Plaatselijk Nieuws.
Merkwaardige genezing
van tongblaar
Winkelierster opgelicht
Lanital doet voor
wol onder
Eeuwige
rebellen
Weinig nieuws bij de
Justitie=begrooting
Waar de Duitsche
„oermeter" bewaard wordt
Zaken zijn zaken
Behandeld beest vreet binnen
een half uur weer hooi
Deskundige staat zeer sceptisch
tegenover het gevaL
Onder de tallooze z.g. „onfeilbare'' midde
len, welke eken dag tegen het mond- en
klauwzeer worden aangeboden en even snel
weer uit de openbaarheid verdwijnen als
zij er zijn gekomen, omdat zij niet in staat
bleken hun deugdelijkheid te bewijzen,
trekt er soms eens één de aandacht door
een eenigszins controleerbare „wonderbaar
lijke genezing".
Dezer dagen zag zekere J. Landman van
den Balgweg te Breezand kans binnen de
drie kwartier twee beesten van den vee
houder Portegies en één van den veehou
der T. Baas, resp. wonend aan het Noord
en aan den Lagedijk, gem. Schagen, te
genezen.
Volgens mededeelingen is de heer Land
man 10 November jl. met proeven op eigen
dieren begonnen en heeft sedertdien ver
scheidene beesten van buren en kennissen
genezen.
De heer Portegies sprak van een „buiten
gewoon resultaat". Van hem waren een
kalf en een vaars behandeld. Een half uur
na toepassing van Landman's middel vra
ten de beesten weer hooi, terwijl zij kort te
voren nog doodziek lagen met de tong uit
de bek.
Natuurlijk waren de pooten nog niet di
rect genezen, maar zoo zei de heer Por
tegies: „ik heb den indruk dat de ziekte
stof in het. lichaam gedood is."
Een deskundige, dien wij naar zijn mee
ning vroegen over deze „wondcrbaarlijke.gc-
nezing", bleek hier zeer sceptisch tegenover
te staan. Mondzeer is niet zoo moeilijk te ge
nezen, verklaarde hij ons, dat is meestal na
vier of vijf dagen weer over. liet zijn juist
de nierziekte en het klauwzeer, die dit jaar
zoo buitengewoon lievig zijn en daar is nog
geen kruid voor gewassen.
De genoemde twee gevallen van genezing
van tongblaar bewijzen nog niets omtrent de
deugdelijkheid van dit middel tegen mond
en klauwzeer.
„BOEFJE"
Door het Rotterdamsche Hofstad-
tooneeL
Brusse's „Boefje", het bekende schooiertje
uit de Nedcrlandsche literatuur, was gister
avond in Theater Royal. Het Rotterdamsch
Iiofstndtooneel bracht, met Annie van der
Lugt Melsert in de titelrol, het stuk, dat
reeds meer dan 500 malen in ons land ge
gaan is en overal triomfen oogstte. De schrij
ver is van de vertolking der vermaarde ac
trice dermate onder den indruk gekomen, dat
hij schreef: „De zuivere intuitie van Annie
van der Lugt heeft met het Boefje, dat zij
toch nooit gezien had, de volkomen gelijke
nis aangenomen. In haar grime, in haar ge
stalte, in klank en toonaard van haar stem.
En dit heeft mij aanvankelijk wel het ont
roerendst getroffen: dit wonderlijk heele-
maal inleven in't schoreme, kleine schoffie"
Inderdaad, er gaat een groote ontroering
uit van Annie van Ees' creatie. Boefje, de
jongen, die, opgegroeid in een ellendig mi
lieu, goed cn kwaad als een onverzoenlijk
geheel in zich draagt. Jan Grovers (zoo is
zijn eigenlijke naam) steelt en liegt, hij doet
het „zoo maar", zooals hij mr. Halma, „Pa
troon van Pro Juventute", onder wiens be
scherming hij staat, schuchter bekent.
Maar hij verzorgt ook ..zoomaar" met
groote teederheid zijn konijn en demon
streert ondubbelzinnig zijn liefde voor hen,
die zijn liefdewaard zijn!
Want Boefje, dat wordt door de wijze,
waarop het R'damsch Ilofstadtoonoel hem
op de planken brengt, weer duidelijk, on
derscheidt met zijn kinderljjk oordeel
schern de harmhariigen en de wreeden, de
geraffineerde en de gelegenheidsmisdadi-
pers. Aangrijpend is de scène in de gevan
geniscel. waar Jan al zijn rampzaligheid
vair kind-handiet uitschreit bij zijn moeder,
en later met het spook van den Angst tot
gezel in de verlaten cel achterblijft.
Wij zouden de andere artisten te kort
doen, door alleen Annie van Ees lof te
brengen voor haar uitbeelding. We kunnen
niet allen noemen, doch Boefje's vader
(Piet Bron), mr. Halma (Ludzer Eringa)
cn van de kleinere rollen Broeder Petrus
(Anton Roemer) muntten uit door de na
tuurlijkheid van hun spel.
Een vrij goed gevulde zaal bracht het ge
zelschap herhaaldelijk door luide ovaties
hulde.
Omstreeks elf uur, Dinsdagavond ver
voegde zich een ongeveer 35-jarige man in
de apotheek „De Heemraad'.' aan de Twee
de Middcllnndstraat te Rotterdam. De man
vroeg een flcsch mineraalwater, welke de
juffrouw even in den kelder ging halen.
Toen zij met het gevraagde terugkeerde, be
dacht de man zich en zeide dat hij eigenlijk
aan één flcsch niet genoeg had:
„Of de juffrouw nog maar een flcsch wil
de geven". Andermaal begaf de juffrouw
zich naar den kelder en hanlde een tweede
flcsch. Met de belde flesschcn vertrok de
man. Even later ontdekte de juffrouw ech
ter dat een netetasch, die naast de toon
bank had gestaan, was verdwenen. Daar
in bevond zich een taschje met 285 gulden
nan banknapier en een portemonnaie met
drie gouden tientjes, eenige guldens en rijks
daalders, alsmede een kokertje dubbeltjes.
Men vermoedt, dat de man het staatsie-
geld van de flesschen niet zal komen terug
halen.
De laboratoria voor wol-onderzoek te On
derstepoort (Zuid-Afrika) hebben, aldus het
orgaan van den Alg. Ned. Zuivelbond verge
lijkende proeven uitgevoerd met lanital en
wol van Merino-schapen, waarvan verslag is
gedaan in de „Farming in South Africa" (ar
tikel van V. Bosman). Een aantal eigenschap
pen van beide producten werd bestudeerd,
zooals de sterkte, de uniformiteit, de elastici
teit, do absorptie van vocht en het gedrag bij
behandeling met warm water.
Bij deze proeven bleek, dat zuivere
wol meer dan twee keer zoo sterk is
als lanital. Weefsels bestaande uit een
mengsel van lanital en wol zijn ster
ker naarmate het percentage woldra
den toeneemt, hoewel bij een verhou
ding van 50 pet lanital en 50 pet.
wol de breeksterkte zich verhoudt tot
die van goede kwaliteit wol als 2.30
4.54 onder overigens gelijke om
standigheden van temperatuur, rela
tieve vochtigheid der lucht en draad
dikte.
Proeven met betrekking tot de elasticiteit
van lanital toonden aan, dat boven een ze
ker gewicht de draden zeer plastisch wor
den alvorens te breken. Een lanitaldraad in
dezen toestand kan echter niet tot haar oor
spronkelijke lengte inkrimpen, zooals met
woldraden het geval is.
Lanital absorbeerde ongeveer evenveel
vocht als Mcrino-wol onder omstandigheden
overeenkomende met die, waaraan wol in de
praktijk is blootgesteld.
In kokend water verloor lanital in 2 uren 4
pet. aan gewicht, terwijl wol niet werd aan
getast. Bovendien werd het monster van
lanital bros, terwijl de sterkte afnam.
De wasch-proef, zooals die gewoonlijk
wordt toegepast om het gedrag van wol bij
het wasschen te loeren kennen, werd ook
met lanital uitgevoerd. Een gewichtsverlies
van 5 werd waargenomen, terwijl boven
dien de sterkte met 20 afnam en de
draden bros werden. Weefsels van lanital
werden slap in een zeepoplossing.
Afgezien van de uniformiteit der draden,
toonen de beschreven proeven aan, dat de
eigenschappen van Morino-wol boter zijn
dan van lanital. In hoeverre de uniformiteit
van belang is voor de textielindustrie kun
nen wij niet beoordeel en.
De factor, die voor de toekomst
van lanital beslissend is, is de mo
gelijkheid bij den prijs die voor lani
tal behaald kan worden, ondermelk
rendabel tot lanital te verwerken.
De prijs, die voor lanital kan wor
den gemaakt, hangt af van de
vraag in hoeverre het publiek genoe
gen wil nemen met een vervan
gingsproduct van wol, dat in kwa
liteit daarbij ten achter staat.
Dit kwaliteitsverschil zal tot uiting moe
ten komen in een lageren prijs voor lanital.
Heibaas met stelling
neergestort
Nog een gewonde.
Gisterochtend waren op den Oostkanaal-
weg te Alphen aan den Rijn eenige arbeiders
bezig met het wegbreken van een ongeveer
acht nieter hooge heistelling. Terwijl de 43-
jarige heihaas J. de Pater naar boven klom
om de kat-rol te verwijderen, maakten twee
andere arbeiders buiten diens voorkennis,
de staaldraden los met het gevolg, dat het
gevaarte omkantelde en de heibaas mede
omlaag stortte. Hij werd met ernstige ver
wondingen opgenomen cn in zorgwekkenden
toestand naar liet ziekenhuis te Leiden over
gebracht. Een der andere arbeiders. C. Voor-
douw, werd door een vallende paal getrof
fen en aan beide beenen gewond, doch niet
ernstig.
Achtergrond van de
incidenten in Ierland
EEN OPLOSSING DRINGEND
NOODZAKELIJK.
De incidenten, welke zich weer
eens in Bclfast, de hoofdstad van
Noord-Ierland hebben voorgedaan,
leiden de aandacht opnieuw op het
Iersche probleem. Alle regelingen
sinds don wereldoorlog hebben dit
vraagstuk, dat voor Londen zoo
uiterst pijnlijk is, niet kunnen op
lossen. Practisch is het katholieke
Zuid-Ierland op het oogenblik zoo
goed als onafhankelijk. Desondanks
zijn de gemoederen niet tot rust
gekomen. De tragische gebeurtenis
sen te Belfast töonen duidelijk aan,
dat de tradïtioneele tegenstanders
elkaar nog steeds vol haat en harts
tocht bestrijden.
De „Orangisten" willen geen
avonturen.
De overval der Iersche nationalisten op
de protestanten van Ulster zal zeker weer
een ongnnstigon invloed op de betrekkingen
tusschen Engeland en den lerschen Vrij
staat uitoefenen. Zooals bekend is het doel
van dezen katholieken vrijstaat in het
zuiden van het eiland, het protestante
Noorden te annexeeren. Dublin wil een
nationale eenheid schennen, op grond waar
van het eiland zich politiek en economisch
in volledige onafhankelijkheid kan ontwik
kelen. r
Tweede Kamer
De Haag, 24 November 1937.
Het nieuwe Kabinet haalde hedenmiddag
zijn derde door de Tweede Kamer goedge
keurde begrooting namelijk Justitie
binnen, en moet er dus nog acht bekrach
tigd zien, waarvan verschillende „kluiven"
van je wolste njogen heeten. Economische
Zaken, Defensie!, Onderwijs, alleen reeds
het noemen dezer namen „Spoaks volumes"!
Gelukkig wordt thans weinig meer gedaan
aan 't tijdroovende repliceeren, zoodat hij 't
afdoen der zaken die gang er steeds in
blijft.
Zeker is, dat ook van achter de miras-
terstafel veel tot het snel afdoen der kwes
ties kan worden meegewerkt, doch de in
druk valt. moeilijk uit te wlsschen, dat de
nieuwe Excellenties, die reeds aan het
woord zijn geweest in d'e Kauiier, d'e heieren
Ramime, Van Boei jen en Geseling alle
niiet bepaald „kort en bondig" zijn aange
legd, doch integendeel houden van uitvoe
rige uiteenzettingen.
Wat minister Goseling betreft, zijn ant-
woord-rede va.n vanmiddag was eveneens
zeer uitvoerig, kon gelden als een middel
om de Kamer heel precies 's ministers in
zichten en bedoelingen te verduidelijken,
doch bracht zeker na de Memorie van
Antwoord weinig nieuws.
De leden Bakker-Nort (V.D.) en Wende-
laar (V.B.) hadden aangedrongen op spoed
met
een nieuwe vreemdelingenwet
welke voor de z.g. niet-toegelaten vreemde
lingen een rechtspositie zou scheppen. Z.
Exc. bleek huiverig voor het stellen, in de
ze, van vaste normen, allereerst omdat de
algemoene situatie in Europa te onregel
matig is.
De Rogeering is zioh er natuurlijk van
bewust, dat bij het behartigen van deze
zaken het eigèn landsbelang voorop moet
staan. In deze wees mr. Goseling er den
heer Van der Goes van Naters speciaal op,
dat het politieke gevaar vanuit het buiten
land niiet slechts van één zijde dreigt, en
wel van de nationaal-socialistische, maar
evenzeer van de Communisten, die op in
ternationalen leest geschoeid zijn en
de besluiten der Komintern moeten uitvoe
ren, aldus zoo zei de minister „een
primair infectie-gevaar" opleverend.
Maar intusschen zou Z.Exc. zeker niet na
laten,
tegen de „Fichte Bund" op te treden,
waar hier stellig sprake is van wetsovertre
ding bij de nazi-propaganda. Doch het is
steeds moeilijk, bij drukpersdelicten, de
ware schuldigen te vinden
Het. tweede belangrijke onderwerp betrof
de echtscheiding. De Regeering wil immers
scheiding bij onderling goedvinden for
meel verboden ook practisch onmogelijk
maken door een wijziging van het proces
recht, waardoor een bloote beschuldiging of
het laten gaan van verstek niet meer vol
doende is voor het ontbinden van een huwe
lijk.
De Regeering wil géén verruiming van de
echtscheidingsmogelijkheid, en het noemen
van enkele „zielige gevallen" zei dc be
windsman maakt niets uit. De ernstige
wil om in onderlinge harmonie de groote
levensgemeenschap op te bouwen behoort
voorop te staan, ten bate van jong-Nederland
vooral!, riep mr. Goseling uit.
Bij de replieken kwam de gisteren door
den minister afgestrafte! heer Rost van
Tonningen (N.S.B.) nader verduidelijken,
dat hij geen critiek had geoefend op de ka
tholieke kerk, maar op het „politieke katho
licisme". Voorts ontkende hij, dat de N.S.B.
anti-semictisch zou zijn, persoonlijk verzeke
rend, dat hij aantasting van het persoon
lijke geweten als een misdaad beschouwt.
De heer Rost gevoelde blijkbaar wel, dat
hij iets tegenover de Kamer had „goed te ma
ken"!
De „Orangisten" van Ulster, de protes
tante krachten van het land, willen zich
daarentegen niet met dergelijke avonturen
inlaten. Zij zijn vol loyaliteit tegenover
Engeland en zijn kroon. Ook zijn zij er zich
van bewust, dat de vereeniging van Noord-
Ierland met. Zuid-Ierland het einde zou bc-
teekenen van hun invloed in een gebied,
waar zij sterk in de meerderheid rijn.
Is de koning de eenige hinder
nis?
De nationalisten en Orangisten worden niet
slechts door den religieusen strijd geschei
den. maar vooral ook door den grooten
trouw aan den koning, welken de protes
tanten van het noorden aan den dag leg
gen. Voor een groot deel is de tegenwoor
dige opwinding in Belfast nog een gevolg
van het feit. dat de katholieke nationa
listen geweigerd hebben, aan de kronings
feesten deel te nemen. De kroon is in hun
oogen het laatste svmbool, dat hun land
nog aan Eneroland bindt en de ecniee hin
dernis. die de Ieren nocr van de absolute
onafhankelijkheid scheidt.
De Valera heeft steeds weer gcëischt, dat
het ambt van gouverneur, waardoor koning
George zich ook op het oogenblik nog in
Ierland laat vertegenwoordigen, zal wor
den opgeheven. Daarmede zou dan de laat
ste persoonliike hand, welke den vrijstaat
nog aan hef Britsclie wereldrijk bindt, door
gesneden zijn.
Nu is men in Londen weliswaar
zeker niet ongeneigd, verschillende
concessies te doen om een oplossing
van het Iersche probleem te vergo-
miakkeliiken, maar het is duidelijk,
dat de eischen van de regeering van
Dublin wat al te vèr gaan.
Wanneer de vrijstaat de heerschappij van
koning George niet meer erkent, hoewel de
ze op het oogenblik al geen feitelijke bo-
teekenis meer heeft, kan Ierland niet in
den Britschen Comimonwealth blijven. De
Iersche Vrijstaat wil nu wei met Engeland
Op zeer laat namiddaguur bracht presi
dent Van Schaik zoowaar nog de
begroot ing van Sociale Zaken
op het tapijt en daarbij kregen we nog een
„maidenspeech" te beluisteren, en wel van
den heer Woudenberg (N.S.B.), die voorop
stelde, dat praten met de Regeering z.i. ei
genlijk geen nut heeft, maar evenwel noch
tans en desalniettemin: de N.S.B. zou haar
critiek niet sparen. Minister Romme erken
de het hopelooze van een gedachtenwisse-
ling, wilde toch niet nalaten even 'n ..lijstje'
te geven van al hetgeen onze Regeering in
de afgeloopen jaren voor de werkloozen heeft
gedaan, en: dat mocht er wezen!
Het probleem van een woestijn-
spoorweg.
Toen de Engelschen in den wereldoorlog
hun offensief naar Palestina verplaatsten,
was dit slechts mogelijk dank zij den gelijk-
tijdigen aanleg van een spoorweg, welke de
eenige verbinding met de basis Egypte
vormde. Deze spoorweg loopt van Kantara
naar de grens tusschen Egypte en Palestina
en is zoowel strategisch als verkeerstech
nisch ook op het oogenblik nog zeer belang
rijk.
Het Engelsche ministerie van oorlog .als
eigenaar bood in het jaar 1921 den spoorwïg
aan de toenmalige Egyptische regeering ten
verkoop aan, maar deze weigerde op dit
aanbod in te gaan, wijl bleek, dat de exploi
tatie van dezen spoorweg verliezen zou moe
ten opleveren.
Intusschen zijn er vele jaren verstreken.
Egypte heeft zijn onafhankelijkheid gekre
gen, de grenzen tusschen Egypte en Pale
stina zijn duidelijk afgebakend, maar tot
op den huldigen dag wordt de over Egyptisch
gebied loopende spoorweg door do Palestijn-
sche spoorwegdirectie in opdracht van het
Britsche ministerie van oorlog bestuurd.
Ilct is verder niet verwonderlijk, dat men
in het onafhankelijke Egypte op het oogen
blik van meening is, dat er aan dezen merk-
waardigen toestand een einde moet komen.
Cairo denkt tegenwoordig niet meer slechts
zakelijk, maar ook onafhankelijk politiek.
Daarom is het probleem van den woestijn
spoorweg weer actueel geworden en stoffige
bundels documenten worden uit de archie
ven opgediept. De Egyptische regeering stelt
zich öp het standpunt, dat de spoorweg wel
iswaar met Engelsch kapitaal, maar ander
zijds toch met hulp van Egyptische arbeids
kracht is aangelegd en dat nog afgezien
daarvan de huidige onnatuurlijke toestand
op den duur niet zal kunnen blijven bestaan
Men heeft daarom de indertijd gestaakte
onderhandelingen weer voortgezet. Van ver
keerstechnisch en economisch standpunt uit
bezien ware het voor Egypte wel voordeeli-
ger, indien de woestïjnspoorweg niet zooals
tot nog toe in Kantara, maar in het tegen
over Port Said gelegen Port Tewfik zijn eind
station zou hebben. Daartegenover draagt
men strategische argumenten aan en in het
hijzonder wordt er op gewezen, dat een lantfs
de zeekust loopende spoorweg te geëxpo
neerd zou zijn.
Het is niet onwaarschijnlijk, dat dergelijke
strategische gedachten zich volkomen dek
ken met Britsche meeningen, want zooals
hekend zullen volgens de EngelschEgyp
tische overeenkomst de Britsche troepen,
zoodra de noodige kazernes gereed zijn, in
de zóne van 't Suezkanaal worden samenge
trokken.
De „Physikalisch—Technische Reichsan-
stalt" te Charlot. ten burg bestaat heden 50
jaar. Hier wordt de Duitsche „oermeter"
bewaard. Men leert op de scholen, dat te
Parijs de standaard-meter veilig opgebor
gen ligt Dat is ook juist. Maar verschil
lende landen hebben van den Parijschen
standaardmeter een getrouwe copie ge
maakt.
als gelijkgerechtigd partner een verbond
si uil en, -maar dit schijnt den Engelschen
geen voldoende garantie voor de veiligheid
van het koninkrijk.
Een onhoudbare toestand.
De huidige tweespalt schaadt de belangen
van de heide landen zeer. Zooals bekend
hoeft Ierland op grond van een eenzijdig
besluit en zonder toestemming van den
sohuldeischer de betalingen gestaakt, welke
het aan Engeland als vergoeding voor den
terugkoop van gronden te doen had.
Daarop hoeft de Londensche re
geering toen maatregelen tegen den
invoer van Iersche goederen geno
men, die gelijk ziin te stellen met
een tariefoorlog. Het Iersche eco
nomische leven gaat sterk onder
dezen toestand gebukt. Daardoor
neemt de politieke spanning aan
scherpte toe. En wat zal er gebeuren,
indien Ierland nu ook den laatsten
band met Engeland verscheurt?
Het is ondenkbaar, dat het land, indien
het zich inderdaad volkomen uit -het leven
van het Britsche gemeene wezen zou uit
schakelen. op den duur een goede toekomst
tegemoet kan gaan.
Daarom moet men hopen, dat er einde
lijk mot wederzijdse!) en goeden wil een op
lossing gevonden wordt. Incidenten, zooals
deze zich te Belfast hebben voorgedaan,
mogen zich niet herhalen. Het Iersche volk,
dat reeds vele malen door bloedigen strijd
geteisterd is, zet andei's zijn heslaan op het
spel. Anderzijds wordt Engeland's prestige
door dergelijke gebeurtenissen verzwakt.
Het land der Teren heeft zeker recht op
de onafhankelijkheid, maar dan een onaf
hankelijkheid in het kader van het Brit
sche wereldrijk. De Ieren moeten inzien, dat
reeds de geografische ligging van hun land
hen dwingt, met Engeland in een goede ver
standhouding te leven.
Deze Duitsche copie bestaat uit een staaf
platina-iridium. De dezen meter armringen»
de temperatuur moet steeds onveranderd
worden gehouden. De Duitsche oermeter
moet koel blijven. Hoewel het metaal bui»
tengewoon ongevoelig is voor temperatuurs
veranderingen.
Toen wij heden, eerbiedig, het hoofd ont
bloot, in den grafkelder van den Duitschen
oermeter waren afgedaald, fluisterde de as
sistent ons in het oor: niks bijzonders meer,
mijnheer; verouderd! De man had gelijk.
De ontwikkeling der hedendaagsche tech
niek heeft het mogelijk gemaakt., veel bete
re werkwijzen ter bereiking van hetzelfde
doel toe te passen. Mede dank zijEin-
stein. Maar dat heeft de assistent ons niet
gezegd. Een dezer methodes, die ook in dit
instituut wordt toegepast., is het meten van
de lengte-eenheid door middel van het licht
De lichtgolf heeft een snelheid, die eeuwig
constant blijft en voor alle tijden een ab
soluut onveranderlijke lengtemaat oplevert
KORT VERHAAL
Door JULIUS.
Knap van uiterlijk, lang, slank', met een
innemend gezicht, keurig gekleed en een
roosje in 't knoopsgat, trok Peter Packard
de aandacht van de vele voorbijgangers op
den Scheveningschcn Boulevard. Zijn was-
bleeke gelaatskleur stak scherp af tegen
het donkere haar. Ze gaf hem iets interes
sants. Niemand kon vermoeden, dat de
oorzaak van zijn bleekheid gezocht moest
worden in zijn langdurig verblijf in meer
dan één gevangenis in zijn vaderland.
Zijn laatste vonnis had hem zelfs met de
gevreesde staatsinstelling Dartmoor doen
kennis maken. Hij had er maanden „ge
zeten", de dagen tellend, dat hij weer vrij
zou komen; vrij, om zijn vaderland voor-
loopig den rug toe te keeren. Want zijn
vak kon hij moeilijk opgeven. Buiten zijn
vingervlugheid had hij te weinig geleerd
om „fatsoenlijk" rond te loopen. En de po
litie van de groote steden in Engeland had
den laatsten tijd weinig moeite gehad zijn
identiteit vast te stellen en zijn strafregis
ter op te slaan, alsh ij zich maar even in
zijn prooi vergist had.
Werktuigelijk liet hij den blik dwalen
over de voorbijgangers. Niet, dat hij op den
boulevard- naar buit zocht; zijn specialiteit
lag in andere omgevingen, trambalcons,
vooral op den terugtocht van voetbalwed
strijden. De Haagsche tram leek hem een
noodlijdende instelling. Van gedrang op
Zondagen, zelfs als doze, geen sprake. Hij
moest naar Amsterdam zien te komen. De
hotelportier had hem ingelicht. Over een
week een groote internationale wedstrijd.
Mooi zoo; maar kon hij het zoolang bol
werken? Met een paar shillings op zak was
hij via Hoek van Holland ons land binnen
gekomen. In zijn keurige valies lagen oude
kranten en verder letterlijk niets. Hij moest
zijn oogen dus den kost geven en niet ver
der piekeren.
Dien avond kreeg hij zeker een kansje,
zij het een bijzonder bescheiden. Na het
vuurwerk wat duurde zoo'n dag lang!
zou hij het riskeeren op een vol tram-
balcon. Maar de buit kon uit den aard der
zaak niet bijzonder groot zijn; wie gaat met
een goed gevulde portefeuille naar een
vuurwerk kijken? Mogelijk kon hij toch ge
noeg machtig worden om de hotelrekening
te betalen.
Hij stond nu achter het Kurhaus, op het
Gevers Deynootplein en keek naar de trams
Zijn operatieterrein. Plots hoorde hij een
zwakke kreet. Een dame, in een luchtig
zomertoiletje, deed wanhopige pogingen om
haar hak uit de tramrail te trekken.
Packard stond geen drie meter van haar
af. Hij overzag den toestand in een oog
wenk. Een tramwagen kwam in volle
vaart aan... Zonder er zich zelfs rekenschap
van te geven, stak hij, in zijn zak tastend,
zijn „gereedschap" aan zijn wijsvinger, een
soort vingerhoed, gewapend met een vlijm,-
scherp mesje. Met eenige sprongen was hij
bij de in nood verkeerende dame.
„Hulp! Hulp!" hoorde hij haar roepen.
Dat woord begreep hij, al hoorde hij het
den eersten keer.
De tram was vlak hij, eenige meters van
hen af. Hij bukte, sneed het riempje van
de elegante schoen door, tilde de dame als
een veertje in zijn armen...
Toen hij met. zijn last op het vluchtheuvel-
tje stond, stopte de tram, na nog enkele me
ters te zijn doorgereden. De menschen kwa
men tooloopen, vormden een kring om hen
heen. De dame stamelde haar dank in oen
hem onverstaanbare taal. Met een buiging
verdween hij op eens in de menigte en zette
er den pas in.
De dame wilde hem eerst naloopen, maar
het algemeen oordeel van de omstanders, dat
het een flinke kerel was. die niet eens wilde,
dat zij wist, wie haar gered had, overtuigde
haar van het overbodige van een dankbe
tuiging.
Toen zij in de tram had plaats genomen,
drong het opeens tot haar door, dat zij haar
taschje had laten vallen. Tenminste, hpt was
verdwenen. De een of andere gauwdief had
het natuurlijk opgeraapt, in de algemeene
consternatie. Gelukkig zat er niet meer dan
een gulden of twintig in; voor haar een on
belangrijk bedrag
Packard dacht daar anders over, toen hij",
een half uur later op zijn hotelkamer, den
inhoud natelde. Hij was even uit den nood.
En dat nog wel door een goede daad; zui
vere mensrhlievcndheid, mot gevaar voor
eigen leven! Want het taschje had hij, ouder
gewoonte, uit de handen gegrist, nog voor
dat hij met de geredde op den vluchtheuvel
was aangeland. En ouder gewoonte had hij
het ook onmiddellijk in zijn diepen borstzak
doen glijden.
Zaken zijn zaken, mompelde hij, verheugd
glimlachend. Ze was op dat moment al vei
lig, nietwaar. En hij had moeilijk een beloo
ning kunnen vragen voor zijn goede daad.
Menschen, die zóóveel haast
hebben, dat hun de tijd ontbreekt
om veilig te rijden, krijgen vaak
maanden cadeau in hospitaal of
huls van bewaring
