Voor den Zaterdagavond if?
OUDERS
Problemen
Bobby
't HOEKJE
Za& ftaait!
„Blinde"
en ziende menschen
uit de kinderkamer
Boomen planten
Innerlijke rust
Slechts zelfinkeer brengt
evenwicht
Sommige menschen piekeren over hun fou
ten en nalatigheden tegenover anderen.
Menigeen neemt dit ook minder zwaar op.
Maar denken wjj ooit na over hetgeen wjj
tegenover onszelf misdoen? Waarschijnlijk
doen wjj dat zelden of nooit, en ieder geval
veel te weinig. Er is altjjd een innerlijke stem,
die ons waarschuwt, wanneer wij op het
punt staan, iets te doen, dat eigenlijk niet
goed is. Maar al te zeer zjjn wjj geneigd om
die stem te smoren, wanneer deze zich verzet
tegen iets, dat wjj onaangenaam of gemak
kelijk vinden. „Nu ja, voor dezen keer". „Nu
ja, zóó erg is het niet." Dat zijn de praatjes,
waarmee wjj onszelf om den tuin trachten te
leiden. Wjj doen dan precies als iemand, die
schulden maakt, terwijl hij volstrekt geen uit
zicht heeft op een ruimer inkomen, omdat hij
een en ander zoo graag wil koopen.
Onherroepelijk wordt ééns de rekening aan
geboden, en even zeker wordt die in figuur
lijken zin aangeboden voor elke fout, die wij
in ons leven maken.
En heusch, wjj mogen dan een enkele maal
onbewust verkeerd handelen, in de meeste
gevallen zullen wij, als wjj eerlijk zjjn, op het
oogenbilik dat de consequenties komen, moe
ten zeggen: „Ik had het kunnen weten", of
„ik heb het er maar op gewaagd, en gehoopt
op de buitensporig gunstige wending van de
omstandigheden".
Het moeilijkste is, dat de doorsnee mensch
in gewichtige levensmomenten de neiging
heeft, actie te willen nemen, iets te willen
nemen, terwijl het moeilijker is, maar heel
dlkwjjls beter, om even te wachten en niets
te doen.
Een jonge man was hier een sprekend be
wijs van.
Hjj had steeds overijld gehandeld, en daar
door een voor hem ongeschikten werkkring
gekozen, gevolgd door een overhaastig hu
welijk en een even overhaaste echtscheiding.
En nu was hjj geheel den draad kwjjt en
klaagde: „ik weet wel, dat ongeveer alles, wat
ik gedaan heb, verkeerd was. En nu kom ik
er heelemaal niet meer uit, en sukkel maar
door."
Onze raad was: „doe dat vooral anders,
stelt iedere verdere stap voor onbepaalden
tyd uit, en begint met eens rustig na te den
ken in hoeverre en waardoor U de tot nu toe
gemaakte fouten had kunnen voorkomen.
Zorg, dat U uit dien doolhof \an het ver
leden komt en in de toekomst een weg inslaat,
die naar een bewust doel voert."
Maar al te dikwijls doen wij zonder naden
ken, wat op een oogenblik het gemakkelijk
ste o' het aangenaamste is. Maar tot welken
prjjs? Zeker, men kan een doel hebben, dat
offers waard 1b, maar begint met U er reken
schap van te geven, welke die offers zjjn en
of dat doel die offers waard is.
Meerendeels leven wjj te onbewust, volgen
te snel onze Ingevingen, en vergeten, de
waardemeter aan te leggen volgens wat op
don duur het beste is.
En wat is het „beste?" Altjjd datgene, wat
met opzijstelling van persoonlijke sympathie
en met uitschakeling van „prettig" of „ge
makkelijk" het rechtvaardigste is!
Want slechts een zuiver geweten schenkt
innerlijke rust.
Dr. JOS DE COCK.
De vraag of de kinderen opgewekt of stil
zjjn, of zjj aandeel hebben in hetgeen rondom
hen gebeurt of in zichzelf gekeerd hun weg
gaan, is niet alleen een kwestie van karakter
en aanleg, doch tevens het bewijs van een
goede of gebrekkige opvoeidng. Wjj kunnen
dit het beste waarnemen, wanneer een kind
met zjjn moeder gaat wandelen. Onderhoudt
zjj zich met hem en beleeft zjj met het kind
alles wat zjj samen zien, dan zal veel voor
hem geopenbaard worden van hetgeen hot
leven biedt. Zien wjj daarentegen moeders, die
zwijgend naast haar kind voortschrijden en
zjjn vragen nauwelijks hooren, omdat ze aan
haar voorbijgaan, dan zal het tenslotte weinig
belangstelling toonen voor het „waarom" en
stil, in zichzelf gekeerd worden.
Lichamelijke en geestelijke ontwikkeling
moeten gelijken tred houden bjj een normale
ontwikkeling en beiden moeten op verstandige
wijze geleld worden. Is er geen mooie taak
voor ouders weggelegd, waar het gaat om de
ontwikkeling van den geest en tevens het
leeren zien van wat er om hen heen voorvalt?
Het is volstrekt niet kwalijk te nemen, indien
een moeder niet alle vragen van haar kind
kan beantwoorden, doch wèl, indien zij blijk
geeft van onvoldoende belangstelling. Zelfs al
hebben de zorgen voor den strijd cm het be
staan haar gemoed minder ontvankelijk ge
maakt voor andere indrukken, dan die, welke
zjj in haar enge kringetje opdoet, moet zjj
begrjjpen, dat alles wat het kind ziet nieuw
is voor hem en zjjn belangstelling heeft. Zoo
heel veel werkt dikwijls verwarrend op de
kindergeest in, omdat hij het niet begrijpt en
daarom is het zoo noodig, dat ouders- en vooral
moeders zich in de wereld van het kind
inleven en hem leeren zien. Kinderen hebben
vaak slechts een kleine opheldering noodig om
indrukken vast te leggen in hun geheugen.
Ontbreekt hen leiding, dan zullen zjj veel min
der leer enopmerken, wier ouders ook in deze
hun taak op de juiste wijze hebben opgevat.
Duidelijk komt het uit of kinderen hebben
„leeren zien", wanneer henb.v. op school een
opstel te maken wordt gegeven, b.v. over wat
zjj gezien hebben op den weg van school naar
huis. De onderwijzer zal dan ook uit de ant
woorden op zjjn vragen veelal de gevolgtrek
king weten te maken op welke wjjze de ouders
met hun kind omgaan. Eenvoudige ouders,
toegerust met een gezond verstand, die een
open oog hebben voor hetgeen zich in hun om
geving afspeelt en het met hun kinderen be
leven, zullen ongetwjjfeld veel meer aan hun
geestelijke ontwikkeling werken, dan anderen
met een z.g. gecompliceerd zieleleven. Deze
laatsten gaan velal te zeer in hun eigen „ik
heid" op en weten niet hoezeer hun kind be
hoefte heeft aan hun medeleven en begrijpen.
Zjj zijn „ziender blind en het is aan hen te wjjten
dat het aan hun zorgen toevertrouwde kind
geen open oog heeft voor wat er om hem heen
gebeurt. Kinderen, die op deze wijze „opge
voed" worden, komen ontzettend veel te kort,
niet alleen in hun jeugd, doch ook in hun later
leven.
Ulal de. ipieqel
onó u-eAJte£i
De eeiste spiegel ;n de geschiedenis der
menschheid moeten de oogen van den man
geweest zjjn, waarin zich het beeld zijner
vrouw weerspiegelde!
Van deze vroege tijden af voert een lange
weg over de waterspiegel van heldere beek
jes, meren en bronnen, waarboven vrouwen
zich plachten te buigen om haar beeld weer
kaatst te zien. In eeuwenoude graven heeft
men mummies gevonden, die spiegels in veler
lei vorm naast zich hadden, zoodat een beeld
gevormd kan worden van de steeds wisselende
smaak. Tenslotte is men gekomen tot den
modernen spiegel, die het beeld der heden-
daagsche vrouw weergeeft.
De vrouw en de spiegel!!
Toch is hier niet alleen verband toe zoeken
tusschen beide uit een oogpunt van ijdelheid,
zooals men vaak meent, doch er ligt een veel
diepere beteckenis aan ten grondslag. Spiegels
kunnen inderdaad oprechte vrienden zjjn, die
ons de waarheid doen zien, indien wij er ons
slechts voor open stellen. Met onverbiddelijke
klaarheid worden ons onze gebreken getoond
in gelaat en houding, indien wij ze slechts
will enerkennen en er ons voordeel mee doen.
Het innerlijk leven spreekt uit de oogen,
want zjjn deze niet te spiegel der ziel? Een
gelaat waarop goedheid en vriendeljjkheid te
lezen is, kan nimmer leeljjk zijn, zelfs niet,
indien het niet in alle opzichten door de na
tuur bevoorrecht is. Omgekeerd is het mooiste
en meest welgevormde gelaat onbeteekenend
en zónder charme, indien men er hoogmoed,
jjdelheid en dergeljjke eigenschappen op waar
neemt.
Indien men in den spiegel kjjkt, dan zal
men zjjn eigen ik nader onder de loupe nemen.
Bevalt de mond U welicht niet? Welnu, stelt
U dan,in gedachten voor, dat gij Uw mede-
mensch iets prettigs bereidt? Plotseling zal
een lichte glimlach Uw gelaat verlichten en
de ljjn der lippen veranderen! Gij vindt Uw
oogen klein en zonder uitdrukking? Zij zullen
het ongetwijfeld niet blijven, indien gjj vol be
grjjpen deelneemt aan anderer vreugde!
Is Uw figuur niet naar Uw zin, evenmin
als Uw houding! Richt deze op en loopt met
opgeheven hoofd. Het heeft geen zin onze
zorgen en verdriet door deze weinig fiere
houding aan de buitenwereld te toonen. Naar
mate het lot meer te dragen geeft, zal men
zjjn last meer zelfbewuster weten te dragen
en zich hierdoor niet terneer laten slaan.
Uit dit gezichtspunt, lezeressen, hebt gjj
een spiegel wellicht nog niet bekeken en
evenmin Uw spiegelbeeld op deze wjjze ont
leed, niet waar?
Het is inderdaad de moeite waard, het te
doen, want het kan de oogen openen, voor
hetgeen tot dusverre verborgen bleef!
Wellicht is deze vriend slechts een eenvou
dig stuk spiegel in een even eenvoudig houten
Ijjst gevat, mogeljjk ook een kostbare barok-
spiegel, die reeds het beeld van vrouwen van
vele generaties heeft weerggeven! Misschien
ook is het spiegelglas omljjst met wat goud'
en versierd met strikken en guirlandes uit het
gracieuse Empire-tjjdperk of wel uit den
Biedemeier-tjjd, allen geven slechts het zui
vere spiegelbeeld weer. De hoofdzaak is de
kristallen klaarheid en de critische wjjze,
waarop het gegeven wordt, getrouw aan de
werkeljjkheid, zonder ook maar iets te ver
bloemen.
Juist in oogenblikken van zelfvergeten, van
zich laten gaan is het zoo nuttig slechts even
een blik in den spiegel te slaan, want dén
juist zal hjj U eerljjk en oprecht laten zien,
hoezeer gjj faalt!
Vragen van onze abonné's
Vraag Mej. A. B.. Ik heb een groene stof
fen japon en heb deze in koude Persil ge-
wasschen en is nu vol kringen. Mjjn vraag is
of ik deze zelf nog op kan knappen.
Antwoord: Indien U de groene wollen japon
gewasschen hebt geheel volgens de aanwjj-
zingen van het door U genoemde wasch-
middel, dan zullen de kringen wellicht door de
kleurstof van het weefsel zijn ontstaan. Zet
U de japon nog eens in water en azjjn en
spoelt U daarna eenige malen in koud water.
Helpt dit niet. dan zult U zich tot een ververjj
moeten wenden, die het euvel wellicht door
stoomen of verven verhelpen kan.
maakt alles kapot
Speelneiging of vernielzucht?
Waar ls 't hart van den spoorweg?
Rrrrr! De wielen van de kleine kinder
spoorweg draaien in de lucht. Dan komt er
ergens een krak en de kleine locomotief loopt
niet meer. Bobbie beziet de dingen met stra
lende oogen. Het stoort hem heelemaal niet,
dat hjj alweer een stukje speelgoed kapot
heeft gemaakt. IJverig boort hjj zjjn kleine
vingertjes in de ingewanden van de spoor
baan en een half uurtje later leggen een paar
radertjes en schroeven, een paar scheefge-
klopte stangen en assen, getuigenis af van
de voormalige pracht.
„Bobbie maakt alles kapot!" zegt oom
kwaad, want hjj heeft toch dat geschenk ge
geven. „Schaam je je niet, Bobbie? Zoo een
mooi stuk speelgoed. Je hebt het net drie
dagen!"
Bobbie zet groote onschuldige oogen op. Hjj
begrjjpt heelemaal niet, wat die groote men
schen willen. Indin hjj de locomotief uit elkaar
gehaald heeft, dan heeft hjj dat toch gedaan,
omdat ze niet meer loopen wou. Hij wou
alleen maar zien, hoe het daar van binnen uit
zag. Dat hij de locomotief daarna niet goed
meer heel kon maken, dat was toch zjjn
schuld niet. En tenslotte, kon men met een
kapotte locomotief niet fijn spelen? Waarom
waren die groote menschen daarom dan zoo
opgewonden
Ja, Bobbie haalt elk stuk speelgoed eerst
eens uit elkaar. In zjjn speelgoedkast hoopen
zich raderen en schroeven op, die niet meer
samen willen werken. Voor hepi bezitten deze
doode dingen leven. Hij heeft geen kostbaar
speelgoed noodig, met een ingewikkelde me
chaniek. Hjj construeert de dingen zelf, en de
uit elkaar gehaalde spoorbaan is voor de kleine
honderdmaal mooier dan als het ding heele
maal nieuw en klaar is en van zelf werkt,
zonder dat men er tusschen moet komen.
„Ik geloof, dat onze kerel eens een beroemd
ingenieur wordt. Hij schroeft en knutselt
maar, wat hij kan!", zegt de vader fier. Ook
dat is niet juist. In elk kind steekt de drang
tot zoeken en navorschen. Het kleine meisje
is niet eerder gerust, alvorens zij den laatsten
spaander uit het lijf harer pop te voorschijn
heeft gehaald. Wanneer zij dan het gapende
gat met een kleefpleister weer zorgvuldig
dichtgemaakt heeft, dan wil dat volstrekt nog
niet zeggen, dat in dat kleine ding een ver
borgen studente in de medicijnen steekt.
Ouders fantaseeren graag toekomstdroomen
rond hun kinderen. Men mag echter in dat
kinderspel geen symbolen willen tooveren. Kin.
deren hebben een wereld op zichzelf, een
wereld van sprookjes, die evenwel niet gecom
pliceerd zjjn.
„Bobbie maakt alles kapot!" Dat is geen
catastrofe, wanneer evenwel de volwassene het
niet tot een catastrofe wil opdrijven.
Tegen moedwillige vernielingszucht moet
men te keer gaan, maar voor een gezonde na-
vorschingsdrang moet men den weg vrj
maken.
itt de. (ïuiddioudinq,
Koken vraagt steeds een groot deel van de
wrekkracht der huisvrouw, althans voor haar,
die slechts gedeeltelijk hulp hebben. Met
koken zijn de beslommeringen echter nog niet
ten einde, maar een verzuchting van het over-
groote meerendeel harer is: „O, die vervelende
afwasch". Borden, schalen, vorken, messen,
lepels, dikwijls nog glazen: doch het ergste
zjjn wel de pannen. Voorzichtig en oplettend
koken kan veel onnoodige moeite voorkomen,
dat geven wjj gaarne toe. doch een feit is, dat
er veel te doen blijft. Indien men zorgt, dat de
spijzen niet overkoken, spaart men zich zelf
veel tjjd en dit is mogeljjk, indien men in de
nabjjheid bljjft tot alles kookt en daarna stelt
men gasstellen en fornuizen zoo klein moge
ljjk, desnoods met een opgevouwen doek of
eenige couranten over de pan om de warmte
zooveel mogelijk te bewaren. Het werk, dat na
afloop aan het schoonmaken van het gasfor
nuis of -stel besteed moet woi'dcn, is miniem,
veelal kan men volstaan met er even een vette
lap over te halen, waardoor tevens de glans
van het email verhoogd wordt, hetgeen even-
e"-s onmiddellijk na het braden van vleesch,
visch e. d. geschiedt. Alles wat gebruikt wordt
en niet meer noodig is, wordt onmiddellijk
weggezet. Een groote besparing van werk
beteekent het gebruiken van vuurvaste scho
tels, evenals de bekende glazen schalen, die
tevens nog het voorrecht hebben, dat men
steeds het kook- of bak-proces kan volgen.
Groenten, die de meeste huisvrouwen reeds
tijdig koken wordt zoo noodig op een vergiet
gedaan (spruitjes, kool, andijvie, enz.) en
overgebracht in de vuurvaste- of glazen schaal
later op een asbestplaatje gezet of in den oven,
tegelijk met enkele andere gerechten en in
dezelfde schaal opgediend. Zulks beteekent be
sparing van tijd om de schalen voor te war
men, voorkomt schoonmaken van pannen en
zorgt, dat alle gerechten goed warm worden
opgediend. Vele huisvrouwen kennen deze
vuurvaste geel of bruinachtige schalen, evenals
de glazen schalen, die beide natuurlijk ook
deksels hebben. De eerste hebben een bijpas
send bord, de laatste een nikkelen onderstel
en staan niet minder goed op een gedekte
tafel, dan de gewone dekschalen. Verstandige
huisvrouwen zullen goed doen. zooveel moge
ljjk besparing van werk te zoeken: de vrjjko-
mende tjjd kan dan op andere wjjze besteed
worden.
JJ
WjwJbw,"
Indien men een vetvlek op een japon maakt,
bedekt men deze onmiddellijk met een laagje
talkpoeder, dat men er een uur op laat inwer
ken, daarna uitschudden en borstelen. In de
meeste gevallen zal men succes hebben.
Strijkpatronen, die op de stof overgebracht
moeten worden voor het borduren van kleedjes
japonnen enz., worlen met den gewasten kant
op het weefsel gelegd, daarna legt men er een
doek overheen en strjjkt hierover met eer
warm, doch niet heet ijzer.
Eiervlekken op zilver.
Eiervlekken op tafelzilver laten zich gemak-
kelijk verwijderen door wrijven met vochtig
tafelzout.
Wanneer men aan huis een kleedingstuk
verft, moet men met witte zijde groote steken
rijgen in den zoom en tevens niet vergeten
eventueele stofresten mee te verven. Men
krijgt op deze wjjze de naaizijde in dezelfde
kleur en tevens het verstel-materiaal.
VOOR DE
Zomertijd en onze kinderen
De zomertjjd is er weer!
Het heeft geen zin over de al of niet invoe
ring te discussieeren. De tijd is algemeen ver
zet en de breede massa houdt zich eraan. Op
het platteland zijn het vooral de landbouwers,
welke zich nog blijven verzetten en zulks op
grond hunner werkzaamheden. Indertjjd heeft
de plattelandsafgevaardigde, de heer Braat,
herhaaldelijk het vraagstuk aan de orde ge
bracht. zonder evenwel steun te vinden. Men
zr.1 zich afvragen, wat mjj ertoe noopt, dit
probleem opnieuw aan de orde te stellen?
Laat ik het u zeggen.
Niet zoodra is de zomertijd vastgesteld, of
de ouders krijgen gezeur met hun kinderen,
'a Morgens kunnen ze de kleinen niet uit het
bed krijgen en 's avonds niet erin! Men kan
zijn kinderen des avonds wel om zeven uur
naar bed sturen volgens de zonnetjjd is het
dan pas zes uur en dus nog volkomen dag!
maar dan komt de slaap nog niet en vooral
niet, wanneer het een warme dag geweest is!
De kinderen kunnen onmogelijk in slaap ko
men: ze liggen te draaien en te woelen, ze
hooren buiten nog alle drukte van den dag
de dag begint voor velen pas des avonds om
zes uur! en zoo is het dan ook geen wonder,
dat kinderen, die om zes uur zonnetjjd naar
bed gebracht werden, om negen uur zonnetjjd
nog niet slapen.
De slaap moet evenwel ingehaald worden
en dientengevolge kunnen de kinderen des
ochtends niet uit bed. Zoo hebben de ouders
dan 's avonds en 's morgens allerlei gezeur.
Een Engelsche schoolarts heeft indertijd
duidelijk te kennen gegeven, dat de invoering
van den zomertijd heel wat kinderen slaap
ontroofd heeft. Op de scholen, waar hjj zijn
onderzoek ingesteld had, bleek den onderwij
zers, dat de kinderen onder ochtendlessen zeer
slaperig waren, hun vermogen tot het opne
men van leerstof verminderde en over het
algemeen in de zomermaanden minder goed
leerden dan in de wintermaanden.
Ik ben overtuigd, dat heel wat moeders en
vaders bij het lezen dezer woorden instemmend
zullen knikken. Maar ja: wat doen we eraan?
Het feit ligt er nu eenmaal.
Men heeft gezegd, dat ouders, die over deze
moeilijkheden klagen, geen voldoende over
wicht op hunne kinderen hebben. „Bij mjj gaan
ze om zeven uur naar bed", zei iemand. Zeker,
ik wil aannemen, dat velen bun kinderen op
het vastgestelde uur naar bed stu en. doch zeer
de gehoorzame kinderen liggen dan ook een
uur of wat in bed te luisteren naar hun kame
raadjes, die op straat aan het spelen zijn.
Een kind is een kind en begrjjpt zjjn bestwil
niet. Ook in dit geval is het dan ook vaak, dat
de kinderen mopperend naar boven gaan en
vader en móeder in gedachten niet vriende-
lijk beoordeelen. Ik weet wel, dat mag en moet
niet voorkomen, maar laat men nu ook eens
begrijpen, wat het zeggen wil, eenige uren
slapeloos op bed te liggen draaien en woelen
van de warmte, van de lastige muggen en het
drukke geroezemoes en gerumoer op straat.
Na eenige weken van martelen geven dan
ook sommige ouders aan het verlangen van
het kind, wat later naar bed te mogen gaan
toe!
Men heeft gezegd, dat de zomertijd de ge- j
zinnen voordeeliger uitkomt: men bespaart op
zijn lichtrekening. Goed, dat was zeer nood
zakelijk in de achter ons liggende oorlogsjaren.
Maar wat zien we nu? Terwijl aan den eenen
kant de overheid de menschen helpt, door het
invoeren van den zomertijd, op hunne lichtuit-
gaven te besparen, zien we aan den anderen
kant, dat electriciteitsbedrijven hun tarieven
in de avonduren verlagen, hiermede de men- k
schen als het ware uitnooidgend, later op te
blijven
Wanneer we het vraagstuk dan ook bekjjken
uit oogpunt van het belang voor onze kinderen,
dan -erdient invoering van den zomertijd niet
onze medewerking. Maar zooals ik reeds zeide,
heeft het geen zin over dit vraagstuk te discus
sieeren: de invoering is ook dit jaar weer een
feit en zij zal wel blijven. Doch het heeft wel,
zijn beteekenis over dit probleem na te denken
Wanneer straks de rapporten uwer kinderen
weer door u geteekend moeten worden en zjj
minder goed zijn, dan de vorige, geeft dan
niet allereerst de schuld aan de leerkrachten
en het kind, maar denkt ook even na over den
invloed van den zomertijd, die uw kinderen
heel wat nachtrust berooft!
Ik kan u helaas in dit vraagstuk geen ad
vies geven: Ik weet zelf te goed hoe groot
de moeilijkheden zjjn, alleen zou ik dit willen
opmerken: Wat mij betreft verdwijnt morgen
aan den dag de zomertjjd. Ik geloof, dat we
er weer gauw aan gewend zouden zijn en de
lichameljjke welstand van vele kinderen er wel
bij zou varen.