Daladier - de komende man?
De Brabantsche Brief
van Dré
Schipbreuk in
de studio
Filmnieuws
Ulvenhout, 29 April 1937.
Amico,
Als ge den deu-
zen onder oew
oogcn krijgt, dan
zitten we in de
Meimaand.
En als ik, mee
dat gedacht zoo
'ns onwillekeurig
m'nen erf opkijk,
dan ja, dan is
er in den kruiwa-
gel nog nie veul
blorn te bespeu
ren...!
Den bloei is 'n
bietje laat van 't
jaar; 't tij nog schralckes.
Maar éénen troost: lang kan 't niemeer
duren!
Heel den buiten staat op ontluiken.
Over 't geboomt en struikgewas peerlt
den groenen daauw van Mei. En 't jonge
blad, gekreukeld nog van den pas ontspron
gen bolster, wiegt op 't nuchter veurjaars-
windcke lijk keersenvlammekes in den
blaauwen dag.
Allee! Ge ziet den zomer komen.
Ge ziet 'm woelen in blom- en bladbolster.
Ge ziet 'm spoken deur 't roestgroene hout,
dat beeft van nieuwe levenskracht. Zien?
Ge proeft 't nieuwe tij als ge diep asemt
en de straffe lentelocht koel deur oew dik
ke winterbloed krioelt.
Maar ge mot niet denken dat hier van
bloei niks te bespeuren valt?
Den pruimenboogerd van m'nen overbuur
hee geblossemd, tot schuimens toe!
In tintelwittc vlokken blonken de blossem-
trossen lijk bruidsboekee's deur den vruch
tenhof, 'nen kijk wijd! Eénen diepen kijk
van stillen, reinen bloei! Eénen zwanger van
zoeten blommengeur tusschen de lage boom-
kens onder den blossemenden sluier, die 't
intieme hoveke scheidde van den buiten.
En als den boogerd leeg ging sneeuwen in
dwerlend blommewit en ook den grijzen,
properen eerde mee blossem oversluierd lag,
dan ja, dan leek dieën pruinienboogerd
van den Kees. wel van 't kostelijkst Ja-
pansch porcelein, gemonteerd mee- blinkend
zonnegoud.
Neeë, ge mot niet denken, dat hier van
bloei nog niks te bespeuren viel.
Maar 's avonds is 't nog veul koud! Dan
trekken we de deuren achter ons, goed toe;
dan stoken we de plattebuis nog lekker
warm en ja, dan giert 'nen feilen Noord
wester jankend deur de schouw.
Er zijn nog dagen, als ik 's middags van
stad kom, dat m'n handen peers zien van
kou. De wegels leeg en grijs van Winter,
de velden verlaten van 't bonte vee, dat
hier of daar in hoeken bij malkaar verscho
len ligt, de warme lijven teugen malkaar
aangedrukt.
Neeë 't is straf weer en zoo zie ik me
mee Pinkster nog in mijnen duffel naar de
kerk gaan!
Maar wat prakizeer ik...?
In 'n uur kan 't veranderen!
Want 't is toch
Meimaand!
Maand van Onslievrotiwke!
Op den oogenblik zweeft ze, op 'nen wolk
van blommendons, overschenen mee den
tintelenden sprankel van gouwen keersen-
licht in ons kerkske.
Den bloei is al gekropen, over de trejen
van d'altaren naar -den Zoom van heuren
blaauwen mantel.
'Nen schuim van rhododendrum, 'nen
peerl van hortensia's, 'nen wolk van smel-
tenden violen kleur, hebben we gebrocht
aan Heur voetekens. En deur heel deuzen
bonten kleurenhoekee slingeren de spran
kels van wel duitzend rozenhoeikens. alles
gegroeid en gebloeid in den eerde en in de
harten van ons durpke.
Neeë, ge mot nie. peinzen, dat, hier de
Meimaand nie bloeit, al staat den Winter
nog alt ij mee een boon in 't Veurjaar.
Den erf is al „donker" van den uitgeloo-
pen notonkroon. Straf on pril staat 't sterke,
jonge loof aan de takken, die ge haast nie
meer zien kunt! Zwaar ruischt ie al. als
don avondwind deur dieën kroon woelt.
Den boschbojem bloeit in vlinderteere
kleuren.
Do klokkebei daauwt in groenen blos
som; van d'anemoon staan de kelken open
in kleuren zoo zacht lijk pastel.
Gouwen regen druipt in trossels uit do
kruinen en den vurig rooien en den suiker-
witten meidoorn beginnen al zoet te geuren
over de wegels. Nog eventjes en ze
bloeien in klonters op 't jonge, donkere loof
hangen ze in vlokkend blossemschuim van
do hegeen!
Dn kruinagel perst al melkblank en vio
let uit don groenen tros neeë, ge mot wèl
begriipon, amico, don buiten viert Mei
maand, horrc!
Even stellig als den UIvenhouter!
Van de week. als ik 's morgens vroeg op
don akker kwam, dan brak den dag open,
aliee hij brak deur, tot in m'n zielcmont.
'Nen waaier van gouwen kleurendons
wierd daar opengevouwen, of gunder den
hemel zou opengaan.
Don Oosterkim brokkelde kapot in klcu-
renbonken, die weer wegdreven in gouwen
violet, in groenen kristal, in peerlmoercn
weorglanzings.
Dreven in 'nen wemel van gloeiend zon-
nopoeior om... wel. ge ging mediteeren bij
denzon Arbeid van God.
Ilooger begost de zonneschijf te rijzen,
in 'nen verblindenden aureool, uit 'nen kelk
van louter edelsteenen-kleuren.
De madelievekes wierden wakker, bij 't
rijzen van den nieuwen dag.
De blommekes klokten beur kelkskes open
om toch maar niks te missen, van den
eersten Zonnepiek nog nie, die de blomme
kes sjuust efkens aantipte.
De weareld veranderde. Wierd wakker bij
bietjes.
Schnduwkes streepten al deur de velden,
die sjuust nog strak en graauw. ..levenloos'"
zich strekten onder 'nen egaal-crijzen hemel.
'k Had langen tijd daar stil gestaan en
kou trok lancs m'n hcenen. Ik voelde 't. als
d'eerste zonnewarmte over m'n handen
krneide.
Warm kwam de zon op. Dat beloofdo 'nen
vol zomersehe dag.
Den eersten veugel floot.
Nen leeuwerik klapte zingend naar de
zon.
'Nen tweeden veugel floot. En plotseling
„hagelde" den veugelzang uit de hoogte
over mijnen kop. Den nieuwen dag was
geboren in 'n verglejen schoonheid; blom-
kes en veugeltjes waren wakker, den daauw
glom en „leefde" als veugelenoogskes in 't
jong gewas.
De smeuïge» eerde van den vetten akker
klonterde en koekte zachtjes aan m'n
klompen. Hij rook naar 't Veurjaar: broeis,
malsch en hartig.
Veur m'n plazier klaauwde-n-ik in dieën
zwarten grond, grond van m'n eigen, grond
waar m'n vader z'n zweet en krachten al
gelaten had. Grond, dien 'k al zestig
jaren ken. ken mee al z'n hebbelijkhedens,
z'n wonders, z'n gaven, z'n... zurgen. Grond,
waarin ik zoo geren ploeter, dien 'k geren
aan m'n handen hangen voel, waarin ik
gulzig wroeten kan.
Grond, waarin, waarveur ik zoo dikwijls
m'n eersten Vaderons opzee, 's morgens, als
den dag er z'n eerste licht op strooide.
Grond, zoo dikwijls gezegend deur Onzen-
lievenheer, mee rijke vrucht, mee overria-
digen oogst, grond die 'n stuk van m'n
zielement geworden is!
Grond, waarin ook m'n geloof opgroeide,
gelijk mee de vruchten, waar wij altij, altij
om vragen
En als ik ennigt 'uren gewerkt had in den
stillen huiver van deuzen vroegen morgen,
waarin alleen 't windeke vezelde tusschen
't jonk gewas, dan schemerde daar aan den
ender 'n moiré van zonnenevel dat er
de bloeiende velden in verloren gingen!
Streelend schoof 't lage Zuidcnwindeke
over den bloeiende eerde, lekker in m'n
mouwen, over m'n klamme vel.
Dan te leven, niks anders dan zoo maar
stillekes leven, sjuust lijk 'n boterblom oew
eigen laten beschijnen deur 't pittig zonne-
ke, 'n windeke laten kruipen in oewen nek,
over oew bloote borst, langs oew voeten
te leven zóó, heelegaar gedachteloos in de
hand van den Schepper van al 't schoons,
- da's één genieting, da's één lieve lust.
Wegdrijven als 't ware op dat zachte Vcur
jaar, mee 't windgesuizel om oew slapen
da's wegdroomen naar den Hemel, waar
louter vreê en rust is veur 'nen moeigewerk-
ten mensch, veur 'nen moeigevochten
mensch, die zat is van geplaag, van konke-
larij en gespannen strikken en alwat
zoo tot de maatschappelijke samenleving
van Gods kinders schijnt te hooren.
En als ik dan, mee sluimeroogen bovén
aan den graskant van de Mark lig, zuigen
de op 'n sappig zuringsteeltje en ik kijk de
vrije schepping af, over den blekkerendcn,
ronkelenden waterspiegel, die krioelt van
petieterig leven van bekans-onzichtbare
schepseltjes ik zie dan verderop m'n
Mcidurpke rusten op den dons van 't nieu
we loover, overwerreld van zonnepoeier en
onder 'n stilte waar ik mee m' nen vinger
wel 'nen put in kan drukken, dan peins ik
weg, voel m'n gedachten dooven. Dooven
onder 'nen scharlaken tule, die 0111 me he
nen sluiert op de golfkes van 't Zuiderwin-
deke.
Amico, da's rust!
Rust, waar elk schepsel, waar vooral den
mensch altij naar verlangt!
't Ennigt verlangen eigenlijk.
Dan gaat efkens oew ziel uit oew corpus.
Dan is oewen geest ontspannen. En dan
leeft ge, voor enkele stondekes, 't leven van
den waterlelie, die niks hoeft te doen, dan
te drijven op z'nen groenen schottel, drinken
uit de eeuwig-volle Mark en uit de over
dadige zon, die de schoone, de vorstelijke
blom bedienen lijk 't aan 'n echte vorstin
van de Lente betaamt!
Zulke minuutjes zijn van louter goud. 't
Ennigste goud dat écht is! Want't hee
altij dezelfde weerde. De weerde vande
onbetaalbaarheid!
Gelukkig den mensch, die in deuze schoo
ne Meimaand zoo'n paar gouwen stonde
kes plukken mag. En die ge nie „vrijwillig"
hoeft op te geven op oew invulbiljet van de
belastingsGe hebt er oew eigen „al
leen maar" veur te verantwoorden bij On-
zenlievcnheer en Die is nie zoo streng als
'nen belastingsinspecteur.
Maar genogt. 'k Wou over zo'nen aard
van dingskes nie geschreven hebben bij den
intree van de schoonste maand van 't jaar:
de maand van Onslievrouwke.
Dus: ik schei er af.
Veul groeten van Trui en als altij geen
haarke minder van oewen t.a.v
DRé.
GESCHIEDENIS EENER CAR-
RlèRE. VOORLOOPIG GEEN
WIJZIGING IN HET FRAN-
SCHE KABINET.
De Fransche minister van oorlog, Dala
dier, die zoo juist uit Engeland, waar hij
met. veel enthousiasme ontvangen werd, is
teruggekeerd, behoort tot de meest popu
laire persoonlijkheden van zijn land. Dit is
zoowel een gevolg van persoonlijke ver
diensten alsook het resultaat van zijn poli
tiek, die tegelijkertijd ook de politiek van
het Front Populaire is, maar bovendien een
individueel karakter draagt, dat misschien
de oorzaak is van het feit, dat men hem in
Engeland zelfs als den „coming man" be
schouwt, d.w.z. als den eenigen persoon, die
na een eventueelen val van Blum een nieuw
linksch kabinet zou kunnen vormen. Hoe
wel dit alles nog toekomstmuziek is, zijn
dergelijke meeningen toch karakteristiek.
Ongetwijfeld behoort Daladier naast Blum
zelf tot een van de meest markante persoon
lijkheden van de Fransche en misschien
zelfs van de Europeesche politiek. Zijn po
gingen, van technisch-strategisch standpunt
uit, alle voorbereidingen te treffen, om
Frankrijk en daarmede geheel Europa voor
een nieuwen oorlog te bewaren en zijn bui
tengewoon handige tactiek van onderhande
len bewijzen, dat deze man, die men reeds
dikwijls als politiek dood beschouwde, nog
lang niet aan het eind, misschien zelfs eerst
aan het begin van een ontwikkeling staat.
De zoon van een bakker.
Edouard Daladier werd 52 jaren geleden
in een klein dorp van de zonnige Provence
geboren. Zijn vader was dorpsbakker en hoe
wel bet hem niet bepaald slecht ging. wil
de hij toch, dat zijn eenige zoon „iets beters'
zou worden. Hij stuurde hem derhalve naar
het lyceum te Avignon en reeds hier kwam
Daladier, hoewel het 'nog vele jaren zou du
ren, alvorens hij zich met de politiek ging
bezig houden, in kennis met een man, die
later voor hem van de grootste beteekenis
zou worden en dit, ook op het oogenblik
nog is, een van de jongste leeraren van het
lyceum te Avignon, nauwelijks eenige jaren
ouder dan de leerling Daladier, was inder
tijd een zekere Herriot.
Voorloopig scheidden zich hun wegen, hoe
wel zij steeds met elkaar in contact bleven
Daladier werd lecraar in de geschieden/s.
Misschien zou hij dat zijn gehecle leven ge
bleven zijn, maar toen kwam de oorlog.
Daladier trok onmiddellijk naar het front en
bleef daar tot het einde van den oorlog;
hij begon als recruut, werd verschillende
malen gewond en kwam als kapitein terug.
Het brandend verlangen naar een
eeuwigen vrede.
Maar afgezien van dezen rang en ver
schillende onderscheidingen bracht hij nog
iets anders uit de granaattrechters mee: n.1.
den vrees voor den oorlog en het brandend
verlangen naar een eeuwigen vrede. Als mi
litant pacifist kwam hij terug en wierp zich
met open armen in de politiek.
Hij sluit zich bij de radicaal-socialistische
partij aan. Reeds na de verkiezingen van
November komt hij als gedeputeerde van
Orange in de kamer. Hier valt hij reeds
spoedig op: Daladier wordt een van de
scherpste tegenstanders van den nationa
list Poincaré en als Poincaré in 1924 valt
en Herriot het eerste linksche kabinet
vormt, wordt de 39-jarige Daladier minis
ter van koloniën en later onder Briaml
minister van onderwijs. In 1927. Poincaré is
dan weer aan de macht gekomen, wordt
Daladier tot voorzitter van de radicaal-so
cialistische partii gekozen.
Daladier's pogingen.
Het geluk schijnt met hem te zijn: Poin
caré heeft snel afgedaan en het is Daladier,
die opdracht krijgt, een nieuw kabinet te
vormen. Reeds toen, dus vele jaren voor de
stichting van het Volksfront, wilde Daladier
een linksche regeering op breede basis vor
men. Briand, Herriot, Paul Boncour, Blum
dat is zijn programma en op het gebied
der buitenlandsche politiek een volledige
overeenstemming met het Duitschland van
Stresemann en Müllèr. Maar de socialisten
weigeren en Daladier kan zijn regeering niet
tot stand brengen. Hoe anders zou Europa
er hebben uitgezien, indien Daladier inder
tijd niet gestrand was. In plaats daarvan
kwam het tijdperk TardieuLaval, kwam
de afkoeling tusschen Duitschland en
Frankrijk, begonnen de groote mogendheden
zich weer te wapenen.
Eerst ip 1932 gelukt het links' weer aan
de macht te komen en Daladier wordt mi-
nistér van oorlog. Indertijd reeds begon
Daladier in te zien, dat de vrede in Europa
slechts een gewapende vrede zou kunnen
zijn en derhalve wijdde hij zich geheel aan
de reorganisatie van het leger.
Hathaway neemt scènes voor
„Souls at Seaop.
Een storm in eentank!
„Een storm in een glas water" is mis
schien niet de juiste omschrijving van het
tooneel, dat men dezer dagen in een van de
Paramount-studio's, waar aan de nieuwe
film van Henry Hathaway „Souls at Sea"
gewerkt werd, kon zienzoo schrijft
onze Hollywoodsche correspondent, maar
de vergelijking met de bekende uitdrukking
moesten we onbewust maken!
Er werd een zee-scène opgenomen en hoe
wel er we wijzen er de sceptici, die alle
films als „toch niet echtqualificeeren,
nadrukkelijk op verscheidene opnamen,
in volle zee gemaakt, zijn, was het voor de
spelers en de technici in vele gevallen ge
makkelijker, de Oceaan naar een tank in
de studio te verplaatsen.
De zee in de studio.
Bij de scènes, die op de „echte" zee op
genomen zijn, heeft een prachtige oude
driemaster, de „Star of Finland" goede
diensten bewezen Het moet een wondermooi
gezicht geweest zijn, het schip op de schui
mende golven van den Grooten Oceaan te
zien, de vierkante zeilen scherp afgetee-
kend tegen jagende, donkere wolken. De ca
mera-men en de spelers schijnen het bij die
gelegenheid niet zoo érg prettig gehad te
hebben
Het is echter niet minder interessant, eens
bij de studio-opnamen te kijken. Men heeft
verschillende deelen van het schip gerecon
strueerd en een der scheepsdeelen drijft met
een scherpen hoek overhellend, in het don
kere water van een enorme tank. Het beeld
is van een sombere troosteloosheid, die den
ZONDAG 2 MEI 1937.
Hilversum I.
8.30 NCRV. 9.30 KRO. 5.05 NCRV. 7.45—
11.30 KRO.
8 50 Morgenwijding.
1 30 Gramofoonplaten.
r0.30 Hoogmis.
11.45 Gramofoonplaten.
12.15 De KRO-Melodisten en solist.
1.00 Boekbespreking.
I.20 R.K. Mannenzangvereenlging „Streker
Mannenkoor" en Gramofoonmuziek.
2.00 Vragenhalfuur.
2.30 KRO-Orkest (Van 3.15—3.30 Gramofoon
muziek.)
4.00 Ziekenlof.
4.55 Sportnieuws.
5.05 Gewijde muziek (Gr.pl.).
5.30 Orgelspel.
6.00 Ned. Herv. Kerkdienst. Hierna orgelspel.
7.45 Voetbalnieuws.
7.50 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.00 Mariahulde.
9.15 Gramofoonplaten.
9.30 KRO-Kamerorkest en solist.
10.10 Causerie „Het Huwelijk" (4).
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.0011.30 Esperantolezing.
Hilversum n.
8.55 VARA. 12.00 AVRO. 5.00 VARA. 6.30
VPRO. 8.00 AVRO.
8.55 Gramofoonplaten.
9.00 Postduivenberichten.
9.05 Tuinbouwpraatje.
9.30 Orgelspel.
10.15 Natuur-historische lezing.
10.30 Residentie-orkest en solist.
11.15 „Van staat en maatschappij", lezing.
11.30 Vervolg concert.
12.00 Orgelconcert.
12.10 Kovecs Lajos' orkest en orgelspel.
1.30 Causerie „De opleving in Indié".
I.50 Boekenhalfuui
2.15 Verslag voetbalwedstrijd.
4.15 Gramofoonplaten.
4.30 AVRO-Dansorkest.
5.00 Gramofoonplaten.
5.30 Kinderuurtje.
6.00 Sportuitzending.
6.15 Sportnieuws ANP.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.30 Gesprekken met luisteraars.
7.00 Ned. Herv. Kerkdienst.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Omroeporkest en solist.
9.00 Radiojournaal.
9.15 Gramofoonmuziek.
9.25 Radiotooneel.
10.00 Omroeporkest en solist.
II.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 AVRO-
Dansorkest.
MAANDAG 3 MEI 1987.
Hilversum I.
NCRV-Uitxendlng.
8.00 Schriftlezing, meditatie, gewijde muziek
(gr.pl.).
8.30 Gramofoonmuziek.
9.30 Gelukwenschen.
9.45 Gramofoonmuziek.
De gewichtige
dier's leven.
dag in Dala.
Dan komen er ups en downs in zijn car-
rière. Op 30 Januari 1933, dus op den dag,
dat Hitier aan het bewind komt, wordt hij
minister-president. Negen maanden later
wordt hij ten val gebracht, maar na veel
moeilijkheden vormt hij een nieuw kabinet.
Het wordt roerig in Frankrijk, men spreekt
over niets anders dan het Stavisky-schan-
daal en de algcmecnc anarchie en dan
komt de Gde Februari 1933. Terwijl de
schoten op de Place de la Concorde knal
len, spreekt de kamer in Daladier, die de
geheelê verantwoordelijkheid voor den af
weer van den fascistischcn aanslag op zich
neemt, met groote meerderheid haar ver
trouwen uit. Maar 24 uur later deanissio-
neert hij: de bloedige gebeurtenissen heb
ben hem kapot gemaakt. Op dat oogenblik
dachten velen, dat er voor altijd aan Dala-
dier's politieken loopbaan een einde geko-
men was.
Dit was echter geenszins het geval en
anderhalf jaar later, in Juli 1935, sticht hij
met Blum en Thorez het Fransche Volks
front. In Mei 1936. na de verkiezingen,
wordt hij dan in het kabinet-Blum minister
v;an oorlog.
De komende man?
Zijn invloed óp het kabinet is groot, niet
in de laatste plaats, wijl hij een grooten in
vloed op zijn partij uitoefent. Hij behoort
tot den rechtervleugel der radicaal-socialis
ten en is dus alles andere dan een commu
nist. Evenmin is echter waar, dat hij da
man is, die het Volksfront tracht te onder
mijnen en zich liever met, eenige midden
groepen zou verbinden. Intrigeeren ligt niet
in Daladier's karakter. Wel zou hij de
aangewezen leider zijn, indien er in het
Volksfront een verschuiving naar burger
lijke zijde plaatsvond. Maar tot op dat
oogenblik zal hij minister van oorlog blijven
en doen, wat ter verdediging van het land
en ter beveiliging van den vrede noodza
kelijk is.
toeschouwer doet vergeten, dat hij hier tus
schen de vier muren van een film-studid
staat. Een reddingboot hangt aan de stuur
boorddavitsze is door de beukende gol
ven ernstig beschadigd en zal den schip
breukeling niet veel diensten meer kunnen
bewijzen. Flarden zeil hangen van de mast
stompen naar beneden, verweerde trossen
slingeren over het dek en een schamel-ge-
klced, miserabel troepje schepelingen hokt
bijeen in de beschutting van een kapot ge
slagen luik
Aan den kant, waar het dek in het watert
verdwijnt, staan regisseur Hathaway en zijn
camera-men met hun toestellen op een in
het water staande stellage. De microfoon
hangt aan een lange „galg" boven de chaos,
die eens het dek van een statige driemaster;
was
De opname gaat beginnen. In deze scènei
zinkt het schip en er breekt een paniek on
der de mannen uit, die ontaardt in een
hevige vechtpartij tusschen Gary Cooper
en Henry Wilcoxon.
Ze zinken
„Tedereen klaar?" vraagt Hathaway, „Alï
right, laat haar zinkenDraaien!"
In een beklemmende stilte, die telkens
onderbroken wordt door het bruisen van
de golven en een onheilspellend suizen van
den wind (de geluiden worden kunstmatig
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. Lectuur.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 De Gooilanders.
2.00 Voor de cholen.
2.35 Gramofoonmuziek.
3.00 Wenken voor de keuken.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Viool, cello en piano.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.30 Vragenuur.
7.00 Berichten.
7.15 Vragenuur.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP. Herh. SOS-Berichten.
8.15 Moody en Sankey-Herdenking.
9.15 Causerie over de Oxford-groep.
9.30 Amsterdamsch Salonorkest. (Eventueel
schaak-uitslagen). (Om 10.00 Berichten
ANP).
11.0012.00 Gramofoonmuziek.
Hierna: Schriftlezing.
Hilversum II.
Algemeen Programma, verzorgd door de
AVRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwyding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Ensemble J. Cantor en Gramofoonmuz.
12.00 Kovacs Lajos' orkest.
12.45 Gramofoonmuziek.
I.45 Cantabile-orkest. In de pauze: Declamatie
3.30 Het Omroeporkest en soliste.
4.30 Muzikale causerie (met illustraties a.d.
vleugel).
5.30 Kovacs Lajos' orkest.
6.20 AVRO-Dansorkest en soliste.
7.00 Causerie „50 jaren Leger des Heils in
Nederland".
7.20 Gramofoonmuziek.
7.40 Causerie over Comenius.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.10 De Twilight Serenaders.
9.00 Reportage.
9.20 Het Omroeporkest en soliste.
10.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 Majo
Marco's Dansorkest.
GARY COOPER, FRANCES DEE EN
GEORGE RAFT, DE HOOFDFIGUREN
UIT „SOULS AT SE Ar
voortgebrachtmaar wacht, totdat U de
film ziet en zeg dan nog, dat ze niet „echt"
zijn!) zakt het groote schip weg in het
klotsende waterhet is een schouwspel
dat den toeschouwer koud maakt zóó na
tuurlijk en angstwekkend is het.
„Actie!" roept de regisseur en dan Is en
actie!
Vlak bij de camera staan Henry Wilco
xon en Gary Cooper. Wilcoxon schijnt het
niet met z'n maat eens te zijn en plaatst
een formidabele linksche op diens kaak. De
beide zeelui zijn wat men noemt aan 't bak
keleien en niet zachthandig! Maar terwijl
zij vechten, zinkt het dek dieper en dieper...
het water gutst over de gebroken verschan
sing, stroomt over de voeten van de man
nenzij vallende zee is meedoogen-
loos en sleurt eindelijk de beide vechtenden
in de diepte
En ze komen weer boven water2
Dan roept Hathaway „Cut!".
Het schip wordt opgeheschen en Cooper
en Wilcoxon komen in letterlijken zin weer
boven water. Ze helpen elkaar op de been
en anderen komen aanloopen met groote
dekens om de heide acteurs in te pakken!
„Dat was goed, jongens", roept Hatha
way.
„Een reuze pretjegrijnst Cooper,
en dan tegen den regisseur. „Je zult moeten,
wachten totdat we droge kleeren aange
trokken hebben."
„En dóe het maar heel gauw", antwoordt
Hathaway, „We gaan de heele scène nog
eens overdoen. Het geval moet nog overtui
gender zijn".
„Hoor eens, als dat niet overtuigend was"
zegt Cooper, „ben ik een eend. Wat wil jq
ons eigenlijk laten doenverdrinken?"
