendschap te bewyzen. Iedere avond
als de huisdeur werd gesloten, zagen wij de
hond achter in de tuin tussen het kreupelhout
liggen. Tenslotte namen wij geen notitie meer
van hem en lieten hem zijn gang gaan. Toen
wij binnen op orde waren, besloten mijn
broers en ik van buiten het huis een verfje
te geven, wat hard nodig was. De hond sloeg
ook nu al onze bewegingen gade, gromde als
wij te dicht bij hem kwamen, en at nog steeds
alleen dan wat wij hem gaven op, als wij ons
omgedraaid hadden. Wij woonden nu reeds
twee maanden in het huis en omdat alles er
netjes uitzag, ook de tuin had een grondige
beurt gekregen, werden de buren uitgenodigd
kennis met ons te komen maken.
Wij hadden een bank, een paar tafels en
stoelen in de tuin gezet en myn iftoeder was
druk bezig met thee inschenken en koekjes
ronddelen, toen opeens de vreemde hond zyn
kop tegen myn hand wreef. Ik was ten zeerste
verbaasd want een dergelijke toenadering wa
ren wij niet van hem gewend. Hy kreeg wat
lekkers en vroeg om meer, ja, hij liet zich
zelfs over de kop strelen. Mijn moeder ver
telde aan de buurvrouw van de vreemde hond.
Deze keek het dier zonder veel interesse aan
en zei toen: „Dat is de hond van de oude
Klaas geweest, die hier heeft gewoond. Hy is
verleden jaar gestorven. De hond verdween
en dwaalde sindsdien in de omtrek van het
huis rond, zonder baas en stal hier en daar
wat eten, als wij hem het niet gaven. Sinds de
dood van Klaas heeft het huis leeg gestaan
tot U het hebt gehuurd."
Dat was de oplossing van het raadsel, het
dier miste zijn baas en paste nog steed3 op
diens huis. Na het vertrek van de buren over
legden wij gezamenlijk of wy het trouwe dier
in huis zouden opnemen en hem een onbezorg
de oude dag zouden geven, doch toen wy hem
riepen, was hij weer naar buiten gegaan. Wtf
hebben de hond nooit meer teruggezien. Zou
hij tevreden zijn geweest met de nieuwe be
woners
I
Als 's avonds de lamp brandt
en alle leden van het gezin
gezellig om de tafel zitten, en
het is bovendien nog vacantie,
zodat er geen huiswerk ge
maakt behoeft te worden, dan
doet men dikwijls allerlei aar
dige gezelschapsspelletjes. Om
eens jets anders te spelen is
het grappig, als een van de
kinderen zich een ware kun
stenaar toont in het toveren
van schaduwbeelden op de muur. Hierbij zien
jullie een paar bepaald geslaagde voorbeelden;
een poes en een oude zeerob op z'n Zondags,
dat kun je aan het ringbaardje zien. De figu
ren kunnen natuurlijk ook bewegingen maken,
de poes bijvoorbeeld kan met zijn staart heen
en weer zwaaien, terwijl de zeerob een etende
beweging kan maken, het is grappig, want
dan gaat natuurlyk ook zyn baardje op en
neer.
De tekening laat duidelijk zien, hoe je je
handen moet houden en wat voor hulpmidde
len je te gebruiken hebt. Als deze twee
kunstjes gelukt zijn. probeer er dan zelf nog
verschillende andere bij te bedenken.
135.
EEN KRIJGSGEVANGENE.
De kardinaal had ondertusschen een bode
van den hertog van Buckingham in handen
gekregen en daardoor met zekerheid verno
men, dat tusschen Duitschland, Spanje, Enge
land en Lotharingen een bondgenootschap
tegen Frankrijk was gesloten. Papieren, welke
men in Buckingham's kwartier, dat hij hal3
over kop had moeten verlaten, had gevonden,
bevestigden deze berichten.
De kardinaal kende Buckingham's activiteit
en evenzeer zijn haat. Zou het de verbonden
staten gelukken een eenheidsfront te vormen
en Frankryk tot vrede te dwingen, dan zou
het met zijn invloed gedaan zijn. Tegelijkertijd
haatte hem de koning, die hem als een kind
gehoorzaamde, met een haat, die al evenzeer
kinderlijk was. Hij, RIcheleu, de Fransche na
tionale minister by uitnemendheid, zou voor
altyd hebben afgedaan, indien het gelukken
zou, Spaansche of Oostenrijksche invloeden op
de politiek van het Fransche hof ingang te
doen vinden.
136. HET HOOFDKWARTIER
VAN DEN KARDINAAL.
Daar Richejlieu dit groote gevaar volkomen
begreep, werkte zijn groote geest dag en
nacht. Zonder zich een oogenblik rust te
gunnen, was hij op zijn post en hield het oog
op iedere beweging, hoe gering overigens ook,
in de verschilende landen van Europa.
De kardinaal had zijn hoofdkwartier in de
duinen dicht bij de brug La Pierre in een vol
komen onbeschermd huis opgeslagen. Hier
gingen dag en nacht koeriers in en uit en in
de anti-chambre wachtten de wonderlijkste
personen voornamelijk vertegenwoordigers
van allerlei monnikenoorden, die hun pij zoo
slecht droegen, dat men gemakkelijk kon zien,
dat zij voornamelijk tot de strijdende kerk be
hoorden. Vrouwen in pagekleeren, en boereu
met zwarte handen, doch met welgevormde
beenen, «ie stellig nooit achter een ploeg had
den geloopen.
