Inlander tracht zijn vioegere
meesteres te dooden
Het verboden
grondgebied
|edgar rice!
Iburroughs!
Woensdagsche Mijmerij
Radioprogramma
Uit onze Oost
Vreemde schietpartij in
Huis van Bewaring
Winterhulp voor
werkloozen
GEÏLLUSTREERD
j VERVOLGVERHAAL I
DOOR:
No. 29.
De apen waren meer dan tevreden
met Tarzan als hun nieuwe koning.
Er was voedsel in overvloed. Hij be
slechtte rustig al hun ruzies. Nu
ging hg met de troep landwaarts
naar de plhats, waar nooit een mens
een voet had gezet. Maar hij bracht
steeds meer tijd door ver van de
troep. Hij had genoeg van het ko
ningschap en verlangde naar de
kleine hut en de door de zon besche
nen zee. Naarmate hij ouder werd,
merkte hij, dat hij in heel andere
dingen belang stelde dan de andere
leden van de troep: Hij hield meer
van de rust en de eenzaamheid van
de hut dan van zijn leiderschap over
de troep wilde apen. Hg had nog
één vijand. Voordat hij afstand deed
van zijn koningschap over de apen,
wilde Tarzan de gemene Terkoz
onderwerpen, zonder gebruik te ma
ken van mes of pijl en boog. Op ze
kere dag overtrad Terkoz de wetten
van de troep door een oude apin aan
te vallen. Hij stoorde zich niet aan
Tarzan's bevel, haar met vrede te
laten. Nooit had de aapmens zo'n
vreselijk gevecht geleverd sinds de
dag, waarop Bolgani, de koning der
gorilla's hem zo vreselijk had ge
wond. Maar hg behaalde de over
winning, ofschoon hij zijn vjjand niet
doodde. Deze keer spaarde hij Terkoz
na hem gedwongen te hebben uit
te roepen „Ka-goda", hetgeen bete
kent: „Ik geef me over". De hele
troep hoorde dit en was verbaasd.
Tarzan liet hem gaan. Voordat de
duisternis viel, riep hij de oude apen
bijeen. „Tarzan", zei hij, „gaat terug
naar de troep van zijn eigen volk.
Jullie moeten een andere koning kie
zen. Tarzan komt niet terug". Daar
na ging hij op zijn doel af, het vin
den van andere blanke mensen, zo
als hijzelf.
Sandwich-drama's.
Ieder land heeft sommige wonderlijke
wetten, die te krom zgn om nageleefd te
kunnen worden.
Wie bijvoorbeeld wel eens in Zweden
heeft gereisd, weet dat de kellners in dat
land ten gevolge van de landswetten
paarse neuzen hebben. Niet dat deze kleur
bij de wet is voorgeschreven, maar ze is
er een uitvloeisel van. Dat zit zoo: Alco
hol mag alleen gedronken worden bij den
maaltijd. Wie derhalve dineert, krijgt om
te beginnen twee schnaps-bons. Daar heeft
hg als eter „recht" op. Maar als hij nu
geen schnaps lust? Dan treedt met stra
lende oogen de kellner in zijn rechten. Had
men geen bons ervoor noodig, hg zou er
misschien niet eens zoo happig op zgn.
N u is hij constant op jachtEn iedere
gast, die mineraalwater of simpel bier bij
z'n eten drinkt, maakt den neus des kell
ners een toetsje paarser. Voor hèm geen
distributie, voor hèm geen beperkingen.
In Engeland is het beeld weer een beetje
anders, Ga na afloop van een overvloedig
diner in een openbare gelegenheid zitten
en bestel een whisky-and-soda, dan zegt de
kellner na een bepaald uur: „Indien u er
iets bij eet". Als je in Engeland woont, ben
je daar op voorbereid. Maar als je er on
bekend, of al lang niet geweest bent,
maakt de gedachte aan een tweeden maal
tijd, ter wille van een whisky, terwijl je
nog op gespannen voet staat met den
eersten, je ziek. Je probeert er onder uit
te kruipen, je zet een hulpeloos gezicht,
en dan zegt de kellner: „Neemt u een ham-
sandwich, fourpence". Je rekent vlug uit.
dat het loont, voor 15 cent een sandwich
te laten staan. En de kellner brengt een
driehoekje brood, met een driehoekje ham
erop, en een vlokje cress, of wel tuinkers,
ernaast. Je bent zoo beleefd, het niet aan
te raken. Dat hebben de tien vorige koo-
pers van dezelfde sandwich vermoedelijk
ook niet gedaan. Bij de tweede whisky
krggt het driehoekje gezelschap van een
tweede driehoekje, en samen zullen zij zich
zeker in sandwichtaal vroolijk maken over
menschen en wetten.
Tot zoover was het heele geval een
operette.
Maar er schg'nt nu een drama uit te zul
len groeien. Want een van die merkwaar
dige wereldvreemde Engelsche rechters, die
ergens in de wolken tronen, neemt de zaak
hoog op, en koestert den kinderlgken
wensch, dat met de wet niet gespot zal
worden. Zoo prijkte dan deze week voor
den kadi te Brighton een minuscuul roast-
beef-boterhammetje, datdrie maanden
te voren aan een dorstigen gast was ver
kocht, als voorwendsel om hem in de ver
boden uren een glas bier te serveeren; en
blijkbaar ook méér dan een. Zooals met de
kip en het ei, zullen de Engelsche rechters
nu de vraag hebben op te lossen, wat er
het eerst was: de sandwich of het bier;
of m.a.w. het bier bij de sandwich werd be
steld, of de sandwich bij het bier.
We kunnen er nu wel om lachen, maar
als men het drankverbruik absoluut wil be
strijden, is er geen beter middel denkbaar
dan voor te schrijven, dat er (bij voor
beeld) een portie groente bij genuttigd
moet worden.
„Een slappe catz met schorseneeren".
„Een jonge jenever met spruitjes".
„Een angotura met spinazie".
Wedden, dat iedereen limonade ging
drinken
Hier mag misschien een Londensche
anecdote worden ingelascht, die in verband
met het bovenbesproken proces actueel is:
Een man met rood-doorloopen oogen en
onzekeren gang komt een bankgebouw in
Kensington binnen en vraagt den eersten
den besten klerk, dien hij achter de toon
bank ziet, om een glas bier.
„Dit is geen café", zegt de klerk, „het
is een bank".
„Dat hindert niet," zegt de man. „Ik
neem er een broodje met ham bg".
„Pardon, dit is een bank. U kunt hier
niets te drinken krggen."
„Is het dan Zondag?" 'vraagt de man.
De klerk grijpt den laatste stroohalm:
„Natuurlijk is het Zondag".
„Dat is wat anders," zegt de man, en
gaat getroost heen.
Zóó moeilijk kan een Engelschman zich
een toonbank voorstellen, zonder tapkast.
DONDERDAG 14 OCTOBER 1937.
Hilversum .1.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest en gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkcursus.
3.00 Gramofoonmuziek.
4.00 Berichten. Bijbellezing
5.00 Cursus Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Chritelgk Friescl. uurtje.
6.30 Gramofoonmuziek.
6.45 CN V-kwartiert je.
7.00 Berichten.
7.15 „De Johanna-stichting, inrichting voor
kinderen met lichaamsgebreken", causerie.
7.30 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
8.45 Evangelisatie-Samenkomst.
10.15 Berichten ANP.
10.20 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
11.0012.00 Gramofoonmuz. Hierna Schrift
lezing.
Hilversum n.
AVRO-Ultzending.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Het Omroeporkest en soliste (In de
pauze: Declamatie).
12.30 Solistenconcert.
I.30 Gramofoonmuziek.
2.00 Kniples.
2.20 Het Sylvestre-Trio.
3.00 Knipcursus.
3.454.00 Gramofoonmuzie!'
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Het Aeolian-orkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen. Gramo-
foon...muziek.
8.15 Concertgebouw-orkest en solist. (In de
pauzeZangdeclamatie
10.30 Reportage schaakmatch.
10.40 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP. Hierna: AVRO-Dans-
11.40--12.00 Orgelspel
en ketste daarna tegen den muur.
De oorzaak van de schietpartij is dat Boer
mans waarschijnlijk gaarne met Euro-
peesch verlof zou gaan, hetgeen hem echter
niet kon worden toeeestaan en ook niet mo
gelijk was, daar hij nog niet in vasten
dienst is.
De toestand van Boermans is zeer ernstig.
Zwaarmoedig cipier schiet op
den schildwacht.
In het huis van bewaring te Se-
marang had gistermorgen een schiet
partij plaats, waarbij de cipier F.
Boermans, die zich vreemd gedroeg
ernstig werd gewond.
Deze cipier schoot namelijk op
een schildwacht. De schildwacht,
die niet door het schot getroffen
werd, liet zich plat op den grond
vallen en vuurde terug, waarbij de
cipier ernstig getroffen werd.
Nader wórdt bericht, dat de cipier F.
Boermans, leed aan buien van zwaarmoedig
heid. In verband daarmede is hem eenigen
tijd geleden zijn revolver afgenomen, waar
over hij krachtens zijn functie beschikte.
Gistermorgen nam hij uit de kast, waarin
de reserve-wapenen zijn geborgen, een re
volver waarna hij een schot loste op een
schildwacht. De schildwacht schoot terug,
hierbij geheel uit noodweer handelende,
welk schot Boermans in de borst trof. De
kogel verliet het lichaam aan de rugzijde
I/Iet een mes naar den keel gestoken.
Slachtoffer weet zich te verdedigen.
In den afgeloopen nacht heeft tc Batavia
een aanslag plaats gohad op mevrouw van
Meurs, echtgenootc van den heer W. C. van
Meurs, vroeger werkzaam als .verslaggever
bij de „Nieuwe Courant", later eenigen tijd
verbonden als hoofdredacteur aan de „lava-
bode".
Een inlander drong de slaapkamer
van mevrouw van Meurs binnen,
haalde een mes te voorschijn en stak
hiermede naar de keel van het
slachtoffer. Mevrouw van Meurs, die
op dit oogenhlik wakker werd, weer
de het mes met de hand af, waar
door dit een andere richting kreeg,
zoodat haar beide wangen en de
hand werden verwond, terwijl de
liand pees werd doorgesneden.
De heer van Meurs snelde onmiddellijk te
hulp, doch kon de dader niet vatten. Diens
sloffen werden echter herkendLals te zijn
van een ontslagen bediende. Mevrouw van
Meurs is in de centrale burgerlijke zieken-
inrichting opgenomen.
De politie begon onmiddellijk met de ach
tervolging van den dader. Het voorloopig
onderzoek geeft de aanwijzing, dat de dader
voornemens was de familie te berooven,
waarvoor hij reeds op verschillende sleutels
'teslag had gelegd. Deze sleutels zijn zoek.
Vermoedelijk is de dader in zijn werk ge
stoord door het ontwaken van mevrouw van
Meurs, waaruit dan zou volgen dat zijn aan
val uit angst, geschiedde.
De dader is voortvluchtig. De politie legde
voorloopig beslag op zijn bezittingen.
Zuivelfabriek benadeeld
Filiaalhouder tot 4 maanden ge
vangenisstraf veroordeeld.
Het Amsterdamsche gerechtshof veroor
deelde gisteren een 50-jarigen filiaalhouder
van een coöperatieve zuivelfabriek in
Noo'd-FIolland wegens verduistering van
ruim f2300. die hij van cliënten had ge
ïnd en niet had afgedragen, tot vier
maanden gevangenisstraf.
Conform den cisch van den procureur-
generaal bevestigde het hof het vonnis der
rechtbank.
Vele giften stroomden reeds
binnen.
Bij de circiflaire van 1 October 1937 afd.
W. en S., no. 2501395 aan dé gemeentebe
sturen heeft de minister van Sociale Zaken
als termijn voor de inzameling van gel
den ten behoeve van het Meeding-, schoeisel
en dekkingfonds voor werkloozen de maand
October gesteld.
Minister Romme verzoekt thans,
te willen mededeelen, dat hij heeft
besloten dezen termijn te verlen
gen met twee weken en wel op
grond van de volgende overweging.
Uit de bijdragen, die naar aanleiding van
de door den minister gehouden radiorede
binnenkomen, mag reeds thans met dank
baarheid worden vastgesteld, dat de begon
nen actie zal slagen. Van Nederlanders, in
het binnen- en buitenland, worden giften
ontvangen terwijl onderscheidene landge-
nooten zelfs een zeer belangrijke bijdrage
hebben gestort.
Vermits blijkt, dat het Nederlandsche volk
in al zijn geledingen met liefde bereid is
een gave uit dankbaarheid ten behoeve van
het fonds te offeren, meent de minister de
gemeentebesturen over iets ruimeren tijd
voor de inzameling de beschikking te moe
ten geven, gelet ook op de van enkele ge
meentebesturen ontvangen verzoeken om
goed te keuren, dat de actie in het begin
van November wordt gevoerd.
Tevens wordt aan de gemeentebe
sturen medegedeeld, dat in overwe
ging is e enandcre methode voor de
berekening van de verdeeling van
de gelden van het fonds, dan aan
gegeven is in de circulaire van 1
October, aangezien van eenige zij
den als bezwaar naar voren is ge
bracht, dat bij berekening van het
aantal spaarders op 1 Nov., vele
landarbeiders en andere seizoenar
beiders buiten de berekening zou
den vallen.
Tenslotte zij er nog de aandacht op ge
vestigd, dat het gironummer van het K.S.
D.-fonds: -141400 is.
Feuilleton
door Dennis Wheatley
Vertaling Eva Raedt de Canter
34.
Langen tgd liepen zij zwijgend verder. Op
den langen, langen weg was geen verkeer en
de intense stilte werd alleen verbroken door
het geluid van de sneeuw die van de takken
der boomen viel, en het voortdurend gedrup-
pel van de ijskegels die door ed zon gingen
smelten.
Het zal ongeveer half negen geweest zijn,
toen Rex plotseling stilstond. Hij greep zijn
beide vrienden bij edn arm en riep. uit:
„Luister, wat is dat?"
Een eigenaardig geluid, dat uit het Westen
kwam bereikte hun oor.
„Een vliegmachine," zei Simon.
Onder het spreken had Rex de anderen
onder de boomen aan den kant van den weg
getrokken.
„Het is een vliegmachine, dat is waar,"
stemde hij toe. „Maar dat is een soort machine
die ik nog nooit eerder gehoord heb. En ik
weet toch nogal veel van vliegmachines..."
Zij keken alle drie door de berkenboomen
naar boven, het diepe brommende geluid werd
luider en een oogenbllk later kwam de vlieg
machine in zicht. Het was een machine die
veel op een kever geleek, hg vloog heel laag
en buitengewoon snel, in Noordelijke richting.
De machine vloog over hun hoofden met een
geweldig geronk, eenige oogenblikken later
was hij verdwenen en ook het geluid ver
stomde langzamerhand.
„Dat is voorbij, vrienden," zei de hertog een
beetje grimmig. „Voor bloedhonden zouden
wij ons niet zoo gemakkelijk kunnen verber
gen."
„Het is mogelijk. Ik heb nooit van mijn leven
kunnen vermoeden, dat ik nog eens door
vliegmachines vervolgd zou worden," zei Rex.
„Het maakt den toestand echter tamelijk kri
tiek."
„Wij moeten zooveel mogelijk in het bosch
blijven," antwoordde Simon. „Den grooten weg
volgen, zoo lang er boomen zijn, en een ande
ren weg nemen wanneer zg er niet zijn."
Toen zij verder liepen kwamen er nog meer
vliegmachines voorbij. De eerste machine was
er echter niet bij, dat was zeker, daar de
nummers verschillend waren. lederen keer dat
er een over hen heenvloog trachtte Rex iets
van den bgzonderen vorm van de machines
waar te nemen. Hij had nog nooit dergelijke
vliegtuigen gezien. De anderen vervloekten
de noodzakelijkheid, dat zij iedere twintig
minuten zich moesten verbergen en vaak
moesten zij lange omwegen maken, om onder
de dekking der boomen hun weg te vervolgen.
Simon sprak weinig. Hij was niet gewend te
loopen, en hij wist, dat wanneer zij het wilden
volhouden, hij al zijn energie moest ontzien.
De Reichleau liep, ondanks het feit, dat hij
veel ouder was dan de beide anderen, uit
stekend. Het scheen, dat hg bij dit nieuwe
avontuur iets van zijn veerkracht van vroegere
jaren had teruggewonnen, ofschoon hij langen
tgd niet getraind had, was zijn lichaam vrij
van overtollig vleesch en zgn taaie spieren
kregen spoedig hun oude soepelheid weer.
Van Ryn hield den moed erin. Twee maan
den in de gevangenis doorgebracht, waar hg
al zgn levenslust had moeten onderdrukken,
maakten hem nu als nieuw geboren. Hij ver
telde zijn vrienden dat hij was gevangen ge
vangen genoemen toen hij in een kolenwagen
van den militairen trein van Turinsk naar
Tobolsk verborgen was,, hoe hg de stukken
kool gebruikt had als projectielen, toen zij
trachtten hem te arresteeren. Er moesten
heel wat leden van het detachement van de
Roode Garde met verwonde koppen en pijn
lijke ledematen hebben rondgeloopen! Maar
tenslotte was hij toch in hun handen geval
len. Op vier verschillende Hoeken hadden zij
zich verdekt opgesteld, en het was geen klei
nigheid om als man alleen, gewapend met
stukken steenkool, het vol te houden tegen
zooveel anderen, hoe groot en sterk hij ook
mocht zijn.
Vervolgens gaf hij Reichleau een gedetail
leerd verslag van hun ervaringen sedert zg
in Rusland waren aangekomen,
Simon dacht aan Valeria Petrovna zou
hij ooit weer, vroeg hij zich af, haar buiten
gewone exotische schoonheid kunnen bewon
deren? De warme zachtheid van haar huid
voelen Of haar licht geparfumeerden
adem op zgn wang speuren? Nooit zou hg
die wonderbare nachten in Moskou kunnen
vergeten, nachten met millioen sterren die
aan de heldere winterlucht schitterden, en
die hij bewonderde vanuit haar raam, dat uit
zag op de Moskawarivier. Het leek belache
lijk te bedenken dat hg slechts een week in
Moskou geweest was. Zijn goed ingericht
kantoor in Londen, zijn zakelijke, rustige
routine, zijn telefoons en zijn typisten dat
alles scheen ongelooflijk ver af, als menschen
en dingen uit lang vervlogen dagen. Wat
zouden zijn kundige, niet op avonturen be
luste deelgenoten denken, als zij hem hier
konden zien? Betrokken bij een moord, op
de vlucht voor de politie, en gaande waar
heen? Naar een of andere schat, die door
een gekke prins verborgen was. Hij keek
vlug terzijde naar zijn metgezellen. Het kon
niet anders, dit alles was een droom, een
nachtmerrie. Hij zou ontwaken, thuis, in zgn
comfortabel ingerichte slaapkamer. Doch
toen hij zgn hoofd omdraaide, voelde hij als
hij toeval de ikon, die hij van Valeria Petrov
na gekregen had en die om zijn hals hing.
Dit verzekerde hem, dat dit alles inderdaad
werkelijkheid was.
Zij hielden stil bij de eerste huizen van een
klein dorp. De Reichleau en van Ryn begon
nen te spreken over het feit of het wel raad
zaam zou zgn bg eenige alleenstaande boer
derijen aan te kloppen voor paarden en voor
een slede. De hertog was er voor, deze voor
werpen, het kostte wat het kost, te krijgen
indien mogelgk door ze te koopen, zoo niet,
met geweld.
Van Ryn was er tegen. Hij zeide, dat wan
neer zij nu een slee zouden krggen in den
vroegen voormiddag, deze zeer zeker door de
vliegmachines zou worden opgemerkt, wan
neer zg genoodzaakt zouden zgn den hoofd
weg te houden. Hg keek op zijn kaart en
wees hem dat het niet meer dan vijf kilome
ter loópen was naar Romanovsk. Hg stelde
daarom voor, dat zij in de bosschen zouden
blijven en dezen korten afstand zouden loo
pen. Wanneer de avond gevallen was, zouden
de vliegmachines hen geen kwaad meer kun
nen doen. Hij was te allen tijde bereid, als
de nood aan den man kwam, bij een boer
derij aan te kloppen, maar dan het liefst als
het donker was.
Simon was het niet Rex eens en dus werd
de zaak aldus geregeld. Zy maakten een
grooten omweg en lieten het dorp aan hun
rechterkant liggen. Het bosch bestond uit
lorken- en pijnboomen, met wat struikgewas
en zgn wandelden rustiger onder de beschut
ting van de boomen, want de hitte van de
zon had den hard bevroren grond drassig ge
maakt en het voortgaan werd hierdoor zeer
belemmerd.
Gedurende dit oponthoud zagen zg de eer
ste vlucht groote vliegmachines. Z|j staken
op dat oogenblik een groote vlakte over en
trokken zich haastig terug tusschen de boo
men. Zes reusachtige vliegmachines, die in
een perfecte formatie vloegen op minstens
duizend voet hoogte, gingen met donderend
lawaai over hun hoofden. Zij werden door zes
anderen gevolgd, later door nog zes, alleen
vlug achter elkaar.
(Wordt vervolgd.)
