De bevroren melodie
W1IM Pi
Beste Jongens en Meisjes
xxxxx
xxxxx
xxxxxxxxx
xxxxxxxxx
xxxxxx
xxxxx
xxxxxxxxx
Oef fff, wat ligt daar weer een berg
briefjes op m'n tafel. Het lijkt wel of de
liefhebberij iedere week. groter wordt
Maar... hoe meer hoe liever. Ik heb er niets
tegen. Het blijkt dat ditmaal het raadsel
beter in de geest gevallen is. Het aantal
foutieve oplossingen was tenminste maar
lclein.
Het boek is deze week gewonnen door:
MARIE SPOOR,
B 149, Dirkshorn.
En nu de briefjes:
Trieni IS'ierop, St. Maartensbrug. Wil
je wel geloven Trinie, dat ik soms nog wel
eens wens ook zo'n klein zusje te hebben,
dat zo heerlijk in de badkuip aan het
druk temaken is?
Cornelia Anna Keyser, Den Burg, Texel.
Ja, het raadsel was goed, Cornelia. Dit-
maal nu eens geen Franse woorden hè?
Leendert Visser, Dirkshorn. Ja, Leen-
dert, ik heb het gehor d. Die Wieringer-
waarders, die met 200 verloren, moeten
maar gaan korfballen... wat jij!
Jopie Leguit, Schagen. Dat was een
leuke brief, Jopie, die jij me geschreven
hebt. Ik heb hem met plezier gelezen en ik
hoop. dat ik er nog eens een zo ontvang.
Vriendinnetje van Ma riet je de Moor.
Hier is een meisje dat een lange brief
schreef, mij vertelde dat ze vriendin is met
Marietje de Moor, maar... vergat haar eigen
naam op te geven. Wie ben je?
Nancy Brugman, Winkel. -- Natuurlijk
Nancy, mag jij meedoen. Het is nog altijd:
hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ook, nu
onze club zo groot geworden is.
Simon Davids, Nieuwe Niedorp, Je
eerste raadsel, wat je oploste Simon, was
meteen goed ook. bof je dus even? Jij wordt
vast en zeker later nog eens een raadsel-
wonder.
Gerrit Jan en Wim Broens, Schagerbrug.
Wel bedankt voor je brief hoor, hoe gaat
het met je aquarium? Zwemmen de goud
vissen nog steeds?
Jan Hartog, Boezem, Aartawoud. Hoe
dat zit met de vorige keer, Jan, kan ik niet
meer nagaan. Maar jammer was het!
Grietje Nieuwland, Schoorldam. Ja,
de gym is zeker fijn, Grietje. Het is reuze
goed voor je body en pas late; merk je er
de voordelen van.
Gerrit Mooy, IJmuiden. Nu, dat is ook
een mooie boel: Gerrit geeft mij een raadsel
op. maar zegt er bij: bij my wint U geen
taart... Nee, Gerrit, zo zijn we niet ge
trouwd...!!!
Pielje de Vet, Schagen. Ja, die taart,
Pietje... die taart. Daar loeren zowat 100
kinderen op. en ieder heeft dus maar een
honderdste kansje. Maar... in ieder geval
een kans!
Trijnio Delver, Schagen. Ja, wat een
storm was dakt Zondag hé De bomen ston
den te zwaaien als rietstengels en je moest
oppassen niet in de sloot terecht te komen.
Bram v. d. Welle, Kolhorn. Vond je
het niet heerlijk in de motorboot, Bram?
Vast en zeker wel!
Piet Pijper, Hensbroek. Het adres is:
Kindervriend Schager Courant. Dan komt
fcet altijd terecht Piet.
Jack Min de Cappele, Schagen. Kege-
fcn kan ik niet Jack, het lijkt me, net als
Jou. een moeilijk spel.
Maart je Wijngaard, Burgorhnig. Drie
mannetjes, huisje, boom, hond... nee, dót
Vadsel ken ik niet. Ik geef het op.
Bennie Hoven, Schagen. Wat zeg je...
fciespijn... nou, of dat ellendig is. Dat hoet
je je grootste vijand niet toe te wensen.
Brrrrü!
Adrl Biemond, Oudesluis. Het raadsel
was goed. Kranig gedaan hoor. Of heeft je
moeder geholpen?
Corrle en Jannie Wardenaar. Dirkshorn.
Ja. er komt zeker een mooie tijd aan, jonge
dames. De tijd van sparen... snoepen en
verrassingen. Nog maar één maandje, en
het is zover.
Hillie Kant, Dirkshorn. Hartelijk ge
feliciteerd met je verjaardag. Hillie. Heb je
een massa gehad? Dat hoor ik zeker nog
wel.
Mary Janne Bregman, Burgerbrug. Is
er een aardige meester gekomen, Mary? Ik
hoop het, maar het zei wel loslopen!
Jan Stijve, Schagerbrug. Hoe gaat het
met de duif, Jan? Leeft hij nog?
Nellie en Kees Everts, Keinsmerbrug.
Is het een aardige dag geworden, jongens,
die verjaardag van meester Jippes?
Koba Kuiper, Schagen. Jy bent zeker
een echte legprent-puzzelaarster Koba? Nu,
ik vond dat werkje vroeger ook altijd leuk.
De Daan Hoeksema's liggen nóg in m'n
kast.
Cornells Wit, Lutjewinkel. Ja, ja, Cor-
nelisje... jy bent me een geluksvogel. Twee
boeken en een taart. Het kón niet op!
Ada Bos, Alkmaar Vond je het raadsel
zo „uitzoekerig". Nu, maar toch niet zo
moeilijk als de vorige keer!
Schagerbrug. Hier een vriend
of vriendin, die begint met „hiermede neem
ik de pen ter hand". De naam vergeten.
Wie ben je?
Nelie Brommer, Anna Paulowna. En
óf Nelie, óf ik meester Mol ken. En al heel
wat jaartjes ook. Wat kan die mooi ver
tellen, hè? Doe je hem m'n groeten?
Maap Smit, Nieuwe Niedorp. Dat was
een klein briefje Maap. Heel klein zelfs!
Jannie Kooy, Nieuwe Niedorp. Zo zie
je Jannie, de aanhoudster wint en vooral
met puzzelen.
Marie Spoor, Dirkshorn. Wat jij
schrijft van het raadsel is eigenlijk waar.
Dat vind ik wel aardig van je opgemerkt!
Geleficiteerd met 't boek, hoor!
Betsie de Goede, Dirkshorn. St. Mar
tin, ja, dat weet ik te vinden op de land
kaart. Jy ook
Hendricus Peetoom, Keinsmerbrug.
Was Kees Everts bij jullie te gast? Dat is
aardig. Al een heel oude vriend van me.
Nel Schoorl, Schagen. Ja, het raadsel was
echt wat moeilijk vorige week. Maar nu
toch niet, hé?
Guda Anna Schouten, Bonkelaarsdyk.
Fijn dat je broertjes weer beter zijn. Ziektes
zijn niets gedaan. Wat heb j ij toch een
mooie naam!
Henk de Graaf, Schagerbrug. Figuur
zagen is heel mooi, maar je moet er lief
hebberij in hebben. Ik had er vroeger nooit
geen geduld voor. Jij wel?
Schagen. O, o, o, o, twee meis
jes, die mij een heel lange brief schreven
en ...hun naam vergaten. Wat dom... wat
vreselijk dom. Zeg, chocolade-eetsters, wie
zijn jullie?
Gert en Wim Blaauboer, Oudesluis.
Ach, wat jammer jongens, met dat konijn.
Was het niet mogelijk het in leven te hou
den?
Petten. Hier al weer een
vriendje, dat van zijn zuster het paarse
postpapier leende, maar vergat zijn naam
te vermelden. Er om denken hoor!!
Jannie cn "*ram Borst, Schagen. Raad
sels wel opgelost en vergeten in te zenden.
Wat vind ik dat dom!
Dietje de Boer, St. Maartensbrug. Ja,
Zondag was het slecht weer. Brr, wat nat
en koud. Het was binnen het beste.
Marietje en Wim Boontjes, Stolpen.
Ja, de gezellige tijd breekt weer aan. Dat
zijn de voordelen van de wüiter!
Dirk Speets, Andijk, Wel Dirk, dat is
bij jullie zowaar klein-artis. Het is er vast
heel leuk. Ik kom eens kijken. Vriendelijk
dank voor de foto hoor. Prachtig is hij.
Marietje Koster. Vandaag ben je jarig
Marietje en... hartelijk gefeliciteert hoor!
Heb je veel gehad?
Bertha Kuiper, Heer Hugowaard. Tar-
zan 1b een mooi verhaal. En of! Ik ben er
zelf ook verzot op.
Jan Brommer, Barsingerhom. Die zelf-
gelijnde brief van jou, Jan, ziet er keurig
uit hoor. Kranig gedaan!
Jan Jonker, Eenlgenburg. Het raadsel
was goed, Jan. En wat een keurige hand
van schrijven heb je. Een 10 hoor!
Piet Groot, Shagen. Pietje Groot ken
ik. Die heeft dikwijls meegedaan met de
raadsel. Doe hem m'n groeten maar.
Klaas Borst, Schagen. Hoe is het met
je rapport afgelopen, Klaas? Ik hoop maar
van goed. Dat hoor ik zeker nog wel?
Nelie Bakker, zypersluis. Ja Nelie, die
Tarzan is een geweldenaar. Zo sterk zijn de
Jongens in Zypersluis niet, hè?
Jan Rentenaar, Woudmeer. Natuurlijk
mag je mee doen, Jan. Hoe meer hoe beter!
Ik ben er door, vrienden en vriendinnen...
het was weer een hele stapel.
Tot volgende week.
KINDERVRIEND.
Een fantastisch
verhaal van vorst
en winterkoude.
De Zuidelijke volke
ren hadden, voordat zij
met de Europeanen in
aanraking waren ge
weest, dus in de grijze
oudheid, in het geheel
geen begrip van het kli
maat van het hoge
Noorden. De enkeling,
die reisde en zelfs tot aan de Alpen kwam,
vertelde de vreselijkste geschiedenissen
over zijn avonturen in de koude. De Maas
en de Waal, hielden zij voor rivieren uit
de Poolstreek en zij dachten, dat de Noord
zee aan de Noordpool lag 't Feit alleen, dat
de Germanen en de Russen toentertijd
reeds beenbekleding droegen versterkte de
Griekse geleerden in hun geloof, dat deze
landen door de koude eigenlijk onbewoon
baar waren.
Zo vertelde Herodotus, een van de eerste
reizigers die tot Zuid-Rusland zijn door
gedrongen, dat dit land altijd met sneeuw
bedekt was en dat er allèen 's zomers iets
minder sneeuw viel dan in de winter. Doch
wij behoeven niet eens zo ver weg terug
te gaan om de vreselijkste verhalen van
de koude lezen.
Omstreeks 1500 vertelde eens een reizi
ger een merkwaardig verhaal, dat de ge
leerden van het land onmiddellijk hebben
opgeschreven. De reiziger werd onderweg
overvallen door zo'n hevige koude, dat hij
op zijn paard, waarmede hij de reis maakte
vastvroor.
Toen hij eindelijk op de plaats van be
stemming was gekomen, moest men hem
met zadel en al van het paard tillen en
in een warm vertrek brengen, waarna het
ijs van het zadel langzaam ontdooide, zo-
Oplossing raadsel vorige week.
Boter, een, vlinder, geel, haan. den, lach,
dicht, hoen, in. Betereen vogel in de hand
dan tien in de lucht
Goede oplossingen ontvangen van:
Ada B., Alkmaar; Cornelis .W., Lutje-
winkel; Cor, Annie en Aafje W., Lutjewinkel;
Bram W., Lutjewinkel; Koba K., Schagen;
Nellie en Kees E., Keinsmerbrug; Jan S.,
Schagerbrug; Mary Jeanne B., Burgerbrug;
Hillie K., Dirkhorn; Corrie en Jannie W.,
Dirkshorn; Adri B., Oudesluis; Bennie v. d.
H.. Schagen; Maartje Anthonia W., Burger
brug; Jack v. d. C., Schagen; Pietje P. Hens
broek; Kees H., Lutjewinkel; Bram v. d. W.,
Kolhom; Trijnie D., Schagen; Pietje de V.,
Schagen; Gerrit M., IJmuiden-Oost; Grietje
N., Schoorldam; Boezem, Aartswoud; Betsie
Q., Schagen; Gerrit, Jan en Wim B.,
Schagerbrug; Johanna de V., Schagen; Ap
M.,BarsingerhomMarietje en Wim B.,
Schagerbrug; Dietje de B., St. Maartens
brug; Jaap S., Dirkshom; Jannie en Bram
B.. Schagen; Gert en Wim B., Schagen;
Henk de G., Schagenbrug; Guda Aanna S.,
Schagen; Nel S., Schagen; Hendricus P.,
Keinsmerbrug; Betsie de G., Dirkshorn;
M. H., Dirkshom; Jannie K., Nieuwe Nie
dorp; Nelie B., Anna Paulowna.
Nieuwe Raadsel
Stad in N. Brabant.
Stad in Overysel.
Stad in Gelderland.
Stad in Drente.
Stad in N.-Holland.
Nederlands eiland.
Stad in Drente.
Stad in Friesland.
Stad in Zeeland
De voorste letters,
gelezen, vormen den
stad in Europa.
van boven naar beneden
naam van een hoofd-
dat hij zich daarvan los kon maken.
Nog merkwaardiger is het verhaal van
een reiziger, die een eeuw later een reis
door W.-Europa maakte. Een postiljon pro
beerde tevergeefs in de grimmige koude 'n
melodie aan zijn posthoorn te ontlokken.
Aan het eindpunt van zijn rit gekomen
hing hij zijn hoorn boven de kachel in de
uitspanning, waar hij even ging uitrusten
Het ijs in de hoorn begon te smelten en al
de tonen, die de postiljon in de koude in
de hoorn had geblazen, kwamen nu te
voorschijn, zonder dat de postiljon zelf de
hoorn aan zijn mond behoefde te zetten.
De Griekse schrijver Plutarchus vertelde,
dat Antiphanus eens in een Noordelijke
stad was geweest, waar het zo koud was,
dat alle woorden, die de mensen tegen
elkaar spraken bevroren. Men bewaarde
deze ijs woorden en bracht ze in den zomer
weer te voorschijn, waar men dan kon ver
staan, hetgeen men 's winters gezegd had.
Ook de verhalen der oude zeelieden, die
reizen naar de Noordpool hebben meege
maakt, kan men niet helemaal voor hon
derd procent geloven. Een oude matroos
vertelde eens, dat het daar zó koud was.
dat de groc, die gloeiend uit de ketel kwam
onder het schenken in ijspijpen verander
de en dat men deze pijpjes met de bijl in
kleine stukjes moest hakken, wilde men
van de groc genieten.
Nog een fantastisch verhaal over de
koude komt uit Canada. Hier wordt ver
teld, hoé men in het Noorden van Canada
op hazenjacht gaat. Men gaat 's nachts
naar buiten en zet op 't veld 'n brandende
lantaarn op de grond. Onmiddellijk komen
de hazen aangesprongen en kijken verwon
derd naar het brandende ding. Zij gaan
rond de lantaarn zitten en kijken strak
naar het licht, waardoor hun ogen gaan
tranen, deze tranen bevriezen onmiddellijk
en de jager heeft de volgende dag niets
anders te doen, dan de hazen, die door hun
tranen vastgevroren zijn, los te maken en
mee te nemen!
Schatten uit het ijs
Dat ijs een uitstekend middel is om le
vensmiddelen te conserveren, in het warme
jaargetijde en dat het ook in dienst van de
wetenschap uitstekende diensten bewijst,
weet haast iedereen wel. Maar dat het ijs
ook allerlei dingen uit vroegere tijden van
de Noordelijke bewoners der aarde heeft
bewaard eeuwen lang tot in onze tijd, dat is
niet aan iedereen bekend. En waarschijn
lijk is nog niet alles wat overgeble
ven is van die vroegere Eskimo-bevolking
gevonden!
In de laatste tijd zijn onder ontzagge
lijke moeilijkheden opgravingen gedaan op
het St.-Lawrence eiland, dat ongeveer 60
K.M. van de Sibirische kust ligt. Eèn ding
was er dat de gevaarvolle en moeilijke on
derneming vergemakkelijkte, men vond nl.
steeds een hele menigte van voorwerpen bij
elkaar, alsof ze daar verzameld waren. Nu
is men^te weten gekomen, dat dit samen
hangt met een eigenaardige gewoonte van
de Eskimo's uit die tijden.
Die Eskimo's die hun hutten half onder
half boven de grond bouwden, waren ge
woon om alles wat ze niet konden gebrui
ken, alle afval en alles wat overbodig was
in hun „huis" naar buiten te gooien, zodat
ze 'n hele vuilnishoop voor de deur kregen.
Soms werd die vijf of zes meter hoog! Na
tuurlijk was zo'n vuilnishoop een verza
ling van alle denkbare voorwerpen: huis
raad, botten van robben en walvissen, vis-
resten, gereedschap, gebroken en onbruik
baar geworden werktuigen en eetgerei en
al dergelijke dingen meer.
En bij die zonderlinge manier om zich
van dergelijke dingen te ontdoen, kwam
nog de merkwaardige gewoonte om maar
eenvoudig te verhuizen als de vuilnishoop
zo vol en zo hoog was geworden dat er
niets meer bij kon. Dan kon met nieuwe
moed een andere afval-verzameling worden
aangelegd!
De oude vuilnisbelt bevroor en sneeuwde
in en op die manier zijn er veel kostbare
voorwerpen bewaard gebleven, die daarom
kostbaar zyn, omdat ze vertellen van de
levens der oude Eskimovolken.
Er valt uit op te maken dat zij veel meer
hebben gekund en geweten, veel meer kon
den maken en vervaardigen, dan hun na
komelingen uit deze tijd. Men heeft bijv.
snijwerk van elpenbeen gevonden, dat zo
fijn en mooi was, dat men haast zou den
ken dat het uit onze tijden was. Ook is
ei gereedschap van elpenbeen gevonden, uit
hout, steen en beenderen van dieren en
alles even mooi en sterk afgewerkt. En het
is bekend dat voor al dit fijne werk alleen
maar werktuigen van steen gebruikt wer
den. Dit alles heeft het ijs volkomen gaaf
voor ons bewaard, zodat het nu kan getui
gen van de levenswijze en kunstvaardig
heid van de Eskimo's der oude tijden.
Om na te tekenen
Dit is een deftige Chinees, dat kun je
wel zien aan zijn mooie hoed en de kraag
met al die Chinese tekens er op. Alleen
kijkt hij wel een beetje lelijk, vinden jul
lie niet? Je kunt hem natekenen en dan heel
aardig kleuren. Z'n gezicht moet natuurlijk
geelachtig zijn en zijn ogen zwart. Zijn
hoed kun je b.v. groen maken met zwarte
strepen en een gele kwast. Zijn opstaande
kraag achter zijn hals wordt rood en die
kraag met die lettertekens weer groen.
Denk erom dat je die prachtige snor goed
pikzwart tekent!
GEÏLLUSTREERD
VERVOLGVERHAAL
DOOR.
EDGAR RICEi
BURROUGHS!
No. 42.
Langzaam ontcijferde Tarzan de
brief van Jane. Deze was aan een
vriendin in Amerika gericht. Hierin
vertelde ze van haar avonturen, hoe
haar vader in het bezit was gekomen
van een Spaans manuscript, waarin
sprake was van een verborgen schat,
hoe ze deze tenslotte hadden gevon
den; hoe de schat onheil over hen
had gebracht. Verder schreef zij over
Tarzan. Lang zat Tarzan na te
denken, nadat hy de brief gelezen
had. Hy begreep niet veel van de
nieuwe en wonderlijke dingen, waar
over in de brief gesproken werd.
Onder de handtekening van Jane
schreef Tarzan: „Ik ben Tarzan van
de Apen", waarna hy de brief weer
op zijn oude plaats legde. Daar vond
Jane hem liggen. Een koude rilling
liep over haar rug, toen ze de ge
tekende woorden zag. Maar naar
mate de dagen voorbij gingen, zonder
dat er iets gebeurde, werd haar
angst minder. Ongezien door hen
bracht Tarzan voedsel naar de hut.
Hy besloot, dat hy op een dag naar
de hut zou gaan om met hen te
praten. Het duurde een maand, voor
dat Tarzan by dag de hut bezocht.
Allen waren vertrokken. Ook zijn
goudharige godin was verdwenen.
Daarom tekende hy een briefje aan
haar... „Ik ben in de nabijheid...
weet, dat Tarzan van de Apen U
steeds beschermt..." Opeens ver
namen zyn scherpe oren een bekend
geluid. Het was het voorbijgaan van
een grote aap door de jungle. Een
ogenblik luisterde hij aandachtig,
maar daarna hoorde hij vanuit het
bos de verschrikte gil van een vrouw
en Tarzan van de Apen liet zijn
eerste brief aan een meisje op de
grond vallen en schoot als een
panter het bos in.
(Nieuwe spelling)
