BOUDOIR der WATERNIMFEN Visschen zijn niet critisch, maar de menschen wel li h Badzo/gen Vlindertje Wat de zee zag In gesprek Zaterdag 10 Juli 1937 Vierde blad Charme voor den duik in het koele element Dit is het seizoen, waarin water ons even onmisbaar wordt als lucht. Naarmate het kwik in den thermo meter stijgt, voelen we ons sterker en sterker aangetrokken tot het natte koele element, dat lafenis en verfrissching belooft en geeft. We leven er in, er aan, er op. We ma ken er ons op alle wijzen vertrouwd mee. Zijn er nog menschen, die niet zwemmen kunnen? Ik beklaag ze. En kan me niet begrijpen dat ze waarlijk nog één seizoen voorbij willen laten gaan waarin ze van de ware watervreugde ver stoken blijven. Wie aan den oever blijven, al is die oever dan ook een breed strand, wie hoog boven het zilte of zoete nat op het dek van een schip blijven rondwande len, weten nauwelijks wat water is, zoomin als iemand, die 's winters nooit de groote stad voor de'bergen verliet er ook maar een flauw idee van heeft wat sneeuw betee- jsent. Ik zing den lof van het water, omdat ik in deze dagen over water niet zwijgen kan, omdat ik aan mijn eigen geestdrift uiting geven moet en, tenslotte, omdat ik deze week een paar woorden te zeggen heb over pakjes, die dit jaar in, aan en op het water gedragen worden. Met wat wij in het water dragen, ben ik spoedig klaar. Alle kleuren van den regenboog tot onze beschikking Op het gebied van badpakken is er eigen lijk niets nieuws. We hebben keus tusschen het badpak uit één stuk en het pakje, dat uit een pantalon bestaat, die met een bus tehouder gecompleteerd wordt. De wat ge zette vrouw zal goed doen zich een donker, liefst een zwart bakpak te kiezen dat maakt haar slank maar haar, die over haar gewicht tevreden zijn kan, staan alle kleuren van den regenboog ter beschikking. Moet ik er aan toevoegen dat een badpak alleen dan past als het gemakkelijk, niet te strak, maar vooral ook zonder ruimte te laten, om het lichaam sluit? Me dunkt, dat weet ieder. Komt het er dus weinig op aan wat we in het water dragen de visschen hebben geen critisch oog van belang is het hoe we er uit zien zoo spoedig we opgedroogd zijn en vasten grond onder de voeten heb ben. Want dan zijn we weer onder de men schen. Het kleedingstuk van onze strandgarderobe Onder de strandcostuums neemt de „short" dit jaar een voorname plaats in. Wie kun nen „shorts" dragen? Alleen jonge meis jes? In geenen deele. Oude dames bij wier grijze haren en waardigheid „shorts" be zwaarlijk passen, laat ik natuurlijk buiten beschouwing, maar voor het overige speelt leeftijd bijna geen rol. Het komt op de sil houet aan. Wie de drie, vier kruisjes achter den rug heeft, maar niettemin over een jeugdig silhouet beschikt en dat wordt meer en meer regel behoeft „shorts" als onbruikbaar volstrekt niet te verwerpen. Een paar slanke, goed-gevomde cn wel verzorgde beenen, die niet door vooruitste kende hoekige knieën ontsierd worden, ge ven iedere vrouw, ongeacht haar leeftijd, recht op „shorts". De meeste „shorts", die men zoo ziet, zijn wit of marine-blauw, maar ook worden er, bijvoorbeeld, kersroode ver kocht. Voor men zich die aanschaft, zal men goed doen wel 'te overwegen of het dragen van een zóó in het oog loopende kleur in sommige gevallen geen bezwaar oplevert, Flatteuse badcreatie in kaneel- - bruine wol Oker geel koord Strandpyama opnieuw in de gunst De „shorts" zijn er evenwel niet in ge slaagd de strandpyama's en -pantalons ge heel te verdringen. Van de pvama's kan men zelfs zeggen dat ze dit jaar zich op nieuw verheugen in een gunst, die hen ver laten scheen te hebben. Maar met de pya- ma's, die we vijf of zes jaar geleden overal zagen dragen, hebben de tegenwoordige niet veel meer gemeen. Uit is het met de klcedingstukken, die ons in operette-Mexica nen omschiepen. Daarbij wordt de pyama in één kleur bijna niet meer gedragen; nu is zij van bedrukte toile. verlangt 'n heelen regenboog van tinten en wordt gecompleteerd met een „bain de soleil"-jakje, waarvan de opper vlakte zoo klein mogelijk gehouden is. Jonge meisjes heb ik weinig pya- ma's zien dragen het meerendeel geeft terecht aan „shorts" de voor keur, maar -dames „ëntre deux ages" des te meer. Wie evenwel noch voor „shorts" noch voor een pyama voelt, heeft keus tusschen den strand- pantalon en de strandjapon. NIEUWE AANWINST VOOR DE STRAND- PARADE: De rijkgebloem.de cre tonnen mantel. En daaronder: Short en plastron tot een elegant sonnebadpak vereenigd. Voor dun en dik De eerste houdt dit seizoen het midden tusschen een Zouavenbroek, die u wel van oude plaatjes kent, en het mannenkleediug- stuk, waaraan in alle landen de naam „knickerbocker" gegeven is. Desondanks zijn de moderne strand pantalons een volmaak t- vrouwclijke dracht. De aardigste zijn van bedrukte crêpe of van jersey. Ze reiken tot halfweg de kuit en kleeden zoowel lange slanke als korte dikke figuren. In 15 seconden kleedt U zich aan! Strandjaponnen zijn er natuurlijk in de grootst-mogelijke verscheidenheid. Maar het type van dezen zomer heeft korte mouwen, een wijden, maar niettemin te sluiten, kraag en laat zich van boven tot beneden dichtknoopen. Het moet zoo gemakkelijk mogelijk zijn een strandjapon aan en uit te trekken, want dikwijls zal er een bad pak of een zonnebad-blouse onder gedragen worden. In de tegenwoordige modellen kleedt men zich in vijftien seconden en men ontdoet er zich van in vijf. Matroosje doet aan maannacht denken En dan kom ik ten slotte tot onze garde robe op het water, tot wat wij dragen als wij het schommelende vloertje van een zeil- of motorboot onder de voeten hebben. Wat wij dan dragen is vooral wit, wit in allerlei tonaliteiten. Ons wit kan blauw wit zijn en aan een maannacht doen denken of roze-wit, dat ons in de stralen van een opgaande zon te koesteren schijnt, roonvwit of zelfs groen-wit, maar wit zal het bij voorkeur zijn en blijven. De malro- zenpakjes, die ons dit jaar voorgelegd zijn, bestaan uit blouses en kielen van manne lijke allure en pantalons in alle lengten. De pantalon kan even goed tot het midden van het dijbeen reiken als tot den enkel en zelfs is er niet veel tegen een „robe-culotte" als beenbedekking te kiezen. Die robe wordt dan veelal geplisseerd en vaak met geheim zinnige monogrammen of met afbeeldingen van dieren en bloemen versierd. Als de storm opsteekt.... Maar wie op het water leeft heeft aan een dun wit matrozenkleedje niet genoeg. Vergeet vooral geen stevige wollen trui, noch een niet-afwaaiend „Alpen"-mutsje, noch vooral ook een regenmantel, die waar lijk waterdicht is. Maar als u werkelijk met het natte element vertrouwd bent, kleedt u zich in de bui niet aan, maar uit. In plaats van een regelmantel draagt u dan liever een badpak. Hebt u zich wel eens zóó in een zomerschen slagregen bevonden? Niet? Dan raad ik u die sensatie eens ten volle te ondervinden. Niets is zoo verrukke lijk. En hoe goed is het niet voor uw huid zoo'n krachtige regenmassage te ondergaan! Het maakt uw velletje vijf jaar jonger! GERTRUDE. EEN PAAR MOOIE SCHOUDERS ZIJN EEN KOSTBAAR BEZIT. In deze weken waarin wij ons zoo vaak in badpak vertoonen en on ze schouders dus wel aan critische blikken en opmerkingen moeten blootstellen, is het volstrekt noodig dat wij ze de aandacht geven die ze verdienen Wat wij nu in dat opzicht winnen komt ons ook 's winters goed te pas. Want een avondjapon is maar al te vaak een veel- eischend kleedingstuk, dat gebiedend om mooie goed-verzorgde schouders vraagt of andersondraagbaar is. De schouders dan 'behooren vol te zijn, zonder dat er overtollig vet, dat in den hals en op den rug afschuwelijke plooien vor men kan, aanwezig is. Aan den anderen kant is het evenmin noodig dat de spieren al te zichtbaar zijn; als ze „vermoed" wor den is het voldoende. Eenvoudige gymnastische bewegingen ge ven u binnen enkele weken schouders waar op niets aan te merken valt. Die bewegin gen kunnen met halters of knotsen worden uitgevoerd, maar noodig is dat geenszins. Het komt op de bewegingen zélf aan, niet op het gewicht dat u in. de hand hebt. Een paar potlooden doen het eigenlijk even goed als een paar halters, die u wellicht meer vermoeien dan noodig is. Om de schouderspieren behoorlijk in be weging te brengen strekt u beurtelings, den rechter- en den linkerarm recht omhoog, waarna u met opgeheven hand en arm een steeds grooter wordenden cirkel beschrijft. Als de eene arm moe is begint u dezelfde beweging met den anderen. lederen dag een aantal minuten deze beweging beoefenen, met ontkleed bovenlichaam, als 't kan bui ten, maar in elk geval met open ramen, geeft snel resultaten. Na afloop verdient het aanbeveling de schouderstreek te masseeren en wel met een crème, die de volgende bestanddeelen be vat: Lanoline 30 gram, borax in poeder- vorm 6 gram, tinctuur van benzoë 2 gram, zoete-amandel-olie 40 gram, rozenwater 40 gram. Wat talk bijvoegen. Daar het niet gemakkelijk is de schouders en de schouderbladen eigenhandig behoor lijk te masseeren, is het beste dit werkje aan een zusje of een vriendin toe te ver trouwen. GERTRUDE. Met vlinder motieven be zaaide zomer avondjurk van crêpe de chine. Alle rokruimte is naar de rugzijde verlegd Taschje in vlindermodel. Speciaal ont werp voor strandfeesten. Vroeger beukte de woeste zee, De Hollandsche ree, En wekte de Batavieren; Die schoten hun jasjes van dierenvel uit En waagden aan 't schuimende sop haar en huid, Ze dropen van water en wieren. Weer later beukte de woeste zee De Hollandsche ree. Het is slechts een eeuw geleden Daar kwamen de deftigste Neerlandsche lui In badkoetsjes, deeglijk gekleed voor dc bui Heel schuchtertjes aangereden. Ze waagden een teen in het kille vocht, Ze keek' om zich heen of 't zoo wel mocht-. Een duur, exclusief genoegen! De zee nam het nogal gemoedelijk op, Ze zette wat spottend een schuimen kop, Hoe vreemd zich die lieden gedroegen! En nu, nu beukt er de woeste zee De Hollandsche ree, En ziet er de leukste dingen: Een roode. een blauwe zeemeermin, Een gele, een groene wipt 't water in, En lachen en schertsen en zingen! De zee is verteederd en beukt niet meer. Maar kabbelt peinzende heen en weer, Van Zandvoort naar Scheveningen. LIE. Middaggenoegen op het dek Wanneer wij op een keurig jacht over de glanzende plassen glijden, en ons niet behoeven te bemoeien met stuurmansaangelegenheden, doch louter voor ons gemak aan boord zijn, wèl, ook dan dragen wij wit en marineblauw. Lui leunen wij tegen de railing en demonstrecren nonchalant een wit piqué snort- jurk; het donkerolauwe jasje beschermt ons tegen een al te koele bries- de nationale halsdoek wappert vroolijk uit. En wat is er tegen, ons voor deze gele genheid zelfs m zijden crêpe te hullen? Licht marineblauw, met wit afgebiesd witte das en ceintuur, vormen een exquis geheel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 13