imzm
Het
föedle ytnqeni en meibf&i.!
Het einde is in zicht en ik zeg... helaas.
Want volgende week is het de laatste maal,
dat ik jullie schrijf en nemen we 2 maanden
afscheid van elkaar. Geen raadsels meer op
lossen en ook geen briefjes meer schrijven.
Willen julie wel geloven, dat ik dit werk zal
missen? Want ik doe het al even graag als
de meesten van jullie.
En nu een verrassing: omdat het volgende
week de laatste keer is heb ik aan de direc
tie van de krant gevraagd of die het goed
vond dat ik dan een taart onder jullie ver
loot. En de directie heeft gelukkig „Ja" ge
zegd, zodat jullie nu a.s. Zaterdag weer een
kans hebben zo'n brok heerlijkheid in de
wacht te slepen.
Ik ben benieuwd wie de gelukkige is:
Het boek werd deze week gewonnen door:
JACOBA J. KUIPER,
Grootewal G 20, Schagen.
En nu de briefjes:
MIek Leguif, Scha gen, Zo, maken jullie
al weer plannen voor de aanstaande kermis,
Miek? Nu, het duurt nog wel even en ik heb
nog heel andere dingen aan m'n hoofd, dan
nu al te gaan denken aan schommelschuitjes,
draaimolens en oliebollen. Maar als het zover
is, nu wie weet wat ik dan nog doe.
Marietje en Wim Boontjes, Stolpen. Zat
er niet veel aan de Meirapen van je tuintje,
Marie? Dat was jammer, want je zult het
wel goed verzorgd hebben denk ik. Ik wist
niet, niet dat jullie zulke geweldige hadbal-
lers waren. Gewonnen met 40; dat is nog
al wat zeg!
Pietje de Vet, Schagen. Is Vader thuis
gekomen Pietje en wat zal hij een massa te
vertellen hebben! 3 Maanden weg geweest!
Daar hoor ik nog wel van. Ik lees, dat je
een paar fijne dagen in Petten heb gehad. Ja,
die juffrouw Tiddes zal er voor gezorgd heb
ben dat het jullie aan niets ontbrak. Waren
er Engelsen ook? Heb je ze niet horen zeg
gen „Yes" en „No" en „How do you do?" Zo
ja ,dan waren het échte Engelsen. Dag Piet!
Ada Pronk, Schagen. Ook al naar Pet
ten geweest. En ook meegeholpen de boel op
ruimen. Dat is daar gewoonte en dat is maar
goed ook. Je eigen rommel opruimen kun je
niet vroeg genoeg leren. Ben je zo verbrand
Nu, ik ben ook een halve dag aan het strand
geweest en m'n huid was toen zo strak als
een stuk leer. Gelukkig dat er nog crème
op de wereld is, hè?
Janie Borst, Schagen. Wat is dat een
prachtig briefpapier, wat jij gewonnen hebt
metde Centra-club, Jannie. Dat noemen ze
„Oudhollands" en ik denk, dat je nog nooit
zulk mooi gehad hebt. Is het niet zo? Enfin,
er nu maar zuinig op zijn dat je er lang
wat aan hebt.
Ab Marees, Barsingerhorn. Fijn, dat
het boek naar je zin was Ab. En je vraagt
of ik van zwemmen en vissen houd? Van
allebei. Maar met vissen ben ik nog nooit
erg gelukkig geweest. Altijd raakt m'n
haakje vast, altijd eten ze m'n wurmen er
af en meestal kom ik thuis met één visje
of helemaal niets. Nee, visgeluk heb ik niet
en dat is erg jammer, maar ik denk dat de
vissen er blij over zijn... Zou het niet?
Piet Dekker, Anna Paulowna. Piet
heeft me de beloofde tekening gestuurd en
dat was nu eens een echte verrassing. Keu
rig geteelcend, en ingelijst achter glas. Een
pronkstukje. Hij is direct opgehangen aan
de wand thuis Piet en oogstte algemene
bewondering. Hoor ik nu nog eens wie haar
zo mooi ingelijst heeft? En... nog wel be
dankt hoor. We vonden het op kantoor alle
maal reuze aardig van je!
Rienus Sclirieken, Stolpervlotbrug.
Ja Rienus, ik houd erg veel van bloemen.
By ons thuis staan ze altijd. In de voor
kamer, in de achterkamer, in de keuken, in
de tuin ...kortom: overal. Bloemen brengen
leven in je huis en ik kan me niet goed
voorstellen dat er mensen zijn, die er ni e t
van houden.
Jacoba Kuiper, Schagen. Wat een fijne
lange brief over je vacantie in Petten, Ja
coba. Ik heb 'm met plezier gelezen, moest
onwillekeurig terugdenken aan de tijd, dat
ik ook kampeerde. Nu, daar zou ik wel
een roman over kunnen schrijven, zoveel
herinneringen heb ik er nog aan. Dag Ja
coba!
Bep en Trien Ttfscn, Anna Paulowna.
Daar hoor ik ineens een massa nieuws. Ik
zou gaan verhuizen, er wordt een naam
genoemd, die de mvne zou zijn, maar... Bep
en Trien jullie hebben het allebei glad aan
het verkeerde eind. Dat is m'n naam niet
(hoewel ik die meneer wel ken) en ik ga
ook niet verhuizen. Nee, nee, de eerste die
ontdekt wie de Schager Kindervriend is
moet nog altijd komen. En dat vind ik
juist leuk!
Trijnie Dekker, Anna Paulowna. Nee,
er is niets van aan Trijnie, dat ik heet zo
als er gezegd wordt en woon in die plaats
Heus niet. Waarom willen jullie dat toch
zo graag weten? Nu ik ben een onbekende,
en denkt de een misschien dat ik er uitzie
als Sinterklaas met de baard, en de ander
dat ik nog heel jong ben en een aerde, dat
ik in Amsterdam woon en de vierde in Alk
maar en de vijfde in Den Helder enzovoorts.
Maar als er één is die het uitvinst, dan zal
ik het ook eerlijk zeggen.
Piet Dekker, Anna Paulowna, Nee
maar, heel Anna Paulowna denkt op het
ogenblik dat het weet wie de Kindervriend
is. Piet Dekker ook, maar hij is er niet
achter. Er is niets van waar. Stel je
voor!
Rika Keyzer, Schagen. Of ik aan ten
nissen doe? Ik heb er aan gedaan, 3 jaar
geleden. Ik heb namelijk ieder jaar een an
der hobby. 4 jaar geleden was dat zwem
men, 3 jaar geleden voetbal, 2 jaar geleden
tennissen en van dit jaar... waarschijnlijk
wandelen. Maar het kan nog veranderen.
Dag Rika!
Henni Speelman, Schagen. Fijn, dat
het broertje weer thuisgekomen is Henni.
Dat was aardig van je het raadsel op te
lossen. En je hebt het keurig geschreven
ook.
Geerie Kuyper, Moerbeek. Geerie
schrijft me dat ze bezig is met een roestige
pen, die bovendien oud is. Nu, dat kan ik
zien, zeg. Ik vermoed dat de pen wel 10 jaar
oud is. Of nog ouder Was je brief vorige
week niet beantwoord? Tjaééé... dat kan
ik niet meer nazien, maar ik vermoed, dat
het je eigen schuld geweest is, Gerie!
Trynie van Loenen, Noord-Schanvoude.
Moeder helpen is altijd een fijn werk, dat
vond ik vroeger ook. Ik weet nog goed hoe
ik de schuttingen in de carbolineum zette,
de tuin omspitte, een boekenkast maakte
en toen moeder eens ziek was de kamer
een goede beurt gaf. En toen waren er nog
geen stofzuigers zoals tegenwoordig. Ik
vond het, al was ik een jongen, helemaal
niet gek. En dat i s het ook niet.
Jan Jonker, Eenigenburg. Wat zul je
in Schoorl genoten hebben Jan, bij de dui
nen en de speeltuin en de lachspiegel. Ik
kan me het zo echt voorstellen. Maar wat
wordt je anders moe van dat wandelen in
het zand, hè? Ik ben eens verdwaald en
kwem thuis met m'n tong op m'n schoenen.
Dat is wel een beetje overdreven, maar dat
ik moe was... geweldig!
Nelie Oden, Hippolytushoef, Wieringen.
Ik lees, dat jij anderhalf jaar in het Kinder
sanatorium in Laren gelegen hebt Nelie,
maar dat je nu weer fijn thuis bent. Wat
zul je blij zijn, zeg al was het dan in het
Sanatorium nog zo mooi en al zorgden
ze nog zoo goed voor je. Er gaat niets
boven je eigen huis, bij vader en moeder en
je eigen vriendinnen. Is het niet zo? Dag
Nelie!
Gerie Dekker, Schagerbrug. Dat is een
moeilijke vraag Gerie: waar of ik liever
woon in Schagen of in Bergen. Tjéééé...
Bergen is mooi, heel mooi zelfs, maar Scha
gen heeft ook z'n aantrekkelijkheden.
Meestal besef je dat echter pas als je uit
de stad, waar je groot geworden bent, ver
trekt. Dan pas begrijp je wat je mist en dat
er zoo heel veel moois en aardigs was, wat
je nooit opgemerkt hebt. En daarom: Ber
gen mooi, maar geen kwaad van Schagen
hoor!
Jannio Slagmolen, Utrecht. Ja, dat
dacht ik zeker, Jannie. In geen weken en
maanden kreeg ik meer uit Utrecht een
briefje en dat vond ik natuurlijk jammer.
En nu, bijna voor de vacantie, die ik jullie
ga geven, steek je nog even je neus in de
raadselclub-hoek. Doe je na de vacantie ook
weer mee?
Jan Stöve, Schagerbrug. Zo, jan
vindt het jammer dat we er volgende week
uitscheiden en dat vind ik aardig van hem.
Maar de meeste jongens en meisjes hebben
dan veel meer de zomer in hun hoofd, dan
de raadsels en briefjes die ze moeten schrij
ven, Jan en dat kan ik me ook wel weer
goed Indenken. Dus...
Nelie Speur, Westerland, Wieringen.
O ja, ik ben heel wat keertje in het Am-
stelbad geweest en heb er gezwommen ook.
Maar de keren dat ik van dit jaar gezwom
men heb zijn aan de vingers van één hand
te tellen. Zo'n held als ik vroeger was zo'n
bangerd voor de kou ben ik tegenwoordig!
Antje Roossien en Hillechien Bügel, Wie
ringen. Kijk eens aan, twee nieuwe
vriendinnen. Nu, jongedames, beter laat
dan nooit en ik reken ook na de vacantie
op jullie. Vinden Jullie Tarzan zo mooi?
Nu, dat is de mening van al m'n vrienden
en vriendinnen, die iedere dag in spanning
op de krant wachten om te zien en te lezen
wat hij nu weer voor heldendaden bedreven
heeft. Wat is me die Tarzan en z'n zoon al
niet minder, sterk. Kolossaal, daar kunnen
de jongens van Wieringen niet aan tippen,
zeg!
Jacob Kolmp, Stolpervlotbrug. Kijk,
Jacob vergat z'n naam en adres op het
briefje te zetten, maar gelukkig dat ik zijn
handschrift in m'n geheugen heb. Zo, dus
je ving 4 palingen en wat baars. Dat was
dan een aardige vangst. Zoveel heb ik nog
nooit opgehaald, dat wil ik je wel vertellen.
Maar wat lees ik... mag je je zusje geen
pakkert geven? „Daar doet ze niet aan",
schrijft Jacob. Nee maar...
Moeder van Pietje de Vet, Nunspeet.
Hartelijk dank voor Uw attentie uit het
mooie Nunspeet. Ik vond het erg aardig,
dat ik een kaart van U ontving. Dat bewijst
tenminste dat ook de moeders van m'n
jonge vrienden m'n wekelijkse babbeltje
volgen. En zoiets geeft altijd moed! Ik wens
U nog eens volledige beterschap en... liefst
zo spoedig mogelijk.
Jeltje Peetoom en Annie Klein Teesink,
Noord-Scliarwoude. Dat was een heel
verhaal van die tocht naar Alkmaar, waar
op jullie bovendien nóg verdwaald zijn ook.
Wét een avontuur, zeg, dat zullen jullie
wel niet gouw vergeten. Ik ben ook eens
verdwaald, dat was in Apeldoorn, maar ik
vond het niets leuk.
Stijnie Hemke, Noord-Scharwoude.
Ben jij zo'n.gymnast, Stijnie? Dat heb ik
nooit geweten. Ik gymde vroeger ook graag
en denk er nog dikwijls aan terug hoe ik
aan de hek spartelde, op ae brug werkte,
in de ringen hing'te zwaaien en met de 100
meter een eerste prijs haalde. Maar dat is
allemaal al weer een paar jaartjes geleden.
Nellie en Kees Everts, Keinsmerbrug.
Wat vind ik dat aardig Nellie, dat jullie de
juffrouw bedacht hebben met haar ver
jaardag, ook al was het reeds een paar we
ken daarna. Ik kan me ze echt voorstellen,
dat zij het zo leuk vond. Reken er op dat
ze het op prijs gesteld heeft! Dag jongens!
(Succes met Kees' visvangst hoor!)
Dat was het laatste briefje, vrienden en
vriendinnen. Tot volgende week... de laat
ste maal. Denk aan de taart!
KindeMfUend
Oplossing raadsel vorige week
Strand, kiezel, kaNeel, banAan, kanaAl,
aalbeS, zeebAd, staPel, kaPper, gEmber,
Leiden. Sanaasappel.
Goede oplossingen ontvangen vant
Jeltje en Annie P., Noord-Scharwoude;
Jacob K., Stolpervlotbrug; Bram, Cor, Annie
en Aafje W., Lutjewinkel; Jan J., Eenigen
burg; Jannie S., Utrecht; Geerie K., N.
Niedorp; Trijnie D., Anna Paulowna; Jaco
ba J. K., Schagen; Piet D., Anna Paulowna;
Jannie B., Schagen; Stijnie H., Noord-
Scharwoude.
Boer Hardink, de rijk
ste, voornaamste boer
van het dorpje H., stond
in de deur van zijn
schuur en keek over
het erf uit, dat in de
ochtendzon lag en waar
de kippen, die altijd
vroeg op waren, al rond
scharrelden. Hij zelf
was ook altijd vroeg op,
hij hield van werken
en luilakken kon hij
niet uitstaan. Boer Har
dink keek juist tevre
den rond naar de schu
ren en zyn huis, toen
hij langs de zijkant van
dat huis een man zag
lopen, die er uit zag of
hy liever niet werd ge
zien. Hij sloop langs de
muur en keek telkens om en Hardink, die
hem goed in het oog hield, zag tot zijn woe
de, dat de vreemde man, die er uit zag als
een landloper,, door het open raam naar
binnen keek en even later een paar van
zijn schoenen onder de jas stopte. Nauwe
lijks had de dief zich omgekeerd om zich
uit de voeten te maken, of hij hoorde een
dreigend „halt" achter zich en meteen zag
hij twee reusachtige doggen op zich af
springen. Stijf van schrik bleef de man
staan. Hardink ging naar hem toe, wissel
de een enkel woord met hem, terwijl de
honden grommend beletten dat hij weg
liep. Wat hij liever deed, vroeg de boer
den landloper, vechten met de honden, aan
de politie overgeleverd worden of voor
hem werken. Nu, in geen van drieën had
de man erg veel lust, maar daar hem het
laatste nog het veiligste leek, koos hij dat,
met een diepe zucht. Even later stond hij
in de schuur, met een bijl in zijn hand en
een stapel boomstammen naast zich, die hij
klein moest hakken. Wel keek hij met een
verlangende blik zo nu en dan -naar de
deur, of hij geen kans had om te ontsnap
pen, maar daar lagen die akelige grote
honden steeds maar en bromden nijdig, als
hij maar een stap te dicht bij kwam. Dus
hakte en hakte onze landloper onverdroten
verder. Tegen tien uur kwam boer Har
dink met een kom melk en een dikke snee
brood in de schuur. Zonder een woord te
zeggen zette hij ze neer, keek naar het
hout en zei een goedkeurend woordje te
gen de honden en ging weer weg. De hon
den bleven op hun post en de dief moest
wel weer aan het werk gaan, toen hij de
melk en het brood op had. Eerst hakte hy
verwoed, om zijn kwaadheid te luchten,
Nieuw raadsel
X i Nachtrust.
X Familielid.
X komt op metalen door vocht.
X g Nachtvogels.
X Allemaal.
X g Vis.
X Onze beste vriend.
X Beneden.
X Gesponnen draad.
X Uitbouw aan een huis.
X Gelooide huid.
De beginletters (op de kruisjes) van bo
ven naar beneden gelezen, vormen de naam
van een vogel uit Afrika, welke zéér snel
kan lopen en mooie veren heeft.
maar werken was hy niet gewend en na
een poos zat hij op de boomstammen en
rustte uit. Maar het was juist weer etens
tijd en daar verscheen de boer weer, met
in de eene hand een bord bonen met spek
en in de andere een bord met pap. Hij keek
weer naar het hout, zei niets anders dan:
„Dit moet vanmiddag klaar", en vertrok
weer. De man keek met ontzetting naar de
grote stapel, die er nog lag en begon uit
wanhoop maar weer te hakken. Hij kreeg
het warm, trok zijn jas er bij uit en zucht
te en steunde, doch de houtstapel werd
maar heel langzaam kleiner.
Om vier uur bracht boer Hardink weer
zwijgend een kop thee met een boterham,
knikte tevreden, toen hij hem aan het werk
vond en ging weer weg. Hij had die mid
dag verder werk op het erf te doen, dus
kon hij precies horen, of de man hakte of
niet. En als de bijlslagen wat al te lang
zwegen naar zijn zin, dan liep hij even
naar de schuur toe, riep de honden mee
naar binnen, keek met een dreigend ge
zicht naar zijn gevangene en dat was ge
noeg om hem weer aan het werk te bren
gen. Voor de honden was hij doodsbang.
's Avonds kreeg hij nog eens een kom
koffie met een stapel boterhammen, die hij
zittend op de laatste boomstammen veror
berde en toen het vee naar huis werd ge
dreven en de knechten en meiden langs de
schuur kwamen, zagen ze hem juist bezig
de schuur keurig op te ruimen en aan te
vegen, onder toezicht van den boer zelf en
van de honden. Alle hout lag keurig aan
blokken gehakt in een hoek en boer Har
dink keek voldaan naar het werk, dat was
verricht.
Even later liep de landloper met haas'ti-
ge stappen het erf af, onder zijn arm nog
een pakje boterhammen geklemd en in zijn
oren klonk de vermaning nog na van den
boer: „Maak dat je weg komt, en zorg dat
ik je hier in het dorp nooit weer zie!" Maar
dat had hij niet hoeven te zeggen, want de
landloper nam zich vast voor om in zo'n
dorp, waar zulke verschrikkelijke mensen
woonden, die je zo hard lieten werken,
nooit meer een voet te zetten.
Door proefnemingen is gebleken, dat een
mens, wanneer hij zich volkomen rustig
houdt, en af en toe iets te drinken krijgt,
3 tot 4 weken zonder voedsel kan leven en
8 dagen zonder slaap.
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
No. 8.
„Wat heeft dit te betekenen?" vroeg de
verwonderde leraar. „Ik ga naar Ajax, U
mag me niet tegenhouden", lachte de jongen.
Mr. Moore, die nu boos was, werd op zijn bed
gegooid, terwyl zijn hoofd in de zachte peluw
werd gedrukt. Hij stribbelde tegen, maar hij
was niet tegen de sterke jongen opgewassen.
Wat Tarzan van 'de Apen ook aan zyn zoon
mocht hebben overgedragen^ zeker zjjn ge
weldige lichaamskracht, want Jack was even
sterk als Tarzan op die leeftijd. De leraar was
een speelbal in de handen van de jongen.
Terwijl hij hem onder de knie hield, scheurde
Jack een reep van het laken af en bond de
man de handen op de rug. En onderwijl lachte
hij. „Ik ben Waji het opperhoofd van de
Waja. U bent een Arabise Sheik, die my'n
volk wilde vermoorden en mijn ivoor hebt ge
stolen! Misdadiger! Nu heb ik U eindelijk in
mijn macht. Ik ga, maar ik kom terug! En de
zoon'van Tarzan sprong door het raam en ver
dween door de tuin. Dit alles vertelde Mr.
Moore aan Lord Greystoke en vroeg om zijn
ontslag. „Ik ben hier gekomen als leraar,
maar niet om mij met een stuk van een bedde-
laken te laten knevelen", voegde hij er aan
toe. Tarzan, die tot zyn geruststelling consta
teerde, dat de leraar niet gekwetst was, be
greep, dat het tijd was om in te grijpen. Hy
liet zyn auto voorkomen en liet zich naar het
theater brengen, terwijl de woedende leraar
zyn koffers inpakte en vertrok. „Ja, ja, mijn
zoon is geen kleine Lord"t dacht Tarzanè ter
wijl hy door de straten van Londen reed. Jack
was ongehoorzaam geweest aan het besluit
van zijn moeder en was uitgegaan om Ajax te
zien. Dit was ongewoon maar voldoende. In
de schouwburg aarzelde de trainer, toen hij
naar de woedende aap keek. Opeens verscheen
er een grote, breedgeschouderde man achter
het dier. De jongen uitte slechts één enkel
woord: „Vader!" De aap keek even naar de
Engelse Lord en liep naar hem toe.
