D Greetje wil niet naar de stad Balie, iong&tii en mzLi^el! Daar zijn we nu voor de laatste maal bij elkaar. Voor de laatste maal na 10 maanden Iedere week ontving ik jullie stapel briefjes, en iedere week weer heb ik me aan m'n schrijfmachine gezet om ze te beantwoorden. En... dat was geen vervelend werk voor me! Integendeel, -k deea het met plezier, omdat ik wist dat ook jullie deze wijze van corres ponderen en raadsel-oplossen leuk vonden. En nu nemen we 2 maanden vacantie. 2 Maanden, waarin 'je je bol niet behoeft te pijnigen met lastige puzzles, waar in je niet op je penhouder behoeft te knabbelen om 'n kantje vol te krijgen om aan die lastige Kindervriend te sturen. De schoolvacantie staat ook al zowat voor de deur en dan is het de bedoeling dat je alleen maar vrij benj,. Vrij in de zomer, de heerlijkste tijd van het jaar. Ik wens jullie allen, zowel de meisjes als de jongens ,een heerlyke tyd en hoop ze de eerste week van September allemaal weer terug te zien. Daar reken ik stellig op. Allemensen, wat zal ik die eerste week een dikke Drieven krijgen van al de avonturen die jullie meegemaakt hebben. Ik zit er nu al op te vlassen! Zoals ik beloofd heb wcrdt er deze week, omdat het een bijzondere week is, een taart verloot en... een grote taart. Het lot heeft aangewezen: ABRAM v. d. WELLE, Kolhorn. En nu de briefjes: Ja, ditmaal was het raadsel niet eens zo erg moeilijk, hoewel het de laatste maal was. Ik had eerst nog gedacht het extra-moeilijk te maken maar bij nader inzien kreeg ik toch medelijden met m'n arme vrienden en vrien dinnen om hen urenlang te laten piekeren over een probleem. Jannie Slagmolen, Utrecht. Moet je Jannie horen: die schrijft me daar dat ze „maar" 1 maand vacantie heeft. 1 Maand! Wat een geweldige tijd vergeleken met die 14 dagen die ik krijg. Nee Jannie, je hebt heus niet te klagen en als je later nog eens een betrekking krijgt, dan zul je wel eens denk" >an de tijd, dat je 4 weken vrij had. Let -»»aar_0p! O--- e Keyzer, Scha gen. Aardig werk is dat. beuenblazen Corrie. Ik heb het vroe ger ooi: cVkwijls gedaan en kon maar nooit begrijpen, hoe al die wondermooie kleuren in die bellen getoverdwerden. Rood en groen en blauw en violet. Alle kleuren van de regenboog. Rika Keyzer, Schagen. Bedankt voor je fijne brief Rika. Dat was een hele massa nieuws, hoewel er ook wat treurigs in stond. Maar dat zal misschien nog wel meevallen. Jullie zullen vast en zeker pret hebben op het schoolreisje, net als alle andere jaren. Ik zou haast zeggen: schrijf je er nog wat over?, maar dat kan nu niet meer. Al vast gelukgewenst met je verjaardag die je morgen viert Rika. Dag! Jannie Borst. 6 Jonge ganzen, ja, wat kunnen die een herrie maken, hè? Dat pikt en trapt elkaar maar alsof het oorlog is. Maar ze hebben ook weer hun goede eigen schappen en die zijn niet gering, wat jij? Ali Smit, Schagen. Heerlijk die kermis hè? Ik heb gelezen hoe je gezweefd en ge- auto't hebt en ik kan me voorstellen dat je genoot. Ik weet nog goed hoe fyn ik het vroeger zelf vond. En meisjes en jongens veranderen nooit! Bep en Trien Tysen, Anna Paulowna. Tarzan... ja, dat verhaal is nu weer span nender dan ooit. Wat een avonturen maakt de zoon mee, en... het ergste moet nog komen. Enfin, dat lees je wel van de zomer. Sla het maar geen enkele maal over! Marie en Wim Boontjes, Stolpen. Ik kan me voorstellen" Marie dat meester jouw schrijven in orde vond. Want je hebt een heel goede hand en ik kan je wel vertellen dat ik vroeger lang niet zo mooi schreef als jij nu. Je hebt vast en zeker wel een 9 voor schrijven op je laatste rapport gehad, niet? Nelie Speur, Wieringen. Ik dank je voor je goede wensen met betrekking tot m'n vacantie. Ook ik hoop %t fyne dagen worden en schrijf daar nog wel het een en ander over. Er io namelijk een kansje, dat ik een mooi reis ga maken. Héél ver weg. Pietje de Vet, Schagen. Ja Pietje, ook wy moeten voor 2 maanden afscheid nemen en ik ben het met je eens, dat het een lange tijd is. Maar ook daar komt weer een eind aan en gauwer dan je wel denkt. Wat heeft die vader jou en je zusje en je moeder ver wend, zèg. Vervelend, dat hij vrndaag al weer weggegaan is, maar ja... dat is het zeemansleven. Nu Pieter, jonge kameraad, tot na de vacantie! Jan Brommer, Barsingerhorn. Dat was weer eens een ouderwets gezellig voetbal overzicht van Jan. Wat een bijzonderheden en ik köm steeds meer tot de overtuiging dat jij er een goede kijk op hebt. Jan. ij-ijg ik na de vacantie ook weer de overzichten. Natuur- lijk, want dan zijn we al haast weer aan de nieuwe competitie toe. Nellie en Kees Everts, Keinsmerbrug. Nee Nellie en Kees, gezweefd heb ik nog niet en... zal dat niet doen ook. Ik ben name lijk bang in een zweef. Dat is wel eigenaar dig, want ik durf best in een vilegtuig en op een hoog gebouw en op de rand van een goot 40 meter boven de grond te wandelen. Maar ik heb nu eenmaal een onverklaarbare angst voor een zweefmolen. Prettige va cantie jongens! Henni Speelman, Schagen. Ook al een vriendinnetje dat doel met de kermis is en er een hele brief over schryft. Die ook droomt van zweven en roetsen en draaien en wentelen. Veel plezier hoor! Jacob Klomp. Is het been nog niet hele maal in orde Jacob? Dat is dan wel jammer, want je had fijn kunnen zwemmen, temeer daar je er zoveel van houdt. Maar daarom niet getreurd. Wees bly dat het al zover voor elkaar is. Prettige vacantie hoor! En... tot er na! Gerie Dekker, Schagerbrag. Ik reken er vast op van jou de eerste maal na de puzzle vacantie een dikke brief te krijgen met het hele verhaal van al de plezierige dingen, die je in Juli en Augustus beleefd hebt. Spreken we dat af? Rinus Schrieken, Stolpen. Rinus hoopt dat ik zo bruin al een neger na de vacantie terug zal komen. Nu, daar is wel kans op, want ik ben van plan helemaal geen hoed, een open hemdje en kniekousen te dragen. En als de zon dan maar. wil schiftten... dan kom ik niet bruin als een neger, maar zwart als de moriaan tergu. Reken er op! Klaas Borst. Leuk is dat, dat jullie iederen dag een paar centen _mee naar school krijgen voor"de kermis. Én da"n is het zeker iedere keer een hele puzzle op welke wijze die besteed moeten worden. Dat her innert me aan vroeger, toen ik iedere dag 5 cent kree~ en er de hele dag zat over te piekeren hoe ik die het beste kon uitgeven voor de meeste dingen. Dag Klaas. St^nle Hemke, Noord Scharwoude. Stijnie besluit ditmaal haar briefje met „vaarwel". Nu, nu... zo erg is het nu ook al weer niet. Het lykt warempel wel een af scheid voor eeuwig Niets hoor, over 8 weken komen we weer bij elkaar en gaan de zaken gewoon door. Jeltje Peetoom, Noord Scharwoude. Dat was een wonderlijke historie Jeltje, met de witte muis die je van je vader gekregen hebt, en die ontvluchtte en daarna door jou in een jampotje weer gevangen werd. Maar enfin je hebt 'm weer terug! Trynie van Loenen, Noord Scharwoude. - Alsjeblieft, Trijnie schrijft dat als ze wist wie de Kindervriend was, ze deze een ijssie zou aanbieden op de kermis. Helaas ze kent hem niet. Veel plezier op de kermis hoor! Guurtje de Hoop, Schagen. Nee de brief was niet zo lang als ik dat vroeger van je gewend was. Maar ik hoop op na de vacantie. Dan beginnen we allemaal met nieuwe moed en... met nieuw nieuws! Piet Dekekr, Schagebrug. Van Piet kreeg ik een heel mooie ansichtkaart uit Schoorl. Dat vond ik een vriendelijk atten tie van hem. Dat bewijst dat julne de Kin dervriend tenminste niet vergeet. Nog wel bedankt hoor! Jacoba Kuiper, Schagen. Wat een ge weldig lange brief Jacoba. Ik heb er wel 5 minuten in zitten lezen en weet nu precies wat jij allemaal op de kermis uitgespookt hebt en hoe je keer bent gegaan in de auto- tjes. Wat zul je gelachen hebben, zeg! Bram v. d. Welle, Kolhorn. Dat vind ik een mooie naam voor jullie voetbalclub, Bram, „Stormvogels". Met zo'n naam kun je alleen maar overwinningen halen. Of verliezen jullie ook wel eens? Johanna de Veer, Schagen. Johanna, Johanna... ik kan het Geluk nu eenmaal niet dwingen. De taart wordt eerlijk verloot en als het eens gebeurd, dat iemand hem tweemaal vrij kort achter elkaar krijgt en de ander nooit... dat vindt ik zelf verschrikke lijk jammer, maar... we doen het eerlijk! Tr\jnie Dekker, Anna Paulowna. Dat Bep niet bij de goede oplossers stond zal z'n reden, wel gehad hebben. Trijnie. De oplos singen worden heel nauwkeurig nagezien en als je soms je naam niet eens vindt, dan kun je er verzekerd van zijn, dat er iets niet in de haak geweest is. Ennie Bos, Noord-Scharwoude.Brrr... huilde je bijna, dat je niet bij de goede op lossers stond? Bijna... nu, dat doe ik ook wel eens als ik van die heel kleine briefjes van jullie krijg of een naam niet kan ont cijferen of helemaal niet van een of ander raadselvriendirinetje hoor. Het is waar hoor! Prettige vacantie Hendricus Peetoom, Keinsmerbrug. Hetzelfde toegewenst met de vacantie Hen- dircus. Veel zon, veel warmte, veel luie dagen en... geen regen, geen kou en geen andere narigheid. Wat je noemt: een ideale vacantie! Piet Dekker, Anna Paulowna. Kyk eens aan, daar krijg ik nog een brief van Piet ook. Leuk, dat je vader het glas van het schilderijtje aangebracht heeft en jij het gehaald hebt. Ik dacht het wel, want het zat er keurig om en dat is een heel lastig karweitje. Bedank je vader ook maar na mens mij. Miek Leguit, Schagen. Kolossaal Miek, wat was dat een brief. 6 Kantjes, alsof het maar niets is. Ik vermoed dat je hiermee alle bestaande records gebroken hebt. Dat is wel een leuk idéé hè? En met Miek Leguit zijn we dan aan het einde gekomen. Nog eens, beste vrienden en en vriendinnen, een paar fyne zomermaan den toegewenst van den KindeAvAiend Oplossing raadsel vorige week De Afrikaanse vogel, die snel kan lopen en mooie veren heeft is de struisvogel. Slaap, Tante, Roest, Uilen, Ieder, Schol, Vader, Onder, Garen, Erker, Leder. Goede oplossingen ontvangen vant Jan N., Moerbeek; Rienus S., Stolpen; Stynie H., Noord-Scharwoude; Jacob H. K., Schagen; Guurtje de H., Schagen; Pietje de V., Schagen; Miek L., Schagen; Corrie K., Schagen; Rika K., Schagen; Jannie B., Schagen; Ali S„ Schagen; Cor en Maart je W., Keinsmerbrug; Hendricus P. Keinsmer brug; Abram v. d. W., Kolhorn; Bep en Trien T., Anna Paulowna; Jan B., Barsin gerhorn; Nelie S., Wieringen; Marie en Wim B., Stolpen; Trijnie D., Anna Pau lowna; Cor, Aafje, Bram en Annie W., Lutjewinkel; Dik J., Anna Paulowna; Jeltje P., Noord-Scharwoude; Gerie D-, Schager- brug; Ab M. Barsingerhorn; Piet D., Anna Paulowna; Nelie en Kees E., Keinsmerbrug. De grootste exploisie in Europa In de steengroeve bij Kirchheimbolanden in het Noorden van de Palts is onlangs de grootste explosie bewerkstelligd geworden, die ooit in Europa is voorgekomen. In een tweetal boorgaten, waarover men maan denlang gewerkt had, zijn elk 300 ton ont plofbare stoffen tot explosie gebracht ge worden, waardoor circa 200.000 ton ge steente opgeblazen werd. „Greetje, vanmiddag komen er enige padvindsters hier en die blijven vannacht slapen, vindt je dat niet prettig?" vroeg moeder aan haar dochtertje. Maar Greetje schudde het hoofd. Waar om zou zij dat prettig vinden, zij kende toch die vreemde meisjes helemaal niet. En dan, kinderen uit de stad, die schepten na tuurlijk op en vonden hier buiten alles pri mitief en eigenlijk niet goed genoeg voor hen. Neen, Greetje had veel liever, dat moeder het maar niet aangenomen had, om die meisjes hier te laten slapen. „Kind" zei moeder verder, „wat trek je toch een sip gezicht. Is dat nu alleen om dat je over veertien dagen naar Tante Mien in de stad gaat? Dat is toch voor je best wil. Je weet net zo goed als wij, dat je hier in het dorp op school niet verder le ren kunt en je wilt toch zeker wel meer kennen, dan je op het ogenblik weet?" „Ach moeder, dat is toch niet nodig, laat mij hier bij U blijven en U in de huishou ding helpen", smeekte Greetje, terwijl de waterlanders te voorschijn kwamen. Het -was-rbtfnsr "twaalf uur en om kwart over twaalf kwamen vader en de knechts van het land om te eten en dan moest het eten op tafel 'staan, want de mannen had den hard gewerkt en waren dus hongerig. Maar een ogenblikje tijd had moeder nog wel voor haar kleine meid. Zij ging even op de drempel zitten en trok Greetje op haar schoot. „Waarom vind je het toch zo erg om naar Tante Mien te gaan?" vroeg moeder zacht. „Zij ,is toch altijd even aardig voor je geweest, als zij hier was." „Ja, dat wel", snikte Greetje, „maar ik ben zo bang voor de mensen in de stad, die zijn altijd zo naar, als zij eens hier langs komen en.... ik blijf veel liever bij vader en U." Moeder zuchtte eens. Het was moeilijk Greetje aan het verstand te brengen, dat het niet anders kon en dat zij de M.U.L.O. in de stad moest doorlopen. Zij zou dan bij tante Mien wonen en iedere Zaterdag middag en Zondag thuis komen, want de stad lag gelukkig nogal dicht bij het dorp. Maar zelfs dat kon Greetje, die enigst meis je was, niet troosten. Moeder ging weer vlug verder voor het eten zorgen, terwijl Greetje haar tranen droogde, want zij wilde voor haar vader niet weten, dat zij zo kinderachtig was. 's Middags vroeg moeder haar om wat bloemen te plukken. Dat vond Greetje een prettig werkje en zij huppelde de weide op, waar zy al gauw een aardig bouquetje by elkaar had. Terwijl zij druk bezig was met dit werkje, hoorde zij uit de verte het ge zang van een troepje meisjes Greetje keek eens in de richting waar het geluid van daan kwam en daar zag zy acht meisjes aankomen, die allemaal een padvindersjurk droegen en waarvan het eerste meisje een vaantje in haar hand had. Zij waren bloots hoofds en wandelden opgewekt naar de boerderij toe, terwijl zij een vrolijk mars liedje zongen. Zouden dat de meisjes zijn, die bij ons logeren? dacht Greetje en zij rende wat zij kon om nog voor de meisjes thuis te zijn. Maar zij was juist even te laat, want moe der ontving het troepje juist, toen Greetje aan kwam lopen. „Kijk, en daar is mijn dochtertje, Greetje heet zij", lachte moeder. Greetje was zo verbaasd, dat de meisjes er zo anders uitzagen, dan zij zich had voorgesteld, dat zij in haar verbazing haar bouquetje bloemen aan het grootste meisje gaf. die het vriendelijk dankend aannam. Het eigenaardige was echter, dat Greetje zich tussen deze meisjes dadelijk op haar gemak voelde, zij deed de spelletjes mee en luisterde 's. avonds, toen de leidster aan het. troepje enkele mooie verhalen en sprookjes vertelde. Greetje deelde hen mede, dat zij over twee weken naar de stad moest, om -*-nr op school te gaan, waarop de leidster v „Wil je ook padvindster worden, dan zul len wij het nu dadelijk aan je ouders vra gen." Dat wilde Greetje wel en de leidster ging naar binnen om deze zaak met de ouders te bespreken. Dezen waren veel te blij, dat Greetje eindelijk nu wel naar de stad wil de, want zij hadden er allebei een zwaar hoofd in gehad. Zij gaven dan ook onmid dellijk hun toestemming. Toen de meisjes de volgende dag af scheid namen, want zij maakten een wan deltocht en moesten dus verder, kwam er aan het wuiven geen einde en pas toen zij in de bocht van de weg verdwenen waren, keerde Greetje zich met schitterende ogen tot haar moeder en zei: „Hé moeder, ik ben nu zo blij, dat ik naar de stad ga, omdat ik padvindster mag worden, dat ik bijna niet wachten kan, tot de veertien dagen om zyn." En zo vertrok Greetje inplaats van hui lend en bedroefd, als een opgewekt, vrolijk meisje het nieuwe leven tegemoet. In Japan heeft men ontdekt, dat uit haaien olie gemaakt kan worden, die bij zonder goed is voor de motoren van vlieg machines, want ook wanneer de tempera tuur erg verandert, verandert die olie niet. DOOR EDGAR RICE BURROUGHS No. 14. Het doden van den Rus door zyn grote, ge- tr^nde aap was lange tyd in Londen het ge sprek van de dag. De couranten stonden vol van het mysterie omdat er geen spoor van het verdwenen dier werd gevonden. Maar als gewoonlijk kwam ander nieuws spoedig de aandacht vragen en iedereen ver bat dit feit. Maar Tarzan van de Apen be greep, toen alle pogingen om zijn zoon terug te vinden zonder resultaat bleven, dat er op de een of andere manier verband moest be staan tusschen Akoet en de verdwijning van Jack. Op het oogenblik, dat een stoomschip naar Afrika wilde vertrekken, kwamen er op het laatste nippertje nog twee passagiers aan boord. De eene bleek een oude dame te zijn, zwaar gesluierd en zo zwak door haar hoge ouderdom, dat zij door een jonge man geleid moest worden, die vertelde, dat deze invalide zijn grootmoeder was. De jongen stond niet toe, dat er gedurende de lange reis iemand in de hut kwam, en er werd niets meer gezien van de oude dame, voordat ze van boord afging. De zorgzame jongen had zelfs het werk in de hut voor zijn rekening genomen, omdat volgens zijn zeggen, de tegenwoordigheid van vreemden meer was dan de oude, zeezieke dame kon verdragen. Buiten de hut en niemand wist, wat hy daar binnen deed, was de jongen heel opge wekt en normaal. Hij sprak met de passa giers en werd de lieveling van de officieren en bemanning. Maar op fa vragen betreffen de zijn „grootmoeder" was hy eigenaardig zwijgzaam. Onder de passagiers, die met den jongen in kennis wilden komen, doch met heel weinig succes, was een bekend oplich ter, die in minstens een dozyn landen „ge zocht" werd. Hij had weinig aandacht aan den jongen geschonken tot hy hem op zeke ren dag toevallig een dikke rol bankpapier had zien ontvouwen. Van dat ogenblik af loerde de man er op om een gelegenheid te vinden, dat geld in zyn zak te laten verdwij nen. Hoe slim hij ook was, tot de dag, tot ze op de Afrikaanse kust aank-wamen, had hy nog geen succes gehad.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 15