VIM
L
Droevige plechtigheid
Waarom het achterlicht
op het spatbord?
Kwestie om een
christelijke school
Radioprogramma
de don juan
,\et
j EDGAR RICE
IBURROUGHS
Mo. 7.
Met een zacht gebrom kwam het dier naar
Tarzan. De twee jaar, die de aapman had
doorgebracht in de beschaafde wereld hadden
slechts weinig invloed gehad op de sterke
spieren, die hem tot de ongekroonde koning
van de jungle hadden gemaakt. Maar, onge
wapend, in een strijd met de grote, breed
geschouderde aap was een onderneming, die
hij nauwelijks aangedufd zou hebben, in welke
periode ook van z.jn wild bestaan. Als be
schaafd mens had Tarzan zich zekere metho
den van wetenschappelijke verdediging eigen
gemaakt, die onbekend waren bg de jungle
dieren. Enkele jaren geleden zou hij dit
monster tegemoet getreden zijn met brute
kracht. Nu herinnerde hij zich een avond in
Londense athletiek-vereniging, toen de ene
bokser onverwachts de sterke rechtervuist in
de maagstreek van den ander plaatste. Hij
sloeg zijn vuist naar de maag van de grote
aap. Het grote dier sioeg uuouei en zonk op
de grond. Voordat hij zich weer op kon rich
ten, zat de blanke furie boven op hem. Ver
dwenen was het laatste resje vernis van. de
beschaving van de aapman. Nu was hij weer
helemaal Tarzan, de stiefzoon van Kala, de
apin. Met een triomfantelijke kreet klemde
hij de harige nek van zijn vijand in zijn ijzeren
greep. Rondom het vechtende paar stond de
rest van de troep der apen de strijd gade te
slaan en maakte een geweldig spektakel. Af
en toe scoobten zij iage Keeigciunien uit om
hun bijval te betuigen, als de strijd in het
voordeel van hun makker scheen te zullen
verlopen. De krachtige vingers van Tarzan
hielden het dier om zijn nek vast, terwijl hij
zijn andere hand als een stoomhamer op de
met schuim bedekte kop van de aap liet neer
komen
(Nieuwe spelling.)
DE SLACHTOFFERS VAN DE
GLENN MARTIN-RAMP TEN
GRAVE GEDRAGEN.
Gisterochtend half negen is het stoffelijk
overschot van den bij de ramp met de Glenn
Martin overleden redacteur van Aneta, den
heer G. C. de Hondt, te Batavia ter aarde
besteld. Er was aldus de N.R.Ct. zeer
groote belangstelling uit alle kringen.
Aan het graf is o.m. gesproken namens
den legercommandant, namens den com
mandant zeemacht, den directeur van het
binnenl. bestuur, den gouverneur van
West-Java, de luchtvaartafdeeling, de K.L.
M. en de K.N.I.L.M. Een schat van bloemen
dekte de baar.
Begrafenis Hermanides.
Te acht uur in den ochtend vertrok de
stoet met het stoffelijk overschot van wijlen
het hoofd van den foto-technischen dienst
van de K.N.I.L.M., den heer Hermanides,
naar het kerkhof Laanhof. De droeve stoet
ging af van het militair hospitaal, vooraf
gegaan door een gewapende sectie en ge
volgd door een ongewapende sectie. Vier
luitenants fungeerden als slippendragers.
Clp den doodenakker waren ook hier velen
aanwezig.
De vertegenwoordiger van de K.N.I.L.M.
herinnerde in een rede aan de groote dien
sten door den overledene bewezen.
Nadat drie salvo's waren afgegeven daal
de de kist onder treurmuziek van de regi
mentskapel in de groeve.
Hiermede was deze zeer indrukwekkende
plechtigheid ten einde.
Teraardebestelling Vermeulen en
Van RieL
De teraardebestelling van het stoffelijk
overschot van wijlen den marconist Van
Biel en den bestuurder-onderluitenant Ver
meulen had plaats op het nieuwe kerkhof
aan den Pandoe-weg te Bandoeng. Vele
luchtvaartautoriteit bewezen de gestorvenen
de laatste eer.
Een auto vol kransen ging aan den stoet
jyooraf.
De commandant van de luchtvaartafdee
ling sprak een grafrede uit. De leger-aal-
moezenier, pastoor baron van Voorst tot
Voorst, leidde een lijkdienst aan de groeve
van wijlen van Riel.
De laatste tocht van Khouw Khe
Hiem.
Het stoffelijk overschot van wijlen den
sportvlieger Khouw Khe Hien zal heden
met de „eendaagsche" naar zijn geboorte
plaats Moentilan worden vervoerd. De ter
aardebestelling zal nader door de ouders
worden bepaald.
In de pers zijn in den laatsten tijd klach
ten geuit ten aanzien van de rijwielachter
lichten die, hoewel zij van het Rijkskeur
voorzien zijn, toch gebreken zouden ver-
toonen: zij zouden defect raken, lostrillen
en onvoldoende contact maken. Gevraagd
werd, waarom het achterlicht juist op het
achterspatbord moet zijn bevestigd, en
waarom bijv. niet aan de bagagedrager,
waar het minder aan trilling onderhevig
zou zijn.
Wij vernemen hieromtrent van
officieele zijde, dat het achterlicht
als het onklaar mocht raken, als re
flector moet dienen. Daartoe moet
het laag en ook overigens gemak
kelijk zichtbaar zijn aangebracht,
ten einde voor achteroprijdende au
tomobilisten ook bij gedimd licht,
zichtbaar te zijn.
Het lostrillen kan in vele gevallen voor
komen worden, indien men zorg draagt, dat
het lampje stevig in den lamphouder wordt
bevestigd. Tevens zorge men dat de leiding
uit deugdelijk materiaal bestaat.
Door controle van Overheidswege zal zoo
veel mogelijk ervoor gewaakt worden, dat
slechts deugdelijke lampjes, in den handel
worden gebracht.
Kazernebouw fe Harderwijk
In de gistermorgen gehouden raadsver
gadering van Harderwijk heeft de raad be
sloten om kosteloos aan het Rijk af te staan
een terrein van ongeveer 25 H.A., gedeelte
lijk met bosch beplant, voor den bouw van
een kazernecomplex voor een regiment
veldartillerie (het eerste regiment veldartil
lerie uit Utrecht).
Naar wij vernemen zal zoo spoedig moge
lijk met den bouw van de kazernes worden
begonnen.
U krijgt het dubbele
en U betaalt minder
reinigt
alles
OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN
Gemeentebestuur van Zwijndrecht
wil geen geld beschikbaar stellen.
De afdeeling voor de geschillen van be
stuur van den Raad van State behandelde
gisteren een beroep van B. en W. der ge
meente Zwijndrecht tegen een besluit van
Ged. Staten van Zuid-Holland waarbij ver
nietigd is het besluit vari den Zwijndrecht-
schen gemeenteraad van 30 September 1936
en bepaald werd dat de door het bestuur der
verceniging tot stichting en instandhouding
eener Christelijke school, in de Groote Lindt,
gemeente Zwijndrecht gevraagde medewer
king voor de stichting eener bijzondere
school voor gewoon lager onderwijs aldaar
alsnog moet worden verleend.
De raad heeft deze aanvrage af
gewezen op grond, dat de stichting
der school niet door een normale be
hoefte aan schoolruimte kan worden
gerechtvaardigd en dat de leerlingen
van de Eben Haezerschool (welke
wegens- den brugbouw moet wor
den afgebroken) op de bestaande
scholen kunnen worden overge
plaatst zonder dat zelfs versterking
van personeel noodig zal zijn, waar
bij de ouders volkomen vrijheid van
keuze zullen behouden om hun kin
deren te zenden naar een met hun
geestesrichting overeenkomende
school.
De gem.-sccretaris van Zwijndrecht, de
heer W. J. van der Veen, die voor de ge
meente pleitte, wees er op, dat zoowel Ged.
Staten als de hoofdinspecteur geconstateerd
hebben, dat er van vrijwillige samenwer
king om tot concentratie te komen, bij het
bijzonder onderwijs weinig terecht is geko
men. In Zwijndrecht zijn nog 326 plaatsen
beschikbaar voor de leerlingen van de Eben
Haëzerschool, zonder dat nieuwe leerkrach
ten behoeven te worden aangesteld. Het ge
meentebestuur acht het toestaan van nieuwe
gelden in dit verband ontoelaatbaar.
Namens het schoolbestuur werd het woord
gevoerd door mej. P. Hangelbroek, die be
toogde, dat de school haar bestaansrecht
heeft bewezen. De school telt 121 leerlingen,
terwij Is dit jaar een accres wordt verwacht
van 10 pet.
De beslissing van de Kroon zal later vol
gen.
De brutale tong
Schilder moet een week zitten.
Het Amsterdamsche gerechtshof heeft gis
teren het vonnis van den politierechter te
Haarlem bevestigd waarbij een 35-jarige
schilder tot een week gevangenisstraf is
veroordeeld, omdat hij zijn tong had uitge
stoken naar een inspecteur van politie.
Ook de Procureur-Generaal had bevesti
ging van hèt vonnis geëischt.
Verdacht van Bigamie
Een jaar tegen Haarlemmer ge-
eischt.
Een Haarlemmer had zich voor het hof te
Amsterdam te verantwoorden, omdat hij
zich aan bigamie zou hebben schuldig ge
maakt.
De man was getrouwd, het huwelijk was
echter niet gelukkig en het echtpaar be
sloot te scheiden. De man had connectie
aangeknoopt met een jong meisje, dat bij
hem in dienst was en waarmee hij zoo
spoedig mogelijk een nieuw huwelijk
wenschte aan te gaan.
Vóór de scheiding was uitgesproken
ging hij met het meisje naar Enge
land en liet zich daar vólgens de
Engelsche wet in het huwelijk ver
binden. Kort nadat hij weer in Ne
derland was teruggekeerd, stelde de
Justitie een vervolging wegens bi
gamie tegen hem in.
De rechtbank te Haarlem veroor
deelde hem tot een jaar gevange
nisstraf van welke veroordeeling de
man' in beroep kwam.
Voor het hof verklaarde hij dat zijn éérste
vrouw van de geheele geschiedenis op de
hoogte was, de scheiding was kort na het
Engelsche huwelijk uitgesproken. Verd. was
van mcening, dat het in Engeland gesloten
huwelijk eigenlijk niet geldig was, hij was
tot dit huwelijk overgegaan, omdat er drin
gende redenen voor waren.
De procureur-generaal vorderde bevesti
ging van het vonnis.
Geen moreel misdrijf.
De verdediger pleitte op juridische gron
den vrijspraak. Voorts voerde hij aan dat
hier moreel geen misdrijf is gepleegd, for
meel misschien wel.
PI. drong subs. op een voorwaardelijke
straf aan.
Na repliek van den Procureur-Generaal
stelde het hof de uitspraak vast op 9 Maart
Asperges voor Prinses Juliana
Op den proeftuin van het Zuidhollandsch
glasdistrict te Naaldwijk zijn onder leiding
van ir. J. Riemens proeven genomen met
het vervroegen der asperge-teelt.
Deze proeven zijn uitstekend geslaagd. De
asperges zijn onder plat glas geteeld, ter
wijl de bodem electrisch verwarmd werd.
Het bestuur heeft gisteren deze eerste as
perges, die anders pas in Mei verkregen
wprden, aan H.IC.H. Prinses Juliana aange
boden.
VRIJDAG 25 FEBRUARI 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.80 VPRO. 9.00 VARA,
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Pianovoordracht.
11.10 Vervolg declamatie.
11.30 Orgelspel.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.30 Palladians.
2.00 Kovacs Lajos' orkest (gr. opn.).
2.30 AVRO-Dansorkest en solisten.
4.00 Gramofoonplaten.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Gramofoonplaten.
6.00 Amateursuitzending.
6.30 Politiek radiojournaal.
6.50 Orgelspel.
7.00 „Herinnering aan de nieuwe school,"
causerie.
7.20 Gramofoonplaten.
7.25 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Lezen in den Bijbel.
8.00 Duo Feinland.
8.30 Cyclus „Gezondheid (Hl). Een hu-
manistisch-Christelijke waardeering".
9.00 Gramofoonplaten.
9.30 VARA-maand-revue.
10.00 „Fantasia" en solist..
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
11.00 Viool en piano.
11.3012.00 Reportage Zesdaagsche Antwer
pen.
Hilversum n, 301,5 m.
Algemeen Programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie, gewijde muziek
gramofoonplaten)
8.30 Gramofoonplaten.
9.30 Gelukwenschen.
9.45 Gramofoonplaten.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonplaten.
11.15 Cello, piano, en gramofoonmu
2.30 Christelijke lectuur.
2.55 Gramofoonplaten.
4.00 Sopraan en piano.
4.40 Gramofoonmuziek.
5.00 De Gooilander en declamatie.
6.30 Tuinbouwkundige causerie.
7.00 Berichten.
7.15 Literair halfuur.
7.45 Reportage, eventl. gramofoonplaten.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Orgelconcert.
9.00 „Wat de Bijbel zelf zegt", causerie.
9.30 NCRV-orkest. (Om 10 uur Berichten
ANP).
10.45 „Alcohol en sport", causerie.
11.00 Vervolg concert.
11.3012.00 Gramofoonplaten. Na afloop:
Schriftlezing.
SEUILLETON.
T
51.
-
roman door
e. phlllips-
oppenhelm
Zij lichtte het zilveren deksel af van de
spiegeleieren met ham, die Mrs. Skidmore ge
reed gezet had, trok haar handschoenen uit,
en nam een stoel, of liever, had de hand op
de leuning daarvan gelegd, voor dat haar on
vrijwillige gastheer haar behulpzaam kon
zgn.
„Dank je," zei ze. „Ik zal het verst van
den haard af gaan zitten. Ik gloei van woede
en kan wel twee eieren op. Is er koffie ge
noeg?"
„Ik zal versche laten zetten," antwoordde
htf en schelde.
„Ik kon thuis eenvoudig geen brok door
mjjn keel krijgen," hernam zij. „Ik ziedde van
woedde. Ik nam den auto en reed hierheen,
maar schijr niet erg welkom te zijn. Maar
dat zal mijn verdiende loon wel zijn, met mij
kan niemand het langer dan één dag in het
zelfde huis uithouden."
Peter Cradd begon langzamerhand normaal
te worden. Louise maakt zich meester van
zgn hand en drukte die.
„Beste Peter, ik verdien niet, dat je mij in
je huis toelaat, maar intusschen, wij zijn hier
toch jij en ik samen en je zult mg nooit
verwijten maken, en het was veel beter dat
wij elkaar voor 't eerst terugzagen, bg over
rompeling, zooals nu. Ik ben niet anders dan
een schandelijke egoïste? Je bent niet boos?"
„O neen," antwoordde hij. „Wat je deedt,
was goed. Dat ben ik sedert dagen met me-
zelven eens."
„Dus je keerde terug naar hier. Hoe ro
mantisch!"
„Dat deed ik niet, ik ging naar Pc-rijs."
„Jij ondeugd!" riep -ij ui..
„Ik bezit handelsgeest," antwoordde hg.
„De reisbiljetten, de statiehut, de apparte
menten bij Crillon, dat alles kon ik toch zoo
maar niet weggooien. Ik ging op reis met
een ander."
Het leek plotseling alsof alle leven uit haar
geweken was. Zij had mes en vork neerge
legd. In haar vragende oogen stond onmis
kenbare schrik te lezen.
„Peter Cradd..." stamelde zij.
„Vergeef mg, viel hij in, haar hand in de
zgne nemende.
„Ik ben een groote ezel. Ik liet mjj verge
zellen door Reggie Spearmain, den zoon van
mijn raadgevers, die mij ook Londen liet zien."
Hij stond verstomd zooals haar gezicht op
klaarde. Hij kon niet gelooven wat hg' zag
iets dat hij nooit gedacht had ooit weer te
zullen aanschouwen hij zag twee tranen in
haar oogen opzwellen.
„Wisch ze af, asjeblieft," verzocht zij, naar
hem bukkende. „Ik heb geen zakdoek bij me.
Leen mg er een, voordat ik wegga."
Hij deed met bevende vingers wat hem ge
vraagd was. Hoe had hij dit ooit kunnen
droomen
„Dank je," zei ze, „maar toch weet ik niet
zeker of je wel hadt behooren te gaan. Toch,
als man zou ik Jjetzelfde gedaan hebben. En
heb je je netjes gedragen?"
„Ik ging één nacht met Reggie naar Mont-
martre. Daarna dineerde ik geregeld met hem
maar ging 's avonds alleen uit. Onze smaken
verschilden. Ik bezocht de bezienswaardig
heden en bewonderde een paar meesterstuk
ken."
Zij zuchtte van verademing. „Dat had ik
vooruit kunnen weten."
„Daarna kwam ik hier terug, en voelde mrj
zeer gelukkig. Op een dag was het goed weer
om te zeilen, en ik ging naar het eiland, waar
ik uren sleet. Daar begroef ik alle bitterheid,
die ooit in mijn hart gewoond heeft, en mis
schien nog iets anders ook. Eindelijk ging ik
terug naar dit huis, naar mijn boeken, en hier
hoop ik mijn overige dagen te slijten."
„Dat is dus, wat je mij te vertellen hebt,"
zei ze eenvoudig.
„Ik dacht dien dag over veel na," hervatte
hij. „Ik dacht aan uw schilderstuk, en het
leek mij dat tal van kleine zorgen van mjj
afvielen. Ik kwam thuis, beter begrijpende
evenwichtiger, is dat niet het woord? en
nu zit ik hier rustig, zooals u ziet, mij niet
bekommerende om storm of mist. Is het weer
slecht, dan heb ik mijn boeken, en dank zij
George..."
„O, boeken," viel ze hem in de rede. „Jawel.
Ik voel mg gekrenkt. Je ziet er veel te geluk
kig uit. En wordt zwaarlijvig, geloof ik. Ha,
daar heb je de eieren. Ik ben razend van den
honger, want ik heb vijf dagen niet gegeten!"
„Ben je dan ziek geweest?" vroeg hij.
„Neen, uit oververzadiging. Lunches en
diners, door Fransche koks klaargemaakt,
veel te uitgebreid, wanhopig eentonig. Uitge
zochte spijzen smaken volgens mij alle het
zelfde, en wat krijg je er gauw genoeg van!
Ham met eieren. Een paar dagen geleden zou
het mij razend gemaakt hebben."
Hij lachte. „In Londen kwam ik eens tot
de conclusie dat mannenclubs alleen bestaan
om hen lekker te laten smullen. Zelfs mgn
geringe ervaring heeft mij tot uw denkwijze
gebracht. Dat werd in Ciro's Grille begrepen"
ging hij voort. „Ik dineerde op een avond met
ham en eieren, en een glas bier. Men scheen
er zich heelemaal niet over te verwonderen."
„Arthur wou mij daar niet brengen," pruil
de zg. „Te veel dametjes van het tooneel,
denkt hij! Maar Arthur is ook zoo'n verwaan
de kwibus. Wat ga je vanmorgen doen?"
Hij keek uit het venster. „Slecht weertje
niet?"
„Ik zal je meenemen in mijn auto. Trek je
oliejas aan. We zullen in Brancaster of Nor-
wich of ergens anders lunchen. Is het niet
schandelijk van George om mij zoo aan mijn
lot over te laten?"
Zij beschouwde zijn toestemming als van
zelfsprekend. Zij hadden denzelfden toon van
vroeger tegenover elkaar hervonden, zonder
eenig teeken van het drama, dat tusschen hen
lag. Toen hij daar later over nadacht en zich
verwonderde, vond hij dat zij de eenlge vrouw
op de wereld was, die dit had kunnen doen. Hg
had al zgn wrok op het eiland achtergelaten,
en zoo er al iets van in hem was blijven wonen,
zouden die tranen dat restje verjaagd hebben.
„Vervelende boel in Londen," klaagde zij.
„Lunch met mijn aanstaande schoonmoeder,
diner met aanstaande behuwdtante. Dosis den
volgenden dag herhaald met aanstaande neven
en nichtjes, en alle Cariswoods in optima
forma. En vijfhonderd maal wordt hetzelfde
tegen je gezegd, en vijfhonderd maal geef je
hetzelfde antwoord. Dat wordt onuitstaanbaar,
Peter. Waarvoor is George eigenlgk naar
Londen gegaan?"
,,Hy heeft mij niet vooruit gezegd, dat hij
ging," zei hij.
„Kun je de reden er van ook nagaan?"
vroeg ze, een sigaret aanstekende. „Alles is
zoo geheimzinnig. Hij vertrok opeens, en zou
mij telegrafeeren wanneer hij thuis kwam. Ik
moet vanmiddag eigenlijk zelf weer naar Lon
den."
„George heeft mij niets gezegd," merkte
Peter Cradd nu op, „maar ik meen de reden
te kunnen gissen. Ik geloof, dat hij navraag
is gaan doen naar zgn vrouw, «f haar een be
zoek gaat brengen."
„Wat aan Eula?" riep Louise uit. „On
zin!"
„Och, dat weet ik niet. Ik sprak laatst over
haar met hem en het leek hem te interessee
ren."
„Jij, Wat weet jij van haar?"
„Ik ontmoette haar toevallig op een
avondje," antwoorde Peter Cradd. „Reggie
Spearmain heeft mg namelijk op veel plaat
sen gebracht. Ik vond haar zeer bekoorlijk.
Toen zag ik óp een avond een portret van
George in haar zitkamer, en ze vertelde mg
dat hij haar man was."
„Buitengewoon!" riep Louise. „Wat zei ze
nog meer?"
„Niets. De rest vernam ik van George. Ik
wed, dat jij evenveel van de geschiedenis af
weet als."
Louise knikte. „Ik heb mg nooit geheel van
schuld kunnen vrijpleiten," merkte ze op. „Ik
had misschien kunnen helpen, maar liet het
na. Hoe dan ook, iemand vertelde mij, dat ze
naar Italië teruggekeerd was."
„Zij heeft haar stem verloren. Daar is iets
mee gebeurd. Ik begrgp niet wat. Zg dacht
het Engelsche klimaat, wellicht. Nu heeft zg
aanbiedingen voor het variété gekregen."
„Arme ziel!" beklaagde Louise haar. „Had
ik maar geweten, dat zij in Londen was. Dan
had ik haar opgezocht."
„Ik mocht haar gaarne," zei Peter, „en
ontdekte dat zij zeer eenzaam was en in nete
lige positie verkeerde. Dat vertelde ik aan
George, en nu weet je het."
„Steeds de ridder van jonkvrouwen in nood!"
zei ze. half spottend. „Hoe doe je dat toch,
Peter? Waarom red je mij niet, als je er bij
staat?"
Jg bent geen zwakkelinge," antwoordde hij,
,en jij verkeert niet in in gevaar. De men-
schen noemen je zelfs een van de gelukkigste
vrouwen."
„Zwijg!" beval zijn. „Ik ben over tien minu
ten klaar. Ik moet iets aan een bougie ver
anderen. Haal een doos sigaretten, en een
thermosflesch, als je ijs in huis hebt. Zal ik bij
jou komen dineeren, of je met mij meenemen?
Neen. liever hier met jou. 't Is hier knusser."
Mrs. Skidmore kreeg haar bevelen, en ging
met een vergenoegd gezicht haar boodschap
pen verrichten.
(Nieuwe spelling.)
