D
Greetje wil niet naar de stad
Balie, iong&tii en mzLi^el!
Daar zijn we nu voor de laatste maal bij
elkaar. Voor de laatste maal na 10 maanden
Iedere week ontving ik jullie stapel briefjes,
en iedere week weer heb ik me aan m'n
schrijfmachine gezet om ze te beantwoorden.
En... dat was geen vervelend werk voor me!
Integendeel, -k deea het met plezier, omdat
ik wist dat ook jullie deze wijze van corres
ponderen en raadsel-oplossen leuk vonden.
En nu nemen we 2 maanden vacantie. 2
Maanden, waarin 'je je bol niet behoeft te
pijnigen met lastige puzzles, waar in je niet
op je penhouder behoeft te knabbelen om 'n
kantje vol te krijgen om aan die lastige
Kindervriend te sturen. De schoolvacantie
staat ook al zowat voor de deur en dan is
het de bedoeling dat je alleen maar vrij
benj,. Vrij in de zomer, de heerlijkste tijd van
het jaar. Ik wens jullie allen, zowel de
meisjes als de jongens ,een heerlyke tyd en
hoop ze de eerste week van September
allemaal weer terug te zien. Daar reken ik
stellig op. Allemensen, wat zal ik die eerste
week een dikke Drieven krijgen van al de
avonturen die jullie meegemaakt hebben. Ik
zit er nu al op te vlassen!
Zoals ik beloofd heb wcrdt er deze week,
omdat het een bijzondere week is, een taart
verloot en... een grote taart.
Het lot heeft aangewezen:
ABRAM v. d. WELLE,
Kolhorn.
En nu de briefjes:
Ja, ditmaal was het raadsel niet eens zo
erg moeilijk, hoewel het de laatste maal was.
Ik had eerst nog gedacht het extra-moeilijk
te maken maar bij nader inzien kreeg ik toch
medelijden met m'n arme vrienden en vrien
dinnen om hen urenlang te laten piekeren
over een probleem.
Jannie Slagmolen, Utrecht. Moet je
Jannie horen: die schrijft me daar dat ze
„maar" 1 maand vacantie heeft. 1 Maand!
Wat een geweldige tijd vergeleken met die
14 dagen die ik krijg. Nee Jannie, je hebt
heus niet te klagen en als je later nog eens
een betrekking krijgt, dan zul je wel eens
denk" >an de tijd, dat je 4 weken vrij had.
Let -»»aar_0p!
O--- e Keyzer, Scha gen. Aardig werk
is dat. beuenblazen Corrie. Ik heb het vroe
ger ooi: cVkwijls gedaan en kon maar nooit
begrijpen, hoe al die wondermooie kleuren
in die bellen getoverdwerden. Rood en
groen en blauw en violet. Alle kleuren van
de regenboog.
Rika Keyzer, Schagen. Bedankt voor
je fijne brief Rika. Dat was een hele massa
nieuws, hoewel er ook wat treurigs in stond.
Maar dat zal misschien nog wel meevallen.
Jullie zullen vast en zeker pret hebben op
het schoolreisje, net als alle andere jaren.
Ik zou haast zeggen: schrijf je er nog wat
over?, maar dat kan nu niet meer. Al vast
gelukgewenst met je verjaardag die je
morgen viert Rika. Dag!
Jannie Borst. 6 Jonge ganzen, ja, wat
kunnen die een herrie maken, hè? Dat pikt
en trapt elkaar maar alsof het oorlog is.
Maar ze hebben ook weer hun goede eigen
schappen en die zijn niet gering, wat jij?
Ali Smit, Schagen. Heerlijk die kermis
hè? Ik heb gelezen hoe je gezweefd en ge-
auto't hebt en ik kan me voorstellen dat je
genoot. Ik weet nog goed hoe fyn ik het
vroeger zelf vond. En meisjes en jongens
veranderen nooit!
Bep en Trien Tysen, Anna Paulowna.
Tarzan... ja, dat verhaal is nu weer span
nender dan ooit. Wat een avonturen maakt
de zoon mee, en... het ergste moet nog
komen. Enfin, dat lees je wel van de zomer.
Sla het maar geen enkele maal over!
Marie en Wim Boontjes, Stolpen. Ik kan
me voorstellen" Marie dat meester jouw
schrijven in orde vond. Want je hebt een
heel goede hand en ik kan je wel vertellen
dat ik vroeger lang niet zo mooi schreef
als jij nu. Je hebt vast en zeker wel een 9
voor schrijven op je laatste rapport gehad,
niet?
Nelie Speur, Wieringen. Ik dank je
voor je goede wensen met betrekking tot
m'n vacantie. Ook ik hoop %t fyne dagen
worden en schrijf daar nog wel het een en
ander over. Er io namelijk een kansje, dat
ik een mooi reis ga maken. Héél ver weg.
Pietje de Vet, Schagen. Ja Pietje, ook
wy moeten voor 2 maanden afscheid nemen
en ik ben het met je eens, dat het een lange
tijd is. Maar ook daar komt weer een eind
aan en gauwer dan je wel denkt. Wat heeft
die vader jou en je zusje en je moeder ver
wend, zèg. Vervelend, dat hij vrndaag al
weer weggegaan is, maar ja... dat is het
zeemansleven. Nu Pieter, jonge kameraad,
tot na de vacantie!
Jan Brommer, Barsingerhorn. Dat was
weer eens een ouderwets gezellig voetbal
overzicht van Jan. Wat een bijzonderheden
en ik köm steeds meer tot de overtuiging dat
jij er een goede kijk op hebt. Jan. ij-ijg ik na
de vacantie ook weer de overzichten. Natuur-
lijk, want dan zijn we al haast weer aan de
nieuwe competitie toe.
Nellie en Kees Everts, Keinsmerbrug.
Nee Nellie en Kees, gezweefd heb ik nog
niet en... zal dat niet doen ook. Ik ben name
lijk bang in een zweef. Dat is wel eigenaar
dig, want ik durf best in een vilegtuig en op
een hoog gebouw en op de rand van een
goot 40 meter boven de grond te wandelen.
Maar ik heb nu eenmaal een onverklaarbare
angst voor een zweefmolen. Prettige va
cantie jongens!
Henni Speelman, Schagen. Ook al een
vriendinnetje dat doel met de kermis is en
er een hele brief over schryft. Die ook
droomt van zweven en roetsen en draaien en
wentelen. Veel plezier hoor!
Jacob Klomp. Is het been nog niet hele
maal in orde Jacob? Dat is dan wel jammer,
want je had fijn kunnen zwemmen, temeer
daar je er zoveel van houdt. Maar daarom
niet getreurd. Wees bly dat het al zover voor
elkaar is. Prettige vacantie hoor! En... tot
er na!
Gerie Dekker, Schagerbrag. Ik reken er
vast op van jou de eerste maal na de puzzle
vacantie een dikke brief te krijgen met het
hele verhaal van al de plezierige dingen, die
je in Juli en Augustus beleefd hebt. Spreken
we dat af?
Rinus Schrieken, Stolpen. Rinus hoopt
dat ik zo bruin al een neger na de vacantie
terug zal komen. Nu, daar is wel kans op,
want ik ben van plan helemaal geen hoed,
een open hemdje en kniekousen te dragen.
En als de zon dan maar. wil schiftten... dan
kom ik niet bruin als een neger, maar zwart
als de moriaan tergu. Reken er op!
Klaas Borst. Leuk is dat, dat jullie
iederen dag een paar centen _mee naar
school krijgen voor"de kermis. Én da"n is het
zeker iedere keer een hele puzzle op welke
wijze die besteed moeten worden. Dat her
innert me aan vroeger, toen ik iedere dag 5
cent kree~ en er de hele dag zat over te
piekeren hoe ik die het beste kon uitgeven
voor de meeste dingen. Dag Klaas.
St^nle Hemke, Noord Scharwoude.
Stijnie besluit ditmaal haar briefje met
„vaarwel". Nu, nu... zo erg is het nu ook al
weer niet. Het lykt warempel wel een af
scheid voor eeuwig Niets hoor, over 8 weken
komen we weer bij elkaar en gaan de zaken
gewoon door.
Jeltje Peetoom, Noord Scharwoude.
Dat was een wonderlijke historie Jeltje, met
de witte muis die je van je vader gekregen
hebt, en die ontvluchtte en daarna door jou
in een jampotje weer gevangen werd. Maar
enfin je hebt 'm weer terug!
Trynie van Loenen, Noord Scharwoude. -
Alsjeblieft, Trijnie schrijft dat als ze wist
wie de Kindervriend was, ze deze een ijssie
zou aanbieden op de kermis. Helaas ze kent
hem niet. Veel plezier op de kermis hoor!
Guurtje de Hoop, Schagen. Nee de
brief was niet zo lang als ik dat vroeger
van je gewend was. Maar ik hoop op na de
vacantie. Dan beginnen we allemaal met
nieuwe moed en... met nieuw nieuws!
Piet Dekekr, Schagebrug. Van Piet
kreeg ik een heel mooie ansichtkaart uit
Schoorl. Dat vond ik een vriendelijk atten
tie van hem. Dat bewijst dat julne de Kin
dervriend tenminste niet vergeet. Nog wel
bedankt hoor!
Jacoba Kuiper, Schagen. Wat een ge
weldig lange brief Jacoba. Ik heb er wel 5
minuten in zitten lezen en weet nu precies
wat jij allemaal op de kermis uitgespookt
hebt en hoe je keer bent gegaan in de auto-
tjes. Wat zul je gelachen hebben, zeg!
Bram v. d. Welle, Kolhorn. Dat vind ik
een mooie naam voor jullie voetbalclub,
Bram, „Stormvogels". Met zo'n naam kun
je alleen maar overwinningen halen. Of
verliezen jullie ook wel eens?
Johanna de Veer, Schagen. Johanna,
Johanna... ik kan het Geluk nu eenmaal
niet dwingen. De taart wordt eerlijk verloot
en als het eens gebeurd, dat iemand hem
tweemaal vrij kort achter elkaar krijgt en de
ander nooit... dat vindt ik zelf verschrikke
lijk jammer, maar... we doen het eerlijk!
Tr\jnie Dekker, Anna Paulowna. Dat
Bep niet bij de goede oplossers stond zal z'n
reden, wel gehad hebben. Trijnie. De oplos
singen worden heel nauwkeurig nagezien en
als je soms je naam niet eens vindt, dan
kun je er verzekerd van zijn, dat er iets niet
in de haak geweest is.
Ennie Bos, Noord-Scharwoude.Brrr...
huilde je bijna, dat je niet bij de goede op
lossers stond? Bijna... nu, dat doe ik ook
wel eens als ik van die heel kleine briefjes
van jullie krijg of een naam niet kan ont
cijferen of helemaal niet van een of ander
raadselvriendirinetje hoor. Het is waar
hoor! Prettige vacantie
Hendricus Peetoom, Keinsmerbrug.
Hetzelfde toegewenst met de vacantie Hen-
dircus. Veel zon, veel warmte, veel luie
dagen en... geen regen, geen kou en geen
andere narigheid. Wat je noemt: een ideale
vacantie!
Piet Dekker, Anna Paulowna. Kyk eens
aan, daar krijg ik nog een brief van Piet
ook. Leuk, dat je vader het glas van het
schilderijtje aangebracht heeft en jij het
gehaald hebt. Ik dacht het wel, want het
zat er keurig om en dat is een heel lastig
karweitje. Bedank je vader ook maar na
mens mij.
Miek Leguit, Schagen. Kolossaal Miek,
wat was dat een brief. 6 Kantjes, alsof het
maar niets is. Ik vermoed dat je hiermee
alle bestaande records gebroken hebt. Dat
is wel een leuk idéé hè?
En met Miek Leguit zijn we dan aan het
einde gekomen. Nog eens, beste vrienden en
en vriendinnen, een paar fyne zomermaan
den toegewenst van den
KindeAvAiend
Oplossing raadsel vorige week
De Afrikaanse vogel, die snel kan
lopen en mooie veren heeft is de struisvogel.
Slaap, Tante, Roest, Uilen, Ieder, Schol,
Vader, Onder, Garen, Erker, Leder.
Goede oplossingen ontvangen vant
Jan N., Moerbeek; Rienus S., Stolpen;
Stynie H., Noord-Scharwoude; Jacob H. K.,
Schagen; Guurtje de H., Schagen; Pietje
de V., Schagen; Miek L., Schagen; Corrie
K., Schagen; Rika K., Schagen; Jannie B.,
Schagen; Ali S„ Schagen; Cor en Maart je
W., Keinsmerbrug; Hendricus P. Keinsmer
brug; Abram v. d. W., Kolhorn; Bep en
Trien T., Anna Paulowna; Jan B., Barsin
gerhorn; Nelie S., Wieringen; Marie en
Wim B., Stolpen; Trijnie D., Anna Pau
lowna; Cor, Aafje, Bram en Annie W.,
Lutjewinkel; Dik J., Anna Paulowna; Jeltje
P., Noord-Scharwoude; Gerie D-, Schager-
brug; Ab M. Barsingerhorn; Piet D., Anna
Paulowna; Nelie en Kees E., Keinsmerbrug.
De grootste exploisie
in Europa
In de steengroeve bij Kirchheimbolanden
in het Noorden van de Palts is onlangs de
grootste explosie bewerkstelligd geworden,
die ooit in Europa is voorgekomen. In een
tweetal boorgaten, waarover men maan
denlang gewerkt had, zijn elk 300 ton ont
plofbare stoffen tot explosie gebracht ge
worden, waardoor circa 200.000 ton ge
steente opgeblazen werd.
„Greetje, vanmiddag komen er enige
padvindsters hier en die blijven vannacht
slapen, vindt je dat niet prettig?" vroeg
moeder aan haar dochtertje.
Maar Greetje schudde het hoofd. Waar
om zou zij dat prettig vinden, zij kende
toch die vreemde meisjes helemaal niet. En
dan, kinderen uit de stad, die schepten na
tuurlijk op en vonden hier buiten alles pri
mitief en eigenlijk niet goed genoeg voor
hen. Neen, Greetje had veel liever, dat
moeder het maar niet aangenomen had, om
die meisjes hier te laten slapen.
„Kind" zei moeder verder, „wat trek je
toch een sip gezicht. Is dat nu alleen om
dat je over veertien dagen naar Tante Mien
in de stad gaat? Dat is toch voor je best
wil. Je weet net zo goed als wij, dat je
hier in het dorp op school niet verder le
ren kunt en je wilt toch zeker wel meer
kennen, dan je op het ogenblik weet?"
„Ach moeder, dat is toch niet nodig, laat
mij hier bij U blijven en U in de huishou
ding helpen", smeekte Greetje, terwijl de
waterlanders te voorschijn kwamen.
Het -was-rbtfnsr "twaalf uur en om kwart
over twaalf kwamen vader en de knechts
van het land om te eten en dan moest het
eten op tafel 'staan, want de mannen had
den hard gewerkt en waren dus hongerig.
Maar een ogenblikje tijd had moeder nog
wel voor haar kleine meid. Zij ging even
op de drempel zitten en trok Greetje op
haar schoot.
„Waarom vind je het toch zo erg om
naar Tante Mien te gaan?" vroeg moeder
zacht. „Zij ,is toch altijd even aardig voor
je geweest, als zij hier was."
„Ja, dat wel", snikte Greetje, „maar ik
ben zo bang voor de mensen in de stad, die
zijn altijd zo naar, als zij eens hier langs
komen en.... ik blijf veel liever bij vader
en U."
Moeder zuchtte eens. Het was moeilijk
Greetje aan het verstand te brengen, dat
het niet anders kon en dat zij de M.U.L.O.
in de stad moest doorlopen. Zij zou dan
bij tante Mien wonen en iedere Zaterdag
middag en Zondag thuis komen, want de
stad lag gelukkig nogal dicht bij het dorp.
Maar zelfs dat kon Greetje, die enigst meis
je was, niet troosten.
Moeder ging weer vlug verder voor het
eten zorgen, terwijl Greetje haar tranen
droogde, want zij wilde voor haar vader
niet weten, dat zij zo kinderachtig was.
's Middags vroeg moeder haar om wat
bloemen te plukken. Dat vond Greetje een
prettig werkje en zij huppelde de weide op,
waar zy al gauw een aardig bouquetje by
elkaar had. Terwijl zij druk bezig was met
dit werkje, hoorde zij uit de verte het ge
zang van een troepje meisjes Greetje keek
eens in de richting waar het geluid van
daan kwam en daar zag zy acht meisjes
aankomen, die allemaal een padvindersjurk
droegen en waarvan het eerste meisje een
vaantje in haar hand had. Zij waren bloots
hoofds en wandelden opgewekt naar de
boerderij toe, terwijl zij een vrolijk mars
liedje zongen.
Zouden dat de meisjes zijn, die bij ons
logeren? dacht Greetje en zij rende wat zij
kon om nog voor de meisjes thuis te zijn.
Maar zij was juist even te laat, want moe
der ontving het troepje juist, toen Greetje
aan kwam lopen. „Kijk, en daar is mijn
dochtertje, Greetje heet zij", lachte moeder.
Greetje was zo verbaasd, dat de meisjes
er zo anders uitzagen, dan zij zich had
voorgesteld, dat zij in haar verbazing haar
bouquetje bloemen aan het grootste meisje
gaf. die het vriendelijk dankend aannam.
Het eigenaardige was echter, dat Greetje
zich tussen deze meisjes dadelijk op haar
gemak voelde, zij deed de spelletjes mee en
luisterde 's. avonds, toen de leidster aan het.
troepje enkele mooie verhalen en sprookjes
vertelde.
Greetje deelde hen mede, dat zij over
twee weken naar de stad moest, om -*-nr
op school te gaan, waarop de leidster v
„Wil je ook padvindster worden, dan zul
len wij het nu dadelijk aan je ouders vra
gen."
Dat wilde Greetje wel en de leidster ging
naar binnen om deze zaak met de ouders
te bespreken. Dezen waren veel te blij, dat
Greetje eindelijk nu wel naar de stad wil
de, want zij hadden er allebei een zwaar
hoofd in gehad. Zij gaven dan ook onmid
dellijk hun toestemming.
Toen de meisjes de volgende dag af
scheid namen, want zij maakten een wan
deltocht en moesten dus verder, kwam er
aan het wuiven geen einde en pas toen zij
in de bocht van de weg verdwenen waren,
keerde Greetje zich met schitterende ogen
tot haar moeder en zei: „Hé moeder, ik ben
nu zo blij, dat ik naar de stad ga, omdat ik
padvindster mag worden, dat ik bijna niet
wachten kan, tot de veertien dagen om
zyn."
En zo vertrok Greetje inplaats van hui
lend en bedroefd, als een opgewekt, vrolijk
meisje het nieuwe leven tegemoet.
In Japan heeft men ontdekt, dat uit
haaien olie gemaakt kan worden, die bij
zonder goed is voor de motoren van vlieg
machines, want ook wanneer de tempera
tuur erg verandert, verandert die olie niet.
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
No. 14.
Het doden van den Rus door zyn grote, ge-
tr^nde aap was lange tyd in Londen het ge
sprek van de dag. De couranten stonden vol
van het mysterie omdat er geen spoor van
het verdwenen dier werd gevonden. Maar
als gewoonlijk kwam ander nieuws
spoedig de aandacht vragen en iedereen ver
bat dit feit. Maar Tarzan van de Apen be
greep, toen alle pogingen om zijn zoon terug
te vinden zonder resultaat bleven, dat er op
de een of andere manier verband moest be
staan tusschen Akoet en de verdwijning van
Jack. Op het oogenblik, dat een stoomschip
naar Afrika wilde vertrekken, kwamen er
op het laatste nippertje nog twee passagiers
aan boord. De eene bleek een oude dame te
zijn, zwaar gesluierd en zo zwak door haar
hoge ouderdom, dat zij door een jonge man
geleid moest worden, die vertelde, dat deze
invalide zijn grootmoeder was. De jongen
stond niet toe, dat er gedurende de lange reis
iemand in de hut kwam, en er werd niets
meer gezien van de oude dame, voordat ze
van boord afging. De zorgzame jongen had
zelfs het werk in de hut voor zijn rekening
genomen, omdat volgens zijn zeggen, de
tegenwoordigheid van vreemden meer was
dan de oude, zeezieke dame kon verdragen.
Buiten de hut en niemand wist, wat hy
daar binnen deed, was de jongen heel opge
wekt en normaal. Hij sprak met de passa
giers en werd de lieveling van de officieren
en bemanning. Maar op fa vragen betreffen
de zijn „grootmoeder" was hy eigenaardig
zwijgzaam. Onder de passagiers, die met den
jongen in kennis wilden komen, doch met
heel weinig succes, was een bekend oplich
ter, die in minstens een dozyn landen „ge
zocht" werd. Hij had weinig aandacht aan
den jongen geschonken tot hy hem op zeke
ren dag toevallig een dikke rol bankpapier
had zien ontvouwen. Van dat ogenblik af
loerde de man er op om een gelegenheid te
vinden, dat geld in zyn zak te laten verdwij
nen. Hoe slim hij ook was, tot de dag, tot ze
op de Afrikaanse kust aank-wamen, had hy
nog geen succes gehad.