DE DRIE MUSKETIERS Een alcohol-proces F 44 Landen ontmoeten elkaar DE EIMELIJKE STRIJD Op de Parijsche Wereldtentoonstelling Op een oppervlakte van slechts enkele vierkante kilometers ver heffen zich aan de oevers van de Seine de paviljoens van 44 be schaafde landen op de Parijsche tentoonstelling. Hier heerscht een harmonische wedijver; de te genstellingen der staten onderling gelden hier niet; Duitschland en Rusland, Mexico en het Vaticaan, Spanje en Italië, het zijn hier slechts deelen van een internatio nale show van den arbeid (Van een bij zonderen medewerker). Maanden van noesten arbeid en beschou wingen in tallooze bladen der internationa le pers zijn voorafgegaan aan de grootsche manifestatie der arbeid: de Wereldtentoon stelling te Parijs, die zij het over een maand eerst volkomen gereed dezer da gen door President Lebrun werd geopend. Deze tentoonstelling heeft een lengte van 3% K.M. van de Place de la Concorde tot het Ile des Eignes en een breedte van 1.7 K.M. van het Trocadéro tot het „Palais de la Lumière" bij de militaire school. Acht en dertig deuren zullen zich openen om de be zoekers der tentoonstelling toegang te ver- leenen, maar voorloopig zijn er nog maar negen opengesteld. Het verkeersprobleem door de nog ont brekende straten ontstaan, wordt door het verkeer op de Seine opgelost, die overigens gedurende deze tentoonstelling de voor naamste verkeersader van de Fransehe hoofdstad is. Om verkeersstagnaties te voor komen werd besloten alle autobuslijnen ge zamenlijk door alle poorten te laten rijden en ook de taxistandplaatsen zoo practisch mo gelijk aan te leggen. Rondom de tentoonstel ling bevinden zich niet minder dan 14 sta tions van de Metro, de ondergrondsche spoor baan en aan de oevers van de Seine wer den 10 steigerstations voor schepen aange- legd. Op den openingsdag beleefden de eerste toeschouwers een aangename verrassing: zij hadden vrij toegang. Het behoeft nauwe lijks betoog dat dit nieuwtje zich als een loopend vuurtje door Parijs verbreidde met als gevolg dat na enkele oogenblikken on gelooflijke menschenmassa's zich voor de .toegangen verdrongen en dat de Métro op zeker oogenblik volkomen uitverkocht was. Intusschcn, voorloopig zal de tentoonstel ling slechts van 2 uur 's middags tot des avonds acht uur geopend zijn voor het pu- pliek, een en ander opdat de arbeiders een groot gedeelte van den dag ongestoord kun nen doorwerken. Daar staat tegenover dat de toegangskaarten dan voor twee opeen volgende dagen geldig zijn, een billijke maat regel, waardoor de bezoekers ruimschoots de gelegenheid hebben deze wereld-expositie te bekijken. Tot nog toe bezat iedere wereldtentoon stelling een z.g.n. „Schlager een heel bij zondere, waarnaar de belangstelling der be zoekers van de heele wereld in het bijzonder uitging. In 1851 in Londen was het de fonkelende diamant, de Koh-i-noor, in 1878 in Parijs het toen nieuw gebouwde Trocadéro, (die Jater afgebroken en in moderner stijl op nieuw werd opgebouwd), in 1889 vormde de Eiffeltoren de groote sensatie. Welke schlager" heeft Parijs in 1937? Wellicht de Seine, de veel bezongen schoonheid van Parijs, die geo- grapisch het middelpunt van de ten toonstelling vormt en wier schoon heid door prachtige en ingenieuze lichteffecten verhoogd wordt. Galafeest van het. licht, nationaal feest als uit de duizend-en-een-nacht, feest der droomen, der fantasie en de apotheose van de Seine het is slechts een kleine greep uit een pompeus programma, 144 Lichtfontei- teinen met 8 meter-hooge stralen bundels, 30 lichtfonteinen met stra len van 20 meter hoogte en 15 groe pen, die zelfs een hoogte van 30 me ter bereiken in de golven van de rivier zullen zich feeërieke lichtspe len weerspiegelen. Het Trocadéro is een bijzonder centrum der tentoonstelling. Het ware een fout ge weest om de overblijfselen van de tentoon stelling van 1878 op te nemen in deze ul tramoderne omgeving en daarom ging men er toe over het oude Trocadéro gedeeltelijk af te breken en te vergrooten, het tegelijker tijd aanpassend aan de moderne stijl. Het feestprogramma van de tentoonstel ling belooft een bonte afwisseling geduren de den geheelcn zomer. Het getal reeds vastgestelde festiviteiten overschrijdt de 250! Reeds werd als voorspel het groote in ternationale ruiter-tournooi gehouden, dat in 't Grand Palais plaats vond. In Juni volgen bloemen- en dansfeesten, waaraan behalve vrijwel alle Parijsche balletten, de beroemd ste dansgroepen van de heele wereld deel nemen. In Juli volgt o.m. een groot symbo lisch schouwspel: „La naissance de la Cité" en op 21 Juli begint een groot koloniaal feest dat enkele dagen duurt, waarop zich o..a een tam tam orkest uit Fransch-West- Afrika zal laten hooren. In Augustus volgt in het Grand-Palais het optreden van ver schillende circussen, terwijl Parijs bovendien zal uitmunten door een rijk gevarieerd too- neel-programma, zoowel in het Grand Pa lais als in het Theater des Champs Elysées waar de beste tooneel-ensembles van meer dan 20 landen zullen optreden. Voorts ver dienen de opvoering van Middeleeuwsche Passiespelen op 30 Juli voor de Notre Dame vermelding, van de „Midzomernachtdroom" in den tuin van het slot Bagatelle en de waterspelon op de Seine. Bijzondere attracties op de tentoonstelling zelve zal men speciaal in het Grand Palais vinden, waar zich o.m. een groot laboratori- bevindt, waar de spannendste experimenten ondernomen zullen worden. Zelfs zullen de bezoekers de gelegenheid hebben door het simpele drukken op een knopje, geweldige energie-krachten in beweging te brengen. En ten slotte zullen de bezoekers van het „Palais der Electriciteit" in de groote zaal van het gebouw het grootste schilderij van de wereld zien: tien meter hoog en zestig meter breed, waarop Raoul Dufv de ge schiedenis van de electriciteit op indrukwek kende wijze heeft weergegeven In naam van de gedistilleerd- wet, doe open de keukendeur! Gistermorgen stonden verschillende over treders van de gedistilleerdwet in hooger beroep voor het Haagsche Gerechtshof te recht. De Rotterdamsche koopman G. L. had op een stuk land te Hillegersberg 'n schuurtje staan waar belastingambtenaren eenige in strumenten ontdekt .hadden, die verdacht veel leken op de onderdeden van een dis tilleert oestel. Ook werden eenige melkbussen met alco hol bevattende vloeistof aangetroffen, en L. bad hevig geprotesteerd toen de beambten één van de bussen ter controle mee wilden nemen. Door den politierechter te Rotterdam was L. veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 weken. Hij was in hooger beroep gekomen omdat hij zou het nu maar eindelijk zeggen die boel niet van hem was, maar van iemand, aan wien hij een gedeelte van het schuurtje verhuurd had. Die iemand was ook in het gerechtsgebouw aanwezig, maar dat was geen wonder, want die was ver dachte in de volgende zaak. Overigens kwa men er door de verklaring van dien getuige niet veel verlichtende feiten te voorschijn, want de onderdeden van het distilleertoe- stel en de voorraad alcohol waren op het gedeelte van verdachte gevonden. Verdachte praatte er zich mooi uit. De bus met alcohol-houdende vloei stof bevatte koeienvoer, die door 't lange staan gegist was. Dat het al cohol-percentage tot 14 pet. gestegen was, bleek voor de koeien geen bezwaar te zijn! De essences, die gevonden waren, bad hij noodig voor consump tieijs-bereiding. Toen de president hem er opmerkzaam op maakte, dat, 191. EEN GEESTDRIFTIGE ONTVANGST. De soldaten in het kamp hieven een luid gejuich aan, toen ze hun kameraden daar zoo rustig zagen aankomen. Op dat mo ment echter weerklonk een nieuw salvo en ditmaal vlogen de kogels den vrienden zonder mankeeren om de ooren. Het fort was weer bezet. „Die onhandige kerels!", bromde At/hos, „nu hebben we er toch bijna een dozijn neergeschoten en bijna vijftien buiten ge vecht gesteld. Geen van ons heeft daarbij een schrammetje opgeloopen. Wat heb je daar aan je hand, d'Artagnan? Je bloedt!" „Dat is niets," antwoordde d'Artagnan. „Ik bezeerde me: slechts een beetje aan den steen van mijn ring, toen we den muur omwierpen." „Wat," riep Porthos, „dat is immers' een diamant! En dan jammeren we nog, dat we geen geld hebben!" „Dat is werkelijk een goed idee, Porthos!" „Natuurlijk," mompelde Porthos gevleid. „Goed!", besloot d'Artagnan, „dan ver- koopen we den steen." „Dus heeren! Nu wordt er niet meer over de zaak gesproken." Bij deze woorden waren ze het kamp genaderd, waar ze met groote begeestering werden ontvangen. 192. EEN VAANDEL. Het heele kamp was op de been. Meer dan tweeduizend personen hadden het waagstuk van de vrienden onder de groot ste spanning gezien, zonder ook maar in het minst te vermoeden wat de eigenlijke reden was. Van alle kanten klonk het ge juich: „Leve de musketiers"! Tallooze ge- lukwenschen werden aangeboden, duizen den handen gedrukt. Het was zoo'n lawaai dat de kardinaal meende, dat er muiterij in het kamp was uitgebroken. Hij zond daarom don leider zijner garde de opdracht, eens te onderzoeken, wat er aan de hand was. Toen de kardinaal eenige minuten later de geïmproviseerde vlag van Athos zag. zeide hij tot kapitein De Tréville: Geeft U mij dat servet. Ik zal er drie gouden lelies op laten borduren en het Uw compagnie als een vaandel schenken." „Maar dat zou onrechtvaardig zijn tegen over de gardes" antwoordde De Tréville. „Uwe Eminentie mag niet vergeten, dat d'Artagnan nog bij de garde dient." „Welnu, lijf hem dan bij Uw compagnie in'. de inval in het schuurtje in het mid- van den winter plaats had en hij vermoedelijk toen wel geen ijs maak te, antwoordde verdachte, dat essen ce minstens een jaar lang moet trekken" om smaak te krijgen. De primusbrnder voort, wel een van de voornaamste onderdcelen, had hij noodig voor het verwarmen van melk en dat een der melkbussen aan den onderkant zwart geblakerd was, kwam door roestvorming. De rijksadvocaat, Mr. C. R. C. Wijckerheld Bislom vond deze verklaringen echter niet aannemelijk en eischte bevestiging van het vonnis van den politierechter, bij welken eisch de procureur-generaal, Mr. A. Kom- bracht, zich aansloot. Waarom moest de op slot? keukendeur Vervolgens namen in het verdachten bankje plaats de 41 jarige mej. J. D. en baar acht jaar oudere neef Jac. D. Deze laatste had de keuken bij zijn nicht meer malen schoongemaakt en er ook wel eens wat gerepareerd. De keuken moest daarvoor echter op slot en dat was een verdacht tee- ken. Op zekeren dag kwamen de ambtena ren van de belasting eens kijken en toen zij vorderden, dat de keukendeur werd open gedaan, riep D. uit: „Als jullie er in komen zal ik jullie hersens in slaan." Toen de deur eindelijk geopend was en de ambtenaren de keuken binnentraden, ro ken ze allereerst den prikkelenden geur van alcohol. Verder rondkijkende zagen ze aller lei apparaten, welke als onderdeelen van 'n distilleertoestel goed gebruikt konden wor den. Op zolder werd ten slotte nog een vat alcoholhoudende vloeistof gevonden. Ook deze verdachten hadden overal verklaringen voor. Zoo'n goede huisknecht toch! De nicht wist natuurlijk niets van hetgeen er in baar keuken gebeurde en de neef ver klaarde bezig te zijn met het maken van soldeer uit oude ijzeren potten, die hij van een opkooper had gekocht. De naar alco hol riekende vloeistof was zwakke spiritus geweest, waarmpe hij het vaatwerk van zijn nicht reinigde en liet vat op zolder had bij zoo met inhoud en al van een boer gekocht. Vreemd was evenwel, dat het goedje, dat er in zat, door het lange staan niet ingedroogd was De Rijksadvocaat eischte tegen beiden be vestiging van het politierechtersvonnis, d.i. tegen de nicht een week gevangenisstraf en tegen den neef twee gevangenisstraffen van elk een maand. De procureur vorderde te gen Jac. D. een gevangenisstraf van twee maanden. Uitspraak in beide zaken 21 Juni. De Kath. Dem. Partij blijft voortbestaan In een op Zaterdag 5 Juni te Utrecht ge houden vergadering van het partijbestuur van de Katholiek Democratische Partij, heeft het partijbestuur overeenkomstig den vvensch van de meeste afdeelingen, besloten, het werk van de partij in de komende ja ren voort te zetten. Binnenkort zal de partij in Amersfoort een buitengewoon congres beleggen. Prov. College van Toezicht op.de Kerkel. Goederen Voorziening vacatures. Op de dezer dagen te Haarlem gehouden' vergadering der kerkvoogdijen, aangesloten' bij het Provinciaal College van Toezicht op de kerkelijke goederen en fondsen in Noord- Holland. werden in de vacaturen-G. vait Tienhoven en P. de Grient Dreux als leden) van het college gekozen de heeren D. Slort en C. Haringhuizen, terwijl de heeren K, Zijp en G. J. van Leersum herkozen wer den. Motorrijder gedood Lugubere vondst te Driebergen. Gisternacht omstreeks kwart voor vier werd de politie te Driebergen verwittigd, dat er op den Rijksstraatweg hoek Buntlaan een motorrijwiel tegen een boom was ge reden en dat de berijder dood over het vernielde voertuig lag. Het bleek, dat de man de 2S-jarige N. J. S. was, die, komende uit de richting Doorn, metgroote vaart tegen den boom was gereden en op slag gedood moet zijn geweest. Het lijk is naar het haarbuisje overgebracht. door Michael Corvin 27. De beide dames schenen te twisten, maar reeds na een paar hiinuten bleek het, dat zjj een van zin waren en slechts elkanders mede- deelingen met heftigheid bevestigden. „Het dient nergens toe hem de oogen te openen. Als een man niet wil zien, lieve „Wel," de tweede stem floot van verheelde haat en hoon, „misschien bestaan er nog wel middelen, waaraan ook lord Addison geen weerstand kan bieden! Mijn man is niet voor niets al vijftien jaren aan Scotland Yard ver bonden geweest! Men kent Sir Ronald door en door! Iedereen voorbijstreven, dat kon hij! dat is zijn kracht! Maar mijn man weet wel, wat er achter hem steekt! De chef van Scot land Yard! Hebt u gehoord, waar lord Pem- broke hem gezien wil hebben? Hahaha!" „Neen. Waar dan en hoe weet u..." „Ik hoorde het van Pembroke's arme vrouw. Hij encanailleeert zich met ja. ja, zoo waar als ik leef maar let nu op. Pem- broke wil Addision in nu in zeer dubbel zinnig gezelschap gezien hebben helaas was hij er zelf^Wk. Verteld heeft hij het slechts, omdat Addison deed, alsof hij het heelemaal niet was. Maar Pembroke zweert..." „Neen, waarachtig? Met vrouwspersonen?" „Zooals ik zei, lady Finn. Het duurt niet lang meer met hem. Ik wilde het u slechts zeggen, omdat ik weet. dat uw man het eerst in aanmerking komt voor Addison's po sitie..." „Wij werden eenvoudig gepasseerd toen maals. Maar ik dank u wel. Dit zal mijn man natuurlijk interesseeren. Pembroke nu, wjj zien de familie dikwijls." „Maar zegt u in vredesnaam nooit, dat ik..." „Houdt u mg dan voor zoo naïef? U kunt er zeker van zijn, dat de bron onder ons blijft, natuurlijk. Maar hebt u overigens wel op her tog Eric gelet?" Esther voelde een kleinen steek en dacht aan een spreekwoord, dat met luisteren aan den. wand en het hooren van eigen schand te doen heeft. Wat zou er nu komen? „Het is mij volstrekt niet opgevallen „Ja, daarvoor moet men ook een beetje ge luk hebben. Er zijn hier dezen avond zeer veel totaal onbekende menschen, vindt u ook niet?" „Zeker, zeker, maar wat heeft dat met her tog Eric te maken? U legt mjj op de pijn bank, lieve." „Hebt u dat jonge meisje, een Duitsche, op gemerkt? Zjj moet journaliste zijn, zooals Alicia Bunder mij vertelde." „Ah, dat arrogante ding. die zich dadelijk aan lady Bunder opdrong?" „Juist. Nu, u had eens moeten zien. hoe zij om hertog Eric rondfladderde! Zjj ging zelfs zoover, dat zjj hem in een zijkamer naliep..." „Wat, in de „Neen, neen, niet die kamer. Dat zou ook een openbaar schandaal geworden zijn. Maar ik verzeker u, men kan toch haast wel zeg gen. dat zfj ook zoover gegaan zou zijn, als hij niet een paar woorden tot haar gesproken had." „En hebt u ook gehoord wat „Nu. dat is niet moeilijk te raden, niet waar? Hertog Eric die lieve hertogin heeft het moeilijk met hem en iedereen weet im mers... Nu, het schijnt, dat hij die jongedame een bevredigend antwoord gegeven heeft. On begrijpelijk, wat men als man aan zulk een groen ding kan vinden. „Bedoelt u. dat hij „Geen sprake van! Wie is zij dan? Larker had mij reeds verteld, dat deze miss Relli of zoo nu, dat doet er ook niet toe. De hertog heeft haar uitgenoodigd om de mijnen te ko men bezichtigen." De mijnen bezichtigen? Hahaha! Dat is waarlijk prachtig, lady Finn! U vertelt dat zoo heerlijk grappig, dat u mij moet toestaan het precies met uw eigen woorden aan mijn man mede te deelen." Esther kon het niet langer uithouden en schraapte zich goed hoorbaar de keel. Op het zelfde oogenblik werd het bij de beide waar dige ladies doodstil: toen fluisterde een stem: „Weg na elkander." En toen hoorde Esther, die zich met een eenigszins overdreven ener gie het haar borstelde, kort na elkander haas tige, half sluipende schreden, die zich ver wijderden. Zij was weder geheel opgefrischt, al was dan ook haar stemming er niet bepaald op verbeterd. Het aangename onderhoud der beide dames had haar den aard van het terrein, dat zij hier bewandelde, doen begrijpen. Zij was er zeker van. dat morgen, neen, dezen zelfden avond reeds, de kwaadsprekerij zich van haar persoon meester gemaakt zou heb ben en voor deze menschen was zij dus nu reeds de minnares van den hertog. Nu, de hertog scheen aan zeer gemakke lijke veroveringen gewoon te z|jn, of zij wer den hem door het vertrouwen van juist zulke dames als deze gemakkelijk gemaakt. Na het vervliegen van haar eerste woede moest zij lachen. Waarlijk, zjj avanceerde snel in dit land. Zij stond op en rekte zich eens uit. Goed, zjj zou zich het vertrouwen, dat deze dames in haar stelden, waardig toonen. Als men haar in de kringen der naar sensatie hunke rende burgerlijkheid en onder de pas in den lageren adelstand verhevenen voor de mai- tresse van den hertog hield, behoefde dat nog niet onvoorwaardelijk een nadeel te beteeke- nen. Dat zij het niet inderdaad zou worden, daarvoor zou zij zelf wel zorgen. Veel belangrijker dan dit kwaadspreken van njjdige wijven scheen haar de geschiede nis van Addison, den chef van den Geheimen Dienst. Zij vermoedde, dat zij hierover met Selfride moest spreken; misschien kon zich hieruit nog wel iets belangrijks ontwikkelen. De rol van Larker werd steeds merkwaardi ger. Hij scheen zich systematisch van vrouwe lijke tusschenpersonen te bedienen en door het verwekken van kleine verwikkelingen voordeelen voor zichzelf te scheppen. Larker deed haar in menig opzicht aan mevrouw Jeffers denken. Ook hjj bezat als zijn meest op den voorgrond tredende eigenschap de gladheid van een paling, die het wel moeilijk moest maken hem te pakken te krijgen. Zij bekeek zichzelf nog eens onderzoekend en keerde toen, glimlachend en onbevangen, naar het feestgewoel terug. Zij moest eeni- gen tijd zoeken, voor zjj een bekende vond het was syndicus. Dr. Messelmann, die voor haar boog en om den volgenden dans ver zocht. Hij sprak er zjjn vreugde over uit, hier een Duitsche dame te ontmoeten en vroeg Es ther, of zjj hem niet iets kon mededeelen over een heele reeks gasten, die zijn aandacht ge trokken hadden. Zij amuseerde er zich over, dat zij nu plotseling als mentor moest optre den en wees hem enkele personen aan, wier namen zjj van lady Bunder vernomen had. Na den dans constateerde zij, dat het intusschen al erg laat geworden was en zocht zij de hertogin op om afscheid te nemen. Bij de hertogin, die in een der kleinere ver trekken plaats genomen had, trof zij Larker en hertog Eric aan. Het kwam Esther voor. alsof zjj een levendig en eenigszins opgewon den onderhoud gestoord had. waarin Larker een bemiddelende rol gespeeld scheen te heb ben. Hertogin Joan keek haar zoo beklemd aan, dat het Esther, ondanks de luchtigheid der begroeting opviel. Zij nam afscheid en toen richtte op het laatste oogenblik de her tog zich tot haar met de vraag of het haar zou schikken, overmorgen met Larker en hem den afgesproken tocht ter bezichtiging der mijnen te maken. Voor Esther Raleigh nog gelegenheid gevonden had iets te antwoor den. wendde hertog Eric zich al tot zijn vrouw en verklaarde hij haar. dat hij de Duitsche correspondente dezen tocht beloofd had, daar hij toch zelf naar de Gold Gate Mijnen moest. De hertogin scheen over deze verklaring niet zeer verbaasd te zijn. Larker geleidde de vertegenwoordigster van de „Welt" naar haar auto en nam afscheid van haar met een soort hoffelijkheid, die Esther met eenige be zorgdheid vervulde. Het was reeds over tweeën, toen Esther dien nacht in Savoy Hotel aankwam en dood moe naar haar kamer ging. Zij vermoedde, dat de reis naar de mijnstreek voor haar toe komst beslissend kon worden en tegelijkertijd wist zij, dat zij op geen bescherming, geen dekking kon rekenen, als zij tegen deze, zoo gemakkelijk schijnende taak niet opgewassen mocht blijken. Op ditzelfde uur bevond Sir Ronald Addi son zich in zijn bureau in Scotland Yard eit liet zich aan de hand van een omvangrijke naamlijst een aantal documenten brengen. Deze lijst was een afschrift van het ontvang- boek der hertogin van Gloucester en de do cumenten waren de gegevens en resultaten der speurders, die een aantal uitgenoodigden hadden beschaduwd. De chef der geheime po litie ontving op deze wijze ook eenige mede- deelingen over het vroegere en tegenwoordige leven en gedrag van miss Esther Raleigh^ journaliste en verslaggeefster van berichten uit de groote wereld voor de „Welt". Hij kon uit dit rapport vernemen, dat juffrouw Ra leigh tot nu toe in Londen behalve met Dr. Linden, den politieken vertegenwoordiger van haar blad, met Dr. Hardley en den Russischen vertegenwoordiger Zagoinoff voeling gehou den had. Dat was voldoende om door een korte aanteekening de verdere beschaduwing van deze dame te bevelen. Hoewel Selfride reeds heel wat vroeger naar bed gegaan was, was hij over de gebeurte nissen in het Herford Palace even nauwkeu rig geïnformeerd als over de plannen van Ad dison en was hg besloten om juffrouw Raleigh, als de uitslag van haar bezoek aan de kolen mijnen ook maar half bevredigend mocht uit vallen, nieuwe voorstellen te doen. die ook den heer Mersheim zouden moeten interesseeren. (Wordt vervolgd.).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 8