„Eerlijke
vinder"
Vuurramp in Steen#
a
Parapluiefabriek in
brand gestoken
Strafzaak tegen een
vriend van den „Lammen"
Het brandt weer
Zwitsersch journalist
slaat op hol
Twee kapiteins
geschorst
Een merkwaardig beroep:
VIJFTIG JAAR „VINDERS-ARBEID"
EEN JONGEN DIE EEN SIGAAR
WAARD WAS
Het zijn waarlijk niet alleen meer
de Amerikanen die zich hebben
aangewend zich over niets meer
te verwonderen. De vindingrijkheid
heeft in alle tijden een groote rol
gespeeld en menigeen een bestaan
verschaft. Een vijftigjarig „vinders
jubileum" zal nochtans wel tot de
zeldzaamheden behooren. hetgeen
verklaart, dat de Engelsche pers
daaraan heel wat aandacht besteed
de toen de heer Will Farthing in
Londen het dezer dagen vierde.
„Eerlijke vinder ruime belooning", zie
daar een zinnetje dat burgerrecht heeft ver
kregen door de groote regelmaat waarmee
hot terugkeert in de advertenties van onze
Nederlandsche dagbladen. De statistieken
blijven met onverstoorbare kalmte en niet
minder met onweerlegbaar cijfer-bewijs-
materiaal aantoonen dat er jaar in jaar
uit enorm veel verloren en dientengevol
ge ook veel gevonden wordt. Wamt hoe
groot de invloed van maatschappelijk moei
lijke omstandigheden ook op de eerlijkheid
der vinders moge zijn, de gevallen van
„eerlijk aangegeven vondsten" blijven
gelukkig legio, zoodat de eerlijke vin
der nog altijd een sieraad voor onze maat
schappij vormt.
Intusschen, weinigen zullen er ooit aan
gedacht of van gehoord hebben, dat iemand
op het denkbeeld zou zijn gekomen het
„eerlijke vinden" als beroep te gaan uit
oefenen en er een geheel leven aan te be
steden, zooals de Londenaar Will Farthing.
Een vijftigjarig dienst jubileum is ook ten
onzent nog altijd een gereede aanleiding
tot feestvieren en daarom zal ieder kunnen
begrijpen, dat de nu 72-jarige heer Farthing
zijn gouden beroepsfeest niet onopgemerkt
voorbij liet gaan.
Het is zonder twijfel een bijzonder zeld
zaam beroep dat bij uitoefent en wij zou
den met ©enige zekerheid kunnen zeggen
dat hij daarin alleen staat op de wereld.
Want Will Farthing is zonder meer: vinder
van beroep en dat is toch nog altijd wel
zoo uniek dat een heel leger Londenscbe
dagbladschrijvers den jubilaris heeft be-
.flomid om wat meer te vernemen over zijn
vak en de aanleiding die hem er toe bracht.
Eeni verloren portefeuille.
Will Farthing dan woont in het
Londensche stadsdeel Soho, een der
armzaligste en bedroevendste kwar
tieren der wereldstad. Toen hij 22
jaar oud was ging het hem bijzon
der slecht. Hij bezat geen penny era
leed voortdurend honger.
Dc kostjuffrouw 'bij wie hij woonde had
hem al de deur gewezen, omdat zij van
meening was dat de grenzen van huur
schuld bij drie maanden achterstand ge
noegzaam overschreden waren,! En im deze
omstandigheden nu gebeurde het dat
Vrouw Fortuna den heer Farthing een
knipoogje gaf. Want toen hij op zekeren
dag weer eens moedeloos door de Londen
sche straten zwierf gebeurde het dat een
goed gekleed heer die voor hem uitliep en
dio kennelijk bij toeval in de armzalige
buurt verzeild geraakt was, een portefeuille
op straat liet vallen.
Thans, vijftig jaar later, durfde Farthing
wel bekennen, dat hij enkele oogenibtikken
in twijfel verkeerde of hij de portefeuille
maar niet in zijn zak zou stoken, een ge
dachte die in de gegeven omstandigheden
verklaarbaar mag worden genoemd. Maar
toen won zijn gevoel voor eerlijkheid het
toch van de kwade neiging en hü liep den
lieer achterna, overhandigde hem de ge
vonden portefeuille en wilde zich al verwij-
doren toen hii teruggeroepen werd. „Hier
voor je eerlijkheid!" Plotseling was Will
Farthing bezitter geworden van een solide
bankbiljet van een Pond Sterling.
En zoo begon zijn beroep. Want deze
kleine gebeurtenis bracht hem op het denk
beeld de bezigheid van het vinden be
roepsmatig te gaan uitoefenen».
Geheimhouding noodzakelijk.
Eigenlijk spreekt Will Farthing slechts
met weinig geestdrift over de wijze waarop
hij zijn vak uitoefende. Het is per slot nu
eenmaal zoo dat ieder beroep zijn geheimen
kent; bij openbaring waarvan men zich zelf
maar schade zou berokkenen. Hetgeen Far
thing niet verhinderde iets uit zijn „mé
moires" te vertellen».
Den besten tijd had onze vinder op regen
dagen. De Londenaars plegen niet minder
dan de Hollanders bij regenweer een pa-
rapluie mee te nemern... hem vervolgens
prompt ergens te laten staan. Farthing
puzzelde een speciale methode uit om die
verloren geraakte parapluies terug te vin
den en aan hun rechtmatige eigenaars te
bezorgen. Do belooning die hij daarvoor
doorgaans ontving bestond meestal in geen
onikelc verhouding tot, de waarde van het ge
vonden voorwerp, want niet zelden kreeg
hij een bedrag waarvoor de eigenaar ge
makkelijk een nieuw regenscherm had
kunnen koopenf! Maar het waren natuurlijk
geenszins alleen parapluies die Farthing
vond. Er zijn genoeg voorwerpen die het
bedrijf loonender maakten al kwam het
dikwijls voor dat schijnbaar zeer waarde
volle objecten van geen beteekenis bleken
te zijn.
Een kostbare hond en een waar-
delooze jongen!
Zoo kon het gebeuren dat Farthing enkele
jaren geleden, in hel Londensche Hydc-Park
B
H
GEZICHT OP DE RUÏNE DÜRNSTEIN AAN DE DONAU.
een zwervend hondje vond dat hij met heel
veel moeite bij zijn eigenares terugbezorgde.
Niet gering was zijn verbazing toen hij
daarvoor 5 Pond Sterling als belooning
ontving. Maar enkele dagen daarna vond
hij een jongetje van een jaar of drie dat
blijkbaar spelenderwijs weggeloapen was.
De vader bleek een bekend bankier uit de
City te zijn en toen Will Farthing den weg-
geloopen zoon terugbracht, kreeg hij als be
looning... een sigaar. Het jochie bleek dus
niet al te hoog te zijn getaxeerd!
De „eerlijke vinder van beroep" heeft in
den loop der jaren met de juridische zijde
van zijn vak heel wat te maken gehad en
hij weet zoo langzamerhand precies hoeveel
het rechtmatig vindersloon in de meeste
landen bedraagt. Ook weet hij waar het
vinden weinig loonend is. Want bij tracht
te meerdere malen zijn vak internationaal
uit te oefenen en daarbij deed hij heel
wat ondervinding op.
Omstreeks -1890 bracht hij als „vinder'
ook een bezoek aan het Wilde Westen van
Amerika. Maar hij- raadt ieder ten stelligste
af om daar iets te „vinden". De mienischen
gelooven er eenvoudig niet dat men iets
werkelijk en „eerlijk" gevonden heeft, maar
gaan uit van het standpunt dat de vinder
wel een handje zal hebben meegeholpen om
het verliezen te bewerkstelligen! In plaats
van de verwachte belooning volgt dan door
gaans een pijnlijk politie-onderzoek met
alle ongenoeglijkheden van dien. Neen,
daar in het Westen is het vinden zeer be
slist niet loonend, maar in andere deel en
der wereld bleek het voldoende om er een
bestaan in te vinden, waarvan de energie
ke jubilaris duidelijk genoeg getuigenis
heeft afgelegd!
Een pop voor Prinses Beatrix
Geschenk van Hongaarsche hotel
portiers.
Gisteren is ten paleize Noordeinde te
's-Gravenhage voor Prinses Beatrix een ge
schenk bezorgd, aangeboden door de portiers
van zeven der grootste hotels in Boedapest,
die als gasten van de K.L.M. in Nederland
vertoeven. Het is een groote pop, gekleed in
het nationale Hongaarsche costuum.
Zes panden in de asch
GROOT EN KLEIN IN NACHT
GEWAAD DE STRAAT OP.
VRIJGELATEN VEE VERGROOT
DE VERWARRING.
Gisternacht te omstreeks kwart
voor één ontdekte een voorbijgan
ger dat een zeer hevige uitslaande
brand woedde in een der pakhui
zen aan de haven te Steenwijk.
Hij waarschuwde direct politie en brand
weer. Het bleèk dat het vuur woedde in een
der houten pakhuizen, staande achter de
woning, bewoond door den heer E. de
Leeuw, welk pakhuis eigendom is van de
heeren H. Wagter en A. Kuiper. Weldra
deelden de vlammen zich vandaar mede
aan het pakhuis gelegen achter de gros-
sierderij in koloniale waren en koffiebran
derij van de wed. ten Kate. Zoowel dit laat
ste pakhuis, dat eigendom is van de wed.
ten Kate, als het eerste, dat tot den nok
gevuld was met rollen asphalt en mastiek,
stonden weldra in lichter laaie. De hitte
was zoo hevig, dat men onmogelijk dichtbij
kon komen.
Het vee in vrijheid.
Intusschen waren de omwonenden, voor
zoover zij niet reeds door het knetteren
van de fel brandende pakhuizen waren ge
wekt, eealarmeerd. In allerijl verlieten men-
schen en kinderen in nachtgewaad hun wo
ningen De kleinen liepen schreiende rond
en onderwijl trachtten de volwassenen zoo
veel mogelijk van hun have en goed in
veiligheid te brengen. De veehouder Aal-
derson gaf ziin koeien en klein vee de vrij
heid, opdat zij een goed heenkomen zouden
kunnen vinden. Dit vee liep los op straat
rond, hetGPen de verwarrinG nog vererootte.
De brandweer van Steenwijk, geassisteerd
door die ^an Steenwijkerwold, bestreed het
vuur.
Inmiddels hadden de vlammen zich me
degedeeld aan de huizen, bewoond door E.
de Leeuw en R. de Jong en de slagerij van
den heer W. Visser; van dit laatste huis
sloegen de vlammen weer over naar de
schuren en stallen van den veehouder Aal-
derson, de schuur van den heer Volkers en
de arbeiderswoning van den heer Jongbloed.
Op een gegeven moment stonden
zeven panden in brand, welke alle,
behalve de arbeiderswoning, geheel
vernield werden.
De schade is, zooals te begrijpen valt,
zeer groot.
- Directeur betaalde den brand
stichter.
Ongeveer vier jaar geleden, in den nacht
van 24 op 25 Mei 1934, brak brand uit in
een destijds bestaande parapluie-fabriek
„Pluvius" aan de Hoogewoerd te Leiden,
waardoor dit perceel grootendeels uitbrand
de.
De N.V. Brandverzekering Maatschappij
van 1859, gevestigd te Dordrecht, keerde aan
den toenmaligen directeur, den thans 43-
jarigen F. J. S. wonende in Den Haag, de
somma van f 32.000 uit, wegens geleden
brand- en waterschade.
Korten tijd geleden kreeg de po
litie alhier echter zoodanige aanwij
zingen dat zij dezer dagen is over
gegaan tot de arrestatie van den
38-jarigen J. H. G., directeur van
'n garagebedrijf in den Haag, die er
van werd verdacht dezen brand te
hebben aangestoken. Tijdens het
verhoor legde G., die zeer bevriend
is met den directeur S., inderdaad
een volledige bekentenis af.
Voorts kwam vast te staan dat G. gehan
deld heeft met medeweten van S. cn voor
zijn vriendendienst betaling heeft ontvan.
gen. De politie ging daarna ook over tot
de aanhouding van den heer S. Beiden zul
len heden voor den officier van Justitie
worden geleid.
Vrachtauto in bcrmsloot
Donderdagiïiiddag is een groote met mijn-
hout beladen vrachtauto uit Neede, tenge
volge van een defect aan de stuurinrich
ting, in de bermsloot van den provincialen
weg Delden-Neede gereden. De drie inzit
tenden werden allen gewond. Eén hunner
kreeg een ernstige hersenschudding.
De auto werd zwara gehavend.
ONVOORZICHTIGHEID MET HET LEVEN
GEBOET.
Gistermorgen is op den nieuwen ver
keersweg bij Nunspeet het negenjarig
zoontje van den heer B. Niebeek door een
auto overreden en vrijwel op slag gedood.
Het jongetje zat achter op een met een
paard bespannen vrachtwagen, welke uit
de richting Nunspeet kwam. Midden op den
weg sprong de knaap plotseling van den
wagen af, juist op het oogenblik dat een
personenauto, bestuurd door den heer B.
uit Nieuwbuinen, vlak achter den wagen
kwam aanrijden. De jongen werd door de
auto gegrepen, met bovenstaand noodlottig
Kevolg.
Drie Jaar geëischt.
Weer ligt op een tafel voor de
Amsterdamsche rechtbank de com
plete uitrusting uitgestald van een
bende post wissel vervalschers: flesch
jes inkt, stempels, postwissel formu
lieren, enz.
Daarmede heeft de bende van den „lam
men consul"in een woning te Parijs, zooals
men weet, haar vervalschingen gepleegd;
met dit instrumentarium zijn tientallen
postwissels vervalscht en in Nederland, Bel
gië en Frankrijk geïnd door den „Lammen
Consul" en zijn twee medeplichtigen B. en
P.
Zooals men zich herinnert, Is eerstgenoem
de onlangs tot 3 jaar gevangenisstraf met
aftrek van voorarrest veroordeeld. Gisteren
diende een nieuwe zaak tegen één van zijn
medeplichtigen, den koopman J. B.
Hem is vcrvalsching van een aantal, n.1.
zeven postwissels ten laste gelegd. Ditmaal
betreft het buitcnlandsche, n.1. Belgische
postwissels, die op een uitstekende wijze
door hem zouden zijn nagemaakt en inge
vuld met bedragen yan 57 belgas.
Evenals in de eerste zaak bleef deze ver
dachte volhouden, dat hij onschuldig was
en geen vervalschingen had gepleegd.
Een kind kan het zien
Ziin ontkenfenis vond bij den Officier van
Justitie, mr. L. de Blécourt eon slecht ont
haal: „U houdt de behandeling van uw
zaak noodeloos op. Ik heb stapels bewij
zen tegen u, een sterker bewijs heb ik
maar zelden gezien. Uw schuld ligt er dui
men dik bovenop, maar u houdt maar hard
nekkig vol, dat u geen vervalschingen hebt
gepleegd. Een kind kan zien, dat u die
postwissels hebt ingevuld, daar hoeft men
geen schriftkundige voor te zijn. Maar in-
plaats yan t© bekennen beschuldigt u re-
Huis afgebrand. Chauffeur
redde kindje van drie maanden.
Gistermiddag is door nog niet bekende
oorzaak brand ontstaan in de woning van
den heer L. Smits te Maashees.
De chauffeur van een passeerende auto
bus ontdekte het eerst den brand. De be
woners, die in het achterhuis bezig waren,
hadden van den brand niets bemerkt. De
chauffeur kon het kindje van drie maan
den in veiligheid brengen.
De brandweer was spoedig ter plaatse. Zij
kon echter niet voorkomen, dat het huis
afbrandde. Niets kon worden gered. Ver
zekering dekt de schade.
Hotel afgebrand. Motorspuit
wilde geen water geven.
Donderdag is het hotel-café-restaurant Blak,
gelegen aan den Rijksweg GoorLochem,
te Diepenheim geheel door brand verloren
gegaan.
Het duurde geruimen tijd alvorens de
motorspuit van Diepenheim, welke spoe
dig aanwezig was, in staat was om water
te geven. Daardoor kon het vuur zich on
belemmerd uitbreiden, waardoor het groote
perceel dan ook geheel verloren is gegaan.
Een groot warenhuis naast het hotel gele
gen vatte eveneens vlam.
Dank zij het. flinke optreden van om
standers kon dit huis worden behouden.
Omtrent de oorzaak van den brand is
niets bekend.
De schade wordt door verzekering gedekt.
Negenhonderd gulden gestolen
De directeur van een waschinrichting aan,
den Kampersingel te Haarlemheeft - hij dei
politic aangifte gedaan, dat uit 'zijn'kantoor'
een bedrag van negenhonderd"'gulden'gesto-:
len is. Hij had dit geld in een zakje op de
brandkast neergelegd en terwijl hij zich
daarna even verwijderde, heeft een dief
kans gezien, het geld ongemerkt weg te
nemen.
De politie heeft nog geen' spoor van den
dader gevonden.
Poolsche piloten ondernemen
Oceaanvlucht
In Mei a.s. zal bet plan voor een vlucht
over den Atlantischen Oceaan door Poolsche
vliegers verwezenlijkt worden. De tocht
zal geschieden in een groot verkeersvlieg
tuig, een Lockheed 14, dat bestuurd zal
worden door Makowski, directeur der lucht
vaartmaatschappij „Lot". Een tweede be
stuurder en twee marconisten zullen hem
vergezellen. De route zal als volgt zijn: Los-
Angclos, Centraal Amerika, Brazilië, Na-
tal, Dakar en terug naar Polen, in totaal
een afstand van 20.000 k.m.
Het Hollandsche strand is zwart
en de weiden zijn bruinl
Elk jaar bezoeken vele duizenden Neder
landers dc Zwitsersche bergen. Tienduizen
den kennen het land cn hebben het lief. Wij
voelen ons, aldus de H. P., verwant aan het
vok, dat als wij kelin, maar zelfstan
dig cn vrijheidlievend is. Deze gevoelens
van sympathie zijn spontaan en wij vragen
er geen wederliefde voor. Doch vrij zouden
mogen verwachten, dat niet in een belang
rijk Zwitsersch weekblad als de in Zürich
verschijnende „Wchvóche" over ons land cn
volk zooveel hemeltergende onzin werd ver
teld als een zekere meneer Ludwig Hohl in
een der laatste nummers doet.
Deze heer heeft ontdekt, dat bij ons
de huizen, de vloerkleedcn, de ge
schenken „de tallooze prul-ge
schenken, die in Holland volwasse
nen elkander bij elke gelegenheid
plegen te geven" het „ongenietbare
gekleurde suikergoed" licht van
kleur zijn. En deze lichte kleuren zijn
„een noodkreet", zegt hij, want be
halve deze „bestaan er alleen heel
donkere: bruin, bruinzwart, ja, zwart
(zonder dat er een middengebied, dat
der eigenlijke kleur, bestaat);
deze kleuren, en geen andere, zijn
de echte Hollandsche.
Land en hemel, aarde, atmosfeer, duinen,
zee en vlakte zijn donker, ontzettend donker,
dreigend". Dit alles verandert niet, „of het
nu zomer of winter is", en daarom hebben
wij zulk een voorkeur voor „belachelijk
lichte, witachtige, harde kleuren". De „don
kerheid" van het landschap is nergens zoo
groot als aan het strand cn in de dui
nen"!
Duisternis van ons begripsver
mogen.
Met deze donkerheid hangt samen een
duisternis van ons begripsvermogen. Wij
wonen in lage, nette villatjes met onmete
lijk groote ramen, waarvan wij de gordijnen
ook 's avonds niet sluiten. Dit doen wij, op
dat iedereen kan zien, hoe netjes onze vol
gepropte kamers zijn; „daartoe is de ver
lichting op niet te miskennen wijze inge
richt". De menschen, die men in die ka
mers ziet zitten, spreken zelden en dan nog
weinig; zelden lezen zij de krant; de moesten
zitten alleen maar: „pafferig, gezwollen, le
venloos". Wij zijn „in de literatuur zoo on
gevormd, in de politiek zoo argeloos bijna
als in de middeleeuwen". Wij zijn ja,
van alles en nog wat, alleen niet zoo on-
noozel om soortgelijke dwaasheden over het
buitenland te gelooven, gesteld al dat wij
ze in onze kranten zouden afdrukken. De
heer Ilohl, die ons duinzand zwart en onze
weiden bruin heeft gezien, lijdt aan kleuren
blindheid, waardoor ziin waarncmensvcrmö-
gen ook op ander, gelnod-crnstig is gestoord.
'Laten wij -hopen,' aldus het blad, dat, de
Zwitsers onder wie er immers velen zijn,
dïe zoöal niet Nederland, dan toch vele Ne
derlanders kénnen verstandig genoeg zijn
om dit te beseffen. Wanbegrip is er waar
lijk genoeg in de wereld!
Oorlogszone in Rusland
Naar gemeld wordt, is maarschalk
Worowsjihof, de Russische volks
commissaris voor de nationale ver
dediging uit dc Krim naar Moskou
teruggekeerd, om deel te nemen aan
de militaire beraadslagingen ter be
spoediging van het werk aan een
Sovjetrussische „Maginot-linie", wel
ke zou moeten bestaan uit een 30
mijl breede oorlogszone, loopende van
de Oostzee naar de Zwarte Zee.
Dit goheele gebied zou met mijnen
worden belegd, welke, zoo een inval
wordt verricht, langs electrischen
weg tot ontploffing kunnen worden
gebracht.
chercheurs van het indienen van valsche
processen-verbaal. U schrijft er opgewonden
brieven over aan de presidenten van recht
bank en hof
Ik kan eerbied hebben voor een eerlijke
en openhartige bekentenis. Uw houding
moest heel anders zijn, maar u moet het
zelf maar weten."
De „Lamme" heeft het verteld.
De getuigenverklaringen in deze zaak
laten aan duidelijkheid weinig te wenschen
over. Zoowel de heer C. J. van Ledden Hul
sebosch als zijn assistent, de heer B. W.
Viëtor verklaren met stelligheid, dat uit 't
schrift blijkt, dat deze verdachte de Belêi-
sche postwissels heeft ingevuld. Ook zijn
vroegere medeverdachte, de vertegenwoor
diger Ph. P., die in de valsche-postwissel-
affaire een zeer actieve rol heeft gespeeld,
en die bekend heeft, legt zeer bezwarende
verklaringen af: „Die postwissels zijn ge
schreven door B.", heeft„de Lamme" me
verteld".
Requisitoir.
„Het is buiten kijf, dat de vcrvalsching
is gepleegd door dezen verdachte, zegt de
Officier van Justitie. Daarvoor hoeven we
zelfs geen schriftkundige te raadplegen."
Spr. vorderde tegen den man een gevan
genisstraf van drie jaar met aftrek van de
voorloopige hechtenis.
De verdediger, mr. Th. Eskens, conclu
deerde tot vrijspraak. Subsidiair drong hij
met klem aan op clementie.
De rechtbank zal 6 Mei vonnis wijzen.
Onvoorzichtige navigatie.
De Raad voor de Scheepvaart te Amster
dam heeft gisteren uitspraak gedaan inzake
de stranding tijdens mist van den motorlog-
gcr „Mewa Vi" GDY 51 op 'de Ncderlaud-
sche kust ter hoogte van Terheiden op 3
December 1937,
De raad is van oordeel, dat deze stran
ding geheel aan de schuld van den betrok
kene is te wijten. Hij is herhaaldelijk tever
geefs geroepen en toen hij aan dek kwam
en den motor op gang bracht', stuurde hij
kustwaarts, zonder dat hij voldoende ge
gevens er voor had, dat dit zonder bezwaar
kon geschieden. Deze laatste manoeuvre van
den hetrokkene heeft rechtstreeks tot cie
stranding geleid.
Een enkele loding had hem dadelijk doen
zien, dat hij veel te dicht hij dc kust was.
Een straf van schorsing acht de Raad
hier geboden.
De Raad straft den betrokkene
derhalve, door hem de bevoegdheid
te ontnemen om als kapitein te
varen op een schip voor den tijd
van acht dagen.
Dat kan niet door den beugel.
De tweede uitspraak betrof de stranding
tijdens mist op de Nederlandschc kust, ter
hoogte van Castricum, van het motorschip
„I-Ienca" op 21 November 1937.
De Raad is van oordeel, dat deze stran
ding is te wijten aan onvoldoende en 'on-
voorzichtige navigatie van den betrokkene,
een navigatie, welke van dezen kapitein, die
in het bezit is van het diploma eerste stuur
man groote vaart, zeker niet mocht worden
verwacht. De wijze waaron de betrokkene
de kust is genaderd, kan niet door den beu
gel.
Het feit alleen, dat hij met een koers in
de kust, na 9 vadem gelood te hebben, op
het strand liep. is al voldoende om de ge
volgde navigatie te veroordcolon. Waarom
lm juist 5 6 vadem wilde opzoeken om ton
anker te gaan men is op grootore diepte
al uit het groofsehoepsch vaarwater is al
niet goed te begrijpen, maar wanneer hij
dit doet, moet hij niet elf minuten wachten
met looden.
Ook hier besloot de Raad tot schorsing
en strafte den betrokkene door hem de be
voegdheid te' ontnemen' om als kapitein te
varen op een schip voor den tijd van veer
tien dagen.