Een stierengevecht
Langendijker Groentenveilingen
„QexL&Jjkexs,
dCcwiekijkeXi4'
lOub-fiollanbsche
Pijptabak
Dinsdag 2 November 1937
'Tweede blad
Toen het in Spanje nog pais
en vree was.
Het was in den vroegen morgen van den
18en April van het jaar 1924, dat het trot-
schc stoomschip „Cassel" van de Deutsch-
Australische Dampschiffgcselschaft, het an
ker vallen liet op de reede van Barcelona.
De boo.t zou er slechts twee uren blijven,
om een lading sinaasappelen in te nemen
en dus zou de tijd te kort zijn om aan wal
te gaan, teneinde een kijkje te nemen in
clcze fraaie stad aan Spanje's Oostkust.
Hoe anders echter zou alles gaan. Nau
welijks was de loods aan boord, of hij ver
tel die onzen kapitein, dat er van laden geen
sprake kon zijn. Het was carnaval en dan
werkte er niemand. Ook de havenarbeiders
niet! En inplaats van twee uren werd het
vier volle dagen, dat het schip in de bui
tenhaven lag.
Volop gelegenheid dus om van boord te
gaan; tenminste .als eer communicatiemid
del met den wal zou te vinden zijn.
Met verlangen keken we, geleund over
de reeling, uit naar dc amphitheatersge-
wijs gebouwde stad met haar helderwitte
huizen, haar hooge torens en haar trotsche
bouwwerken, schitterend belicht door de
juist opkomende zon.
Lang behoefden we niet te wachten, want
een ondernemende Spanjaard, die in de
groote Duitsche boot een winstobject zag en
liever geld verdiende dan''deel te nemen
aan de feestvreugde, was bereid een vaar-
beurt te onderhouden tusschen ons schip
en den vasten wal.
En niet lang, nadat hij met den kapitein
en met de pasagiers had onderhandeld,
bracht een snelle motorboot ons naar de
kade, welke als uitgestorven was.
Als niet een vèr verwijderd rumoer ons
yan het tegendeel had overtuigd, zouden
we gemeend hebben voet aan wal te hebben
gezet van een doodenstad. Want op de bree-
de kade en bij de groote hangars was geen
levende ziel te bekennen.
De eigenaar van de motorboot wees ons
den weg naar dc stad en hoe meer we haar
naderden, langs schaduwrijke wegen, waar
de breedwaaierige palmen een natuurlijke
bescherming vormden tegen de in dit vroe
ge morgenuur reeds zengende zonnestralen,
hoe meer nam het rumoer in hevigheid toe.
We hoorden zingen en joelen en daar tus
schen door hartverscheurend getoeter en
loeiend claxongeluid en wij verbaasden er
ons over, dat alreeds bij het begin van den
dag de feestvreugde een dergelijk hoogte
punt had bereikt. Later leerden we, dat dit
feest van Prins Carnaval vier volle etma
len voort duurde, dat er geen versehil werd
gemaakt tusschen den dag en den nacht
cn we ervoeren, dat de Spanjaarden wonder
wel de kunst verstonden feest te vieren.
De weg van de haven af liep uit op het
breede Placa dc la Paz en meteen zaten
wij midden in liet gewoel. Hoog boven de
joelende, schreeuwende menigte uit verhief
zich op een zuil de beeltenis van Columbus
en het was of de ontdekkingsreiziger met
verbaasden, iewat meewarigen blik neer
keek op het stukje grond daar vèr beneden
hem, hetwelk hij ontdekken mocht en waar
op de menschen nu, gelijk in den oer-ouden
tijd, als wilden rondom hem dansten. De
nienigte nam ons op en stuwde ons mede
naar de breede Rambla, de hoofdstraat van
Barcelona.
Deze breede verkeersader, aan weerszij
den waarvan palmen en olijfboomen groei
den, geleek één deinende menschenzee. Wc
speurden links en rechts naar de tallooze
cal'é's om een rustig plekje machtig te
worden, van waaruit we dit gewoel kon
den gadeslaan, maar het was overal zoo
stamp- cn stampvol, dat we ons of we
wilden of niet mee moesten laten sleuren
in een menschenmassa, welke niet te stui
ten scheen. De mcesten droegen potsierlijke
cotsumes, of hadden afgrijselijke maskers
voor met lange spitse neuzen en bolle
wangen; velen schetterden op hun papie
ren toeters of lieten dc claxons loeien.
Maar een elk deed z'n best om zooveel
mogelijk lawaai te maken.
Op den hoek van een straat dromden de
menschen plots samen voor een winkel in
sigaren en tabak, wild gesticuleerend en
tierend, dat hooren cn zien verging. Ver
wonderd keken we rond cn ontdekten toen
ineens de oorzaak van de waanzinnige op
winding. Op een fel gekleurd biljet was voor
de middaguren in de groote arena een stie
rengevecht aangekondigd en we besloten
bijna onmiddellijk deze ongewone gelegen
heid niet te laten voorbijgaan en het stie
rengevecht bij te wonen.
Een zijstraat inwippend vonden we een
goed restaurant, waar het niet al te vol
was cn waar we gelegenheid hadden een
weinig uit te rusten en tegelijkertijd den
inwendigen mensch te versterken.
Toen bet uur naderde, waarop de, voor
tic Spanjaarden zoo groote gebeurtenis zou
plaats grijpen, lieten we ons met den
stroom meevoeren. Een doelmatiger middel
otn dc arena ic bereiken was cr zeker niet
te vinden. Lang was de weg intusschen
niet, want al heel spoedig stonden we voor
een reusachtig bouwwerk, waar het gedrang
inderdaad angstwekkend was. Na lang
wachten en na ongeveer gemangeld te zijn,
waren we eindelijk in het bezit van een
toegangskaart en konden de ruime poort
doorgaan, welke ons naar de kampplaats
yoerdc.
U kent natuurlijk allen het trotsche Am-
stcrdainsche stadion, zij het niet uit eigen
aanschouwing, dan toch van foto's in de ge
ïllustreerde bladen. Neemt U dit stadion
driemaal dan hoeft U ongeveer de opper
vlakte van de plaats, waar het stierenge
vecht zou plaats vinden. Hoog oploopende
tribunes, plaats biedend aan niet minder
clan 100.000 toeschouwers, omzoomden de
arena, welke omgeven door een schutting
ter manshoogte, in de zon te blikkeren lag.
En toon hot uur van aanvang naderde
was geen plaats onbezet. Het publick ge
droeg zich zeer luidruchtig cn hief zelfs
een fluitconcert aan, toen de klok op een
paar minuten over den tijd van beginnen
stond.
Toen ineens van een hoogen toren op een
van de hoeken der arena klaroengeschal klonk
en het verwarde rumoer overging in een
daverend gejuich.
Bijna op hetzelfde oogenblik werden de
groote deuren onder de eereloge geopend en
kwam een prachtige, kleurrijke stoet de
arena binnen.
Voorop gingen de toreadors gekleed in
het zwart, de roode sjerp losjes om het li
chaam gebonden, de zwarte baret met roo
de afhangende pluim schuin op het don
kere haar. Over den linkerschouder droegen
zij met gratie de roode lap.
Op hen volgden zes picadors te paard
in krijgshaftige kleederdracht met glim
mende helm, waarop een kleurrijke veder
bos. Onbeweeglijk zittend, de lansen steu
nend op den knie, leken zij één met de
prachtige gitzwarte viervoeters, welke zij
bereden.
Dan volgde een open ruimte, waar mid
denin een kleine figuur schreed, gekleed in
glimmend zwart satijn, de gespen op de la
ge schoenen fonkelden in het zonnelicht,
de wit kanten kraag en de afhangende
manchetten gaven met den witten, strak om
he middel gebonden sjerp, aan dit figuurtje
iets van een porceleinen poppetje, hetwelk
velen uwer zich herinneren zullen uit de
pronkkast van grootvader en grootmoeder.
In bei zijn handen hield hij een korten
staaf, met linten van velerlei kleur aan het
eene einde, terwijl scherpe weerhaken zich
aan het andere einde bevonden. De bande-
rillo!
Achter hem volgden weer eenige torea
dors, terwijl de stoet gesloten werd door
den espada, den eigenlijken stierenvechter,
met z'n kolassale zwaard.
Wanneer de prachtige stoet de arena is
rond geweest en halt houdt voor de eere
loge, waarin het stadsbestuur heeft plaats
genomen, treedt de ecpada naar voren om
uit de h"and van den burgemeester den
sleutel in ontvangst te nemen, waarmede
de ruimte zal worden geopend, waarin de
stier zich bevindt.
Wéér klatert het gejuich los, wéér klin
ken de meest wilde kreten en voort duurt
het lawaai, totdat allen zich uit de arena
hebben verwijderd en de espada op de deur
toetreedt. Een sleutel zien we omdraaien,
dan het opengooien van een deur en het
wegspringen van den kampvechter. Dan
blikken we in een donkere gapende ruimte,
waaruit zich eerst onwezenlijk, later dui
delijk het geweldige lichaam van een stier
los maakt.
Het is rondom de arena doodstil gewor
den; een oogenblik van angstige afwach
ting! Nader komt het prachtige beest met
den breeden kop en de kolossale horens.
Beduusd door het felle licht staat de stier
eenige oogenblikken stil in dc omlijsting
van dc zwarte deur.
Behoedzaam naderen elk van een kant
een toreador; zij bewegen de roode lappen
zachtjes heen en weer vlak voor den ver
baasden stier, die fel met z'n oogen knip
pert en dan een oorverdoovend geluid uit
stoot.
Dat is het sein voor de toeschouwers om
hun kreten te doen schallen en angstig ge
worden door het helsche lawaai hetwelk
losbarst, doet ineens de stier een woesten
sprong naar voren, den gespierden hals ver
vooruit; de horens gereed tot den aanval.
Maar zijn belagers zijn hem reeds ontspron
gen, hebben zich met een forschen zwaai
van hun lenig lichaam over de schutting
geslingerd en laten het dier verwonderd
achter. Maar juist als de stier aan de on
gewone omgeving een weinig wennen gaat,
cn den kop durft opheffen naar het
schouwspel rondom hem, nadert alweer
een toreador, wild zwaaiend nu met z'n
roode lap. De stier doet een aanval, tracht
zijn belager op de horens te nemen. Maar
alweer heeft de toreador zich met een vlug
gen sprong in veiligheid gebracht en stoot
de stier in toomlooze vaart tegen de schut
ting op. Het luide gebrul van het gesarde
dier wordt overstemd door het gejoel cn ge
juich van de duizende toeschouwers.
Dit spel herhaalt zich verschillende ma
len, een spel van de vlugheid van den
mensch tegen de brute kracht van het dier.
Dan eindelijk is het aandeel hetwelk de
toreadors in bet gevecht hebben voorbij en
rijden de picadors de arena binnen. Onmid
dellijk valt de wild gemaakte stier op een
der paarden aan, maar juist als het beest
z'n horens wil planten in een der flanken
van het paard, doet de ruiter zijn ros wen
den en stoot tegelijkertijd z'n lans met
kracht in den hals van den stier. Het dier
brult en steigert, het draait zich om tenein
de een aanval op een anderen belager te
wagen, maar deze doet z'n paard langs
den stier galoppecren en weer treft de
scherpe lanspunt den breeden stierennek.
Spoedig sijpelt het bloed uit vele wonden,
bet kleurt de flanken van het dier en het
zand der arena rood. Als de woede van den
stier haar hoogtepunt heeft bereikt, als het
razend van de pijn en woedend door het
gesar nog een laatst en aanval wagen wil,
aan galoppeercn de picadors op hunne
zwarte paarden de arena uit en staat de
stier weer alleen in de onmetelijke ruimte.
Het tracht zich met de lange tong de won
den te likken en stoot daarbij angstwek
kende geluiden uit.
En dan plotseling, zonder dat we het ge-
mex-kt hebben, staat daar midden in de
arena, dat fi'êle, satijnen figuurtje. Het
wordt angstig stil, we hooren slechts het
zacht geklepper van de lange kleui'ige lin
ten, waarmede de banderillo de aandacht
van den stier tracht te trekken. En dit ge
lukt al heel spoedig. Het dier staakt z'n
pogingen om met z'n tong de bloedende
wonden te bereiken en heft den fieren kop
hoog omhoog.
Een gebrul... dan stormt het machtige
beest zijn kleinen belager tegemoet, zeker
van z'n ovenvinning ditmaal. We sluiten
de oogen; het is al te afschuwelijk! Maar als
dan ineens een donderend gejuich losbarst
durven we weer op te kijken en wij zien
nog net, hoe de ijzeren staven met de
weerhaken een boog door de lucht maken
en zich diep boren in de halszijden van
het woedende dier; wij zien de kleine fi
guur op zij springen en verdwijnen en wij
zien hoe het beest in wanhoop zich schudt
om zich van de wapperende linten te be
vrijden. Maar hoe meer het dit tracht te
doen, hoe dieper de weerhaken in z'n
vleesch dringen.
Dan is de tijd aangebroken waarop de
espada zijn moordend werk verrichten
gaat. Hij nadert vooi-zichtig den woeden
den stier; in z'n linkerhand houdt hij een
stok waaraan een roode vaan wappei't; zijn
ï'echtei'vuist omklemt het lange zwaard.
Als de stier afgeleid door de hatelijke
roode doek zijn aanval op de linkei-zijde
van de espada waagt, spi'ingt deze bliksem
snel naar voren en bi'engt het dier met z'n
zwaard den genadeslag toe. Nog een laatst
gebrul, dan zakt het dier door op de voor-
pooten en valt ter aai'de. En terwijl de es
pada z'n voet op den stier zet en hoog de
stok met de roode vlag opheft, bai*st er een
oorverdoovend gejubel los, dat minuten
lang voortduurt. Met een eleganten zwaai
neemt de espada zijn zwierige baret van het
hoofd en dankt, naar links en naar rechts
buigende, voor deze waarlijk grootsche
hulde.
Even nog zien we hoe het cadaver door
eenige opgetuigde paarden door de arena
wordt gesleept, dan zoeken we ons een weg
naar buiten. We verlangen naar frissche
lucht; we willen eenige malen diep adem
halen. Echt tot ons zelf komen! Wan.t, wij
kunnen niet ontkennen, dat ook wij onder
de machtige bekoring zijn gekomen van dit
mooie schouwsnel; dat ook wij intens heb
ben medegeleefd met dezen strijd van
mensch tegen dier, van vlugheid en handig
heid tegen macht en geweld. Maar als we
dan eindelijk in de nog vrij rustige stra
ten tot ons zelve komen, dan walgen we
ineens van deze barbaarsche vertooning,
die we niet hebben willen missen, maar
waarnaar we toch geen tweede maal
weer zouden willen kijken.
C. t. B.
zegt het oude rijmpje. Het
beoefenen der „uiterlijke wel
sprekendheid" maakte de
kelen van de leden dezer
oude tooneelvereenigingen
dorstig en die moesten ge
smeerd worden
Maar hun goede gedachten
zogen ze uit hun heerlijke,
milde tabak. Die échte Oud-
Hollandsche mélange moet U
ook eens probeeren. Douwe
Egberts maakt ze.
SCHOUT 15c». COOPVAERT 10ct.p.' aons
Uit onze omgeving
HOOGWOUD
Rookwedstrijd.
In café Breed werd, door bemiddeling
van den heer C. Commandeur, een rook
wedstrijd gehouden, die veel belangstelling
trok. Er waren 36 deelnemers, die allen zoo
zuinig mogelijk rookten om de pijp het
langst brandend te houden. De fa. Hel
ling en Zn. te Alkmaar had voor deze ge
legenheid pijp en tabak gratis beschik
baar gesteld, terwijl iedere deelnemer bo
vendien als reclame een half ons Old Smo-
ker meekreeg. Een reclame die door de
rookers zeer zeker op prijs gesteld werd.
De eerste prijs, bestaande uit een popd ta
bak van f 2.50, werd gewonnen door- den
heer P. Pelt uit Opmeei*, die de pijp 1 uur
33 minuten brandend wist te houden. De
Het minste tandbederf,
indien U poetst met wat goeds, dus met
Tube 60 en 40 ct. .Doos 20 ct. IVOROL
tweede prijs was voor den heer Jb. Blauw
met 1 uur 28 minuten, die een pond tabak
van f2.kreeg, terwijl de derde prijs,
eveneens een pond tabak, van fl.60, voor
den heer J. Manshanden was, die 1 uur
25 minuten uit zijn pijp kon rooken. Boven
dien werden er nog 10 troostprijzen uitge
reikt, bestaande uit pondspakken van fl.—
De heer G. Groot ontving een prijs voor den
gemiddelden tijd. Nadat nog aan den oud
sten deelnemer, den heer Kees Schotten en
aan den jongsten deelnemer C. Schilder
Lz. prijzen werden uitgereikt, kwam het
einde van dezen welgeslaagden rookwed
strijd.
Kolven.
Vrijdagavond speelde de kolfclub uit Hoog
woud een match tegen de kolfclu'b uit
Heerhugowaard in het café van den heer
Rus. Heerhugowaard won de match met
644 tegen 493 punten. De heer Rus won de
prijs voor de hoogste serie en voor het
hoogst aantal punten, terwijl de heer P.
Zee uit Hoogwoud de t waal venprijs in ont
vangst mocht nemen. Woensdag 10 Novem
ber a.s. zal de returnmatch in het café van
den heer Schermer te Hoogwoud plaats
vinden.
KOEDIJK
Fancy-fair „Zanglust".
Zaterdag en Zondag werd door de vereeni-
ging „Zanglust" ter gelegenheid van haar
20-jarig bestaan een fancv-fair gehouden in
het lokaal van den heer Jb. Groot. Zaterdag
avond was voor het officieele gedeelte gere
serveerd en te ruim 8 uur opende Voor
zitter P. Hart, de bijeenkomst met het uit
spreken van de feestrede, waarin hij de ge
beurtenissen van de afgeloopen 20 jaren naar
voren bracht. 12 Jaar lang heeft men gezon
gen onder leiding van den heer C. Jonker
uit Alkmaar, die als erkenning van zijn ver
dienste voor de vereeniging een mooie fruit
mand ontving.
Op de rede volgde een luid applaus. Hier
na werd gelegenheid gegeven tot het com
plimenteeren der Vereeniging. Wethouder
Zut opende de x*ij der sprekers en uitte de
beste wenschen voor de vereeniging. De heer
L. Visser, sprak voor Auroxa, de heer Dalen-
berg voor Alkmaar's Kerkkoor, de heer G.
Visser, voor de voetbalvereeniging, de heer
J. Molenaar voor de Gym.-vereen. „Voor
waarts", de heer P. Kok voor de tooneelvor-
eeniging „De Roos" en de heer Hoogvorst
voor de zangvereeniging Schoorl. De heci'
Jonker sprak als Directeur en dankte voor
de hem gebrachte hulde. Alle toespraken
gingen vergezeld met het aanbieden van een
bloemenmand; ook de familie Groot, schonk
een bloemenmand. De voorzitter dankte in 'n
toepasselijk speech je voor de hulde. Vervol-
gens kregen wij een proefje van een bonten
avond; dc zangvereeniging gaf onder leiding
van den heer Jonker 3 nummers, Aurora
onder leiding van den heer Nieman uit
Haarlem, 4 muzieknummers, de Gymnasten
onder leiding van den heer Schuit, dames-
en heerenwerk op de brug met als slot
een mooien stand van de heeren. Hierna
sloot de Voorzitter het officieele gedeelte.
Toen kwam de fancy-fair aan de beurt met
de attracties, als ballerospel, schietbaan,
vischtafel, hoed afwerpen en rad van avon
tuur, waarvoor vele prijzen beschikbaar wa
ren gesteld. Tevens werden we vergast op
eenige nummers zang. Op de dansvloer werd
het aardig druk; de dansmuziek was bij do
A.B.C.-boys in goede handen. Zondagmiddag
werd een en ander voortgezet en ook toen,
heerschte er een gezellige stemming.
Met groole voldoening kan „Zanglust" op
deze dagen terugzien.
Stemming niet ongunstig - 'f gaat
echter langzaam moet nog
heel wat beter worden belang
hebbenden zelf hierbij ook laak
te vervullen - hieraan ontbreekt
wel wat aardappels zelfde
prijzen tomaten duurder
geringe aanvoer roode kool
iets betere prijzen gele kool:
geringe aanvoer, slechte prijzen
mindere aanvoer witte kool
iets beter in prijs Deensche
witte laag idem groene kool
idem boerenkool, of doordraai
en vrij stationnaire prijs voor
bloemkool lager, maar toch
nog hoog, voor uien, betrekkelijk
groote aanvoer hooge prijs
voor slaboonen idem voor
snijboonen geringe aanvoeren
betere prijzen voor peen
idem voor bieten druiven stij
gende andijvie laag, of door
draaien aanvoer van kom
kommers voor rammenas
weinig belangstelling lage
prijs of doordraaien.
De stemming op de veilingen was niet on
gunstig in de afgeloopen week. Het spi'eekt
vanzelf, dat we nog niet zijn, waar we
graag wezen wildon, doch het ideaal is
slechts door een trapsgewijze ontwikkeling
(e bereiken. Stapje voor stapje moeten we
verder. Als we dan onderweg maar niet
weer worden tegengehouden door een twee
de crisis, waarover nu reeds voorspellingen
worden gedaan. Dat kan de Noordholl. tuin
bouw niet dragen. De ruïne, die de nog
hoei'schende, in felheid vex"minderende cri
sis heeft veroorzaakt, heeft wel zulke ver
woestingen achtergelaten, dat het zonder
een nieuwe toch nog wel enkele jaren zal
duren, eer de Langendijker tuinbouwers
stand er in zijn geheel bovenop is.
Het bekende rapport van ir. Rietsema, ver"
schenen bij de Landsdrukkerij, geeft daar
van wel een bewijs. Er zal nog heel wat
werk te verzetten zijn, om de naweeën van
de huidige ci'isis te overwinnen. Ernstige
samen werk ing tusschen belanghebbenden
en de regeering zal daartoe in de eerste
plaats noodig zijn, zoo wordt als noodzake
lijkheid vastgesteld. Van de belanghebben
den wordt bet voornaamste aandeel in dit
werk verwacht-
Intensiveermg van het bedrijf
waardoor kosten omlaag worden ge-
dinkt, zich op de hoogte houden
van en medewerking aan de midde
len, die de opbrengst van het be
drijf kunnen verhoogen door zich
toe te leggen op meer theoretische
kennis van het vak, waaronder ook
kennis van plantenziekten en haar
bestrijding te rekenen zijn. Het vol
gen van cursussen op dat gebied,
het bezoeken, zoo mogelijk, van
de tuinbouwwinterschool zijn daar
toe geschikte middelen.
Echter moet worden toegegeven de klacht,
door tuinbouwconsulenten en andere des
kundigen geuit, dat er in het algemeen
door de tuinders, en ook en vooral door <V
jongeren weinig aandacht aan deze zaken
wordt geschonken. Dit bleek wel, toen voor
dezen winter door die tuin.bouwvereen.igin-
gen aan Langendijk met moeite 20 leerlin
gen bij elkaar konden worden gescharreld.
Aan beide veilingen werden in do afge
loopen week aardappelen aangevoerd, of
schoon in niet groote massa: liet was te
druk met koolhalen. De prijzen bleven vrij
wel onveranderd. Er werden Schotten ver
kocht voor f 1.40 en f 1.80—f 2.90. Blauwe
Eigenheimers kwamen het. meest aan dc
markt. Er word f 2.50—f 2.70 voor betaald,
soms iets meer of iets minder. Blauwe aard
appelen brachten f 1.70—f 2.40 naar gelang
van kwaliteit. Blanke Eigenheimers wer
den voor f 1.90 verkocht en Bevelanders
voor f 1.70f 2.
De anvoer van tomaten was gering. Het
zal divaamee weldra geheel gedaan zijn. De
prijs lag aanmerkelijk hooger dam vorige
weken A-kwaliteit bi'acht nu f 15.50 op, B
f 15.90, C f 9.40—f 10.10 en CC ruim f 4.—
Roode kool werd ook in de afgeloopen
week niet in groote massa aangevoerd. De
meeste kwam weer aan d*e Brocker veiling.
De prijzen waren iets beter dan de vorige
week. Er werd nu. naar gelang van zwaarte
en kwaliteit, f 1.90—f 2.50, tot f 3.20 en
meer bij uitzondering tot f 4 voor betaald.
Afwijkend goed bracht f 0.50—f 1 minder
op. Het moeste wordt in het binnenland af
gezet. Voor het buitenland is nog maar wei
nig vraag.
De gelc-koolaanvoer bepaalde zich bijna
uitsluitend tot de veiling van de L.G.C. On
danks den geringen aanvoer bleven de prij
zen slecht. In het begin der week leek het,
of de betere vraag tot hoogere prijzen zou
leiden: er werd toen f 1.96—2.30 betaald,
doch spoedig kwamen ze weer op het niveau
van f 1—1.50 terecht.
De tijd brengt mee, dat de aanvoer van
witte kool begint te vei*minderen. Dit is
allicht de oorzaak, dat de prijs ervan iets
beter werd. Meermalen werd deze week
tot f 1.20 besteed, een enkele maal f 1.40.
Zoo goed als alles werd weer door de in-
maakfabrieken afgenomen. Deensche witte
kool bracht ongeveer dezelfde prijzen op
als de vorige week: f 1.20—1.40, uitzonde
ring f 1.60-1.80.
Bijna eiken dag werd groene kool aan
gevoerd. De noteeringen waren f 1—1.70,
naar kwaliteit f 2.30 en f 2.40. Ook boere-
kool kwam aan de veiling. Ze bracht f 1.50
op. Soms draaide ze door.
Bloemkool kwam er slechts aan
de Broeker veiling. Wegens het
voortdurend in sterke mate optreden
yan de draaihartigheid is er ook dit
jaar niet zoo heel veel verbouwd
en dan nog alleen in het zuidelijk
deel van het Geestmerambacht.
De bestede prijzen verschilden maar wei
nig van die der vorige week, d.w.z. ze wa
ren niet hoog. Met den export gaat het nog
niet best. Misschien dat daarin verbetering
komt, als met 1 November de invoerrech
ten in Duitschland tot op de helft worden
verlaagd. Er werd voor eersfe soort f 4.7Q
f 6 betaald, naar gelang van kwaliteit en
grootte. Bij uitzondering brachten sbmmige
partijtjes iets minder dan dien laagsten of
iets meer dan dien hoogsten prijs op. Voor
tweede soort werd f 1.50—2.40, met enkele
uitzonderingen daarboven, betaald.
De uien bleven aanvankelijk op hetzelfde
hooge niveau. Maandag werd voor grove
nog f 7.80f 7.90 betaald en voor middel-
groote f 8.609.20. Drielingen, deden toen
nog f 6—6.50.
In den loop der week liepen de
prijzen eiken dag iets achteruit, de
laatste 2 dagen zelfs vrij sterk, zoo
dat Zaterdag aan de Broeker vei
ling voor grove f4.80—f5.60 en te
Noórdscharwoude f5.80—f6.60 werd
besteed.
Middelbare uien brachten toen aan beide
veilingen resp. f6.40—7.20 en f6.20—7.30 op.
Drielingen liepen wel iets in prijs achteruit,
maar niet in die mate: aanvankelijk f6—
6.50 opbrengend, werden ze op het laatst
der week voor gemiddeld f5.50 verkocht.
Nep daalde ook iets: van f 7.50—8,10 bij het
begin op f 7.107.50 op het laatste der week
De aanvoer was vrij groot, vooral in aan
merking genomen de drukte van het kool
binnenhalen, waardoor vex-schillende tuin
ders zelfs niet tot het veilen van uien toe
kwamen.
Sterk verminderde de aanvoer van sla-
en snijboonen. Voor goede kwaliteit slaboo
nen werd f 812 betaald, bij uitzondering
oploopend tot f 15 en f 18. Afwijkend goed
bracht f 56.50 op. Snijboonen uit de kas
sen werden voor hooge prijzen verkocht,
n.1. van f 20 tot f 23; eenigszins afwijkend
goed ruim f 16.
Peen bracht iets betere prijzen op dan de
laatste weken. Voor mooie groote peen werd
nu van f 1.50 tot boven f 2 betaald; er
werden er ook, gezien de kwaliteit, voor
f 1.20—1.40 verkocht. Kleine gold 50 k 60
cènt.
Ook met de bieten ging het beter. Grove
brachten f 1.50—2 op; middelmaat f 2.50
3.10, bij uitzondering f 3.30 a f 3,60.
Druiven, soort Erankenthalers, dieden oor
spronkelijk f 15.70—22, later f 23—26.10.
Alicante bracht f 15.80—19.50 op.
Andijvie werd voor 60—70 cent verkocht,
soms voor fl .somtijds ook was ze onver
koopbaar.
Komkommers deden f 1.50. Rammenas had
weinig belangstelling: ze bracht f 1 op of
draaide door.