RADIO
De corruptie in de Amster-
damsche strafgevangenis
Regeling fabrieks-arbeid
j EDGAR RICE
1BURROUGHS
No. 29.
Onder het oorverdovende lawaai ging Ro-
koff door zijn vijand te honen. "Je denkt, dat
je vrouw veilig in Engeland zit!" riep hij
uit." „Maar zij is hier in deze zelfde jungle."
En hij ontvouwde al de vreselijke plannen, die
hq had voor de toekomst van de zoon van
Tarzan en deelde hem toen mede, wat het
lot zou zijn van de moeder van den jongen.
Zij woorden troffen de aapman diep. Want
stel eens, dat de woorden van Rokoff waar
heid bevatten! De opgewonden dansers nader
den hun slachtoffer al dichter en dichter. En
voor het oog van Tarzan rees een dergelijk
toneel op, dat hij had meegemaakt en waar-
bq hij d'Arnot op het laatste ogenblik van
dit lot had kunnen redden. Maar wie was er
nu om hem te bevrijden? Niemand in de we
reld zou in staat zijn hem uit de handen van
deze menselijke vijanden te redden. De aap
man wachtte op de laatste stoot, die een
einde aan zijn leven zou maken en tevens
aan deze ellende. Het zou wel niet lang meer
duren, dacht hij. En toen, ver verwijderd van
de wilde jungle, klonk een vreselijke kreet.
Een ogenblik hielden de dansers stil en op
dat moment rees er van de lippen van de
vastgebonden blanke man een kreet ten ant
woord, angstaanjagender en vreselijker dan
die van het jungledier. Enkele minuten ble
ven de zwarten aarzelen. Toen, aangevuurd
door hun opperhoofd en Rokoff, dansten zij
de laatste ronden om hun slachtoffer. Maar
voordat een speer Tarzan kon aanraken, ver
toonde zich twee groene, schitterende ogen
vol haat en kwaadheid in de duisternis en
Sheeta, de panter stond grommend naast zijn
meester. De zwarten en blanken stonden van
schrik aan de grond genageld, alleen Tarzan
van de Apen zag wat er nog verder in da
schaduw te zien was.
tramperron de locomotief op een wissel, die
niet zuiver aangesloten was, ontspoord,
waarbij de machine dwars over de rails
kwam te staan.
Door de geringe snelheid van den trein
had het déraillement geen ander gevolg dan
een versperring van de baan.
De vijftien passagiers bekwamen geen
letsel en zijn door de spoorwegen met een
autobus naar Schoonhoven vervoerd.
Het opruimingswerk is direct ter hand
genomen en na eenige uren was de baan
weer vrij. De materieele schade is zeer ge
ring.
Ronselaars opgesloten
Veertien dagen geleden hebben voor de
Haarlemsche rechtbank terecht gestaan twee
personen uit Beverwijk, die aan drie perso
nen geld hadden verstrekt om naar Spanje
te gaan.
Twee hunner hadden indertijd de reis ge
maakt, maar toen bleek, dat zij moesten
vechten, waren zij gevlucht en na vele avon
turen naar Nederland teruggekeerd.
De derde had het ontvangen geld met
een vriend in Beverwijk verteerd. Het O.M.
had tegen hen twee maanden gevangenis
straf geëischt.
De Haarlemsche rechtbank veroordeelde
hen gisteren tot twee weken gevangenis
straf.
Onjuiste belasting-aangifte
Delftsch advocaat veroordeeld
tot drie maanden gevangenis-
straf.
De Haagsche rechtbank veroordeelde gis
teren den Delftschen advocaat, die opzet
telijk onjuiste aangifte had gedaan voor
de inkomsten- en vermogensbelasting
het verzwegen bedrag liep in de tiendui
zenden guldens tot een gevangenisstraf
van drie maanden.
Het O.M. had vier maanden gerequireerd.
Trek naar de bollen
velden begint
De K.N.A.C. meldt:
Na de crocusjes, die zooals ieder jaar de
voorboden zijn voor het komend bioemen-
feest, staan thans vele narcissenvelden in
vollen bloei. De hyacinthen en vroege tul
pen zullen echter nog wel eenige koeste
rende zonnedagen noodig hebben alvorens
zij beginnen te kleuren, zoodat er a.s. Zon
dag nog niet zoo heel veel op de velden
te bespeuren zal zijn.
Voor de liefhebbers zal er evenwel bij een
verkenningstocht reeds veel te genieten
vallen.
Gevangenen getuigen
TWEE JAAR TEGEN WERK
MEESTER GE6ISCHT.
Men herinnert zich de knoeierijen,
die eenigen tijd geleden in de Am-
sterdamsche strafgevangenis ont
dekt werden. De gedetineerden ble
ken daar door een werkmeester vor
stelijk te worden behandeld; tegen
betaling van geld kregen zij ver
snaperingen en tabak, terwijl er
voor hen een geheele boodschappen-
en briefjesdienst op na werd ge
houden.
Zelfs bedragen van f 10.— en f 9.— nam de
40-jarige meesterknecht, die zich gisteren
terzake voor de Amsterdamsche rechtbank
had te verantwoorden, van zijn bescher
melingen en hun familieleden aan.
Geruchten gingen, dat de celbewoners
spiegeleieren aten en de zware jongens zelfs
de Amsterdamsche gevangenis verkozen
boven die uit andere plaatsen, omdat zij
het daar zoo goed hadden!
„Ik ben geen verraderl"
Verdachte bekenit de fedten, hoewel hij
zijn aandeel in deze corruptiezaak zooveel
mogelijk van zich af tracht te schuiven.
De gedetineerden of ex-gevangenen ko
men een voor een voor het getuigen hekje
om te vertellen, hoe ze den verdachte heb
ben overgehaald hen het leven in de gevan
genis wat gezelliger te maken.
„Ik stel er prijs op", merkte een „zware
jongen" op, die nog in zijn straf zit, „te
verklaren, dat ik geen verrader ben. Bij
het onderzoek heb ik steeds mijn mond ge
houden totdat verdachte zelf voor den rech-
ter-commissaris zei, dat ik mocht praten,
omdat hij bekend had.
Hij heeft op een brief van mij, f 10
van mijn vader gekregen. We hebben
„sam-sam" gedaan. Voor die vijf piek le
verde hij pakjes tabak k 15 cenit per stuk.
Hij heeft me zoo lang tabak geleverd, dat
hij er geld op toe legde", zegt deze ver
dachte geroerd, „hij deed het alleen voor
de „oude jongens". Toen wilden nieuwelin
gen ook, dat hij het een en ander mee
bracht en ik hem hem nog gezegd: „Doe
het niet, begin er niet mee". Maar ja, een
van de jongens wist, dat hij wat voor ons
deed en hij dreigde hem „op te hangen"
bij den directeur als hij weigerde.
Ze chanteerden hem. Hij is eens
huilende bij me gekomen om te ver
tellen, dat ze hem per week nog
een deel van zijn loon chanteer
den."
Met kleur en verve schildert deze getui-
ge-gevangene de moeilijkheden, waarin ver
dachte verkeerde
Requisitoir.
De Officier van Justitie, pir. L. de Blé-
court wil wel aannemen, dat de werkmees
ter de laatste jaren een zenuwachtig leven
had, maar hij moet de angst voor ontdek
king niet verwarren met de vrees voor
chantage! Het staat onomstootelijk vast.,
dat er tabak en lekkernijen in de gevan
genis gesmokkeld zijn. Doch dat de gevan
genbewaarders (er was nog een tweede be
ambte in betrokken, die echter buiten ver
volging gesteld is, red.) er kapitalen bijver
dienden, is niet waar. In verband met de
ernst van de feiten vordert spreker een ge
vangenisstraf van twee jaar.
De verdediger, rmr. J. Prins, bracht in
zijn pleidooi het beleid in de gevangenis
ter sprake waartegen de president mr. Boll
een ernstig bezwaar laat hooren.
Het zou nooit zoover met ver
dachte zijn gekomen, wanneer de
toestanden in de gevangenis heter
waren geweest en de reglementen
nauwkeuriger waren nageleefd on
der een strengere leiding.
Verdachte is' goedig, hij is een slappe
persoonlijkheid en spoedig geïntimedeerd.
Hij leefde al die jaren onder een druk,
herhaaldelijk was hij ziek van angst. Met
klem drong pl. op clementie aan.
Vonnis 7 April.
DE UIT ONS LAND GEVLUCHTE SPAN
JAARDEN OPNIEUW OPGESLOTEN.
De vijf uit ons land gevluchte Spanjaar
den, die door Franco weer teruggezonden
werden zijn gisterochtend in Den Haag ge
arriveerd, onder geleide van drie rnare-
chaussées in burger.
De vluchtelingen maakten een opgeruim-
den indruk.
„Zag U er niet tegen op naar Nederland
terug te gaan," vroegen wij aan één hun
ner.
Lachend antwoordde de Spanjaard: Och
het moest wel'
Een der bewakers zeide nog, dat het een
gemoedelijk troepje was, dat zich rustig ge
dragen had. Geen enkele poging tot ont
snapping was gedaan.
In drie taxi's reed het gezelschap van hpt
station naar het Huis van Bewaring, waar
de Spanjaarden voorloopig zijn onderge
bracht.
PROGRAMMA
ZATERDAG 26 MAART 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
VARA-uitzending. 10.00—10.20 v.m. en
7.80—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending voor Arbeiders in de Conti
nubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.45—1.45 VARA-Orkest.
2.00 Filmpraatje.
2.15 Gramofoonmuziek.
2.45 Orgelspel.
3.15 Schaakles.
4.45 Tooneelcauserie.
5.10 Zang en piano.
5.40 Literaire causerie
6.00 Orgelspel.
6.30 Friesch halfuur.
7.00 Filmland.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 Hullebroeck-programma.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.15 „En nuOké".
10.30 Berichten ANP.
10.35 Mededeelingen.
10.40 Gramofoonmuziek.
11.15 Solistenconcert.
11.4512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H, 301,5 m.
KRO-uitzending.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 De KRO-Melodisten m.m.v. solist, en
gramofoonmuziek.
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 KRO-Orkest.
3.00 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.15 KRO-Orkest.
5.05 Gramofoonmuziek.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „Concurreer maar eerlek",
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededealingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.50 De KRO-Melodisten, m..m.v. solist.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.40 Opera „De snoek".
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
VERBODEN TERREIN
VOOR VROUWEN.
Bepaling percentage mannelijke
werknemers boven de 25 jaar.
Door den Minister van Sociale Za
ken Is bij den Hoogen Raad van Ar
beid ingediend een voorontwerp van
een algemeenen maatregel van be
stuur, als bedoeld in de artikelen
2 en 3 van de wet inzake de verdee
ling van den beschikbaren arbeid
1937.
Het ontwerp behelst verschillende ver
bodsbepalingen ten aanzien van den arbeid
yoor vrouwen en meisjes.
Een vrouw of meisje, zal volgens het
öntwerp-besluit geen arbeid mogen verrich
ten in een kisten- of timmerfabriek, en geen
anderen arbeid dan inpakwerk in draad-
jnagelfabrieken, fabrieken van stalen- of
ijzeren bouten en moeren, inrichtingen voor
machinale houtbewerking, klinknagelfa
brieken, leerfabrieken en leerlooierijen. In
schoenfabrieken zal zij slechts bepaalden,
in het ontw.erp-besluit omschreven arbeid
mogen verrichten.
Niet kon worden opgetreden tegen het
werken aan de z.g. compleetmachines^ in
sigarenmakerijen, omdat zulks reeds vóór 1
Januari 1934 bijna uitsluitend vrouwenar
beid was.
Het stelt voorts voor een aantal
bedrijven vast, welk percentage van
de aldaar werkzame arbeiders tpn
minste uit Mannen van 25 jaar of
ouder moet bestaan. Onder deze be
drijven zijn er verscheidene, waar
de getalsverhouding voor de vol
wassen mannen inderdaad ongun
stig is dan in het algemeen in soort
gelijke fabrieken wordt aangehou
den.
Bij het vaststellen der percentages is
waar mogelijk rekening gehouden met
de getalsverhoudingen, zooals die in de be
treffende collectieve arbeidsovereenkomsten
voorkomen. Waar geen collectieve arbeids
overeenkomst was, is een onderzoek naar
de getalsverhoudingen in het betrokken be
drijf ingesteld.
Locomotief dwars over
de rails
Geen persoonlijke ongelukken.
Van den personentrein, die gisterochtend
om 9.44 uur van Gouda naar Schoonhoven
vertrok, is op enkele meters huiten het
FEUILLETON.
DOOR
ETHEL M# DELL
Pax stond een oogenblik alsof hij bij den
keel gegrepen werd, toen vermande hij zich,
liep naar voren en boog zich over den ge
vallene. Terwijl hq zich voorover boog, hief
de gestalte zich krampachtig omhoog, en
zonk toen weer neer. Hij hoorde weer het
gorgelend geluid alsof iemand wanhopige
pogingen deed om adem te halen.
Hij knielde en steunde de schokkende
echouders met zijn handen. „Ik ben het
Packersley. Laat mij U helpen," zei hij.
Als antwoord vocht de gevallen man op
nieuw om zich op te heffen en weer faalde
zijn poging. En in het onverbiddelijke maan
licht vertoonde zich een donkere vlek, onder
zijn lichaam, die grooter werd terwijl de
man, die naast hem knielde, ontzet toekeek.
„Niet doen!" drong Pax aan, terwijl hij
zich dieper over hem heen boog. „Houd U
rustig, majoor! U verspilt uw krachten. Ik
doe alles wat noodig is."
Een stem antwoordde hem, die meer op
het hijgen van een gewond dier geleek dan op
eenig menschelijk geluid. Toch sprak die stem
woorden met een uiterste beslistheid, die ze
ontstellend duidelijk maakte.
„Jou duivel!" sprak die stem. „Je hebt
mijn vrouw! En nu heb je mij!"
„Majoor!" zei Pax, en het was de uitroep
van iemand die plotseling doorstoken werd.
Maar onmiddellijk beheerschte hij zich en
sprak kalmer. „Het was een ongeluk. Wij
dachten dat het de krankzinnige neger was.
Uw vrouw kwam hier om hulp."
Met een heftige beweging ontrukten de
schouders van Chisledon zich aan zqn han
den. Een oogenblik staarden zijn oogen als
uit een doodenmasker maar vol branden
den haat, Jackersley aan. De vreeselijke stem
sprak opnieuw langzaam en duidelijk.
„Dus dat is de leugen die je zult
vertellen?"
Met de laatste woorden trad een verande
ring in. De stem en het ademen hielden ge
lijktijdig op. Het lichaam zonk langzaam
neer, scheen in elkaar te schrompelen, en lag
toen stil.
Pax boog zich dieper, voelde met zqn hand
over het doorweekte hemd naar het hart...
Seconden later stond hij op. Hij was slechts
in zijn pyama gekleed, want hij had zich ont
kleed wegens de hitte, en zqn kleeren waren
ook nat, met donkere vlekken gelijk aan de
vlek op den vloer, die ongemerkt in het
maanlicht steeds grooter werd.
Hij wendde zich naar de deur van zijn
slaapkamer en trad er in absolute duisternis
binnen.
„Waar ben je?" zei hij.
Yvonne's stem antwoordde snikkend uit
de duisternis.
„O, wat is er gebeurd? Is hij weg?"
„Hij is dood," zei Pax.
Zij uitte een gesmoorden kreet.
Hij wist niet waar de lucifers waren. Hij
trok de gordijnen open met een ingehouden
woestheid. Het maanlicht stroomde naar
binnen en hij zag haar een gebroken, be
vende gestalte, als beroofd van haar ver
stand, voorover geworpen op zijn bed.
Hij naderde haar, boog zich over haar. Het
was een oogenblik waarop slechts de naakte
waarheid gesproken kon worden.
„Het was geen inlander. Het was uw
man," zei hfl.
Zq kromp ineen onder zijn woorden. De
maanstralen beschenen haar gouden japon
het glanzende wit van haar armen en hals.
Zij sprak verder in gebroken snikken. „Ik
weet het ik weet het! Hij kwam mij zoe
ken. Ik heb hem iets ingegeven om te slapen.
Maar het heeft hem alleen ziek gemaakt
en half krankzinnig. Hij greep mij vast
sloeg mij. Daarom ben ik weggeloopen. Ifc
wist het ik wist dat hij mij volgen zou.
Maar ik heb slechts op de lantaarn gescho
ten alleen maar op de lantaarn om het
licht te dooven zoodat hij mij hier niet
zien zou."
Haar woorden eindigden in een hijgenden
snik. Zij was op de grens van een hevigen
zenuwaanval, maar iets in de atmosfeer
iets in den man die over haar heen gebogen
stond of misschien de stille aanwezigheid
van den Dood daar in het maanlicht op de
waranda scheen haar haar zelfbeheer-
schinug te doen bewaren; en zij lag stil.
Slechts een hijgende snik ontsnapte haar nu
en dan.
Hij sprak met een koude, afgemeten
stem. „U wist, dat het uw man was!"
Zij hield haar adem in. Hij had geen
vraag gesteld, en toch was zq gedwongen te
antwoorden.
„O, ja, ik wist het ik wist het! Maar
ik dacht dat Chris hier was, en dat hij mij
zou redden met mij vluchten. Guy was
krankzinnig, zeg ik U krankzinnig! Ik gaf
hem iets om te slapen, maar het heeft hem
vergiftigd. Hij had veel gedronken en daar
om miste de drank haar uitwerking. Boven
dien heeft hij niet alles gedronken. Het was
mijn schuld niet."
„Uw schuld niet!" zei Pax.
Iets in zijn woorden scheen haar als met
een scherpen speer te doorsteken. Met een
kreet sprong zij op. En plotseling klemde zij
zich wild smeekend aan hem vast, als een
drenkeling zich vastklemt met wanhopige
grijpende handen.
„Het was mijn schuld niethet was mq'n
schuld niet!" Haar stem eindigde in een gil
lenden kreet. „Ik heb alleen willen schieten
op de lantaarn op de electrische lantaarn.
Ik heb er nooit aan, gedacht hem te dooden.
Je kunt niet zeggen, dat het mijn schuld was.
Niemand kan dat zeggen! Pax Pax je
begrijpt het toch! Zeg, dat je het begrijpt!"
„Ja, ik begrijp het," zei Pax. Hij maakte
zich van haar los, met besliste bewegingen,
doch zonder het minste geweld te gebrui
ken. „Maar U moet mq niet aanraken. Ik
ben op het oogenblik niet aan te raken, dat
moest U weten."
„Ik kan het niet helpen," snikte zij, terwijl
zij zich vastgreep aan zijn armen. „Ik ben
zoo bang, zoo doodsbang! Pax, red mij!"
„Ja," zei hij, terwijl hij haar handen in de
zijne nam, en haar op een afstand van zich
hield. „Dat zal ik doen als ik kan. Maar
U maakt het mij onmogelijk. Weet U dan
niet, dat mijn kleeren en handen vol bloed
zijn?"
„O, wat vreeselijk!" riep zij uit en deinsde
bevend achteruit. „O, God. Wat vreeselijk!
Wat zullen zij denken?"
Pax boog zich naar haar toe en greep
haar bij de schouders, alsof zij een man was.
Iets had hem aangespoord tot plotseling han
delen haar volkomen hulpeloosheid of de
ontzettende drang der omstandigheden. „Ja,
het is wel vreeselijk," zei hij. „Maar luister
en vergeet het niet! Er is slechts één weg om
U te redden. Ik heb het schot gelost, ik
dacht dat het de krankzinnige Mirza Khan
was. Dat dacht U ook. Begrijpt U mrj U
vluchtte naar mij om hulp, En ik heb gescho
ten om U te verdedigen. Kunt U dat onthou
den en steeds hetzelfde zeggen?"
Zijn woorden klonken te nadrukkelijk om
niet tot haar door te dringen en de greep van
zqn hand dwong om naar hem te luisteren.
Zij hield op met snikken en lag daar bevend,
gedwee en gebroken.
„Zal men U ooit gelooven?" fluisterde zij.
„Ja, zeker," antwoordde hij met vaste
stem. „Als U mq niet aangeraakt had, zou
hte gemakkelijker zijn geweest dan had
ik U er absoluut buiten kunnen houden.
Maar dat is mij niet mogelijk. Dus begre
pen? Uw man was reeds naar de sociëteit,
toen U het huis verliet. De krankzinnige
Hindoe maakte U aan het schrikken en U
vluchtte naar mij. Ik loste het schot. Begre
pen? Ik heb geschoten."
„Ja," fluisterde ze bevend. „Ik versta je.
Waarom herhaal je het zoo dikwijls?"
Hij stond kaarsrecht. Zijn gezicht stond
strak, een masker gelijk, koud als dat andere
gezicht in het maanlicht.
„Omdat", zei hij grimmig, „dit de leugen
is, die wij zullen vertellen."
TWEEDE DEEL.
HOOFDSTUK I.
D© dunne Draad.
Crofton, de Regeeringscommissaris, leunde
achterover in zijn schrijf tafelstoel en staarde
voor zich uit met zijn lichte uitpuilende
oogen, die volkomen zijn schranderheid mas
keerden. Hij was een man van vijftig jaar,
die in den grooten oorlog zqn sporen ver
diend had en onmiddellijk daarna in den
Indischen Civielen Dienst was gekomen. In
Bhanapore was hq door de Europeanen met
beleefde reserve ontvangen, terwijl de inlan
ders hem ontvingen met hun plechtigen
Oosterschen groet en den onderdanigen
glimlach, waarmede zij hun verachting voor
den Westerling verbergen; maar beide ele
menten hadden langzaam en bijna onopge
merkt hun oordeel over kapitein Crofton ge
wijzigd. De Europeanen hadden hem nu een
stemmig aangenomen als de rechte man op
de rechte plaats en de inlanders brachten
hun groet zonder er bij te glimlachen. Ka
pitein Crofton had, zonder eenige uiterlijke
poging ertoe aan te wenden, zqn plaats in
Bhanapore ingenomen.
(Wordt vervolgd.)
18.
