DE DRIE MUSKETIERS
Een alcohol-proces
F
44 Landen ontmoeten elkaar
DE
EIMELIJKE
STRIJD
Op de Parijsche Wereldtentoonstelling
Op een oppervlakte van slechts
enkele vierkante kilometers ver
heffen zich aan de oevers van de
Seine de paviljoens van 44 be
schaafde landen op de Parijsche
tentoonstelling. Hier heerscht
een harmonische wedijver; de te
genstellingen der staten onderling
gelden hier niet; Duitschland en
Rusland, Mexico en het Vaticaan,
Spanje en Italië, het zijn hier
slechts deelen van een internatio
nale show van den arbeid
(Van een bij zonderen medewerker).
Maanden van noesten arbeid en beschou
wingen in tallooze bladen der internationa
le pers zijn voorafgegaan aan de grootsche
manifestatie der arbeid: de Wereldtentoon
stelling te Parijs, die zij het over een
maand eerst volkomen gereed dezer da
gen door President Lebrun werd geopend.
Deze tentoonstelling heeft een lengte van
3% K.M. van de Place de la Concorde tot
het Ile des Eignes en een breedte van 1.7
K.M. van het Trocadéro tot het „Palais de
la Lumière" bij de militaire school. Acht en
dertig deuren zullen zich openen om de be
zoekers der tentoonstelling toegang te ver-
leenen, maar voorloopig zijn er nog maar
negen opengesteld.
Het verkeersprobleem door de nog ont
brekende straten ontstaan, wordt door het
verkeer op de Seine opgelost, die overigens
gedurende deze tentoonstelling de voor
naamste verkeersader van de Fransehe
hoofdstad is. Om verkeersstagnaties te voor
komen werd besloten alle autobuslijnen ge
zamenlijk door alle poorten te laten rijden en
ook de taxistandplaatsen zoo practisch mo
gelijk aan te leggen. Rondom de tentoonstel
ling bevinden zich niet minder dan 14 sta
tions van de Metro, de ondergrondsche spoor
baan en aan de oevers van de Seine wer
den 10 steigerstations voor schepen aange-
legd.
Op den openingsdag beleefden de eerste
toeschouwers een aangename verrassing:
zij hadden vrij toegang. Het behoeft nauwe
lijks betoog dat dit nieuwtje zich als een
loopend vuurtje door Parijs verbreidde met
als gevolg dat na enkele oogenblikken on
gelooflijke menschenmassa's zich voor de
.toegangen verdrongen en dat de Métro op
zeker oogenblik volkomen uitverkocht was.
Intusschcn, voorloopig zal de tentoonstel
ling slechts van 2 uur 's middags tot des
avonds acht uur geopend zijn voor het pu-
pliek, een en ander opdat de arbeiders een
groot gedeelte van den dag ongestoord kun
nen doorwerken. Daar staat tegenover dat
de toegangskaarten dan voor twee opeen
volgende dagen geldig zijn, een billijke maat
regel, waardoor de bezoekers ruimschoots
de gelegenheid hebben deze wereld-expositie
te bekijken.
Tot nog toe bezat iedere wereldtentoon
stelling een z.g.n. „Schlager een heel bij
zondere, waarnaar de belangstelling der be
zoekers van de heele wereld in het bijzonder
uitging.
In 1851 in Londen was het de fonkelende
diamant, de Koh-i-noor, in 1878 in Parijs
het toen nieuw gebouwde Trocadéro, (die
Jater afgebroken en in moderner stijl op
nieuw werd opgebouwd), in 1889 vormde de
Eiffeltoren de groote sensatie. Welke
schlager" heeft Parijs in 1937?
Wellicht de Seine, de veel bezongen
schoonheid van Parijs, die geo-
grapisch het middelpunt van de ten
toonstelling vormt en wier schoon
heid door prachtige en ingenieuze
lichteffecten verhoogd wordt.
Galafeest van het. licht, nationaal
feest als uit de duizend-en-een-nacht,
feest der droomen, der fantasie en de
apotheose van de Seine het is
slechts een kleine greep uit een
pompeus programma, 144 Lichtfontei-
teinen met 8 meter-hooge stralen
bundels, 30 lichtfonteinen met stra
len van 20 meter hoogte en 15 groe
pen, die zelfs een hoogte van 30 me
ter bereiken in de golven van de
rivier zullen zich feeërieke lichtspe
len weerspiegelen.
Het Trocadéro is een bijzonder centrum
der tentoonstelling. Het ware een fout ge
weest om de overblijfselen van de tentoon
stelling van 1878 op te nemen in deze ul
tramoderne omgeving en daarom ging men
er toe over het oude Trocadéro gedeeltelijk
af te breken en te vergrooten, het tegelijker
tijd aanpassend aan de moderne stijl.
Het feestprogramma van de tentoonstel
ling belooft een bonte afwisseling geduren
de den geheelcn zomer. Het getal reeds
vastgestelde festiviteiten overschrijdt de
250! Reeds werd als voorspel het groote in
ternationale ruiter-tournooi gehouden, dat in
't Grand Palais plaats vond. In Juni volgen
bloemen- en dansfeesten, waaraan behalve
vrijwel alle Parijsche balletten, de beroemd
ste dansgroepen van de heele wereld deel
nemen. In Juli volgt o.m. een groot symbo
lisch schouwspel: „La naissance de la Cité"
en op 21 Juli begint een groot koloniaal
feest dat enkele dagen duurt, waarop zich
o..a een tam tam orkest uit Fransch-West-
Afrika zal laten hooren. In Augustus volgt
in het Grand-Palais het optreden van ver
schillende circussen, terwijl Parijs bovendien
zal uitmunten door een rijk gevarieerd too-
neel-programma, zoowel in het Grand Pa
lais als in het Theater des Champs Elysées
waar de beste tooneel-ensembles van meer
dan 20 landen zullen optreden. Voorts ver
dienen de opvoering van Middeleeuwsche
Passiespelen op 30 Juli voor de Notre Dame
vermelding, van de „Midzomernachtdroom"
in den tuin van het slot Bagatelle en de
waterspelon op de Seine.
Bijzondere attracties op de tentoonstelling
zelve zal men speciaal in het Grand Palais
vinden, waar zich o.m. een groot laboratori-
bevindt, waar de spannendste experimenten
ondernomen zullen worden. Zelfs zullen de
bezoekers de gelegenheid hebben door het
simpele drukken op een knopje, geweldige
energie-krachten in beweging te brengen.
En ten slotte zullen de bezoekers van het
„Palais der Electriciteit" in de groote zaal
van het gebouw het grootste schilderij van
de wereld zien: tien meter hoog en zestig
meter breed, waarop Raoul Dufv de ge
schiedenis van de electriciteit op indrukwek
kende wijze heeft weergegeven
In naam van de gedistilleerd-
wet, doe open de keukendeur!
Gistermorgen stonden verschillende over
treders van de gedistilleerdwet in hooger
beroep voor het Haagsche Gerechtshof te
recht.
De Rotterdamsche koopman G. L. had op
een stuk land te Hillegersberg 'n schuurtje
staan waar belastingambtenaren eenige in
strumenten ontdekt .hadden, die verdacht
veel leken op de onderdeden van een dis
tilleert oestel.
Ook werden eenige melkbussen met alco
hol bevattende vloeistof aangetroffen, en L.
bad hevig geprotesteerd toen de beambten
één van de bussen ter controle mee wilden
nemen.
Door den politierechter te Rotterdam was
L. veroordeeld tot een gevangenisstraf van
12 weken.
Hij was in hooger beroep gekomen omdat
hij zou het nu maar eindelijk zeggen
die boel niet van hem was, maar van
iemand, aan wien hij een gedeelte van het
schuurtje verhuurd had. Die iemand was
ook in het gerechtsgebouw aanwezig, maar
dat was geen wonder, want die was ver
dachte in de volgende zaak. Overigens kwa
men er door de verklaring van dien getuige
niet veel verlichtende feiten te voorschijn,
want de onderdeden van het distilleertoe-
stel en de voorraad alcohol waren op het
gedeelte van verdachte gevonden.
Verdachte praatte er zich mooi uit.
De bus met alcohol-houdende vloei
stof bevatte koeienvoer, die door 't
lange staan gegist was. Dat het al
cohol-percentage tot 14 pet. gestegen
was, bleek voor de koeien geen bezwaar
te zijn! De essences, die gevonden
waren, bad hij noodig voor consump
tieijs-bereiding. Toen de president
hem er opmerkzaam op maakte, dat,
191. EEN GEESTDRIFTIGE ONTVANGST.
De soldaten in het kamp hieven een luid
gejuich aan, toen ze hun kameraden daar
zoo rustig zagen aankomen. Op dat mo
ment echter weerklonk een nieuw salvo en
ditmaal vlogen de kogels den vrienden
zonder mankeeren om de ooren. Het fort
was weer bezet.
„Die onhandige kerels!", bromde At/hos,
„nu hebben we er toch bijna een dozijn
neergeschoten en bijna vijftien buiten ge
vecht gesteld. Geen van ons heeft daarbij
een schrammetje opgeloopen. Wat heb je
daar aan je hand, d'Artagnan? Je bloedt!"
„Dat is niets," antwoordde d'Artagnan.
„Ik bezeerde me: slechts een beetje aan
den steen van mijn ring, toen we den
muur omwierpen."
„Wat," riep Porthos, „dat is immers' een
diamant! En dan jammeren we nog, dat
we geen geld hebben!"
„Dat is werkelijk een goed idee, Porthos!"
„Natuurlijk," mompelde Porthos gevleid.
„Goed!", besloot d'Artagnan, „dan ver-
koopen we den steen."
„Dus heeren! Nu wordt er niet meer
over de zaak gesproken."
Bij deze woorden waren ze het kamp
genaderd, waar ze met groote begeestering
werden ontvangen.
192.
EEN VAANDEL.
Het heele kamp was op de been. Meer
dan tweeduizend personen hadden het
waagstuk van de vrienden onder de groot
ste spanning gezien, zonder ook maar in
het minst te vermoeden wat de eigenlijke
reden was. Van alle kanten klonk het ge
juich: „Leve de musketiers"! Tallooze ge-
lukwenschen werden aangeboden, duizen
den handen gedrukt. Het was zoo'n lawaai
dat de kardinaal meende, dat er muiterij
in het kamp was uitgebroken. Hij zond
daarom don leider zijner garde de opdracht,
eens te onderzoeken, wat er aan de hand
was. Toen de kardinaal eenige minuten
later de geïmproviseerde vlag van Athos
zag. zeide hij tot kapitein De Tréville:
Geeft U mij dat servet. Ik zal er drie
gouden lelies op laten borduren en het Uw
compagnie als een vaandel schenken."
„Maar dat zou onrechtvaardig zijn tegen
over de gardes" antwoordde De Tréville.
„Uwe Eminentie mag niet vergeten, dat
d'Artagnan nog bij de garde dient."
„Welnu, lijf hem dan bij Uw compagnie
in'.
de inval in het schuurtje in het mid-
van den winter plaats had en hij
vermoedelijk toen wel geen ijs maak
te, antwoordde verdachte, dat essen
ce minstens een jaar lang moet
trekken" om smaak te krijgen. De
primusbrnder voort, wel een van
de voornaamste onderdcelen, had
hij noodig voor het verwarmen van melk
en dat een der melkbussen aan den
onderkant zwart geblakerd was,
kwam door roestvorming.
De rijksadvocaat, Mr. C. R. C. Wijckerheld
Bislom vond deze verklaringen echter niet
aannemelijk en eischte bevestiging van het
vonnis van den politierechter, bij welken
eisch de procureur-generaal, Mr. A. Kom-
bracht, zich aansloot.
Waarom moest de
op slot?
keukendeur
Vervolgens namen in het verdachten
bankje plaats de 41 jarige mej. J. D. en
baar acht jaar oudere neef Jac. D. Deze
laatste had de keuken bij zijn nicht meer
malen schoongemaakt en er ook wel eens
wat gerepareerd. De keuken moest daarvoor
echter op slot en dat was een verdacht tee-
ken. Op zekeren dag kwamen de ambtena
ren van de belasting eens kijken en toen
zij vorderden, dat de keukendeur werd open
gedaan, riep D. uit: „Als jullie er in komen
zal ik jullie hersens in slaan."
Toen de deur eindelijk geopend was en
de ambtenaren de keuken binnentraden, ro
ken ze allereerst den prikkelenden geur van
alcohol. Verder rondkijkende zagen ze aller
lei apparaten, welke als onderdeelen van 'n
distilleertoestel goed gebruikt konden wor
den. Op zolder werd ten slotte nog een vat
alcoholhoudende vloeistof gevonden. Ook
deze verdachten hadden overal verklaringen
voor.
Zoo'n goede huisknecht toch!
De nicht wist natuurlijk niets van hetgeen
er in baar keuken gebeurde en de neef ver
klaarde bezig te zijn met het maken van
soldeer uit oude ijzeren potten, die hij van
een opkooper had gekocht. De naar alco
hol riekende vloeistof was zwakke spiritus
geweest, waarmpe hij het vaatwerk van zijn
nicht reinigde en liet vat op zolder had bij
zoo met inhoud en al van een boer gekocht.
Vreemd was evenwel, dat het goedje, dat er
in zat, door het lange staan niet ingedroogd
was
De Rijksadvocaat eischte tegen beiden be
vestiging van het politierechtersvonnis, d.i.
tegen de nicht een week gevangenisstraf en
tegen den neef twee gevangenisstraffen van
elk een maand. De procureur vorderde te
gen Jac. D. een gevangenisstraf van twee
maanden.
Uitspraak in beide zaken 21 Juni.
De Kath. Dem. Partij blijft
voortbestaan
In een op Zaterdag 5 Juni te Utrecht ge
houden vergadering van het partijbestuur
van de Katholiek Democratische Partij,
heeft het partijbestuur overeenkomstig den
vvensch van de meeste afdeelingen, besloten,
het werk van de partij in de komende ja
ren voort te zetten.
Binnenkort zal de partij in Amersfoort
een buitengewoon congres beleggen.
Prov. College van Toezicht op.de
Kerkel. Goederen
Voorziening vacatures.
Op de dezer dagen te Haarlem gehouden'
vergadering der kerkvoogdijen, aangesloten'
bij het Provinciaal College van Toezicht op
de kerkelijke goederen en fondsen in Noord-
Holland. werden in de vacaturen-G. vait
Tienhoven en P. de Grient Dreux als leden)
van het college gekozen de heeren D. Slort
en C. Haringhuizen, terwijl de heeren K,
Zijp en G. J. van Leersum herkozen wer
den.
Motorrijder gedood
Lugubere vondst te Driebergen.
Gisternacht omstreeks kwart voor vier
werd de politie te Driebergen verwittigd, dat
er op den Rijksstraatweg hoek Buntlaan
een motorrijwiel tegen een boom was ge
reden en dat de berijder dood over het
vernielde voertuig lag.
Het bleek, dat de man de 2S-jarige N. J.
S. was, die, komende uit de richting
Doorn, metgroote vaart tegen den boom
was gereden en op slag gedood moet zijn
geweest. Het lijk is naar het haarbuisje
overgebracht.
door Michael Corvin
27.
De beide dames schenen te twisten, maar
reeds na een paar hiinuten bleek het, dat zjj
een van zin waren en slechts elkanders mede-
deelingen met heftigheid bevestigden.
„Het dient nergens toe hem de oogen te
openen. Als een man niet wil zien, lieve
„Wel," de tweede stem floot van verheelde
haat en hoon, „misschien bestaan er nog wel
middelen, waaraan ook lord Addison geen
weerstand kan bieden! Mijn man is niet voor
niets al vijftien jaren aan Scotland Yard ver
bonden geweest! Men kent Sir Ronald door en
door! Iedereen voorbijstreven, dat kon hij!
dat is zijn kracht! Maar mijn man weet wel,
wat er achter hem steekt! De chef van Scot
land Yard! Hebt u gehoord, waar lord Pem-
broke hem gezien wil hebben? Hahaha!"
„Neen. Waar dan en hoe weet u..."
„Ik hoorde het van Pembroke's arme
vrouw. Hij encanailleeert zich met ja. ja,
zoo waar als ik leef maar let nu op. Pem-
broke wil Addision in nu in zeer dubbel
zinnig gezelschap gezien hebben helaas was
hij er zelf^Wk. Verteld heeft hij het slechts,
omdat Addison deed, alsof hij het heelemaal
niet was. Maar Pembroke zweert..."
„Neen, waarachtig? Met vrouwspersonen?"
„Zooals ik zei, lady Finn. Het duurt niet
lang meer met hem. Ik wilde het u slechts
zeggen, omdat ik weet. dat uw man het
eerst in aanmerking komt voor Addison's po
sitie..."
„Wij werden eenvoudig gepasseerd toen
maals. Maar ik dank u wel. Dit zal mijn man
natuurlijk interesseeren. Pembroke nu, wjj
zien de familie dikwijls."
„Maar zegt u in vredesnaam nooit, dat
ik..."
„Houdt u mg dan voor zoo naïef? U kunt
er zeker van zijn, dat de bron onder ons blijft,
natuurlijk. Maar hebt u overigens wel op her
tog Eric gelet?"
Esther voelde een kleinen steek en dacht
aan een spreekwoord, dat met luisteren aan
den. wand en het hooren van eigen schand te
doen heeft. Wat zou er nu komen?
„Het is mij volstrekt niet opgevallen
„Ja, daarvoor moet men ook een beetje ge
luk hebben. Er zijn hier dezen avond zeer veel
totaal onbekende menschen, vindt u ook
niet?"
„Zeker, zeker, maar wat heeft dat met her
tog Eric te maken? U legt mjj op de pijn
bank, lieve."
„Hebt u dat jonge meisje, een Duitsche, op
gemerkt? Zjj moet journaliste zijn, zooals
Alicia Bunder mij vertelde."
„Ah, dat arrogante ding. die zich dadelijk
aan lady Bunder opdrong?"
„Juist. Nu, u had eens moeten zien. hoe zij
om hertog Eric rondfladderde! Zjj ging zelfs
zoover, dat zjj hem in een zijkamer naliep..."
„Wat, in de
„Neen, neen, niet die kamer. Dat zou ook
een openbaar schandaal geworden zijn. Maar
ik verzeker u, men kan toch haast wel zeg
gen. dat zfj ook zoover gegaan zou zijn, als hij
niet een paar woorden tot haar gesproken
had."
„En hebt u ook gehoord wat
„Nu. dat is niet moeilijk te raden, niet
waar? Hertog Eric die lieve hertogin heeft
het moeilijk met hem en iedereen weet im
mers... Nu, het schijnt, dat hij die jongedame
een bevredigend antwoord gegeven heeft. On
begrijpelijk, wat men als man aan zulk een
groen ding kan vinden.
„Bedoelt u. dat hij
„Geen sprake van! Wie is zij dan? Larker
had mij reeds verteld, dat deze miss Relli of
zoo nu, dat doet er ook niet toe. De hertog
heeft haar uitgenoodigd om de mijnen te ko
men bezichtigen."
De mijnen bezichtigen? Hahaha! Dat is
waarlijk prachtig, lady Finn! U vertelt dat
zoo heerlijk grappig, dat u mij moet toestaan
het precies met uw eigen woorden aan mijn
man mede te deelen."
Esther kon het niet langer uithouden en
schraapte zich goed hoorbaar de keel. Op het
zelfde oogenblik werd het bij de beide waar
dige ladies doodstil: toen fluisterde een stem:
„Weg na elkander." En toen hoorde Esther,
die zich met een eenigszins overdreven ener
gie het haar borstelde, kort na elkander haas
tige, half sluipende schreden, die zich ver
wijderden.
Zij was weder geheel opgefrischt, al was
dan ook haar stemming er niet bepaald op
verbeterd. Het aangename onderhoud der beide
dames had haar den aard van het terrein,
dat zij hier bewandelde, doen begrijpen. Zij
was er zeker van. dat morgen, neen, dezen
zelfden avond reeds, de kwaadsprekerij zich
van haar persoon meester gemaakt zou heb
ben en voor deze menschen was zij dus nu
reeds de minnares van den hertog.
Nu, de hertog scheen aan zeer gemakke
lijke veroveringen gewoon te z|jn, of zij wer
den hem door het vertrouwen van juist zulke
dames als deze gemakkelijk gemaakt. Na het
vervliegen van haar eerste woede moest zij
lachen. Waarlijk, zjj avanceerde snel in dit
land.
Zij stond op en rekte zich eens uit. Goed,
zjj zou zich het vertrouwen, dat deze dames
in haar stelden, waardig toonen. Als men
haar in de kringen der naar sensatie hunke
rende burgerlijkheid en onder de pas in den
lageren adelstand verhevenen voor de mai-
tresse van den hertog hield, behoefde dat nog
niet onvoorwaardelijk een nadeel te beteeke-
nen. Dat zij het niet inderdaad zou worden,
daarvoor zou zij zelf wel zorgen.
Veel belangrijker dan dit kwaadspreken
van njjdige wijven scheen haar de geschiede
nis van Addison, den chef van den Geheimen
Dienst. Zij vermoedde, dat zij hierover met
Selfride moest spreken; misschien kon zich
hieruit nog wel iets belangrijks ontwikkelen.
De rol van Larker werd steeds merkwaardi
ger. Hij scheen zich systematisch van vrouwe
lijke tusschenpersonen te bedienen en door
het verwekken van kleine verwikkelingen
voordeelen voor zichzelf te scheppen. Larker
deed haar in menig opzicht aan mevrouw
Jeffers denken. Ook hjj bezat als zijn meest
op den voorgrond tredende eigenschap de
gladheid van een paling, die het wel moeilijk
moest maken hem te pakken te krijgen.
Zij bekeek zichzelf nog eens onderzoekend
en keerde toen, glimlachend en onbevangen,
naar het feestgewoel terug. Zij moest eeni-
gen tijd zoeken, voor zjj een bekende vond
het was syndicus. Dr. Messelmann, die voor
haar boog en om den volgenden dans ver
zocht. Hij sprak er zjjn vreugde over uit, hier
een Duitsche dame te ontmoeten en vroeg Es
ther, of zjj hem niet iets kon mededeelen over
een heele reeks gasten, die zijn aandacht ge
trokken hadden. Zij amuseerde er zich over,
dat zij nu plotseling als mentor moest optre
den en wees hem enkele personen aan, wier
namen zjj van lady Bunder vernomen had. Na
den dans constateerde zij, dat het intusschen
al erg laat geworden was en zocht zij de
hertogin op om afscheid te nemen.
Bij de hertogin, die in een der kleinere ver
trekken plaats genomen had, trof zij Larker
en hertog Eric aan. Het kwam Esther voor.
alsof zjj een levendig en eenigszins opgewon
den onderhoud gestoord had. waarin Larker
een bemiddelende rol gespeeld scheen te heb
ben. Hertogin Joan keek haar zoo beklemd
aan, dat het Esther, ondanks de luchtigheid
der begroeting opviel. Zij nam afscheid en
toen richtte op het laatste oogenblik de her
tog zich tot haar met de vraag of het haar
zou schikken, overmorgen met Larker en hem
den afgesproken tocht ter bezichtiging der
mijnen te maken. Voor Esther Raleigh nog
gelegenheid gevonden had iets te antwoor
den. wendde hertog Eric zich al tot zijn vrouw
en verklaarde hij haar. dat hij de Duitsche
correspondente dezen tocht beloofd had, daar
hij toch zelf naar de Gold Gate Mijnen moest.
De hertogin scheen over deze verklaring
niet zeer verbaasd te zijn. Larker geleidde
de vertegenwoordigster van de „Welt" naar
haar auto en nam afscheid van haar met een
soort hoffelijkheid, die Esther met eenige be
zorgdheid vervulde.
Het was reeds over tweeën, toen Esther
dien nacht in Savoy Hotel aankwam en dood
moe naar haar kamer ging. Zij vermoedde,
dat de reis naar de mijnstreek voor haar toe
komst beslissend kon worden en tegelijkertijd
wist zij, dat zij op geen bescherming, geen
dekking kon rekenen, als zij tegen deze, zoo
gemakkelijk schijnende taak niet opgewassen
mocht blijken.
Op ditzelfde uur bevond Sir Ronald Addi
son zich in zijn bureau in Scotland Yard eit
liet zich aan de hand van een omvangrijke
naamlijst een aantal documenten brengen.
Deze lijst was een afschrift van het ontvang-
boek der hertogin van Gloucester en de do
cumenten waren de gegevens en resultaten
der speurders, die een aantal uitgenoodigden
hadden beschaduwd. De chef der geheime po
litie ontving op deze wijze ook eenige mede-
deelingen over het vroegere en tegenwoordige
leven en gedrag van miss Esther Raleigh^
journaliste en verslaggeefster van berichten
uit de groote wereld voor de „Welt". Hij kon
uit dit rapport vernemen, dat juffrouw Ra
leigh tot nu toe in Londen behalve met Dr.
Linden, den politieken vertegenwoordiger van
haar blad, met Dr. Hardley en den Russischen
vertegenwoordiger Zagoinoff voeling gehou
den had. Dat was voldoende om door een
korte aanteekening de verdere beschaduwing
van deze dame te bevelen.
Hoewel Selfride reeds heel wat vroeger naar
bed gegaan was, was hij over de gebeurte
nissen in het Herford Palace even nauwkeu
rig geïnformeerd als over de plannen van Ad
dison en was hg besloten om juffrouw Raleigh,
als de uitslag van haar bezoek aan de kolen
mijnen ook maar half bevredigend mocht uit
vallen, nieuwe voorstellen te doen. die ook den
heer Mersheim zouden moeten interesseeren.
(Wordt vervolgd.).