RADIO
BEESTEN
VAN
t mmu
Van vlier thee tot
bananenboom
Ontslag aan vierhonderd
taxi-chauffeurs
Jopie bekend builend
E D G A R R I C
BURROUGH
53.
Toen Tarzan van de Apen bemerkte, dat hij
zich in de greep van een krokodil bevond, gaf
hij toch alle hoop nog niet op. Hg had zijn
longen met lucht gevuld, voordat h.t reptiel
hem onder de wateroppervlakte had getrokken,
en met alle macht van zijn krachtige spieren
bitter voor zijn vrijheid gevochten. Het mon
ster hield zijn prooi stevig onder water; weldra
zou de lucht in Tarzan's longen verbruikt
zijn. Hij wist. dat hij nog slechts enkele ogen
blikken te leven had n met een laatste op
flikkering van al zijn kracht deed hij wat hij
kon om zijn eigen dood uit te stellen. Zijn
lichaam kon niet heen of weer want zijn been
zat gekneld in de vresel.ke bek van zijn aan
valler en nu trachtte Tarzan zijn stenen mes
he dier in het gehemelte te steken. Zijn po
gingen verhaastten alleen de spoed van het
dier. Juist toen Tarzan begreep, dat hij de
grens van zijn lijden had berikt, voelde hij zijn
lichaam over een modderbank slepen en zijn
neusgaten kwamen boven de oppervlakte van
het water. Alles om hem heen was zo zwart
als de nacht. Een ogenblik lag Tarzan te
happen naar lucht op de modderige, stinkende
bodem, waar het dier hem heen had gebracht.
Vlak naast hem voelde hg de koude, harde
platen van de krokodillenhuid. Zijn borst rees
en daalde in een krampadrt-ige poging om
lucht te krijgen. Enkele ogenblikken lagen zij
daar zo, toen een plotselinge stuiptrekking
door het groote lichaam aan zijn zijde Tarzan's
aandacht trok. Tot zijn grote verbazing be
merkte hij, dat het dier dood was. Zijn scherp
mes had de kwetsbare plek in het gehemelte
van het dier geraakt.
Hoogst interessante tuinbouw
tentoonstelling te Essen.
In verband met het feit, dat Ber-
i lijn dit jaar als gastheer van het
Internationale Tuinbouwcongres,
waaraan ook een groote Nederland-
sche delegatie deelneemt, zal optre
den, heeft de stad Essen midden in
het industriegebieid van Roer en
Rijn een enorme tuinbouwtentoon
stelling georganiseerd, die zoo juist
door den minister van landbouw
Darré is geopend en ook voor Neder
landers in meer dan een opzicht
interessant is.
Deze „Rijkstuinbouwtentoonstelling,, is
ln haar soort wel de grootste tentoonstel
ling, die ooit ojf 't vasteland georganiseerd
werd. Het terrein beslaat een oppervlakte
van 470.000 vierkante mijlen, waarvan er
20.000 overkapt zijn. Naast de economische
prestaties van den Duitschen tuinbouw
worden hier de schoonheid en de vreugde
van den tuin, zijn cultureele en ideëele
taak, in het middelpunt van een enorme
show gesteld.
Enorm tuinen-complex.
Naast groote, schitterende parken is er
êen groot aantal kleine tuinen te zien. Daar
wedijveren de rozen- en anjeliercntuincn
met. de. steen-, schaduw- en water tuinen.
Voorbeeldige boeren tuinen onderbrekéft de
enorme rij „van de zuiver op_ ontspanning
berekende stadstuinen en tuintjes. Naast
den tuin voor moeder en kind de tuin voor
den vrijen avond, het hoekje voor de fa
milie, de tuin voor geneeskrachtige krui
den, enz. enz. Overal duiken nieuwe mo-
tieven op, overal schoonheid, overal ook
doelmatigheid.
De afde.eling der kleine tuinen toont mo
derne modeltuinen met practische huisjes,
waarbij ook rekening gehouden wordt met
den teelt van kleine dieren.
Bijzonder indrukwekkend is naast het
'commerciëele gedeelte van de tentoonstel
ling ook de koloniale afdeeling. Hier wordt
een overzicht gegeven van de planten, die
in de koloniën thuis hooren. Daar vinden
wij rijpende bananen, meloenen, sinaasap
pels, koffieheesters alsmede aanplantingen
yan rijst, jute en katoen.
Terwijl op het oogenblik de voorjaars
bloemen overheerschen, zullen later de zo-
mer- en daarna de herfstbloemen overwegen
Van de primula tot de chrysanth zullen al
le bloemen en vruchten vertegenwoordigd
zijn, die West- en Midden-Europa niet
slechts in de open lucht, maar ook in de
broeikassen vermogen voort te brengen,
De Rijkstuinbouwtentoonstelling, die eerst
ïn October haar poorten sluit, maakt Es
sen tot een stad der bloemen, een stad van
schoonheid en vreugde.
Géén overeenstemming over ar
beidsvoorwaarden in de hoofd
stad.
Naar wij vernemen, zijn de moei
lijkheden in het Amsterdamsche
stationneerend taxibedrijf, de Blok-
banden, nog steeds niet opgelost en
hebben deze er thans toe geleid, dat
met ingang van 14 Mei aan rnim
vierhonderd taxichauffeurs ontslag
is aangezegd.
Men zal zich herinneren, dat na het slui
ten van het E.N.T.A.M.-bedrijfi waardoor
een paar honderd chauffeurs werkloos
werden, de noodzakelijkheid werd ingezien,
dat tusschen de werkgevers en de werk
nemers in het taxi-bedrijf een nieuwe re
geling van de loon- en arbeidsvoorwaarden
moest tot stand komen, daar de thans gel
dende bepalingen, nauw verband houden
de met het tarief voor het Blokbandbedrijf,
een economische exploitatie onmogelijk
maakten.
Van werknemerszijde verklaarde men
zich bereid over nieuwe loon- en arbeids
voorwaarden te onderhandelen. De werk
gevers in het taxibedrijf hebben daarop
voorstellen gedaan, doch de samenwerken
de arbeidersorganisaties hebben dezer da
gen aan de werkgevers medegedeeld, dat
zij deze voorstellen niet voldoende achten
als basis voor verdere onderhandelingen.
Hierop hebben de directies van- de Atax-
ondernerning en den Bond van Werkge
vers in het Taxi-bedrijf zich genoodzaakt
gezien de in haar dienst zijnde chauf
feurs te ontslaan.
Aan de betrokken chauffeurs, ruim vier
honderd in getal, is thans medegedeeld,
dat men het dienstverband op 14 Mei a.s.
wenschte te beëindigen, De directies ho
pen, aldus deelen zij den chauffeurs mede,
binnenkort te kunnen mededeelen op welke
gewijzigde voorwaarden zij bereid zijn met
ingang van 15 Mei a.s. een nieuw dienst
verband aan te gaan.
Oneerlijke klerk 15 maanden
achter de tralies
De Haarlemsche rechtbank heeft giste
ren uitspraak gedaan in de' zaak tegen den
29-jarigen klerk van den gemeentelijken
incassodienst de W., die gedurende een
aantal jaren verduisteringen had gepleegd
tot een totaal bedrag van ongeveer twee
duizend gulden.
Het O.M. had twee jaar gevangenisstraf
geëischt.
De rechtbank veroordeelde verdachte
gisteren tot één jaar en drie maanden ge
vangenisstraf.
NIEUW RECORD VAN NEDERLANDSCH
MODELZWEEFVLIEGTUIG.
Tijdens de competitiewedstrijden op 2eni
Paaschdag te Noordwijkerhout gehouden
door de Jeugd-luchtvaartorganisatie van
de Kon. Ned. Vereeniging voor Luchtvaart
is o.a. een modelzweefvliegtuig van een
lid der Haagsche Jeugdluchtvaartclub, K.
Stein met den kabel gestart tot op 40 meter
hoogte, waarna het spoedig steeg tot 300
meter en in zuidelijke richting verder
vloog.
Later is het toestel onbeschadigd te Lage
Zwaluwe teruggevonden. Het modelzweef
vliegtuig heeft dus een afstand afgelegd
NoordwijkerhoutLage Zwaluwe, ruim 63
K.M. hemelsbreed, hetgeen een nieuw af
standsrecord beteekent.
De commissie voor modelvliegtuigbouw
zal dit record ter erkenning voorleggen
aan de Kon. Ned. Vereeniging voor Lucht
vaart.
Anderhalf jaar geëischt tegen
fantastischen oplichter.
Voor de tweede maal staat de
jeugdige Jopie L. te Amsterdam te
recht wegens een oplichting, uitge
voerd met een even grcnzcnlooze
als brutale fantasie. De eerste maal
was het oen Joodsche godsdienst
leeraar, dr. D., die het slachtoffer
werd en die meer dan f30.000.—
aan den toen nog minderjarigen
jongen kwijtraakte.
Een ander slachtoffer was oen kruidenier,
die een romantisch verhaal van Jopie te
hooren kreeg. Dit verhaal kwam er op
neer, dat de directie van een groot bank
concern, waarbij zich andere bankdirecties
hadden aangesloten, hem indertijd hadden
overgehaald om dr. D., den Jood^chen
godsdienstleeraar, op te lichten. „Hij moet
bloeden tot zijn laatste cent", hadden de
directeuren gezegd. Belangrijke bewijsstuk
ken in deze zaak zouden door Jopie zijn
opgeborgen in een safe in Antwerpen. Te
vens vertelde hij den kruidenier, dat oen
aantal te goeder naam en faam bekend
staande advocaten ook van deze zaak op
de hoogte waren en zich nu op hadden ge
maakt om het bankconcern te chanteeren.
De banken en dat was de kern van
Jopie's fantastisch verhaal zouden niet
minder dan veertig millioen blanke Hol-
landsche guldens betalen om ruchtbaar
heid te voorkomen. De kruidenier zou
als hij Jopie het noodige „bedrijfskapitaal"
verschafte er niet slecht bij varen
De kruidenier liet zich overhalen en gaf
den jeugdigen oplichter herhaaldelijk geld,
verkocht zelfs zijn zaak om aan contanten
te komen.
Ter terechtzitting legde Jopie huilende
een volledige bekentenis af. Hij had het
niet zoo erg bedoeld, maar tenslottp had
hij in zijn eigen verhaal geloofd.
De psychiater, dr. S. P. Tammenons Bak
ker, achtte verdachte wel verminderd, doch
niet ontoerekeningsvatbaar.
De Officier van Justitie, mr. L. de Blé-
court, zeide in zijn requisitoir, dat de
kruidenier alles slikte. Hij dacht: „adieu
krenten en rozijnen".
Spr. was het mot den psychiater
eens, dat celstraf voor verd. het
beste was. Spr. vorderde tenslotte
anderhalf jaar gevangenisstraf.
De verdediger, mr. Is. Maarssen, zeide,
dat deze verdachte een zielige figuur is,
op den grens van de ontoerekeningsvat
baarheid, die in zijn eigen fantasie ge
looft en die behoefte heeft aan een ijzeren
vuist.
PI. drong subsidiair op een clemente
straf aan, gelijk aan de voorloopige hech
tenis, eventueel gecombineerd met oen
vorowaardelijke straf onder een streng, toe
zicht. Het verzoek tot invrijheidsstelling
wees de rechtbank af.
Vonnis 12 Mei.
Een zwart geweten
PROGRAMMA
ZATERDAG 80 APRIL 1938.
KRO-Uitz©nding.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuzeik.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 De KRO-Melodisten m.m.v. solist.
1.00 Gramofoonmuziek.
1.30 Vervolg concert.
2.00 Voor de rypere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.00 Kinderuur.
4.00 Carillonconcert.
4.15 KRO-Orkest en gramofoonmuziek.
5.30 Esperantonieuws.
5.45 De KRO-Nachtegaaltjes.
7.15 Causerie „Nederland en Oranje".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 KRO-Orke^t en de KRO-Boys, m.m.v.
solist.
9.30 Declamatie.
9.45 Radiotooneel met muziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Internationale sportrevue.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 m.
Zware straf gevraagd tegen
Eindhovenaar, die 36 insluipin
gen en 23 diefstallen op zijn
kerfstok heeft.
De 33-jarige, thans gedetineerde arbeider
M. L. N., wonende te Eindhoven, had zich
voor de Bossche rechtbank te verantwoor
den voor het feit, dat hij op 1 Februari
uit de woning van W. Herbeis een bedrag
van 75 gulden had weggenomen en op 19
Februari uit de woning van E. Truysse-
naar een bedrag van 110 gulden.
De Officier van Justitie mr. J.
Dubois zeide in zijn requisitoir, dat
de gemeente Eindhoven maanden
lang onveilig is gemaakt door een
insluiper. Deze verdachte heeft
zich schuldig gemaakt aan 36 in
sluipingen en 23 diefstallen.
Ofschoon deze man een goed betaalde
betrekking heeft, trachtte hij op deze wijze
geld te krijgen, dat hij voor eigen gebruik
aanwendde.
De Officier van Justitie eischte tegen
verdachte een gevangenisstraf van twee
jaar en zes maanden.
VARA-Uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.80
—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending voor Arbeiders in de Conti
nubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek.
I.00 Orgelspel, (tot 1.45).
2.00 Toespraak t.g.v. de Nationale Reclassee-
ringsdag.
2.10 Gramofoonmuziek.
2.20 Zang met pianobegeleiding.
2.45 Filmland.
3.15 Schaakles.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.30 Esperanto-Uitzending.
4.50 Residentie-orkest, de Stem des Volks en
solisten (Gr. opn.).
5.40 Literaire causerie.
6.05 Orgelspel.
6.30 Uit de Rode Jeugdbeweging.
7.00 Historische causerie.
7.20 Gramofoonmuziek.
7.30 Causerie „Eenvoudige boeken voor wie
over het Vrijzinnig-Protestantisme iets wil
weten".
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 Radiotooneel.
9.15 „En nu... Oké!"
10.30 Berichten ANP.
10.35 Reportage.
II.0012.00 Gramofoonmuziek.
Adieu, krenten en rozijnen!!
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
FEUILLETON.
DOOR
ETHEL M, DELL
47.
Peters zei natuurlyk niets, maar de woe
dende uitdrukking in zijn groenen oogen was
Welsprekend genoeg. Hij volgde de beide
anderen door de vervallen stallen. Ze waren
kil en vochtig, en er hing een muffe atmos
feer, die zelfs de warme zonneschijn buiten
piet vermocht te verbannen.
„Ze vallen in elkaar," zei de eigenaar
Cynisch.
„Het is toch jammer," zei Pax.
„Gebrek aan geld," zei Cartridge, „Is de
Wortel van alle kwaad."
Peters bromde iets en Cartridge wendde
Üch tot hem.
„Zeg het maar gebrek aan beheer, aan
energie, aan verstand misschien! Maar hoe
kan een invalide al deze goede eigenschappen
bezitten?"
„Dat is niet aan mij om te beoordeelen,"
Zei Peters plotseling onderdanig. „Het is niet
mijn zaak om raad te geven aan een heer als
U, ik ben geen advocaat. Ik gebruik alleen
mijn oogen en nu valt mg iets op, wat ik niet
graag over het hoofd zal zien, en als ik U
was, zou ik dat ook niet willen, mijnheer,
hoewel zooals ik reeds zeide het mijn
zaak niet is. Ik ben hier om orders op te
Volgen."
maakte een beweging alsof hij den
ital wilde verlaten.
Maar Cartridge hield hem met zijn stok
tegen. „Ga door, man! Blijf niet midden in
steken! Misschien heb je een helder idee! Voor
den dag ermee!"
Peters keek zwijgend van den een naar den
ander, tot Pax hem te hulp kwam. „Begin
maar, Peters."
Waarop Peters in een steeds aangroeienden
woordenstroom zijn ideeën begon uit te leg
gen. „Wel, mijnheer, zooals U weet, heb ik
slechts uw belang voor oogen Mijnheer Car
tridge ken ik niet, maar ik zie wel, dat hij er
slecht voor staat omdat hij niemand heeft om
hem te helpen. U, mijnheer, heeft, als ik het
zoo maar eens zeggen mag, niets om handen;
en mijnheer Cartridge hier schijnt er verre van
goed voor te staan. En nu zeg ik: waarom,
als het paardenplan voorloopig toch van de
baan is niet uw beider belangen vereenigd
U moet hier toch voorloopig blijven, omdat uw
vrouw mevrouw Chisledon niet aan haar lot
kan overlaten. Wel, waarom zou U niet
probeeren iets van dit hotel te maken? Ik
bedoel niet, dat U er veel geld in moet
steken; dat zal mijnheer Cartridge ook niet
verwachten. Maar met Uw persoonlijkheid en
Uw organisatietalent, mijnheer, zie ik niet in,
waarom U er geen loonend bedrijf van zou
kunnen maken. Niet, dat ik iets te zeggen
heb, mijnheer, ik ben maar uw knecht. En als
u mij nu wilt excuseeren, mijnheer, dan ga ik
naar uw kamer om uw kleeren na te kijken, en
te zorgen, dat alles in orde is, voor ik wegga."
Hij veegde zijn voorhoofd af met een reus
achtige zakdoek, alsof zijn toespraak hem
heel wat inspanning had gekost. Wellicht was
hij ook eenigszins verlegen over zijn eigen
durf ofschoon hij dit nooit zou willen toe
geven.
Maar op een goedkeurend knikje van Pax,
wendde hij zich om, salueerde en verwijderde
zich met militaire waardigheid, hoewel een
onderdrukte vrouwengil uit de richting van
de keuken scheen te bewijzen, dat die waar
digheid binnen de keukenmuren niet zoo pre
cies in acht genomen werd.
Pax en Cartridge keken elkaar aan.
Cartridge sprak het eerst. „Wat een onbe
taalbare kerel! Treedt hij altyd op als een
voorzienigheid in zakformaat?"
„Hij bedoelt het goed," zei Pax half ver
ontschuldigend. „Hij is meer dan een bedien
de voor mij geweest: hij is een vriend."
„Juist", zei Cartridge. „En nu is hij er op
uit voor U een betrekking te vinden, niet
waar?"
„Ik geloof wel, dat dit zijn bedoeling is,"
zei Pax lachend. „Hij komt hier, zoodra mijn
hond uit quarantaine is. en dan zal ik aan
den slag moeten, als het niet eerder is."
„Juist", zei Cartridge weer. „Wel", zei hij
na eenige oogenblikken, „waarom niet
eerder?"
„Wat bedoelt U?" vroeg Pax.
„Ik ben een invalide," begon Cartridge, „en
dat zal ik altijd blijven. Ook drink ik te veel
maar dronken word ik nooit. Ik heb een
beheerder gehad, die mij bedroog. Ik heb hem
er uit geschopt, en de zaak is naar den kel
der gegaan. U is een eerlijk man, en U zoekt
werk. U kunt er zooveel in steken als U zelf
wilt, en ik kan ook met iets helpen maar
niet veel. Maar als U wilt probeeren de zaak
weer op pooten te zetten dan zal ik U
niet tegenwerken. Het is een zuiver zakelijk
voorstel. De zaak is mijn eigendom en U
wordt deelnemer. Wij deelen de winst als
die ooit gemaakt wordt gelijk. Hoe denkt
U hier over?"
Pax keek hem recht ïn de oogen. „Het
mag een zakelijk voorstel zijn," zei hij eigren-
lijk. „Maar het klinkt mij niet erg zakelijk in
de ooren."
Een langzame glimlach verhelderde Car-
tridge's vervallen trekken. „Zoo ben ik nu
eenmaal," zei hij. „Als ik iemand mag. doe
ik dat door alles heen. Ik mag U. kapitein
Packersley. Ik verwacht niet, dat dit weder-
keerig is, niemand voelt iets voor mij. Ik
drink te veel. Maar mijn aanbod blijft. Neemt
U het niet aan wfcl, dan zijn wij even goe
de vrienden."
„Juist," zei Pax op zijn beurt. „Het is bui
tengewoon geschikt van U, mg een dergelijk
aanbod te doen."
„O, genoeg daarvan!" zei Cartridge. „Ik
ben geen philantroop. De kwestie is, dat ik
zelf niet meer werken kan en dat U een
flink, sterk mensch is. Ik heb het idee, dat
U, wat U ook begint, tot een succes zult
maken."
„Denkt U dat?" zei Pax met een bitteren
glimlach. „U heeft een te hoog idee van mijn
capaciteiten. Maar ik ben U toch zeer dank
baar. Als U het goed vindt, wil ik de zaak
eerst met mijn vrouw bespreken, alvorens een
beslissing te nemen."
„Ik verwachtte, dat U dit zou zeggen," zei
Cartridge. „Mannen zijn tegenwoordig niet
meer onafhankelijk. Ik heb met dergelijke din
gen niets te maken, den Goden zij dank. Niet
dat ik iets onaangenaams over mevrouw Pac
kersley wil zeggen," voegde hij er bij. „Van
wat ik gezien heb, lijkt zij mij ook van het
soort te zijn, dat tot het eind volhoudt."
Pax wendde zich kalm naar het huis. Met
gebogen hoofd antwoordde hij: „Ja, Cartridge.
Je hebt gelijk zoo is zij."
Cartridge keek hem nieuwsgierig aan, want
de toon klonk zoo raadselachtig. Maar iets in
Pax' houding deed hem zwijgen en met een
kort knikje strompelde hij over de binnen
plaats in de richting van het huis.
HOOFDSTUK VTtl
Het Antwoord
Het was na zes uur dien avond, dat Pax
Claire een boodschap* zond, met het verzoek
een paar minuten bij hem in den tuin te wil
len komen. Het was opvallend, zoo weinig hij
haar sedert den avond van hun aankomst ge
zien had. Of zij hem opzettelijk ontweek, wist
hij niet, maar de zorg voor Yvonne scheen
haar geheel in beslag te nemen. Hij hoopte,
dat zij de noodige rust nam, maar menig
maal hoorde hij haar 's nachts in de aangren
zende kamer en maakte zich bezorgd, of de
verpleging van Yvonne niet te veel van haar
krachten vergde.
Ghulam bracht Claire's antwoord. Zij zou
binnen een paar minuten in den tuin komen.
Hij ging naar buiten en wachtte haar op het
mos begroeide pad langs den Zuidgevel van
het oude huis.
De blauwzilveren lucht had plaats gemaakt
voor grauwe avondwolken en de aanhoudende
roep van den wulp scheen een verandering in
het weer te voorspellen. De verre horizon was
loodkleurig en een zware stilte hing over de
zee. Er was geen zuchtje en de takken en
het gegons der bijen in de brem- en seringen
struiken was het eenige geluid in den tuin,
waar zelfs de vogels schenen te slapen.
Eindelijk kwam Claire naar buiten langs de
vervallen trap van de groote ontvangzaal. Zij
was geheel in het wit gekleed en ha^r ge
zicht zag spookachtig bleek in de grijze
avondschemering.
Op het geluid van haar voetstappen keerde
Pax zich om en bekeek haar met een
onderzoekenden blik, die een strengere uit
drukking aannam toen hij haar doodelijk ver
moeide oogen zag.
Zij maakte een half-verontschuldigende be
weging, en gaf hem haar hand. „Ik heb mij
vandaag nogal ongerust gemaakt. Wat is er?"
„Waarom heb je je ongerust gemaakt?"
vroeg hij, haar hand in de zijne houdend.
Zij wierp hem een smeekenden blik toe. „O,
niets bijzonders eigenlijk. Misschien heb ik te
veel verwacht. Het is ten slotte pas drie da
gen."
„Is zij iets beter?" vroeg Pax.
Zij schudde het-hoofd. „Zij haalde zich zulke
vreemde dingen in het hoofd. Dat zoeklicht
aan den overkant van de baai zij ziet soms
s nachts den beweegbaren lichtstraal ervan
en dat maakt haar zeer onrustier. Zij noemt
h.et. de electrische lantaarn." Zij kon een
rilling niet onderdrukken.
Pax nam haar zacht bij den arm. „Laten
wij wat heen en weer loopen. Ik wil even rus
tig met je praten."
„Ik kan niet lang blg'ven," zei ze aarzelend.
Wordt vervolgd.)
