De heide bloeit
Volksklassen in Engeland
Nieuwe zendermast van
neergestort
Nederlander in Spaanschen
grafkelder gevangen
rechtzaal uit
Veroordeelde holt de
Hij sloeg zijn bivak op
tusschen de zerken
Mussolini naar Duitschland
Mislukte ontvluchtinqspoqinq in
Den Haaq.
AFSCHEIDSSYMPHONIE.
Voor ons ligt de heide in gloed van wanme kleuren. Purper-paars, roodbruin en
violet. In alle schakeeringen mengen zich de tinten. Het is of wij muziek in kleu
ren zien. Wit is de wol van de wolken, die drijven langs zachtblauwen hemel.
Zonbeschenen is de vlakte omzoomd door het sombere groen van sparren- en den
nenbosch dreigend door eenzaamheid, maar lokkend door geheimzinnige betoovering
Weer bloeit de heide! Wederom beleven wij dit jaarlijksche kleurenfeest van
singuliere pracht. Tallooze toeristen zullen er op uittrekken om te genieten van
deze afscheidssymphonie, die ons door de scheidende zon wordt geboden.
Wij grijpen naar de kaart. Ons land mag zich gelukkig nog verheugen in vele
ongerepte heidevelden. Behalve in het lage Westen liggen de paarse velden over
al door ons land verspreid als grootere en kleinere oasen van rust, waar de moderne
jachtende mensch kan bekomen. Verkwikkende stilte heerlijke rust.
Ieder zal van zijn woonplaats uit de voor hem gemakkelijkst bereikbare heidevelden
opzoeken om daar ten volle te genieten van het laatste zomersche festijn.
Tenslotte willen wij dengenen, die dit heidefeest gaan bijwonen, de grootst moge
lijke voorzichtigheid met vuur aanbevelen. De hei is mooi, maar één oogenblik van
onnadenkendheid en zij verkeert in een dorre smeulende aschwoestijn.
Mast onbruikbaar geworden.
Onder de gemeente Jaarsveld, in een
der vruchtbare kleivelden onder aan
den dijk langs den Hollandschen
IJssel, waar van dezen dijk de weg
naar IJsselstein afbuigt, staat een
klein houten gebouwtje, waarin de
nieuwe kortegolfzender gebouwd
wordt, welke de 415 meter golf van
Kootwijk, die niet meer aan de ge
stelde eischen voldoet, zal vervangen.
Proefnemingen hier ter plaatse hadden
aangetoond, dat de plaats voor den bouw
van een kortegolfstation hier zeer gunstig
was en proefuitzendingen hiervandaan had
den een veel beter resultaat opgeleverd dan
de uitzendingen op de 415 meter golf van
Kootwijk.
Met den bouw van den zender schiet men
flink op. Evenals de 415 meter golf van
Kootwijk zal ook deze zender een capaciteit
krijgen van 20 kw. In het voorste gedeelte
van het gebouwtje staan reeds de gelijkrich-
ters met transformatoren en condensators
opgesteld.
Onder den vloer van het middengedeelte
liggen alle kabels voor den zender, in de
machineruimte staan de verschillende ma
chines en ook het station van het provin
ciale Utrechtsche electriciteitsnct, dat via
twee van elkaar onafhankelijke kabels
stroom zal leveren, is vrijwel gereed.
De werkzaamheden zijn zoover gevorderd,
dat men den 80 m. hoogen zendermast naast
het zendstation zou oprichten. Voor deze be
langrijke gebeurtenis waren de noodige
maatregelen en voorzorgen genomen en een
aantal autoriteiten waren ter plaatse ver
schenen of werden tegen half elf verwacht
om van het opzetten van de mast getuigen
te zijn.
De 80 meter hooge zendermast, die aan
den voet een diameter heeft van circa 40
c.m. en zich naar den top versmalt tot een
diameter van circa 15 c.m., was vervaardigd
van tot naadloozc buis getrokken mannes-
mann-staal. Hij lag op den grond naast het
zendstation, de voet ter hoogte van het sta
tion zelf, waar de mast in den grond zou
komen te staan. Op eenigen afstand hiervan
stond een 30 meter hooge houten hulpmast,
die opgetuid was met circa 20 tuilijnen.
dunne sterke kabels, die door groepen werk
lieden werden vastgehouden en bovendien
verankerd waren aan houten palen, welke
als reusachtige haringen in den grond
stonden.
Aan den anderen kant van de hulpmast,
in rechte lijn met den aan den overkant op
den grond liggenden zendermast, stonden
achter elkaar vier lieren opgesteld, waarover
kabels liepen, die via katróHèh in dëri' top
van de hulpmast met de zendermast waren
verbonden.
Teneinde te voorkomen dat de lieren, wan
neer deze kabels aangetrokken zouden wor
den en dus 't. volle gewicht van den V2 ton
wegende zendermast er aan zou komen te
hangen, over den grond zouden gaan schui
ven, stonden voor en achter elke lier zware
bakken met klei, die hier zoo maar uit
den grond gedolven kan worden. Doch deze
zei Me kleigrond zou de uitvoering van het
karwei noodlottig worden.
Het onverwachte.
Te kwart voor tien werd met het werk
begonnen. De eerste lieren werden langzaam
opgedraaid, de kabels strakten zich, en lang
zaam werd de top van de 80 meter lange
mast van den grond gelicht. Langzaam
maar zeker vorderde het werk. Te ruim 10
uur hing de mast in de kabels onder een
hoek van ruim 30 graden met den grond.
Toen gebeurde het onverwachte. Mede ten
gevolge van den onvoldoenden weerstand
van den kleibodem, waarin hij stond, hield
de houten hulpmast het niet. Ruim vijftien
meter boven den grond knapte hij af De
kabels verloren hun steunpunt en de zen
dermast plofte, gelukkig precies langs het
zenderhuisje, neer, weliswaar zonder te bre
ken, doch zoodanig op een vijftal plaatsen
verwrongen, dat zij als zoodanig niet meer
benut zal kunnen worden en ten hoogste
Itukken buis er van nog bruikbaar zuilen
rijn.
De mannen, die de tuikabels hadden vast
gehouden, stonden uiteraard terzijde en ge
waarschuwd door het gekraak van de hou
ten hulpmast, konden enkele anderen, die
meer in den weg stonden, zich tijdig uit de
voeten maken, zoodat, de mast, die precies
weer neerkwam op de plaats waar hij ge
legen had, geen schade aanrichtte en er
gelukkig door haar val geen persoonlijke
ongelukken werden veroorzaakt.
De schade beperkte zich tot den raast zelf
en het kan misschien een paar weken duren
voor men te Kootwijk een nieuwen mast
beschikbaar heeft. Het. heele geval, dat be
grijpelijkerwijze bij uitvoerders en arbeiders
teleurstelling verwekte, aangezien de drie
kleur reeds gereed- lag om te worden ge-
heschen als de mast overeind zou staan,
veroorzaakte dus slechts een vrij geringe
vertraging, temeer waar men inmiddels met
de voltooiing van den zender zelf ongestoord
kan voortgaan.
Heeft Prov. Statenlid
visch gestolen?
De heer van Slooten ontkent per
tinent.
Naar aanleiding van het bericht omtrent
den vischdiefstal welke te T.Tmuiden ge
pleegd zou zijn door den vïschlosser K. van
Slooten, lid van de Prov. Staten van Nrd.-
Hollnnd, wordt ons namens hem medege
deeld, dat bedoeld bericht niet juist is. Een
halbeambte heeft gemeend, dat de heer
K. van S., die in de hal bezig was met het
in kisten sorteeren der door de „Limburgia"
aangebrachte visch eenige visschen in een
ledige kist verborgen had. met het doel. die
ten eigen bate aan te wenden. De heer K.
van S. ontkende en ontkent pertinent de
hem toegedachte oneerlijkheid. De kist,
waarin de visschen lagen, stond gewoon bij
de andere kisten, waarin andere soorten
visch door hem gesorteerd werden.
Volgens den heer K. van S. had de be
ambte hem evengoed kunnen beschuldigen
van poging tot diefstal der visschen in die
andere kisten.
Niettemin heeft de beambte proces-verbaal
opgemaakt en is de algemeen in het bedrijf
waarin de heer K. van S. werkt geldende
regel, dat ook zelfs bij enkel vermoeden
van eenige oneerlijkheid de betrokken per
soon inmiddels geschorst wordt op den
heer K. van S. toegepast
Op de terechtzitting van de Haagsche
rechtbank heeft gisterenmorgen de ongeveer
25-jarige P. J. den D., die juist zijn vonnis
had aangehoord, een poging gedaan zich
onrechtmatig aan zijn straf te onttrekken.
Toen de vonnissen tegen de andere ver
dachten werden voorgelezen en den D. nog
in de beklaagdenbank stond, heeft hij van
een onbewaakt oogenblik van de veldwach
ters gebruik gemaakt om te ontsnappen.
De jonge man sprong de bank uit,
holde de rechtzaal door, en klom
over de leuning van de publieke
tribune met het doel door de geopen
de deur naar buiten te komen.
Het is echter bij een poging gebleven.
De veldwachter op de publieke tribune
sloot de deur onmiddellijk af en niet lang
daarna hadden de veldwachters, die hem
achterna gesneld waren, hem overmeesterd.
Tot groote schrik en ontsteltenis van de
aanwezigen op de tribune stribbelde de ar
restant nog heftig tegen, toen men hem
naar héf-htrte' VaiV,bewa,rinft,,\X'11,dë',bi-engen,
doch tenslotte moest hij voor de overmacht
van de veldwachters zwichten, waarmee dit
incident beëindigd was en de rechtszitting
weer voortgang kon vinden.
SPAARDUITJES IN DE LINNENKAST.
Oude juffrouw bestolen.
Zondag werd bij de politie aangifte ge
daan, dat was ingebroken in een woning
in een hofje aan de Rembrandtsstraat te
's-Gravenhage ten nadcele van de 70-jarige
bewoonster werden uit een linnenkast 42
gulen ontvreemd. Ook werden verschillen
de gouden en zilveren voorwerpen ver
mist, De dader verschafte zich waarschijn
lijk toegang door een raam.
OOK KERKEN ALS CONCEN
TRATIEKAMP GEBRUIKT.
Wat een Amsterdamsche jon
gen uit het land van den bur
geroorlog vertelde.
Een Amsterdamsche jongen, juist van
Marseille waarheen een Engeïsch hospi
taalschip hem met een paar honderd ge-
evacueerden en een aantal uitgewisselde
buitonlandsche officieren-vlieger uit Valen-
cia had gebracht in Nederland aange
komen, ontmoetten we als een toonbeeld
van gezondheid, levenslust en... liefde voor
Spanje, dat hem een tweede vaderland ge
worden is, aldus de N. R, Ct.
Hij had er, vertelde hij ons. al jaren een
vreedzaam bedrijf uitgeoefend: hij was et-
werkzaam bij de grootste Snaansche cho
colade-firma die o.a. in El Escorial. onge
veer 50 K.M. ten noordwesten van Madrid,
haar fabrieken heeft. Hij „deed" niet aan
politiek, maakte noch republikeinsche, noch
monarchistische propaganda, hij aanvaard
de er eenvoudis als nuchter Hollander de
toestanden zooals ze waren en zooals ze
zich ontwikkelden.
„En toch raakte U in gevangenschap."
„Dat laat zich verstaan, vond onze
bezoeker gemoedelijk. Men is vreemdeling,
en men is géén partijman, dat zijn in
oorlogstijd al twee redenen om verdacht te
worden. En intusschen was die gevangen
schap soms ook dragelijk. Want men ver
trouwde mii toch wel genoeg om me.' toen
ik een poosje ziek in een hospitaal had
gelegen, als verpleger te gebruiken. Ik heb
er zelfs nog een mooi certificaat voor ge
kregen. Maar daarvóór, dat is zoe, heb ik
heel wat benauwde uurtjes doorgemaakt.
En dat soms op plaatsen waar men het
anders nogal rustig pleeet te hebben, zoo
als in kerken en in paleizen.."
„In kerken en paleizen?"
„U begrijpt, legt. onze bezoeker uit,
dat de regeering, want ik woonde in het
Het grootgrondbezit brokkelt af en
de kleine boer krijgt eindelijk een
kans.
Verschillen tusschen geschoolde
en ongeschoolde arbeiders steeds
kleiner.
Gisteren werd te Amsterdam onder voor
zitterschap van prof. dr. K. Oestreich de
tweede Nederlandsche geografendag gehou
den, waarop verschillende inleiders belang
wekkende onderwerpen behandelden.
Dr. J. P. Kruijt te Arnhem hield een lezing
over „De sociale structuur van het Engeï
sch e volk".
Sprekers bedoeling was na te gaan, uit
welke standen en klassen de huidige maat
schappij in Engeland en Wales bestond,
Hoewel de zuiver agrarische bevol
king al minder dan een tiende deel
van de geheele bevolking omvat,
werd toch eerst uitvoerig de struc
tuur van de agrarische maatschappij-
ontleed, vooral om duidelijk te ma
ken, welk een grooten invloed de
grondbezittende aristocratie in het
overigens democratische land nog
bezit.
Meer dan een eeuw geleden had de con
centratie van het grondbezit in handen van
eenige duizenden „landlords" den eigen
grond bewerkenden boerenstand doen ver
dwijnen, zoodat slechts overbleven pachters
van grootbedrijven en landarbeiders, welke
laatste'n de stiefkinderen van Engeland zijn.
Merkwaardig is echter in de laatste tiental
len jaren de ommekeer in deze ontwikke
ling: het grootgrondbezit brokkelt., zij het
langzaam, af, reeds is meer dan het derde
linksche gebied, voor al die opgepakte
vreemdelingen en andere „verdachte" ele
menten vooral in 't begin van den op
stand inderhaast logies moest improvi-
seeren. En wat was eenvoudiger, dan
daartoe bijv. de vele, immers tóch leeg
staande kerken te gebruiken. Men kon in
die gebouwen, voorzoover ze tenminste in
tact gelaten waren, want er is in Spanje
ook heel wat verwoest!..., eenige honder
den menschen bijeenbrengen in een over
zichtelijke ruimte, zoodat de bewaking er
ook vrij gemakkelijk was."
„Én liep u 4a&r geen gevaar?"
„Ik kreeg den indruk, dat
Franco's vliegtuigen die gebouwen
meestal wel ontzagen. Maar zoo nu
en dan kregen we toch wel ons deel
van zoo'n luchtbombardement: een V
klein souvenier aan een scherf draag
ik in dit litteeken hier boven het
rechteroog, de rest van m'n leven
mee.
Maar U ziet, ik kwam er nogal gelukkig
af er zijn daar toen toch ook wel slacht
offers gevallen.
Dan was het minder gevaarlijk in het
oude. in de rotsen gebouwde zomerpaleis,
dat Filips II heeft laten bouwen, het be
roemde Monasterio. prachtig lustslot en
vorstelijke begraafplaats beide.
De laatste rustplaats van den
laatsten Spaanschen koning.
„Werd dat ook als gevangenis ge
bruikt?"
„Een tijdlang. En men zat er veilig.
Onder de keldergewelven liggen tientallen
Spaansche vorsten en vorstinnen begraven;
de plaatsen waar zij rusten, zijn gemar
keerd door fraai gebeeldhouwde, marmeren
sarophagen. En tusshen die grafmonumen
ten in legden we onze matrassen en dekens
en sliepen tusschen de steenen herinnerin
gen aan eenige eeuwen Spaansche door
luchtigheid. Ik heb mij laten vertellen, dat
ook de laatste koning. Alfons XIII, in het
Monasterio zijn laatste rustplaats heeft
doen inrichten, en dat zou een der redenen
zijn waarom inderdaad deze historische
plek stelselmatig ontzien wordt.
Intusschen, het gebouw doet in zijn mas
siviteit van metersdikke muren en zware
gewelven eenigszins denken aan sommige
fragmenten van den Chineeschen Muur,
deel van den landbouwgrond in het bezit
van de boeren en daarnaast neemt ook het
grootbedrijf iets af en het kleinbedrijf toe.
Waaraan de huidige adel zijn in
vloed te danken heeft.
Niettemin is de invloed van den adel in
Engeland nog groot in de dorpen, en ook
daarbuiten, ondanks de beknotting der
macht van de lords. De voornaamste oor
zaken daarvan zijn wel de groote beteekenis
die de „society", grootendeels gevormd door
de aristocratische families, nog heelt bij de
vorming van de openbare meening, alsmede
de vcrceringi die het Engelsche volk in al
zijn geledingen nog steeds den adel toe
draagt.
Zeker heeft daartoe bijgedragen het
feit, dat de adel geen gesloten kaste
is, voortdurend toestrooming van
ouderen ontvangt en zich ook niet
buiten het moderne economische
leven heeft gehouden.
Vervolgens besprak inl. de niet-agrarisehe
bevolking, voor 20 pet. uit zgn. „middle-
class" en voor 80 pet. uit arbeiders bestaan
de. De „middle-class" of burgerij bestaat
grootendeels (voor deel ongevéer) uit den
eigenlijken „middenstand", maar omvat ook
de groep'der groothandelaars en industriëe-
len. Naar opvatting en aspiraties is deze
z.g. middle class" veel homogener dan de
burgerij in de meeste landen van het Euro-
peesche continent. Niet verschillen in men
taliteit, maar die in bezit en inkomen zijn
maatstaven, waarnaar men de „middle
class" verder kan indeelen. Bij den midden
stand in engeren zin vormt verder als in
vele landen de z.g. „nieuwe" midden
stand" (ambtenaren, employés, beoefenaars
der vrije beroepen) een steeds belangrijker
waarvan de kranten dezer dagen bericht
ten, dat de soliditeit ervan een beletsel
vormt zelfs voor de moderne artillerie. In
elk geval schijnt de regeering steevast op
de „onschendbaarheid' van Filips' bouw
werk te vertrouwen: zij heeft er nu tenmin
ste munitie en benzine-depots en werkplaat
sen voor de vulling van granaten in onder
gebracht.
„Ach", onderbreekt onze bezoeker hier zijn
relaas, dat doet je dan ineens weer denken
aan die schrijnende aspecten van een bur
geroorlog.
In die werkplaatsen werken ook jon
gens, afkomstig uit streken, die nu
door Franco bezet zijn, en waar hun
families nog wonen. „Wie weet",
zegt een jongen, terwijl hij een gra
naathuls vult, „misschien schieten
ze met deze granaat ons eigen huis
wel plat..."
Rechtsch dokter mag linksch pa
tiënt niet opereeren.
„Heeft u", vragen we, veel blijken ge
zien van echten haat tusschen „links" en
.rechts"; ze bohooren toch tot één en het
zelfde volk...?"
„In elk geval wel van diep wantrouwen!
Laat ik u daar een voorbeeld van vertellen.
Ik woonde in mijn hospitaal-tijd een opera-
(ie bij. Toen de behandelende chirurg zich
heenboog over den patiënt, die al op de
operatie-tafel lag, kwam uit zijn halskraag
een dun kettinkje te voorschijn, waaraan
een penning met de beeltenis van den een
of anderen Heilige, zooals katholieken veel
dragen, nietwaar. Nauwelijks werd dat be
merkt, of die dokter werd weggezonden: liij
was te „rechtsch" om bij de operatie van "n
.linksch" patiënt vertrouwd te worden".
„Dus de politiek ook in de ziekenhui
zen?"
„O ja"! Men heeft er trouwens, ik denk
naar Russisch voorbeeld, in alle leger-afdce-
lingen en zoo ook in de hospitalen een soort
politieke „commissarissen", menschen uit
de vakbeweging, die als „verantwoordelij
ken" aangesteld zijn. De bedoeling is, dat
deze functionarissen toezicht houden op de
organisatie, de administratie e.d., en mis
schien ook wel op de gezindheid en stem
ming van het personeel. Maar er worden
wel eens minder geschikte lieden voor die
délicate functies aangewezen. Zoo heb ik
een werkelijk vermakelijk geval beleefd van
een timmerman-„verantwoordelijke", „Een-
en in aantal groeiende groep. Velen echter
binnen deze groep n.1. het hoedenproleta
riaat bezitten, evenals op het continent,
wel de mentaliteit der „middle class", maar
een welvaartspeil, dat niet hooger en vaak
lager is dan dat der best betaalde arbeiders.
Het. laatst besprak inl. de groote groep
der loonarbeiders, 80 pet. der bevolking.
Vroeger bestond er een groote tegenstelling
tusschen geschoolde en ongeschoolde arbei?
ders, ook duidelijk blijkend uit de niet ge?
ringe loon verschillen.
De stijging der loonen vooral van
de ongeschoolde arbeiders en de
sociale wetgeving hebben deze tegen
stelling minder scherp en de groep
der armen kleiner gemaakt.
Na den oorlog wordt echter deze verbete-
ring in de sociale structuur weer in gevaar
gebracht door de permanente werkloosheid
een gevolg van internationale wijzigingen,
maar ook ten deele van de achterlijkheid
van het Engelsche bedrijfsleven in tech
nisch en bedrijfsorganisatorisch opzicht. Inl.
eindigde met er op te wijzen, hoe er kans
bestaat, dat. dit laatste wellicht gauw ver
anderen zal, nu de industrieele-organisatie-
idee in den vorm van kartelleering en het
staatsingrijpen snelle vorderingen hebben
gemaakt in hetzelfde Engeland, waar eens
het economisch individualisme hoogtij
vierde,
LUISTERRIJKE ONTVANGST
ZONDER WEERGA WORDT
VOORBEREID.
Het wordt waarschijnlijk geacht, dat Mus
solini in de laatste tien dagen van Sep
tember zijn bezoek aan Duitschland zal
brengen.
Volgens de gegevens, verkregen in door
gaans goed ingelichte Duitsche kringen,
zou de Duce eerst naar Berchtesgaden
gaan, waar hij de gast van Hitier zal zijn.
De beide staatslieden zouden daar belang
rijke besprekingen hebben, die twee of drie
dagen zouden duren, om vervolgens teza
men naar Berlijn te gaan.
Reeds thans bereiden de Duitsche au
toriteiten, naar men zegt, een reeks luis
terrijke ontvangsten voor, van een omvang
zonder weerga in de geschiedenis van het
Derde Rijk. Tienduizend Italiaansche vlag
gen zullen dienen ter versiering van de
Via Triumphalis, die verlicht zal -worden
door duizenden lichtmasten, bekroond met
het hakenkruis en den Romeinschen pijlen
bundel. Tweeduizend militaire muzikanten
oefenen "zich eiken dag in het Olympisch
Stadion, in verband met een monstercon
cert, dat Mussolini zal worden aangeboden.
Aan het einde van zijn verblijf zou de
Duce een parade bijwonen van de gemoto
riseerde troepen, die met andere eenheden
langs de autostrade van Berlijn naar Stet.-
tin voorbij de twee staatslieden zouden
trekken.
Zondag is het hoofd der Italiaansche po
litie, Bocchini. met andere functionarissen
der Italiaansche politie te Berlijn aange
komen. Hij zou tot taak hebben om in
overleg met Himmler, het hoofd der Duit
sche politie, de noodige> maatregelen te
treffen, voor de veiligheid van den Duca
tijdens diens verblijf in Duitschland.
TABAKSBELASTING VOOR
OORLOGSDOELEINDEN.
De Braziliaansche marineliga stelt pogin-
gen in het werk een wetgeving tot stand te
brengen, waarbij een belasting van gemid
deld tien procent wordt gelegd op de tabak,
waarvan de opbrengst moet dienen om mid
delen te verschaffen voor den onverwijlden
aankoop van oorlogsschepen en marine
vliegtuigen.
maal maakte hij op de operatie-zaal den
chirurg, die een been zeu amputeeren, een
heftige scène omdat deze naar de meening
van den „verantwoordelijke" te veel of
te weinig van het been wou wegnemen*
En met zijn duimstok wees hij den verbluf
ten operateur aan, hoepel centimeters van
het been geamputeerd behoorde te worden"
Troaw-bonnetjes. Hoe eerdei:
weduwe, hoe liever.
„Maar zulke excessen waren toch zeke<
uitzonderingen?"
„Natuurlijk. Vooral in 't begin kwamen en
allerlei „malle gevallen" voor; nu na ruim
een jaar is alles vanzelf beter georganiseerd*
Zoo verscheen er in de eerste maanden van
den oorlog een decreet, waarbij de verant
woordelijke, evenals de comp. commandan
ten, gemachtigd werden als „ambtenaar van
den burgerlijken stand" op te treden.
D.w.z. zij mochten huwelijken sluiten; en
vele soldaten, die naar de gevechtsterreinen
gingen, maakten daarvan nog haastig ge
bruik: zij verzekerden daardoor aan hun
eventueelc weduwen een pensioentje. Maar
weet u wat het gevolg van die nogal primi
tieve regeling was? Dat sommige handige
vrouwspersonen natuurlijk vrouwen van
zeker, of liever: onzeker, gehalte zich'
vandaag met dezen vertrekkenden soldaat
lieten trouwen en morgen mtet dien. Van dio
huwelijken werd eên heel simpel bewijsje
afgegeven en zoo waren sommigen erin
geslaagd, een kleine collectie van die
trouw-„bonnctjes" aan te leggen. Ik moet tot
baar eer erkennen, dat. zij ook haar vrien
dinnen, die den huwelijken-staat nog niet
verworven hadden, grootmoedig in haar be
zit liet dcelen. Maar nu is dat alles wat
beter en voorzichtiger geregeld".
„Intusschen bent U natuurlijk blij, dat
U rustig in Nederland zit?", vragen we onzen
landgenoot, als hij opstaat om te vertrek
ken..
„Ik vind het prettig hier na alle emoties
en onzekerheid weer een beetje op m'n ver
haal te komen. Maar om u de waarheid te
zeggen: ik begin nu al weer heimwee te
krijgen naar dat heerlijke land. Ik ben er in
de jaren van mijn verblijf hcclemaal geac
climatiseerd, ik voelde mij er thuis als ner
gens anders en ik verwacht niet dat ik 't
hier tot 't eind van den oorlog uithoud".
„Ondanks"... en we wijzen naar hef
litteeken aan zijn voorhoofd.
„Men moet iets voor zijn liefde durven
riskeeren!" zegt glimlachend deze onverbe
terlijke avonturier.
En wat deze opmerking betreft, geven wet
hem gelijk...
