Madrid lijdt honger
Roekeloos wielrijder
voor den rechter
Een bemind actrice
ten grave gedragen
Indische padvinders in hun
vaderland terug
De opstand der
Poolsche boeren
/fa, /ouuis avonds
Inwoners zijn al aan de bommen gewend
Het Madrid van heden biedt een troosteloozen aanblik. Een
jaar burgerstrijd heelt de Spaansche hoofdstad aangegrepen
en een verandering doen ondergaan, die een droeven indruk
maakt. En dagelijks ducht de bevolking, ondanks alle „aanpas
sing" het verontrustende gevaar.
Alleen langs zijwegen te bereiken,
ken.
De groofe straatweg die Valencia met
Madrid verbindt, is door Franco's oorlogs
vliegers volkomen verwoest en dat heeft
tot gevolg gehad, dat men de Spaansche
hoofdstad slechts langs zijwegen kan be
reiken. waardoor men een omweg van on
geveer 25 K.M. moet maken.
Langs deze wegen beweegt zich aanhou
dend een verkeer van autobussen en voer
tuigen van allerlei soort: de „levensmidde
len-hulpdienst voor Madrid", die zooals be
kend, internationaal georganiseerd is.
Maar ondanks dat ontelbare aantal wa
gens, die steeds nieuwe voorraden aan
brengen, beteekent het toch maar een
druppel op een heeten steen. Het inwoner
aantal van Madrid steeg van 1 millioen op
1.200.000, ofschoon enkele honderdduizenden
gedwongen werden de stad te verlaten;
de trek der vluchtelingen is nog steeds niet
tot stilstand gekomen.
Wanneer wij Madrid binnenkomt dan
bemerken wij aanvankelijk nog niet veel
van den burgeroorlog. Het volk leeft van
den eenen dag in den andere, de kinderen
spelen gewoon op straat. Niets is ge
stremd, de trams zijn allemaal vol en
slechts een groot aantal winkels is ge
sloten.
Dat. is de neutrale zone waar wij
doorheentrekken. Het is het gebied
dat de vreedzame burgerbevolking
als wijkplaats is aangewezen. Maar
niet zoodra zijn wij het Retiro-park
voorbij en hebben wij de Plaza
Castelar bereikt, of de oorlog meldt
zich aan..
Waar de stad geraakt werd.
Het. reusachtige hoofdpostkantoor is totaal
vernield en het. Ministerie van Oorlog
toont duidelijk de sporen der bommen. Als
door een wonder schijnt het daartusschen
gelegen gebouw van de Spaansche Bank
gespaard te zijn gebleven, wat niet weg
neemt dat de meeste kantoren al lang
ontruimd zijn. Iets verder, daar waar de
bekende straten Gran Via. en Alcala bij
elkaar komen, bevinden wij ons midden
in het beschoten Madrid.
Hier is geen huis te zien dat geen spo
ren der beschieting draagt. Negen maanden
lang hebben de vliegtuigbommen en het
artillerievuur hier gewoed. Heele gehouwen
liggen in puin; hier heeft een hom de
heele voorgevel van een huis weggemaaid,
zoodat men vanaf de straat in de kamers
kan kijken, daar heeft een brandbom het
dak van een huis in vlammen doen op
gaan en elders weer gaapt in een kerk
muur een geweldig gat. waar eens een
granaat ontplofte. In deze straten van de
binnenstad zijn het vooral de vensters die
een griezeligen indruk teweegbrengen: on
dank* de stralende zon weerkaatsen zij geen
zonnelicht... want er zit geen glas meer int
Als doode oogpn kijken zij de straten in.
De jongste statistiek over Madrid spreekt
van de verwoesting van 12.90 gebouwen,
waaronder zeven kerken, zes scholen, vier
ziekenhuizen en drie ministerie-gebouwen.
Het plaveisel is op talrijke plaatsen op
gebroken of verwoest. Puinhoopen, steen-
baricades en groote gaten, waarin grana
ten zijn ontploft, versperren op tal van
plaatsen den weg.
Voor de pers zijn de heide hotels ..Flori-
da" en Gran Via" aangewezen. Niet dat
men zich hier beveiligd weet tegen het vij
andelijk geschut, maar het zijn de eenige
plaatsen waar men als vreemdeling, (met
een perskaart)... nog wat te eten kan krij
gen!
Koken op straat.
Want Madrid lijdt honger, ondanks de
vele levensmiddelenwagens die de stad bin
nenrijden. Het volk krijgt levensmiddelen
kaarten (die velen hier te lande zich nog
best. herinneren!) voor brood en meel, rijst
olie en aardappelen. Melk en vleesch heb
ben de meeste inwoners al in geen maan
den gezien. Groenten en vruchten zijn zeld
zaam geworden. Het inderijstaan voor
de winkels is een vanzelfsprekende plicht
voor de huisvrouwen geworden. Maar zij is
het die in Madrid grooter zorgen heeft, dan
alleen het verkrijgen van levensmiddelen!
Zij moeten het voedsel ook kunnen berei
den en waar er geen pas of kolen meer zijn,
Is het koken een probleem op zich zelf ge
worden,
Men heeft overigens dit probleem op de
incest eenvoudige wijze opgelost, door zich
in te stellen op houtvuren en de hoornen in
de parken en langs de wegen hebben het
dan ook moeten ontgelden!
Geen wonder dat. de anders zoo heerlijke
„Prado" den bezoeker nu kaal en verlaten
tegengrijnst.. Op de binnenplaats of op
straat, voor den huisdeur wordt van de
overal rondslingerende straatsteenen meest
al een soort windscherm gebouwd en het
eten wordt, boven een dergelijk „kampvuur"
gekookt. Met het oog op de miserabele toe
standen zijn de meeste restaurants geslo
ten. De enkele die nog open zijn, schenken
goedkoope wijn en likeur. Ook in de cafés
die in het hijzonder door militairen worden
bezocht, maar die al om zes uur in den
avond moeten sluiten, is hoogstens wat wijn
en moutkoffie zonder suiker te krijgen.
Het zesde zintuig.
Merkwaardig is het aanpassingsvermogen
van die bevolking in het beschoten gedeelte
der Spaansche hoofdstad. Het is alsof de
menschen een zesde zintuig hebben gekre
gen, dat hen doet handelen zoodra er een
projectiel boven hun hoofden aansuist.
Hebben zij eenmaal de richting van de
granaat bepaald, dan vluchten zij niet in
een der bomvrije kelders, maar gooien zich
plat op den grond en wachten geduldig af
tot het projectiel ergens is ingeslagen. De
aanblik van zulk een oogenblik is natuur
lijk heel merkwaardig. Daar komit een gra
naat aanin enkele seconden liggen alle
menschen op straat, plat op hun buik en
de enkeling die niet snel genoeg was, wordt
onherroepelijk getroffen.
De Madrileensche bevolking is fatalis
tisch geworden door de regelmaat van het
gevaar waarin zij leeft
Voor hem rijdende wielrijdster
ernstig verwond.
Slachtoffer meent het nog goed
met hem.
„Wielrenners, die op den weg als
gekken rijden vormen een groot ge
vaar. Het is een wonder, dat er niet
meer ongelukken gebeuren."
Aldus de procureur-generaal van het
Haarlemsche Gerechtshof tegen een Haar-
lemschen eierköopman en liefhebber van de
wielersport.
De man trainde op 3 Augustus van het
vorige jaar op den Hecrenweg te Heem
stede. Diep over het stuur gebogen trapte
hij den weg af, zonder links of rechts te
kijken, zonder zelfs het verkeer voor hem
goed waar te nemen. Op zeker oogenblik
reed hij een dame aan, die voor hem fietste.
Zij werd tegen den grond geslingerd en met
een beenbreuk opgenomen. Na elf weken in
een ziekenhuis te zijn verpleegd kon zij haar
werkzaamheden hervatten, hoewel zij thans
ruim een jaar later nog moeilijk loopt.
Wegens veroorzaken van zwaar lichame
lijk letsel door schuld veroordeelde de recht
bank te Haarlem den wielrenner tot veertien
dagen gevangenisstraf.
Hij teekende appel aan en gisteren diende
de zaak voor het Gerechtshof. Het bleek, dat
hij reeds een deel van de schade heeft ver
goed en ook de rest zal hij zoo spoedig moge
lijk voldoen. De aangeredene deed nog een
goed woordje voor verd. Zij zou liet een on
aangename gedachte vinden, wanneer hij
voor dit feit gevangenisstraf zou moeten
ondergaan. De procureur-generaal echter
requireerde bevestiging van het vonnis (14
dagen gevangenisstraf).
De verdediger mr. van Haastert bepleitte
een voorwaardelijke veroordeeling.
veroordeeling.
Arrest 23 September,
Jeugdig visschertje doodgevallen
In ondiep water terecht gekomen.
Het. tienjarige zoontje van den heer Nij-
kamp viel te Bathmen, toen hij aan het
visschen was, van een ongeveer drie en een
halve meter hooge stuw in het water van
de Schipbeek, die ter plaatse zeer ondiep
is. De jongen kwam zoo ongelukkig terecht,
dat hij den halswervel brak. De dood trad
vrijwel onmiddellijk in.
Publiek defileert langs het stoffe
lijk overschot van mevr. Esther de
Boervan Rijk.
Haar populariteit gelijk aan die
van den grooten Bouwmeester.
Vanuit de plaats, waar het hart van
de Nederlandsche tooneelwereld
klopt, den Amsterdamschen stads
schouwburg, heeft Esther de Boer
van Rijk gistermiddag om twee uur
de tocht naar haar laatste rustplaats
aanvaard.
In de rotonde staat het. stoffelijk overschot
opgebaard en de kist is bedolven onder een
schat van bloemen. Op de gebruikelijke wijze
is de rotonde tot rouwkapel ingericht.
Het. rouwkleed is nauwelijks meer t.c zien
door de tallooze kransen en bloemstukken,
waarvan steeds meer worden aangedragen.
Er is een groote krans met roodzwarte linten
van de gemeente Amsterdam, er zijn kran
sen van den Bond van Nederlandsche too-
neelschrijvers, van den Joodschen vrouwen
raad, van het Nederlandsch verbond van
vakverecnigingen, en tal van andere arbei
dersorganisaties, van vele schouwburgbestu
ren uit het land, van vrijwel alle Nederland
sche tooneelgezelschappen en van vele ac
teurs en actrices. Vanaf tien uur defileert
het publiek langs de baar.
Eerbiedig en velen zichtbaar onder den
indruk brengt het publiek een laatsten groet
aan de kleine vrouw, de groote actrice, die
een zoo groote plaats in het, hart van het
Nederlandsche volk heeft ingenomen.
Ook bij hen, die niet in zoo nauw contact
met het Nederlandsche tooneel plegen te
staan, doch voor wie „Kniertje" een ver
trouwde figuur, een begrepen symbool, was.
Het is te zien als men de langs de baar schui
felende menigte gadeslaat. Men ziet er op
vallend veel arbeiders figuren bij, eenvou
dige volksvrouwen, wien in het algemeen 'n
gang naar den stadsschouwburg vreemd is.
Verscheidenen hebben bloemruikers bij zich,
die zij eerbiedig als laatste groet aan de
baar neerleggen
Nadat de schouwburg om half een voor
het publiek was gesloten, vulde de dood en-
kapel zich langzaam met hen, die uit de
naaste omgeving van de groote doode de
laatste eer kwamen brengen.
Nagenoeg de geheele tooneelspelerswereld
was vertegenwoordigd. Van de aanwezigen
noemen wij de actrices mevrouw Theo
MannBouwmeester en Marie van Wester-
ONZE OOST.
Mooiste herinnering aan H. M.
de Koningin.
De „Johan van Oldenbarnevelt" die
met de Jamlboreevlag in top gisteroch
tend te Batavia aankwam, bracht de Indi
sche padvinders die naar de Jamlboree af
gevaardigd zijn geweest, terug. De pad
vinders werden begroet door vooraan
staande figuren uit de Indische padvin
derswereld.
De vice-president van den Raad van
Nederlandsch-Indië, de heer van den Bus-
sche. eere-voorzitter van den Padvinders-
bond, heette het contingent hartelijk wel
kom en wenschte den leider en de pad
vinders geluk met het behaalde succes,
spreker meende, dat voor hen het hoogte
punt in hun Jamboree-herinneringen on
getwijfeld zal zijn hun bezoek aan H. M.
de Koningin. De heer van den Bussche
eindigde zijn toespraak met een driewerf
„Leve de Koningin", hetwelk beantwoord
werd met een driewerf „Hoezee" van alle
aanwezigen.
Hopman Ranneft sprak een woord van
dank. De reis van het contingent was be
gunstigd door goed. weer. Spreker dacht
ESTHER DE BOER—VAN RIJK.
hoven, beiden tijdgenooten van mevrouw
de Boer—van Rijk en verder de acteurs
Jan Musoh, Ko Arnoldi, Jo Sternheim, de
regisseur August Defresne, mevrouw Char-
lotte Kohier, Paul Huf, Oscar Tourniaire.
Namens het gemeentebestuur van Am
sterdam werd gesproken door wethouder
de Miranda, die naar voren bracht, dat de
populariteit van mevr. Esther de Boer al
leen te vergelijken is met die der beide
Bouwmeesters.
Namens B. en W., den gemeenteraad en
de burgerij dankte spreker mevrouw de
Boervan Rijk voor al het schoone en
edele dat zij den burgers van Amsterdam
geschonken heeft, waaraan de herinnering
nog heel lang zal blijven voortleven.
Enorme menigte op de been.
Onder het zingen van Ps. 91 wordt de
kist plechtig dan den schouwburg uitge
dragen en in de rouwauto geplaatst.
Voorafgegaan door de twee auto's met
bloemen zet de rouwstoet zich dan in be
weging in de richting van het Leidsche
boschje.
Een enorme menschenmenigte staat rijen
dik langs de trottoirs geschaard. Dit was
nagenoeg langs de geheele route, welke de
stoet nam, het geval, hoewel deze niet van
te voren precies was bekend gemaakt.
Voor de Synagoge aan de Linnacusstraat
werd een oogenblik stilgehouden. Door den
Watergraafsmeer, waar eveneens zeer
groote belangstelling bestond, vertrekt de
stoet naar Muiderberg, waar „Kniertje"
haar laatste rustplaats vindt.
HARTSTOCHTELIJK VRAGEN ZIJ
OM ERKENNING VAN HUN RECH
TEN. STRIJD TEGEN DEN
ADEL.
Zooals bekend waren de boeren van Ga
licië in Polen, in een tien dagen durende
staking gegaan, welke wel iets van een re
volutie weghad en derhalve door de regee
ring met dienovereenkomstige middelen
onderdrukt werd. Nadat de rust weer
eenigszins was teruggekeerd, verklaarde de
regeering, dat volgons haar meening „bui-
tenlandsche invloeden" aan deze beweging
haar revolutionnair karakter hadden gege
ven. Dus waren het communisten, die de
staking ontketenden, redeneerde de Pool
sche pers. Verder las men nog, dat de in
Polen wonende boerenleiders hun goedkeu
ring niet aan deze staking hadden willen
hechten, maar dat het de in verbanning
levende oude leider Witos zou zijn geweest,
die zijn geheelen. zeer aanzienlijken invloed
had geldend gemaakt om de regeering
moeilijkheden te bereiden en haar te no
pen, hem terug te laten keeren, het par
lement te ontbinden en nieuwe verkie
zingen volgens democratische principes uit
te schrijven. Er pleit veel voor deze lezing,
vooral het feit, dat de strijd om den
staatsvorm in vollen gang is en Witos
dus wel den wensch zal koesteren, juist
thans persoonlijk in te grijpen en de be
slissing in den zin van een zuivere de
mocratie te beïnvloeden.
De Poolsche boer wil wel grond
bezitten, maar voelt niets voor
een communistische distributie.
Maar dit alles neemt toch niet weg,
dat de oorzaak van de ontevredenheid der
boeren heel wat dieper zit, dan mien gelieft
voor te geven. Zoo is b.v. de verwijzing
naar de communistische propaganda al zeer
oppervlakkig. Natuurlijk zitten de commu
nistische agitatoren ook in Polen niet stil,
maar in dit speciale geval moet men toch
bedenken, dat de Poolsche boer niets voor
het communisme voelt.
Zeker, hij zou het land van de
grootgrondbezitters zoo mogelijk zon
der eenige schadeloosstelling te
zijnen gunste willen onteigenen,
maar hij wenscht persoonlijk eige
naar van het te verdeelen land te
worden. Van communistische collec
tieve bedrijven moet hij niets heb
ben.
Wanneer de regeering zich dan ook
thans tegen de communistische agenten
keert, lost zij daarmede het probleem der
Poolsche boeren geenszins op. Want dit
vraagstuk is veel te oud en gaat veel te
diep om met uiterlijke middelen van auto
ritair geweld overmeesterd te kunnen
worden.
„Tegen de heerenl"
Het voornaamste bestanddeel van de
Poolsche natie wordt gevormd door de
boeren. 75 van de totale bevolking is
landbouwer en er is wel geen staat ter
wereld, waar de boeren een zoo solidairen
stand vormen als in Polen.
Sinds oudsher haat de boer den
adel, die hem het land onthoudt,
met groote erkentelijkheid terug aan de
medewerking, welke op alle plaatsen en
uit alle kringen is ondervonden. De ont
vangst door de Koningin vormt inderdaad
een der mooiste herinneringen.
Omvallende paal treft
drie arbeiders
Een hunner ernstig gewond. Het
touw te vroeg losgelaten.
Gisterochtend omstreeks 8 uur is op het
terrein aan den Waalsdorperweg waar ka
zernes gebouwd worden een paal omgeval
len, waardoor 3 werklieden getroffen werden.
De 36-jarige J. V., uit de Winburgstraat
klaagde over duizelingen en pijn in rug en
hoofd; hij is in ernstigen toestand naar het
ziekenhuis Bronovo vervoerd. Het tweede
slachtoffer was de 43-jarige C. B., uit de Log-
gerstraat., die schaafwonden kreeg en even
eens over pijn in hoofd en rug klaagde. Na
in het ziekenhuis Bronovo behandeld te zijn,
kon hij huiswaarts keeren. Dit was even
eens het geval met den 32-jarigen R. T. uit
de Winburgstraat, bij wien zich dezelfde
verschijnselen voordeden.
De oorzaak van het ongeval was het te
vroeg loslaten van een tuitouw, waarmede
de paal werd vastgehouden door R. W. S.
Of dit geschied-de op last van zijn baas, J.
W. A. S. staat niet vast.
Van het ongeval is proces-verbaal opge
maakt.
Vreemdsoortige
gasvergiftiging
In de buurt van Bergamo in
Italië heeft zich een vreemdsoortig
ongeluk afgespeeld, dat aan vier
personen het leven heeft gekost.
Twee kinderen vielen in een met
hooi gevulde schuur in zwijm. Daar
men de kinderen miste, ging de
eigenaar hen zoeken, toen hij de
schuur inging, verloor hij eveneens
het bewustzijn, maar had nog de
kracht om hulp te roepen. Drie
andere personen trachtten de slacht
offers weg te halen, maar vielen
ook in zwijm toen zij de schuur in
kwamen. Pas toen de brandweer
kwam, konden de zes personen uit
de schuur gehaald worden. Een
hunner bleek reeds overleden te
zijn. Drie andere stierven terstond
daarop. Het ongeluk werd veroor
zaakt door giftige gassen welke zich
bij het drogen van het hooi gevormd
hadden.
Onveilige wegen in
Palestina
Joden in een bosch afgemaakt.
Toen Woensdagavond een bende Arabie
ren auto's aanhield in het heuvellandschap
tusschen Haifa en Nazareth in Palestina
werd een jonge Jood doodgeschoten, terwijl
een andere door een messteek ernstig werd
gewond.
Deze bende heeft acht of negen wagens
aangehouden, waarin zich Arabieren bevon
den. Zij beroofden de inzittenden.
In een auto bevonden zich Joden, die wer
den meegesleurd naar een naburig bosch,
waar de Arabieren hun snoode daad pleeg
den.
Spaansche regeeringskruisers
stukgeschoten
Resultaat van den zeeslag bij
Algiers.
De rechtschen deelen mede, dat de Spaan
sche regeeringskruiser Libertad Woensdag
tijdens den slag voor de Noord Afrikaan-
sche kust ernstig werd beschadigd en dat de
kruiser Mendez Xuzes waarschijnlijk even
eens schade heeft opgeloopen.
Tegen het einde van den -slag, aldus ver
klaart men, kreeg de rechtsche kruiser
„Baleares" hulp van een eskader bommen
werpers.
Geweer van schildwacht
ging plotseling af
Doodelljk ongeluk te Amersfoort
Gisternacht heeft zich op het kazer
necomplex te Amersfoort een ernstig
ongeluk voorgedaan, dat een dienst
plichtig soldaat van het vijfde regi
ment infanterie het leven heeft ge
kost.
De betrokken soldaat, in opleiding voor
sergeant, stond als schildwacht bij het mu
nitiegebouw. Zooals gewoonte is, was zijn
geweer geladen met vijf scherpe patronen,
Door tot nog toe niet bekende oorzaak is
het geweer, dat aan den voet was geplaatst,
afgegaan. De soldaat werd in den rechter
slaap doodelijk getroffen.
Het stoffelijk overschot is naar het hospi
taal te Amersfoort overgebracht.
ti
tot V» uur vóór zonsopgang
zijn geluidssignalen verbo
den: knippert dan met de
koplichten als attentiesefn
GELUIDSSIGNAAL VERBODEN i
in den tijd van de lijfeigenschap als
een natuurlijken rechtstoestand en
na de boerenbevrijding als een taai
vasthouden aan het bezit, dat hem
alleen de maoht in den sfcaat
verzekerde.
„Tegen de heeren!", was derhalve bijna
tweehonderd jaren lang de leuze van het
Poolsche dorp en dit is tot op het oogenlblik
zoo eebleven. Het is reeds verwonderlijk
genoeg, dat deze compacte massa tot op
den huldigen dlag zonder beslissend'en in
vloed gebleven is op hot lot van den Pool-
schen staat, voor welks vrijheid dc Poolsche
boeren in het verleden zooveel bloed ver
goten hebben. Voor do verdeeling van het
oude koninkrijk werd de boer niet eens als
element der natie beschouwd. Als lijf
eigene leidde hij een armoedig bestaan en
toen de nationale held Kosciuszko tegen de
Russen opstond, moet hij eerst aan de
boeren het bezit aan éigen land belooven
om hen voor de zaak van de Poolsche vrij
heid te winnen. In den historischen slag
bij Raclawice waren zij het, die de over
winning op de Russen bevochten. Maar de
prijs voor hun hulp werd nimmer be
taald. Sindsdien bestaat er een bóeren-
probleem in Polen. Want de toestand,
waarin de boer leeft, heeft zich tot op het
oogenblik niet veranderd. En juist Galicië,
waar de staking haar meest krasse vor
men aannam, is een geschikte bodem voor
revdutionnaire bewegingen, want Galicië
is het meest overbevolkte gebied van Po
len.
Kleine boeren wonen hier dicht op
elkaar en leven onder de meest el
lendige economische omstandigheden
43% der boeren bezit zelfs minder
dajj 8 morgen land. Uit deze boeren,
zei 1 een boer, is Witos opgestaan
en daarom ook bezit hij, hoewel hij
in verbanning leeft, tot op den hul
digen dag een buitengewone macht
over deze massa, die ondanks hun
geringe materiëele krachten tot al
les,, bereid zijn.
Dit is het indrukwekkende van deze boe-
renbeweging. Zelf in de grootste armoede
levend, waren zij bereid, de karige vruch
ten hunner akkers en stallen te laten be
derven om den „heeren" hun politieken wil
op te dringen.
Een agrarisch geregeerd Polen*
Politiek gezien, leeft de Poolsche boer
nog in de toekomst. Hij heeft voor Polen's
vrijheid gestreden, maar de staat, die hij
heeft helpen scheppen, is niet naar zijn.
zin gevormd. Het wel en wee van den boer,
die het fundament van den staat vormt,
schijnt in het nieuwe Polen een onbelang
rijk iets te zijn. De boeren hebben niet da
macht in den staat, zij bepalen niet de prij
zen hunner producten op de markten, zij
oefenen geen invloed uit op het tempo van
de uitvoering der agrarische hervorming.
Het schoolwezen op het platteland is uiterst
slecht en het analphabetisme onder de
dorpsbewoners neemt toe. Op de vier men
schen in Polen kan er een lezen noch
schrijven. Tandenknarsend zien de boeren
toe, hoe hun belangen van jaar tot jaar op
de lange baan worden geschoven. De leuze
„tegen de heeren" beteekent op het oogen
blik „voor een agrarisch geregeerd Polen",
in welks middelpunt niet de gesubsidieer
de industrie, niet dc havens, niet de han
del en de heerschappij van den adel, maar
de kleine, taaie, vlijtige en tot offers voor
de natie steeds bereid zijnde boer staat. Zoo
lang de boer de vervulling van dezen
wensch niet ziet, zoolang zal Warschau ook
vergeefs trachten, hem voor zich te win
nen»
