Een stierengevecht Langendijker Groentenveilingen „QexL&Jjkexs, dCcwiekijkeXi4' lOub-fiollanbsche Pijptabak Dinsdag 2 November 1937 'Tweede blad Toen het in Spanje nog pais en vree was. Het was in den vroegen morgen van den 18en April van het jaar 1924, dat het trot- schc stoomschip „Cassel" van de Deutsch- Australische Dampschiffgcselschaft, het an ker vallen liet op de reede van Barcelona. De boo.t zou er slechts twee uren blijven, om een lading sinaasappelen in te nemen en dus zou de tijd te kort zijn om aan wal te gaan, teneinde een kijkje te nemen in clcze fraaie stad aan Spanje's Oostkust. Hoe anders echter zou alles gaan. Nau welijks was de loods aan boord, of hij ver tel die onzen kapitein, dat er van laden geen sprake kon zijn. Het was carnaval en dan werkte er niemand. Ook de havenarbeiders niet! En inplaats van twee uren werd het vier volle dagen, dat het schip in de bui tenhaven lag. Volop gelegenheid dus om van boord te gaan; tenminste .als eer communicatiemid del met den wal zou te vinden zijn. Met verlangen keken we, geleund over de reeling, uit naar dc amphitheatersge- wijs gebouwde stad met haar helderwitte huizen, haar hooge torens en haar trotsche bouwwerken, schitterend belicht door de juist opkomende zon. Lang behoefden we niet te wachten, want een ondernemende Spanjaard, die in de groote Duitsche boot een winstobject zag en liever geld verdiende dan''deel te nemen aan de feestvreugde, was bereid een vaar- beurt te onderhouden tusschen ons schip en den vasten wal. En niet lang, nadat hij met den kapitein en met de pasagiers had onderhandeld, bracht een snelle motorboot ons naar de kade, welke als uitgestorven was. Als niet een vèr verwijderd rumoer ons yan het tegendeel had overtuigd, zouden we gemeend hebben voet aan wal te hebben gezet van een doodenstad. Want op de bree- de kade en bij de groote hangars was geen levende ziel te bekennen. De eigenaar van de motorboot wees ons den weg naar dc stad en hoe meer we haar naderden, langs schaduwrijke wegen, waar de breedwaaierige palmen een natuurlijke bescherming vormden tegen de in dit vroe ge morgenuur reeds zengende zonnestralen, hoe meer nam het rumoer in hevigheid toe. We hoorden zingen en joelen en daar tus schen door hartverscheurend getoeter en loeiend claxongeluid en wij verbaasden er ons over, dat alreeds bij het begin van den dag de feestvreugde een dergelijk hoogte punt had bereikt. Later leerden we, dat dit feest van Prins Carnaval vier volle etma len voort duurde, dat er geen versehil werd gemaakt tusschen den dag en den nacht cn we ervoeren, dat de Spanjaarden wonder wel de kunst verstonden feest te vieren. De weg van de haven af liep uit op het breede Placa dc la Paz en meteen zaten wij midden in liet gewoel. Hoog boven de joelende, schreeuwende menigte uit verhief zich op een zuil de beeltenis van Columbus en het was of de ontdekkingsreiziger met verbaasden, iewat meewarigen blik neer keek op het stukje grond daar vèr beneden hem, hetwelk hij ontdekken mocht en waar op de menschen nu, gelijk in den oer-ouden tijd, als wilden rondom hem dansten. De nienigte nam ons op en stuwde ons mede naar de breede Rambla, de hoofdstraat van Barcelona. Deze breede verkeersader, aan weerszij den waarvan palmen en olijfboomen groei den, geleek één deinende menschenzee. Wc speurden links en rechts naar de tallooze cal'é's om een rustig plekje machtig te worden, van waaruit we dit gewoel kon den gadeslaan, maar het was overal zoo stamp- cn stampvol, dat we ons of we wilden of niet mee moesten laten sleuren in een menschenmassa, welke niet te stui ten scheen. De mcesten droegen potsierlijke cotsumes, of hadden afgrijselijke maskers voor met lange spitse neuzen en bolle wangen; velen schetterden op hun papie ren toeters of lieten dc claxons loeien. Maar een elk deed z'n best om zooveel mogelijk lawaai te maken. Op den hoek van een straat dromden de menschen plots samen voor een winkel in sigaren en tabak, wild gesticuleerend en tierend, dat hooren cn zien verging. Ver wonderd keken we rond cn ontdekten toen ineens de oorzaak van de waanzinnige op winding. Op een fel gekleurd biljet was voor de middaguren in de groote arena een stie rengevecht aangekondigd en we besloten bijna onmiddellijk deze ongewone gelegen heid niet te laten voorbijgaan en het stie rengevecht bij te wonen. Een zijstraat inwippend vonden we een goed restaurant, waar het niet al te vol was cn waar we gelegenheid hadden een weinig uit te rusten en tegelijkertijd den inwendigen mensch te versterken. Toen bet uur naderde, waarop de, voor tic Spanjaarden zoo groote gebeurtenis zou plaats grijpen, lieten we ons met den stroom meevoeren. Een doelmatiger middel otn dc arena ic bereiken was cr zeker niet te vinden. Lang was de weg intusschen niet, want al heel spoedig stonden we voor een reusachtig bouwwerk, waar het gedrang inderdaad angstwekkend was. Na lang wachten en na ongeveer gemangeld te zijn, waren we eindelijk in het bezit van een toegangskaart en konden de ruime poort doorgaan, welke ons naar de kampplaats yoerdc. U kent natuurlijk allen het trotsche Am- stcrdainsche stadion, zij het niet uit eigen aanschouwing, dan toch van foto's in de ge ïllustreerde bladen. Neemt U dit stadion driemaal dan hoeft U ongeveer de opper vlakte van de plaats, waar het stierenge vecht zou plaats vinden. Hoog oploopende tribunes, plaats biedend aan niet minder clan 100.000 toeschouwers, omzoomden de arena, welke omgeven door een schutting ter manshoogte, in de zon te blikkeren lag. En toon hot uur van aanvang naderde was geen plaats onbezet. Het publick ge droeg zich zeer luidruchtig cn hief zelfs een fluitconcert aan, toen de klok op een paar minuten over den tijd van beginnen stond. Toen ineens van een hoogen toren op een van de hoeken der arena klaroengeschal klonk en het verwarde rumoer overging in een daverend gejuich. Bijna op hetzelfde oogenblik werden de groote deuren onder de eereloge geopend en kwam een prachtige, kleurrijke stoet de arena binnen. Voorop gingen de toreadors gekleed in het zwart, de roode sjerp losjes om het li chaam gebonden, de zwarte baret met roo de afhangende pluim schuin op het don kere haar. Over den linkerschouder droegen zij met gratie de roode lap. Op hen volgden zes picadors te paard in krijgshaftige kleederdracht met glim mende helm, waarop een kleurrijke veder bos. Onbeweeglijk zittend, de lansen steu nend op den knie, leken zij één met de prachtige gitzwarte viervoeters, welke zij bereden. Dan volgde een open ruimte, waar mid denin een kleine figuur schreed, gekleed in glimmend zwart satijn, de gespen op de la ge schoenen fonkelden in het zonnelicht, de wit kanten kraag en de afhangende manchetten gaven met den witten, strak om he middel gebonden sjerp, aan dit figuurtje iets van een porceleinen poppetje, hetwelk velen uwer zich herinneren zullen uit de pronkkast van grootvader en grootmoeder. In bei zijn handen hield hij een korten staaf, met linten van velerlei kleur aan het eene einde, terwijl scherpe weerhaken zich aan het andere einde bevonden. De bande- rillo! Achter hem volgden weer eenige torea dors, terwijl de stoet gesloten werd door den espada, den eigenlijken stierenvechter, met z'n kolassale zwaard. Wanneer de prachtige stoet de arena is rond geweest en halt houdt voor de eere loge, waarin het stadsbestuur heeft plaats genomen, treedt de ecpada naar voren om uit de h"and van den burgemeester den sleutel in ontvangst te nemen, waarmede de ruimte zal worden geopend, waarin de stier zich bevindt. Wéér klatert het gejuich los, wéér klin ken de meest wilde kreten en voort duurt het lawaai, totdat allen zich uit de arena hebben verwijderd en de espada op de deur toetreedt. Een sleutel zien we omdraaien, dan het opengooien van een deur en het wegspringen van den kampvechter. Dan blikken we in een donkere gapende ruimte, waaruit zich eerst onwezenlijk, later dui delijk het geweldige lichaam van een stier los maakt. Het is rondom de arena doodstil gewor den; een oogenblik van angstige afwach ting! Nader komt het prachtige beest met den breeden kop en de kolossale horens. Beduusd door het felle licht staat de stier eenige oogenblikken stil in dc omlijsting van dc zwarte deur. Behoedzaam naderen elk van een kant een toreador; zij bewegen de roode lappen zachtjes heen en weer vlak voor den ver baasden stier, die fel met z'n oogen knip pert en dan een oorverdoovend geluid uit stoot. Dat is het sein voor de toeschouwers om hun kreten te doen schallen en angstig ge worden door het helsche lawaai hetwelk losbarst, doet ineens de stier een woesten sprong naar voren, den gespierden hals ver vooruit; de horens gereed tot den aanval. Maar zijn belagers zijn hem reeds ontspron gen, hebben zich met een forschen zwaai van hun lenig lichaam over de schutting geslingerd en laten het dier verwonderd achter. Maar juist als de stier aan de on gewone omgeving een weinig wennen gaat, cn den kop durft opheffen naar het schouwspel rondom hem, nadert alweer een toreador, wild zwaaiend nu met z'n roode lap. De stier doet een aanval, tracht zijn belager op de horens te nemen. Maar alweer heeft de toreador zich met een vlug gen sprong in veiligheid gebracht en stoot de stier in toomlooze vaart tegen de schut ting op. Het luide gebrul van het gesarde dier wordt overstemd door het gejoel cn ge juich van de duizende toeschouwers. Dit spel herhaalt zich verschillende ma len, een spel van de vlugheid van den mensch tegen de brute kracht van het dier. Dan eindelijk is het aandeel hetwelk de toreadors in bet gevecht hebben voorbij en rijden de picadors de arena binnen. Onmid dellijk valt de wild gemaakte stier op een der paarden aan, maar juist als het beest z'n horens wil planten in een der flanken van het paard, doet de ruiter zijn ros wen den en stoot tegelijkertijd z'n lans met kracht in den hals van den stier. Het dier brult en steigert, het draait zich om tenein de een aanval op een anderen belager te wagen, maar deze doet z'n paard langs den stier galoppecren en weer treft de scherpe lanspunt den breeden stierennek. Spoedig sijpelt het bloed uit vele wonden, bet kleurt de flanken van het dier en het zand der arena rood. Als de woede van den stier haar hoogtepunt heeft bereikt, als het razend van de pijn en woedend door het gesar nog een laatst en aanval wagen wil, aan galoppeercn de picadors op hunne zwarte paarden de arena uit en staat de stier weer alleen in de onmetelijke ruimte. Het tracht zich met de lange tong de won den te likken en stoot daarbij angstwek kende geluiden uit. En dan plotseling, zonder dat we het ge- mex-kt hebben, staat daar midden in de arena, dat fi'êle, satijnen figuurtje. Het wordt angstig stil, we hooren slechts het zacht geklepper van de lange kleui'ige lin ten, waarmede de banderillo de aandacht van den stier tracht te trekken. En dit ge lukt al heel spoedig. Het dier staakt z'n pogingen om met z'n tong de bloedende wonden te bereiken en heft den fieren kop hoog omhoog. Een gebrul... dan stormt het machtige beest zijn kleinen belager tegemoet, zeker van z'n ovenvinning ditmaal. We sluiten de oogen; het is al te afschuwelijk! Maar als dan ineens een donderend gejuich losbarst durven we weer op te kijken en wij zien nog net, hoe de ijzeren staven met de weerhaken een boog door de lucht maken en zich diep boren in de halszijden van het woedende dier; wij zien de kleine fi guur op zij springen en verdwijnen en wij zien hoe het beest in wanhoop zich schudt om zich van de wapperende linten te be vrijden. Maar hoe meer het dit tracht te doen, hoe dieper de weerhaken in z'n vleesch dringen. Dan is de tijd aangebroken waarop de espada zijn moordend werk verrichten gaat. Hij nadert vooi-zichtig den woeden den stier; in z'n linkerhand houdt hij een stok waaraan een roode vaan wappei't; zijn ï'echtei'vuist omklemt het lange zwaard. Als de stier afgeleid door de hatelijke roode doek zijn aanval op de linkei-zijde van de espada waagt, spi'ingt deze bliksem snel naar voren en bi'engt het dier met z'n zwaard den genadeslag toe. Nog een laatst gebrul, dan zakt het dier door op de voor- pooten en valt ter aai'de. En terwijl de es pada z'n voet op den stier zet en hoog de stok met de roode vlag opheft, bai*st er een oorverdoovend gejubel los, dat minuten lang voortduurt. Met een eleganten zwaai neemt de espada zijn zwierige baret van het hoofd en dankt, naar links en naar rechts buigende, voor deze waarlijk grootsche hulde. Even nog zien we hoe het cadaver door eenige opgetuigde paarden door de arena wordt gesleept, dan zoeken we ons een weg naar buiten. We verlangen naar frissche lucht; we willen eenige malen diep adem halen. Echt tot ons zelf komen! Wan.t, wij kunnen niet ontkennen, dat ook wij onder de machtige bekoring zijn gekomen van dit mooie schouwsnel; dat ook wij intens heb ben medegeleefd met dezen strijd van mensch tegen dier, van vlugheid en handig heid tegen macht en geweld. Maar als we dan eindelijk in de nog vrij rustige stra ten tot ons zelve komen, dan walgen we ineens van deze barbaarsche vertooning, die we niet hebben willen missen, maar waarnaar we toch geen tweede maal weer zouden willen kijken. C. t. B. zegt het oude rijmpje. Het beoefenen der „uiterlijke wel sprekendheid" maakte de kelen van de leden dezer oude tooneelvereenigingen dorstig en die moesten ge smeerd worden Maar hun goede gedachten zogen ze uit hun heerlijke, milde tabak. Die échte Oud- Hollandsche mélange moet U ook eens probeeren. Douwe Egberts maakt ze. SCHOUT 15c». COOPVAERT 10ct.p.' aons Uit onze omgeving HOOGWOUD Rookwedstrijd. In café Breed werd, door bemiddeling van den heer C. Commandeur, een rook wedstrijd gehouden, die veel belangstelling trok. Er waren 36 deelnemers, die allen zoo zuinig mogelijk rookten om de pijp het langst brandend te houden. De fa. Hel ling en Zn. te Alkmaar had voor deze ge legenheid pijp en tabak gratis beschik baar gesteld, terwijl iedere deelnemer bo vendien als reclame een half ons Old Smo- ker meekreeg. Een reclame die door de rookers zeer zeker op prijs gesteld werd. De eerste prijs, bestaande uit een popd ta bak van f 2.50, werd gewonnen door- den heer P. Pelt uit Opmeei*, die de pijp 1 uur 33 minuten brandend wist te houden. De Het minste tandbederf, indien U poetst met wat goeds, dus met Tube 60 en 40 ct. .Doos 20 ct. IVOROL tweede prijs was voor den heer Jb. Blauw met 1 uur 28 minuten, die een pond tabak van f2.kreeg, terwijl de derde prijs, eveneens een pond tabak, van fl.60, voor den heer J. Manshanden was, die 1 uur 25 minuten uit zijn pijp kon rooken. Boven dien werden er nog 10 troostprijzen uitge reikt, bestaande uit pondspakken van fl.— De heer G. Groot ontving een prijs voor den gemiddelden tijd. Nadat nog aan den oud sten deelnemer, den heer Kees Schotten en aan den jongsten deelnemer C. Schilder Lz. prijzen werden uitgereikt, kwam het einde van dezen welgeslaagden rookwed strijd. Kolven. Vrijdagavond speelde de kolfclub uit Hoog woud een match tegen de kolfclu'b uit Heerhugowaard in het café van den heer Rus. Heerhugowaard won de match met 644 tegen 493 punten. De heer Rus won de prijs voor de hoogste serie en voor het hoogst aantal punten, terwijl de heer P. Zee uit Hoogwoud de t waal venprijs in ont vangst mocht nemen. Woensdag 10 Novem ber a.s. zal de returnmatch in het café van den heer Schermer te Hoogwoud plaats vinden. KOEDIJK Fancy-fair „Zanglust". Zaterdag en Zondag werd door de vereeni- ging „Zanglust" ter gelegenheid van haar 20-jarig bestaan een fancv-fair gehouden in het lokaal van den heer Jb. Groot. Zaterdag avond was voor het officieele gedeelte gere serveerd en te ruim 8 uur opende Voor zitter P. Hart, de bijeenkomst met het uit spreken van de feestrede, waarin hij de ge beurtenissen van de afgeloopen 20 jaren naar voren bracht. 12 Jaar lang heeft men gezon gen onder leiding van den heer C. Jonker uit Alkmaar, die als erkenning van zijn ver dienste voor de vereeniging een mooie fruit mand ontving. Op de rede volgde een luid applaus. Hier na werd gelegenheid gegeven tot het com plimenteeren der Vereeniging. Wethouder Zut opende de x*ij der sprekers en uitte de beste wenschen voor de vereeniging. De heer L. Visser, sprak voor Auroxa, de heer Dalen- berg voor Alkmaar's Kerkkoor, de heer G. Visser, voor de voetbalvereeniging, de heer J. Molenaar voor de Gym.-vereen. „Voor waarts", de heer P. Kok voor de tooneelvor- eeniging „De Roos" en de heer Hoogvorst voor de zangvereeniging Schoorl. De heci' Jonker sprak als Directeur en dankte voor de hem gebrachte hulde. Alle toespraken gingen vergezeld met het aanbieden van een bloemenmand; ook de familie Groot, schonk een bloemenmand. De voorzitter dankte in 'n toepasselijk speech je voor de hulde. Vervol- gens kregen wij een proefje van een bonten avond; dc zangvereeniging gaf onder leiding van den heer Jonker 3 nummers, Aurora onder leiding van den heer Nieman uit Haarlem, 4 muzieknummers, de Gymnasten onder leiding van den heer Schuit, dames- en heerenwerk op de brug met als slot een mooien stand van de heeren. Hierna sloot de Voorzitter het officieele gedeelte. Toen kwam de fancy-fair aan de beurt met de attracties, als ballerospel, schietbaan, vischtafel, hoed afwerpen en rad van avon tuur, waarvoor vele prijzen beschikbaar wa ren gesteld. Tevens werden we vergast op eenige nummers zang. Op de dansvloer werd het aardig druk; de dansmuziek was bij do A.B.C.-boys in goede handen. Zondagmiddag werd een en ander voortgezet en ook toen, heerschte er een gezellige stemming. Met groole voldoening kan „Zanglust" op deze dagen terugzien. Stemming niet ongunstig - 'f gaat echter langzaam moet nog heel wat beter worden belang hebbenden zelf hierbij ook laak te vervullen - hieraan ontbreekt wel wat aardappels zelfde prijzen tomaten duurder geringe aanvoer roode kool iets betere prijzen gele kool: geringe aanvoer, slechte prijzen mindere aanvoer witte kool iets beter in prijs Deensche witte laag idem groene kool idem boerenkool, of doordraai en vrij stationnaire prijs voor bloemkool lager, maar toch nog hoog, voor uien, betrekkelijk groote aanvoer hooge prijs voor slaboonen idem voor snijboonen geringe aanvoeren betere prijzen voor peen idem voor bieten druiven stij gende andijvie laag, of door draaien aanvoer van kom kommers voor rammenas weinig belangstelling lage prijs of doordraaien. De stemming op de veilingen was niet on gunstig in de afgeloopen week. Het spi'eekt vanzelf, dat we nog niet zijn, waar we graag wezen wildon, doch het ideaal is slechts door een trapsgewijze ontwikkeling (e bereiken. Stapje voor stapje moeten we verder. Als we dan onderweg maar niet weer worden tegengehouden door een twee de crisis, waarover nu reeds voorspellingen worden gedaan. Dat kan de Noordholl. tuin bouw niet dragen. De ruïne, die de nog hoei'schende, in felheid vex"minderende cri sis heeft veroorzaakt, heeft wel zulke ver woestingen achtergelaten, dat het zonder een nieuwe toch nog wel enkele jaren zal duren, eer de Langendijker tuinbouwers stand er in zijn geheel bovenop is. Het bekende rapport van ir. Rietsema, ver" schenen bij de Landsdrukkerij, geeft daar van wel een bewijs. Er zal nog heel wat werk te verzetten zijn, om de naweeën van de huidige ci'isis te overwinnen. Ernstige samen werk ing tusschen belanghebbenden en de regeering zal daartoe in de eerste plaats noodig zijn, zoo wordt als noodzake lijkheid vastgesteld. Van de belanghebben den wordt bet voornaamste aandeel in dit werk verwacht- Intensiveermg van het bedrijf waardoor kosten omlaag worden ge- dinkt, zich op de hoogte houden van en medewerking aan de midde len, die de opbrengst van het be drijf kunnen verhoogen door zich toe te leggen op meer theoretische kennis van het vak, waaronder ook kennis van plantenziekten en haar bestrijding te rekenen zijn. Het vol gen van cursussen op dat gebied, het bezoeken, zoo mogelijk, van de tuinbouwwinterschool zijn daar toe geschikte middelen. Echter moet worden toegegeven de klacht, door tuinbouwconsulenten en andere des kundigen geuit, dat er in het algemeen door de tuinders, en ook en vooral door <V jongeren weinig aandacht aan deze zaken wordt geschonken. Dit bleek wel, toen voor dezen winter door die tuin.bouwvereen.igin- gen aan Langendijk met moeite 20 leerlin gen bij elkaar konden worden gescharreld. Aan beide veilingen werden in do afge loopen week aardappelen aangevoerd, of schoon in niet groote massa: liet was te druk met koolhalen. De prijzen bleven vrij wel onveranderd. Er werden Schotten ver kocht voor f 1.40 en f 1.80—f 2.90. Blauwe Eigenheimers kwamen het. meest aan dc markt. Er word f 2.50—f 2.70 voor betaald, soms iets meer of iets minder. Blauwe aard appelen brachten f 1.70—f 2.40 naar gelang van kwaliteit. Blanke Eigenheimers wer den voor f 1.90 verkocht en Bevelanders voor f 1.70f 2. De anvoer van tomaten was gering. Het zal divaamee weldra geheel gedaan zijn. De prijs lag aanmerkelijk hooger dam vorige weken A-kwaliteit bi'acht nu f 15.50 op, B f 15.90, C f 9.40—f 10.10 en CC ruim f 4.— Roode kool werd ook in de afgeloopen week niet in groote massa aangevoerd. De meeste kwam weer aan d*e Brocker veiling. De prijzen waren iets beter dan de vorige week. Er werd nu. naar gelang van zwaarte en kwaliteit, f 1.90—f 2.50, tot f 3.20 en meer bij uitzondering tot f 4 voor betaald. Afwijkend goed bracht f 0.50—f 1 minder op. Het moeste wordt in het binnenland af gezet. Voor het buitenland is nog maar wei nig vraag. De gelc-koolaanvoer bepaalde zich bijna uitsluitend tot de veiling van de L.G.C. On danks den geringen aanvoer bleven de prij zen slecht. In het begin der week leek het, of de betere vraag tot hoogere prijzen zou leiden: er werd toen f 1.96—2.30 betaald, doch spoedig kwamen ze weer op het niveau van f 1—1.50 terecht. De tijd brengt mee, dat de aanvoer van witte kool begint te vei*minderen. Dit is allicht de oorzaak, dat de prijs ervan iets beter werd. Meermalen werd deze week tot f 1.20 besteed, een enkele maal f 1.40. Zoo goed als alles werd weer door de in- maakfabrieken afgenomen. Deensche witte kool bracht ongeveer dezelfde prijzen op als de vorige week: f 1.20—1.40, uitzonde ring f 1.60-1.80. Bijna eiken dag werd groene kool aan gevoerd. De noteeringen waren f 1—1.70, naar kwaliteit f 2.30 en f 2.40. Ook boere- kool kwam aan de veiling. Ze bracht f 1.50 op. Soms draaide ze door. Bloemkool kwam er slechts aan de Broeker veiling. Wegens het voortdurend in sterke mate optreden yan de draaihartigheid is er ook dit jaar niet zoo heel veel verbouwd en dan nog alleen in het zuidelijk deel van het Geestmerambacht. De bestede prijzen verschilden maar wei nig van die der vorige week, d.w.z. ze wa ren niet hoog. Met den export gaat het nog niet best. Misschien dat daarin verbetering komt, als met 1 November de invoerrech ten in Duitschland tot op de helft worden verlaagd. Er werd voor eersfe soort f 4.7Q f 6 betaald, naar gelang van kwaliteit en grootte. Bij uitzondering brachten sbmmige partijtjes iets minder dan dien laagsten of iets meer dan dien hoogsten prijs op. Voor tweede soort werd f 1.50—2.40, met enkele uitzonderingen daarboven, betaald. De uien bleven aanvankelijk op hetzelfde hooge niveau. Maandag werd voor grove nog f 7.80f 7.90 betaald en voor middel- groote f 8.609.20. Drielingen, deden toen nog f 6—6.50. In den loop der week liepen de prijzen eiken dag iets achteruit, de laatste 2 dagen zelfs vrij sterk, zoo dat Zaterdag aan de Broeker vei ling voor grove f4.80—f5.60 en te Noórdscharwoude f5.80—f6.60 werd besteed. Middelbare uien brachten toen aan beide veilingen resp. f6.40—7.20 en f6.20—7.30 op. Drielingen liepen wel iets in prijs achteruit, maar niet in die mate: aanvankelijk f6— 6.50 opbrengend, werden ze op het laatst der week voor gemiddeld f5.50 verkocht. Nep daalde ook iets: van f 7.50—8,10 bij het begin op f 7.107.50 op het laatste der week De aanvoer was vrij groot, vooral in aan merking genomen de drukte van het kool binnenhalen, waardoor vex-schillende tuin ders zelfs niet tot het veilen van uien toe kwamen. Sterk verminderde de aanvoer van sla- en snijboonen. Voor goede kwaliteit slaboo nen werd f 812 betaald, bij uitzondering oploopend tot f 15 en f 18. Afwijkend goed bracht f 56.50 op. Snijboonen uit de kas sen werden voor hooge prijzen verkocht, n.1. van f 20 tot f 23; eenigszins afwijkend goed ruim f 16. Peen bracht iets betere prijzen op dan de laatste weken. Voor mooie groote peen werd nu van f 1.50 tot boven f 2 betaald; er werden er ook, gezien de kwaliteit, voor f 1.20—1.40 verkocht. Kleine gold 50 k 60 cènt. Ook met de bieten ging het beter. Grove brachten f 1.50—2 op; middelmaat f 2.50 3.10, bij uitzondering f 3.30 a f 3,60. Druiven, soort Erankenthalers, dieden oor spronkelijk f 15.70—22, later f 23—26.10. Alicante bracht f 15.80—19.50 op. Andijvie werd voor 60—70 cent verkocht, soms voor fl .somtijds ook was ze onver koopbaar. Komkommers deden f 1.50. Rammenas had weinig belangstelling: ze bracht f 1 op of draaide door.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 5