RADIO
crisis heengehalpen
Een koffer
met inbrekers
Hitlerjugend
Amsterdam
in
Niet voldoende uitgemolken
EDGAR RICE
BURROUGHS
Tarzan en Jane keken naar de verdwijnen
de kustlijn en voor het eerst verliet de aap
man zijn geboorteland zonder enig gevoel van
spijt. Geen schip, dat'de zeven zeeën beva
ren had, kon hem nu vlug genoeg van Afrika
wegvoeren. In zijn verlangen om zijn zoon te
gaan zoeken vond hij, dat de snelheid van de
„Kinsaid" veel van die van een slak weg had.
Doch de snelheid van het schip was groot, al
scheen het ook stil te liggen en al spoedig
kwam het lage heuvelland van het Jungle
eiland aan de Westerkim in zicht. Jane en
Tarzan stonden op de brug uit te kijken, ter
wijl de mannen op het voordek stonden. De
dieren hadden een plaatsje gezocht in de
schaduw op het dek, waar zij lagen te slapen.
Alles was rustig en vredig aan boord en op
het water. Doch opeens, zonder enige waar
schuwing, vloog de wand van de hut de lucht
in, een wolk zwarte rook kwam ver boven
de Kinsaid uit en er volgde een vreselijke ont
ploffing, die het heele schip deed trillen. Er
brak dadelijk een ware paniek op het dek uit.
De apen van Akoet, geschrokken door het
geluid, renden angstig heen en weer. Sheeta
liep hier en daar en brulde van angst, zodat
de mannen van de Kinsaid de koude rillingen
langs hun rug voelden gaan. Mugambi zat
ook te beven. Alleen Tarzan van de Apen en
zijn vrouw behielden hun tegenwoordigheid
van geest. Onmiddellijk ging Tarzan naar de
apen, stelde hen gerust, sprak tot hen en
streelde hun harige lichamen, terwijl hij hen
verzekerde, dat er geen onmiddellijk gevaar
meer was.
(Nieuwe spelling.);
Het deksel ging open en de die
ven kwamen te voorschijn!
Gisterochtend omstreeks negen uur
vervoegden zich in de werkplaats
van de woningstichting „Zomers
Buiten" in de Heliotroopstraat aan
•de overzijde van het IJ te Amster
dam eenige mannen met een drie
wieler, waarop een groote hutkoffer
was geladen.
Zij troffen daar een timmerman aan,
en verleiden, dat zij den koffer, die gevuld
was met glaswerk en afkomstig uit Heer
len, moesten afleveren bij een inwoner
van de Azalcastraat, die evenwel niet
thuis was. Aangezien zij anders met hun
vracht onverrichterzake naar de stad zou
den moeten terugkeeren, vroegen zij, of de
koffer niet zoolang in de werkplaats zou
kunnen worden neergezet; degene, voor
wicn hij bestemd was, zou hem dan wel
komen afhalen.
l)o timmerman had hiertegengeen be
zwaar en hij hielp de mannen den zwa-
ren koffer afladen. Na oen kwartier verliet
de timmerman de werkplaats, waar toen
niemand meer aanwezig was, althans nie-
jnand van het personeel.
Nauwelijks had de timmer
man zijn hielen gelicht, of... er
kwam beweging in den koffer, het
deksel ging open en een man, die,
als ware. hij Hugo do Groot, daar
in had gelegen, stapte eruit. Hij
bralt de deur van het kantoortje
open en vervolgens een daarin
staande kast, waaruit hij veertig
gulden aan zilvergeld stal! Een be
drag van honderd gulden zag hij
echter niet liggen.
Juist toen hij zich verwijderen wilde,
kwamen twee schilders de werkplaats bin
nen, om er te gaan schaften. Zij keken
vreemd op, toen zij den indringer zagen,
maar deze zag kans zich snel uit de voe
ten te maken.
De politie heeft tot nog toe geen spoor
van de inbrekers gevonden. Zij heeft den
koffer in beslag genomen, welke zeer ver
nuftig bleek te zijn ingericht; er waren
o.a. luclitgaatjes in gemaakt.
Aankomst Ned.-Indisch elftal
Naar wij vernemen zal het Nedcrlandsch
Indisch elftal, komende uit Marseille heden
aan het station Hollandsche spoor te 's-
Gravcnhage arrivecrcn. Verschillende leden
van het K.N.V.B.-bestuur zullen ter verwel-
koming aanwezig zijn.
Commissie van advies voor de
steunverleening geïnstalleerd.
Gisterochtend is op het departe
ment van Economische Zaken de
commissie van advies voor de
steunverleening aan de kleine tuin
ders geïnstalleerd.
De groep kleine tuinders door de zware
crisis heen te helpen, opdat zij in het al
gemeen belang behouden blijft, zal ons eer
ste doel moeten zijn, aldus de voorzitter
der commissie, ir. A. L. H. Roebroek, di
recteur-generaal van den Landbouw in zijn
installatierede.
Ik druk hier in het hijzonder op het
woord „algemeen" belang, zoo ging spr.
verder, omdat, naar mijn innerlijke over
tuiging, deze kleine stand van nijvere wer
kers op het gebied van land- en tuinbouw
een zeer waardevol onderdeel van onze
plattelandsche bevolking uitmaken.
Bij elke daad zal steeds nauw
keurig overwogen moeten worden,
in hoeverre hij de rationalisatie van
het bedrijf in de hand kan werken,
want dit is de meest juiste weg,
èn in het belang der gemeenschap,
èn in het belang van den kleinen
tuinder zelf. Al moge ook niet al
tijd het ideaal bereikt worden, om
iederen kleinen tuinder in 't eigen
bedrijf te behouden aan den eigen
arbeid, toch zal in die richting
onze aandacht bij voortduring moe
ten zijn afgestemd. Bij dat alles
worde ook het oog gericht op het
gezin.
De gekozen richtlijnen beoogen niet om
den arbeid in een eng keurslijf te vatten.
Het plaatselijk orgaan kan rekening hou
den met de plaatselijke omstandigheden en
dient over eenigen armslag te beschikken;
de commissie zal zich tot meer principi-
cclen arbeid moeten beperken.
Tenslotte verklaarde ir. Roebrock in
naam van den minister van Economische
Zaken de commissie voor geïnstalleerd.
Chili heeft te veel wijn
Als gevolg van Chili's nieuwe geheel-
onthoudingswet heeft men drie milliocn
gallons wijn in voorraad boven de toege
stane hoeveelheid. Het teveel zal vernietigd
moeten worden. Hiertegen rijst evenwel
protest van de zijde der wijnboeren en
wijnhandelaren, die zeggen, dat Chili niet
het voorbeeld van andere landen dient te
volgen, welke hun nationale rijkdom weg
gooien, zooals de Vereenigde Staten, die
hun teveel aan katoen verbranden, of Bra
zilië, dat zijn koffie vernietigt.
Hen uniform-raadsel.
De Amsterdamsche politie staat
thans voor een interessant en al
leszins actueel probleem. Zaterdag
avond zijn op verschillende punten
van de stad eenigo knapen gezien,
blijkbaar leerlingen cener Duitsche
school te Amsterdam, die op weg
waren naar een bijeenkomst der z.g.
„Hitler-jugend" of soortgelijke ver
eeniging.
De jongens waren gekleed in het uni
form dezer beweging, dat bestaat uit een
wit schiller-hemd op een korte broek
welk tenue nog wordt voltooid door een
leeren gordelriem met koperen koppelplaat,
waarop het bekende nalioriaal-socialistische
embleem, de gestyllccrdc pijl, is afgebeeld.
De politie, die van een en ander aan
stonds kennis had gekregen, heeft evenwel
nog geen aanleiding kunnen vinden hierte
gen op te treden. Er beslaat n.1. bij de be
trokken autoriteiten twijfel ten aanzien
van de vraag of het uniform-verbod in dit
geval wel van toepassing is. Allereerst
schijnt het daartoe van belang de nationa
liteit der jongens na Ie gaan. Alen deelde
ons mee, dat zoo de knapen Nederlanders
zijn, er zeker de wenschelijkheid bestaat
aan dit vertoon een eind te maken. Anders
wordt echter de zaak, wanneer men met
Duitschers te doen heeft. Voor de betrokken
politie-autoriteiten is een en ander evenwel
aanleiding geweest zich met den Officier
van Justitie te Amsterdam in verbinding te
van Justitie te Amsterdam in verbinding te
stellen, teneinde diens oordeel in deze
aangelegenheid te vernemen.
Nederlandsche ballonvaarder
onderscheidt zich
500 K.M. in zestien uur.
Van den heer J. Bocsrftan te 's-Gravenhage
ballonvaarder van de Nederlandsche Bal-
lonsport Vereeniging, die Zondagmiddag
als deelnemer aan den internationalen af
standswedstrijd voor vrije ballons om den
lentebeker, georganiseerd door den Aero
Club de France, van Tours is opgestegen,
werd gisterochtend op het secretariaat van
de vereeniging telegrafisch bericht ontvan
gen, dat hij na een vaart van niet minder
dan zestien uur nabij Diest in Noord-Belgic
is geland. Da afgelegde afstand bedraagt
ruim vijf honderd kilometer. Van de andere
deelnemers aan den wedstrijd is nog niets
bekend.
Veehouder staat terecht.
Voor de Amsterdamsche rechtbank had
zich gisteren de veehouder S. B. Jr. uit
Purmerend te verantwoorden, die door den
kantonrechter in eerste instantie was ver
oordeeld, omdat hij op noodeloos pijnlijke
of kwellende wijze een koe had doen ver
voeren. Iiij zou het beest met te vollen
uier op het veemarktterrein te Amsterdam
hebben doen vervoeren.
Naar het oordeel van den ambtenaar van
het O.M. was deze koe niet voldoende uit
gemolken, althans door „plakken" met te
gevuldcn uier ter markt aangevoerd..
Thans diende deze zaak in liooger beroep
voor de rechtbank.
De verdediger bestreed dat hier sprake
was van doen vervoeren, daar hier de
dienstverhouding volkomen ontbrak. Inte
gendeel is hier sprake van twee compag
nons. Verdachte is niet aansprakelijk, daar
hij niet de feitelijke dader is, en niet de
opdracht tot het voorgeleiden (monste
ren) van de koe op het veemarktterrein
had gegeven.
De Officier van Justitie verzocht vrij
spraak, daar het hem niet zal gelukken
het „doen vervoeren" te bewijzen.
De rechtbank zal 31 Mei vonnis wijzen.
TWEE BOERDERIJEN VERBRAND.
In den vorigen nacht is door onbekende
oorzaak brand ontstaan in de boerderij van
den landbouwer A. van Dijk aan de Zand
bergstraat te Leenden.
Ondanks een poging om dit te voorkomen
sloeg het vuur spoedig over naar de nabij
gelegen hoeve van den heer T. Fransen,
waarin een opslagplaats van oliën en vee
voeder gevestigd was.
Beide perceelen brandden tot den grond
toe af. De brandweer moest zich beperken
tot het nathouden der belendende gebou
wen. Het vee kon worden gered, doch de
inboedels gingen verloren. Alles was verze
kerd.
Canada bouwt groote
luchtvloot
Proef met driemolorige bom
menwerpers.
De „Toronto Globe Mail" meldt, dat in
Canada bij wijze van proef zal worden over
gegaan tot den bouw van dricmotorige
bommenwerpers voor de Royal Airforce.
Deze toestellen zouden, naar verluidt, een
hoogste snelheid van 270 mijl per uur (meer
dan 430 k.m.) per uur kunnen bereiken, met
een kruissnelheid van 220 mijl (meer dan
350 k.m.) per uur.
PROGRAMMA
DONDERDAG 19 MEI 1988.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV*
8.009.15 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Berich
ten).
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest (1.00—1.20 Gramofoon
muziek).
2.00 Handwerkcursus.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Orgelspel.
6.30 Friesche uitzending.
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45 Reportage.
8.05 Berichten ANP. Herhaling SOS-Bericht.
8.15 Kinderkoor „Inter Nos" en solisten.
9.00 Causerie „in den lijn van Groen".
9.30 Vervolg concert.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
Hilversum H, 801,5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.14 Bericht).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Omroeporkest.
11.00 Kniples.
11.30 Omroeporkest en soliste. (Om 12.15 Ber.)',
12.30 Het Kovacs Lajos-orkest en gramo
foonmuziek.
3.05 Gevarieerd programma (gr. opn.).
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Pianovoordracht.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Omroeporkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 'Engelsche les.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Concertgebouw-orkest en solist. (In de
pauze: Causerie over Beethoven),
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Reportage.
11.00 Berichten ANP, hierna: Gramofoonmuz.
11.4012.00 Orgelspel.
FEUILLETON.
ETHEL M, DELL
63.
„Hij is niet aan de lunch geweest, mgnheer
en heeft het niet vooruit afgezegd," ant
woordde Peters verontwaardigd. „Ik zeg, dat
het hem in rekening moet gebracht worden,
mijnheer, want Charlotte heeft speciaal een
cabinetpudding gemaakt, maar ik denk, dat
U zult zeggen
„Juist, Peters. Ik zeg, dat niemand moet
betalen voor iets. wat hij niet gehad heeft."
vulde Pax aan. „En ik geloof, dat jij en Char
lotte geen bezwaar tegen cabinetpudding zul
len hebben aan het avondeten."
..O, die hebben wij met de thee al opge
geten," zei Peters. „Maar toch, de pudding
was speciaal gemaakt, dat maakt een ver
schil."
„Hij zal waarschijnlijk wel aan het diner
2\jn," zei Pax troostend.
En dat verwacht ik vast en zeker," zei Pe
ters. ..Het giat niet aan om goed eten in den
gootsteen te gooien, mijnheer. Zoo denk ik er
tenminste over."
Pax schoot in een lach. „Dat is geen com
pliment voor jezelf en Charlotte," merkte hij
op. „Maar ik moet even naar mijnheer Car
tridge. Je moet maar met het diner wachten,
ais mijnheer Markham nog niet terug is."
Hij liep door den stroomenden regen, terwijl
Peters de garage sloot, en trad het hotel
binnen.
Het was er zoo stil als alleen een leege
ruimte zijn kan. En toen hg zich naar de kamer
van Cartridge begaf, overviel hem de gedachte,
dS,t zelfs golf, en misschien ook niet de jacht,
het hotel niet zou kunnen vullen in de winter
maanden, maar hij wilde zich daaromtrent
nog geen zorgen maken. Tot nu toe had zijn
succes de stoutste verwachtingen overtroffen
en hij was van plan dat succes het volgend
jaar te verdrievoudigen.
Hij vond Cartridge in zijn kamerjapon bij
den haard in zijn slaapkamer zitten; hij scheen
nogal opgewekt.
„Kom binnen! Ik heb nog niet te veel ge
dronken," klonk zijn begroeting, „maar dat
zal ik niet lang meer kunnen volhouden. Ik
wilde je echter eerst spreken. Ik heb je een
wettelijk voorstel te maken. Schenk jezelf
iets in! Hoe is het gegaan vandaag?"
„Tamelijk goed," zei Pax.. „Ik heb twee
paarden gekocht om te beginnen ze zullen
er niet kwaad uitzien, als ze goed verzorgd
worden." Hij zweeg even om zich een glas in
te schenken. „Het zal fijn zijn om weer een
pard onder je te voelen en een ochtendgalop
door de duinen te maken."
„Gelukkige kerel," zei Cartridge. „Het doet
mij genoegen, dat je geslaagd bent. Ik hoop,
dat je je niet hebt laten afzetten."
„Dat geloof ik niet," zei Pax. „Twee en
twintig pond voor het eene paard en achttien
voor het andere. Men kan voor dat bedrag
niet veel verwachten, natuurlijk, maar het is
een begin. De eene is een uitstekende merrie,
die goed belooft te worden. De ander is een
schonkige Iersche duivel, die er uitziet, alsof
hij een hek van eenige meters hoog, met het
grootste gemak kan nemen. En hoe heb jij
het gehad? En wat is dat voorstel van je?"
„O, ik ben veel beter," zei Cartridge. „Bin
nenkort zal ik mg weer eens naar buiten
slepen. Mijn voorstel is dit. Ik zit hier en denk
den geheelen dag, terwijl jij werkt. Wij zijn
partners, ofschoon wij nooit een behoorlijk
contract hebben opgemaakt. Het was alle
machtig geschikt van je om hier te komen
feitelijk zonder eenige zekerheid."
„Allemachtig geschikt van je om mij hier
te laten komen," zei Pax.
„Neen, dat is niet zoo," zei Cartridge. „Ik
kon dadelijk zien, dat jij van het echte soort
was juist als de oude Boniface het dadelijk
zag. Maar dat kon je van mij niet zeggen
een man die iederen avond, dien God geeft
te veel drinkt."
„Ik kan zeker zeggen, dat je tot het goede
soort behoort," zei Pax. „En dat doe ik be
slist! Wat het drinken betreft, ik heb de hoop
nog niet opgegeven. Je zult zien wat je nog
bereiken zult."
„Misschien," zei Cartridge voorzichtig, „als
ik niet voor dien tijd dood ben. En dat brengt
mij op het onderwerp, waarover ik den laat-
sten tijd zooveel gedacht heb. Als ik stierf,
zou dat voor jou verduiveld hard zijn, niet
waar?"
„Ik zou het ellendig vinden," zei Pax.
Cartridge knikte. „Ja, je bent zoo'n goede
kerel, dat zou je zeker doen. Maar wat ik wil
zeggen is dat, van een zakelijk oogpunt be
schouwd. je er dan slecht aan toe zou zijn
zelfs al liet ik je alles na. Als wij van de zaak
nu eens een N.V. maakten? Dat zou nu wel
lukken en dan zou het niemand hinderen, of
ik van dit ondermaansche verdween. Begrijp
je mg?"
Pax keek hem aan. „Ik geloof, dat ik je be
doeling begrijp," zei hij. „Maar hoe had je
je jouw toekomst dan gedacht?"
„Een rustig hoekje en een flesch is alles
wat ik tegenwoordig verlang," zei Cartridge
met een sarcastischen glimlach. „Ik zal nie
mand in den weg loopen. Maar ik zal met ple
zier rondneuzen en kijken hoe jij werkt, dat is
mgn grootste genoegen. Nu, wat denk je er
van?"
„Ik denk, dat je een allemachtig goede kerel
bent," antwoordde Pax. „Maar als ik niet
zeker weet, dat jij er niet op achteruitgaat,
denk ik er geen oogenblik over."
Cartridge lachte voldaan. „Daar behoef je
niet bang voor te zijn. Ik kan je vertellen, dat
ik aardig aan het verliezen was, voordat jij
op het tooneel verscheen. Jij hebt de zaak om
hoog gewerkt, en als je je vereenigen kunt
met dit idee van mij, zal .het uitgevoerd wor
den op een basis, die jou meer voordeel zal
brengen dan eenig ander je nederigen die
naar niet uitgezonderd."
.Daarin zal ik in geen geval toestemmen,"
zei Pax.
„O, ja, dat doe je wel, zei Cartridge streng:
„je zult precies doen wat ik zeg! En je zult
moeten slikken, dat er dingen bij zijn, die niet
naar je zin zijn. Tusschen twee haakjes, je
weet toch van die twee tortelduiven in de
keuken
„Ja, ik heb mijn toestemming gegeven," zei
Pax, „en ook mijn volle goedkeuring. Ik vind
werkelijk, dat dit het beste is wat ons tot nu
toe overkomen is. Zij zullen beiden al hun
krachten aan de zaak geven, en blijven geven."
Cartridge knikte. „Je hebt gelijk. Ik heb
hun aangeraden om maar dadelijk in onder
trouw te gaan, dan is het ergste des te eerder
achter den rug, en het is nu bovendien de
slappe tijd."
„Een goed idee," zei Pax. „Wij zullen voor
Kerstmis niet veel gasten meer krijgen. Maar
dan moeten wij ook paraat staan."
„Wat wil die vriend van je eigenlijk?" vroeg
Cartridge onverwacht.
„Wie. Markham? O, hij is pas hier met ver
lof en komt mij opzoeken. Hij heeft in Indië
als luitenant onder mij gediend," legde Pax
uit. „Wij hebben daar een tijd lang samen ge
woond."
„O, ben jij het, dien hij komt bezoeken?"
vroeg Cartridge met een knipoogje. „Dat dacht
ik wel. Peters heeft mij dat ook reeds verteld.
Een goede kerel, Peters."
,Een prachtvent," zei Pax. „Wel, ik moet
weg. Ik ben je zeer dankbaar, Cartridge; maar
wij zullen zeer voorzichtig moeten zijn met
deze ideeën van je, en eerst goed advies in
winnen zooals je wilt," zei Cartridge. „Maar
ik zal toch doen wat ik wil. Je kunt die
flesch wat dichter bij zetten. Neem zelf nog
een glas!"
„Niet meer, dank je. Het is etenstijd. Ik
moet werkelijk gaan," zei Pax. „Langzaam
aan met die flesch, als een brave kerel! Ik
kom 9traks nog even bij je."
Cartridge keek hem met waterige oogen
aan. „Je hebt de gave om menschen in den
waan te brengen, dat zij nog voor iets deugen,"
merkte hij op. „Ik wilde dat ik je eerder ont
moet had. Dan zou het misschien anders met
mij geloopen zijn."
„Het is nooit te laat," zei Pax.
„Dat weet ik nog zoo zeker niet," zei Car
tridge, die nu volkomen futloos in zijn stoel
gedoken zat. „Maar misschien zal ik er wat
meer soda bij doen, als het jou gelukkiger
maakt."
„Brave kerel!" zei Pax. „Dat maakt het mij
zeker."
„En waarom, is mij een raadsel," zei Car
tridge, terwijl hij de flesch opnam. „Maar
daar ga je! Als je na het diner terugkomt,
kan je jezelf overtuigen."
„Goed, dat zal ik doen," beloofde Pax. Tot
straks! En vergeet niet dat ik zaken met je
te bespreken heb, dus dat je matig moet zijn."
Cartridge grinnikte, ofschoon hij van geen
ander ter wereld een dergelijke aanmaning ge
accepteerd zou hebben. „Goed! Dat is afge
sproken." zei hij. „Ik zal je vertrouwen niet
beschamen, Kapitein. Kom zoo gauw mogelijk
terug!"
En met een glimlach verliet Pax het vertrek
Wordt vervolgd.)
