Afspraakje mét Russischen monnik Wal onze reis-journalisie in Finland beleefde België gewaarschuwd tegen uitersten Hoe Amerika aan soldaten komt Sprookjes-eilanden in het Ladoga- meer. De tocht der millioenen boomstammen. Het is eigenlijk wel amusant, dat de volkeren niet allemaal dezelfde Ideeën en begrippen hebben. De Hollanders bv. vinden het grappig te hooren hoe een Fin zich iedere week in het stoombad laat temp- toeren, maar de Finnen lachen als ik ze vertel dat er in Holland wel menschen van 80 jaar zijn die nog nooit zijn uitgestoomd. Ik vind het vermakelijk om vrouwen hnizen te zien bouwen, omgekeerd wordt het moppig gevonden dat bij ons een boer zelf koeien melkt. Zoo kunnen we elkaar vermaken en heeft ieder het plezierige gevoel, dat hij 't zelf beter doet. Lastig is weer, dat men zich zoo gauw aan een nieuwe omgeving aanpast; toen ik dan ook merkte dat ik me heelemaal had gewend aan de plaatselijke étiquette van Landböle, begreep ik, dat het tijd voor me werd Om weer nieuwe indrukken te gaan opdoen. Ik besloot allereerst een rondreis te maken naar enkele bekende plaatsen, en richtte me om gegevens tot „Suomen Mat- kat", het propagan da-bureau voor tourisme in Finland. Daar hoefde ik alleen maar op te geven hoeveel tijd en geld ik had, om een overzichtelijk reisplan te ontvangen met zelfs de kosten nauwkeurig uitgewerkt. Het lijkt zeker niet origineel zich zoo den weg te laten voorschrijven, maar men voor komt daardoor dat men zelf iets in 't hon derd stuurt door de vreemde taal verkeerd te vei-staan, terwijl in een land waar de afstanden steeds tegenvallen, het ook zaak is steeds regelrecht op een bepaald doel af te gaan. Te meer, daar men vaak langs moeilijk uit to vinden waterwegen moet gaan. /.Mijn ee rata. roisdoe l was Wiborg, eon otwle handelsstad aan dc Zuidkust, niet ver va» de Hussische grens. Daarom huizen er in de stoere oude burcht ook zooveel soldaten, die 's avonds in het plantsoen tegen jonge meisjes loopen te knipoogen. Verder was ik met het bekijken van de stad gauw klaar, zoodat ik reeds den volgenden dag met een gerust touristenhart verder reisde naar Ima tra, beroemd om wijlen zijn stroomversnel ling. Eigenlijk is die er nog wel, maar haar schoonheid is verstopt in een geweldig eiec- triciteitswerk, die het water dat hier met een snelheid van 000 M3 per seconde langs dringt, weet 0111 te zetten tot 118000 P.K. en dan ook in staat is geheel midden en Zutd- l'in land van stroom tc voorzien. Heimwee. De meeste bezoekers van Imatra gaan tegenwoordig liever 5 k.m. verder, waai de Valinkoski nog met majestueus gebruis langs en over groote steenen naar beneden stort; maar ook tot daar is de cultuur reeds doorgedrongen, in den vorm van uit kijktorentjes en theehuisjes, zoodat ik er een gevoel van heimwee kreeg naar I.ap- land's wilde stroomon, waarvan men onge stoord kan genieten. Een merkwaardig schouwspel. Men is echter allerminst aangewezen op deze 2 stroomversnellingen, want daarvan bezit Finland een 1400, die niet alleen als krachtvcrwekkers voor de industrie hoogst l>elangrijk zijn, inaar tevens voor het hout- transport. AI die millioenen stammen die 's winters worden gekapt, worden in het voorjaar in de rivieren gewor pen en beginnen daarmee een tocht naar dc kust die soms weken duurt. Ilct is een fascineerend gezicht al die stammen door het water to zien schieten. Vele loopen vast tusschen de steenen en of drijven af naar een stil hoekje, maar over al staan vlotters om zo weer op gang te helpen of om ze, tot sleepen samengevoegd, over de meren te brengen. En als dan dc stammen henedon aankomen, zijn daar weer andere vlotters om ze in ontvangst te nemen en ze, naar het merk dat er op staat, in purtijen voor de verschil lende fa brieken te verdoelen. Door den langen, 011- grmakkelijken tocht zijn ze dan tevens van hun schors ontdaan, zoodat ook dit werk nog door het water wordt gedaan. Nieuwe reisgenooten. Van Imatra maakte ik me zonder veel animo op voor de 3e etappe van m'n rond reis, die zoover maar teleurstellend was geweest. Het zou echter heter worden. Toen ik n.1. in Sortavala uit den trein stap te waren daar 2 jonge Francaises, die in 3 vcrschillnde talen stonden te praten, zon der door de welwillende toehoorders te worden begrepen en aangezien ook ik reeds vaak zoon onvrijwillige houding a.ls ko- mink een voorstolling had gegeven, steeds met averechtsohe resultaten, vermoedde ik een pan I-gelijkgestemde gemoederen. I)e kennismaking was dan ook vlot en annge zien onze reisplannen dezelfde bleken te De Hollandsclie, van wie wij een serie reisbrieven uit Finland pu bliceerden, is uit de boerderij te Landböle vertrokken, om elders avontuur te zoeken. Zij bezocht met eenige Fransclie reizigsters de sprookjesachtige Ya- lamo-cilandcn in het Ladogamcer, waar een Hussische monnik haar tot gids diende. Treffende indruk ken deed onze medewerkster daar op, welke zij voor onze lezers in onderstaand artikel vastgelegt. zijn, bleven we samen en voer ik met 2 vriendinnen, Ch rist ine en Annet, naar Va- lamo, een eilandengroep op 40 k.m. van de kust in het Ladogamcer, waarop een Rus sisch klooster is. Vroeger werd Valamo door duizenden pelgrims bezocht, doch sinds Fin land zelfstandig werd in 1918, kunnen de Russen er niet meer komen. Daardoor is ook het aantal monniken van 1500 tot 250 tcruggeloopen. Wij moeten wel even wennen aan ons „hotel" De stuuiman van onze boot was de vreemdsoort igste zeeman dien ik ooit had gezien. Hij droeg een lan gen baard zijn haar hing slordig en ongekamd tot halfverwege zijn- rug en hij was gekleed in een pij, di zeker eens zwart, maar nu nage noeg groen van kleur was, zijn hoofddeksel look het meest op een hoogen hoed zonder rand, waaraan van achteren een zwarte sluier was gemaakt. En zooals deze stuurman bleken alle bewoners van het eiland er uit te zien, de meesten ook even verschoten cn onverzorgd. We zouden 'logecren in het kloosterhotel, waarin 20U kamers. Dat klonk niet slecht, maar toen we ons appartement betraden wa ren we even verbaasd over het vertrekje met de witgekalkte muren, waarin geen an der meubilair was dan een houten brits, een tafel, een stoel, een drinkkaraf en ecu pe troleumlampje. Voor bezoekers die het in hun gekke hoofd zouden halen zich te willen waschen, was er een waterkraantje bij de toiletten, maar aangezien die plaats niet kon voldoen aan de soberste eischen van comfort of hygiëne, besloten we maar liever 's morgens een frisschcn duik in het meer te nemen. Alle luxe die onze kamer miste, vonden we echter dubbel en dwars in de prachtige kerk, waarin een overdaad van zilver- smeedwerk, kristallen luchters, mozaïkvloc- 1N IIET RUSSISCHE KLOOSTER OP VALAMO BEZOCHTEN WIJ EEN MONNIK SMID IN ZIJN WERKCEL. ren enz. Dit, was alles het werk van de monniken, die iet.er een bepaald beroep uitoefenen, als smid, schilder, boekdrukker, enz., want Valamo is een staatje op zich zelf. waar b.v. ook een boerderij staat, een zuivelfabriek cn zelfs een scheepswerf. Wc troffen juist oen dienst. Een priester in kostbaar gewaad stond in verbazing wekkend tempo te lezen uit een Russi schen bijbel. De rijkversierde deuren naar het hoogaltaar werden gedurig geopend en gesloten, waardoor we een glimp kregen te zien van de pracht en praal daarachter. Onderwijl stonden dc monniken eindeloos diepe buigingen te maken cn afwicselend hun liocd op en af te zetten. Russische monniken voorzien sluiting v?n hun klooster. Rondom de kerk was het eigenlijke kloos ter gebouwd, waarin de broeders hun cel hadden. Aangezien Christine vloeiend Rus sisch sprak, konden we met al die mannen oen praatje maken, wat niet alleen wij, maar ook zijzelf hoogst interessant von den. Bij al die gesprekken bleek tel kens weer hun ontstemming tegen over de Finsche regeering, die niet toestaat, dat Russen als monnik in het klooster worden opgenomen, waardoor het klooster binnen afzien- baren tijd zal moeten worden ge sloten, 011 die tevens dwingt te re kenen met den Gregoriaanschen kalender in plaats van met den Russischen, wat een verschil uit maakt van 10 dagen. Ilct bleek ons, dat we al spoedig eenige bekendheid genoten op het eiland; op een wandeling werden we aangehouden door een monnik, die vroeg, of wij die dames waren die Russisch spraken? En of hij ons eens iets moois zou laten zien? Dan moes ten we maar om 8 uur op den hoek van 't klooster komen. We raakten een beetje opgewonden; 't is toch ook niet alledaags, om met een* Griekscli orthodoxen monnik een afspraakje te hebben cn we hebben dan ook in allen oeibied om het idéé ge schaterd. Natuurlijk waren we op tijd aan wezig en ook onze nieuwe vriend kwam weldra opdagen, lachte, trok zijn muts af cn zei: „Good evening. Miss Holland!" Ik was wel verrast over zijn En- gelsch en ook over de vleiende be naming, maar ik was nog meer ver rast, toen hij voor Miss Holland een presentje bleek te hebben mee gebracht. Nu heeft een klooster broeder natuurlijk uit den aard der zaak niet veel te missen en 't ca deau was dan ook even simpel als typisch, n.1... ecu stuk rogge brood. In m'n verbazing meende ik eerst nog dat 't een steen was, maar hij verstuwde het zorgvuldig in m'n mantelzak, vroeg ons nog even te wachten, omdat bij voor deze gelegenheid een schoone pij aan wilde trekken en ijlde weg. Wij waren weer een lachstuip nabij, maar het was tocih ook zoo roerend vriendelijk, dat wc weer ernstig konden zijn toen hij terug kwam, dezen keer met een brok witte brood. Zoo, goed geproviandeerd, togen we op weg. Onze gids bleek niet een van de grootsten te zijn en reikte ongeveer tot onze schouders, waarom wij ons steeds meer beschaamd voelden over onze abnormale lengte. Het had 's middags geregend en we zakten dan ook tot onze enkels in de mod der van Valamo's ongeplaveide wegen. Je moet er wat voor over heb? ben! „Waarheen gaan we eigenlijk", liet ik Christine vragen en na wat onverstaanbaar geraffol kreeg ik 't. antwoord: „naar een prachtig uitzicht, 5 K.M. loopen". Dat was door de modder waarlijk geen kleinig heid, cn daar het inmiddels pikdonker was geworden, ook een beetje avontuurlijk, vooral toen we een kudde koeien pas seerden, die ons onzichtbaar, snuivend voor bijschoven. Maar het uitzicht wds prach- 1 te- Toen we plotseling uit het bosch kwamen zagen we het maanbe- schencn I.adogameer onder ons liggen, we hoorden de golven op het strand breken cn de wind boven ons door de donkere boomen sui zen. Het was werkelijk een idyllisch plekje, waarvan wc jammer genoeg niet lang konden genieten, want we moesten vlug door de modder terugploeteren, vóór het klooster sioot. Afscheid. Vanaf dien avond bleef de kleine ihonnik onze gids en we hadden het met hem goed getroffen, want hij wist allo belangwek kende plekjes te vinden, bracht ons naar kluizenaarsholen, wees hoe een vernuftig klokkenspel met touwtjes werd bespeeld en roeide ons naar wondermooie plekjes. We waren dan ook verrukt over de prachtige natuur op het eiland en ik raakte zelfs zoo in vervoering, dat ik beweerde, dat Valamo een stukje Paradij^ was, waarop Annet spijtig opmerkte, dat de appeltjes echter ontbraken. Maar ook die kregen we nog, zij het dan niet van een boom, maar uit zoon diepen, raysterieusen zak van een monnikspij. Want we hadden lang zamerhand al heel wat vrienden en we vonden het jammer toen we dit vreemde stukje wereld weer moesten verlaten. Met onze tasschen volgepropt met roggebrood en wittebrood, stonden we weer op de boot, nagewuifd door onzen kleinen monnik en zagen Valamo met zijn prachtige witte torens en gouden koepels kleiner en klei ner worden. Wc hadden moeten beloven „misschien nog eens terug te komen, maar hoe dichter we van dat plekje onwerke lijkheid weer terugkwamen hij de gewono wereld, hoe duidelijker wc wisten, dal we die belofte wel 'nooit zouden kunnen hou den. Wij bewonderen bij ons bezoek aan dc alamo-eilanden het zilversmeed- werk, de kristallen luchters en mozaïkvlocren van een grootschc kathedraal VLAMINGEN EN WALEN MOE TEN SAMENWERKEN. Te Gent heeft de Belgische oud-minister Hoste een rede gehouden over dc taak van het z.g. Willemsfonds in verband met de voorlichting van de openbare meening. Deze voorlichting zoo verklaarde Hoste, is thans meer dan oöit. noddig, want ru moerige minderheden leggen het er op aan in ons land een atmosfeer te schep pen, waarin de avonturen kunnen gedijen, die andere naties hebben geleid naar de wurging van de vrijheid cn de instelling van de dictatuur. Het Willemsfonds groepeert thans over dc vier duizend medestanders in gansch het Vlaamsche land. Gelegen op het kruispunt van de groote Wcst Europeesche stroomingen hebben wij in het verleden onder den druk van vreem de regimes weinig staatslieden van eigen bloed en eigen inzicht gehad. In de zestiende eeuw verrees, te midden van de troebele tijden, de edelste figuur, die deze eeuw naast Willem den Zwij ger heeft gekend. Wij bedoelen Marnix van St. Aldegonde, die door zijn verdraagzaam heid cn zijn vaderslandslicfde onze ge westen wou vrijwaren tegen het Spaansche geweld. Toen hij genoopt werd Antwerpen over te geven, werd hij belasterd cn verdacht gemaakt. De vreemde regimes, waaronder wij voornamelijk sedert de zestiende eeuw hebben geleefd, hebben slechts den zin voor de kritiek, voor het neerhalen, bij onze voorouders ont wikkeld. Wij waren niet deelachtig aan de uitvoering van het gezag; het waren steeds vreemden, die hier in feite dc wet kwamen stellen en zelfs 111 deze dagen kunnen we nog niet he seffen, dat wij een werkelijk vrij volk zijn, dat zijn eigen zaken be reddert. met het gevolg, dat men maar al te licht gehoor verleent aan diegenen, die onze moest ver dienstelijke mannen willen neerha len. De veldtocht Van Zeeland. tegen den heer De veldtocht, die met z.ulke schandelijke middelen is gevoerd tegen don heer Van Zeeland, staat in het toeken van dezelfde laagheid waartegen onze bevolking in op stand moet komen indien zij zich werke lijk gedragen wil zooals een natie, die haar vrijheden wil vrijwaren. De aanvallen tegen don heer Van Zee land gericht golden veel minder hemzelf dan de gedachten, die hij als hoofd van de regeering verpersoonlijkte en sommigen, die daaraan hebben meegedaan, zouden wel- cens hun gekonkel zwaar kunnen betreu ren. De taalkwestie. Dezelfde drogredenen, die ons politiek le ven trachten onveilig te maken komen soms naar voren in verband met de taal kwestie. Het extremisme heeft slechts tot gevolg gehad, dat jonge Vlaamsche krachten jich niet evenwichtig konden ontwikkelen en dat het zelfs nu, terwijl do vervlnamsching van het onderwijs zich sedert verschillende jaren laat gelden, heel moeilijk is de krach ten te vinden, die niet alleen behoorlijk hun taal machtig zijn maar die ook in die taal iets leveren kunnen in het vak waar toe ze geroepen worden* Internationaal gebied. Naties die zichzelf niet eetbiedigen wor den door de anderen niet geëerbiedigd. Onder de leiding van den heer Van Zee land heeft België zich een volkomen onaf hankelijk statuut weten te verzekeren. Overal weet men thans, dat ons land geen opmarschgebied is en tot in Genève, waar aan ons land een zetel in den Vol- kenbondsraad werd aangeboden werd do hoogo morcclo rol erkend, die België door zijn opbouwenden zin voor den vrede, on der dc naties vervult. De opgang van het Vlaamsche volk wordt niet gediend door een dweepzuchtige en ziekelijke drang tot afscheiding. Wij brengen niets naar voren dat schoon em edel is wanneer wij geen broederlijke verstandhouding met onze Waalsche land- genooten nastreven, die met ons de som bere tijden van een ondankbare geschiede nis hebben meegemaakt. Europa heeft in de eerste plaats vrede en verstandhouding noodig. Maar hoe zullen wij daartoe bijdragen, terwijl wij in een zoo gevaarlijk oord van Europa leven, indien wij zelf onderling verdeeld blijken. Ingeval van Oorlog Dc generale stof van het. Amierikaansche leger heeft een ontwerp uitgewerkt betref fende een recrutocringsbureau, dat in staa't zou stollen om in geval van oorlog min stens 500.000 vrijwilligers in dienst te ne men in de eerste twee maanden van dc vij andelijkheden. Dit bureau zou tot taak hel>- ben snel de bestaande strijdkrachten uit te breiden in afwachting van de invoering van den dienstplicht. Het ontwerp treft voorzieningen voor do vorming van half militaire- of burgerlijkc- recruteeringshuroaux op de strategische punten van eiken staat. Volgens het offi- cieele communiqué treft het program voor zieningen voor dc uitbreiding van bet troe penaantal der nationale garde tot 1.500.000 man in de vierde maand van eventueele vijandelijkheden. Het troepenaantal bedraagt thans 375.000 man. Overstroomingen in Bosnië Ernstige stagnatie in het spoor- wegverkeer. Een groot doel van Bosnië staat onder water, tengevolge van wolkbrouken en over- stroomingen. Bruggen zijn weggeslagen, verkeers- en spoorwegen door aardverschui vingen ontoegankelijk geworden. Dc tele foonverbindingen zijn verbroken, de spoor lijn Scrajcwo—Dubrownik, waarvan door toeristen druk gebruik wordt gemaakt, is minstens vier dagen onbruikbaar. Zeven treinen op dit traject hebben (lc ivis moe ten staken. Men is druk doende, de schade te herstellen. Ook do zijlijnen zijn onbruik baar. MARINEDESKUNDIGEN OVER HET VERRE OOSTEN. Amerïkaansohe marincxleskundigon heb ben als hun moening te kennen gegeven dat de oorlog tusschen China en Japan er tenslotte toe zal leiden, dat het aan het Verre Oosten grenzende deel van den Stil len Oceaan het grootste centrum ter we reld wordt, voor dc samentrekking van ma- ri ne- J lichtst rij d krach ten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 8