RADIO
De Amsterdammers
zijn gemoedelijk
Prinses Juliana op
een zendingsfeest
Duitschland laadt
een schuld op zich
DOOR
mpbell
gedeel>aaa,
Sint
edgar rice
burroughs
No. 24.
De eerste nacht, die de zoon van Tarzan in
de jungle doorbracht, bleef het langst in zijn
geheugen. Hij werd niet aangevallen door
wilde dieren; er was geen teken van woeste
barbaarsheid. Maar zijn geweten sprak als hij
dacht aan de wanhoop van zijn moeder. Vrees
had hem de jungle ingedreven, een vluchteling
was hij en door de moord van de aap kon hij
nooit meer naar zijn ouders terugkeren, want
hij zou schande over hun geëerde naam bren
gen. Door zijn eigen schuld was hij nu diep
ongelukkig. Dicht tegen de grote aap aan
gedrukt in een hoge boom had de jongen bijna
de gehele nacht slapeloos zitten huiveren. Met
het opgaan der zon kwam ook zijn geestkracht
terug. Hij zou langs een andere weg naar de
beschaafde wereld terugkeren, terwijl hij de
kleine havenplaats, waar nu het lichaam van
de man, die zo geheimzinnig vermoord was,
ontdekt zou zijn, zou ontwijken. Hij maakte
Akoet wakker. „Kom," zei hij, „ik ben koud en
hongerig. We moeten voedsel zoeken." Hij.
wees naar een open plek en liet zich op de
grond glijden. De aap keek eerst eens voor
zichtig rond, en snoof de morgenlucht in.
Toen, voldaan dat er geen gevaar in de nabij
heid was, liet hij zich langzaam naast de jon
gen zakken. „Numa en Sabor zijn maat, smul
len van degenen, die eerst kijken en daarna
ruiken," zei de oude aap, terwijl hij de zoon
van Tarzan zijn eerste les gaf in de kennis
van de jungle. Naast elkaar renden zij nu naar
de open plek totdat de jongen warm was ge
worden. Ze vonden een paar eieren en deze
dronk hij rauw leeg, eveneens at hij de wortels
en knollen, die Akoet uit de grond haalde. De
aap stelde zichzelf tevreden met enkele knaag
dieren en wormen, die hij opdiepte. Voor de
open plek vonden zij een kleine beek. Een
kudde zebra's galoppeerde weg toen zij ver
schenen om te drinken. Akoet nam nu de lei
ding, de jongen volgde hem op de voet; iedere
zenuw gespannen. Dit was pas leven!
hel K,N,c
bestai
woi'dt
feest,
n volop j
Als wij
het
rs een p
i in onze
Goud onder water
Een bergings-avontuur uit vroe
ger tijd.
October van het jaar 1S59 strandde in
abijheid van het plaatsje Moelfra op
eiland Anglesea het schip Royal Char-
ALÉ, dat met passagiers en lading op weg
van Meibourne naar Liverpool, aldus
imens B N- n- a Was nog in den tijd van dc
PHbs rush in Australië en tot de lading van
Hazeï zeilschip behoorde dan ook een zen-
an Heel g°l'd bestaande uit baren, gemunt en
rond. die volgens de gegevens van de
fli iicspapieren een waarde moet hebben
egenwoordigd van ongeveer 335.000.
nnnmt endion voerden de passagiers nog goud
uiiiTH t zich jat t0taal op 120.000 werd ge-
v. Dooi at,
genot w<
gevolg 1 Daar hot. van het begin af duide-
s vai? I1 lijk was, dat aan redding niet viel
'ommiss! J
te denken, is men zonder tijd te ver
liezen begonnen aan de berging
van het goud.
ichttheai
igsavont jj
Gerrits
malei
llandsch
n de ir
do ar!
n met succes, want in Januari 1S60
den de kranten al berichten, dat er voor
waarde van omstreeks 320.000 hoven
er gebracht was. Het waren behalve
inieidlnïcn en goud in kisten, ook nuggets en
stamt munt goud, meest sovereigns.
men in aanmerking neemt, dat het
erhaal rk door duikers is moeten gebeuren op
i grond i betrekkelijk primitieve manier, dan
acht men zeggen dat hier geen half werk
iarf is De kranten van dien tijd ver-
'damsc Iden zelfs, dat men een groot deel van
m die i stofgoud wist te bergen door het zand
pen Ve en rondom het wrak boven te brengen
enten n te ziften. Een mcdedeoling, die, dunkt
van niet een korreltje zout moet worden
scbittf lomen!
ondi
k.
Geld in de roest.
tracht lij de berging deed zich nog een curieus
ehoorc voor' Éoor de duikers werd naar bo-
noj oU( n eezonden een zware ijzeren plaat, ver-
ndaal I IC('°Hik afkomstig van de veiligheidsbe-
Max Bi Ming der goudkamer. In een scheur in
f met ze za* een stul{ vastgeklemd van
openl n ')aar goud, en wel zóó vast, dat de
k stelli ^crs blijkbaar geen kans zagen, onder
ater het goud van de plaat te verwijde-
i. Het door die plaat afgeknepen ge-
ïlte van die haar goud is eveneens ge-
onden. De beide stukken aan elkaar ge-
ekoeien. asi ?avBu f» lezen „Bank of Australasia".
100- 'p diezelfde ijzeren plaats waren een aan-
htere lda' s0vercigns vastgeraakt in de roestlaag,
f 13—lBp men n'et zonder moeite heeft kunnen
f g ysmajfccn.
magere! A"es Hi elhaar is het een zeer bevredi-
Kg. 5'|Sendo berging geworden, en zijn assuradeu-
ïn f 'oi ren er goed afgekomen, tenminste wat.de
"**mding goud voor de Bank of England
'-treft. Dc passagiers zullen wol minder
ren. Ie l^ca tevredenheid hebben gehad, want
r' n*e{ aan te nemen dat die over het
per Kj pfemeen aan verzekering gedacht hebben,
S—13 c a^s *n ^ct Seval van de ber-
is, we?
ire vai
ct. per FEUILLETON.
gers van de Lutine, niet opoffering van
veel kosten en moeite aan een zeker avon
tuur waagt, put altijd moed uit de we
tenschap dat voorgangers, zij 't dan onder
geheel andere omstandigheden, hun doel
bereikten. Hot is ons dan ook een genoe
gen, van deze geslaagde goudberging mel
ding te maken, met onze hoste wenschen
voor de mannen van de Lutine.
En Nederland is het zindelijkste
land ter wereldl
Men schrijft ons uit Berlijn:
De teekenaar van de „B.Z. am Mittag"
wijdt een geheele bladzijde aan het aloude
Amsterdam. Deze teekenaar-journalist heeft
in de hoofdstad van de Nederlanden goed
uit zijn oogen gekeken. Hij geeft een aardig
beeld van dc Prinsengracht het kan ook
een der Achterburgwallen zijn een pak
huis en aan weerskanten een bureau-huis,
met een enorme auto daarvoor. Amsterdam
is de stad der gemoedelijkheid lezen wij er
onder, want als dc tabaksmakelaar van
Apeldoorn 's morgens naar zijn bureau
rijdt, wil hij zijn medemenschon niet sto
ren door zijn claxon; zijn chauffeur heeft
opdracht., de menschen op vriendelijke wijze
le vragen, even op zij te gaan!
Ook het. Amsterdamsche hoofdpostkantoor
wordt in beeld gebracht; in de hoofdstad,
slaat eronder, heeft men een stelsel van
spiegels en kokers, waardoor iedereen op
zijn zitplaats en voor zijn loket zijn portie
zonlicht krijgt. Het moet reeds zijn voor
gekomen, dat een postambtenaar in een
kelder een zonnesteek kreeg!
Het ideaal van alle Amsterdamsche jon
gens is voorts, zoo zien en lezen wij, om
eens vuilnisman te worden... vanwege dc
ratel.
De teckenaar heeft verder ontdekt, dat
Nederland het zindelijkste land ter wereld
is. Toon hij zijn opwachting bij een familie
maakte, veegde de dienstbode achter hem
z'n voetstappen op.
Met een plaat van den Zeedijk huis aan
huis een kroeg met muziek of cabaret, en
plaats voor tien gasten wordt de reeks
caricaturen over Amsterdam beëindigd.
Prinses Juliana heeft, in gezelschap van
freule van Heemstra en baron Baud, gis
termiddag een bezoek gebracht aan het
Christelijk Nationaal Zendingsfeest, dat in
de bosschen van het domein Soestdijk wordt
gehouden.
In weerwil van den stroomenden regen
heeft H.K.H. een openluchtsamenkomst bij
gewoond, waar de Indische predikant ds.
J. Beers voorging cn het onderwerp „De
Groeiende Kerk" behandelde.
Leider van kleine
boeren veroordeeld
Verdachte is echter onverbeterlijk
De politierechter te Roermond veroor
deelde gistermorgen den leider der kleine
boerenpartij A. Bouwman uit Druten tot
f 25 boete subs. 10 dagen hechtenis, wegens
beleediging van een groep personen.
Op een propagandavergadering van de
actie Bouwman op 25 Mei j.1. te Echt had
dc hoer Bouwman, sprekende over de cri-
aisamb ten aren en crisiscont.rolcurs, zich
beleedigend over hen uitgelaten.
De heer Bouwman gaf loc de ten laste
gelegde woorden te hebben gebezigd, doch
was van meening dat het hier geen belee
diging betrof.
Op een vraag van den politierechter zei-
de de lieer Bouwman, dat hij zich ver
plicht meende te achten in dezelfde rich
ting te moeten doorgaan, in het algemeen
belang....
De officier van Justitie had f 100.— boete
geöischt.
Onze boter even goed
als de Deensche
Doch onze kaas is beter!
Op een dezer dagen te Kopenhagen ge
houden zuiveltentoonsteiiing, heeft een ge
zelschap Xederlandsche keurmeesters de
Deensche boter met de Hollandsche verge
leken.
De keurmeester kwamen, naar 't
orgaan van den F.N.Z. meldt, tot
de conclusie, dat de beste Neder-
landsche boter niet in geur en
smaak behoeft onder te doen voor
de Deensche, maar dat de Deensche
boter een grootere mate van uni
formiteit vertoont dan de Ncder-
landsche boter en dal de slechtst
smakende Deensche boter altijd nog
beter is dan onze minste kwalitei
ten,
Er zij er hier op gewezen, dat hetgeen
hier is gezegd, uitsluitend geldt voor de
reuk en de smaak der boter; gehalte cn
bewerking der boter konden niet worden
beoordeeld, daar de boter op het oogen-
blik, dat deze door de Nedcrlandsche keur
meesters werd gekeurd, gedurende onge
veer 14 dagen bij 1012 gr. C. was be
waard.
De kaas werd in gekoelde ruimten achter
glas bewaard. Opvallend was de groote ver
scheidenheid in kaassoorten, welke hier
waren tentoongesteld: Goudsche, Zwitscr-
sche, Roquefort, steppenkaas, lunchkaas,
Emmcnlaler, Bac-hsteiner en Edammer
kaas. Dit zijn ongeveer dc in Denemarken
bereide kaassoorten in volgorde van be
langrijkheid. Goudsche kaas is voor Dene
marken het belangrijkste en vertegenwoor
digt ongeveer 40 pet. van de Deensche
productie en 61 pet. van de Deensche ex
port van kaas. Edammerkaas wordt slechts
weinig gemaakt (1 Ons interesseerden
natuurlijk in het bijzonder de Nederland-
sche kaassoorten.
Wij hebben er verscheidene van
geproefd en de eindconclusie van de
keurmeesters was, dat van de hier
tentoongestelde kazen slechts wei
nige met de in Nederland geprodu
ceerde kunnen wedijveren. De ty
pische smaak van onze Nedcrland
sche kaassoorten werd eigenlijk
niet waargenomen.
De kaasproductie is in Denemarken thans
nog van veel geringer betcckenis dan de
boterproductie. Niettemin is de productie
in de laatste jaren toegenomen, ten dcele
door propaganda voor een groot er kaasver-
bruik in bet binnenland. Ook op deze ten
toonstelling werd voel reclame gemaakt
voor de kaas.
De „Times" over de vluchtelin-
genconferentie.
Ten aanzien van de conferentie van Eylan
schrijft dc „Times" dat hot zeer juist is ge
zien dc conferentie, welke wordt gehouden
om een oplossing te zoeken voor het vraag
stuk van de Joodsche vluchtelingen, op
Fiansch gebied te houden, want geen land
heeft na den wereldoorlog meer gastvrijheid
beloond voor hen, die vluchtten voor de
vervolging om ras, godsdienst of politieke
overtuiging. Frankrijk kan op het oogenblik
niet meer opnemen cn de Fr arische delega
tie kan een ervaring van jaren ter beschik
king van de conferentie sicllen.
Er zijn op het oogenblik ongeveer 350.000
Joden, die uit Duitschland zouden willen
vertrekken en ongetwijfeld zouden 200.000
uit Oostenrijk willen vertrekken. De wijze,
waarop de Duifsche autoriteiten optreden te
gen de Joden is het Duitschc volk onwaar
dig en vormt een van dc grootste hinderpa
len, welke het terugkeeren van betere be
trekkingen tusschen Duitschland cn andere
mogendheden in don weg staan. Door zoo
te handelen maakt Duitschland zich niet
alleen schuldig ten aanzien van dc Joden,
doch ten aanzien van de geheele riiensch-
heid.
EEN BRUID VAN TWAALF JAAR.
Evabclla Patterson, een mciske van net
twaalf jaar, dat in New York woont, is dn
het huwelijk getreden met den vijf en
twintigjarigen VVill Webb. De vader van
den bruidegom is thans bezig dit huwelijk
ongeldig Ie verklaren cn zal daarin wol
slagen ook, omdat de bruid valschelijk
heeft opgegeven zestien jaar le zijn! Aan
dc andere zijde zet de jeugdige bruidegom
er alles op zijn kindbruidje te behouden.
Aan ccn redacteur van de Daily Express
zeidc het jonge meisje: „Ik houd van Will
en nooit zal ik hem verlaten!"
PROGRAMMA
VRIJDAG 8 JULI 1988.
Hilversum I, 1875 en 415.5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10 20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA«
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten),
10.00 Morgenwijding.
10.20 Gramofoonmuziek.
10.35 Declamatie.
10.55 Gramofoonmuziek.
11.15 Populair concert (gr. opn.).
11.35 Cor Steyn's Accordeonorkest, (gr. opn.).
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Ber.).
12,30 Het Kovacs Lajos-orkest. In de pauze:
Gramofoonmuziek.
2.00 Het Aeolian-orkest (gr.opn.).
2.40 Declamatie.
3.00 Variète-programma.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 De Ramblers.
6.30 Politiek Radiojournaal.
6.50 Orgelspel.
7.00 Causerie over de afschaffing der slaver-
nij in Suriname.
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten VGP.
7.35 „Veendam, een kleine provinciestad",
causerie.
8.00 Pianovoordracht.
8.30 „Muziek en ras", causerie.
9.00 VARA-orkest.
9.45 Declamatie.
10.00 Esmeralda-septet.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
11.00 Orgelspel.
11.30 Jazzmuziek (gr.pl.).
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H. 801,5 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
KRO.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.15
Berichten).
10.00 Gramofoonfoonmuziek.
11.30 Bijbelsche causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solist.
(1.001.20 Gramofoonmuziek)
2.00 Orgelconcert.
3.00 Gramofoonmuziek.
4.00 Berichten, gramofoonplaten.
5.15 KRO-Kamerorkest.
6.00 Land- en tuinbouwcauserie.
6.20 Vervolg concert.
7.00 Berichten.
7.15 Luchtvaartcauserie.
7.35 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Gevarieerd concert.
10.30 Berichten ANP.
10.40 lean Marcu en zijn Roemeensch orkest.
11.0512,00 Gramofoonmuziek.
door Jan W. Jacobs
zeer ingenomen met deze
11.
Ribourdin
moraal.
begint er in te gelooven juist nu
de menschheid een dienst wilde bewijzen,
oi aü v°°r ■C'e slechtheid te signaleeren juist nu
3.40, F lgj zichzelf als een strijder voor recht en
opsla waarheid ter verdediging op leven en dood
opmaakte juist nu ondervindt hij hoe de
atmosfeer in zijn huis geladen en verbitterd
p verwÜten en verdachtmakingen!
■- voelt zich even eenzaam en verlaten,
even verraden als... neen, niet als die Mac-
Lesue, want dat staat voor hem vast. dat
!cliotJ& eze een schurk is. Anders zou hij hem, Ri-
2.40-Jl ouroin, niet zoo belachelijk gemaakt heb-
0, re Ja. maar dat had MacLeslïe toch niet
gedaan, dn f a i r
gedaan, dat had Al Leslie gedaan... Niemand
praatte hem dat uit het hoofd! Dat deed
hi. i,i 7; het hoofd! Dat deed er
11va i hij zei maar: de aPPel valt niet ver
4.9M
n V.
tomsK'
CC 2
hen i
rieli>'
po ft
0.
p.den en daarmee uit...
Ribourdin voelde zich eenzaam en verlaten
is... het Japansche meisje in „De Roman
van een Industrie..."
De vijand, dien hij niet kende, had hem
veral vervolgd en... nu hij, door het ont-
hsfd^ivan Lettie Fieberman, dien vijand beter
leeren kennen en begrijpen, verwijderden
*n van hem op wie hy vroeger ge-
w ^ad' De vrienden die hem op de hak
S nomen hadden met zy'n Neerlanda-plan,
dat was het ergste nog niet, m*".r Clara.
Clara, omgeven door een complot van sto
kende en m .elijdende vriendinnen, Clara, op
wie hij vertrouwd had, zijn eigen vrouw, aan
wie hij z(jn geheim gebiecht had, om wie hij
duizend angsten had uitgestaan... Clara, die
gedreigd had nooif meer naar de film te zul
len _aan... Clara, die, omdat hjj zijn project
toch niet los kon laten, omdat hij een onbe
taalbare medewerkster als Lettie Fieberman
niet in de steek wilde laten, naar de Veluwe
gevlucht vyas en haar troost zocht in een
klein dorpje om, zooals ze hem schreef in den
afscheidsbrief, dien hij op tafel gevonden had,
„te vergeten --.1 het leeüjke, dat .lij .aar den
laatsten tijd had aangedaan, om te leven met
de herinnering aan een mooi verleden en te
bidden dat het weer eens goed tusschen hen
zou worden, omdat ze maar stee '.s niet den
moed kon vinden echtscheiding aan te vra
gen er de schande te verduren, dat haar man
eens hét achtenswaardig hoofd van het huis
Ribourdin, haar verontachtzaamde - ja, mis
schien wel bedroog met de eerste de beste
filmjuffrouw!"
Griz-ne.- had ze meegenomen.
Sidderend van verontwaardiging had hij
de leege kamers doorgeloopen, Aaltje voor
zi h alleen laten dekken en toen. - ie tanden
op elkaar gezet en zich naar de bioscoop
later rijen, waar de première van „De roman
van een Industrie" ging.
11.
In een lief klein dorp in de omgeving van
Arnhem bracht Clara haar dagen door met
lezen en handwerken zij met Griz-nez.
haar eenige troost. Met de film bemoeide ze
zich niet. Ze maakte handwerken voor een
liefdadigheidsvereeniging. wier vergaderingen
ze trouw bijwoonde en verder deed ze een
wandelingetje, zoo een straatje om, of maakte
ze tochtjes door de bosschen of langs de oude,
mooie IJsel met haar nieuwe vriendin, een
ietwat oude doktersveduwe. Ze vond de om
geving allerverrukkelijkst. Het was er heer
lijk rustig, uit de groote wereld drong weinig
tot haar door precies wat ze allang, onbe
wust, gezocht had en je kon er van het leven
als van een sprookje droomen. Ze woonde in
een kleine villa, even van den grooten weg.
tusschen wat boomen en laag hout verscholen
er als ze zoo in haar eentje of met haar
vriendin, mevrouw Waldorp, zat thee te drin
ken, en die groote wtfde rust rondom zich
voelde, met niets dan het gefluit van de vogels
en het ratelen van een wagentje of een treintje
ergens in de verte, dan kreeg ze een gevoel,
zooals de jonkvrouw in de Middeleeuwen moet
gehad hebben op haar kasteel, in afwachting,
dat haar heer van dé jacht terugkeerde, of
nog nadroomende van de liederen waarmede
de doortrekkende bard haar den vorigen avond
in de ridderzaal den tijd gekort had. Maar
mevrouw Ribourdin wist wel, dat haar Edmond
geen ridder en nog minder een bard was. De
mannen zijn oppervlakkig en wreed. En voor
haar man bestond er niets dan de film, de film
en nog eens de film en dan... natuurlijk niet te
vergeten, zijn nieuwe ster. Lettie Fieberman
die hem heelemaal had ingepalmd. Ze
zuchtte en probeerde te vergeten. O, over
eenigen tijd zou het wel overgaan, had mevr
Waldorp haar verzekerd. Zij had hetzelfde
gehad, de eerste jaren na den dood van haar
man. De tijd heelt alle wonden en veredelt
de smart. Mevrouw Waldorp was een wijze
dame, Clara had een groote steun aan haar;
ja, als ze zoo'n vriendin eerder gehad had.
zoo'n moederlijke vriendin met wie je alles
bepraten kon... Ze voelde zich echt aan haar
gehecht.
En zoo kwam het ook, dat mevrouw Wal
dorp haar kennismaking met den Zwerver
meemaakte. Och. mevrouw Waldorp kende den
Zwerver eigenlijk al een poosje, 't Was een
beetje zonderlinge man, die zich sinds eenigen
tijd in de omgeving ophield, ofschoon hij haar
al tweemaal verteld had. dat hij nog verder
moest en dat hij van veel verder kwam.
Geïnteresseerd had mevrouw Waldorp zich
niet voor hem. maar Clara Clara vond
dadelijk, dat hij iets... nu ja. ze zou haast
zeggen, iets bekends over zich had. Het was
net of ze dat gezicht meer had gezien, of er
iets in lag van een prettige, een fijne, herinne
ring, maar wat het was, wist ze niet en ze
vond het te gek om den man uit te vragen.
De Zwerver was heelemaal niet oud, integen
deel. Alleen die baard deed hem ouder
schijn dan hij was, - en wie droeg er nu op
zijn leeftijd een baard misschien noemde
mevrouw Waldorp hem daarom wel den Zwer
ver. In elk geval was Clara een beetje nieuws
gierig naar den man geworden en toen ze hem
toevallig zoo samen op de wandeling aantrof
fen en de Zwerver beleefd groette, had ze
nader kennis met hem gemaakt.
Gunst, wat had die man een geschiedenis!
En als je hem zoo in de oogen keek. kon je
ook wel zien, dat hij heel wat meegemaakt
had! Hij glimlachte, toen Clara hem toever
trouwde, dat ze hem den Zwerver noemden.
Want hij was heelemaal geen zwerver. In
tegendeel, hij had een bepaald doel, was
slechts bij wijze van rustplaats hier een poosje
neergestreken. Doch het zou niet lang meer
duren, of hij ging weer verder. Bij deze woor
den keek Clara hem aan, ze vond nu toch wel
dat mevrouw Waldorp hem een goeden naam
had gegeven hij had echt iets van een zwer
ver, een zoeker, in zijn oogen gehad. En zoo
was Clara op een goeden dag te weten ge
komen. toen ze in de serre theedronken en de
Zwei-ver haar een bezoek bracht, dat deze
man door een veelbewogen verleden voortge
dreven, door een groot ideaal bezield was...
En ze begreep zijn leven des te beter en
voelde zich des te nauwer aan hem verwant,
toen hij haar verteld had. hoe hij eenmaal
in de filmindustrie in Hollywood werkzaam
was geweest hoe hy in de film z\jn geluk
gevonden, maar het bijna even snel weer ver
loren had... Wie kon hier beter oordeelen dan
Clara? Wie had zich zoo als zij door de film
aangetrokken gevoeld om... daarna diep
ongelukkig te worden? Ja, wel moest de
Zwerver o, een betere naam was er niet
voor hem!, zij zou naar zijn werkelijke naam
rj: VI'a£en veel geleden en doorstreden
hebben. En nu was hiphop weg naar zijn
doel. Langzaam maar zeker zou hij het be
reiken ja. dat geloofde Clara ook vast.
Iemand die zooveel had meegemaakt, die door
w f',Tiart 200 oel°uterd was, zooals mevrouw
Waldorp dat noemde, die moest eenmaal als
overwinnaar uit den strijd te voorschijn
komen. Zij dacht er precies zoo over als de
Zwerver. Al het oogenblikkelyk succes dat
men nu had met dat soort films als „De
Roman van een Industrie" zou voorbijgaan
zooals een storm, een orkaan voorbij gaat.
Zeker, er zouden duizenden en steeds weer
duizenden door aangetrokken worden, als
vogels, die bij heele scharen op het licht van
een vuurtoren afvliegen, dat lokkende en ver
blindende licht, waarvan ze niet meer vrij
kunnen komen, verbijsterd van verwachting,
bedrogen door hun waanEn er komt
geen eind aan de duizenden die zich even
als deze vogels in alle steden der wereld
steeds weer aangetrokken gevoelen tot de
verlokkende films met haar valsche verblin
dende, betooverende verhalen en romantiek
met al haar kleur- en klank-trucs, die de
menschen in de waan moeten brengen, dat
zij het zjjn, die al dat schoons bezitten, dat
zij het zijn. die al die wonderlijke avonturen
beleven, die op het doek vertoond worden en
dat hun bestaan niet zoo grauw, zoo eentonig
en vol zorgen is als ze dachten...
(Wordt vervolgd.)'
