Raad Nieuwe Niedorp.
DEir
akker.cachets
J Ileimelijke
De Langendijker
Groentenveilingen
STRIJD
Dinsdag 11 Mei 1937
Tweede blad
De hooge belasting op de paar
den onder de loupe. Wat is
de bedoeling? Moeten de paar
den van den weg? Het ge
vaar voor kruisbestuiving bij t
telen van koolzaad. De veror
dening is er voor de kwaadwilli
gen. De jaarwedden van de
wethouders in het gedrang.
Voor het behoud van de naai
school. De heer Olie zal zwij
gen als een graf. Water voor
den Commissaris. - De bus rijdt
weer!
Vergadering van den Raad op Maandag
10 Mei 1937, 's morgens om half tien.
Voorzitter de heer F. Fluister, burgemees
ter; secretaris de heer P. Haringhuizen.
De Raad is voltallig.
Na opening volgt lezing en goedkeuring
,van de notulen.
N.a.v. de notulen wordt medegedeeld dat
.van de aanplakborden niets is gekomen,
met het oog op de hooge kosten.
Mededeelingen. Ingekomen
stukken.
Mededeeling wordt gedaan, dat is goedge
keurd het raadsbesluit tot het aangaan van
een geld leening, groot f 2890.
Proces-verbaal van kasverificatie.
Van den heer J. A. Rohde, die de gemeen
te metterwoon gaat verlaten, is het verzoek
binnengekomen om ontslag als lid der Com
missie tot wering van schoolverzuim en van
de Commissie van toezicht op het lager on
derwijs.
B. en W. stellen voor het ontslag op de
meest eervolle wijze te verleenen, met dank
betuiging voor de in genoemde functies be
wezen diensten.
De heer Rohde heeft altijd met veel be-*
langstelling deze functies behartigd, aldus
de Voorzitter, die hem tevens een onbezorg-
den ouden dag tocwenschti
Conform het voorstel wordt dan besloten.
Belasting op paarden.
De Boeren vakbond van den R.K. L.T.B.,
afd. 't Veld verzoekt over te gaan tot ver
laging der personeele belasting voor den
grondslag paarden. Aanleiding hiertoe was
het feit, dat vele van de leden, die .er een
paard beschikken, dat door de hooge belas
ting niet kunnen gebruiken, b.v. om naai
de kerk te rijden enz.
B. en W. stellen voor afwijzend op het
.verzoek te beschikken, omdat de gemeente
reeds 200 opcenten heft op de personeele be
lastingaanslagen ingevolge het wettelijk la-
rief.
De heer Olie meent toch, dat het goed is
Via de gemeente een zekeren drang uit te
oefenen.
De li>ger De Boer zegt, dat de paarden nu
niet worden aangegeven.
De Voorzitter constateert, dat het een
vastgestelde Rijksbelasting is, waarover wij
niet kunnen beslissen.
De heer Gayaard wil er bet Rijk toch op
merkzaam op maken, dat de belasting veel
te hoog is. Spr. weet niet of de bedoeling
van de regcoring is de paarden van den
weg te houden, om er auto's voor in de
plaats te stellen, maar wanneer dat wel de
bedoeling is, dan is het doel bereikt. Ten
slotte kunnen we alles wel accepteeren, al
dus spr. en het zijn er'niet veel meer, die
gebruik kunnen maken van paard en wa
gen.
De Voorzitter vindt het gcwenscht, de be
trokken instantie over deze kwestie te pol
sen.
De heer Kooij wil er dan niet alleen den
grondslag paarden bij betrekken, maar alle
grondslagen.
De Voorzitter oordeelt dit te ver gaan.
De heer Wit spreekt als zijn meening uit,
dat bij een vermindering dor belasting, het
totaal bedrag evengoed bereikt zal worden.
Is het echter zoo, als de heer Gayaard zegt,
dan hebben we niet veel kans op verbete
ring.
In den zin van de woorden van den Voor
zitter wordt tenslotte besloten.
Tegen kruisbestuiving.
B. en W. stellen voor vast te stellen een
Verordening tot afwending van het gevaar
van kruisbestuiving bij het telen van kool
zaad.
De heer De Boer zegt, dat de menschen
onderling deze zaak meestal regelen. Maar
voor het geval er enkelen zijn, die de boel
dwarszitten, dan vindt spr. de verordening
zeer op zijn plaats.
De heer Gayaard merkt op, dat er in de
Langereis een verecniging is opgericht om
gezamenlijk koolzaad te telen.
De heer Olie is voor de regeling, maar
zou die niet overhaast willen vaststellen.
Spr. wil het voorstel aanhouden tot de vol
gende raadsvergadering en eerst in overleg
treden met de omliggende gemeenten.
De Voorzitter acht dit niet. noodig, wel
verdient het aanbeveling, dat de tuinbouw
vereenigingen zich tot de gemeentebesturen
wenden, met het verzoek om een dergelijke
verordening.
De lieer Leegwater was van meening, dat
de tuinbouwveree.nigingen onderling deze
zaak regelden.
De Voorzitter legt er den nadruk op, dat
de verordening erom gaat tegen kwaadwil
ligen op te kunnen treden; de tuinbouwver-
ecnigingen moeten inderdaad ingeschakeld
worden. We kunnen de verordening vast
stellen, met de tuinbonwvereenigingen in
overleg treden en afspreken, wie zitting zal
nemen in een commissie van advies. Het is
te hopen, zoo zegt spr., dat omliggende ge
meenten ook zoo'n verordening vaststellen.
Het voorstel van B. en W. wordt hierna
z.h.s. aangenomen.
Van en naar de bijzondere school
Vergoeding van reiskosten.
H. Poland en A. Groot zonden een verzoek
om vergoeding voor het vervoer van hun
resp. vier en twee kinderen naar en van
de bijzondere scholen in 't Veld.
B. en W. stellen voor deze vergoeding te
bepalen op f 50 per kind en per jaar over
eenkomstig de aanvrage.
Goedgevonden.
Vaslgesleld wordt het voorschot aan de
bijzondere school op de vergoeding krach
tens art. 101 der L. O.-wet 1920 (kosten van.
instandhouding, leermiddelen enz.) en wel'
op f 900.
Steunverleening B.
B. en W. stellen voor uit de gemeente
kas een bijdrage in de kosten van extra
hulp aan werkloozen beschikbaar te stel
len (steunverleening B over het jaar 1937)
tot een bedrag van f 2 per werklooze voor
ten hoogste 47 werklpozen. Het Rijk steil
dan f 3.30 per werklooze beschikbaar; de
verstrekking geschiedt in natura.
Allen voor.
Gewijzigd wordt de rekening over 1935.
Aan de orde komen de wijzigingen van
dc begroot ingen 1936 en 1937.
Vastgesteld wordt een suppletoire begroo
ting 1936 tot een bedrag van f 1551.90. Te
rug ontvangen voor de loonbijslagregeling
is een bedrag van f 755, door particulieren
is dus ook f 755 verloond (voor een extra
man, werklooze)
De begrooting 1937 terug. Ver
schillende kleinzielige opmer
kingen.
Van hoogerhand heeft men op de begroo
ting 1937 allerlei opmerkingen, sommigen
daarvan zijn wel van zeer pietluttigen aard.
Dc voornaamste opmerkingen zullen we
vermelden. Het ware dan te overwegen,
de subsidie voor het Algemeen Armbestuur
met f 500.— te verlagen.
Goedgevonden wordt deze post. aan het
eind van de besprekingen onder het oog
te zien.
Wat de wijkverpleegster betreft, die nog
in dienst is en recht op pensioen heeft, wordt
opgemerkt, dat voordat een nieuwe ver
pleegster wordt benoemd, overleg gepleegd
moet worden met de gemeente Winkel om
tot een goedkoopere regeling, te komen.
De Voorzitter zegt, dat ze ons zouden
kunnen dwarszitten door de subsidie aan
het Witte Kruis in te houden; voor 1937 is
dit echter van de liaan, aangezien de sub
sidie is goedgekeurd. Bovendien zal de zus
ter tot haar 60e jaar in dienst blijven als
t.b.c.-bestrijdster.
Aangedrongen op verlaging der
jaarwedden van de wethouders.
Verder wordt er op aangedrongen de
jaarwedden van de wethouders te verla
gen van f 150.op f 100.—: de kwestie
van de naaischool wil men onder de oogen
zien.
De naaischool.
Het beste Is, zoo zegt de Voorzitter, dat
de ouders hun kinderen naar de naaischool
sturen. Het gaat toch om het behoud van
deze nuttige instelling. En wanneer men
zijn kinderen er heen stuurt, laten ze de
school dan ook werkelijk bezoek-en. Anders
geeft dat een slordigen indruk.
Dc wethouders-jaarwedden in
bespreking.
De Voorzitter zegt de wedden niet aan
den hoogen kant te vinden. De werkzaam
heden aan het ambt verbonden zijn om
vangrijk, men heeft een zekere verantwoor
delijkheid en daarom is het volgens spr. ver
keerd de wedden te verlagen.-
De heer Wit zegt reeds eerder het ver
moeden te hebben uitgesproken, dat hooger
hand zou verplichten het salaris te verlagen
In andere gemeenten Was dat reeds het ge
val en nu men hier voor éénzelfde feit komt
te staan, kan hij zeggen niet bedrogen te
zijn in zijn veronderstelling. Een verla
ging van f 150 op f 100 (daarbij komt nog
de devaluatie) gaat spr. te ver. Wel wil
hij voorstellen er f 25 af te doen. Voor
sommige wethouders zit er nog een delging
aan. Aan baggerwerk heeft spr. uitgege
ven f 192, hij krijgt daarvan niets terug,
een ander daarentegen 62 pet. Bij een voor
stel van een verlaging met f 50 zal spr.
blanco stemmen.
Allen moeten een offer brengen.
De heer Olie merkt op. dat allen een of
fer moeten brengen. Het presentiegeld van
de raadsleden is teruggebracht van f 4 op
f 2,*. spr. vindt het billijk dat de wedden
van de wethouders worden terug gebracht
op f 100.Dat is hen indertijd onder het
oog gebracht, en spr. begrijpt niet, dat ze
nu tegen zijn. Spr. stelt voor er f 100 van'
te maken en het komt hem voor, dat daar
voor een meerderheid is te vinden. Anders
is spr. tenminste teleurgesteld, alhoewel hij
zal zwijgen als een graf.
De heer Kooij vraagt of de werkzaamheden
minder zijn geworden, of er minder wordt
vergaderd?
Dc Voorzitter antwoordt dat er ongeveer
40 vergaderingen per jaar zijn, buiten alle
andere bijeenkomsten.
Spr. raadt den heer Wit aan. niet te veel
te laten baggeren. (Hilariteit).
De heer Borst wijst erop, dat straks ook
andere wethouders het met minder zou
den moeten doen en is van oordeel, dat de
werkzaamheden eerder meer dan minder
zijn.
De heer Leegwater zegt blanco te zullen
stemmen, ging het om een anderen wethou
der. dan zou spr. er voor zijn de wedde te
handhaven.
De heer Gaijaard weet uit ervaring, wat
er aan de wethoudersbetrekking vast zit.
Wat de verlaging van de presentiegelden
voor dc raadsleden betreft, spr. wijst er op,
dat die werd opgelegd en men zich er
steeds tegen heeft verzet.
De Voorzitter stelt ten slotte voor, Ged.
Staten te berichten, dat het niet gewonscht
is salarisverlaging toe te passen.. Dit voor
stel wordt aangenomen, tegen is de heer
Olie; de heeren Borst en Wit zijn voor
f 125.—.
Van verschillende andere posten willen
we nog noemen de post voor kosten van
officieele ontvangst,
welke men pro memorie wil ramen.
De heer Gaijaard: Komt de Commissaris
soms niet van het jaar?
De heer Wit: Dan moeten ze maar water
drinken!
De heer Borst: Uit eigen zak verteren!
De heer Gaijaard vindt het het beste,
dat, wanneer de Commissaris komt, men
hem een glas water offreert; het wordt
opgelegd kan men dan zeggen. En: wilt U
een sigaar, dan moet U er maar één van
Uzelf opsteken!
Spr. is er voor weer f 25.uit te trek
ken. anders is spr. bang, dat de Voorzitter
zelf straks een en ander betalen moet.
De heer Wit wil f 20 uittrekken, wat met
52 stemmen wordt aangenomen, tegen de
heeren Borst en Olie.
Tenslotte kan de begrooting sluitend wor
den gemaakt met een subsidie aan het Arm
bestuur van f 200.— minder en een post
onvoorzien van f 344.75.
De rondvraag.
De heer Olie wil als Voorzitter van Volks
onderwijs een medeeeling doen. inzake het
bussen-vervoer. De bus rijdt weer, dank zij
de Weezen-administratie, het Fonds voor
Steun en de burgers, vooral van het dorp.
Spr. noemt het een mooie prestatie dat de
bus weer kan rijden.
De Voorzitter deelt nog mede, dat niet
eerder een vierde leerkracht benoemd kan
worden, voor men daar recht op heeft, ter
wijl ook geen kweekeling met acte voor re
kening van de gemeente kan worden ge
nomen. Het is evenwel gelukkig, dat de
kweekeling gehandhaafd kan blijven zon
der bezwaar van de gemeentekas.
De heer Kooij wil in comité wat zeggen
over het ophalen voor de verwerkingsin
richting. Hierna sluiting.
Het winterseizoen weldra afge-
loopen de resultaten zijn
weer buitengewoon slecht
steun is veel te gering po
gingen om daarin verbetering
te brengen zal er nog meer
steun komen? hoog noodig
aardappels lage prijzen roode
koolgeringe aanvoer, station-
naire prijzen idem gele kool
grootste aanvoer van Deen-
sche witte kool lagere prijzen
uien weer zeer slecht ovcr-
houders hebben nog een strop
lage prijzen voor peen wei
nig aanvoer bieten zeer slech
te prijzen rabarber, aanvan
kelijk bevredigend, later lager
witlof te lage prijs eerste
aanvoer van Bloemkool lage
prijs voor sla.
Het winterseizoen 1936—37 zal weldra
voor de Langendijker tuinders tot het ver
leden behooren en de balans, of liever de
verlies- en winstrekening zal dan weer wor
den opgemaakt. Dc resultaten zullen bij
bijna allen weer uiterst bedroevend zijn en
het moot nog verwondering wekken, dat
nog niet meer tuinders hun bedrijf hebben
moeten opheffen. De toestand van velen is
intusschcn al nijpender geworden en de
middelen, die liet Landbouwcrisisfonds voor
den Langendijker tuinbouw beschikbaar
stelt zijn niet toereikend gebleken, om dc
tuinders staande te houden. Daarover is
men het hier in de koolstreek algemeen
eens en al luider klinken de stemmen, die
daarover bun beklag laten hooren. Zou het
niet gcwenscht zijn. dat ze nog wat luider
klonken? Is de actie inderdaad van vol
doende kracht en intensiviteit, om de re
geerders te overtuigen van de noodzakelijk
heid, om meer voor den tuinbouw uit te
trekken? Men zou er soms aan twijfelen.
In de vergadering van de Kamer van Koop
handel is ook al op den onhoudbaren toe
stand in dit tuinbouwdistricf gewezen. En
op de a.s. vergadering van den Ring van
Roerenleenbanken uit dit gebied zal ge
noemd onderwerp ook aan de orde worden
gestold. In alle kringen is men er van over
tuigd. dat het zoo niet langer kan blijven
en de laatste publicatie over den te ver
leenen steun op roode, gele en Deensche
witte kool heeft iedereen in de overtui
ging gesterkt, dal de uit keering. zooals die
weldra zal geschieden een bespotting is van
wat steun in werkelijkheid zou moeten zijn.
Misschien komt er nog wel wat meer, wordt
er getroost, doch men moet daarop maar
niet te vast rekenen, want als de beschik
baar gestelde 12 millioen op is, dan is bet
ook met verdere „hulp" aan Langendijk
afgoloopen. Het land verarmt, de tuinder
bezwijkt en dc tuinbouw verkwijnt.
In de afgeloopen week waren de aanvoe
ren gering. Aardappels kwamen er aan bei
de veilingen, doch de prijzen waren slecht.
Voor blauwe aardappels werd 1.20—1.40
beta_ald, blauwe Eigenheimers brachten
1.70—2.40 op, naar gelang van kwaliteit
Een belangrijk kwantum werd uit de hand
verkocht, tegen ongeveer dezelfde prijzen.
De aanvoer van roode kool was het be
langrijkst aan de veiling te Noordscharwou-
HONIG'S BOUILLONBLOKJES (hans 6 voor 8 ct. en 25% zwaarder dan de meeste andere.
en niet in de gelegenheid
naar den landarts te gaan,
dan zullen één of twee
"AKKERTJES" U den wel-
doenden rust geven, waar-
Nederlandtch naar y zoozeer verlangt.
Product z y er dus voor steeds
"AKKERTJES" in huis te
hebben. Ze komen altijd van
pas bij Hoofdpijn, Migraine,
Zenuwpijnen, 'n Kou, enz.
Per 12 stuks slechts 52 cent.
Gobrvikt dus voortaan uitsluitend:
Volgens recept van Apotheker Dumont
"AKKERTJES"
de. In het zuidelijk deel van de koolstreck
zit maar weinig van deze kool meer, zoodat
de aanvoer aan de Broeker veiling van
weinig beteekenis meer was. Wat verhan
deld werd was deels voor het binnenland,
deels voor het buitenland bestemd. Het weer
was deze week weer uitgezocht voor den
koolhandel. Niettemin was er maar weinig
prijsverschil met de vorige week. Men
wacht aan de veilingen nog altijd op kool
van 1000 per spoorwagon. De hoogste prijs
welke deze week voor roode kool werd be
steed, was 7.50. Dit gold het mooiste goed,
eerste kwaliteit van de sjprteering van on
geveer 3 pond. Dc laagste prijs was f 5.50.
Deze werd besteed voor de zwaardere kool.
De aanvoer beliep rond 12 spoorwagons.
Ook was de aanvoer van gele kool sterk
achteruitgeloopcn en het ziet er naar uit,
dat de volgende week nog een vermindering
zal te constatceren zijn. Er zijn maar ge
ringe voorraden meer aanwezig; de moeste
tuinbouwers hebben reeds alles geruimd. Zij
die het gewaagd hebben, ze wat langer te
bewaren zullen daarmee gebaat zijn, of
schoon de prijzen van deze week niet hoo-
ger waren dan die van de vorige. De hoogst
bestede prijs was 6.70; dc vorige week
werd nog 7 betaald. Deze prijs betrof weer
het uitgezochte goed van ongeveer 3 pond.
Groote kool bracht 5.30—5.70 op, terwijl
voor afwijkend goed 3.704.30 werd
betaald.
De aanvoer van Deensche witte kool was
nog het grootst. Deze koolsoort leent, er
zich het best toe, lang te worden bewaard.
De vraag was echter niet bijzonder groot,
zoodat de prijzen vrij belangrijk achteruit
liepen. Werd de vorige week nog tot 4.40
besteed, deze week was de hoogste prijs
3.60, welke slechts bij hooge uitzondering
werd betaald. De meeste van de beste kwa-
liteit en van de meest gcwenschte sortee
ring, bracht slechts 2.80ƒ.3 op. De an
dere. de grootste soort werd voor 2.20
2.60 verkocht. Afwijkend goed bracht het
tot 2.- of minder.
Met de uien liep het weer bijzonder slecht
Zij, die 't hebben geriskeerd, ze wat lang
te houden, halen nog een strop, doordien er
al veel uitvalt. De hoogste prijs, welke deze
week voor gewone gele uien is besteed, was
1.30. Verreweg het meeste is echter voor
GO90 cent verkocht, een prijs, waarvoor
arbeidsloon nauwelijks vergoed wordt. Drie
lingen, waarvan de aanvoer zeer gering was
brachten 60 cent op. Voor grove uien werd
als hoogste prijs 1.50 besteed. Een deel
bracht echter niet meer dan 0.80f 1.20
op, terwijl er nog voor 60 cent is verkocht.
Peen werd nog heel wat aangevoerd. De
prijzen waren slecht. Grove hracht 80 cent
tot ƒ1 op, afwijkende kwaliteit 60 cent, vooi:
kleine werd 5060 cent betaald.
Bieten kwamen er maar weinig. Ook hier
van waren de prijzen slecht, n.1. 6090 cent.
Witlof, in geringe kwaliteit aangevoerd,
werd verkocht voor prijzen van f 5.40—7
Voor het eerst werd bloemkool aangevoerd
Ze werd voor 14 verkocht. Rabarher,
aan de Broeker veiling verhandeld, bracht
aanvankelijk 5.10—ƒ5.60 op, doch later zak
ten de prijzen in en werd slechts f 2.86—
3.90 betaald.
Sla bracht 2.60 per 100 krop op.
door Michael Corvin
.(4)
Toen kwam haar eerste succes en moeder
en broer draaiden kleintjes bij. Zij wist zeker,
dat Hans jaloersch was. Zijn zuster was en
bleef voor hem het kleine meisje, dat vergeefs
probeerde den jongen te evenaren. Hij wilde
jurist worden en hem had de moeder een vol
tooiing van zgn studie toegestaan, maar nu
kwam hij zichzelf als onttroond voor, nu zijn
zrster plotseling thuis was geraakt oj een
gebied, dat voigen3 zijn opvatting alleen voor
de mannen gereserveerd had moeten blijven.
Zoodra Esther deze stille vijandschap duidelijk
geconstateerd had, werd zij in al haar mede
deelingen terughoudender. Zij sprak niet meer
van haar plannen en verwachtingen. Zij zou
dan ook van haar aanstaande reis thuis maar
zoo weinig mogelijk zeggen en niets anders
dan het bloote feit vermelden. Daarbij schoot
het haar ook te binnen, dat Mersheim er den
nadruk op gelegd had. dat zij officieel niet
als politiek verslaggeefster ging. Dat zou zjj
thuis wel vertellen.
Nu stond zij voor de deur, die toegang gaf
tot het voorvertrek van Burg en zij trad bin
nen. De secretarsse van den ouden man, een
klein, schuw, maar onuitsprekelijk plichtsge
trouw schepseltje, was het eenige wezen in
het huis, dat Esther, zonder dat zij het echter
hog wist, een oprechte vriendschap toedroeg.
Juffrouw Cohen, de arme. kleine Jodin, wier
leelijkheid alle goedbedoelde trouwplannen der
door de familie in den arm genomen huwelijks
bemiddelaars te schande deed worden, hield
met een stille, onopgemerkte, warmte van de
groote, slanke Esther. Zij zag in haar een
ideaal en aan den anderen kant was Esther
de eenzaamheid van het secretaresje niet ont
gaan. Zeer spoedig reeds had zij ontdekt, dat
dit kleine, eenigszins gebochelde meisje veel
verstandiger was dan de meesten van haar zoo
zelfbewuste collega's en zij had er een ge
woonte van gemaakt om met haar samen in
het Casino te gaan eten en met haar over
alle belangrijke en onbeduidende onderwerpen
te gaan praten. Nu begroette zij juffrouw
Cohen hartelijk en vroeg toen naar Burg.
De secretaresse deelde haar mede, dat hij
nog even bezet was, maar dat zij wel een
oogenblik kon wachten, daar het niet lang
zou duren. Esther ging naast juffrouw Cohen
zitten en lachte tegen haar. ,,Ik ga op reis.
Morgenmiddag al. De chef heeft me bij zich
geroepen en kun je nu raden, waar ik naar
toe ga?"
De ander glimlachte slechts. „Ik weet het,
want mijnheer Burg heeft er in mijn tegen
woordigheid met mijnheer Mersheim over ge
sproken. Het schijnt iets belangrijks te zijn,
want de chef was opgewonden. Burg kal
meerde hem. Hij houdt erg veei van je,
Esther." Zij wilde er nog iets aan toevoegen,
maar de deur van het „allerheiligste", zooais
Burg zijn „hol" noemde, ging juist open om
een bezoeker uit te laten, die haastig het ver
trek verliet.
Siegfried Burg wenkte Esther binnen te ko
men. Als een vormlooze massa, die de geheele
deuropening vulde, scond hg daar wijdbeens.
Boven de welving van zijn enormen buik
puilde een veelvuldig gevouwen kin uit zijn
boord en vormde zijn hals een reusachtige
dikte, die echter toch noodzakelijk scheen om
den grooten, ronden schedel te ondersteunen.
Zijn gezicht was e.'en overmatig vet en mas
sief als zijn geheele lichaam. Een knolachtige,
stompe neus zat boven de spleet van den
lippigen, materialistischen mond en de oogen
verdwenen haast onder het vet der wangen.
Maar wat voor oogen waren het! Klein, lus
teloos, haastig dan weer scherp, door
dringend en helder als kristal. De blik van
den ouden Burg sneed als het lancet van den
operateur tot in het binnenste van den onder
zochte. En boven het overvette gelaat en het
onbeholpen lichaam troonde het voorhoofd.
Een breed, hoog, hobbelig voorhoofd, met de
knobbels die de muzikale begaafdheid en de
welvingen aan de slapen, die philosophische
neigingen liet vermoeden. Een kale schedel
overdekte breed het geheel.
Hij lachte Esther toe met een dreunenden
lach, die door de rgke vetlagen getemperd en
veraangenaamd werd. „Daar hebben we onze
wereldreizigster! Kom binnen, Esther." Esther
deed het en hij legde, volstrekt niet vaderlijk,
maar wel met groote voorzichtigheid en be
tamelijkheid zijn eene arm om haar schouders
en schoof haar zoo zijn kleine kamer binnen.
Dit vertrek was even verschillend van dat van
den hoofdredacteur als de bewoners ervan.
Ook deze kamer was onhuiselijk, maar Burg's
leuningstoel stond er niet slechts voor sieraad.
Hij was door het gewicht van honderd vijf
en twintig kilo van zijn eigenaar diep door
gezeten, de met leder overtrokken armleu
ningen waren geplet en op sommige plaatsen
zelfs doorgesleten, zoodat het paardenhaar der
opvulling er uit puilde. Maar Burg zou even
min vrijwillig van dezen stoel, waar hij. zooals
hij zelf zeide, precies in paste gescheiden zijn
als de huisjesslak van haar schelp. Op de
schrijftafel, die overal vol inktspatten zat,
lag een aantal manuscripten en andere pa
pieren en slechts alleen Burg en vooral ook
juffrouw Cohen wisten, wat zij bevatten, maar
de oude man wist bovendien ook precies de
ligging van elk stuk in deze wanorde.
Voor de bezoekers stond hier niet zooals bg
den hoofdredacteur een fauteuil, maar een
eenvoudige Wiener stoel klaar, maar hg be
hoefde zgn gasten dan ook niet aan het ver
stand te brengen, hoe goed zij het bij hem
zooals bg den chef in tegenstelling met ge
wone zakenmenschen hadden. Bij Burg bleef
nooit iemand langer dan noodig was, al was
hij ook even hoffelijk als Mersheim. Zijn
eenige venstei zag uit op een binnenplaats,
waar voortdurend karren met rollen papier en
allerlei andere materialen aangereden kwa
men. Zijn uitzicht was een schoorsteen, welks
rookpluim schaduwen over de binnenplaats en
door zgn kleine kamer liet glijden.
Zwaar zonk hij in zijn stoel neer, bood
Esther dien voor de bezoekers aan en nam
haar, die hem vol verwachting aanstaarde,
een poosje zwijgend op.
„Je verheugt je wel erg op je reis?" Vroo-
lijk antwoordde zij bevestigend.
„Doctor Mersheim," Burg vergat het nooit
om over den hoofdredacteur zeer correct te
spreken, „heeft je gezegd, waar het om te
doen is? Nu, dat moet je je vooral niet te
gemakkelijk voorstellen, niet te gemakkelijk
en niet geheel zonder gevaar?"
Esther keek hem verwonderd aan. „Hoe
zoo? Wat zou er mij dan kunnen overkomen?
Een mislukking?"
„Een mislukking kan een onmiddellijke ver
banning uit Engeland tot gevolg hebben. Men
is daar namelijk, evenals trouwens overal
elders ook, niet zoo bijzonder gesteld op men
schen, die verborgen dingen aan het daglicht
willen brengen." Hij haalde zijn zakdoek te
voorschijn en snoot luidruchtig en omstandig.
„Het kon zijn, dat je misschien eens niet meer
zou weten, wat je verder moest doen. Schrijf
in dat geval dadelijk aan mij, naar mijn wo
ning. Mijn adres weet je al. En als het vol
strekt niet anders kan, telegrafeer mij dan,
maar ik hoop, dat dit niet noodig zal zijn.
Voor alle zekerheid heb ik een adres voor je
opgeschreven, waar je je kunt vervoegen, als
je het noodig zult oordeelen. Maar nu, lief
kind. van morgen af aan kun je je sporen
verdienen, die heel wat schitterender kunnen
zijn, dan die, welke met die kleine onderzoe
kingen en reportages hier behaald kunnen
worden. Leef wel."
HÜ gaf haar de hand, een vleezige, dikke
klauw, met zonderling nerveuze, fijngevoeligs
vingertoppen. Zij drukte zijn hand stevig er.
vertrok. In de andere kamer nam zij afscheid
van juffrouw Cohen en ging, zwaaiend met
een voor haar vorstelijke som van driehonderd
pond sterling, dadelijk aan de kas zes duizend
mark halen.
In haar kamer terugekomen zjj wilde
haar zaken opruimen en het een en ander
achter slot opbergen werd zij nog eens
door Burg'h secretaresse opgebeld. Zij moest
nog eenige aanbevelingsbrieven en een schrij
ven van het Ministerie yan Buitenlandsche
Zaken meenemen. Een loopjongen bracht deze
papieren en toen was zij feitelijk klaar. Zij
overzag nog een laatsten keer de weinig
luxeuse inrichting van „haar" kamer, kleedde
zich aan, keek in den kleinen spiegel, het
eenige voorwerp in het vertrek, dat op de
aanwezigheid van een vrouw duidde, en ver
trok met lichte schreden. Na nog een kort
afscheid van haar collega's met wie zij het
meest samenwerkte, verliet zij het gebouw.
Het was kwart voor eenen en morgen om
dezen tgd zou zij al in de Junker-machine zit?
ten en op Berlijn neerzien. Zij lachte gelukkig
voor zich heen en spoedde zich door de koude,
sombere straten van de courantenwgk.
Thuis viel Esthers enthousiasme weinig
sympathie ten deel. Haar moeder, een gebo
ren vrijvrouwe Von Rittberg, haatte sinds den
oorlog alles wat Engelsch was, tot haar ge
trouwden naam toe, hevig en onredelijk en zij
vreesde, dat Esther zich door haar verblijf iji
Londen aan haar invloed, zoo gering als deze
dan ook nog slechts mocht zijn, geheel zou
onttrekken. Haar broer Hans had slechts een
irriteerenden grijns voor haar over. toen zg
hem vertelde, dat zij morgen naar Londen
vertrok om belichten uit de deftige kringen
voor de „Welt" te schrijven. Zij was dan toch
als onbruikbaar uit de politiek verbannen?
Ether .kookte en de adem ontbrak haar om
haar broer dadelijk v*.n repliek te dienen en
hem te zeggen, dat juist het tegendeel van
zijn kwaadaardige veronderstelling waar was.
(Wordt vervolgd)
