RADIO
Ned. Middenstandsbank H.V.
„Oostersch"
menschenras in
Plaatsing van Nederl.
arbeiders in
Duitschland begonnen
Vlecsch noch visch!
EDGAR RICE
BURROUGHS
Tarzan begToef de kok van de Kinsaid, dat
was alles wat hij kon doen voor de man, die
zijn leven in de waagschaad had gesteld om
de vrouw en zoon van de aapman te redden.
Daarna begon hg opnieuw met de achter
volging van de Rus, overtuigd dat de schurk
Jane gevangen hield. Toen de duisternis in
viel, begon het hevig te regenen en geduren
de een week stormde het zo hard, dat het
spoor, dat de aapman zocht, volkomen weg
gevaagd was. Toen eindelijk de zon weer
doorbrak was Tarzan de wanhoop nabij. Voor
het eerste in zijn leven was hij in de jungle
verdwaald. En ergens in dit woeste land
waren zgn vrouw en zijn zoon in de macht
van zijn aartsvijand Rokoff. Het was wan
hopig. Had de natuur hem gedwarsboomd?
Tarzan van de Apen wist niet welke richting
hij moest inslaan! Tenslotte besloot hij noord
oostelijk te gaan en enige dagen later kwam
hij by een negerdorp, waarvan de inwoners
op de vlucht sloegen, toen ze hem zagen.
Tarzan achtervolgde hen en had na korte tijd
een jongen krijgsman te pakken. Deze ver
telde hem, dat een troepje blanken enkele
dagen te voren zijn dorp hadden bezocht en
verteld, dat de vreselijke blanke duivel en
zijn demonen hen achtervolgden. Verder ver
telde de neger, dat de blanke man hen aan
zienlijke geschenken had beloofd als het hen
zou gelukken de blanke duivel te doden. Tar
zan zag hierin de hand van Rokoff. Hij vroeg
de man, of de blanke mensen een blanke
vrouw en een klein kind met zich meevoerden.
„Ja, 'bwana", zei de wilde. „Er was een
vrouw bij hen en een klein, blanke dreu
mesje. Het kindje stierf en werd hier be
graven".
Zeeland
Wat de graven openbaren.
Michiel de Ruyter van het door
Duitschland verfoeide type.
In het jaarverslag van het Zeeuwsch Ge
nootschap der Wetenschappen publiceert de
lieer P. J. van der Feen Jr., conservator van
het Kabinet van Natuurlijke Historie, eeni-
ge merkwaardige gegevens over bevolkings
rassen in Zeeland. Hij put daarbij uit. een
boek van F.ugcne Pittard „De rassen en de
historie". Pittard verdeelt de Zeeuwsche be
volking in twee rassen:
Het Noordsche ras, waarvoor men thans
in Duitschland zooveel propaganda maakt,
gekenmerkt door een langwerpigen schedel,
een hoog smal gelaat, een rechten smallen
gewelfden neus, een lang uitgegroeid
lichaam, blauwe oogen en blond haar, en
1en tweede het Alpine ras, gekenmerkt door
donker haar, bruine oogen, een korten ron
den schedel, een breed, kort gelaat met kor
ten neus, kleinen mond, dikke lippen, een
ronde welgevormde kin, middelmatige tot
korte breedgebouwde gestalte. Een type dus,
zooals men onder de tegenwoordige bevol
king van Zeeland nog vaak tegenkomt.
De Zeeuwsche Alpinen behooren
tot de groote groep der rondhoof
den, die van Toerkestan tot in En
geland wonen en die Ariëns Kappers
neo-Aziaten noemt. In het huidige
Duitschland noemen leidende mensch
kondigen het Alpine ras tegenwoor
dig „Oosterscli". Daar al wat uit
het Oosten komt, in Duitschland
weinig in tel is, heeft ook de term
„Oostersch" een ongunstigen klank.
Over de geestelijke eigenschappen
dezer rondhoofden laten zij zich ze
ker geringschattend uit.
Dit Alpine of „Oostersclie" ras komt be
halve in Zeeland, ook talrijk voor in
Waalsch België, Bretagne, Auvergne, Zwit
serland, Elsasz, Baden, Beieren, en Oosten
rijk.
Onder historische personen is Michiel
Adriaanszoon de Ruijter een goed voorbeeld
van het Alpine type en ook admiraal Kor-
tenaar, Kenau Simonsd. Hasselaar en de
echtgenooto van Hugo de Groot, Maria Rei
gersbergen, worden als voorbeelden ge
noemd.
De graven van het strand bij Domburg,
de men omstreeks 700 of 800 na Chr. kan
dateeren, bevatten geen enkelen schedel van
het korthoofdige ras, het kerkhof van het
plattelandsdorp Nieuwlande (in 1530'32
ondergeloopen) en de middeleeuwsche be
graafplaats in Wanteskuipen (Noord-Beve
land) daarentegen leverden uitsluitend Al
pine schedels op, terwijl de tegenwoordige
bevolking van Zeeland gemengd is.
FEUILLETON.
ETHEL M, DELL
30.
„Dat is tenminste ie*s," zei Pax en keek
hem weer recht in de oogen. „Het was
slechts een vóorl ijgaande neiging, en je zult
er nooit meer mee beginnen, niet waar?"
Chris' verslagenheid L.gon ovr te gaan in
koppigheid. „Ik vind niet, dat je het recht
hebt, dat tege: mij te zeggen," zei hg.
„Ik vind van wel," zei Pax. „Ik heb meer
recht dan iemand ter wereld en daarom zog
ik h.t. Je bent het zedelijk verplicht, en als
je die verplichting niet nakomt voor altijd
dan ben ik zeer in je teleurgesteld; dat
is alles."
„Maar ik begrijp niet begon Chris.
Pax stond kalm uit den stoel op en verhief
zich in zijn volle lengte. Er was iets indruk
wekkends in zgn houding, iets waarvoor de
jongere mai instinctief eerbied gevoelde.
„Neen," zei hij: „je begrijpt het niet.
Daarom noem ik het een gunst. Het is de
eerste en zal misschien d laatste zijn, die
ik je ooit zal vragen, je zult mg dat niet
weigeren
Chris bewoog zich onrustig. „Het is toch
niet noodig om de zaak zoo ernstig op te vat
ten? Ik bedoel, niemand die zijn verstand
gebruikt, zal je van moord beschuldigen.'
„Dat laat ik buiten beschouwing," zei Pax.
„Ik verwacht geen werkelijke beschuldiging
Uit deze en andere feiten kan men
concludeeren, dat het Alpine en het
Noordsche ras oorspronkelijk geschei
den in Zeeland gewoond hebben. Het
ligt voor de hand, dat zij zich niet
tegelijkertijd in Zeeland gevestigd
hebben.
Nieuwe schedels opgegraven.
Op de begraafplaats te Wanteskuipen,
welke al eens eerder schedels voor het on
derzoek opleverde, heeft de heer van der
Feen opnieuw schatten voor zijn weten-
schappelijken arbeid doen opgraven. Een
tiental schedels zijn wederom voor het mu
seum geborgen.
Gemeten zijn ze nog niet, daar het
schoonmaken bijzondere zorg vereischt. Op
één schedel vond de conservator nog rijkelijk
donker haar, een kleur, die juist bij het Al
pine ras past. Wellicht is bij voorzichtig
praepareeren ook aan de andere schedels
zoo iets te vinden.
Bemiddelend werk door de drie
groote landarbeidersorganisaties.
De Regeeringspersdienst meldt:
De directeur van den Rijksdienst
der Werkloosheidsverzekering en,
Arbeidsbemiddeling deelt mede., dat
de plaatsing van groepen land- en
veenarbeiders in Duitschland is
begonnen.
In vele gemeenten in landbouwstreken
hebben zich reeds een groot aantal arbei
ders voor dit werk aangeboden. Er zijn
echter nog streken en gemeenten met een
groot overschot aan landarbeiders, vooral
in Groningen en Friesland, waar zich wei
nig of geen arbeiders aanbieden.
In deze gemeenten zal worden nage
gaan, of gehandeld wordt in den geest van
de circulaire van den minister van Sociale
Zaken d.d. 2 Maart 1938.
Omtrent de plaatsing van landarbeiders
in Duitschland werden door genoemden
directeur kortgeleden besprekingen gehou
den met de besturen der drie groote land
arbeiders-organisaties, te weten de R.K.,
de Christelijke en de moderne bonden.
Deze bonden hebben zich bereid
verklaard deze bemiddeling te be
vorderen. Daarbij bestond eenstem
migheid over de opvatting, dat het
werk in den landbouw in Duitsch
land alleszins geschikt is voor on-
gcliuwden en kostgangers en in het
van moord. Daarvoor heb ik te veel vertrou
wen in Crofton's doorzicht. Het kan man
slag zijn, of in het geheel niets. Maar wat
het ook zij mijn loopbaan in het leger i9
geëindigd. Een man, die zgn majoor heeft
doodgeschoten al is het bij ongeluk
kan niet verwachten, dat het leven zal door
gaan, alsof er niets gebeurd is. Dat gaat
niet."
„O, maar kijk eens hier!" zei Chris er
plotseling zweeg hij alsof iemand eeu hand
op zijn mond had gelegd. Hij stond, zooals hij
zelf het zou uitdrukken als een dwaa3
met open mond Pax aan te staren, zonder
een woord te kunnen uitbrengen. Iets ten
eenenmale onbegrijpelijks in Pax' optreden
was de oorzaak van dien schok. Hij kreeg
plotseling een gevoel van ontzetting en
afkeer, alsof een sluier gedeeltelijk werd op
gelicht over iets afschuwelijks Waarom hij
dien indruk kreeg, zou hij niet hebben kun
nen zeggen, maar de schok was zoo hevig,
dat hij er zich lichamelijk onwel van ge
voelde.
„Wel?" zei Pax.
Chris schrok op en herwon met moeite
zijn zelfbeheersching. „Ik hoop, dat je over
drijft. Maar tet is duivelsch ongelukkig. Na
tuurlijk zal ik er aan denken, wat je mij ge
zegd hebt, „en" hg slikte eenige malen
„ik zal mijn best doen, volgens je wensch te
handelen."
„Dank je," zei Pax. „En nu is het beste,
dat je kunt doen, je verlof verder door te
brengen bg de tijgers.'
„Vind je?" vroeg Chris, naar Elfrida kij
kend, die het been van Pax besnuffelde.
„Heb je mij hier niet noodig?"
„Of ik je noodig heb!" zei Pax met een
vreugdeloos lachje. „Wel, natuurlijk heb ik
je noodig en Elfrida ook. Maar iK vrees,
dat ik het binnenkort zonder jullie beiden zal
moeten stellen. Het onderzoek begint over
twee dagen, en daarna Hij zweeg veel
beteekenend.
Chris kromp onwillekeurig ineen. „Dit is
algemeen ook voor gefruwden, doch.
dat bij de plaatsing van gehuwden
rekening dient te worden gehoudeni
met de gezinsomstandigheden.
Door den directeur werd er vooral noe
op gewezen, dat personen, die bezwaar ma
ken te^en verwijzing naar werkgelegen^
heid in Duitschland. en die in zorg zijn,
de beslissing van den minister van Sociale
Zaken kunnen inroepen.
In gelijken zin heeft de directeur van
voornoemden Rijksdienst geschreven aan
de directeuren der districtsarbeidsbeurzen,
die de plaatselijke agent terzake zullen in
lichten.
De Nederlandsche Middenstands-
bank N. V. gebruikt, naar zij in
haar verslag over het jaar 1937 me
dedeelt, 't winstsaldo ad f 200.012,73
(v.j. f 178.394.28) grootendeels voor
afschrijvingen en reserveeringen en,
keert 5 dividend uit op de pre
ferente aandeelen.
De optimistische verwachtingen, welke
vele zakenlieden aan het begin van 1937
kosterden, zijn, aldus het verslag, niet. ge
heel in vervulling gegaan en aan het einde
van het jaar kon men allerwegen een stem
ming van teleurstelling en vrees voor ver
dere inzinking oonstateeren.
De groote ruimte op de geldmarkt was
helaas niet in staat het bedrijfsleven in ons
land te stimuleeren. Het keurslijf, waarin
de handel langzamerhand gewrongen is, en
de opnieuw ingetreden depressie maken
verdere expansie vrijwel onmogelijk, zoo
dat men voor handelscredieten geen emplooi
heeft.
Moesten wij, aldus het verelag, in ons vo
rig jaarverslag reeds wijzen op een terug
gang van de rentewinst en een stijging der
provisiebatcn, in het jaar 1937 kwam deze
tendenz nog in veel sterkere mate tot
uiting.
Daar de winstverbetering goeddeels te dan
ken is aan de grootere levendigheid ter
beurze en op emissie-gebied, terwijl de in
trestwinst terugliep, acht de Bank een divi-
dend-uitkeering nog niet verantwoord; de
basis van haar bedrijf de credietenporte
feuille is n.1. nog steeds niet voldoende uit
gebreid en er zijn nog geen aanwijzingen,
dat op een blijvende verbetering mag wor
den gerekend.
Wij geven er daarom, zoo besluit het ver
slag, de voorkeur aan de gemaakte winst in
het bedrijf te houden en deze, voor zoover
niet noodig voor afschrijving en bestem
mingsreserves, aan te wenden tot het cre-
eeren van een algemeene reserve, terwijl
daarnaast een deel kan worden bestemd
tot vorming van een personeelfonds, waar
toe wij een afzonderlijke stichting in het
leven riepen.
ontzettend," mompelde hij, en ging toen met
heesche stem voort: „Kijk eens! Als je lie
ver hebt dat ik niet bg je blgf, zal ik weg
gaan. Maar je begrijpt toch dat ik het ellen
dig voor je vindt, en dat ik alles zou willen
doen om te helpen." Hij zweeg, omdat hg het
gevoel had, dat hij voor een onoverkomelgke
slagboom stond. „Als er iets is dat ik doen
kan, moet je het my laten weten," eindigde
hij aarzelend. „En als je vertrekken moet,
wel om 's hemelswil neem dan in elk
geval Elfrida mee! Haar hart zou breken,
als zg zonder jou achter moest blijven."
„Mgn beste kerel!" zei Pax, en een oogen-
blik scheen het alsof zelfs zijn strenge zelf
beheersching geschokt was. Hg legde zijn
hand op den arm van Chris: „Meen je dat
werkelijk?"
Chris greep de hand en drukte ze heftig,
maar keek Pax niet aan. „Natuurlgk meen
ik het. Zij hield altgd het meest van jou. Ja,
ze is van jou, oude jongen! En, hoor eens,
is er nu werkelijk niets dat lk voor je doen
kan?"
„Neen, jongen, niets. Het is veel beter,
dat je je buiten deze zaak houdt, aib je ten
minste niet opgeroepen wordt. Je bent alleen
maar een onnoodige complicatie," zei Pax
met een flauwen glimlach. Met een kramp-
achtigen handdruk ging hij voort: „Dank
voor je komst, en dank voor Elfrida. Als ik
vrijgesproken word, houd ik je aan je woord."
„Natuurlgk word je vrijgesproken!" pro
testeerde Chris woedend. „Praat niet zoo'n
duivelschen onzin. Jg jy.'"
„Je weet nooit hoe het noodlot je te pakken
krggt in deze wereld," zei Pax.
„Naar de hel met deze wereld!" zei Chris
onstuimig. „Ik heb tot nu toe nooit geweten,
dat het zoo'n ellendig hol was. Weet je," zei
hij zich vlak voor Pax plaatsend, „ik heb het
idee,, dat ik op de een of andere manier de
schuld van dit alles ben. En als dat zoo is
wel dan zal ik myn deel van de boete ook
opeischen."
„Wees niét zoo ezelachtig!" zei Pax onver-
FaUe aanval op d« genaturali
seerde Duitschers in Zuidwest.
Afrika.
In de wetgevende vergadering te Wind
hoek (Zuidwést-Afrika) heeft J. D. Lardner
Burke, in een rede betreffende een motie,
waarin de regeering der Zuid-Afrikaansche
Unie gevraagd wordt de bevoegdheden der
vergadering uit te breiden, een feilen aan
val gericht op de genaturaliseerde Duit
schers in Zuidwest-Afrika.
„Ik heb niet langer meer vertrou
wen. in de politieke trouw van de
genaturaliseerde Duitschers in dit
land," zoo zeide hij. „Zij beroepen
zich op een dubbele nationaliteit en
wij weten, dat in 999 van de 1000
•gevallen zij in de eerste plaats
Duitschers en dan pas Britten zijn!
Zij willen voorrechten en rehten verwer
ven zonder eenige verplichting. Het is een
verachtelijk optreden, een middel tot poli
tieke doeleinden. Onze nationaliteit, die wij
op zoo hoog.cn prijs stellen, wordt met ver
achting behandeld. Het zijn politieke dub-
belslachtigen. zij- zijn vleesch noch
visch! Zij willen tegelijkertijd Britsch en
Duitsch zijn en dat is onmogelijk. De be
langen van Zuid-Afrika en Duitschland
zijn niet dezelfde. In vele gevallen staan
zij tegenover elkander. Het is onmogelijk
uitgebreide bevoegdheden toe te kennen
aan de wetgevende vergadering, wanneer
wij weten, dat een derde deel der bevol
king politieke dubbelslachtigen zijn.'
Kinderen vinden hun
ouders dood in bed
Gistermorsen omstreeks acht uur
zijn in de Peschstraat te Gcleen de
36-jarige J. J. v. d. W. en zijn echt-
genoote dood in bed gevonden. De
vrouw had een schot in den slaap
en de man een in het hart.
Des morgen omstreeks half acht waren
hun drie kinderen, die tien, zeven en zes
jaar oud zijn, naar beneden gestuurd om
koffie te zetten. Ongeveer een half uur
later hoorden zij twee schoten. Toen zij
daarop naar boven gingen, vonden zij hun
ouders dood in bed.
De man en de vrouw, die geboortig zijn
uit Eindhoven, stonden zeer gunstig be
kend. De man, die werkzaam was in de
staatsmijn „Maurits". was nog kort gele
den bevorderd tot beambte.
PROGRAMMA
ZATERDAG 9 APRIL 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
KRO-Uitzending.
8.00—9.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solist. (1.00—1.20
Gramofoonmuziek).
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.00 Kinderuur.
4.00 KRO-Orkest. (4.45—5.00 Gramofoonmuz.)
5.30 Gramofoonplaten.
5.40 De KRO-Nachtegaaltjes.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek,
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „De onbevlekte Ontvangenis".
7.35 Yctueele aetherflitsen.
8.00 Berichten A.N.P. Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Het KRO-orkest, de KRO-Melodisten,
solisten en gramaofoonmuziek.
10.30 Berichten A.N.P.
10.40 Filmpraatje.
10.55—12.00 Gramofoonmuziek.
VARA-Uitzending. 10.00—10.20 v.m. en
Hilversum n, 301,5 m.
7.30—8.00 V.P.R.O.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending voor Arbeiders in de Continu
bedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek.
I.151.45 „Fantasia".
2.00 Filmpraatje.
2.15 Volkslied^renconcert.
2.45 Orgelspel.
3.15 Schaakles.
3.30 Residentie-orkest.
4.30 Causerie „Onze hoenderrassen".
4.50 Vervolg concert.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.40 Literaire causerie.
6.05 Orgelspel.
6.30 Twentsche uitzending.
7.00 Filmland.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.15 VARA-Orkest. m.m.v. soliste.
9.15 „En nu... Oké!"
10.30 Berichten A.N.P.. Mededeelingen.
10.35 Community-singing (Gr. opn.).
II.0012.00 Gramofoonmuziek.
atoorbaar. „Dat is de soort idiootheid, die alles
in de war stuurt. Zie je dan niet wat er ge
beuren zal, als je die houding aanneemt?"
„Neen, dat zie ik niet," zei Chris botweg.
„Dan zal ik het je vertellen." Pax keek
hem recht in de oogen met een strengen,
dwingenden blik. „Door je inmenging ont
steek je een vuur, dat in zulk een laaienden
gloed zal branden, dat je het nooit meer
blusschen kan. En als je dat gedaan hebt,
dan blgft er voor mg slechts één ding over."
„En wat is dat?" vroeg Chris met datzelfde
gevoel van afgrijzen, dat de woorden in zijn
keel deed verstikken.
Pax drukte zijn hand nog eenmaal, „Mis
schien begrgp je het zonder veel woorden,"
zei hij. „Maar al zou jg en wie oo"k van de
betrokkenen de schuld op zich willen nemen,
ik weet, wie van ons degene zijn, die zou
hangen."
„Pax!" barstte Chris los.
Maar Pax zag hem niet aan; hij bukte zich
en speelde met Elfrida's zijden ooren.
„Vaarwel, oude jongen," zei hg zeer rustig
en beslist.
En Chris wendde zich om en verliet het
vertrek.
HOOFDSTUK VIII
De beproefde Dienaar.
„Het helpt niets als U probeert ie bewij
zen, dat ik iets gezien heb, wat ik niet gezien
heb," hield Peters eerbiedig, maar beslis:
vol. „Ik heb U alles verteld wat ik wist Er
liep een haveloozen inlander op den weg,
toen ik dien avond naar de kazerne terug
ging zooals ik U reeds eerder gezegd heb.
Maar de kapitein was alleen in huis en ik
heb niemand anders gezien. Zooals ik zei,
mijnheer, het helpt niets, dat U probeert mij
anders te doen denken als ik denk, want dat
kan ik niet."
„Dank je Peters." Crofton maakte eenige
aanteekenlngen. „En dat wil je onder eede
getuigen?"
„Dat wil ik, mijnheer," zei Peters en likte
zijn lippen, alsof dat vooruitzicht hem zeer
naar den zin was.
„En die inlander op den weg?" vroeg Crof
ton vriendelijk; „welken kant ging hij op?"
„Den anderen kant, mijnheer," zei Peters
dadelijk.
„Zou je mij willen zeggen wat de andere
kant was?" vroeg Crofton geduldig.
„De tegenovergestelde kant van waar ik
zelf heen ging, mijnheer," zei Peters
„Ben je daar zeker van?" vroeg Crofton.
„Ik wil er opzweren, mijnheer," 'zei Peters!
Crofton maakte weer eenige aanteekenin-
gea en het was alsof zijn gezicht betrok.
Toen keek hij Peters aan. „Ik geloof, cat
je zeer gehecht bent aan kapitein Packers;ey?"
Peters knipte met zijn schrandere groene
oogen. ..Dat ik hem graag mag lijden, bedoelt
U, mijnheer?"
„Dat bedoel ik, Peters," zei Crofton.
Peters dacht een oogenblik na. „Wel, ik
heb niets tegen hem, mgnheer, dat heb ik
hem altgd gevonden, en een echten sportlief
hebber ook."
„Een goed schutter, hè? zei Crofton.
Peters gezicht nam de uitdrukking aan van
een paard dat weigert te springen. „Neen
mgnheer, dat kan ik niet zeggen. Niets bij
zonders. mijnheer, alleen een Engelsche
mijnheer, en een goed ruiter, en tegen ieder
een even eenvoudig."
Een flauwe glimlach speelde om Crofton's
lippen. „Je was zijn oppasser in Engeland
voor het bataljon naar Indië ging. niet waar?"
„Juist, mijnheer." Peters gezicht klaarde
op. „En ik ben sedert dien de betrekking
blijven vervullen, als ik het zoo mag zeggen,
mgnheer. Als je eenmaal oppsaser bg een
officier geweest bent .mijnheer, wil je niet
graag overlaten aan die zwarten, die nergens
iets van weten. Dat heb ik tegen den kapi
tein gezegd, en hij zei dat ik mocht doen
wat ik wilde, wat ik ook gedaan heb, mijn
heer."
Wordt vervolgd.)
