Woensdagsche Mijmerij
De vadermoord
Zeist
te
EDGAR RICEj
BURROUGHSï
No. 37.
Tarzan besloot, dat h*j beter het zoeken
alleen kon voortzetten. En hij liet de dieren
en Mugambi achter met het verzoek .op hem
te wachten. Enkele dagen later stuitte Tar
zan op een wilde, die juist zijn speer ophief
naar een gewonde, blanke man. Onmiddellijk
had Tarzan het aanstaande slachtoffer her
kend en zijn gezicht werd wit van woede. De
man was zijn prooi deze zwarte zou hem
niet hebben. De man was aan boord van de
Kinsaid geweest, doch hij was niet onder het
gevolg geweest van Rokoff in het dorp, waar
Tarzan gevangen was genomen. Daarvoor
was slechts één uitleg mogelijk, dacht hij.
Deze man was natuurlijk gevlucht met de
blanke vrouw en het kind en de vrouw
was ook aan boord van de Kinsaid geweest.
Vlug als een bliksemflits sloop Tarzan naar
de krijger en sloeg hem de speer uit de hand.
De zwarte keerde zich naar zijn nieuwe
vijand, terwijl de Zweedse kok, die in het
natte gras lag. het gevecht in spanning
volgde. Eerst met hun wapens, daarna met de
handen en tanden, als primitieve wilde dieren
vochten de beide mannen. Opeens herinnerde
de gewonde Zweed zich,, dat hij de blanke
reus reeds eerder had gezien en zijn ogen
gingen wijd open van verwondering. Deze
grommende, vechtende, halfnaakte blanke
man was dezelfde Engelse edelman, die als
gevangene aan boord van de Kinsaid was ge
weest... Het gevecht was afgelopen. Tarzan
had de vijand verslagen. Hij zette zijn voet op
het lichaam van het slachtoffer en uitte de
overwinningskreet der mensapen. De Zweed
huiverde.
De eeuw der afkortingen.
Als men bedenkt, dat er in ons land
tegen de 500.000 werkloozen zijn, kan men
het als een paradoxalen toestand beschou
wen, dat niemand hier den tijd heeft, de
woorden voluit te zeggen; laat staan voluit
te schrijven. We zijn groot geworden bij
N.V.V. en I.V.V., A.R., R.K., Ch., S.D.A.P.
en V.B., A.N.D.B., A.J.V., C.P.H. en C.D.U.
Herinner u s.v.p. uw H.B.S.-jaren, waarin
u n.b. al kennismaakte met N.V.'s, mijen,
R.Crt., G.G.D., K.G.V. (Katholieke Gezellen
Vereeniging? Neen, Kleinste Gemeene Veel
voud!), N.O.T., N.U.M., en E.N.T.O.S.; u
kreeg uw eerste visitekaartjes, versierde ze
met p.f., p.c., m.h.d. en m.h.g. De radio
kwam, met haar puzzles als A.V.R.O.,
N.C.R.V., K.R.O., VA.RA., B.B.C., P.H.O.
H.I. en een paar honderd meer. We spreken
die klankgroepen gedachteloos uit, geven er
ons geen rekenschap meer van wat ze be-
teekenen, weten het soms niet eens.
Maar dat hoeft ook heelemaal niet. Nie
mand zal in den lampenwinkel vragen om
een nieuwe aneta, of spreken van een accu-
bericht. Niemand zal een B.Z.K.-jongen vra
gen of hij Ako verkoopt, wel omgekeerd. En
toch weet bijna niemand wat B.Z.K. eigen
lijk beteekent, en velen zelfs niet wat Ako
precies beteekent. We hebben een aange
boren angst om te duidelijk te zijn, en van
daar dat een mijnwerker, een dienstbode,
een gymnast, een vader van een klein gezin
en een man die met sigaren vent, allemaal
lid zijn van de N.M.B., zijnde dit: le. de
Nederlandsche Mijnwerkersbond, 2e. de Ne-
derlandsche Meisjesbond, 3e. de Nederland
sche Mensendieckbond, 4e. de Neo-Malthu-
siaansche Bond, en 5e. de Noorder Marlet-
bond. En m.i. (ik bedoel n.m.m.) is het b.v.
ook een heterogeen gezelschap, dat deel
uitmaakt van den N.K.B., want men vindt
daarin h.t.1. o.m. Nederlandsche Kege
laars, Nederlandsche Konijnenfokkers, Ne
derlandsche Korfballers, Nederlandsche
Krachtsportbeoefenaars en Nederlandsche
Kruideniers. Toch is er voor al deze men-
schen maar één N.K.B., de N.K.B.
Een dame van mijn kennissen meende, dat
zij uit de krant kon leeren bridgen. Nu trof
ze dezen zin aan: „A moet S.A. spelen".
Wat zou dat beteekenen? Zij verwierp on
middellijk de gedachte, dat A. een btuin
hemd en kaplaarzen moest aantrekken om
als S.A.-man een concentratiekamp te be
waken. Ook dat hij een pet van de Salvation
Army moest opzetten. Ze raadpleegde woor
denboeken bij de vleet. Wat beteekende
S.A.? Ze vond: Sarekat Ambon; Ambonee-
sche Gemeenschap. Sine Anno; zonder
datum. Société Anonyme; naamlooze ven
nootschap. Son Altesse; Zijne Hoogheid.
South Africa. Sport Abteilung. „Schafft
Arbeit". Ze vond geen sans atout en is toen
in arren moede schaakles gaan nemen,
waartoe zij lid is geworden van den N.S.B.
den Nederlandschen Schaakbond.
Mijn vischhandelaar is ook zoo eentje van
de efficiency-ideologie, een die doodvalt op
'n woord. Zijn nota's bevatten den laatsten
tijd geen specificatie meer, maar eenvoudig
de mededeeling: Q.v. 1.50, of Q.v. 1.80.
Wij vroegen hem ten slotte wat dit betee
kende. Zijn antwoord luidde: „Och, u weet
toch zelf wel wat u gehad hebt? Dat hoef
ik toch niet op te schrijven! M'n zoon, die
student is, heeft me geleerd, dat q.v. de
afkorting is van „Quantum vis". Quantum
vis beteekent n.b.: zooveel gij wilt!
Alle kranten bevatten puzzlerubrieken.
Maar de mooiste puzzles staan buiten die
rubriek. Wat is A.S.I.B. Wat is Nivas?
Wat is N.I.R.A. Wat is Cetem? Wat is
Pegem? Wat is Aku, Nisu, Necofa, Nebima,
Nedigepha, Nienebokos, Hizwa, Kinabu,
Kodibu, Cemsto, Lyemph, Linmij, Buma,
B.W.T., Raccoco? Wat is O.B.A.S., wat de
N.S.B.O., wat de N.S.M. Wat beteekent
Nillmij, wat beteekent Neprova, wat wil
Nevas zeggen? En Newema? Komsomol?
Narkomindel? Kolchozen? Gepeoe? Tsje-
ka Dnjeprostroj Wist u dat Liwenagel de
chemische formule was van de „Vereeniging
van Leeraren In Wis- En Natuurkunde Aan
-Gymnasia En Lycea" en-Intijpo het ana
gram van de. „Internationale Tijdschriften
Portefeuille Onderneming" Wat Cremeta
is, ligt voor de hand, natuurlijk: Bureau ter
behartiging van de Credietbelangen van
Medici en Tandartsen, Amsterdam. Niets is
eenvoudiger!
Ik voelde behoefte, over deze afkortin
gen wat te schrijven toen een lezer mij deze
week allerbeminnelijkst vroeg, eens aan
dacht te wijden aan de onzovapo's. Onzova-
po's? Jawel, gewoon onzovapo's. Ik dacht
dat dit misschien een volksstam was, ver
want aan de Azteken of zoo, of misschien
een secte van zonaanbidders. Maar nee, bij
informatie bleken dit te zijn (hoe dom dat
ik er niet op gekomen was): onderwijzers
zonder vaste positie, 't Is maar een wéét.
Ik heb geantwoord:
Iwenivaha (Ik weet niets van hen af).
Stumewabijzo (Stuur mij eerst wat bij
zonderheden).
Izedopi (Ik zal er dan over piekeren).
Plan-vlag .niet onder
uniformverbod
Het Amsterdamsche gerechtshof wees
gisteren arrest i.n de zaak tegen den man,
die de Planvlag in den Meistoet, had mee
gedragen en die terecht heeft gestaan we
gens overtreding van het uniformverbod.
De kantonrechter heeft den man vrijge
sproken, daar deze vlag z.i. geen opzichtig
onderscheidingsteeken was, dat uitdruk
king is van een bepaald staatkundig stre
ven.
De rechtbank was van een andere mee
ning en veroordeelde den drager tot fl.
boete. Mr. Mendels, dè verdediger, tee-
keinde cassatie aan en de Hooge Raad ver
nietigde het. vonnis der rechtbank en ver
wees de zaak naar hel gerechtshof te
Amsterdam.
Het Hof bevestigde het vonnis van den
kantonrechter en sprak verd. dus vrij va.n
het hem ten laste gelegde.
Ook het Hof was van meening, dat deze
vlag geen opzichtig onderscheidingsteeken
is, dat uitdrukking is van een bepaald
staatkundig streven.
Zeventig menschen door brand
werkloos
Schoenfabriek te Kaatsheuvel in
de asch gelegd.
Gisteren is de schoenfabriek voorheen
D. Glaudi aan de Marktstraat te Kaats
heuvel tot den grond toe afgebrand.
De brandweer verjnocht slechts het kan
toor, dat in. het aan de voorzijde van dc
fabriek gelegen woonhuis is ingericht tc
behouden en de boeken en bescheiden in
veiligheid tc brengen.
De schade bedraagt naar schatting on
geveer f70.000.
De firma is zoowel tegen brand- als be
drijfsschade verzekerd. Het personeel der
fabriek, bestaande uit zeventig personen
is nu zonder arbeid gekomen.
Omtrent de oorzaak van den brand tast
men in het duister.
Een drieling geboren
Het echtpaar E. Bridda te Arnhem is
Maandagavond verblijd met de geboorte
van twee meisjes en een jongen. Eén
meisje is naar het Elisabeth-gasthuis over
gebracht, omdat het te weinig woog. Ove
rigens maken moeder en kinderen het
best.
Het slachtoffer had zijn zoon op
onmenschelijke wijze behandeld.
Vonnis: twee jaan
Eenige maanden geleden speelde
zich in de Schaenveyderhosschen
in de kleine boschwachterswonimg
van den boschwachter R. L. te Zeist
een huiselijk drama- af, waarbij de
28-jarige zoon E. L. zijn vader na
een twist met een jachtgeweer dood
de.
Bij de behandeling voor de Utrechtsche
rechtbank kwam. vast te staan, dat de
verslagene zijn zoon op onmenschelijke
wijze had behandeld, waardoor deze ten
slotte geen anderen uitweg meer zag in zijn
benarde positie, dan zijn vader van het
leven te herooven. Het rapport, dat
over den verslagene was uitgebracht, luid
de niet gunstig in tegenstelling met het
rapport, dat over den dader was overge
legd. Daar de dader tegenover den rech
ter- commissaris een openlijke bekentenis
had afgelegd en het getuigenverhoor voor
don rechtercommissaris eveneens gunstig.e
resultaten ten voordeele van den dader
-had opgeleverd, meende de officier van
justitie, mr. J. F. Camphuis met de om
standigheden rekening te moeten houde*
en eischte een gevangenisstraf van 4 jaar.
Pleidooi
De advocate van den verdachte, mevr.
Beelaerts v. Blokland uit Amsterdam ver
zocht de rechtbank rekening te willen
houden met het toch reeds verwoeste jeug
dige leven van den verdachte, die wanneer
hij nu nog een gevangenisstraf zal moeten
ondergaan van 4 jaar, zijn geheele jeugd
vernietigd zal zien, waardoor het hem
moeilijker zal vallen een nieuw en beter
leven te beginnen, waarvoor ten "lotte toch
de garanties voldoende aanwezig zijn.
De rechtbank veroordeelde gistermorgen
den boschwachterszoon tot een gevangenis
straf va.n twee jaar, met aftrek van den
tijd in preventieve hechtenis doorgebracht.
De vooraanstaande Velo Waschmachinemaatschappij beveelt
steeds Rinso aan om in alle Velo wasmachines te gebruiken.
En..duizenden huisvrouwen hebben hetreedsgeconstateerd:
met Rinso komt de wasmachine het best tot zijn recht. In
een oogwenk een overvloedig sop, dat in anderhalf uur
al het wasgoed yan 5 personen prachtig wit maakt voor
slechts 12$ cent. Dat is het resultaat, dat U alleen maar
met de „overvette" Rinso kan bereiken. En niet
alleen in elke wasmachine, maar ook in elke tobbe!
Bovendien heeft Rinso nog een bon voor geschenken.
„OVERVETTE" RINSO, SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
FEUILLETON.
ETHEL M. DELL
28.
HOOFDSTUK VI.
De verbindende schakel.
„Ik ben niet gekomen om U bedroefd te
maken," zei kapitein Crofton met Yvonne's
hand in de zijne. „U weet hoe wij met U
meeleven, mevrouw Chisledon. Maar er zijn
eenige punten, die ik bijzonder graag opge
helderd zou zien. Ik ben er z-zeker van dat
U dit begrijpen zult."
Yvonne die hem aanzag van onder haar
zware oogleden, antwoordde met eenige on
verstaanbare woorden en '.rok haar hand uit
de zijne terug.
Claire trok een stoel voor hem naar voren,
en nam zelf plaats aan den anderen kant van
het bed.
„De kwestie is zoo," ging Crofton luchtig
voort, „ik heb alles gehoord van Pax, maar
nog n-niets van Uw kant. Het is moeilijk, om
iet3 aaneen te passen als er zekere f-feiten
ontbreken."
Yvonne lag geheel bewegingloos en leek
half verdoofd.
Claire wijdde niet de minste aandacht meer
aan Crofton, maar sloeg Yvonne nauwkeurig
gade.
Crofton ging voort zonder eenige haast of
verlegenheid. „Het verslag van kapitein
Packersley begint pas, waar U in zijn huis
komt om zijn hulp in te roepen. Ik heb geen
nadere bijzonderheden betreffende hetgeen
daaraan vooraf ging en U zoozeer veischrifte.
En daarvoor heb ik uw hulp noodig, mevrouw
Chisledon. Als de zaak nu voldoende kan op
gehelderd worden, bespaart het U later een
officieele getuigenverklaring."
Hij zweeg een oogenblik.
„En?" vroeg Yvonne. Haar stem had een
diepen, onnatuurlijken klank. Hut was alsof
zij zich richtte tot een ongezien toehoorder.
Maar Crofton liet zich niet uit het veld
slaan. „Ik wil precies weten, wat de oorzaak
van Uw schrik geweest is. Was U alleen
thuis?"
Yvonne's oogleden trilden even. Ja, geheel
alleen," antwoordde zij.
„U was alleen," herhaalde Crofton aan
moedigend. „En Uw man waar was hij
„Dat weet ik niet," zei Yvonne.
„Had hij met U gedineerd?" vroeg Crof
ton.
„Ja, wij hadden samen gedineerd," Zij zei
de woorden werktuigelijk, alsof zij een van
buiten geleerde les herhaalde.
Claire sloeg haar met toenemende bezorgd
heid gade, maar ze ze* niets om Crofton's
vragen niet te onderbreken.
„En ging hij daarna uit?" vroeg hij met de
oogen gevestigd op de gele muskieten-tulle.
„Ja," zei Yvonne.
„En U?" vroeg Crofton.
„Ik bleef hier," zei Yvonne.
„Waarmede hield U zich bezig?" vroeg hg
verder.
„Ik bekeek eenige tijdschriften," zei ze
vermoeid.
„Zag U hem gaan?" vroeg Crofton.
„Ik sloeg er geen acht op," zei Yvonne.
„Zou U zeggen, dat hij absoluut normaal
was, toen hij wegging?" drong Crofton aan.
„Ik weet niet, wat U onder normaal ver
staat," zei Yvonne met gefronste wenk
brauwen.
„Ik bedoel: niet onder den invloed van
drank," zei Crofton.
Een lange rilling ging haar door de leden;
zij zweeg, terwijl haar oogen zich bijna sloten-
„U behoeft niet bang te zijn om het mij te
vertellen," zei hij.
„Vindt U dit fair?" fluisterde ze.
„Ik begrijp U," zei Crofton. Ik hoef er
niet verder op in te gaan. Ik begrijp U vol
komen. Wij zullen tot een ander punt over
gaan. Hij ging uit. U bleef hier. Hoe lang was
dat, mevrouw Chisledon?"
„Dat herinner ik mij niet," zei Yvonne.
„Wilt U mij vertellen wat er toen gebeur
de?" vroeg Crofton overredend.
Haar wenkbrauwen trokken zich te samen.
„Het is als een booze droom," zei ze met de
zelfde verre, vermoeide stem. „Het is zoo
moeilijk me al die bijzonderheden te herin
neren. Ik rookte een sigaret en las eenige
bladzijden en toen stond ik op het was
zoo warm en ik ging naar buiten. Ik ge
loof dat er maan was. Ik weet het niet zeker
meer, maar de schaduwen waren zoo zwart."
Zij rilde weer en scheen in een vermoeid
stilzwijgen te vervallen; maar opeens, als
door een onzichtbare kracht gedreven sprak
zij verder. „Ik hoorde een inlander voorbij
gaan en ik hoorde den schreeuw van een
boschkat en toen zag ik een gedaante
een inlander naar mij toesluipen. Hij
had iets in zijn hand, 'k zag het glinsteren
in het maanlicht. En toen zag ik zgn
oogen." Haar donkere oogen openden zich
wijd van ontzetting. „Hij wilde mij ver
moorden en ik vluchtte ik
vluchtte voor mijn leven!' Zij strekte de
handen uit. „Claire! Claire!"
„Ik ben hier, lieveling." Claire's handen
omsloten de hare, en hielden ze vastgeklemd.
„Wees niet bang! Je bent hier veilig."
Yvonne zonk, naar adem hijgend, in de
kussens terug. „Ik zal het nooit vergeten,"
kreunde ze. „O, kon ik het maar vergeten!"
Claire kalmeerde haar met zachte, gerust
stellende woorden en toen de krampachtig
grijpende vingers zich ontspanden, wendde
zij zich tot Crofton. „Kapitein Crofton, ziet
U niet, dat dit een marteling voor haar is?
Moet U er mee doorgaan?"
Hij maakte een veelbeteekenende beweging
van pTotest. „Als mevrouw Chisledon mij de
rest wilde vertellen dat zou haar zooveel
besparen," zei hij.
„Er kan niet veel meer te vertellen zijn,"
zei Claire. Toch boog zij zich over Yvonne
en fluisterde haar toe: „Probeer alles te ver
tellen, liefste! Dan zal niemand je meer
lastig vallen. Probeer het nog even!"
„Het was zoo vreeselijk," klonk het ge
broken. „Ik wist nauwelijks wat ik deed. Ik
vluchtte door de struiken en trachtte
mij te verbergen en hij volgde mij als
een dier als een tijger!"
„Arme lieveling," fluisterde Claire. „En
toen?"
„Toen kwam ik aan het huis, ik snelde naar
binnen en zag Pax. Chris Markham was weg,
en er was niemand anders."
„Peters ook niet?" sprak Crofton's stem
zacht uit den achtergrond.
„Neen. Hij was ook weg. Ik ontmoette hem
op den weg bg het hek, voor dit alles ge
beurde." Yvonne's woorden kwamen in koorts
achtige haast, alsof de gedachte, de geheele
geschiedenis te vertellen en dan er niet meer
mee geplaagd te worden, haar onweerstaan
baar voortdreef.
Maar Crofton onderbrak haar woorden
stroom met zijn kalme stem. „En hij zag U
ook, niet waar?"
,Ja," antwoordde zij roekeloos, „ja. Maar
dat had er niets mee te maken. Na de ont-
bedekte haar gezicht met de handen.
Crofton sprak weer met zijn zachte stem.
„Hij wachtte niet om te zien wie het was
hij schoot op goed geluk? Is dat juist?"
,Ja, ja" Zij sprak door haar bevende han-
moeting met Peters zag ik hem den krank
zinnige. Het moet Mirza Khan zijn geweest.
Ik vertelde het aan Pax. Hij kwam op de
waranda en bracht mij in zijn kamer. Zijn
revolver lag op de tafel. Hij zei, dat hij
col ac voor mij ging halen. En toen en
toen kwam iemand vlak bij het raam
en Pax schoot door het gordijn."
Zij brak af met een snik van afgrijzen en
den. „Wij waren er zoo zeker van, dat het
Mirza Khan was. Er was geen tijd om eerst
te onderzoeken wie het was. Kunt U dat niet
begrijpen
„Ik geloof, dat ik het begrijp." zei Crofton
met een uitdrukkingloos gezicht. Toen stond
hij op. „Het spijt mij, dat ik U verdriet heb
gedaan, mevrouw Chisledon. Maar dit is, voor
het oogenblik althans, voldoende. Ik ben U
zeer verplicht." s
Hij wendde zich om, ten einde het vertrek
te verlaten, maar plotseling klonk Yvonne's
stem, wild, dringend. Zg had zich opgericht
en wenkte Claire haar niet te weerhouden.
Haar gezicht had de uitdrukking van iemand
die vlucht voor een onverbiddelijke vijand.
„Wat bedoelt U met voor het oogen
blik?" vroeg ze heftig. „Wat meer kan ik
doen of zeggen. Heb ik U niet alles verteld
alles?"
Hij bleef staan en keek haar met kalme
oogen recht in het gezicht. „Mevrouw Chis
ledon," zei hg. „U windt zich noodeloos op,
geloof mij. U heeft alles gedaan wat van U
verwacht kan worden, en meerkunt U nu
niet doen. Later zal ik U misschien vragen
een door mij geschreven verklaring door te
lezen en te onderteekenen, als U er mee ac-
coord gaat, Maar dat is alles, waarmede ik
U nog zou kunnen lastig vallen en ik denk
dat het waarschijnlijk voldoende zal zgn."
„Voldoende voor wat?" riep Yvonne. „Wat
bedoelt U met voldoende?"
Haar stem sloeg over in een gil. Claire
boog zich over haar heen en legde een kal-
meerende hand op haar voorhoofd. „Alles
komt in orde, liefste. Maak je niet bezorgd.
Ga rustig liggen en probeer te slapen!"
Haar kalme stem miste haar uitwerking
niet. Yvonne liet zich achterover zinken en
lag stil met gesloten oogen.
Claire wachtte eenige oogenblikken; toen
stond zij zachtjes op en verliet met Crofton
de kamer.
In de zitkamer begon Crofton te spreken,
wel zeer vriendelijk maar toch met een
zekere onverbiddelijkheid, alsof hij in Claire
een persoonlijkheid gevonden had, die hg de
waarheid kon zeggen en niet behoefde te
ontzien.
„Het spijt mij," zei hij, „dat ik haar van
streek heb gemaakt. Ik had gehoopt, dat zij
kalmer zou zijn. Ik heb haar toch niet te hard
aangepakt."
„U moet zelf Inzien, dat zij absoluut onge
schikt is om een kalm verslag van het ge
beurde te geven. Maar ik hoop dat U ten
minste voldaan is, dat haar verhaal klopt
met hetgeen Pax U reeds verteld heeft. Daar
valt niet aan te twijfelen."
Crofton knikte. „Neen, tot zoover zeker
niet, juffrouw Chisledon. Maar het is geen
zeer overtuigend verhaal. In alles wat zij mij
verteld heeft is slechts één punt, dat mij kan
helpen, dat de verbindende schakel kan zijn,
dien ik tracht te vinden."
-Welk is dat punt?" vroeg Claire verrast.
Zijn lichte oogen staarden over haar heen.
„In werkelijkheid is het slechts een kleinig
heid maar kleine dingen zijn dikwgls van
het meeste belang. Zij heeft Peters gezien
zooals U gehoord heeft, en Peters zag haar"
„Maar wat wilt U daarmee zeggen"*
vroeg Claire verbaasd. Het was onmogelijk
een afkeer voor Crofton te voelen, maar zij
begon bang te worden. Er was telkens Iets
geheel onverwachts achter dat nietszeggende
uiterlijk van hem.
Crofton glimlachte even. „Peters," merkte
hg op, is een trouw dienaar en mis
schien wat bijziende. Wij zullen zien."
„Zien" Wat zullen zij zien?" Iets van
Yvonne's opgewondenheid scheen op Claire te
zijn overgegaan. „Kapitein Crofton, wat be
doelt U? Waarop zinspeelt U?"
(Wordt vervolgd.)
