„Eerlijke vinder" Vuurramp in Steen# a Parapluiefabriek in brand gestoken Strafzaak tegen een vriend van den „Lammen" Het brandt weer Zwitsersch journalist slaat op hol Twee kapiteins geschorst Een merkwaardig beroep: VIJFTIG JAAR „VINDERS-ARBEID" EEN JONGEN DIE EEN SIGAAR WAARD WAS Het zijn waarlijk niet alleen meer de Amerikanen die zich hebben aangewend zich over niets meer te verwonderen. De vindingrijkheid heeft in alle tijden een groote rol gespeeld en menigeen een bestaan verschaft. Een vijftigjarig „vinders jubileum" zal nochtans wel tot de zeldzaamheden behooren. hetgeen verklaart, dat de Engelsche pers daaraan heel wat aandacht besteed de toen de heer Will Farthing in Londen het dezer dagen vierde. „Eerlijke vinder ruime belooning", zie daar een zinnetje dat burgerrecht heeft ver kregen door de groote regelmaat waarmee hot terugkeert in de advertenties van onze Nederlandsche dagbladen. De statistieken blijven met onverstoorbare kalmte en niet minder met onweerlegbaar cijfer-bewijs- materiaal aantoonen dat er jaar in jaar uit enorm veel verloren en dientengevol ge ook veel gevonden wordt. Wamt hoe groot de invloed van maatschappelijk moei lijke omstandigheden ook op de eerlijkheid der vinders moge zijn, de gevallen van „eerlijk aangegeven vondsten" blijven gelukkig legio, zoodat de eerlijke vin der nog altijd een sieraad voor onze maat schappij vormt. Intusschen, weinigen zullen er ooit aan gedacht of van gehoord hebben, dat iemand op het denkbeeld zou zijn gekomen het „eerlijke vinden" als beroep te gaan uit oefenen en er een geheel leven aan te be steden, zooals de Londenaar Will Farthing. Een vijftigjarig dienst jubileum is ook ten onzent nog altijd een gereede aanleiding tot feestvieren en daarom zal ieder kunnen begrijpen, dat de nu 72-jarige heer Farthing zijn gouden beroepsfeest niet onopgemerkt voorbij liet gaan. Het is zonder twijfel een bijzonder zeld zaam beroep dat bij uitoefent en wij zou den met ©enige zekerheid kunnen zeggen dat hij daarin alleen staat op de wereld. Want Will Farthing is zonder meer: vinder van beroep en dat is toch nog altijd wel zoo uniek dat een heel leger Londenscbe dagbladschrijvers den jubilaris heeft be- .flomid om wat meer te vernemen over zijn vak en de aanleiding die hem er toe bracht. Eeni verloren portefeuille. Will Farthing dan woont in het Londensche stadsdeel Soho, een der armzaligste en bedroevendste kwar tieren der wereldstad. Toen hij 22 jaar oud was ging het hem bijzon der slecht. Hij bezat geen penny era leed voortdurend honger. Dc kostjuffrouw 'bij wie hij woonde had hem al de deur gewezen, omdat zij van meening was dat de grenzen van huur schuld bij drie maanden achterstand ge noegzaam overschreden waren,! En im deze omstandigheden nu gebeurde het dat Vrouw Fortuna den heer Farthing een knipoogje gaf. Want toen hij op zekeren dag weer eens moedeloos door de Londen sche straten zwierf gebeurde het dat een goed gekleed heer die voor hem uitliep en dio kennelijk bij toeval in de armzalige buurt verzeild geraakt was, een portefeuille op straat liet vallen. Thans, vijftig jaar later, durfde Farthing wel bekennen, dat hij enkele oogenibtikken in twijfel verkeerde of hij de portefeuille maar niet in zijn zak zou stoken, een ge dachte die in de gegeven omstandigheden verklaarbaar mag worden genoemd. Maar toen won zijn gevoel voor eerlijkheid het toch van de kwade neiging en hü liep den lieer achterna, overhandigde hem de ge vonden portefeuille en wilde zich al verwij- doren toen hii teruggeroepen werd. „Hier voor je eerlijkheid!" Plotseling was Will Farthing bezitter geworden van een solide bankbiljet van een Pond Sterling. En zoo begon zijn beroep. Want deze kleine gebeurtenis bracht hem op het denk beeld de bezigheid van het vinden be roepsmatig te gaan uitoefenen». Geheimhouding noodzakelijk. Eigenlijk spreekt Will Farthing slechts met weinig geestdrift over de wijze waarop hij zijn vak uitoefende. Het is per slot nu eenmaal zoo dat ieder beroep zijn geheimen kent; bij openbaring waarvan men zich zelf maar schade zou berokkenen. Hetgeen Far thing niet verhinderde iets uit zijn „mé moires" te vertellen». Den besten tijd had onze vinder op regen dagen. De Londenaars plegen niet minder dan de Hollanders bij regenweer een pa- rapluie mee te nemern... hem vervolgens prompt ergens te laten staan. Farthing puzzelde een speciale methode uit om die verloren geraakte parapluies terug te vin den en aan hun rechtmatige eigenaars te bezorgen. Do belooning die hij daarvoor doorgaans ontving bestond meestal in geen onikelc verhouding tot, de waarde van het ge vonden voorwerp, want niet zelden kreeg hij een bedrag waarvoor de eigenaar ge makkelijk een nieuw regenscherm had kunnen koopenf! Maar het waren natuurlijk geenszins alleen parapluies die Farthing vond. Er zijn genoeg voorwerpen die het bedrijf loonender maakten al kwam het dikwijls voor dat schijnbaar zeer waarde volle objecten van geen beteekenis bleken te zijn. Een kostbare hond en een waar- delooze jongen! Zoo kon het gebeuren dat Farthing enkele jaren geleden, in hel Londensche Hydc-Park B H GEZICHT OP DE RUÏNE DÜRNSTEIN AAN DE DONAU. een zwervend hondje vond dat hij met heel veel moeite bij zijn eigenares terugbezorgde. Niet gering was zijn verbazing toen hij daarvoor 5 Pond Sterling als belooning ontving. Maar enkele dagen daarna vond hij een jongetje van een jaar of drie dat blijkbaar spelenderwijs weggeloapen was. De vader bleek een bekend bankier uit de City te zijn en toen Will Farthing den weg- geloopen zoon terugbracht, kreeg hij als be looning... een sigaar. Het jochie bleek dus niet al te hoog te zijn getaxeerd! De „eerlijke vinder van beroep" heeft in den loop der jaren met de juridische zijde van zijn vak heel wat te maken gehad en hij weet zoo langzamerhand precies hoeveel het rechtmatig vindersloon in de meeste landen bedraagt. Ook weet hij waar het vinden weinig loonend is. Want bij tracht te meerdere malen zijn vak internationaal uit te oefenen en daarbij deed hij heel wat ondervinding op. Omstreeks -1890 bracht hij als „vinder' ook een bezoek aan het Wilde Westen van Amerika. Maar hij- raadt ieder ten stelligste af om daar iets te „vinden". De mienischen gelooven er eenvoudig niet dat men iets werkelijk en „eerlijk" gevonden heeft, maar gaan uit van het standpunt dat de vinder wel een handje zal hebben meegeholpen om het verliezen te bewerkstelligen! In plaats van de verwachte belooning volgt dan door gaans een pijnlijk politie-onderzoek met alle ongenoeglijkheden van dien. Neen, daar in het Westen is het vinden zeer be slist niet loonend, maar in andere deel en der wereld bleek het voldoende om er een bestaan in te vinden, waarvan de energie ke jubilaris duidelijk genoeg getuigenis heeft afgelegd! Een pop voor Prinses Beatrix Geschenk van Hongaarsche hotel portiers. Gisteren is ten paleize Noordeinde te 's-Gravenhage voor Prinses Beatrix een ge schenk bezorgd, aangeboden door de portiers van zeven der grootste hotels in Boedapest, die als gasten van de K.L.M. in Nederland vertoeven. Het is een groote pop, gekleed in het nationale Hongaarsche costuum. Zes panden in de asch GROOT EN KLEIN IN NACHT GEWAAD DE STRAAT OP. VRIJGELATEN VEE VERGROOT DE VERWARRING. Gisternacht te omstreeks kwart voor één ontdekte een voorbijgan ger dat een zeer hevige uitslaande brand woedde in een der pakhui zen aan de haven te Steenwijk. Hij waarschuwde direct politie en brand weer. Het bleèk dat het vuur woedde in een der houten pakhuizen, staande achter de woning, bewoond door den heer E. de Leeuw, welk pakhuis eigendom is van de heeren H. Wagter en A. Kuiper. Weldra deelden de vlammen zich vandaar mede aan het pakhuis gelegen achter de gros- sierderij in koloniale waren en koffiebran derij van de wed. ten Kate. Zoowel dit laat ste pakhuis, dat eigendom is van de wed. ten Kate, als het eerste, dat tot den nok gevuld was met rollen asphalt en mastiek, stonden weldra in lichter laaie. De hitte was zoo hevig, dat men onmogelijk dichtbij kon komen. Het vee in vrijheid. Intusschen waren de omwonenden, voor zoover zij niet reeds door het knetteren van de fel brandende pakhuizen waren ge wekt, eealarmeerd. In allerijl verlieten men- schen en kinderen in nachtgewaad hun wo ningen De kleinen liepen schreiende rond en onderwijl trachtten de volwassenen zoo veel mogelijk van hun have en goed in veiligheid te brengen. De veehouder Aal- derson gaf ziin koeien en klein vee de vrij heid, opdat zij een goed heenkomen zouden kunnen vinden. Dit vee liep los op straat rond, hetGPen de verwarrinG nog vererootte. De brandweer van Steenwijk, geassisteerd door die ^an Steenwijkerwold, bestreed het vuur. Inmiddels hadden de vlammen zich me degedeeld aan de huizen, bewoond door E. de Leeuw en R. de Jong en de slagerij van den heer W. Visser; van dit laatste huis sloegen de vlammen weer over naar de schuren en stallen van den veehouder Aal- derson, de schuur van den heer Volkers en de arbeiderswoning van den heer Jongbloed. Op een gegeven moment stonden zeven panden in brand, welke alle, behalve de arbeiderswoning, geheel vernield werden. De schade is, zooals te begrijpen valt, zeer groot. - Directeur betaalde den brand stichter. Ongeveer vier jaar geleden, in den nacht van 24 op 25 Mei 1934, brak brand uit in een destijds bestaande parapluie-fabriek „Pluvius" aan de Hoogewoerd te Leiden, waardoor dit perceel grootendeels uitbrand de. De N.V. Brandverzekering Maatschappij van 1859, gevestigd te Dordrecht, keerde aan den toenmaligen directeur, den thans 43- jarigen F. J. S. wonende in Den Haag, de somma van f 32.000 uit, wegens geleden brand- en waterschade. Korten tijd geleden kreeg de po litie alhier echter zoodanige aanwij zingen dat zij dezer dagen is over gegaan tot de arrestatie van den 38-jarigen J. H. G., directeur van 'n garagebedrijf in den Haag, die er van werd verdacht dezen brand te hebben aangestoken. Tijdens het verhoor legde G., die zeer bevriend is met den directeur S., inderdaad een volledige bekentenis af. Voorts kwam vast te staan dat G. gehan deld heeft met medeweten van S. cn voor zijn vriendendienst betaling heeft ontvan. gen. De politie ging daarna ook over tot de aanhouding van den heer S. Beiden zul len heden voor den officier van Justitie worden geleid. Vrachtauto in bcrmsloot Donderdagiïiiddag is een groote met mijn- hout beladen vrachtauto uit Neede, tenge volge van een defect aan de stuurinrich ting, in de bermsloot van den provincialen weg Delden-Neede gereden. De drie inzit tenden werden allen gewond. Eén hunner kreeg een ernstige hersenschudding. De auto werd zwara gehavend. ONVOORZICHTIGHEID MET HET LEVEN GEBOET. Gistermorgen is op den nieuwen ver keersweg bij Nunspeet het negenjarig zoontje van den heer B. Niebeek door een auto overreden en vrijwel op slag gedood. Het jongetje zat achter op een met een paard bespannen vrachtwagen, welke uit de richting Nunspeet kwam. Midden op den weg sprong de knaap plotseling van den wagen af, juist op het oogenblik dat een personenauto, bestuurd door den heer B. uit Nieuwbuinen, vlak achter den wagen kwam aanrijden. De jongen werd door de auto gegrepen, met bovenstaand noodlottig Kevolg. Drie Jaar geëischt. Weer ligt op een tafel voor de Amsterdamsche rechtbank de com plete uitrusting uitgestald van een bende post wissel vervalschers: flesch jes inkt, stempels, postwissel formu lieren, enz. Daarmede heeft de bende van den „lam men consul"in een woning te Parijs, zooals men weet, haar vervalschingen gepleegd; met dit instrumentarium zijn tientallen postwissels vervalscht en in Nederland, Bel gië en Frankrijk geïnd door den „Lammen Consul" en zijn twee medeplichtigen B. en P. Zooals men zich herinnert, Is eerstgenoem de onlangs tot 3 jaar gevangenisstraf met aftrek van voorarrest veroordeeld. Gisteren diende een nieuwe zaak tegen één van zijn medeplichtigen, den koopman J. B. Hem is vcrvalsching van een aantal, n.1. zeven postwissels ten laste gelegd. Ditmaal betreft het buitcnlandsche, n.1. Belgische postwissels, die op een uitstekende wijze door hem zouden zijn nagemaakt en inge vuld met bedragen yan 57 belgas. Evenals in de eerste zaak bleef deze ver dachte volhouden, dat hij onschuldig was en geen vervalschingen had gepleegd. Een kind kan het zien Ziin ontkenfenis vond bij den Officier van Justitie, mr. L. de Blécourt eon slecht ont haal: „U houdt de behandeling van uw zaak noodeloos op. Ik heb stapels bewij zen tegen u, een sterker bewijs heb ik maar zelden gezien. Uw schuld ligt er dui men dik bovenop, maar u houdt maar hard nekkig vol, dat u geen vervalschingen hebt gepleegd. Een kind kan zien, dat u die postwissels hebt ingevuld, daar hoeft men geen schriftkundige voor te zijn. Maar in- plaats yan t© bekennen beschuldigt u re- Huis afgebrand. Chauffeur redde kindje van drie maanden. Gistermiddag is door nog niet bekende oorzaak brand ontstaan in de woning van den heer L. Smits te Maashees. De chauffeur van een passeerende auto bus ontdekte het eerst den brand. De be woners, die in het achterhuis bezig waren, hadden van den brand niets bemerkt. De chauffeur kon het kindje van drie maan den in veiligheid brengen. De brandweer was spoedig ter plaatse. Zij kon echter niet voorkomen, dat het huis afbrandde. Niets kon worden gered. Ver zekering dekt de schade. Hotel afgebrand. Motorspuit wilde geen water geven. Donderdag is het hotel-café-restaurant Blak, gelegen aan den Rijksweg GoorLochem, te Diepenheim geheel door brand verloren gegaan. Het duurde geruimen tijd alvorens de motorspuit van Diepenheim, welke spoe dig aanwezig was, in staat was om water te geven. Daardoor kon het vuur zich on belemmerd uitbreiden, waardoor het groote perceel dan ook geheel verloren is gegaan. Een groot warenhuis naast het hotel gele gen vatte eveneens vlam. Dank zij het. flinke optreden van om standers kon dit huis worden behouden. Omtrent de oorzaak van den brand is niets bekend. De schade wordt door verzekering gedekt. Negenhonderd gulden gestolen De directeur van een waschinrichting aan, den Kampersingel te Haarlemheeft - hij dei politic aangifte gedaan, dat uit 'zijn'kantoor' een bedrag van negenhonderd"'gulden'gesto-: len is. Hij had dit geld in een zakje op de brandkast neergelegd en terwijl hij zich daarna even verwijderde, heeft een dief kans gezien, het geld ongemerkt weg te nemen. De politie heeft nog geen' spoor van den dader gevonden. Poolsche piloten ondernemen Oceaanvlucht In Mei a.s. zal bet plan voor een vlucht over den Atlantischen Oceaan door Poolsche vliegers verwezenlijkt worden. De tocht zal geschieden in een groot verkeersvlieg tuig, een Lockheed 14, dat bestuurd zal worden door Makowski, directeur der lucht vaartmaatschappij „Lot". Een tweede be stuurder en twee marconisten zullen hem vergezellen. De route zal als volgt zijn: Los- Angclos, Centraal Amerika, Brazilië, Na- tal, Dakar en terug naar Polen, in totaal een afstand van 20.000 k.m. Het Hollandsche strand is zwart en de weiden zijn bruinl Elk jaar bezoeken vele duizenden Neder landers dc Zwitsersche bergen. Tienduizen den kennen het land cn hebben het lief. Wij voelen ons, aldus de H. P., verwant aan het vok, dat als wij kelin, maar zelfstan dig cn vrijheidlievend is. Deze gevoelens van sympathie zijn spontaan en wij vragen er geen wederliefde voor. Doch vrij zouden mogen verwachten, dat niet in een belang rijk Zwitsersch weekblad als de in Zürich verschijnende „Wchvóche" over ons land cn volk zooveel hemeltergende onzin werd ver teld als een zekere meneer Ludwig Hohl in een der laatste nummers doet. Deze heer heeft ontdekt, dat bij ons de huizen, de vloerkleedcn, de ge schenken „de tallooze prul-ge schenken, die in Holland volwasse nen elkander bij elke gelegenheid plegen te geven" het „ongenietbare gekleurde suikergoed" licht van kleur zijn. En deze lichte kleuren zijn „een noodkreet", zegt hij, want be halve deze „bestaan er alleen heel donkere: bruin, bruinzwart, ja, zwart (zonder dat er een middengebied, dat der eigenlijke kleur, bestaat); deze kleuren, en geen andere, zijn de echte Hollandsche. Land en hemel, aarde, atmosfeer, duinen, zee en vlakte zijn donker, ontzettend donker, dreigend". Dit alles verandert niet, „of het nu zomer of winter is", en daarom hebben wij zulk een voorkeur voor „belachelijk lichte, witachtige, harde kleuren". De „don kerheid" van het landschap is nergens zoo groot als aan het strand cn in de dui nen"! Duisternis van ons begripsver mogen. Met deze donkerheid hangt samen een duisternis van ons begripsvermogen. Wij wonen in lage, nette villatjes met onmete lijk groote ramen, waarvan wij de gordijnen ook 's avonds niet sluiten. Dit doen wij, op dat iedereen kan zien, hoe netjes onze vol gepropte kamers zijn; „daartoe is de ver lichting op niet te miskennen wijze inge richt". De menschen, die men in die ka mers ziet zitten, spreken zelden en dan nog weinig; zelden lezen zij de krant; de moesten zitten alleen maar: „pafferig, gezwollen, le venloos". Wij zijn „in de literatuur zoo on gevormd, in de politiek zoo argeloos bijna als in de middeleeuwen". Wij zijn ja, van alles en nog wat, alleen niet zoo on- noozel om soortgelijke dwaasheden over het buitenland te gelooven, gesteld al dat wij ze in onze kranten zouden afdrukken. De heer Ilohl, die ons duinzand zwart en onze weiden bruin heeft gezien, lijdt aan kleuren blindheid, waardoor ziin waarncmensvcrmö- gen ook op ander, gelnod-crnstig is gestoord. 'Laten wij -hopen,' aldus het blad, dat, de Zwitsers onder wie er immers velen zijn, dïe zoöal niet Nederland, dan toch vele Ne derlanders kénnen verstandig genoeg zijn om dit te beseffen. Wanbegrip is er waar lijk genoeg in de wereld! Oorlogszone in Rusland Naar gemeld wordt, is maarschalk Worowsjihof, de Russische volks commissaris voor de nationale ver dediging uit dc Krim naar Moskou teruggekeerd, om deel te nemen aan de militaire beraadslagingen ter be spoediging van het werk aan een Sovjetrussische „Maginot-linie", wel ke zou moeten bestaan uit een 30 mijl breede oorlogszone, loopende van de Oostzee naar de Zwarte Zee. Dit goheele gebied zou met mijnen worden belegd, welke, zoo een inval wordt verricht, langs electrischen weg tot ontploffing kunnen worden gebracht. chercheurs van het indienen van valsche processen-verbaal. U schrijft er opgewonden brieven over aan de presidenten van recht bank en hof Ik kan eerbied hebben voor een eerlijke en openhartige bekentenis. Uw houding moest heel anders zijn, maar u moet het zelf maar weten." De „Lamme" heeft het verteld. De getuigenverklaringen in deze zaak laten aan duidelijkheid weinig te wenschen over. Zoowel de heer C. J. van Ledden Hul sebosch als zijn assistent, de heer B. W. Viëtor verklaren met stelligheid, dat uit 't schrift blijkt, dat deze verdachte de Belêi- sche postwissels heeft ingevuld. Ook zijn vroegere medeverdachte, de vertegenwoor diger Ph. P., die in de valsche-postwissel- affaire een zeer actieve rol heeft gespeeld, en die bekend heeft, legt zeer bezwarende verklaringen af: „Die postwissels zijn ge schreven door B.", heeft„de Lamme" me verteld". Requisitoir. „Het is buiten kijf, dat de vcrvalsching is gepleegd door dezen verdachte, zegt de Officier van Justitie. Daarvoor hoeven we zelfs geen schriftkundige te raadplegen." Spr. vorderde tegen den man een gevan genisstraf van drie jaar met aftrek van de voorloopige hechtenis. De verdediger, mr. Th. Eskens, conclu deerde tot vrijspraak. Subsidiair drong hij met klem aan op clementie. De rechtbank zal 6 Mei vonnis wijzen. Onvoorzichtige navigatie. De Raad voor de Scheepvaart te Amster dam heeft gisteren uitspraak gedaan inzake de stranding tijdens mist van den motorlog- gcr „Mewa Vi" GDY 51 op 'de Ncderlaud- sche kust ter hoogte van Terheiden op 3 December 1937, De raad is van oordeel, dat deze stran ding geheel aan de schuld van den betrok kene is te wijten. Hij is herhaaldelijk tever geefs geroepen en toen hij aan dek kwam en den motor op gang bracht', stuurde hij kustwaarts, zonder dat hij voldoende ge gevens er voor had, dat dit zonder bezwaar kon geschieden. Deze laatste manoeuvre van den hetrokkene heeft rechtstreeks tot cie stranding geleid. Een enkele loding had hem dadelijk doen zien, dat hij veel te dicht hij dc kust was. Een straf van schorsing acht de Raad hier geboden. De Raad straft den betrokkene derhalve, door hem de bevoegdheid te ontnemen om als kapitein te varen op een schip voor den tijd van acht dagen. Dat kan niet door den beugel. De tweede uitspraak betrof de stranding tijdens mist op de Nederlandschc kust, ter hoogte van Castricum, van het motorschip „I-Ienca" op 21 November 1937. De Raad is van oordeel, dat deze stran ding is te wijten aan onvoldoende en 'on- voorzichtige navigatie van den betrokkene, een navigatie, welke van dezen kapitein, die in het bezit is van het diploma eerste stuur man groote vaart, zeker niet mocht worden verwacht. De wijze waaron de betrokkene de kust is genaderd, kan niet door den beu gel. Het feit alleen, dat hij met een koers in de kust, na 9 vadem gelood te hebben, op het strand liep. is al voldoende om de ge volgde navigatie te veroordcolon. Waarom lm juist 5 6 vadem wilde opzoeken om ton anker te gaan men is op grootore diepte al uit het groofsehoepsch vaarwater is al niet goed te begrijpen, maar wanneer hij dit doet, moet hij niet elf minuten wachten met looden. Ook hier besloot de Raad tot schorsing en strafte den betrokkene door hem de be voegdheid te' ontnemen' om als kapitein te varen op een schip voor den tijd van veer tien dagen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 11